Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η Αγγελική Παρδαλίδου, το Φεστιβάλ Δράμας και ο Ορλάντο Κύριο

Αν οι καλοκαιρινές θεατρικές περιοδείες απέδειξαν πως (μας) έλειψε το θέατρο και πως είμαστε να επιστρέψουμε δριμύτεροι στις θεατρικές σκηνές, η Αγγελική Παρδαλίδου μας έκανε αμέσως να καταλάβουμε πως τελικά αυτό που μας έλειψε εκείνα τα (αλκοολικά) βράδια μπροστά στο Νέτφλιξ, ήταν η τέχνη. Συνολικά. Μιλώντας μας, λοιπόν, για τον ρόλο της ως Ορλάντο στην νέα παραγωγή του θεάτρου Τόπος Αλλού μας έκανε να νοστλαγήσουμε μια ζωή που κρατά αιώνες κι αλλάζει φύλλα με το έτσι θέλω. Ενώ, μιλώντας μας για την νέα της ταινία, "Flik Flok" που κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Δράμας μας χάρισε μια πολυπόθητη τζούρα Φεστιβάλ και κλειστής κινηματογραφική αίθουσας.

Είδαμε ότι έχεις σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστείς στην ταινία μικρού μήκους με τίτλο Flik-Flok. Είναι η πρώτη σου ταινία ως σκηνοθέτης, έτσι δεν είναι; Η κινηματογραφική σκηνοθεσία ήταν κάτι που ήθελες πάντα; Ή προέκυψε τα τελευταία χρόνια;

To Flik Flok αρχικά ξεκίνησε ως μονόπρακτο δικό μου που είχε διακριθεί στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη και είχε σκηνοθετηθεί στο θέατρο από τη Ρούλα Πατεράκη. Στη συνέχεια αποφάσισα να το μεταφέρω στη μεγάλη οθόνη σαν ταινία μικρού μήκους στην οποία ανέλαβα το σενάριο, τη σκηνοθεσία, την παραγωγή και παίζω και με το Γιώργο Καραμίχο. Το νιώθω λοιπόν πολύ «δικό» μου, σαν παιδί μου. Και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που ήδη έχει διακριθεί σε φεστιβάλ τόσο του εξωτερικού όσο και της Ελλάδας. Για παράδειγμα έχει επιλεγεί για το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας και είναι μόλις η πρώτη μου ταινία. Πόσο σημαντικό είναι αυτό! Η σκηνοθεσία προέκυψε σαν ανάγκη δημιουργίας, δεν ήταν κάτι που είχα στα σχέδιά μου. Αυτό ωστόσο που θυμάμαι να θέλω πάντα, από παιδάκι ακόμα , είναι να είμαι δημιουργική, να φτιάχνω κόσμους. Μπορεί να σπούδασα αρχικά στο Πολυτεχνείο, ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, που με έχει βοηθήσει σε όλο το πρακτικό κομμάτι της τέχνης, αλλά η βαθιά ανάγκη μου ήταν να λέω ιστορίες, να ζω μέσα σε άλλη πραγματικότητα, μέσα στον όμορφο κόσμο της φαντασίας μου. Αρχικά ως ηθοποιός , μετά ως συγγραφέας και στη συνέχεια ως σκηνοθέτης. Σε όποιο πόστο και αν είμαι βλέπω εικόνες… Εικόνα του πλάσματος που υποδύομαι, εικόνα του έργου που γράφω, εικόνα της ροής μιας παράστασης ή μιας ταινίας. Είναι υπέροχο να μπορείς να ζωντανεύεις μέσα από τη δουλειά σου την φαντασία σου. Και η φαντασία… δεν έχει όρια…

241127009 1462238767483314 789831666076237653 n

Σου έλειψε το θέατρο;

Ασφαλώς. Εννοείται. Αδιαμφισβήτητα. Λαχταρώ τόσο πολύ να ξαναπαίξω. Να βιώσω πάλι αυτήν την υπέροχη ατμόσφαιρα του ζωντανού θεάτρου. Αυτή η επικοινωνία με το κοινό, η ανομολόγητη μυσταγωγία που δημιουργείται. Ανυπομονώ να έρθει ο Νοέμβριος και να ξεκινήσουν οι παραστάσεις του Ορλάντο στο θέατρο Τόπος Αλλού. Αν όλα πάνε καλά…

Συμμετέχεις σε μία παράσταση που θα την ονόμαζα στοίχημα. Μιλάμε για τον ΟΡΛΑΝΤΟ της Βιρτζίνια Γούλφ που θα παρουσιαστεί στο Τόπος Αλλού τον Νοέμβριο. Ο σκηνοθέτης, Νίκος Καμτσής, σου εμπιστεύτηκε τον ομώνυμο ρόλο. Μίλησε μας γι΄ αυτό.

Και τι να πρωτοπώ! Είμαι τόσο ευτυχής για αυτήν τη συνεργασία. Αρχικά γιατί έχουμε ένα υπέροχο , εμβληματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ σε μια  πρωτότυπη θεατρική απόδοση από τον κ. Καμτσή που πραγματικά είναι εξαιρετική, με χιούμορ, με ευαισθησία, με συγκίνηση. Στη συνέχεια για όλη την ομάδα συναδέλφων και συνεργατών που είναι επαγγελματίες στο χώρο με εμπειρία , με αγάπη και πάθος για αυτό που κάνουν. Και τέλος για το ρόλο τον ίδιο που είναι το όνειρο κάθε ηθοποιού. Απαιτητικός, δύσκολος, μεγάλη ευθύνη αλλά ταυτόχρονα ένα μαγικό ταξίδι. Ένα πλάσμα που ξεκινά άντρας και γίνεται γυναίκα, διασχίζει τους αιώνες από την ελισαβετιανή εποχή μέχρι σήμερα. Το ψυχικό εύρος του Ορλάντο είναι ανεξάντλητο διότι μιλάμε για ένα ποιητικό πλάσμα που δρα σε έναν χώρο δημιουργίας και φαντασίας. Το ακολουθούμε καθώς ερωτεύεται, προδίδεται, παλεύει να δημιουργήσει, ταξιδεύει, γεμίζει εμπειρίες, γεύεται τη ζωή στα άκρα. Χρειάζεται σοβαρή έρευνα, δουλειά, αφοσίωση, πειθαρχία. Νιώθω τόσο ευγνώμων που μου δόθηκε αυτό το δώρο από τον κ. Καμτσή. Και θα ήθελα να επισημάνω τόσο την σκηνοθετική του καθοδήγηση όσο και το κλίμα ασφάλειας που δημιουργεί στους ηθοποιούς ώστε να μπαίνουν σε δύσκολα ψυχικά μονοπάτια και να βγάζουν στην επιφάνεια τα καλύτερα στοιχεία τους. Αυτό είναι κάτι τόσο σημαντικό για τις τέχνες της ψυχής.

Το Τόπος Αλλού είναι γνωστό ότι κάνει μια προετοιμασία δομημένη και συστηματική. Έχετε αρχίσει πρόβες ;

Το έργο έχει πολλές απαιτήσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Καταρχάς να αναφέρουμε ότι είναι 8 άτομα επί σκηνής. Μιλάμε για μια πρωτότυπη θεατρική μεταφορά του πασίγνωστου μυθιστορήματος και μάλιστα με μεγάλη διανομή, κάτι που παρουσιάζεται πρώτη φορά στο κοινό της Αθήνας. Όταν ένα έργο διατρέχει 4 αιώνες, όταν κλείνει μέσα του ένα έργο σταθμό, τότε αυτό το θέαμα δε μπορεί παρά να είναι ένα μεγάλο ‘στοίχημα’ και μια μεγάλη παραγωγή. Αν υπάρχει και το ευτυχές γεγονός ο συγγραφέας και σκηνοθέτης να είναι ταυτόχρονα και παραγωγός, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ιδιαίτερη ευαισθησία πάνω στη δημιουργία τότε το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο άρτιο. Ασφαλώς λοιπόν και οι προετοιμασίες έχουν ξεκινήσει ήδη από το καλοκαίρι. Και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτό διότι ο ρόλος είναι τόσο απαιτητικός που ήταν άκρως απαραίτητο να ξεκινήσουν οι πρόβες και να τεθεί ένα πρώτο συναισθηματικό πλαίσιο του/της Ορλάντο. Έχουμε ακόμα δρόμο αλλά ξέρουμε πού πάμε, την κατεύθυνσή μας και αυτό έχει μέγιστη σημασία…

184155010 299034155119571 4238352748548443620 n

Πώς αντιμετωπίζεις τον ρόλο που όπως ξέρουμε από το μυθιστόρημα διατρέχει τέσσερις αιώνες και το κυρίως πρόσωπο κινείται και στα δύο φύλλα, από άνδρας γίνεται γυναίκα;

Με δέος , με αγάπη, με λαχτάρα. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για έναν ηθοποιό από το να έχει την τύχη να αναμετρηθεί με κάτι που είναι τόσο μεγάλο και τόσο έξω από τα συνηθισμένα. Ένα μαγικό πλάσμα που προσπαθείς σιγά σιγά να του δώσεις αληθινή υπόσταση. Να του χαρίσεις φωνή, σώμα, κίνηση, γέλιο, δάκρυα. Είναι μεγάλη τύχη να ενσαρκώσεις κάτι τόσο υπέροχο και να αναζητήσεις μέσα σου την αλήθεια του ρόλου και συνάμα τη δική σου αλήθεια.  Ο/Η Ορλάντο ζει σε έναν κόσμο δημιουργίας, πάθους, ενθουσιασμού, αλήθειας. Βιώνει έντονα την κάθε στιγμή και συνεπαίρνει με την ενέργειά του τα πάντα γύρω του. Μπορεί να είναι άντρας, μπορεί να είναι γυναίκα, μπορεί να διατρέχει τους αιώνες και όλα αυτά είναι απλά η πραγματικότητά του χωρίς να υπογραμμίζει τίποτα. Η ερμηνεία που αναζητούμε μαζί με τον κ. Καμτσή είναι η αληθινή παρουσία επί σκηνής και το βίωμα των καταστάσεων. Πάνω σε αυτά τα θεμέλια θα προστεθούν τα εξωτερικά στοιχεία. Ανυπομονώ να ζωντανέψω τον/την Ορλάντο.

Δουλεύοντας μπροστά στην κάμερα και δουλεύοντας ζωντανά στο θέατρο ποιες διαφορές βλέπεις; Τι από τα δύο σου φαίνεται, τελικά, πιο γοητευτικό, πιο ενδιαφέρον για τη δουλειά υποκριτικά;

Οι διαφορές είναι κυρίως στο πρακτικό κομμάτι και στο να καταλάβεις τη συνθήκη της κάμερας και του θεάτρου αντίστοιχα. Ωστόσο η ψυχική διαθεσιμότητα και τα ανεπτυγμένα εκφραστικά μέσα αφορούν και στα δύο.  Τα αγαπώ και δεν τα ξεχωρίζω. Το καθένα έχει την τεχνική του, τα μυστικά του, την εγρήγορσή του, τη γοητεία του. Αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι το ταξίδι του ρόλου που επιλέγεις να κάνεις.