Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Η Φρόσω Τρούσα πιστεύει ότι η ένταξη του cheerleading στα σχολεία ήταν μια τεράστια απογοήτευση Κύριο

Είναι που κάθε χρόνο νομίζεις ότι οι Αύγουστοι κρατάνε για πάντα κι ότι τα παγωτά δεν λιώνουν ποτέ.

Κι είναι που φτάνει 15 του Σεπτέμβρη. Που " αχ και να 'χαμε ένα καλό γαλακτομπούρεκο". Όλο παγωτό, παγωτό. Βαρέθηκες. Που το νερό δεν λέει να φύγει απ' τα αυτιά σου. Κι όλο πέρα πέρα δώθε, πέρα δώθε, το κεφάλι. Κουράστηκες.

Ένα τέτοιο πρωινό που ο Κεραμεικός ήταν πιο όμορφος από την Ανάφη και τα κλειστά θέατρα αποφάσιζαν -σε πείσμα των καιρών- να ανοίξουν, συναντήσαμε την Φρόσω Τρούσα με αφορμή το 13ο Arc for Dance Festival. Σε μια κουβέντα για φεστιβάλ που γίνονται, για τέχνες που αγνοούνται, για σώματα που επικοινωνούν και για γραφειοκρατίες που "σκοτώνουν".

 

Υπάρχει η αντίληψη ότι ο χορός έχει πολύ αυστηρά πρότυπα για την εικόνα του σώματος. Είναι, όμως, αυτή η πραγματικότητα;

Στο σύγχρονο χορό δεν υπάρχει συγκεκριμένος σωματότυπος. Αντίθετα, επιδιώκει τη διαφορετικότητα. Έχει να κάνει με το πως είναι το σώμα, πως κινείται, τι κάνει. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι λεπτός, χοντρός, ψηλός, κοντός. Και αυτό είναι που εμένα με συναρπάζει.

Αντίθετα, στο κλασικό μπαλέτο υπάρχει μία συγκεκριμένη εικόνα γιατί απαιτείται ο χορευτής να παρουσιάζει μία ελαφρότητα. Οπότε  τα αδύνατα σώματα ,που μπορούσαν να παρουσιάσουν αυτή την αίσθηση, ήταν το ζητούμενο.

Σε ένα παιδί, όμως, που κάνει χορό σε μικρή ηλικία χωρίς να έχει επαγγελματικές βλέψεις, θα πρέπει να του επιτρέψεις να μάθει τη χαρά που προσφέρει αυτή η τέχνη και όχι να το επικρίνεις στη διαδικασία εκμάθησης του.

 

Πως συμπεριφέρονται τα σώματα στο χορό σ’ αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη του κορωνοιού;

Ανάμεσα στα έργα που επιλέξαμε για το φεστιβάλ αρκετά είναι soli. Υπάρχει ένα έργο με οχτώ κορίτσια και άλλα τρία έργα με τρία άτομα διαμορφωμένα με τέτοιο τρόπο που η επαφή δεν είναι αναγκαία.

Οι χορογράφοι αντιμετώπισαν την απουσία αυτή σαν μια συνθήκη μέσα στην οποία καλούνται, φέτος, να υπολογίσουν στα έργα τους. Όλοι, εξάλλου, καταλαβαίνουμε ότι η δυσκολία στην τήρηση των αποστάσεων και ο ιδρώτας μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα.

Από κει και πέρα, ο χορός είναι το ίδιο το σώμα. Και η αγκαλιά ή το άγγιγμα είναι πρωταρχική ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης. Παρόλο που είμαι βέβαιη πως πλέον αλλάζουμε εποχή, πιστεύω πως  η απουσία, αυτή της ανθρώπινης επαφής θα μας αποξενώσει εάν δεν παλέψουμε για να επανέλθουμε.

Για μένα είναι αδύνατο να ζήσω χωρίς αγκαλιά, χωρίς άγγιγμα.

 

Τι δυσκολίες υπάρχουν στην οργάνωση και στη διοίκηση ενός φεστιβάλ;

Αρχικά, σε κινεί η επιθυμία να ξεκινήσεις. Όταν, όμως, μπαίνεις σ’ αυτή τη διαδικασία ανακαλύπτεις πράγματα και ανάγκες που δεν αντιλαμβάνεσαι ως θεατής, όπως για παράδειγμα η εύρεση του χώρου ή οι τεχνικές ανάγκες. Εγώ, πλέον, όταν πηγαίνω σε φεστιβάλ, παρακολουθώ την παράσταση αλλά, ταυτόχρονα παρατηρώ στοιχεία γύρω από αυτή, λεπτομέρειας που στο μάτι του θεατή δίνουν ένα αρμονικό περιβάλον. Πέρα από τις δυσκολίες, όμως, η οργάνωση ενός φεστιβάλ  είναι συναρπαστική. Δημιουργείς κάτι από την αρχή. Και ταυτόχρονα είσαι μέρος μιας πολύ σοβαρής προσπάθειας για στήριξη της τέχνης σου.

 

Ο κόσμος θα στηρίξει φέτος την τέχνη;

Νομίζω ναι. Είναι μέρος τη ζωής μας. Είναι ανάγκη μας.

Νομίζω, βέβαια, πως το μεγαλύτερο πρόβλημα θα υπάρξει στον ανεξάρτητο χώρο, στους θιάσους, στις ομάδες και στους μικρούς  χώρους που βασίζονται στα έσοδα των εισιτηρίων. Θεωρώ ότι η πολιτεία πρέπει να στηρίξει τον ανεξάρτητο χώρο, γιατί αυτός είναι που γονιμοποιεί την τέχνη και μετά, αυτή, φτάνει στους μεγάλους οργανισμούς.

 

Στην Ελλάδα ακούμε συχνά ότι η τέχνη είναι χόμπι και όχι πραγματική δουλειά.

Ναι, δεν υπάρχει σεβασμός στην τέχνη. Μας έχουν γαλουχήσει με την νοοτροπία ότι είναι διασκέδαση για τον ελεύθερο χρόνο μας. Η δημιουργία μιας παράστασης αντιμετωπίζεται με μία ελαφρότητα στην γενικότερη αντίληψη του κόσμου αλλά και από την πολιτεία χωρίς να αναγνωρίζονται οι εργατοώρες που χρειάζονται για να ολοκληρωθεί καθώς και η πληθώρα συντελεστών που συντονίζονται μέχρι να φτάσει στα μάτια  των θεατών.

Στο εξωτερικό, αντίθετα, υπάρχει μια πολιτιστική πολιτική που επιτρέπει και διαμορφώνει από μικρή ηλικία μια αντίληψη. Είτε ερχόμενα σε ουσιαστική επαφή με διαφορετικές μορφές τέχνης, είτε συζητώντας με τους ίδιους τους καλλιτέχνες, είτε δημιουργώντας μια παράσταση. Είναι μία εκπαιδευτική προσέγγιση για να αντιληφθούν τη σημασία της τέχνης με πρόθεση να πυροδοτηθεί η ευαισθησία, η δημιουργικότητα, η ενσυναίσθηση, η παρατηρητικότητα, η κριτική σκέψη.  

 

 Ακούσαμε πολλά για το cheerleading στα σχολεία. Ο χορός έχει θέση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;

Αυτό (ένταξη cheerleading) ήταν μια τεράστια απογοήτευση, γιατί ο κλάδος μας προσπαθεί εδώ και χρόνια να εντάξει τον χορό στα σχολεία και έχει αντιμετωπίσει αν μη τι άλλο πάρα πολλά εμπόδια. Ας υποστηρίξουμε για αρχή τα κλασικά αθλήματα. Εξάλλου, έχουμε γήπεδα και στάδια που φτιαχτήκανε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και έκτοτε είναι σε αδράνεια. Επιπλέον, έχουμε ταλαντούχους αθλητές που το ευρύ κοινό δεν έχει ιδέα και ξαφνικά γίνονται γνωστοί, είναι ‘τα δικά μας παιδιά’ που μέχρι εκείνη την στιγμή το πάλευαν μόνοι τους. Γιατί να μην στηρίξουμε αυτά τα αθλήματα, τους αθλητές και να δώσουμε χώρο να εμπνευστούν κι άλλοι αντί να στηρίζουμε το cheerleading, στο οποίο ,μάλιστα, εντοπίζω και ζητήματα φεμινιστικού χαρακτήρα; Γιατί δεν εντάσσονται στα σχολεία ο χορό και άλλες τέχνες με την σοβαρότητα που τους αρμόζει;

 

Παρατηρώ ότι υπάρχει ,ακόμα, κόσμος που αντιμετωπίζει τον χορό μόνο ως προβολή της σεξουαλικότητας του γυναικείου σώματος.

Αρχικά, υπάρχει κόσμος που ακόμα θεωρεί τον άντρα χορευτή, ομοφυλόφιλο και τη γυναίκα, χορεύτρια σε στριπτιτζάδικο. Αν δεν είναι πρόθεση της πολιτείας να αλλάξει αυτή η αντίληψη, ο καθένας από μας διατηρεί τις δικές του προσωπικές αντιλήψεις για την τέχνη. Δεν αλλάζει η νοοτροπία μόνο με την προσωπική προσπάθεια. Η ατομική αντίληψη έχει σίγουρα, μία δυναμική, αλλά τους νόμους δεν τους περνάμε εμείς. Η αντίληψη για την φύση της τέχνης είναι, δυστυχώς, πολύ πίσω. Και ενώ βρισκόμαστε στην Ευρώπη και ανήκουμε στον δυτικό κόσμο, σε κάποια πράγματα ζούμε ακόμα σε συνθήκες ανατολίτικες.

 

Είναι το 13ο Φεστιβάλ. Πως εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια;

Ξεκίνησε το 2008 στην αρχή της κρίσης. Ήταν, επομένως, εξαρχής, ενάντια στο ρεύμα, γιατί δεν μας βοηθούσαν, καθόλου, οι συνθήκες.

Ξεκίνησε από την ανάγκη να ζυμωθούν νέες ομάδες του εξωτερικού με ομάδες της Ελλάδας. Έτσι «βγήκε» και το όνομα, Arc. Έχει να κάνει μ’ αυτή τη γέφυρα ανάμεσα στους πολιτισμούς. Και με κάνει πολύ χαρούμενη, το γεγονός ότι στην πορεία οι νέοι, αυτοί, καλλιτέχνες έχουν βρει το χώρο τους και παρουσιάζονται πλέον έργα τους και σε μεγαλύτερους θεσμούς.

Στην πορεία του φεστιβάλ έχουμε φιλοξενήσει αρκετούς καλλιτέχνες που παρουσίασαν την δουλειά τους μέσα από ένα πολύ συμπιεσμένο προγραμματισμό. Κάναμε αυτή την επιλογή γιατί για το buzz που δημιουργεί ο χορός κατα την διάρκεια δύο ή και καμιά φορά τριών συνεχόμενων παραστάσεων είναι τόσο έντονο που επιτρέπει στο μυαλό να ‘απενεργοποιηθεί’ και ο θεατής να αφεθεί στην κινητική διαδικασία που διαδραματίζεται μπροστά του. Όταν βλέπεις δουλειές με μεγάλες αντιθέσεις, η σωματική πληροφορία έρχεται με τέτοια ταχύτητα που μπορεί να σου αφυπνίσει ένα συναίσθημα που έρχεται από το σώμα και όχι από το μυαλό. Επιδιώκουμε το κοινό να έρχεται σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες που όμως, η γλώσσα είναι κοινή και αυτή είναι η σωματική γλώσσα.

 

Νιώθω ότι συχνά υπάρχουν δάσκαλοι χορού που, τελικά, απομακρύνουν τα παιδιά από τον χορό. Είτε με αυστηρά πρότυπα σώματος. Είτε με αυστηρότητα ως προς την τεχνική.

Ο χορός δεν είναι τεχνική, είναι τέχνη. Η φόρμα θα έρθει σταδιακά. Το παιδί έχει τη φαντασία του και πρέπει να του δώσεις εργαλεία και πατήματα να την καλλιεργήσει Όχι, να την σκοτώσεις. Είναι απαγορευτική αυτή η νοοτροπία. Εξάλλου, στην φαντασία μας γυρνάμε για όλα. Είναι σαν την αναπνοή μας. Μου είναι αδιανόητο ένα να πηγαίνει ένα παιδί να κάνει χορό με φόβο ή οποιαδήποτε τέχνη.

 

Ο χορός έχει παρουσία στην επαρχία;

Υπάρχει κινητικότητα και τεράστια ανάγκη. Κι εγώ χαίρομαι καλλιτέχνες που έχουν τολμήσει να πάνε στην επαρχία. Για μένα κάνουν σπουδαίο έργο, γιατί  έχουν να αντιμετωπίσουν μία πολύ κλειστή κοινωνία, αλλά, και μία μεγάλη δίψα. Νομίζω ότι πρέπει να «ανοίξει» η Αθήνα κι αν υπάρχει μία σύνδεση με μια άλλη περιοχή πρέπει να την καλλιεργούμε. Αξίζει πολύ, αλλά πρέπει να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε αυτή την ανάπτυξη.

 

Η γραφειοκρατία της Ελλάδας προκαλεί προβλήματα στην καλλιτεχνική δημιουργία;

Η γραφειοκρατία, αυτή, δεν έχει λογική. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να καταθέσω τα χαρτιά μου και να κάνω όλες τις διαδικασίες. Όμως, υπάρχουν κομβικά σημεία που τα βρίσκω είναι παράλογα και δεν είμαι η μόνη. Θεωρώ οτι είναι η ελλιπής γνώση για το πως λειτουργεί η φύση του επαγγέλματος. Κατά την άποψη μου θα έπρεπε σε τέτοιες θέσεις να βρίσκονται άνθρωποι που γνωρίζουν από πολιτιστική διαχείριση.

.

Υπάρχει κοινό στο χορό πέρα από τον κόσμο που ασχολείται με αυτόν;

Υπάρχει κοινό φυσικά. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν έχουμε τα μέσα για να κάνουμε τις παραστάσεις μας ευρέως γνωστές. Συνήθως το πρόβλημα είναι οικονομικό.   Είναι, βέβαια, και ζήτημα του ενδιαφέροντος των δημοσιογράφων για τις δουλειές που γίνονται εκτός των μεγάλων οργανισμών. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση. Στον χορό, λοιπόν, επειδή συχνά δεν έχουμε αυτή την πρόσβαση είναι πιο αργή η ενημέρωση και κατ επέκταση η ανάπτυξη ενδιαφέροντος του κοινού.

 

Σ’ αυτές τις συνθήκες, το φεστιβάλ ,για σένα, έχει κάποια ξεχωριστή σημασία;

Ναι, έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί μετά την καραντίνα είδαμε θέατρο, είδαμε κινηματογράφο, ακούσαμε μουσική, αλλά, χορό δεν είδαμε. Το γεγονός ότι ανοίγουν τα θέατρα και ξεκινάμε με χορό είναι πολύ σημαντικό γιατί το σώμα δηλώνει παρόν. Επιτέλους, υπάρχει δράση πάνω στη σκηνή και ζωντανή επαφή του σώματος με τους θεατές. Ανυπομονώ να δω τον κόσμο και πιστεύω ότι θα είναι εκεί.

 

Η πολιτεία έχει στηρίξει το Φεστιβάλ;

Ναι, η στήριξη που παίρνουμε από την Περιφέρεια τα τρία τελευταία χρόνια μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ να αναπτυχθεί το φεστιβάλ. Το  ARC  FOR DANCE FESTIVAL υλοποιείται από το 2018 στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΤΤΙΚΗ 2014-2020»
και  συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και από εθνικούς πόρους.

 

Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά έχετε βρει, επιτέλους, το σπίτι σας;

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου, ο κύριος Γιοβανίδης ήταν θερμός υποστηρικτής του Φεστιβάλ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε αυτή τη θέση. Με προσέγγισε, μάλιστα, κατευθείαν για να διοργανωθεί το φεστιβάλ στο θέατρο. Γιατί το ARC δεν είχε σταθερή βάση, σταθερό χώρο που παρουσιάζεται κάθε φορά. Οπότε τώρα που το Δημοτικό Θέατρο μας δίνει αυτή την ευκαιρία μας βοηθάει πάρα πολύ στην καλύτερη διοργάνωση του. Και πέρα από το Φεστιβάλ, έχουμε προγραμματίσει και άλλες συνεργασίες ώστε να υπάρχει περισσότερος χορός στο Δημοτικό Θέατρο.

 

Το ARCFORDANCEFESTIVAL 13 - Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού της Αθήνας,  θα πραγματοποιηθεί αποκλειστικά μέσω live streaming και μέσω των ιστοσελίδων του ΔΘΠ www.dithepi.gr , του ARCFORDANCEFESTIVAL www.arcfordancefestival.grκαθώς και από τη  σελίδα Facebook του ARCFORDANCEFESTIVAL. Η live αναμετάδοση θα ξεκινήσει στις 21.00

 

ΠΕΜΠΤΗ 17/09 - ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

Τίτλος Έργου: Tonight and Every Night     ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Σύλληψη - Χορογραφία: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Διάρκεια έργου: 25’
Χορογραφία  –  Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Παπανικολάου
Μουσική:  Νικόλας Τζώρτζης 
Βίντεο: Μαρία  Λουκία Μητράκου
Σκηνικά – Κουστούμια: Κωνσταντίνος  Παπανικολάου, Όλγα  Σφέτσα
Δραματουργία - Εξωτερικό μάτι: Παρασκευή Τεκτονίδου
Βοηθός  κίνησης: Αθηνά Γερανίου

Τίτλος Εργου: Lady R.     STAGE PREMIERE
Σύλληψη - Χορογραφία: Σοφία Μαυραγάνη
Διάρκεια έργου: 20’
Ιδέα - δημιουργία: Σοφία Μαυραγάνη
Ερμηνεία: Χαρά Κότσαλη
Φωνητική - Mουσική σύνθεση: Μάρθα Μαυροειδή
Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Sanja Ivekovi


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/09 - ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

Τίτλος έργου: 3 and a Half     ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Σύλληψη -Χορογραφία: Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
Διάρκεια έργου: 17’ 
Σύλληψη - Χορογραφία: Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
Μουσική: Λήδα Δουμουλιάκα
Δραματουργία: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου
Σκηνικό-Κοστούμια: Έλλη Παπαδάκη
Φωτισμοί: Ξένια Κοντομανώλη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μαμαλούκος
Trailer: Μαρίνα Σκουτέλα
Γραφιστική επιμέλεια: Βάλλια Μικρομάστορα
Συνδημιουργία: Ιουλία Ζαχαράκη, Ηρώ Κόντη, Χριστίνα Σκουτέλα
Ερμηνεία: Ιουλία Ζαχαράκη, Ηρώ Κόντη, Ναταλία Μπάκα

Τίτλος έργου: SONG     GREEK PREMIERE
Σύλληψη - Χορογραφία: Mala Kline
Διάρκεια έργου: 40’
Σύλληψη - Χορογραφία: Mala Kline
Δημιουργία - Ερμηνεία: Ευτυχία Στεφάνου
Σχεδιασμός χώρου & κοστουμιών - Φωτογραφία: Petra Veber
Μουσική & ήχοι: Nenad Sinkauz
Σχεδιασμός φωτισμού και τεχνική διεύθυνση: Jaka Šimenc
Executive production: Ajda Kline
Παραγωγή: ELIAS 2069 και Mercedes Klein

ΣΑΒΒΑΤΟ 19/09 - ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

Τίτλος έργου: Cinderella’s    ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Σύλληψη -Χορογραφία: Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Διάρκεια έργου: 25’
Χορογραφία-Σύλληψη: Αλέξανδρος Σταυρόπουλος
Ερμηνεία: Λαμπρινή Γκόλια, Μαρία Κακολύρη, Ηρώ Κόντη, Δέσποινα Λαγουδάκη, Μαρία Μανουκιάν, Δάφνη Σταθάτου, Στεφανία Σωτηροπούλου, Κατερίνα Χριστοφόρου
Μουσική Σύνθεση/Σχεδιασμός Ήχου: Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
Κοστούμια: Francesco Infante
Δραματουργία: Αναστάσιος Κουκουτάς
Φωτογραφία: Σπύρος Χατζηαγγελάκης, Δημήτρης Μαμαλούκος


Τίτλος έργου: KWAIDAN    ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Σύλληψη -Χορογραφία: Stereo Nero Dance Co. 
Διάρκεια έργου: 20’
Χορογραφία - Ιδέα - Σύλληψη: Εύη Σούλη
Ερμηνεία- Συνδημιουργία κινητικού υλικού: Κατερίνα Φώτη, Χριστιάνα Κοσιάρη, Θέμις Χατζή
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Jan Van de Engel
Σκηνογραφία: Μαριλένα Γεωργαντζή
Φωτισμός: Μαριέττα Παυλάκη
Φωτογραφίες: Stephie Grape
Παραγωγή: STEREO NERO DANCE CO. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 20/09 - ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:00

Τίτλος έργου: Unauthorised    STAGE PREMIERE
Σύλληψη -Χορογραφία: Ίρις Καραγιάν 
Διάρκεια έργου: 40’
Ιδέα - χορογραφία: Ίρις Καραγιάν
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Ερμηνεία: Γιώργος Κοτσιφάκης, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Γιάννης Τσιγκρής
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Γιώργος Μαραζιώτης, Μπετίνα Παναγιωτάρα
Φωτογραφίες: Ελισάβετ Μωράκη
Παραγωγή: Ομάδα χορού ΖΗΤΑ
Με την οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (2019)

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία