Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Αγαπά το θέατρο, το σχολείο και τα παραμύθια. Τα συνδύασε όλα και όταν μεγάλωσε αποφάσισε να κάνει το μάθημα της θεατρικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο. Στο σχολείο φτιάχνει με τα παιδιά φανταστικούς κόσμους για να ζήσουν μέσα σε αυτούς. Τα βράδια γράφει παραμύθια για να τα διαβάζουμε όλοι μαζί! Από τις εκδόσεις διάπλαση κυκλοφορούν "Της μουσικής το παραμύθι" κι "Ο Άνιχνος". Τον ελεύθερο χρόνο της βλέπει παραστάσεις και σκαρφίζεται παιχνίδια για να παίξουμε με αυτές. "Μια φορά κι έναν καιρό μια παράσταση ιδέες δίνει εκατό!"

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η μαγεία ξεκινά μπαίνοντας στην αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Μια τεράστια πολύχρωμη σκηνή (σκηνικά Θάλεια Μέλισσα), κίτρινος φωτισμός (στους φωτισμούς η Στέλλα Κάλτσου) και μαξιλάρες που σε κάνουν να νιώσεις σαν βεδουίνος στην έρημο. Η 4χρονη κόρη μου είπε διασχίζοντας τον διάδρομο για να μπούμε στην αίθουσα ‘’Μαμά από εδώ ξεκινά ο παραμυθένιος κόσμος;’’.

Και πράγματι πρόκειται για έναν παραμυθένιο κόσμο. Ένα παραμύθι, που οι ηθοποιοί υπηρετούν λιτά και απέριττα όπως πρέπει να υπηρετούνται τα παραμύθια. Χωρίς πολλά φτιασίδια, με μόνο σύμμαχο το σώμα και την φωνή μας παραδίδουν το παραμύθι για να το κάνουμε δικό μας και στη συνέχεια να το αφηγηθούμε κι εμείς. Και δεν είναι παράδοξο που διάλεξαν ένα ανέκδοτο παραμύθι για να μας παρουσιάσουν. Γιατί στην ουσία τους τα παραμύθια έτσι μεταδίδονται. Από στόμα σε στόμα. Έτσι ζουν και αναπνέουν. Μέσα από τις αφηγήσεις του καθενός μας. Μοναδική συνοδοιπόρος του παραμυθιού η μουσική (Νίκος Κυπουργός), αλλά αυτή, σαν πανάρχαιη τέχνη και του λόγου της, έχει το δικαίωμα να βρίσκεται εκεί και να γίνεται ένα με το παραμύθι.

fteroto alogo

Άριστη η σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου μας μεταφέρει με το διασκευασμένο από την Άνδρη Θεοδότου παραμύθι του Νίκου Καζαντζάκη στη μακρινή Ανατολή, εκεί που πάντα συμβαίνουν θαύματα. Ο δωδεκαμελής θίασος συνεργάζεται για να αποδώσει όλους τους ρόλους και αυτό που εισπράττει ο θεατής είναι η συνεργασία και ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι ο χώρος της σκηνής που παίζουν οι ηθοποιοί είναι τόσο μεγάλος σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του παραμυθιού κι όχι ότι παρακολουθείς παράσταση.

Πολύ πολύ παλιά, πριν ακόμα οι άνθρωποι γίνουν σοφοί όπως σήμερα, οι αλήθειες βρίσκονταν στα παραμύθια και μέσω αυτών μεταδίδονταν η γνώση του κόσμου. Αυτά ήταν η διασκέδαση και η παρηγοριά των ανθρώπων. Με παιχνίδια απλά, όπως ταιριάζει στην τέχνη του παραμυθά, προτείνουμε να συνοδεύσουμε το ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ της παράστασης.

 

ΠΡΙΝ…

  • Το φτερωτό άλογο: Μεγάλη αναστάτωση προκάλεσε στην οικογένεια ο τίτλος της παράστασης. Θα υπήρχε φτερωτό άλογο; Κι αν ναι πώς θα το έδειχναν; Μήπως θα υπήρχε ένα ψεύτικο άλογο κρεμασμένο με σκοινιά από το ταβάνι; Αυτές τις κουβέντες είχαμε εμείς πριν την παράσταση. Θα μπορούσατε με αφορμή τον τίτλο να γίνετε για λίγο σκηνοθέτες- σκηνογράφοι και να σκεφτείτε μαζί με τα παιδιά σας τρόπους για να παρουσιαστεί ένα «φτερωτό άλογο» στη σκηνή.

 alogo

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Το φτερωτό άλογο που χάρισε ο Ινδός στον βασιλιά της Περσίας έγινε αφορμή για μια απίστευτη περιπέτεια του διαδόχου. Μετά κάπου το έκρυψαν και εντελώς τυχαία το βρήκαμε εμείς! Που ήταν κρυμμένο και πώς το ανακαλύψαμε; Και σε ποια καινούρια περιπέτεια μας ταξίδεψε; Μήπως σε μια μακρινή κι εξωτική χώρα ή κάπου στο διάστημα; Μήπως τα φτερωτά άλογα σε ταξιδεύουν σε χώρες παραμυθιών; Μπορείτε να απλώς να γράψετε την ιστορία σας ή ακόμα καλύτερα να την παρουσιάσετε. Όπως είδατε δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Το σώμα σας και η μουσική είναι αρκετά για να αφηγηθούμε/ παρουσιάσουμε το παραμύθι μας.

Σαν όλα τα παραμύθια έτσι κι αυτό τελειώνει με το θρίαμβο της αγάπης. Γιατί τα παραμύθια ασχολούνται με τα σοβαρά του κόσμου με τρόπο απλό. Και τι πιο σοβαρό και πιο σημαντικό από την αγάπη! «Είναι μάγος; Είναι άγγελος;» ρωτάνε όλοι στο τέλος. «Τίποτε από αυτά. Είναι ο άντρας της».

           

Γη και αέρας και φωτιά

Δε με σταματάνε,

Την αγάπη μου θα βρω

Κρυμμένη όπου και να ‘ναι.

Μουσική και φίλοι είναι η συνταγή

Πανικός και γέλια μέχρι το πρωί

Την ζωή θα φάμε σαν παγωτό

Και το βράδυ θα ‘ναι καταπληκτικό!

Η παράσταση αυτή… Όχι μισό λεπτό λάθος. Δεν πρόκειται για παράσταση…Θα έλεγα καλύτερα συναυλία ή πάρτυ!!!! Οι Burger Project με το γνωστό τους κέφι και με «τρέλα» απογειώνουν τη διάθεσή μας και τελικά το θέατρο μετατρέπεται σε συναυλιακό χώρο με πιτσιρίκια να χορεύουν όρθια σε ξέφρενους ρυθμούς και γονείς που (πολύ θα ήθελαν να σηκωθούν) να χορεύουν καθιστοί.

Οι Προφέσορ Cosmic, Αλ Μαλαπόλας, Έλεν Τρέλεν και Μίστερ Φίνγκερ είναι τα alter ego των κατά κόσμον Θάνου Κοσμίδη, Αλέκου Γεωργόπουλου, Έλενας Ιωάννου και Αλέξη Ιωάννου. Συνθέτουν μια παράσταση με υπόθεση…μουσική. Μας ταξιδεύουν με… μουσική. Και τελικά η λύση του προβλήματός τους βρίσκεται στη…μουσική!

Η παράσταση, είναι άκρως διαδραστική γιατί οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται! Θα χρειαστεί να βοηθήσετε αρκετές φορές τους Burger Project, αλλά μην ανησυχείτε. Δεν χρειάζεστε μουσικές γνώσεις. Το μόνο που χρειάζεστε είναι κέφι και όρεξη για παιχνίδι.

Όλη η παράσταση είναι θεότρελη κι αν θέλετε να μην σταματήσει ποτέ το κέφι έχουμε παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Της Μουσικής το παραμύθι» από τις εκδ. Διάπλαση είναι ένα παραμύθι που μιλά για την αξία της μουσικής στη ζωή μας. Όταν η μουσική χάνεται ο κόσμος γίνεται θλιβερός (κάτι σαν την ασθένεια της «ξινίλας» του Κορνήλιου και της Βεατρικής στην παράσταση). Μα όλα θα πάνε καλά τελικά γιατί τη Μουσική μπορούμε να την βρούμε παντού, αρκεί να έχεις φαντασία και δημιουργικότητα. Στο τέλος μάλιστα της ιστορίας οι φίλοι παίζουν μαζί μουσική με διάφορα αυτοσχέδια όργανα, κάτι σαν το «παρεόφωνο» …

mousikis paramu8i small

  • Χορεύουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα χορέψετε πολύ! Καλύτερα λοιπόν να πάτε προετοιμασμένοι. Βάλτε τα cdτων BurgerProjectστο σπίτι και ξεκινήστε να κάνετε προπόνηση. Δοκιμάστε νέες φιγούρες, διασκεδάστε μα να προπονηθείτε και να «παγώνετε» όταν σταματά η μουσική!

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάχνω τη δική μου ορχήστρα: Μαράκες από ρολά υγείας γεμισμένα με ρύζι και φακές, κιθάρες με λάστιχα περασμένα σε κουτιά από χαρτομάντηλα αυτοκινήτου, αλλά και κατσαρολικά, κουτάλες και κουταλάκια, χαρτιά και γιατί όχι;… το ίδιο μας το σώμα! Όλα αυτά πάρτε τα, καλέστε φίλους και φτιάξτε την δική σας ορχήστρα! Με ρυθμό ή «στο γάμο του Καραγκιόζη» σημασία έχει να περάσετε καλά και να διασκεδάσετε!
  • Κατασκευή: Οι BurgerProjectταξιδεύουν με το όχημά τους, το μπιφτεκοκίνητο όπως θα ακούσετε. Κρατείστε σημειώσεις και όταν γυρίσετε σπίτι ζωγραφίστε το όπως εσείς φαντάζεστε. Ακόμα καλύτερα μη μείνετε στα σχέδια, κατασκευάστε το κιόλας! Μαξιλάρια, καναπέδες, κουτάλες, υφάσματα, τηγάνια και καπάκια δεν είναι μόνο αυτό που φαίνονται. Λίγη φαντασία και γίνονται πρώτης τάξεως εξαρτήματα του φανταστικού αυτοκινήτου που πάει παντού!

Φεύγοντας από το θέατρο Πόρτα ένα κορίτσι εξηγούσε σε μια φίλη του (συζήτηση 5χρονων να τονίσω) ότι « ξινίλα είναι κατσουφιά». Προσοχή προσοχή λοιπόν! Αν υποψιάζεστε ότι πάσχετε από τέτοιου είδους ασθένεια μην χάσετε την παράσταση! Είναι άμεση ανάγκη να την παρακολουθήσετε και πιστέψτε με. Θα γιατρευτείτε!

           

 Μ ο υ σ ι κ ή κ α ι   Φ ί λ ο ι 
Burger Project 
Από 4 έως 104 χρόνων2
2ος χρόνος



Μουσική-Σενάριο-Σκηνοθεσία: The Burger Project
Κείμενα: Θάνος Κοσμίδης
Σκηνοθετική υποστήριξη: Γιάννης Σαρακατσάνης 
Κοστούμια: The Burger Project
Σκηνικά- Μάσκες -Κούκλες: Playroom
Φωτισμοί: Θάνος Κοσμίδης
Επιμέλεια ήχου: Αντώνης Νικηφόρος
Φωτογραφίες: Θοδωρής Βρανάς, Nick Zarago 

Παίζουν: Αλέξης Ιωάννου (κιθάρα, τραγούδι), Θάνος Κοσμίδης (πλήκτρα, τραγούδι), Έλενα Ιωάννου (τύμπανα, φωνητικά), Αλέκος Γεωργουλόπουλος (ηλεκτρικό μπάσο, φωνητικά) 
Μέρα και ώρα παραστάσεων: Σάββατο στις 12:00 μ.μ. 
Διάρκεια: 90 λεπτά (με διάλειμμα)

Σε μια παράσταση για τους φόβους το μόνο που δεν περιμένεις να ακούσεις είναι η φράση «Σβήσε το φως». Ένα κείμενο με χιούμορ, έμπνευση και ανατροπή που κάνει μικρούς και μεγάλους να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Οι συγγραφείς της ομάδας Κοπέρνικος, Έμη Σίνη και Άγγελος Αγγέλου, μας χαρίζουν μια φανταστική, τρυφερή και ξεκαρδιστική παράσταση.

Απολαυστικοί και υπέροχοι οι Ελισσαίος Βλάχος και Βασίλης Χατζηδημητράκης παραλίγο να μας «πεθάνουν» από τα γέλια. Ανταποκρίνονται άριστα σε όλους τους ρόλους (και δεν είναι και λίγοι!). Τα κουστούμια της Όλγας Μπρούμα εξυπηρετούν άριστα το πνεύμα της λιτής παράστασης.

Ιδιαίτερα εμπνευσμένη η ιδέα με το θέατρο σκιών στην παράσταση. Γιατί τελικά το σκοτάδι μπορεί να γίνει διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο. Γιατί λοιπόν να το φοβόμαστε;

Λίγο πριν σβήσουν τα φώτα προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ την παράσταση και μερικά παιχνίδια για ΜΕΤΑ.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο Γιάννης που δεν ήξερε τον φόβο», ένα λαϊκό παραμύθι για τον ατρόμητο Γιάννη. Γιατί όπως λέει κι ο πρωταγωνιστής Μάξιμος στην παράσταση «αν ρωτήσεις τα παιδιά θα σου πουν ότι δεν φοβούνται τίποτα». Υπάρχουν φυσικά και δεκάδες βιβλία για τους φόβους αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το θέμα από την άλλη πλευρά, όχι του ατρόμητου αλλά αυτού που φοβάται. Επιλέγω το «Το σκοταδάκι που φοβόταν» (Ασπασία Πρωτογέρου, εκδ. Polaris) γιατί…Το γιατί θα το καταλάβετε στην παράσταση. Επίσης εξαιρετικό το «Ποιος φοβάται τον Μπαμπούλα;» της Κριστίνα Νεστλίγκερ από τις εκδ. Διάπλαση. Ένα βιβλίο που με αριστοτεχνικό τρόπο μας βάζει να σκεφτούμε πώς τελικά γεννιούνται οι φόβοι.
  • Παντομίμα: «Όλοι οι φόβοι στο καπέλο». (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο εμψυχωτής λέει στα παιδιά να γράψουν έναν φόβο σε ένα χαρτάκι και έπειτα βάζουν όλα τα χαρτάκια σε ένα καπέλο. Ο φόβος δεν είναι ανάγκη να είναι δικός τους. Εναλλακτικά μπορεί ο εμψυχωτής να έχει γράψει φόβους. Στη συνέχεια κάθε παιδί παίρνει έναν φόβο και προσπαθεί με κίνηση και χωρίς λόγο να κάνει τους άλλους να καταλάβουν τι φόβο έχει. Στη συνέχεια μπορούν τα παιδιά να ενωθούν σε ομάδες και να διαλέξουν έναν φόβο τον οποίο θα δραματοποιήσουν.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Οι κακόμοιροι οι φόβοι στην παράσταση έχουν καταρομάξει με τον φακό του Μάξιμου. Φαντάσματα και ζόμπι, σκελετοί και μούμιες, ακόμα και βρυκόλακες μας παρουσιάζουν έναν άλλο εαυτό. Η προγιαγιά του Μάξιμου εμφανίζεται θιγμένη στην σκηνή από την συμπεριφορά του δισέγγονού της που την έχει μετατρέψει εντελώς αναίτια σε έναν φόβο. Ώρα να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας φόβους και να συνομιλήσουμε μαζί τους. Τι θα μας έλεγαν οι φόβοι μας αν μπορούσαν να μιλήσουν; Τι θα μας έλεγε η κατσαρίδα, το ποντίκι, τα μικρόβια και το ύψος; Ας τους δώσουμε φωνή και ποιος ξέρει; Μπορεί τελικά και να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Τα παιδιά σε ρόλο φόβων ανεβαίνουν ανεβαίνουν στην σκηνή και μας λένε τα παράπονά τους, μας περιγράφουν τη ζωή τους κι ίσως μας εκμυστηρευτούν και τους δικούς τους φόβους. Μπορούν οι φόβοι να μιλάνε σε τηλεοπτικό δελτίο ή να μιλάνε με κάποιον άλλον φόβο στο τηλέφωνο, να γράφουν ένα γράμμα ή να τα συζητάνε μεταξύ τους.
  • Ζωγραφίζουμε: Που ζουν άραγε οι φόβοι; Πώς είναι η χώρα τους και ποιοι κατοικούν εκει; Ας ζωγραφίσουμε τους φόβους μας κι ας τους ξορκίσουμε με αυτόν τον τρόπο.

svise to fos 2

  • Προτείνω λύσεις: Σκεφτείτε όσους φόβους μπορείτε και στη συνέχεια ψάξτε τρόπους με τους οποίους μπορείτε να τους αντιμετωπίσετε. Π.χ.: Φοβάμαι το σκοτάδι- ανάβω το φως. Φοβάμαι τα ύψη- δεν κοιτάζω κάτω. Φοβάμαι τα μπαλόνια- κάνω κατασκευές με ξεφούσκωτα μπαλόνια. Φοβάμαι τα φαντάσματα- έχω ένα αρκουδάκι φύλακα ή ντύνομαι εγώ φάντασμα. Φοβάμαι τα σκυλιά- μαθαίνω για αυτά και προσπαθώ να τα γνωρίσω καλύτερα. Φτιάξτε κάρτες με φόβους και κάρτες με λύσεις για να τους αντιμετωπίσετε κι έπειτα ενώστε τα παζλ. Παζλ φόβων και «γιατρικών».

Ο Μάξιμος ξεπερνά τον φόβο του, σβήνει το φως και τελικά «σβήνει» έτσι και τον φόβο των άλλων. Την ημέρα που παρακολούθησα την παράσταση παρακολουθούσε και ένα σχολείο παιδιών που είχαν φτάσει στην χώρα μας «με τις βάρκες». Βλέποντάς τα συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από τους φόβους τους είναι η λύση που μας δίνει το έργο. Οι φόβοι τρέφονται και μεγαλώνουν από την άγνοια και τις προκαταλήψεις. Μόνο ξεπερνώντας τους δικούς μας φόβους θα καταφέρουμε μαζί να νικήσουμε και τους φόβους των άλλων…

           

Χίλιους δεκατρείς θα βρεις να σου πουν δεν μπορείς

Κι ανάποδα όλα να ρθουν κοίτα μπροστά

Χέρια θα βρεις να πιαστείς

 Αίθουσα Διδασκαλίας, Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Για παιδιά 4-10 ετών
Κάθε Κυριακή στις 15:00, Διάρκεια: 70 λεπτά
Εισιτήρια: € 10, € 8 (ομαδικό)

Ποτέ ξανά δεν θα’μαστε μόνοι, 
άμα κοιτάμε τι μας ενώνει.
Μοιάζουμε μα είμαστε ίδιοι
Εμείς κοινό και εσείς θεατρίνοι.

Η ιστορία του «Πρίγκιπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν είναι γνωστή και η υπόθεσή της έχει εμπνεύσει κατά καιρούς σενάρια ταινιών. Ένας πρίγκιπας κι ένας φτωχός που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό αλλάζουν θέσεις κι ο ένας βλέπει τη ζωή μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο πρίγκιπας ζει ανάμεσα στους φτωχούς βιώνοντας τις δυσκολίες τους, κι ο φτωχός προσπαθεί με την αναπάντεχη δύναμη που αποκτά να βοηθήσει το λαό γνωρίζοντας ποια είναι τα προβλήματά του.

Ένα έργο που μιλάει για την ανισότητα στην κοινωνία, για την αδικία και τη δικαιοσύνη, την φιλία, την αλληλεγγύη, την εξουσία και πάνω απ’ όλα δίνει την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν με πίστη κι επιμονή. Τελικά μπορεί ο φτωχός να γίνει πρίγκιπας ακόμα κι αν όλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι το όνειρό του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Η σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου κατορθώνει να περάσει στο παιδικό κοινό τα μηνύματα του έργου. Η μουσική και τα τραγούδια του Τριανταφύλλου δίνουν ένα άρωμα μιούζικαλ στην παράσταση με στίχους που αναδιεκνύουν τις μεγάλες αλήθειες του έργου.

Τα σκηνικά της Ελ.Μανωλοπούλου, με τα χάρτινα περιγράμματα παραπέμπουν σε κόμικ και τα κουστούμια κατορθώνουν να σε μεταφέρουν στον αγγλικό 16ο αιώνα.

Ο 15μελής θίασος λειτουργεί σαν μια ομάδα και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.

Τα δυο αγόρια ξεκινούν ένα παιχνίδι που τελικά αποδεικνύεται μάθημα ζωής και για τους δυο. Γιατί τα παιχνίδια τελικά είναι πρόβες ζωής και μας βιηθούν να μπούμε στη θέση του άλλου. Ας δούμε μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 w22 110419ELG3943

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Πρίγκηπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν. Ειτε ολόκληρο το μυθιστόρημα, είτε σε διασκευή για παιδιά, είτε σε θεατρική διασκευή αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας. Προτείνουμε τη θεατρική διασκευή της Κέλλυς Σταμουλάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση.

prigkipas ftwxos SMALL

  • Κατασκευή: Αφού τα παιδιά μάθουν για την ιστορία του πρίγκιπα και του φτωχού τους ζητάμε να μας ζωγραφίσουν ή να κατασκευάσουν τους δυο ήρωες. Εστιάζουμε στο γεγονός ότι και οι δυο ήρωες κατασκευάστηκαν με τα ίδια υλικά: μολύβι και χρώματα αν είναι ζωγραφιστοί, κόλλα, χαρτόνια κι υφάσματα αν είναι κατασκευές. Στην ουσία τους είναι ίδιοι. Αυτό που τους κάνει να φαίνονται διαφορετικοί είναι εξωτερικά χαρακτηριστικά που τους προσθέσαμε. Με την συζήτηση αυτή τα παιδιά προσέχουν περισσότερο τις ομοιότητες και λιγότερο τις διαφορές.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Το μυστικό του έργου είναι ότι ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου. Έτσι κατορθώνουν να κατανοήσουν τις δυσκολίες και τελικά να κάνυν όσα περνούν από το χέρι τους για να καλυτερεύσει ο κόσμος. το θέατρο διαθέτει αυτήν ακριβώς τη δύναμη, να σε κάνει να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να αποκτάς ενσυναίσθηση. Το παιχνίδι ονομάζεται Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΤΑΜΠΕΛΑ. Είναι ένα ομαδικό παιχνίδι ιεραρχίας που στοχεύει να εκδηλωθούν οι συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στο στερεότυπο του φτωχού/ ζητιάνου. Ζητήστε από την ομάδα σας να σταθεί σε μια γραμμή, ο ένας πίσω από τον άλλο, για να τους κολλήσετε στο μέτωπο ένα αυτοκόλλητο χαρτάκι. Όλα τα χαρτάκια που έχετε ετοιμάσει έχουν ζωγραφισμένο πάνω τους κάτι, έναν ήλιο ή ένα λουλούδι, ή έχουν γραμμένη τη λέξη ζητιάνος. Φροντίστε να είναι ισόποσα μοιρασμένα τα σχέδια. Εξηγήστε ότι όλοι θα αποκτήσουν μια ταυτότητα με μια «ταμπέλα» που δε θα γνωρίζουν τι γράφει. Θα μπορούν όμως να διαβάσουν τι γράφουν οι ταμπέλες που έχουν οι άλλοι. Κολλήστε τα χαρτάκια στα μέτωπα. Ζητήστε από τα παιδιά να κινηθούν ελεύθερα στον χώρο και να ανταλλάξουν χαιρετσιμούς με τους άλλους, ανάλογα με αυτό που βλέπουν στο μέτωπό τους. Για παράδειγμα, βλέπω το λουλούδι, χαιρετώ μυρίζοντας την ευωδία που αναδίδουν τα μαλλιά του.

DSC07475

  • Ζητήστε απο κάθε παιδί να προσπαθήσει να καταλάβει σε ποιά ομάδα ανήκει από τις αντιδράσεις των άλλων όταν το συναντούν. Ταυτόχρονα χαιρετά με διαφορετικούς τρόπους και το ίδιο. Αφήστε την ομάδα να ανιχνεύσει τις ταυτότητες των παικτών και να δημιουργήσει υποοομάδες με βάση όσα καταλαβαίνουν για τον εαυτό τους από τη συμπεριφορά των άλλων. Μόλις δημιουργηθούν οι υποοομάδες, συζητήστε με τα παιδιά πώς ένιωθαν όταν τους χαιρετούσαν οι άλλοι. Π.χ. βίωσαν αποδοχή, εγκαρδιότητα, θαυμασμό, φιλική διάθεση, απόρριψη, περιφρόνηση, ανόρεχτη και συγκαταβατική στάση, φιλοξενία, απέχθεια, άρνηση, αποστροφή, αδιαφορία ή κάτι άλλο; Δώστε την ευκαιρία σε όλα τα παιδιά να περιγράψουν τι ένιωσαν και να ανταλλάξουν εμπειρίες μεταξύ τους. Αν το επιθυμούν, ζητήστε από τα παιδιά να το ξαναπαίξουν με καινούριους ρόλους- ταμπέλες. Προσκαλέστε τμηματικά κάποια παιδιά να βγουν από το παιχνίδι και να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά και τη σωματική γλώσσα των παικτών. Στη συνέχεια, ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι για να τους παρατηρήσουν κάποιοι άλλοι. Έτσι δίνετε μια ευκαιρία στα παιδιά της ομάδας μέσα από τη σύμβαση του παιχνιδιού να έρθουν στη θέση του «άλλου».
  • Κάνε ένα βήμα μπροστά: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ξεκινάμε ρωτώντας τα παιδιά αν έχουν φανταστεί πώς είναι να είσαι κάποιος άλλος. Εξηγούμε ότι σε αυτή τη δραστηριότητα θα φανταστούν πώς παίζουν το ρόλο κάποιου άλλου παιδιού. Δίνουμε στα παιδιά ένα χαρτάκι με τη νέα τους ταυτότητα (ηλικία, φύλο, κοινωνική θέση, που ζει κι άλλες χρήσιμες λεπτομέρειες). Αφού δώσουμε λίγο χρόνο και δραστριότητες για χτίσιμο κι ενδυνάμωση του ρόλου (σχεδιάζει το δωμάτιό του, τα πράγματά του, ρωτάμε τι κάνει και πώς περνά η μέρα του ως ρόλος) στέκονται το ένα δίπλα από το άλλο, σαν σε γραμμή εκκίνησης. Ο εμψυχωτής περιγράφει κάποιες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί (πας κάθε χρόνο διακοπές; Έχεις τηλεόραση σπίτι; Πηγαινεις σχολείο; Παρακολουθείς κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες; κλπ). Αν η αναφορά αντιστοιχεί στο άτομο που φαντάζονται ότι ενσαρκώνουν κάνουν ένα βήμα μπροστά αλλιώς παραμένουν στη θέση τους. Στο τέλος της δραστηριότητας κάθε παιδί περιγράφει το ρόλο που του δόθηκε και συζητάμε πώς αισθάνθηκαν όταν οι άλλοι προχωρούσαν ή έμεναν πίσω. Αισθάνθηκαν αδικία; Τι δίνει σε μερικούς ανθρώπους περισσότερες ευκαιρίες από ότι σε άλλους; (Από το εγχειρίδιο Δραστηριότητες βιωματικής μάθησης στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πρόσφυγες)

Το έργο είναι ένας ύμνος στην αλληλεγγύη και στο έλεος που οφείλουμε να δείχνουμε όταν βρεθούμε σε θέση ισχύος. Η αγάπη, κινητήρια δύναμη του κόσμου ετούτου, η αγάπη που μετακινεί βουνά, η αγάπη που εξυμνήθηκε σε όλες τις μορφές τεχνης, είναι κι εδώ κυρίαρχη δύναμη. Αγάπη προς τον συνάνθρωπο κι όλα μπορούν να διορθωθούν!

           

Οι καρδιές μας δεν χορταίνουν με μίσος,

λίγο έλεος αν δείχναμε ίσως

να γινόταν ο κόσμος αλλιώς.

Η συμπόνια μας γέφυρες χτίζει

Για να έρθουν κοντά ν’ αγγιχτούν…

Η Κάρμεν Ρουγγέρη μας συστήνει στο θέατρο Κιβωτός, τον πατέρα του βαλς, τον Γιόχαν Στράους. Η υπέροχη μουσική του αυστριακού συνθέτη ντύνει τα έξι παραμύθια και ταξιδεύει το κοινό στους χορούς των παλατιών.

Οι αξίες που μεταφέρουν τα λαϊκά παραμύθια είναι αδιαμφισβήτητες και δεν χρειάζονται ανάλυση. Η επιλογή των παραμυθιών είναι εξαιρετική. Πολύ γνωστά παραμύθια και άλλα λιγότερο γνωστά, κατανοητά και με χιούμορ, κερδίζουν τα παιδιά και τα καθηλώνουν για δυο ώρες.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών συνεργάζεται αρμονικά και ανταποκρίνονται τόσο στο ρόλο του ηθοποιού όσο και σε αυτό του τραγουδιστή αφού το έργο βασίζεται στη μουσική. Ξεχωρίζει με την φωνή της η Άντα Αθανασοπούλου η οποία έχει και εξαιρετική χημεία με τους μικρούς θεατές.

Στα πολύ θετικά της παράστασης τα υπέροχα κουστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή. Ειδικά οι ευφάνταστες περούκες και τα καπέλα κερδίζουν τις εντυπώσεις.

Παραμύθια, παιδιά και παιχνίδι είναι μια τριάδα αδιάσπαστη. Πριν παρασυρθείτε από τη μουσική του Στράους και αφού δείτε έξι υπέροχα λαϊκά παραμύθια προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 1 ΤΟ ΒΑΛΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο Ρένος και η μουσική»: Μια σειρά μουσικών βιβλίων από τις εκδόσεις Πατάκη. Μπορεί να μην υπάρχει ο Ρένος και ο Στράους αλλά μέσα από τη σειρά αυτή μπορούν τα παιδιά να γνωρίσουν σπουδαίους συνθέτες όπως ο Μότσαρτ και ο Βιβάλντι. Το βιβλίο «Το βαλς με τα παραμύθια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάρμινα αν θέλετε να το διαβάσετε πριν ή μετά την παράσταση και συνοδεύεται από cdγια να γνωρίσετε τον Στράους καλύτερα.

o renos kai i tzaz moysiko biblio 9789601671024 200 1219381

  • Κουίζ παραμυθιών: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση κάντε πρώτα ένα κουίζ παραμυθιών για να δείτε πόσα παραμύθια γνωρίζετε. Πάρτε εσείς το ρόλο των ηρώων/ -ίδων και φτιάξτε μικρές προτάσεις (εύκολες ή δύσκολες ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις των παιδιών) και ξεκινήστε το τηλεπαιχνίδι. Μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι στο δρόμο για το θέατρο. Από ποια παραμύθια ξεπήδησαν αυτοί οι ήρωες; «Είμαι μικρή σε ηλικία, κάπως ανυπάκουη και μου αρέσει να φοράω συνέχεια το ίδιο παλτό». «Είμαι γλιτσερός, ζω σε βάλτο αλλά φοράω κορώνα». «Ο μπαμπάς αν και βασιλιάς γκρινιάζει συνέχεια που χαλάνε τόσο εύκολα τα παπούτσια μας». Απαντήσεις δε θα δώσω, πρέπει να μελετήσετε αν δεν βρήκατε τις λύσεις.

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: (Για μεγαλύτερες ομαδες/ εκπαιδευτικούς). «Παραμύθι σε ένα λεπτό». Στην παράσταση βλέπουμε έξι παραμύθια τα οποία είναι δοσμένα με σύντομο τρόπο χωρίς ωστόσο να χάνεται κάτι από την ουσία τους. Στο παιχνίδι «Παραμύθι σε ένα λεπτό» τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και πρέπει να παρουσιάσουν στους υπόλοιπους ένα γνωστό παραμύθι σε ένα μόνο λεπτό. Με αφηγητή ή χωρίς, με αφαίρεση δευτερευόντων ρόλων, μιλώντας γρήγορα και «τρέχοντας» πολλοί προλαβαίνουν! Ακόμα όμως κι αν δεν τα καταφέρουν κι ο εμψυχωτής ανακοινώσει τη λήξη του ενός λεπτού σίγουρα είναι διασκεδαστικό.
  • Κατασκευή: Αφού δείτε και θαυμάσετε τα μαγευτικά κουστούμια και τις περούκες της παράστασης μπορείτε να σχεδιάσετε στο σπίτι τις δικές προτάσεις για το αγαπημένο σας παραμύθι. Πάρτε χαρτί του μέτρου, αλουμινόχαρτο, εφημερίδες, βαμβάκι και ό,τι άλλο έχετε και ξεκινήστε δουλειά. Τα δικά μας κουστούμια ήταν αυτά και έγιναν για μια μελλοντική παράσταση της Χιονάτης.

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Στράους. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Κάρμεν που ένωσε τις ιστορίες τους κι έντυσε τα παραμύθια με κλασική μουσική. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

 

Παίζουν και τραγουδούν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά):

Άντα Αθανασοπούλου, Αθηνά Δημητρακοπούλου, Ιουστίνα Μάτσιασεκ, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Αντώνης Παπαδάκης, Νικόλας Παπακωνσταντίνου, Ορφέας Τσαρέκας

Η μαγεία στην παράσταση αυτή ξεκινά από την είσοδο στο θέατρο. Δηλαδή όχι στο θέατρο, στο βαγόνι! Και μόνο ο χώρος εξάπτει την φαντασία των παιδιών, μιλάνε για ταξίδια και τρένα και αναρωτιούνται αν το τρένο είναι αληθινό (εννοώντας αν μπορεί να ταξιδέψει). Η ομάδα Κοπέρνικος έχει πια καθιερωθεί στη συνείδηση των θεατών ως η ομάδα των επιτυχιών. Και η παράσταση «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες» απλώς το επιβεβαιώνει.

Οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους, έχουν ήδη κερδίσει το κοινό τους, γονείς και παιδιά, πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση. Με χιούμορ και κέφι, γεμάτοι ενέργεια, καλοσωρίζουν τους επισκέπτες, κάνουν αστεία και δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στους Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, Φοίβο Συμεωνίδη και Φίλιππο Τσαουσέλη που κατορθώνουν ακόμα και τις συστάσεις για ησυχία και τις κάνουν παιχνιδιάρικα.

Η σκηνοθεσία του Γκάυ Στεφάνου εναρμονίζεται με τον χώρο και αισθάνεσαι ότι η παράσταση αυτή δε θα μπορούσε να είχε παιχτεί πουθενά αλλού εκτός από το Τρένο στο Ρουφ. Και η αίσθηση γίνεται πεποίθηση όταν το τρένο ξεκινά… Ετοιμαστείτε λοιπόν για το πιο τρελό, ξεκαρδιστικό και αναπάντεχο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μας μαθαίνει ότι όσο μεγάλοι κι αν είμαστε, δεν τα ξέρουμε όλα. Ότι πρέπει να ακούμε, κι ότι η συνεργασία έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα. Κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ομάδα Κοπέρνικος.

Ο μικρός πρίγκηπας ζητά απεγνωσμένα λίγο χρόνο για παιχνίδι, αλλά ο βασιλιάς πατέρας του επιμένει ότι το κρυφτό είναι χάσιμο χρόνου. Εμείς όμως που γνωρίζουμε την αξία του παιχνιδιού σας παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες». Το βιβλίο των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Αν θέλετε να έχετε μια ιδέα πριν την παράσταση μπορείτε να το διαβάσετε. Το θέμα του γονέα- ενήλικα που προσπαθεί να εφοδιάσει το παιδί του με γνώσεις και δεξιότητες αλλά και το πώς έχουμε παραμερίσει την αξία της αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους, πραγματεύεται επίσης, με διαφορετικό τρόπο, η ταινία animation«Ο μικρός πρίγκηπας» (2015).

101479

  • Κατασκευάζουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα γίνει πολύ λόγος για φαγητά. Θα σας ανοίξει η όρεξη για την ακρίβεια. Τι θα λέγατε για λίγη μαγειρική με τα παιδιά πριν πάτε στο θέατρο; Δώστε τους την ευκαιρία να μυρίσουν μπαχαρικά, να γευτούν νέες γεύσεις, να ανακατέψουν και να νιώσουν την χαρά της δημιουργίας. Κι επειδή τα πάντα είναι παιχνίδι, μπορείτε να μεταρέψετε την ξύλινη κουτάλα σας σε μια ξεροκέφαλη κουτάλα- μάγειρα για να στολίσετε την κουζίνα. Πώς φαντάζονται μια ξεροκέφαλη κουτάλα; Κολλήστε μάτια, φτιάξτε της καπέλο και ποδιά και κρεμάστε την στον τοίχο για να θυμάστε την παράσταση.

 001

ΜΕΤΑ…

  • Άλλα λέω άλλα σκέφτομαι: Οι δυο μάγειρες ταξιδεύουν στην χώρα της σκέψης για να βρουν τι είναι τελικά αυτό που θέλει να φάει ο πρίγκηπας. Και οι θεατές διαπιστώνουμε ότι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται. Ένα πολύ αστείο παιχνίδι είναι σε ζευγάρια ένας να είναι ο «ηθοποιός» και ο άλλος η σκέψη του (που αποσιωπάται) και μιλά σιγά σιγά, αλλά να ακούγεται. Τι λέει φωναχτά και τι σκέφτεται πραγματικά ένα παιδί που γυρίζοντας σπίτι του θέλει οπωσδήποτε να παρακολουθήσει μια εκπομπή στην τηλεόραση, αλλά πέφτει πάνω σε απρόσμενη επίσκεψη συγγενών; Συνάντηση αρειανού με ένα γήινο. Συνομιλία και σκέψεις ενός παιδιού με τη γιαγιά του που τού έφερε για δώρο Χριστουγέννων ένα παλιομοδίτικο πουλόβερ.Θα ήταν αστείο να μη σταματά καθόλου η λεκτική παλίρροια, είτε είναι έκφραση της σκέψης, είτε της ομιλίας.
    • Παιχνίδι συνεργασίας…«Εμένα με νοιάζει» (Για μεγαλύτερες ομάδες- εμψυχωτές). Ο εμψυχωτής λέει μυστικά σε κάθε παιδί έναν αριθμό. Στη συνέχεια ξεκινά την αφήγηση μιας ιστορίας (στην περίπτωση αυτή η ιστορία σχετίζεται με την παράσταση), τα παιδιά παριστάνουν με κίνηση και χωρίς ήχο την ιστορία και κάθε φορά που αναφέρει έναν αριθμό το παιδί με το νούμερο αυτό κάνει πώς πέφτει κι οι άλλοι πρέπει να το προλάβουν και να το στηρίξουν. Π.χ: Μια φορά κι έναν καιρό συγκεντρώθηκαν σε μια χώρα πολλοί ξακουστοί μάγειρες για να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνισμό. Πηγαίνοντας στην κουζίνα για να ξεκινήσουν το μαγείρεμα ο μάγειρας νούμερο 6 πάτησε μια μπανάνα που είχε πέσει κάτω και γλίστρησε. Στη συνέχεια ξεκίνησαν αν μαγειρεύουν. Τότε άρχισε να ακούγεται έντονος βήχας. Δεν ήξεραν βλέπετε ότι ο μάγειρας 13 είχε αλλεργία στο ροζ πιπέρι και τον πρόλαβαν στο τσακ πριν λιποθυμήσει… Τελικά στον διαγωνισμό κέρδισαν γιατί συνεργάστηκαν κι έτσι ο βασιλιάς οργάνωσε ένα γλέντι προς τιμήν τους. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μην πέσει κανένα παιδί κάτω και να συνεργαστούν. Αν κάποιος πέσει μπορεί να μένει εκτός για ένα γύρο (είναι στο νοσοκομείο) και να επιστρέφει μετά.

Ο βασιλιάς κατεβαίνει τελικά από το βάθρο του, αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει τα πάντα και καταλαβαίνει την αξία της συνεργασίας και του παιχνιδιού. Μάλιστα αποφασίζει να παίξει μαζί με το γιο του. Ας γίνει η παράσταση αυτή η αφορμή να ακούσουμε τα παιδιά και να παρασυρθούμε μαζί τους στα σημαντικά της ζωής.

           

Ό,τι και να σου πούνε

Δυο χέρια δεν αρκούνε,

Αυτιά χρειάζονται ανοιχτά ν’ ακούνε.

 

Ο μεγάλος ποιητής Σαίξπηρ μπορεί να έγραψε έργα για μεγάλους, αλλά οι αλήθειες τους απευθύνονται σε όλους. Κι έτσι εδώ έχουμε το αντίστροφο των παραμυθιών (επίσης φορείς πανανθρώπινων αληθειών και διαχρονικών αξιών), ένα έργο για μεγάλους που διασκευάζεται για παιδιά. Η δικαιοσύνη, η αποδοχή του διαφορετικού, η αγάπη και η δύναμή της, το χρήμα και η φιλία είναι μερικές από τις αξίες που πραγματεύεται η κωμωδία του μεγάλου δραματουργού.

Η διασκευή του έργου από την Ελένη Βλάχου, η οποία υπογράφει και τη σκηνοθεσία, κατορθώνει να μεταφέρει τα νοήματα του ποιητικού λόγου του Σαίξπηρ με απλό τρόπο στους μικρούς θεατές. Η φράση «Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός», ο μονόλογος του Σάιλοκ για την διαφορετικότητα και η σκηνή του δικαστηρίου αποδίδονται με απλό και κατανοητό τρόπο. Ιδιαίτερη μνεία και συγχαρητήρια στην επιλογή της να μην ακουστεί η καταγωγή του Σάιλοκ. Ακούγεται μονάχα ότι είναι «από αλλού, από μακριά» και με αυτόν τον τρόπο ο Σάιλοκ γίνεται η ενσάρκωση του ξένου και διαφορετικού που στο πρόσωπό του μπορούμε να δούμε όλους όσους περιθωριοποιούνται στο πέρασμα των εποχών και σήμερα.

Η ζωντανή μουσική του Ηλία Βαμβακούση και τα κουστούμια της Βασιλικής Σύρμα δίνουν ζωντάνια σε ένα κλασικό έργο διατηρώντας ταυτόχρονα τη μαγεία του παρελθόντος.

Πριν ξεκινήσει το έργο, οι ηθοποιοί βρίσκονται επί σκηνής σε ρόλο παιδιών που παίζουν. Τελικά αποφασίζουν να παίξουν ένα θεατρικό έργο, τον «Έμπορο της Βενετίας». Αφού παίζουν οι ηθοποιοί, ας παίξουμε κι εμείς! Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: «Ο έμπορος της Βενετίας». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος μια διασκευή (αφισοβιβλίο) για παιδιά από την Σοφία Ζαραμπούκα. Μπορούμε όμως να αφηγηθούμε κι εμείς στα παιδιά την ιστορία με απλά λόγια.
  • Ο Σαίξπηρ και η εποχή του: Με αφορμή τον Έμπορο της Βενετίας μπορείτε να μιλήσετε στα παιδιά για τον μεγάλο θεατρικό συγγραφέα Σαίξπηρ, την εποχή του, τα έργα του και το γνωστό Globetheatre. Πληροφορίες, εκτός από αυτά που ήδη γνωρίζετε, θα βρείτε άφθονες στο διαδίκτυο. Έργα του όπως «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», «Άμλετ», είναι έργα που έχουν επηρεάσει όχι μόνο την παγκόσμια λογοτεχνία και την θεατρική σκηνή αλλά έχουν εισχωρήσει στη γλώσσα και την καθημερινότητά μας με φράσεις, παρομοιώσεις, μεταφορές και γνωμικά. Από το BBCκυκλοφορούν 12 έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε κινούμενα σχέδια, ειδικά διασκευασμένα για παιδιά και μεταγλωττισμένα στα ελληνικά.

ΜΕΤΑ…

  • Διάδρομος της συνείδησης: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο διάδρομος της συνείδησης είναι μια τεχνική του εκπαιδευτικού δραματος (dramaineducation) η οποία χρησιμοποιείται σε διλημματικές καταστάσεις, προκειμένουν να τονιστεί το δίλημμα του ήρωα και να φωτιστούν όλες οι οπτικές. Η σκηνή της δίκης του Σάιλοκ είναι η πιο δυνατή του έργου. Όταν ο Σάιλοκ τελικά «χάνει» τη δίκη ο δικαστής πρέπει να αποφασίσει αν θα του πάρουν όλη την περιουσία (αφού ήταν έτοιμος να σκοτώσει άνθρωπο) ή αν θα του χαρίσουν τη μισή περιουσία με τον όρο να απαρνηθεί κάθε στοιχείο της προσωπικής του ταυτότητας και να γίνει όμοιος με τους άλλους. Απόφαση δεν θα παρθεί επί σκηνής. Είναι ένα δίλημμα που επανέρχεται στο τέλος του έργου χωρίς να μάθουμε τι γίνεται τελικά. Ακούγονται πολλές γνώμες κι απόψεις. Ο εμψυχωτής θα μπορούσε να βάλει τα παιδιά σε δυο αντικρυστές σειρές κι ανάμεσά τους να περνά με αργά βήματα ο δικαστής (εμψυχωτής). Οι δυο σειρές λένε όσα σκέφτονται και στο τέλος μπορεί να αποφασίσουν τι θα κάνουνμε τον Σάιλοκ.
  • Ώρα να γράψουμε… Μια εξαιρετική ιδέα για παιχνίδι υπάρχει στο διαδίκτυο (http://paidiki-logotexnia.blogspot.com). Ο Σάιλοκ χάνει στο δικαστήριο, επειδή στη συμφωνία που υπέγραψε με τον Αντόνιο δεν είχε φροντίσει να καλύψει όλες τις λεπτομέρειες (έχει δικαίωμα να κόψει κρέας αλλά χωρίς να χυθεί αίμα). Με τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων, μπορούμε να συζητήσουμε για το πόσο σημαντικό είναι να προσέχουμε σε τι συμφωνούμε. Στη συνέχεια μπορούμε ανά ομάδες να επιχειρήσουμε να κατασκευάσουμε «πονηρά» συμβόλαια με τα οποία φαίνεται να δεσμευόμαστε σε κάτι, το οποίο όμως στην πράξη είναι αδύνατο να παραχωρήσουμε. π.χ. - στο διάλειμμα θα σας δώσουμε τη μπάλα μας! (όμως δεν διευκρινίσαμε σε ποιο διάλειμμα) - όποιος διαβάσει χωρίς ανάσα μια παράγραφο, είναι αρχηγός! (όμως χωρίς ανάσα δεν ακουγόμαστε)

            Αν έπρεπε να κρατήσω μια σκηνή από το έργο θα ήταν εκείνη του μονόλογου του Σάιλοκ που μιλά για την διαφορετικότητα. Για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μέσα από αυτόν τον μονόλογο ο συγγραφέας μας δείχνει την οπτική γωνία του «κακού», φωτίζοντας τις πράξεις του και τις σκέψεις του πίσω από αυτές. Δεύτερον γιατί στη σημερινή πολυπολιτισμική κοινωνία (όπως η Βενετία του Σάιλοκ) ο μονόλογος αυτός μας φέρνει αντιμέτωπους με τα δικά μας πιστεύω, τα δικά μας λάθη και τι δικές μας ευθύνες απέναντι στον διαφορετικό συνάνθρωπο.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Η θεατρική ομάδα Μποέμ παρουσιάζει στο Θέατρο Σταθμός, το παραμύθι της Γεωργίας Παρασκευά ‘’Η επιστροφή των παραμυθιών’’ (εκδόσεις Δωδώνη). Οι ήρωες των παραμυθιών, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά πολίτες της ίδια ‘’χώρας’’ ενώνονται μπροστά στον κίνδυνο της εξαφάνισής τους από την τεχνολογία. Ενωμένοι νικούν και τελικά καταφέρνουν να κάνουν την τεχνολογία σύμμαχό τους. Γιατί ο ‘’κακός’’ στα παραμύθια (εδώ η τεχνολογία) δεν είναι ποτέ ένας μονοδιάστατος ήρωας και πάντα είναι η κινητήριος δύναμη για να ενεργοποιήσει τον ήρωα.

Από την πενταμελή ομάδα των ηθοποιών ξεχωρίζω τον Πάνο Καλατζή για τις υποκριτικές του ικανότητες. Σε ρόλο κακού, αλλά και καλού κατορθώνει να μας πείσει και ταυτόχρονα μας κάνει να γελάσουμε πολύ.

Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου προσιτή στους νεαρούς θεατές. Προσωπικά μου φάνηκε κάπως ελλιπής η μουσική επένδυση και θα ήθελα μάλλον κάτι παραπάνω σε αυτό το κομμάτι της παράστασης.

Ευχάριστη έκπληξη η εμφάνιση των ηθοποιών μετά το τέλος της παράστασης για να μιλήσουν με τα παιδιά. Άμεσοι και με χιούμορ προσεγγίζουν τα παιδιά με αγάπη και είναι εκεί για να ακούσουν τα πάντα.

Η συγγραφέας Γεωργία Παρασκευά παίζει με τα παραμύθια και τελικά μας χαρίζει ένα καινούριο παραμύθι. Ας παίξουμε κι εμείς παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Παραμύθια: Η παράσταση βασίζεται στα παραμύθια. Αν δεν έχετε διαβάσει ήδη αρκετά τουλάχιστον μην πάτε απροετοίμαστοι. Έγκυρες πηγές λένε ότι πρέπει να γνωρίζετε τα παραμύθια της Ωραίας Κοιμωμένης, της Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων, του Πήτερ Παν κι αν έχετε χρόνο θυμηθείτε και το τζίνι του Αλλαντίν και τον Κακό Λύκο. Μια καλή ιδέα για να τεστάρετε τις γνώσεις σας είναι το γνωστο παιχνίδι brainbox που κυκλοφορεί σε έκδοση ‘’Μια φορά κι έναν καιρό’’. Κι αν ήδη ξέρετε πολλά παραμύθια μπορείτε να διαβάσετε μια διαφορετική εκδοχή τους. ‘’Τα παραμύθια ανάποδα’’ του Ρόαλν Νταλ (εκδ.Ποταμός) θα κινήσουν το ενδιαφέρον μεγαλύτερων παιδιών που θεωρούν τα παραμύθια ‘’παιδικό ανάγνωσμα’’

large 20150810105735 brainbox mia fora enan kairo

  • Παντομίμα: Αινίγματα με παραμύθια. Κάποιος κάνει μια χαρακτηριστική κίνηση/ σκηνή από ένα παραμύθι μόνο με κίνηση χωρίς λόγο και οι υπόλοιποι μαντεύουν για ποιο παραμύθι πρόκειται. Είναι επιτυχημένη η παντομίμα όταν το ‘’κοινό’’ βρει το παραμύθι. Π.χ. Η Κοκκινοσκουφίτσα κόβει λουλούδια, η Χιονάτη τρώει το δηλητηριασμένο μήλο και πεθαίνει, η Ωραία Κοιμωμένη τρυπιέται με το αδράχτι, ο Κοντορεβιθούλης ρίχνει ψίχουλα για να βρει το δρόμο.

ΜΕΤΑ…

  • Παραμυθοσαλάτα: Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορα βιβλία παραμυθοσαλάτας. Η λογική τους είναι να ανακατέψουμε ήρωες, καταστάσεις και φινάλε και να προκύψουν έτσι διαφορετικά παραμύθια. Τι θα λέγατε να προσπαθήστε να φτιάξετε την δική σας παραμυθοσαλάτα; Ιδέες πολλές. Ένας ήρωας παραμυθιού βρίσκεται σε ένα άλλο παραμύθι κατά λάθος ή ως επισκέπτης, βλέπουμε τι γίνεται μετά το τέλος ενός παραμυθιού (πού πήγε η Σταχτοπούτα αφού παντρεύτηκε τον πρίγκηπα;), ένας δευτεροήρωας (τα αδέρφια του Κοντορεβιθούλη) αποκτούν ξαφνικά πρωταγωνιστικό ρόλο ή ακόμα και συνέντευξη με έναν ήρωα παραμυθιού.

(‘’Φτιάξε τη δική σου παραμυθοσαλάτα’’, εκδ. Άμμος. ‘’Παρα-μύθοι στο μίξερ’’, εκδ.Νίκας, ‘’Με ένα ΦΙ και ένα ΠΙ φτιάχνω παραμύθια’’, εκδ.Ελληνικά Γράμματα)

 

paramuthosalata

  • Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Ο εμψυχωτής λέει στα παιδιά να φτιάξουν ένα παραμυθένιο δελτίο ειδήσεων που να έχει είτε όλους, είτε κάποιους από τους τομείς των δελτίων ειδήσεων (πολιτικά, ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο, κοσμικά, πολιτιστικά, καιρός, αθλητικά, χρηματιστήριο και γιατί όχι; Διαφημίσεις!). Μπορούννα χρησιμοποιήσουν παραμύθια (κλασικά και μη), μύθους και ό,τι άλλο φανταστούν. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουν το δελτίο ειδήσεων. Ένας παίκτης θα είναι ο κύριος παρουσιαστής, ένας άλλος θα είναι ειδικός τον οποίο έφεραν στο δελτίο για να δώσει τη γνώμη του, και ένας τρίτος παίκτης είναι ο ρεπόρτερ στη σκηνή των γεγονότων. Ο ρεπόρτερ πρέπει να πάρει συνέντευξη από διάφορους μάρτυρες ή από χαρακτήρες που εμπλέκονται στην ιστορία, και όλοι αυτοί οι ρόλοι θα παίζονται από άλλα παιδιά της ομάδας. (Εάν έχουμε μικρή ομάδα ένας παίκτης μπορεί να έχει όλους τους ρόλους των συνεντευξιαζόμενων). Ίσως οι συνεντευξιαζόμενοι να είναι απλώς μάρτυρες που είδαν το γεγονός (όπως π.χ. η περίεργη γειτόνισσα της Κοκκινοσκουφίτσας), ή παλιοί φίλοι/ αγαπημένοι των κεντρικών χαρακτήρων ή οι δάσκαλοί τους στο δημοτικό σχολείο.Έτσι στα αθλητικά έχουμε το μύθο του Λαγού και της Χελώνας, στον καιρό τον μύθο του Ανέμου και του Ήλιου, στα πολιτικά την αντιδικία Σταχτοπούτας-μητριάς για την εξουσία και στα κοσμικά την ανακύρηξη της Χιονάτης ως ομορφότερης στον κόσμο.

            Ο 5,5 ετών γιος μου μερικές μέρες μετά την παράσταση ξύπνησε ένα πρωινό και μου αφηγήθηκε ένα τέλειο όνειρο (όπως είπε χαρακτηριστικά) που είδε. ‘’Όλοι οι ήρωες των παραμυθιών ήταν λέει μαμά μαζεμένοι σε ένα σταθμό τρένου’’. Εμπρός λοιπόν ας ανεβούμε στο τρένο των παραμυθιών κι ας έχουμε την τεχνολογία αρωγό. Κι όπως λέει και το τζίνι: ‘’Να θυμάστε ότι όλοι έχουμε ανάγκη από λίγο παραμύθι’’…

Θέατρο Σταθμός
(Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα, στάση ΜΕΤΡΟ-Μεταξουργείο

Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 3.00μ.μ.

 

Από Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Όταν πάτε σπίτι όλοι
να προσέξετε
όλα γίνονται Μορμόλης
για να παίξετε.

mormolis texnesplus2

Ο Μορμόλης του Ράινερ Χάχφελντ ανέβηκε στο ‘’θέατρο Γκριπς’’ της πρώην Δυκής Γερμανίας το 1969. Ένα έργο που δείχνει μια στροφή στο παιδικό θέατρο δίνοντάς του κοινωνικές προεκτάσεις. Η Συντεχνία του Γέλιου από την άλλη πλευρά έχει ‘’προϊστορία’’ σε αυτό το είδος θεάτρου για παιδιά, όπου μέσα από το πρίσμα του γέλιου και μέσω νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με σύγχρονες αλήθειες.

45 χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου ο Μορμόλης επιστρέφει! Ήταν συγκινητικό ότι μπροστά μου καθόταν μια κυρία η οποία είχε δει την πρώτη παράσταση με τον γιο της και τώρα έφερνε τον εγγονό της…Γιατί ο Μορμόλης είναι πάντα επίκαιρος αφού τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και οι μεγάλοι πάντα…μεγάλοι. Αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τους μεγάλους, όπως το ζεύγος Χαζοπέτρου που στο τέλος δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως τους ‘’κανόνες του παιδικού παιχνιδιού’’.

Ο Μορμόλης είναι ουσιαστικά το παιχνίδι των παιδιών, η φαντασία τους, και η σκηνοθεσία οφείλει να γίνει με όρους θεατρικού παιχνιδιού και αποστασιοποίησης. Οι σκηνοθέτες Γιώργος Παλούμπης και Βασίλης Κουκαλάνι πέτυχαν με την σκηνοθεσία τους να διατηρήσουν τη λεπτή ισορροπία μεταξύ παράδοσης (μιλάμε για ένα έργο μισού αιώνα) και σύγχρονης οπτικής.

Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ θεωρώ τα σκηνικά και τα κουστούμια των Αλεξάνδρα Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, τα οποία παραπέμπουν στη δεκαετία του 1970 και ταυτόχρονα θυμίζουν παιδικό παιχνίδι όπου όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μεταμορφωθούν.

Τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη μνεία από εμένα. Το ‘’Μπράβο’’ του και η ανταμοιβή του είναι οι χιλιάδες παιδικές φωνές που έχουν τραγουδήσει τον Μορμόλη όλα αυτά τα χρόνια.

Η ομάδα των ηθοποιών με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά και κουστούμια, χωρίς υπερβολές και με πολλή φαντασία κατορθώνει να μας μεταφέρει από την αρχική ρομαντική ατμόσφαιρα του παραμυθιού στο σύγχρονο παιδικό κόσμο. Όμορφες ερμηνείες, αρμονική συνεργασία και ευχάριστο κλίμα που παρασύρει τους θεατές στα μυστικά της παιδικής ηλικίας.Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Θέμος Σκανδάμης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Αντώνης Χρήστου δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής!

Ο Μορμόλης δεν είναι παρά η φαντασία των παιδιών. Είναι ό, τι αυτά θέλουν να είναι. Αρχικά ένα κουτί και μετά ένα μπουρί σόμπας. Ο Μορμόλης είναι το παιχνίδι αυτοπροσώπως. Παιχνίδι ο Μορμόλης, παιχνίδια και εμείς για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Ακούμε: Αυτήν την φορά θα πρωτοτυπήσουμε. Η πρώτη δραστηριότητα δεν είναι για τα παιδιά, αλλά για τους γονείς. Παιδιά από τον παιδικό σταθμό ακόμα, το νηπιαγωγείο και το δημοτικό ξέρουν τον Μορμολη απέξω, γι’ αυτό προσοχή: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση ξανακούστε το cdτου Γιάννη Σπανού με τα τραγούδια του Μορμόλη.

mormolis 1

  • Ζωγραφική: Είτε ξέρετε την ιστορία του Μορμόλη, είτε όχι, μπορείτε πριν την παράσταση να προσπαθήσετε να τον φανταστείτε. Πώς είναι αυτός ο Μορμόλης που τόσο ανακατεύει τις ζωές των μεγάλων; Πώς φαντάζονται τα παιδιά σας αυτό το πλάσμα με το περίεργο όνομα; Ζωγραφίστε τον και αν νιώθει μόνος του ίσως να μπορούσατε να του φτιάξετε κι άλλον έναν Μορμόλη για παρέα. Άλλωστε και στο τέλος του έργου ο Μπουρίνιας θα μας χαρίσει και δυο και τρεις και τέσσερις Μορμόληδες!

 mormolis fot

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: Στον Μορμόλη όλες οι παρεξηγήσεις συμβαίνουν γιατί οι μεγάλοι αδυνατούν να συλλάβουν ότι ο Μορμόλης είναι ένα κουτί. Για να μην γίνετε λοιπόν κι εσείς σαν τον κύριο και την κυρία Χαζοπέτρου σας προτείνουμε ένα παιχνίδι όπου όλα είναι άλλο από αυτό που φαίνονται να είναι… ΜΕ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ. Ο εμψυχωτής φέρνει μερικά αντικείμενα, π.χ. μια ομπρέλα, ένα παπούτσι, ένα ύφασμα κ.τ.λ. Ζητάει από τα μέλη της ομάδας να δείξουν διάφορες χρήσεις του αντικειμένου μεταμορφώνοντάς το σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Μπορούν επίσης να προσθέσουν μια μικρή φράση για να κάνουν πιο φανερή τη νέα χρήση, π.χ. μια προτεταμένη ομπρέλα δεν είναι απαραίτητα ένα ξίφος, αλλά γίνεται συνοδευόμενη από το ‘’Κύριε, είστε έτοιμος να υπερασπιστείτε την τιμή σας;’’. Με τον ίδιο τρόπο οι ομάδες θα πρέπει μετά να κάνουν ένα σύντομο αυτοσχεδιασμό χρησιμοποιώντας όλα τα αντικείμενα που έχει φέρει ο εμψυχωτής. Για κάτι πιο ανταγωνιστικό θα μπορούσε ένα παιδί να είναι ο κριτής (ή και ο εμψυχωτής για μικρότερα παιδιά). Οι υπόλοιποι παίκτες χωρίζονται σε δυο ομάδες, την ομάδα Α και την ομάδα Β. Οι δυο ομάδες κάθονται αντικριστά και έχουν την πλάτη τους γυρισμένη στον κριτή. Ο κριτής τοποθετεί ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης στη μέση. Όταν χτυπήσει τα χέρια του οι δυο ομάδες γυρνάνε και βλέπουν το αντικείμενο. Όταν το δουν ένας παίκτης από την ομάδα Α παίρνει το αντικείμενο και το χρησιμοποιεί με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Για παράδειγμα, εάν είναι ένα κουτάλι, το χρησιμοποιεί σαν κιθάρα. Ο κριτής προσπαθεί να μαντέψει ως τι χρησιμοποιεί το αντικείμενο. Όταν ο κριτής το βρει, τότε ένας παίκτης από την ομάδα Β έρχεται και χρησιμοποιεί με ένα διαφορετικό τρόπο το αντικείμενο, π.χ. σαν οδοντόβουρτσα. Όταν ο κριτής μαντέψει σωστά ο παίκτης γυρίζει πίσω στην ομάδα του κι έρχεται ένας άλλος παίκτης πάλι από την ομάδα Α. Το παιχνίδι συνεχίζεται με το ίδιο αντικείμενο έως ότου κάποια ομάδα να μην μπορεί να βρει μια άλλη χρήση για το αντικείμενο. Τότε ανακηρύσσεται νικήτρια η άλλη ομάδα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τρία διαφορετικά αντικείμενα. Οι ομάδες πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν όσο καλύτερα γίνεται το αντικείμενο ώστε ο κριτής να μαντεύει σωστά. Αν ο κριτής δεν μπορεί να μαντέψει τότε σημαίνει ότι η ομάδα έχασε.

theatriko paixnidi

  • Παιχνίδι φαντασίας: Γυρνώνας στο σπίτι βρείτε τον δικό σας Μορμόλη. Τι θα μπορούσε να γίνει Μορμόλης αυτό το Σαββατιάτικο απόγευμα και τι θα σας έλεγε; Είναι σίγουρο πώς ό,τι σας πει ο Μορμόλης είναι πολύ σημαντικό, γιατί στην ουσία είναι αυτό που σας λέει το παιδί σας. Γι’ αυτό να τον ακούτε τον Μορμόλη!

            Το τραγούδι που δέχτηκε το πιο ηχηρό χειροκρότημα ήταν το ‘’Με πιάνει το παράπονο και κλαίω’’. Ίσως γιατί ακόμα κι εμείς οι παρεξηγημένοι μεγάλοι αντιλαμβανόμαστε ότι λέμε περισσότερα ‘’ΜΗ’’ από όσα θα θέλαμε κι επιβάλλουμε περισσότερα ‘’ΠΡΕΠΕΙ’’ από όσα πραγματικά πιστεύουμε. Είναι σίγουρο ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και τα ακούμε, απλώς ίσως μερικές φορές η βιασύνη της καθημερινότητας δε μας αφήνει να κάνουμε όσα θα θέλαμε και πέφτουμε στην παγίδα της ευκολίας των ‘’πρέπει και μη’’. Τι θα γινόταν όμως αν αφήναμε για λίγο τον Μορμόλη να μπει στην ζωή μας, να την ανακατέψει και να την πασπαλίσει με λίγη ζαβολιά και πολύ διασκέδαση; Και τότε όλοι οι φράχτες, μεταφορικοί και κυριολεκτικοί θα καταρρεύσουν!

Με πιάνει το παράπονο και λέω
δε θα ‘ρθει κάποτε η στιγμή
να ρίξουν τα παιδιά τους φράχτες
κάτω να μπουν και να χαρούν τη γη

 

 Διαβάστε επίσης:

 

Γιώργος Παλούμπης:«Δεν Αντέχω Τους Εγωκεντρισμούς Που Εμφανίζονται Με Τη Μορφή Μιας Δήθεν Ανασφάλειας Και Έχουν Ως Στόχο Να Τραβήξουν Την Προσοχή»

Είσαι τα δέντρα που σκαρφάλωσες, είσαι οι θάλασσες που πέρασες,

Είσαι οι δρόμοι που περπάτησες, είσαι εκείνα που ονειρεύτηκες.

Πάντα η καρδιά θα χτυπά, θα ‘σαι εκείνος που κρύβεις

Κάπου εκεί βαθιά…

Χριστούγεννα χωρίς ‘’Χριστουγεννιάτικη ιστορία’’ και Σκρουτζ είναι σαν Χριστούγεννα χωρίς…αγάπη! Αυτός είναι ο ένας λόγος που πρέπει να παρακολουθήσετε την παράσταση του Εθνικού θεάτρου. Ο δεύτερος λόγος είναι η όμορφη σκηνοθεσία, συνδυασμένη με υποκριτικό ταλέντο, εξαιρετικούς φωτισμούς και αστραφτερά κουστούμια.

Η ιστορία του Εμπενέζερ Σκρουτζ, του πασίγνωστου τσιγκούνη που απεχθάνεται τα Χριστούγεννα, έρχεται για να μιλήσει στις καρδιές όλης της οικογένειας. Μας μιλά για την αγάπη στον συνάνθρωπο αλλά και για την πορεία μας ως άνθρωποι. Που έχουμε φτάσει; Γιατί είμαστε αυτό που είμαστε; Μπορούμε να αλλάξουμε αν θέλουμε και πώς τελικά φτάνουμε να θέλουμε να αλλάξουμε; Ο Γιάννης Μόσχος επιτυγχάνει με την διασκευή και την σκηνοθεσία του να μας παρουσιάσει ένα έργο για όλη την οικογένεια. Ο καθένας θα πάρει αυτό που χρειάζεται και αυτό που μπορεί να αντιληφθεί, αλλά όλη η οικογένεια θα φύγει σίγουρα μαγεμένη από την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Το σκηνικό της Τίνας Τζόκα, λειτουργικό και μαγικό, παραπέμπει σε Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής της Αγγλίας. Η περιστρεφόμενη σκηνή μου θύμισε τον ‘’κύκλο’’ που κάνει η ζωή μας πολλές φορές, κι ακόμα κι αν δεν ηταν αυτή η πρόθεση της σκηνογράφου, θεωρώ ότι ένα σκηνικό που ‘’μιλάει’’ στην καρδιά του θεατή είναι ένα επιτυχημένο σκηνικό. Όσον αφορά τα κουστούμια, θα μιλήσω ως μαμά που εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι τα παιδιά δεν φοβήθηκαν τα φαντάσματα. Αν και υπήρχε η ανησυχία από μέρους των παιδιών μου για τα ‘’φαντάσματα’’ τελικά μέσα από τα εντυπωσιακά αλλά ανθρώπινα κουστούμια τους, εστιάσαμε στον ρόλο τους και όχι στην όψη τους κι αυτό θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε.

Μιλώντας για φαντάσματα να υπογραμμίσω ότι ήταν εξαιρετικό το σκηνοθετικκό εύρημα του τρίτου φαντάσματος. Δεν ξέρω αν τελικά οι άνθρωποι αλλάζουν. Αν όμως αυτό μπορεί να συμβεί, είμαι πεπεισμένη ότι θα συμβεί από αγάπη κι όχι από φόβο. Κι ίσως τελικά οι μεγάλες αλλαγές στην ζωή μας να οφείλονται σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Θεωρώ πιο πιθανό ο Σκρουτζ να άλλαξε επειδή θυμήθηκε πώς ήταν να αγαπά κάποιον παρά επειδή τρόμαξε από ένα απόκοσμο πλάσμα.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών είναι άψογη και άριστα συγχρονισμένη.Θα ξεχώριζα τον Χρήστο Στέργιογλου (Μπομπ Μάρλευ), τον Αλέξανδρο Μυλωνά (Σκρουτζ), τον Λαέρτη Μαλκότση (αφηγητής) και τον Παναγιώτη Παναγόπουλο (φάντασμα τωρινών Χριστουγέννων).

Θα ήταν παράλειψη σε ένα μιούζικαλ να μην αναφερθώ στην πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και στους υπέροχους στίχους του Σταύρου Σταύρου. Τέλος, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου πρόσθεσαν ένα λιθαράκι ακόμα στη μαγευτική ατμόσφαιρα του έργου, ειδικά στην εμφάνιση του φαντάσματος των φετινών Χριστουγέννων.

Και για να κρατήσει η μαγεία των Χριστουγέννων πιο πολύ προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: ‘’Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’’ του Ντίκενς στην αυθεντική της μορφή, σε διασκευή, κόμικ, ή ό,τι άλλο θέλετε. Μην αφήνετε τα χριστουγεννιάτικα βράδια σας χωρίς την μαγεία του Εμπενέζερ Σκρουτζ!

978 618 03 0668 2 1

  • Φανταζόμαστε: Ο Σκρουτζ είναι ένας άνθρωπος που κατά βάση τσιγκουνεύεται τα συναισθήματά του. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Τα παιδιά έχουν το χάρισμα της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης. Μπορείτε λοιπόν να σκεφτείτε και να γράψετε μια μικρή ιστοριούλα από το παρελθόν του Σκρουτζ. Κάτι που δεν υπάρχει στο έργο. Πώς ήταν ο Σκρουτζ παιδί, τι του είχε συμβεί κι έγινε έτσι μετά; Ένας μικρός Ντίκενς ίσως να βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας.

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες- εκπαιδευτικούς.: Μετά ην επίσκεψη του τρίτου φαντάσματος ο Σκρουτζ, κατά κόσμον Αλέξανδρος Μυλωνάς, τρέχει να ‘’προλάβει’’ τα Χριστούγεννα. Δεν είναι πια ο ηλικιωμένος Εμπενέζερ Σκρουτζ, είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος από έννοιες, γεμάτος αγάπη. Ο εμψυχωτής χωρίζει τον χώρο σε τέσσερα τεταρτημόρια και ορίζει πώς περπατάμε σε καθένα από αυτά. Στο 1ο τετράγωνο περπατάμε σαν παιδιά χαρούμενα κι ανέμελα (όπως ήταν ο Σκρουτζ ως παιδί). Στο 2ο τετράγωνο σαν στενοχωρημένοι (όπως ο Σκρουτζ όταν ήταν μόνος στο σχολείο). Στο 3ο σαν ένας ενήλικος με έννοιες και προβλήματα (ο Σκρουτζ στην ενήλικη ζωή του) και στο 4ο σαν κάποιος που μόλις ξύπνησε από ένα όνειρο (καλό ή κακό;). Βάζουμε μουσική και σε όποιο τετράγωνο είμαστε περπατάμε ανάλογα.
  • Ζωγραφική: Ο Εμπενέζερ Σκρουτζ παιδί, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ ερωτευμένος νέος, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ τσιγκούνης μεσήλικας και ο Εμπενέζερ Σκρουτζ το πρωινό των Χριστουγέννων μετά την επίσκεψη των φαντασμάτων. Πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά τον Σκρουτζ σε καθεμιά από αυτές τις 4 στιγμές του;

            Το εργο του Ντίκενς είναι διαχρονικό γιατί οι βαθύτερες αλήθειες του μας αφορούν ακόμα. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα από τα νοήματά του θα ήταν αυτό που το πνεύμα του παρόντος είπε στον Σκρουτζ: ‘’Αρνήθηκες κάθε ευθύνη για τον κόσμο γύρω σου, αλλά έβγαλες όσα περισσότερα μπορούσες από αυτόν’’. Φοβάμαι ότι ο Σκρουτζ δεν είναι παρά η προσωποποίηση του κόσμου μας. Ίσως αν ο καθένας μας ξεχωριστά παίρναμε την ευθύνη που μας αναλογεί, τα φετινά Χριστούγεννα να ήταν ομορφότερα για πολλούς συνανθρώπους μας. Γιατί…

Κάπου εκεί που ζει η αγάπη, έλα και κράτα μου το χέρι εκεί να με πας.

Διαβάστε επίσης:Είδα Τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

‘’Μαγευτικό!’’, αυτή ήταν η λέξη που με απόλυτο θαυμασμό ξεστόμισε ο γιος μου όταν μπήκε στην αίθουσα και είδε το σκηνικό. Στη μέση του χειμώνα, εν μέσω Αγιοβασίληδων, ξωτικών και ελάτων, το Μέγαρο Μουσικής κι ο Ηλίας Καρελάς κάνουν την διαφορά και ‘’στολίζονται’’ εξωτικά με φοίνικες, σεζ λονγκ και καρύδες.

karellaspage18

Η υπόθεση του έργου συνδυάζει Χριστούγεννα και Χαβάη και το κείμενο, πιστό στις αρχές του θεάτρου σκιών, βρίθει κωμικών στοιχείων που έχουν να κάνουν με την σύγχρονη πραγματικότητα. Το τέλος μας δείχνει το πραγματικό νόημα των εορτών και τελικά ο κλέφτης των Χριστουγέννων…αλλά ας μην τα αποκαλύψουμε όλα!

Εκτός από τις γνωστές φιγούρες με τα ιδιαίτερα γνωρίσματα και την ντοπιολαλιά τους, θα απολαύσετε και τον Λευτέρη Ελευθερίου σε ένα (;) ρόλο έκπληξη….

Οι Burger Project ξεσηκώνουν με τον γνωστό κεφάτο χαρακτήρα τους και τις μουσικές τους. Θα έλεγα ότι κατέχουν διπλό ρόλο στην παράσταση, μουσικοί και ηθοποιοί.

Το θέατρο σκιών μαγεύει τους μικρούς γιατί το παιχνίδι με την σκιά είναι από τα πρώτα παιχνίδια των παιδιών. Ας παίξουμε λοιπόν ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Οι φιγούρες: Πριν πάτε στο Μέγαρο Μουσικής κι ειδικά αν δεν έχετε δει ποτέ Καραγκιόζη με τα παιδιά σας, μιλήστε για τους χαρακτήρες που εμφανίζονται στον Καραγκιόζη. Μπορείτε να μιλήσετε για την χαρακτηριστική τους ομιλία και για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους (φουστανέλα Μπαρμπα Γιώργου, μεγάλη Μύτη Μορφονιού, κ.λπ). Αν τα παιδιά σας είναι μεγαλύτερα και γνωρίζουν ήδη τους τυπικούς χαρακτήρες μπορείτε να μιλήσετε για το πώς αυτοί εισχώρησαν μέσα στον Καραγκιόζη, τι συμβολίζουν και τι σηματοδοτούν.

karagiozis

  • Φανταζόμαστε: Μιας και δε θέλω να σας χαλάσω την έκπληξη αυτό θα είναι ένα παιχνίδι και για εσάς. Ο θησαυρός του Βεζύρη κινδυνεύει από τον κλέφτη των Χριστουγέννων. Ποιος είναι όμως ο κλέφτης των Χριστουγέννων και τι μπορεί να είναι ο θησαυρός; Είναι φλουριά ή μήπως κάτι άλλο; Ίσως αν βρίσκαμε ποιο είναι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων να ανακαλύπταμε και τον πραγματικό θησαυρό.

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάξτε το δικό σας έργο: Εδώ απαιτείται χρόνος και προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει. Φτιάξτε φιγούρες Καραγκιόζη (μπορείτε ακόμα κι από το διαδίκτυο να τις εκτυπώσετε και να τις κολλήσετε σε καλαμάκια), σκεφτείτε ένα σενάριο και με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε ήρωα εμφανίστε τους στον μπερντέ. Άσπρα σεντόνια, λάμπες, απαραίτητα μουσική κι έτοιμη η παράσταση για τις γιορτινές μέρες. Τώρα που δεν έχετε σχολείο προλαβαίνετε!

            Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαρούμενη και γεμάτη κέφι και μουσική (όπως οι Burger Project), μια γιορτή γεμάτη με φίλους (όπως οι φίλοι του Καραγκιόζη), με πολλά τραπέζια (που ο Καραγκιοζης εκτιμά ιδιαίτερα), μα πάνω απ’ όλα μια γιορτή για την αγάπη, την προφορά και την συγχώρεση (όπως…)

 

Για λίγες ακόμη παραστάσεις:

Τετάρτη 26, Πέμπτη 27,

Παρασκευή 28, Σάββατο 29 Δεκεμβρίου | 18:00

 , Κυριακή 30 Δεκεμβρίου | 16:00 & 18:00

’Ποια είναι τα χαμένα παιδιά; Παιδιά που χάνονται όταν όλοι τρέχουν να σωθούν’’.

Ο Δημήτρης Αδάμης και οι μαγικές σβούρες παρουσιάζουν τον Πήτερ Παν, κάνοντάς μας κοινωνούς του βαθύτερου νοήματος του έργου στο Θέατρο Αθηνά. Ένα λογοτεχνικό κείμενο αξεπέραστης αξίας και παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας έρχεται στο σήμερα όσον αφορά την βαθύτερη ουσία του κατορθώνοντας την ίδια στιγμή να διατηρήσει τη μαγεία του παραμυθιού. Τα χαμένα παιδιά που δεν είναι τα ίδια με εκείνα του 1900 και της εποχής του J. Barrie, το αιώνιο παιδί ο Πήτερ Παν και η Γουέντυ που ακροβατεί ανάμεσα στο ρόλο της μητέρας και της αδερφής ζωντανεύουν μπροστά μας με σεβασμό στο κείμενο και ταυτόχρονα μέσα από την σύγχρονη ματιά του σκηνοθέτη Δ. Αδάμη. Εξαιρετική η ιδέα να παίξει ο ίδιος ηθοποιός το ρόλο του πατέρα και του Κάπτεν Κουκ, καθώς στα μάτια των παιδιών ο πατέρας με τις ρεαλιστικές συμβουλές του είναι πολλές φορές ‘’ο κακός’’, αυτός που τους αναγκάζει να μεγαλώσουν όταν τα παιδιά θέλουν να μείνουν για πάντα παιδιά! Ο πατέρας μπορεί να είναι ο κάθε γονιός που από τη μια παίζει με τα παιδιά, μπαίνει στον κόσμο τους, κι από την άλλη τους ‘’τραβά’’ προς την ενηλικίωση.

Τα κουστούμια εμπνευσμένα από την ομάδα Μαγικές σβούρες απόλυτα ταιριαστά με την παράσταση, λειτουργικά και χωρίς υπερβολές. Θα ξεχωρίσω τα κουστούμια των γοργονών για την εφευρετικότητά τους. Ιδιαίτερη μνεία στη μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Αδάμη, ο οποίος μας πληροφόρησε ότι πρόκειται για παραδοσιακούς ρυθμούς από όλο τον κόσμο. Με αυτή του την επιλογή δηλώνει για άλλη μια φορά την οικουμενικότητα του νοήματος του έργου.

Ο Πήτερ Παν είναι ένα αιώνιο παιδί που αρνείται να μεγαλώσει. Το μυστικό του απλό. «Οι άνθρωποι δεν σταματούν να παίζουν, επειδή γερνάνε. Γερνάνε, επειδή σταματούν να παίζουν» (Oliver W. Holmes). Ιδού λοιπόν η συνταγή της αιώνιας νεότητας! Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: ‘’Πήτερ Παν’’ του J.M.Barrie. Διαβάστε το σε διασκευή, σε σύντομο παραμύθι, στην αυθεντική του μορφή, στη θεατρική διασκευή του Δ. Αδάμη (εκδόσεις Εν Πλω), αλλά οπωσδήποτε διαβάστε το! Ένα από τα καλύτερα παιδικά βιβλία που μας μαθαίνει πολλά και μας διασκεδάζει ακόμα περισότερο.
  • Παίζουμε: Ο Πήτερ Παν μπαίνει στο σπίτι της Γουέντυ κυνηγώντας…τη σκιά του. Είναι μια άτακτη και ζωηρή σκιά που έχει φύγει και κάνει τα δικά της. Λίγο παιχνίδι με σκιές λοιπόν παρακαλώ. Δεν χρειάζεστε και πολλά! Σκοτάδι, ένα μικρό φως και πολλές φορές ούτε καν μπερντέ! Αρκεί ο τοίχος πίσω από το κρεβάτι και η ώρα πριν τον ύπνο μπορεί να γεμίσει τέρατα και ήρωες!

ΜΕΤΑ…

  • Πετάμε..: Ο Πήτερ Παν μαθαίνει στην Γουέντυ και τα αδέρφια της να πετάνε ώστε να φτάσουν στην Χώρα του Ποτέ. Πώς θα πετάξουν χωρίς φτερά; Μα είναι απλό! Κάνοντας ευχάριστες σκέψεις. Τι θα έκανε τα δικά σας παιδιά να πετάξουν; Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή τους και ποια είναι η σκέψη που κάνει εσάς να χαμογελάτε και σας ‘’σηκώνει’’ από το έδαφος; Η καθημερινότητα κι η ρουτίνα δε μας αφήνει να γνωριστούμε σε βάθος σαν οικογένεια. Ας αρπάξουμε την ευκαιρία που μας δίνει ο Πήτερ Παν κι ας μάθουμε ο ένας για τον άλλον τι μας κάνει να πετάμε στα σύννεφα!

 

2053084

  • Με ένα αντικείμενο φτιάχνω ιστορίες: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Τα χαμένα παιδιά στον Πήτερ Παν δημιουργούν παιχνίδια από τα πάντα. Γίνονται Ινδιάνοι, αντιμετωπίζουν πειρατές, συναντούν γοργόνες, βρίσκονται στο δάσος με τις πυγολαμπίδες. Αν μπορούσαμε να δούμε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού θα βλέπαμε σίγουρα τον κόσμο αλλιώς. Γιατί για τα παιδιά τα πάντα είναι αφορμή για παιχνίδι. Δώστε σε μια ομάδα παιδιών διάφορα καθημερινά αντικείμενα (υφάσματα, καλαμάκια, χαρτόνια, ξύλα), χωρίστε τα σε ομάδες και αφήστε τα να σας ετοιμάσουν μια μικρή παράσταση. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα!
  • Ένα γράμμα αλλιώτικο από τα άλλα… Αυτές τις μέρες τα ταχυδρομεία γεμίζουν με γράμματα προς τον Αη Βασίλη. Γράμματα γεμάτα επιθυμίες και παιχνίδια. Τα ‘’χαμένα παιδιά’’ μόνα και λυπημένα πριμένουν κι αυτά κάτι. Γράψτε ένα γράμμα στον Αη Βασίλη μαζί με τους μικρούς σας ζητώντας κάτι για τα σημερινά ‘’χαμένα παιδιά’’. Πιστέψτε το και που ξέρετε; Ίσως ο Άη Βασίλης να πραγματοποιήσει μια τόσο ξεχωριστή επιθυμία.

            ‘’Δεν πιστεύω στις νεράιδες’’:κάθε φορά που ένα παιδί λέει αυτή την φράση κάπου μια νεράιδα χάνεται. Αυτό μας έμαθε ο Πήτερ Παν. Κάπως έτσι καταφέραμε στην παράσταση να ‘’αναστήσουμε’’ την Τίνκερμπελ. Ας πιστέψουμε κι ας βάλουμε τα δυνατά μας να ‘’αναστήσουμε’’ όλα τα σημερινά ‘’χαμένα παιδιά’’. Γιατί κάθε φορά που λέμε ‘’δε με νοιάζει’’ κάπου ένα παιδί, σε κάποια θάλασσα ίσως, χάνεται…..Κι ο Πήτερ Παν, το αιώνιο παιδί που υπάρχει μέσα μας, λυπάται.

 

Μα εσύ το νου σου στο παιδί,μη χαθεί στον χαλασμό. Μαζι να δωσουμε πνοή κι η πληγή να γιατρευτει...

Συντελεστές

Διασκευή –Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικά –κοστούμια: Μαγικές Σβούρες
Kίνηση: Χριστίνα Σουγιουλτζή-Αντιγόνη Λινάρδου (από την ομάδα «Κι όμως κινείται»)
Ενορχήστρωση: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Αδάμης
Διδασκαλία τραγουδιών: Ιωάννα Εμμανουήλ
Μάσκες – Κατασκευές: Ιφιγένεια Κωφού
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ειρήνη Καλογεροπούλου- Ρενάτα Τσιούλου
Παράγωγη: Μαγικές Σβούρες – Marossoulis Productions
Παίζουν οι ηθοποιοί: Άρης Βέβης, Μικές Γλύκας, Κωνσταντίνος Τσονόπουλος, Ντέπυ Μοράρη, Νεφέλη Οικονόμου, Στέλιος Πετράκης, Χρυσαλένα Χριστοπούλου, Μαριλίζα Χρονέα

Με την φροντίδα της Ελεονώρας Μελέτη.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Γιορτές και ευκαιρία να περάσουμε λίγο περισσότερο και ουσιαστικότερο χρόνο με τους μικρούς μας φίλους. Τι καλύτερο λοιπόν από μια επίσκεψη σ’ ένα από τα θέατρα της πόλης; Εμείς σας προτείνουμε 6 παραστάσεις και σας δίνουμε 6 σοβαρούς λόγους, για τους οποίους αξίζει να τις βάλετε στη λίστα σας αυτές τις γιορτές!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τις απολαύσουν και οι ενήλικες!

 xristougenniatiki istoria1

‘’Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’’ από το Εθνικό Θέατρο γιατί… είναι Χριστούγεννα και τι ομορφότερο από το μήνυμα της ιστορίας του Σκρουζτ!

sklavi

‘’Σκλαβί’’ για την εκπληκτική του σκηνοθεσία των Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.

pio dunatos kai apo

’Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν’’ γιατί με κέφι και χωρίς μεμψιμοιρία μας δείχνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνάνθρωποί μας.

to agori me tin valitsa 2017 c gerasimopoulou

‘’Το αγόρι με τη βαλίτσα’’ για το κείμενο, τη ζωντανή μουσική και τα μηνύματά του.

dona

’Η Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας’’ γιατί συνδυάζει δυο εχέγγυα. Παραμυθοχώρα και Τριβιζάς.

xristougenna karagiozi xavai

‘’Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη στην Χαβάη’’ γιατί πόσο συχνά βλέπετε τον Καραγκιόζη στο Μέγαρο Μουσικής; Καρελάς και BurgerProject για κέφι και λίγο εξωτική χαβανέζικη ζεστασιά στην καρδιά του χειμώνα!

 Ξεκινήστε μ' αυτές και θα επανέλθουμε!

Διαβάστε επίσης:

Είδα Τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

 

«Το Σκλαβί»:Ιδέες Για Παιχνίδι Πριν Και Μετά Την Παράσταση

Όσοι είναι γονείς έχουν βιώσει έστω μια φορά εκείνη τη στιγμή που μοιάζει με εφιάλτης. Περπατάς στο δρόμο με το παιδί σου, βλέπετε έναν ανάπηρο σε αμαξίδιο, κάποιον χωρίς χέρι, έναν τυφλό με μπαστούνι και το παιδί φωνάζει ‘’Μαμά γιατί αυτός δεν έχει χέρι;’’. Και ακούγεται πεντακάθαρα γιατί το σύμπαν έχει συνωμοτήσει και για κάποιο ανεξήγητο λόγο εκείνη η στιγμή είναι μια στιγμή απόλυτης ησυχίας. Είναι η στιγμή που θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί!

Τα παιδιά ακούνε από πολύ μικρά ότι ‘’όλοι είμαστε διαφορετικοί’’. Τους το λενε οι γονείς τους, το μαθαίνουν στο σχολείο, υπάρχουν άπειρα παραμύθια και βιβλία για την διαφορετικότητα. Όμως το πράγμα κάπου χωλαίνει. Γιατί τα παιδιά ακούνε ότι υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά δεν τους βλέπουν. Κι όταν τους βλέπουν τότε απορούν και γι’ αυτό ρωτάνε με όλη την αφοπλιστική και αμήχανη για τους ενήλικες ειλικρίνεια της παιδικής ηλικίας.

Αυτό είναι νομίζω και το κεντρικό θέμα τη παράστασης ‘’Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν’’. Η περιθωριοποίηση των ατόμων με αναπηρία. Δεν τους βλέπουμε γιατί δεν βγαίνουν συχνά έξω. Και δεν βγαίνουν γιατί τους εμποδίζουμε. Όλοι μας. Τους εμποδίζουμε παρκάροντας στις διαβάσεις, τους εμποδίζουμε αφήνοντας περιττώματα σκύλων, τους εμποδίζουμε γιατί δεν τους διευκολύνουμε.

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι, συνεχίζει να φέρνει τον μικρό θεατή αντιμέτωπο με σύγχρονα προβλήματα, ιδωμένα πάντα μέσα από το πρίσμα του γέλιου. Ο αποκλεισμός, ο κοινωνικός ρατσισμός, η ανισότητα και η περιθωριποίηση που υφίσταται ο μικρός Άρης στο έργο του Ρόι Κιφτ γίνονται άμεσα αντιληπτά από τα παιδιά αφού μπορούν ευκολότερα να μπουν στη θέση του Άλλου, όταν ο ‘’Άλλος’’ είναι ένας συνομίληκος που μιλά την γλώσσα τους. Να ‘’περπατήσουν με τα παπούτσια του’’ που λένε και οι Άγγλοι. Εκπληκτική και η συμβολή του έτερου σκηνοθέτη, Αντώνη Ρέλλα, ο οποίος όντας ανάπηρος ο ίδιος συνέβαλλε στο εκπληκτικό αποτέλεσμα της παράστασης. Ήταν εκεί για να υποδεχτεί τους μικρούς φίλους και με αμεσότητα και ενσυναίσθηση να τους βοηθήσει.

Η ομάδα των ηθοποιών(Βασίλης Κουκαλάνι, Μαρία Μοσχούρη, Τάνια Παλαιολόγου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης)ερμηνεύει άριστα τους ρόλους τους, ειδικά ο Γιώργος Κατσής στον απαιτητικό ρόλο του ανάπηρου Άρη.

2727PIO DYNATOS KI APO TON SUPERMAN2727 NEW PHOTO 2

Το έργο έχει ιδιαίτερη αξία αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκε από έναν Άγγλο, μια χώρα που αν μη τι άλλο προσφέρει στα άτομα με αναπηρία πολύ περισσότερες διευκολύνσεις από αυτές που ‘’απολαμαβάνουν’’ στην χώρα μας. Είναι τρομακτικό και μόνο να σκεφτείς σε πόσο χειρότερη θέση βρίσκονται τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα.

Η μουσική και τα τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά πλαισιώνουν υπέροχα την παράσταση δίνοντας το δικό τους μήνυμα και προσθέτοντας κέφι και ζωντάνια που ξεσηκώνουν τους θεατές! ‘’Εγώ είμαι ανάπηρος κι εσύ είσαι περπατένιος, εγώ Κινέζος κίτρινος κι εσύ σοκολατένιος’’

3 Δεκέμβρη, παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι τους έχει συμβεί, μπορούμε όμως να τους διευκολύνουμε. Ας προπαθήσουμε να μπούμε στην θέση τους και να δείξουμε στα παιδιά πώς είναι να ζεις με εμπόδια. Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε: Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) κυκλοφορούν διάφορες λίστες με βιβλία και παραμύθια σχετικά με το θέμα. Θα ξεχωρίσω δύο, ‘’Φένια η αγαπημένη των ήχων’’ της Γιώτας Αλεξάνδρου (εκδ.Πατάκη) το οποίο μιλά για την τύφλωση και το εξαιρετικό βιβλίο της συναδέλφου θεατρολόγου Ιωάννας Φαββατά ‘’Λυμένα κορδόνια’’ (εκδ. Πατάκη). Διαλέξτε μια ιστορία και ας γίνει η αφομή να μιλήσετε με τα παιδιά σας για τα παιδιά εκείνα που έχουν να αντιμετωπίσουν περισσότερες δυσκολίες στην καθημερινότητά τους, αλλά παραμένουν πάντα παιδιά που παίζουν και γελούν.
  • lumena kordonia
  • Βλέπουμε: Στο διαδίκτυο υπάρχουν μερικά πολύ ωραία animationσχετικά με το θέμα της αναπηρίας. Είδαμε και σας προτείνουμε τρία από αυτά.
 
 

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: Για να έρθουμε στη θέση του άλλου και να βιώσουμε για λίγο ό,τι βιώνει ας παίξουμε. Για πολύ μικρά παιδιά υπάχει η τυφλόμυγα που για λίγο τους βάζει στην θέση του τυφλού. Για μεγαλύτερα παιδιά έχουμε το παιχνίδι ‘’Οδηγώντας τον τυφλό’’. Χωριζόμαστε σε ζευγάρια και ο ένας κλείνει τα μάτια. Ο άλλος είναι ο οδηγός που πρέπει να οδηγήσει με ασφάλεια τον ‘’τυφλό’’ του. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές. Ο ‘’τυφλός’’ να πιάνει από τον ώμο τον οδηγό και να υπάρχουν πολλοί οδηγοί και τυφλοί που κινούνται ταυτόχρονα. Μπορεί επίσης ο κάθε οδηγός να μείνει σταθερός σε ένα σημείο και να καθοδηγεί τον ‘’τυφλό’’ δίνοντάς του οδηγίες. Το παιχνίδι γίνεται δυσκολότερο βάζοντας εμπόδια (τσάντες, βιβλία, μπουφάν, κ.λπ) ή αν υπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί οδηγοί και τυφλοί. Ακολουθεί συζήτηση πώς αισθάνθηκαν οι ’’τυφλοί’’ (Φοβήθηκαν; Ένιωσαν εμπιστοσύνη με τον οδηγό;) και οι οδηγοί (Ένιωσαν ευθύνη; Τους φάνηκε εύκολο ή δύσκολο;).

tuflomyga

  • Στα παπούτσια του άλλου: Τι θα λέγατε γυρνώντας σπίτι μετά την παράσταση να δένατε το ένα σας χέρι; Πόσο δυσκολεύει την καθημερινότητα μια αναπηρία; Δοκιμάστε το για μισή ώρα. και μπείτε και στη θέση ανθρώπων που ζουν έτσι.

            Η παράσταση δε δίνει λύση στο πρόβλημα της αναπηρίας. Όπως λύσεις δε δίνουν και οι διαφορετικοί χαρακτηρισμοί που κατά καιρούς προτείνονται για τα άτομα ΑΜΕΑ. Η παράσταση είναι σημαντική γιατί μας δείχνει ότι υπάρχουν, ότι είναι εδώ και είναι σαν και εμάς. Σίγουρα διαφορετικοί, αλλά σίγουρα ίσοι!

Δεν είμαστα όλο ίδιοι, αυτό είναι η αρχή

Μ’ αυτό ποτέ δεν ητανε για φόβο ή για νροπή.

Η παράσταση ‘’Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν’’ είναι καθολικά προσβάσιμη για όλους. Υπάρχει ταυτόχρονη Διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ενδογλωσσικοί Υπέρτιτλοι για κωφούς/ές και βαρήκοους/ες καθώς και Ακουστική Περιγραφή για ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Τα προγράμματα διατίθενται σε μεγαλογράμματη γραφή, σε κώδικα Braille και Qr code.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Ο Λευτέρης είναι ένα αυγό. Αρχικά…Γιατί μετά είναι ένα περιστέρι. Ένα περιστέρι δίχως ταίρι και δίχως γονείς. Γι’ αυτό και αναλαμβάνουν να το μεγαλώσουν όλα τα περιστέρια μαζί σα να ήταν δικό τους παιδί. Ο Λευτέρης μεγαλώνει και όταν έρθει η ώρα η αγάπη θα ‘ρθει να τον βρει και θα αποκτήσει ταίρι.

            Ο έμμετρος λόγος κάνει το παραμύθι της Μαρίας Πλεμένου ακόμα πιο προσιτό στα πολύ μικρά παιδιά. Ένας παπαγάλος παραμυθάς μάς παρουσιάζει την ιστορία του Λευτέρη, του μικρού περιστεριού, που αν το καλοσκεφτείς μοιάζει με την ιστορία κι ενός μικρού παιδιού. Οι μικροί θεατές βρίσκουν σημεία ταύτισης με το μικρό περιστέρι. Το μπάνιο του, το τάισμά του, ο ύπνος του, οι πρώτες του λέξεις, είναι μια ρουτίνα γνωστή στα παιδιά και μέσω αυτής ο Λευτέρης γίνεται ένας προσιτός ήρωας. Βλέπουν ότι μπορεί ένα περιστεράκι (ίσως κι ένα παιδάκι;) να μην έχει γονείς και να το μεγαλώσουν κάποιοι άλλοι που θα είναι σαν γονείς του. Κι έπειτα ο Λευτέρης, όταν μεγαλώσει, θα παντρευτεί μια χελιδόνα. Πουλί είναι κι αυτή, τι κι αν δεν είναι περιστέρι; Όπως κι οι άνθρωποι όλοι άνθρωποι είναι, κι ας είναι από άλλες φυλές. Η χελιδόνα έχει κι ένα χελιδονάκι, το παιδάκι της. Κι ο Λευτέρης αποκτά έτσι μια ολόκληρη οικογένεια.

Ένα παραμύθι που θίγει με έμμεσο τρόπο και μέσα από το παράδειγμα των πουλιών θέματα διαφορετικότητας, υιοθεσίας, και αποδοχής του άλλου. Γενναιότητα, τρυφερότητα, αλληλεγγύη και όλες οι αξίες που θέλουμε να εμφυσήσουμε στη νέα γενιά περνάνε αλληγορικά με το παραμύθι του Λευτέρη.

Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νάντια Δαλκυριάδου, η οποία ήταν μια από τις ηθοποιούς της παράστασης ‘’Θα βγω απ’ το αυγό’’. Καταφέρνει να καθηλώσει το αυστηρό κοινό της που ξέρει να απαιτεί ‘’μεχρι δακρύων’’. Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Βίκυς Πάντζιου απλά, λιτά κι απέριττα όπως ταιριάζει σε ένα βρεφικό θέατρο. Χρώμα, υφάσματα και ελάχιστα αξεσουάρ που μεταμορφώνουν τους ηθοποιούς σε πουλιά. Ιδιαιτέρως η Βασιλική Ξένου και η Δάφνη Μαρκάκη κλέβουν τις εντυπώσεις σε ρόλους περιστέρας, χελιδόνας, καρδερίνας και άλλων πετούμενων!

           peristeri4

Η διάρκεια της παράστασης ιδανική για τους πολύ μικρούς μας φίλους. Ο μικρότερος θεατής της παράστασης ήταν ένα 4 μηνών βρεφάκι που αν και κοιμήθηκε στη μισή παράσταση, στην άλλη μισή ήταν με τα μάτια στην σκηνή. Ούτε ένα κιχ δεν έβγαλε! Κι επειδή οι θεατρόφιλοι φαίνονται από μικροί μην διστάσετε να πάτε με το μικρό σας. Η παράσταση ενδείκνυται για θεατές από 1,5 έτους!

Οι πολύ μικροί μας φίλοι θα χαρούν ιδιαιτέρως να παίξετε μαζί τους ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση. Άλλωστε η ζωή τους είναι ένα ατελείωτο παιχνίδι!

ΠΡΙΝ…

  • Που θα πάμε... Είναι πολύ πιθανό ‘’Ο Λευτέρης, ένα περιστέρι δίχως ταίρι’’ να είναι η πρώτη σας παράσταση. Μπορείτε να προετοιμάσετε το παιδί για το που θα πάτε, τι θα συμβεί εκεί και να μιλήσετε για το τι κάνουμε στο θέατρο. Για τα παιδιά όλα είναι πρωτόγνωρα, οπότε αφιερώστε λίγο χρόνο να μιλήσετε με το παιδί για το διαφορετικό είδος διασκέδασης που ονομάζεται θέατρο, τις διαφορές με την τηλεόραση, και πώς περιμένετε να φερθεί εκεί. Έτσι θα είστε πολύ περήφανοι όταν σε λίγα χρόνια θα πηγαίνει θέατρο και δε θα ζητά να τρώει την ώρα της παράστασης, ούτε θα μιλά με τον διπλανό του.
  • Ζωγραφίζω: Μιας και θα δείτε την ιστορία του Λευτέρη, ενός περιστεριού, γιατι δεν ζωγραφίζετε μερικά πτηνά πρν την παράσταση; Πόσα ξέρετε; Σίγουρα τα περιστέρια, τα σπουργίτια και τους παπαγάλους. Οι κότες και οι πιγκουίνοι χωράνε ίσως κι αυτοί στην οικογένεια των πτηνών. Κι αν είστε παρατηρήσετε καλά θα δείτε ότι ακόμα και στην Αθήνα υπάρχουν κοτσύφια και σουσουράδες, γλάροι και κοράκια. Ζωγραφίστε τα όπως μπορείτε και θα σας πω κι ένα μυστικό….Όταν τελειώσει η παράσταση ο παραμυθάς θα φυσήξει μερικά φτερά! Πάρτε τα και κολλήστε τα στις ζωγραφιές σας για να μοιάζουν με αληθινά πουλιά!

 poulia

ΜΕΤΑ…

  • Ξαναπαίξτε την παράσταση… Όταν στα παιδιά αρέσει κάτι θέλουν να το επαναλαμβάνουν. Μπορείτε λοιπόν να χρησιμοποιήσετε ένα λούτρινο κουκλάκι και να ξαναπαίξετε όποιες σκηνές άρεσαν περισσότερο στους μικρούς φίλους ή σε εσάς.

loutrina

  • Διαβάζω:’Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις οικογένειες’’ των MaryHoffman & RosAsquith(εκδ. Ίκαρος) προτείνεται για παιδιά από 7 ετών. Κατά τη γνώμη μου όμως είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο για όλες τις ηλικίες. Το μικρό του κείμενο και η ζωηρή εικονογράφηση είναι θελκτικά για μικρούς αναγνώστες. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική. Ο Λευτέρης μεγάλωσε σε μια διαφορετική οικογένεια και δημιούργησε μια διαφορετική οικογένεια. Μιας κι η οικογένεια είναι το πρώτο σταθερό κι αναγνωρίσιμο σημείο αναφοράς για ένα παιδί, η αποδοχή των διαφρετικών της τύπων είναι το πρώτο σκαλοπάτι για την αποδοχή της διαφορτικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της. Ακόμα κι αν για προσωπικούς λόγους/ πεποιθήσεις θελήσετε να μην διαβάσετε κάποια αποσπάσματα, το βιβλίο αυτό μπορεί να γίνει αφορμή να συζητήσετε με τα παιδιά σας για ευαίσθητα θέματα.

Κι έτσι ο Λευτέρης συνεχίζει το δρόμο του κι η Μαριγώ, η περιστέρα που τον μεγάλωσε, καμαρώνει δίπλα του. Ο Λευτέρης που μεγάλωσε τόσο γρήγορα, μέσα σε μια στιγμή. Το τελευταίο τραγούδι της παράστασης μας θυμίζει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από τα παιδιά μας. Ας περνάμε μαζί τους όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε!

Ένα τόσο δα αυγό

Στην καρδιά μου να τρυπώσει

Να με μάθει ν’ αγαπάω, να γελώ…

           

Από την Σπυριδούλα Μπιρπίλη

 

’Κάποτε πολύ παλιά τότε που τα παραμύθια τα έγραφαν ακόμα με το χέρι’’….Τότε συνέβη η ιστορία που είδαμε στο θέατρο Πόρτα. Κάποτε πολύ παλιά που όλα ήταν απλά κι όχι απλοϊκά, τότε που η ομορφιά δεν βρισκόταν στο ‘’πολύ’’ και στο φαίνεσθαι αλλά στην ουσία. Κι η σκηνοθετική προσέγγιση του Θωμά Μοσχόπουλου και της Σοφίας Πάσχου τιμά αυτήν ακριβώς την ευγένεια της απλότητας. Ένα θέατρο χωρίς μικρόφωνα και φιοριτούρες, μια παράσταση που βασίζεται στον ηθοποιό, στο σώμα του και την φωνή του. 18 χρόνια μετά, το παραμύθι της Ξένιας Καλογεροπούλου ‘’Το σκλαβί’’ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος), ξαναγυρίζει σπίτι του και μας γεμίζει χαρά.

Η μουσική του Νίκου Κυπουργού σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου σε ταξιδεύει στην παράδοση. Νανουρίζεσαι μαζί με τα νεογέννητα, γλεντάς μαζί με τους νεόνυμφους, ταξιδεύεις με τη μουσική τους στον κόσμο του παραμυθιού γιατί τελικά ‘’Η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος που έχουμε για να χωνεύουμε τον χρόνο’’, όπως είχε πει κι ο Βρετανός ποιητής Auden.

Αν όμως έπρεπε να διαλέξω και να γράψω μόνο για ένα στοιχείο της παράστασης θα ήταν σίγουρα τα κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου. Είναι συγκλονιστικό πώς ένα κομμάτι ύφασμα μεταμορφώθηκε σε ό,τι χρειάζονταν οι ηθοποιοί. Ένα κομμάτι ύφασμα, που κυριολεκτικά ‘’παίρνει ζωή’’ αφού ακόμα και ‘’ρόλο’’ έχει μέσα στην παράσταση!

Patroklos Skafidas 3

Οι ηθοποιοί δίνουν όλο τους το είναι. Μεταμορφώνονται σε μια στιγμή από τον ένα ρόλο στον άλλο, από αφηγητές σε ηθοποιούς, από ήρωες σε στοιχεία της φύσης, από σύγχρονούς μας σε ανθρώπους μιας άλλης εποχής, μακρινής.

Κάποτε πολύ παλιά όταν ήμασταν παιδιά μας άρεσε πολύ να παίζουμε. Με αφορμή ‘’Το σκλαβί’’ ας παίξουμε μαζί με τα παιδιά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Ώρα για παραμύθι: ‘’Το σκλαβί’’ είναι ένα γνωστό λαϊκό παραμύθι το οποίο βρίσκεται στη συλλογή ‘’Παραμύθια του λαού μας’’ που επιμελήθηκε ο Γ.Ιωάννου καθώς και στον τόμο ‘’Το Φιδόδεντρο’’ που επιμελήθηκε ο Κ. Καφαντάρης. Διαβάστε το παραμύθι και ταξιδέψτε στον κόσμο του πριν βουτήξετε στην μαγεία της παράστασης.
  • Και το παραμύθι γίνεται θέατρο…Αφού διαβάσετε το παραμύθι εξηγείστε στα παιδιά ότι θα το δουν στο θέατρο. Η σκηνή του θεάτρου είναι ένας χώρος περιορισμένος. Πώς εκείνα θα ζωγράφιζαν ένα σκηνικό για να παιχτεί η παράσταση; Μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να συμπεριλάβουν στις ζωγραφιές τους αλλαγές σκηνικών και αντικείμενα που θεωρούν απαραίτητα, ενώ τα μικρότερα μπορούν απλώς να ζωγραφίσουν ένα φόντο σκηνής. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται σίγουρα για μια εκκολαπτόμενη σκηνογραφική δουλειά.

 lena papaligoura zwgrafia

Η ζωγραφιά της Λένας Παπαληγούρα μ΄ένα σκηνικό θέατρου και την ίδια να απαντά στο ερώτημα "Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω;"Η ίδια έχει δηλώσει ότι είχε δει το πρώτο ανέβασμα του έργου σε παιδική ηλικία και είχε μαγευτεί. 

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάχνοντας ένα παραμύθι: ‘’Το σκλαβί’’ βασίζεται στο ομώνυμο συμιακό παραμύθι. Όπως όλα τα παραμύθια έχει μια βασική δομή. Ο ήρωας που παραβιάζει μια απαγόρευση, ξεκινά ένα ταξίδι, έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες αλλά λαμβάνει και μαγικά δώρα ή συναντά ένα βοηθό, συναντά τον ανταγωνιστή, αλλά στο τέλος παντρεύεται και γίνεται βασιλιάς. Μπορείτε να φτιάξετε με τα παιδιά κάρτες με τα βασικά στοιχεία του παραμυθιού ή να βρείτε έτοιμες στο εμπόριο ή το διαδίκτυο και να φτιάξετε τα δικά σας παραμύθια. Ο Βλαντιμίρ Προπ μελετώντας τη δομή παραμυθιών της χώρας του κατέληξε στις 31 λειτουργίες του Προπ οι οποίες μπορούν να σας βοηθήσουν να φτιάξετε το δικό σας παραμύθι.

fantasy 2784995 960 720

  • Παιχνίδι φαντασίας: ‘’Αλλάζοντας το τέλος’’. Τελειώνοντας ‘’το σκλαβί’’ οι ηθοποιοί ξαναγίνονται αφηγητές του έργου, σύγχρονοι με εμάς, και μας λένε το τέλος του παραμυθιού. Διαφωνούν όμως μεταξύ τους. Άλλο τέλος ξέρει ο ένας, άλλο ο άλλος. Γιατί έτσι κι αλλώς αυτά συνέβησαν παλιά, πολύ παλιά…. Τι τέλος θα δίνατε εσείς στο έργο; Τι συνέβη με το σκλαβί και τον αδερφό του; Και τι έγινε 40 χρόνια μετά από εκείνη τη στιγμή που στο έργο παρουσιάζεται ως τέλος;

 

            Παραμύθια και πάλι παραμύθια, για πάντα παραμύθια! Κρύβουν μέσα τους την σοφία του κόσμου, μεταδίδουν με τρόπο κατανοητό μεγάλες αλήθειες. Κι όπως λέει η Ξένια Καλογεροπούλου ‘’ Όλοι τα χρειαζόμαστε τα παραμύθια… Τα λαϊκά παραμύθια διατηρούν την αξία τους με την απλοϊκότητά τους και τα μαγικά τους μυστικά’’. ‘’Το σκλαβί’’ είναι μια παράσταση που ο καθένας ανάλογα με την ηλικία του και τις εμπειρίες του θα πάρει αυτό που χρειάζεται. Σίγουρα όμως όλοι θα πάρουν την ικανοποίηση μιας αξιοζήλευτης σκηνοθεσίας και ενός εκπληκτικού υποκριτικού ταλέντου.

18 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, το θρυλικό Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου, επιστρέφει από τις 28 Οκτωβρίου στο ΠΟΡΤΑ, σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.

Παίζουν:Ντένης Μακρής, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Τζωρτζίνα Λιώση, Βάσια Ζαχαροπούλου, Ελένη Βλάχου, Παντελής Βασιλόπουλος, Αυγουστίνος Κούμουλος, Φοίβος Συμεωνίδης

κάθε Κυριακή 11:00 & 15.00

Η Δόνα Τερηδόνα δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι μια κυρία πασίγνωστη! Το ίδιο και οι κυρίες Μαρία και Σπυριδούλα Παπαγεωργίου, που χρόνια τώρα μας χαρίζουν μαγικές στιγμές στην Παραμυθοχώρα.

Μια παράσταση κουκλοθεάτρου που χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους. Κουκλοθέατρο με κούκλες muppet, θέατρο, μαύρο θέατρο και θέατρο σκιών, όλα αρμονικά δεμένα μεταξύ τους ζωντανεύουν το παραμύθι της Δόνας Τερηδόνας. Τα σκηνικά αλλάζουν μπροστά στους θεατές για να μεταφερθούμε από τον πύργο της Δόνας Τερηδόνας, στο ζαχαροπλαστείο κι έπειτα στην κρεβατοκάμαρα που κρατείται φυλακισμένη η Λουκία.

Οι κουκλοπαίχτριες καλοσωρίζουν άψογα τα παιδιά και φροντίζουν να προετοιμάσουν τους μικρούς θεατές και να εξαφανίσουν τυχόν φόβους. Και στο τέλος κουκλοπαίχτριες, κούκλες και θεατές γνωρίζονται και φωτογραφίζονται.

Η επίσκεψη σε μια Δόνα απαιτεί προετοιμασία. Για μια Δόνα Τερηδόνα δεν υπάρχει καλύτερη προετοιμασία από τα παιχνίδια. Παιχνίδια λοιπόν για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!

ΠΡΙΝ…

  • Αφήγηση: Το παραμύθι ‘’Η Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό τα γαμήλιας τούρτας’’ είναι μάλλον απίθανο να μην το έχετε διαβάσει. Τι θα λέγατε για λίγα ακόμα βιβλία με θέματα ‘’οδοντιατρικά’’; Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει γράψει επίσης το παραμύθι ‘’Ο κροκόδειλος που πήγε στον οδοντίατρο’’ (εκδόσεις Κέδρος). ‘’Ιππόλυτος ο ιπποπόταμος’’ από την Σοφία Ζαραμπούκα (εκδόσεις Πατάκη) και φυσικά ‘’Σοκολάκης και Ζαχαρούλα Τρυποδόντη’’ της Άννας Ράσελμαν (εκδόσεις Αιώρα). Και τέλος ‘’Το χαμόγελο της Λένιας’’ από τις Μαρία Αργυρίου και Μαριλένα Καββαδά (εκδόσεις Διάπλαση).
  • Φαντάζομαι και ζωγραφίζω: Η Δόνα Τερηδόνα έχει ένα υπέροχο κι εξωτικό όνομα. Πριν πάτε στην παράσταση θα μπορούσατε να μιλήσετε με το μικρό σας για την κυρία Τερηδόνα, να δείτε φωτογραφίες και μετά να την ζωγραφίσετε. Πώς θα ήταν η Δόνα Τερηδόνα αν ήταν άνθρωπος; Τι θα φορούσε; Τι χρώμα μαλλιά θα είχε;

 dona teridona texnes plus

ΜΕΤΑ…

  • Κατασκευή: Σε μεγάλο χαρτόνι μπορείτε να κατασκευάσετε δυο δόντια και αφού τα κόψετε να ζωγραφίσετε το ένα χαρούμενο και το άλλο λυπημενο. Βρείτε μαζί με το παιδί εικόνες από τροφές σε περιοδικά και κολλήστε τις τροφές που κάνουν ‘’χαρούμενο’’ ένα δόντι και τις τροφές που το κάνουν ‘’λυπημένο’’. Μπορείτε επισης να φτιάξετε σε χαρτί την οδοντοστοιχία κολώντας φασόλια στις θέσεις των δοντιών για να δείξετε στα παιδια πώς να χρησιμοποιούν το οδοντικό νήμα.
  • Λογοπαίγνια: Ο Τριβιζάς είναι γνωστός για τον πλούτο του λεξιλογίου του και για τα λογοπαίγνιά του. Οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί στο έργο προκαλούν γέλιο (‘’θα τον πιάσω στα πράσα’’, ‘’κάποιο λάκκο έχει η φάβα’’) και είναι μια καλή ευκαιρία να δώσετε τέτοια παραδείγματα εκφράσεων και να εξηγήσετε στους μικρούς φίλους τι σημαίνουν. ‘’Κάνει την πάπια’’, ‘’μάλλιασε η γλώσσα μου’’, ‘’αυγά σου καθαρίζουν;’’ κλ.π.

            Προσοχή μην φάτε πολλά γλυκά γιατί η Δόνα Τερηδόνα είναι εκεί μετά την παράσταση, έτοιμη να εισβάλλει στα δόντια σας. Καλή σας διασκέδαση!

Η ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς

Σκηνοθεσία – Σχεδιασμός κούκλας – κουστουμιών – σκηνικών: Μαρία Παπαγεωργίου & Σπυριδούλα Παπαγεωργίου

Χορογραφίες: Δήμητρα Κρητικίδη

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Ηχοληψία: Γεωργία Ηλιοπούλου

Παίζουν: Μαρία Παπαγεωργίου & Σπυριδούλα Παπαγεωργίου

 

Πότε: Κάθε Κυριακή στις 12:00, καθημερινές για σχολεία

Εισιτήρια: 10€

 Απαραίτητη η κράτηση θέσης! 

Παραμυθοχώρα

Αναπαύσεως 14 & Τυρταίου 1

Τηλέφωνα κρατήσεων: 2109216346, 6936655925 & 927

 

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να ακούσετε το παραμύθι!

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη 

-Μια φορά κι έναν καιρό πριν από πολλά πολλά πολλά χρόνια ζούσε ο παππούς Αριστοφάνης.

- Μαμά έχει πεθάνει τώρα;

- Ναι γιατί ήταν πολύ γέρος και έχουν περάσει πολλά χρόνια.

- Αλλά τα παραμύθια του πώς τα ξέρουμε;

Κάπως έτσι ξεκίνησε η παράσταση για εμάς. Και κάπως έτσι ανοίγεται μια πόρτα για να εξηγήσεις στα παιδιά τι είναι θέατρο. Είναι η ίδια η ζωή, είναι οι ανάγκες, οι χαρές και οι λύπες των ανθρώπων που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένουν ίδιες. Είναι οι αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν αναλλοίωτα.

Η εξαιρετική διασκευή του Δημήτρη Ποταμίτη ανεβαίνει στη σκηνή σε απόδοση και σκηνοθεσία της Νανάς Νικολάου, η οποία βάζει την υπογραφή της προσθέτοντας στο κείμενο σύγχρονες αναφορές. Η κωμωδία οφείλει να συνδιαλέγεται με την εποχή της και να ‘’ενοχλεί’’. Από όλες τις επίκαιρες αναφορές του έργου θα κρατήσω τις φωτογραφίες των παιδιών του πολέμου, τις εικόνες αυτές που σαν μαχαίρι στην καρδιά ήρθαν μπροστά μας για να μας ‘’ενοχλήσουν’’ και να αναλογιστούμε πόσα λάθη συνεχίζουμε να κάνουμε εμείς οι μεγάλοι…

AR 304 1

Ο Μέμος Μπεγνής και ο Νίκος Ορφανός μαζί με τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασης επικοινωνούν άριστα με τους μικρούς θεατές, και μεταδίδουν κέφι και ζωντάνια. Με σεβασμό στα παιδιά, αντιμετωπίζουν την παράσταση όχι ως ‘’δουλειά’’ αλλά ως επικοινωνία και μάθηση.

Τα σκηνικά και ιδιαιτέρως τα κοστούμια του Μανόλη Παντελιδάκη ενώνουν τις ιστορικές εποχές της Ελλάδας. Αρχαία ελληνικά κοστούμια, φουστανέλες, αστική μόδα και στρατιωτικές στολές. Οι στολές των πουλιών εντυπωσιακές και μαζί με τις εξαιρετικές χορογραφίες της Αρετής Μώκαλη βλέπεις μπροστά σου πουλιά κι όχι ανθρώπους.

Η μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους. Μεγάλη θαυμάστρια ένα κοριτσάκι γύρω στα 3, με το που άκουγε την εισαγωγή από τα μουσικά κομμάτια ξεκινούσε ενθουσιασμένη να χειροκροτά.

Στα αρνητικά της παράστασης θα έβαζα την διάρκειά της. Μαζί με το διάλειμμα φτάνει τις 2,5 ώρες, και μικρότερα παιδιά ίσως κουραστούν.

Παραμύθια και παιχνίδια πάνε μαζί γι’ αυτό κι έχουμε να σας προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ τις ‘’Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη’’.

ΠΡΙΝ…

istories toy pappoy aristofanh

  • Αφήγηση: ‘’Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη’’ από τις εκδόσεις Ντουντούμη. Αξίζει να υπάρχει σε όλες τις παιδικές βιβλιοθήκες καθώς φέρνει με κατανοητό τρόπο τα παιδιά σε επαφή με την τέχνη του θεάτρου ως είδος κειμένου, με το αρχαίο θέατρο και φυσικά καταπιάνεται με πανανθρώπινες αξίες και διαχρονικά ιδανικά.

  • Ας ακούσουμε: Η θρυλική μουσική του Χατζιδάκι για τις ‘’Όρνιθες’’ γράφτηκε το 1959 για το ανέβασμα της παράστασης από το θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Με αφορμή και την πρόσφατη επέτειο των γενεθλίων του (23/10) μεγάλου συνθέτη, ακούστε κάποια από τα κομμάτια μαζί με τα παιδιά και προσπαθείστε να μεταμορφωθείτε σε πουλιά μαζί τους. Τι εικόνες σας φέρνει στο μυαλό αυτή η μουσική;

ΜΕΤΑ…

  • Για μεγαλύτερες ομάδες- εκπαιδευτικούς. Σύνδεση με το σήμερα: Τα τέσσερα έργα που παρουσιάζονται κινούνται πάνω σε δυο βασικούς θεματικούς άξονες. Την αξία της ειρήνης και τα δεινά που προκαλεί ο πόλεμος από τη μια και η κοινωνική δικαιοσύνη με τη δίκαιη κατανομή του πλούτου από την άλλη. 2.500 χρόνια μετά τα θέματα αυτά παραμένουν πάντα επίκαιρα. Ζητείστε από τα παιδιά να σας παρουσιάσουν μια παγωμένη εικόνα με τα σημερινά προβλήματα που εκείνα θεωρούν ότι απασχολούν τον κόσμο. Αν θέλετε μπορείτε να ζωντανέψετε για λίγο αυτήν την εικόνα με κίνηση ή με κίνηση και λόγο.

 

  • Επιχειρηματολογώντας: ‘’Το άσπρο είναι καλύτερο χρώμα από το μαύρο’’. Ο ‘’αγών’’ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος στη δομή της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας. Δύο υποκριτές εκθέτουν δυο αντιτιθέμενες απόψεις και κάθε πλευρά προσπαθεί να επικρατήσει. Δυο ομάδες παιδιών ή δυο παιδιά βρίσκονται στο ‘’δικαστήριο’’ για να υποστηρίξουν ότι το άσπρο είναι καλύτερο χρώμα από το μαύρο. Ή ότι η πίτσα είναι καλύτερη από το σουβλάκι ή το μπάσκετ καλύτερο από το ποδόσφαιρο. Εκθέτουν τα επιχειρήματά τους κι ο ‘’δικαστής’’ αποφασίζει. Μπορεί επίσης σε κάποια στιγμή να αλλάξουν ξαφνικά ρόλους και να αρχίζουν να υποστηρίζουν την αντίθετη άποψη.

84

  • Επίλυση συγκρούσεων: Στους ‘’Αχαρνείς’’ ο Δικαιόπολις συνάπτει μια ιδωτική συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες και μόνο αυτός απολαμβάνει τα αγαθά της ειρηνικής διαβίωσης. Είναι βέβαιο ότι στο σχολείο και στο σπίτι θα υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ παιδιών. Φίλων, αδελφών, συμμαθητών, κι ο κατάλογος είναι μακρύς. Θα μπρούσατε να προτρέψετε τα παιδιά να υπογράψουν μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ τους, ορίζοντας την χρονική διάρκεια ισχύς της. Τι θα είχαν να επωφεληθούν από μια τέτοια ‘’συνθήκη ειρήνης’’; Βάλτε τους να γράψουν μια λίστα πιθανών ωφελειών την οποία θα ξαναδείτε μια εβδομάδα μετά για να την εμπλουτίσετε ή να διαγράψετε κάποιες ιδέες.

            Ο Αριστοφάνης έκανε πολιτική μέσα από το θέατρό του θέλοντας να αφυπνήσει τους συμπολίτες του. Ο Δημήτρης Ποταμίτης πίστευε στο θέατρο για παιδιά προσδίδοντας πολιτική διάσταση σε αυτό. Είχε χαρακτηριστικά πει: «Με το θέατρο για παιδιά, προετοιμάζεται ο αυριανός καλός θεατής, ο αυριανός ευσυνείδητος πολίτης, αλλά κυρίως ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδας».

Η παράσταση παίζεται κάθε Σάββατο στις 14:30 και κάθε Κυριακή στις 11:30 στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού -Ελληνικός Κόσμος περισσότερες πληροφορίες εδώ

 

 Από τη Σπυριδούλα Μπιρμπίλη

…κι εμείς καλύτερα! Έτσι τελειώνουν τα παραμύθια γιατί μετά αρχίζουν τα καλύτερα. Η δική μας ζωή είναι καλύτερη από των παραμυθιών γιατί την επιλέγουμε εμείς, γιατί την ζούμε όπως θέλουμε γιατί ακόμα κι αν στα παραμύθια υπάρχει ‘’η καλύτερη πολιτεία του κόσμου’’ εμείς θέλουμε να εξερευνήσουμε τον δικό μας κόσμο.

Ο Τζιμ ζει στην καλύτερη πολιτεία του κόσμου, με τα καλύτερα παγωτά και τα καλύτερα παπούτσια, αλλά είναι λιγάκι ανικανοποίητος. Του αρέσουν όλα αυτά αλλά θα ήθελε να γίνει ξερευνητής και να δει κι άλλα πράγματα, να εξερευνήσει κι άλλους τόπους. Κανείς δε συμμεριζεται τις ανησυχίες του αλλά όλα αλλάζουν όταν ένας παράξενος ταξιδιώτηςεπιβεβαιώνει τις υποψίες του ότι εκεί έξω, μακριά από την καλύτερη πολιτεία του κόσμου, υπάρχει το διαφορετικό! Κάπου αλλού το γιουκαλίλι κι όχι το πιάνο είναι το καλύτερο όργανο του κόσμου, κάπου μακριά υπάρχει το παγωτό σοκολάτα και σε κάποια χώρα υπάρχουν παπούτσια χωρίς κορδόνια! Ο Τζιμ θα πρέπει να λύσει ένα γρίφο για να βρει το χαμένο βιβλίο της γνώσης. Θα τα καταφέρει ή τελικά ο αρχηγός της πολιτείας θα το βρει πρώτος και θα το καταστρέψει;

Το πρωτότυπο κείμενο της ομάδας Ντουθ μιλά στις καρδιές παιδιών και μεγάλων. Μιλά για την ανάγκη μας να ‘’φύγουμε’’ και να ψάξουμε τις δικές μας αλήθειες. Να ταξιδέψουμε, να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε καινούρια πράγματα. Μιλά για το διαφορετικό και κατά πόσο το αποδεχόμαστε, αλλά και για την εξουσία (γονεϊκή, πολιτική, διδασκαλικη;) που διεκδικεί το αλάθητο. Πού βρίσκει τελικά ο Τζιμ την σοφία; Μα φυσικά σε ένα βιβλίο, δηλαδή στη γνώση. Για να φτάσει σε αυτό χρειάζεται να επιστρατεύσει την φαντασία του και φυσικά χρειάζεται και…χρόνος. Γιατί όλα τα σπουδαία επιτεύγματα χρειάζονται χρόνο!

Οι τρεις ηθοποιοί, Γιάννης Λατουσάκης, Γωγώ Παπαϊωάννου και Δημήτρης Αποστολακίδης, ενσαρκώνουν αριστοτεχνικά και τους δέκα ρόλους του έργου. Με όρους θεατρικού παιχνιδιού και με ελάχιστα υλικά μέσα κατορθώνουν με την φωνή, το σώμα και την κίνηση να μας μεταφέρουν στο σχολείο, τα μαγαζιά, την πλατεία και την βιβλιοθήκη της πολιτείας. Τα κουστούμια τα και τα σκηνικά της Αλεξίας Χρυσοχοϊδου είναι πράγματι μαγικά παραπέμποντας σε εικόνες βιβλίου. Έχεις την αίσθηση ότι είναι ήρωες παραμυθιού που μόλις ξεπήδησαν από τις σελίδες του βιβλίου για να συνεχίσουν μετά το ‘’..κι εμείς καλύτερα’’. Η μουσική και τα τραγούδια που ακούγονται επί σκηνής παρασύρουν μικρούς και μεγάλους. Εκπληκτική η σκηνοθεσία των Βάσια Ατταριάν και Μυρτώ Μακρίδη, καθηλώνει στη θέση τους παιδιά από 3 ετών χωρίς να τα υποτιμά ως θεατές.

…κι εμείς καλύτερα, λοιπόν αλλά τι μπορεί να συμβεί ΠΡΙΝ από αυτό και τι ΜΕΤΑ;

 grifoi mesa 5

ΠΡΙΝ…

  • Φανταζόμαστε και ζωγραφίζουμε: Πριν την παράσταση μπορούμε να μιλήσουμε με τα παιδιά για το πώς φαντάζονται την καλύτερη πολιτεία του κόσμου. Τι μαγαζιά θα είχε; Πώς θα ήταν οι άνθρωποι; Τι θα μαθαίνανε τα παιδιά στο σχολείο; Τι χρώμα θα είχε ο ουρανός εκεί; Κι αφού φτιάξετε την καλύτερη πολιτεία στον κόσμο, μπορείτε να σπείρετε τον σπόρο της αμφιβολίας. Θα μπορούσες να μείνεις για πάντα εκεί;
  • Γρίφοι: Για να καταφέρει ο Τζιμ να βρει το βιβλίο της γνώσης θα πρέπει να λύσει ένα γρίφο. Τι είναι ο γρίφος; Πόσους ξέρουμε και πόσους μπορούμε να λύσουμε; Μπορούμε στη συνέχεια να φτιάξουμε και τον δικό μας γρίφο, μόνοι ή με βοήθεια, και να τον δώσουμε στον μπαμπά, στη γιαγιά ή ακόμα και στη δασκάλα για να τον λύσουν.

ΜΕΤΑ…

  • Παράσταση: Οι τρεις ηθοποιοί παίζουν όλους τους ρόλους του έργου, εξηγώντας στους μικρούς θεατές πώς θα το πετύχουν αυτό. Γίνονται αρκετές αναφορές, ενταγμένες με μαεστρία μέσα στο έργο, για το πώς συγκεκριμένα αντικείμενα ή κινήσεις θα είναι το σύνθημα ότι ένας ρόλος αλλάζει. Τα παιδιά βλέπουν πώς με τα λίγα μπορείς να κάνεις πολλά. Άλλωστε το θέατρο είναι μια τέχνη ''φτωχή'’ που μπορεί να γίνει και με ελάχιστα μέσα. Αρκεί ένας ηθοποιός κι ένας θεατής. Ας δοκιμάσουμε στο σπίτι να παίξουμε ένα πολυπρόσωπο έργο έχοντας μόνο δυο ηθοποιούς και φυσικά τουλάχιστον έναν θεατή (ακόμα κι αν αυτός είναι μια κούκλα!). Τα παιδιά επιστρατεύουν την φαντασία και ο λύκος με τα τρία γουρουνάκια μπορεί να παιχτεί από ένα θίασο δύο ατόμων!

zvgrafia mellon

Βραβευμένη ζωγραφία Σοφίας Φάσσου από το 8ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων με θέμα "Πώς φαντάζομαι το μέλλον"

  • Σχεδιάζοντας το μέλλον: Πριν μερικές εβοδμάδες άκουσα τον 5χρονο γιο μου να λέει στην 3χρονη κόρη μου: ‘’Ξέρεις όταν μεγαλώσουμε κι η μαμά κι ο μπαμπάς θα είναι γέροι, τίποτα δε θα είναι όπως τώρα. Δηλαδή εννοώ ότι ίσως εμείς να μπορούμε να περπατάμε στο ταβάνι’’. Κάπως έτσι φαντάζομαι ξεκίνησαν οι μεγάλες εφευρέσεις. Κάπως έτσι φτάσαμε στο φεγγάρι μερικά χρόνια μετά το ‘’από τη Γη στη Σελήνη’’ του Ιουλίου Βερν. Από μια τρελή ιδέα! Ο Τζιμ στο έργο προσπαθεί να πείσει τον παγωτατζή Χαχα Χανς να φτιάξει μια άλλη γεύση παγωτού και την Στέφανι την αρωματοποιό να φτιάξει κι άλλα αρώματα εκτός της λεβάντας. Τι θα ήθελαν να εφεύρουν τα δικά σας παιδιά; Παπούτσια που μας βοηθούν να περπατάμε στο ταβάνι; Μήπως μπρόκολο με γεύση σοκολάτα; Ή ίσως ένα τρένο που αντί για καπνό βγάζει ουράνια τόξα; Ζωγραφίστε τις ιδέες σας, κάντε κατασκευές, ψάξτε στο διαδίκτυο για παράξενες εφευρέσεις και αρχίστε να δημιουργείτε μαζί τον καινούριο δικό του κόσμο. Έναν κόσμο διαφορετικό.

            Μια φορά κι ένα καιρό ήταν η καλύτερη πολιτεία του κόσμου. Αλλά υπάρχουν κι άλλες πολιτείες εκτός από αυτή, υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα εκεί έξω, πολύ διαφορετικοί άνθρωποι. Ο Τζιμ που ήθελε να γίνει εξερευνητής έχει ξεκινήσει το ταξίδι του, ας ξεκινήσουμε κι εμείς τη δική μας διαδρομή και ίσως έτσι να ζήσουμε όλοι καλύτερα…..

 emeis kalutera

Μουσικοθεατρική παράσταση για παιδιά 3-9 ετών

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ: Ομάδα ΝΤΟΥΘ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βάσια Ατταριάν - Μυρτώ Μακρίδη

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - στίχοι: Δημήτρης Τάσαινας

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ - Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου

ΣΚΗΝΙΚΑ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Αλεξία Χρυσοχοΐδου

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Τάσος Παλαιορούτας

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Ευτυχία Βλάχου

ΑΦΙΣΑ: Δήμητρα Αδαμοπούλου

ΠΑΙΖΟΥΝ: Γιάννης Λατουσάκης, Γωγώ Παπαϊωάννου.

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ: Δημήτρης Αποστολακίδης

Κάθε Κυριακή στις 11:30 στη βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής

Διάρκεια: 70 λεπτά

Εισιτήρια: € 8 (παιδικό), € 10

Οι Patari Project μας έχουν συνηθίσει στις απροσδόκητες διασκευές γνωστών παραμυθιών. Με ματιά φρέσκια, νεανική, χιουμοριστική, και πάνω απ’ όλα μουσική, τα παραμύθια μεταμορφώνονται στα χέρια τους. Ευρηματική η σκηνοθεσία της Σοφίας Πάσχου, γεμάτη κίνηση και μουσική και με το θεατρικό παιχνίδι να αντικαθιστά τα σκηνικά. Οι ηθοποιοί υπέροχοι σε άψογη συνεργασία μεταξύ τους δίνουν ένα αποτέλεσμα αρμονικό και τέλεια δουλεμένο. Στην παράσταση αυτή δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές και δεύτεροι ρόλοι, γιατί νιώθεις πώς αν λείψει ένας το αποτέλεσμα δε θα είναι το ίδιο. Σαν εξαρτήματα μιας μηχανής που δουλεύει μόνο όταν όλα είναι στην θέση τους. Ομάδες σαν τους patari project υπηρετούν το παιδικό θέατρο στην καλύτερη έκφανσή του με πλήρη σεβασμό σε μικρούς και μεγάλους θεατές.

 
Έχοντας παρακολουθήσει τους Χιονάνους δυο φορές είδα την ζωντάνια των ηθοποιών και τον αστείρευτο αυθορμητισμό τους, την αγάπη τους για την τέχνη που υπηρετούν και με αιφνιδίασε ευχάριστα το γεγονός ότι η έναρξη ήταν διαφορετική σε κάθε παράσταση. Θυμήθηκα τα λόγια της παραμυθούς Λίλης Λαμπρέλλη, η οποία λέει για τους γνήσιους παραμυθάδες σχετικά με τον αυτοσχεδιασμό: Να μην ταϊζουμε τους ακροατές μας ξαναζεσταμένο (έστω και εκλεκτό) φαϊ, αλλά κάποια ελάχιστα πράγματα να μπορούν να ψηθούν εκείνη την ώρα, δηλαδή να μην είναι τα πάντα προσχεδιασμένα αλλά να δημιουργούμε την αφήγησή μας και επιτόπου. (Μικρό αλφαβητάρι αφήγησης, εκδ.Πατάκη).
 
Σαν γνήσιοι παραμυθάδες λοιπόν οι Patari Project παίρνουν του ήρωες της Χιονάτης και δημιουργούν μια διαφορετική ιστορία. 
 
Κεντρικός άξονας η μητριά και η Χιονάτη, η Άννυ όπως θελει να την φωνάζουν. Η ιστορία που προκύπτει αφορά τη σχέση μάνας- κόρης ή γενικότερα τη σχέση μητέρας- παιδιού. Η μητριά επαναλαμβάνει πώς είναι ‘’Βασίλισσα, στρατηγός, γυναίκα’’. Σε ελεύθερη μετάφραση είναι σύζυγος, μητέρα και άνθρωπος. Είναι δύσκολο να ανταπεξέλθεις σε τόσους ρόλους. Θυσιάζεις χρόνο και ενέργεια. Δεν χάνει ευκαιρία να το τονίζει. Κι έτσι φτάνει η στιγμή της σύγκρουσης. Η στιγμή που μάνα και κόρη παίρνουν η καθεμιά τον δρόμο της, μην αντέχοντας η μία την άλλη.
 
Όμως οι θεατές βλέπουν ότι μάνα και κόρη καταλήγουν να είναι ίδιες. Χτυπάνε τα δάχτυλα, διατάζουν, μιλάνε πολύ και δεν νοιάζονται για τους γύρω τους. Η μητέρα κατηγορεί την Άννυ για όλα αυτά. Η Άννυ κατηγορεί την μητέρα της για τα ίδια ακριβώς. Και μέσα από τον ανώδυνο λόγο του παραμυθιού βλέπουμε ότι τελικά τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Φέρονται όπως μας βλέπουν να φερόμαστε. Κι από την άλλη πλευρά τα παιδιά. Πόσες χιλιάδες, εκατομμύρια κόρες σε όλο τον κόσμο δεν κοίταξαν τον καθρέφτη κάποια στιγμή ξαφνικής αυτογνωσίας και είπαν ‘’Είμαι ίδια η μαμά!’’.
 
Στην παράσταση Χιονάνοι το βασικό στοιχείο του παραμυθιού, ο καθρέφτης, απουσιάζει. Τουλάχιστον ως αντικείμενο. Γιατί η ουσία του καθρέφτη βρίσκεται εκεί. Η Χιονάτη είναι ο καθρέφτης της μητέρας της (μητέρα είναι αφού αυτή την μεγάλωσε). Κάνει ακριβώς ό,τι κι εκείνη, φέρεται όπως εκείνη, μιλά και σκέφτεται όπως εκείνη. Κι από την άλλη η βασίλισσα είναι ο καθρέφτης της Χιονάτης. Είναι ακριβώς όσα κατηγορεί την κόρη της. Οι αδερφοί Κούρτογλου και ο Χουάν είναι η φωνή του καθρέφτη. Είναι αυτοί που λένε επιτέλους την αλήθεια στις δυο γυναίκες κι ας κινδυνεύουν από την οργή τους.
 
Η βασίλισσα και η Χιονάτη παίζουν στο παιχνίδι της ζωής. Μεγαλώνουν και καταλαβαίνουν πόσο ανάγκη έχουν η μία την άλλη. Ας παίξουμε κι εμείς μερικά παιχνίδια μαζί τους ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.
 
 
 
ΠΡΙΝ…
 
Ένα παιχνίδι για το πριν…. Αν το παιδί σας είναι σε ηλικία να πηγαίνει θέατρο, τότε σίγουρα γνωρίζει και το παραμύθι της Χιονάτης. Όμως η παράσταση που θα παρακολουθήσετε διαφέρει από το κλασικό παραμύθι όπως το γνωρίζουμε. Μια ωραία άσκηση προετοιμασίας πριν την παράσταση θα μπορούσε να ήταν το ‘’πώς ήταν η ζωή πριν;’’. Πώς ήταν η ζωή της Χιονάτης πριν την εξορία της στο δάσος; Πώς φαντάζονται τα παιδιά σας ότι περνούσαν τις μέρες τους η Χιονάτη με την μητριά της; Ήταν καλές οι σχέσεις τους; Διασκέδαζαν; Για τι πράγματα μιλούσαν; Αν το καλοσκεφτούμε αιτία για να φύγει η Χιονάτη (και να ξεκινήσει το παραμύθι) ήταν εκείνος ο καθρέφτης. Αν μια μέρα που η Χιονάτη έπαιζε έσπαγε κατά λάθος τον καθρέφτη πώς θα εξελισσόταν άραγε η ιστορία;
 

 

 

xionatio

  • Καθρέφτης: Το γνωστό παιχνίδι του καθρέφτη ξετρελαίνει τα παιδιά. Στεκόμαστε αντικρυστά κι ένας είναι ο καθρέφτης κι ο άλλος ο άνθρωπος. Ο καθρέφτης αντιγράφει ό,τι κάνει ο άνθρωπος. Αν θέλετε να το παίξετε οικογενειακά μπορείτε να χωριστείτε σε ζευγάρια, αλλά μπορείτε επίσης να είστε ένας άνθρωπος και πολλοί καθρέφτες. Όταν γίνετε πρωταθλητές του καθρέφτη και κανείς παρατηρητής δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον άνθρωπο από το είδωλο μπορείτε να το πάτε ένα βήμα παραπέρα. Μαγικός καθρέφτης. Ο άνθρωπος γελά, ο καθρέφτης κλαίει. Ο άνθωπος τρώει γλυκά, ο καθρέφτης πλένει δόντια. Ο άνθρωπος βάζει την μπλούζα του, ο καθρέφτης βάζει το παντελόνι του, κ.ο.κ.
     
     
    Παιχνίδι και χορός: ‘’Στο στοπ κάνε ό,τι πω’’. Η Χιονάτη και η Βασίλισσα απαιτούν από τον στρατό τους ή τους ακόλουθούς τους να είναι πάντα σε ετοιμότητα. Κι έτσι τους υποβάλλουν σε καθημερινή εξάσκηση. Βάλτε στο σπίτι ή στο σχολείο μουσική και σε κάθε παύση της μουσικής δώστε μια οδηγία. Χιούμορ και φαντασία και το γέλιο θα περισσέψει. Ενωθείτε πλάτη με πλάτη, κάντε τα δέντρα, γίνετε ζευγάρια ακουμπώντας μια μύτη με έναν αγκώνα, καλυφθείτε πίσω από ένα αυτί…
     
    ΜΕΤΑ…
    Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς. ‘’Ο στρατηγός λέει’’. Η Χιονάτη εκπαιδεύει τους αδερφούς Κούρτογλου και η βασίλισσα εκπαιδεύει τους στρατιώτες της ώστε να είναι όλοι έτοιμοι για μάχη. Το γνωστό παιχνίδι ‘’Ο στρατηγός λέει’’ μας δίνει μια γεύση πώς είναι να είμαστε στη θέση τους. Ο εκπαιδευτικός/ εμψυχωτής δίνει εντολές ξεκινώντας με την φράση ‘’ο στρατηγός λέει… να σηκώσετε το χέρι σας ψηλά/ να διαβάσετε εφημερίδα/ να δείτε μια ξεκαρδιστική κωμωδία’’. Τα παιδιά εκτελούν τις εντολές, αλλά πρέπει να έχουν το νου τους. Αν η εντολή δεν ξεκινήσει με την φράση ‘’ο στρατηγός λέει’’, δεν πρέπει να την εκτελέσουν. Αν μπερδευτούν χάνουν και μένουν εκτός παιχνιδιού.

 

 
Παιχνίδι κίνησης: Στην παράσταση οι ηθοποιοί μεταμορφώνονται στα πάντα. Σε πουλιά και δέντρα, σε αερόστατα και βράχια, ακόμα και σε ένα ψηλό βουνό όπου ο αέρας φυσά λυσσαλέα. Τι μπορείτε να κάνετε εσείς με το σώμα σας; Ας μεταμορφωθούμε στα πάντα! Κι ας προσπαθήσουμε μόνο με το σώμα μας να δημιουργήσουμε τα σκηνικά για ένα γνωστό παραμύθι. Τα σπίτια, τα δέντρα, το αναμμένο τζάκι και την κατσαρόλα για τα τρία γουρουνάκια. Ή τις πετρούλες, τα ψίχουλα και τις μπότες του γίγαντα για τον Κοντορεβιθούλη.
Ένα παιχνίδι για το μετά..: Η παράσταση τελειώνει κάπως απότομα κι αινιγματικά. Η Χιονάτη βγάζει το μήλο που της είχε σταθεί στο λαιμό και σηκώνεται. Ήρθε η ώρα να σκεφτείτε μαζί με τα παιδιά σας το μετά. Τι έγινε μετά στην ιστορία; Εδώ δεν υπάρχει πρίγκηπας. Υπάρχει βέβαια πάντα ο Χουάν (κατά κόσμον Ιάσονας). Τον παντρεύεται η Χιονάτη; Κι οι αδερφοί Κούρτογλου; Ποια είναι η θέση τους στην ιστορία καθώς αυτή συνεχίζεται; Συμφιλιώνεται η Άννυ με την μητέρα της; Συζητείστε το, γράψτε το και γιατί όχι; Ανεβάστε την συνέχεια της ιστορίας!
  •  
    Η μητριά παραπονιέται για την έλλειψη χρόνου κι ενέργειας. ‘’Κατηγορεί’’ την Άννυ γι’ αυτό, αλλά όταν εκείνη φεύγει συνειδητοποιεί πώς χωρίς εκείνη η ζωή είναι άδεια. Κι αναζητά τρόπους να ξαναμπεί στην ζωή της. Από την πλευρά της η Άννυ, χαίρεται που είναι μόνη, αλλά πάντα αναζητά το παλάτι που μεγάλωσε και την μητέρα της. Την παρακολουθεί από μακριά, την θυμάται συνέχεια, δεν μπορεί να ξεφύγει. Χωρίς να το βλέπει την κουβαλά πάντα μαζί της.Τα παιδιά μας αργά ή γρήγορα θα φύγουν. Όσα μας κουράζουν θα τελειώσουν, αλλά μαζί με αυτά θα φύγουν και τα παιδιά. Ας ζήσουμε κάθε στιγμή μαζί τους, ας μοιραστούμε ανησυχίες κι ανασφάλειες, ας τα ακούσουμε. Όλα αυτά θα χτίσουν τη σχέση που θα έχουμε αργότερα. Τα παιδιά μας θα είναι ο καθρέφτης μας, και είναι ωραίο να βλέπεις ένα όμορφο είδωλο στον καθρέφτη σου.
     
  • Κεντρική φωτογραφία:Panagiotis Maidis

Η παράσταση θα παίζεται μέχρι 1/4

  • mama kafteftis

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία