Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Από την Τόνια Τσαμούρη 

Από τα μέσα Νοεμβρίου και για περισσότερο από ένα μήνα, στην Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζεται το γνωστό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, Τα Μαγικά Μαξιλάρια. Η παράσταση αποτελεί μια μοναδική και τόσο ιδιαίτερη εμπειρία όχι μόνον για τους μικρούς θεατές, αλλά και για τους ενήλικες. Με την κεντρική σκηνή της ΕΛΣ γεμάτη, έως και το τέταρτο θεωρείο, μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό η σκέψη ότι κατ’ αυτό τον τρόπο πλάθονται νέοι θεατές και άνθρωποι με καλλιτεχνική συνείδηση και ενσυναίσθηση.

Ο Βασιλιάς της Ουρανούπολης αποφασίζει να καταργήσει τις γιορτές, τις διακοπές, τις Κυριακές και τις σχόλες προκειμένου οι πολίτες του να δουλεύουν και να μην χαραμίζουν το χρόνο τους ονειροπολώντας και χαζολογώντας. Για να σιγουρέψει μάλιστα ότι όλα θα πάνε όπως τα σχεδιάζει, βάζει τους ακολούθους του να σχεδιάσουν ειδικά μαξιλάρια. Τα μαξιλάρια αυτά κάνουν τους ανθρώπους να βλέπουν άσχημα όνειρα και να χάσουν κάθε ίχνος ελπίδας και ευτυχίας. Τα μικρά παιδιά όμως δύσκολα θα προσαρμοστούν σε αυτή την πραγματικότητα, επιθυμώντας διαρκώς την επιστροφή στην ανεμελιά και την χαρά. Και τα μικρά παιδιά θα είναι αυτά που όντως θα καταφέρουν την πολυπόθητη ανατροπή και την επιστροφή στις ευτυχισμένες στιγμές.

magika maxilaria3 texnes plus

Ο Ευγ. Τριβιζάς γνωρίζει πολύ καλά να παντρεύει την ονειροφαντασία με την ζοφερή, συχνά, πραγματικότητα, προερχόμενος ο ίδιος από χώρο της εγκληματολογίας, αλλά και με μεγάλη εμπειρία στο παιδικό βιβλίο. Το συγκεκριμένο του παραμύθι έχει την επιπρόσθετη τύχη να μεταφερθεί στην σκηνή της ΕΛΣ και να αποκτήσει νέα φτερά, αυτά που του δίνει η «ψευδαίσθηση» της σκηνής. Η παράσταση είναι πραγματικά μαγευτική προτού ακόμα ανοίξει η αυλαία. Η σκηνοθέτις (Νατάσα Τριανταφύλλη) αντιπαραβάλει μοναδικά τη σκοτεινή πραγματικότητα των ενηλίκων με τη φωτεινή αλήθεια των μικρών παιδιών. Η ανυπέρβλητη μουσική σύνθεση (Γιώργος Δούσης) δημιουργεί μελωδίες τις οποίες με έπιασα να σιγομουρμουρίζω ακόμα και μετά το τέλος της παράστασης. Οι φωτισμοί (Γιώργος Τέλλος) συμβάλλουν καταλυτικά στην δημιουργία της ψευδαίσθησης, ενώ παράλληλα ενώνουν τον χώρο της σκηνικής ονειροφαντασίας με τον «αληθινό» χώρο των θεατών. Εξαιρετική είναι επίσης η χορογραφία και η συνολική κινησιολογία (Δήμητρα Παπαδοπούλου), η οποία απογειώνει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τους, επί σκηνής, συντελεστές. Η πάντα προσεγμένη όψι που χαρακτηρίζει τις παραγωγές της ΕΛΣ στην παιδική αυτή όπερα αποκτάει ιδιαίτερη αξία για τους νέους θεατές (Σκηνικά: Τίνα Τζόκα, Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη). Το ονειρικό συναντάει το αληθινό, η σκηνή συναντάται με το κοινό και ένα μοναδικό σε συναίσθημα αποτέλεσμα παράγεται σε μια «παιδική» παράσταση. Άλλωστε η αφοπλιστική ειλικρίνεια των παιδιών αποτελεί τον καλύτερο κριτή: έτσι, μόνον τυχαίο δεν είναι ότι μικρά παιδιά, αλλά και οι ενήλικες συνοδοί τους επιβράβευσαν με το παρατεταμένο χειροκρότημά τους τούς συντελεστές για περισσότερο από πέντε λεπτά της ώρας. Τέλος, χρήζει ειδικής αναφοράς η παρουσία της ορχήστρας (Μαέστρος: Νίκος Βασιλείου), η οποία κατορθώνει να κερδίσει την προσοχή του κοινού, παίζοντας συχνά απευθείας μαζί του.

 

Τα Μαγικά Μαξιλάρια του Ευγ. Τριβιζά που παρουσιάζονται στην Εθνική Λυρική Σκηνή αποτελούν μια υποδειγματική παράσταση για παιδιά, αλλά και για ενήλικες. Εισάγει την όπερα στη ζωή μικρών και μεγάλων, αιχμαλωτίζοντάς τους στο μαγικό κόσμο της μουσικής και της σκηνής. Θυμάμαι, ζήλευα παλαιότερα όταν, παραμονές Χριστουγέννων ειδικά, βρισκόμουν σε ευρωπαϊκές πόλεις οι οποίες διαθέτουν μακρά παράδοση στο θέατρο, το χορό και την όπερα, και απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά. Ζήλευα αρχικά το επίπεδο των παραγωγών αυτών οι οποίες ήταν εφάμιλλές (πολύ συχνά και πολύ καλύτερες) από αυτές. Ο δεύτερος και βασικότερος λόγος ήταν ότι καταλάβαινα πως έτσι διαπαιδαγωγούνταν νέοι, εκκολαπτόμενοι θεατές, αλλά και πολίτες με συνείδηση και καλλιέργεια. Τα τελευταία χρόνια γίνονται και στην Ελλάδα συστηματικές και πολύ αξιόλογες προσπάθειες από μεγάλους καλλιτεχνικούς φορείς, αλλά και από μικρότερα καλλιτεχνικά σχήματα αναφορικά με το παιδικό θέατρο, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί βασικό πυλώνα της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Το παιδικό θέατρο αποτελεί σημαντικό παράγοντα εξέλιξης των παιδιών, τόσο ατομικά (εκπαιδεύοντας μεμονωμένες ικανότητες, όπως η συγκέντρωση, η ανάπτυξη του λεξιλογίου, η διεύρυνση της φαντασίας, η κοινωνική ενσυναίσθηση και πολλά ακόμα), όσο και συλλογικά (διαπαιδαγωγώντας υπεύθυνους και καλλιεργημένους πολίτες, μέσα από μια απολύτως συμμετοχική διαδικασία, όπως είναι το θέατρο). Η παράσταση των Μαγικών Μαξιλαριών της ΕΛΣ αποτελεί μια ανάλογη προσπάθεια.

Πάρτε τα παιδιά σας και δείτε την, στο υπέροχο περιβάλλον του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Μένουνε τα όνειρά μας

ελπίδα, όαση, παρηγοριά μας.

Θησαυρός στη συμφορά μας

μένουνε τα όνειρά μας!

Λιμπρέτο: Ευγένιος Τριβιζάς – Γιώργος Δούσης

 

autografo triviza