Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ο Πατέρας: Έχουμε ένα ακόμα Όσκαρ για τον Άντονι Χόπκινς; Κύριο

Ένας 80χρονος πατέρας ψάχνει το ρολόι του. Υποπτεύεται ότι του το έκλεψε η νοσοκόμα που ζει μαζί του. Η κόρη του, του λέει πως ερωτεύτηκε έναν Γάλλο και θα ζήσει μαζί του στο Παρίσι. Υποπτεύεται πως θα τον αφήσει μόνο. Και Ο Άντονι Χόπκινς σε ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ αποδεικνύει πως ακόμα στα 80 του είναι ένα υποκριτικό φαινόμενο.

Κι αν όλοι διαθέτουμε υποψίες, βεβαιότητες κι αβεβαιότητες, Ο 80χρονος Άντονι βλέπει τις αβεβαιότητες και τις βεβαιότητες να αποκλίνουν αμοιβαία από την πραγματικότητα. Ο Φλόριαν Ζέλερ, με θεατρικές περγαμηνές αξιώσεων, δοκιμάζει και δοκιμάζεται για πρώτη φορά πίσω από το σενάριο και την κινηματογραφική κάμερα αφηγούμενος την ανθρώπινη ιστορία του πατέρα ,Άντονι, σε μια μοιραία μάχη με την μνήμη και της κόρης Aνν σε μια μοιραία μάχη για την διατήρηση της μνήμης και της σχέσης τους.

The Father 2 texnes plus

Σκηνοθετικά, εδώ, ο Ζέλερ δεν βρίσκεται πίσω από την ανακάλυψη κάποιου κινηματογραφικού τροχού, αποδίδει, όμως, το θεατρικό του έργο στην οθόνη ισορροπώντας ιδανικά ανάμεσα στον ωμό ρεαλισμό και την συγκινητική ανθρωπιά. Ενώ, καταφέρνει να βρει την μαγική συνταγή του εύφορου συνδυασμού ανάμεσα στο εμπορικό και το ποιοτικό σινεμά.

Το θεατρικό έργο του ιδίου του Ζέλερ, μετά την επιτυχημένη μεταφορά του στο σανίδι, μετατρέπεται σε μια ιστορία γλυκόπικρη που εμμένοντας στα μικρά της καθημερινότητας μιλάει για τα μεγάλα των ανθρώπινων σχέσεων. Ενώ, χωρίς να υποβάλλει την γραφή σε καινοτόμες φόρμες καταφέρνει να χαρίσει στην 7η τέχνη μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης και προσπάθειας για διατήρηση των οικογενειακών κεκτημένων. Κεκτημένων που ξέρουν, όμως, με την ορμή του αυτονόητου να μας παρασύρουν σε μια δύνη αυταπόδεικτων συναισθημάτων.

Συμπερασματικά, δεν πρόκειται για μια ταινία που εφευρίσκει νέες κινηματογραφικές γλώσσες που μπορούνε να «πάνε μπροστά» την 7η τέχνη. Με λίγα λόγια τα όσα μας αφηγείται σεναριακά και σκηνοθετικά έχουν ξαναειπωθεί με τρόπους, στον πυρήνα τους, παρόμοιους. Όμως, η ερμηνευτική δύναμη του Άντονι Χόπκινς και της Ολίβια Κόλμαν και η διάχυτη κινηματογραφική ομορφιά μας χαρίζουν, τελικά, μια όμορφη ταινία και μια γλυκόπικρη ιστορία.

3/5