Οι πόρτες του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου ανοιγοκλείνουν αυτόματα. Ο κρύος αέρας της πρώτης βραδιάς του Νοεμβρίου εισβάλλει στο αίθριο του νοσοκομείου, όπου κάτι διαφορετικό θα ζεστάνει την ατμόσφαιρα. Έξι ευρηματικοί ηθοποιοί ξεχνούν τη συνθήκη του χώρου μέσα στον οποίο βρίσκονται και μεταφέρουν ασθενείς, γιατρούς, επισκέπτες και συγγενείς στο Βόρειο Πόλο!

Ήρωας της ιστορίας του Τζακ Λόντον, που επέλεξε η Ελένη Ευθυμίου –ακόμα δεν έχω ξεπεράσει την παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα» και ας πέρασαν τόσα χρόνια– μαζί με την ομάδα της να παρουσιάσει,  είναι ο σκύλος Μπακ, ο οποίος ζει αμέριμνος στο κτήμα του αφεντικού του μέχρι που ξαφνικά τον μεταφέρουν στο χιονισμένο Βορρά και τον αναγκάζουν να δουλεύει ακατάπαυστα σέρνοντας φορτία με το έλκηθρο. Η ζωή γι’ αυτόν γίνεται δύσκολη, όμως το ξύπνημα των παλιών του ενστίκτων τον δυναμώνει και τον οδηγεί να γίνει ο αρχηγός των σκύλων. Μέσα στα δάση θα ακούσει το κάλεσμα της άγριας φύσης, θα βρει την αγέλη των άγριων λύκων –των προγόνων του– και θα την ακολουθήσει. Σε αυτό το ταξίδι ο Μπακ ανακαλύπτει την αληθινή του φύση, γνωρίζει τον πραγματικό του εαυτό και καταφέρνει να βγει μέσα από τα εμπόδια πιο χαρούμενος και δυνατός.

Η παράσταση καταφέρνει με έξυπνα ευρήματα –θα δούμε ακόμα και έναν λούτρινο λαγό πάνω σε ένα καλάμι ψαρέματος–, με την έντονη παρουσία της live μουσικής από τους ηθοποιούς, που παίζουν παιδικά μουσικά όργανα, με το έξυπνο χιούμορ και με γρήγορες εναλλαγές, να δημιουργεί ευφορία και μπορούν να την παρακολουθήσουν ευχάριστα άτομα κάθε ηλικίας.

Οι έξι ηθοποιοί (Στέφανος Αχιλλέως, Ηλίας Βογιατζηδάκης, Δήμητρα Κούζα, Τάνια Παλαιολόγου, Αγγέλικα Σταυροπούλου, Βαλάντης Φράγκος), απόλυτα δεμένοι ως ομάδα αλλά και με το προσωπικό τους καλλιτεχνικό στίγμα, δίνουν ο καθένας ξεχωριστά τη δική τους εκδοχή στην προσωπικότητα του σκύλου Μπακ.

Ξεχώρισα τη σκηνή στην οποία ο Μπακ –Τάνια Παλαιολόγου– συνειδητοποιεί το θάνατο του αφεντικού του, του Θόρντον, δίπλα στο ποτάμι. 

Με το αγαπημένο μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον η Στέγη θα ταξιδέψει σε απομακρυσμένες περιοχές, σχολεία, φορείς και ιδρύματα, και θα δώσει την ευκαιρία σε ανθρώπους που δεν μπορούν να χαρούν το αγαθό του θεάτρου και περνούν δύσκολα να ανακουφιστούν μέσω της Τέχνης. 

Στην πρεμιέρα στο Ωνάσειο βίωνα παράλληλα μια δεύτερη παράσταση, με πρωταγωνιστές τους παρευρισκόμενους. Κόσμος περνούσε διστακτικά μπροστά από το δρώμενο με φανερή την ταλαιπωρία στο κορμί του και όλοι κοντοστέκονταν και χαμογελούσαν. Ορισμένοι παρακολουθούσαν πανοραμικά από τους πάνω ορόφους. Γιατροί με σκουφάκια, ηλικιωμένοι, σκυμμένοι για να ακούν καλύτερα, χαμογελαστά παιδιά καθισμένα στα πεζούλια, άνθρωποι της ασφάλειας του νοσοκομείου με ύφος σοβαρό κρυφοκοιτούσαν, ασθενείς και συνοδοί καθυστερούσαν τα ασανσέρ για να ακούσουν ένα ακόμα τραγουδάκι του σκύλου Μπακ ή μια ατάκα του. Του Μπακ που μέσα από όλες τις δυσκολίες στο τέλος τα καταφέρνει! Αγκομαχάει, πονάει, μένει λιμασμένος στο χιόνι, βιώνει απώλειες, αλλά βγαίνει νικητής!

Αν αυτή, η έστω προσωρινή, η έστω μικρή ανακούφιση της Τέχνης δεν είναι ό,τι σπουδαιότερο μπορεί να προσφέρει, τότε τι είναι; «Έχουμε την Τέχνη για να μη μας σκοτώσει η αλήθεια», έγραφε ο Φρίντριχ Νίτσε.