Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
Τι με καίει
Με καίει ο συντονισμός επί σκηνής: Όταν μια ηθοποιός-περφόρμερ κουνά το χέρι της έτσι, και στην άλλη άκρη, ως δια μαγείας, μια άλλη ηθοποιός ξεκινά να τραγουδά. Όταν τα σχήματα στον χώρο δημιουργούν απρόβλεπτες σχέσεις και μοτίβα που αρχίζουν να…
Βρισκόμαστε σε μία εποχή ανακατάταξης της προσωπικότητας της χώρας και ειδικότερα της Αθήνας. Στο πιο κεντρικό και διαπολιτισμικό κομμάτι της πρωτεύουσας, την πλατεία Ομονοίας, επισκεπτόμαστε ένα κτίριο, το ξενοδοχείο Μπάγκειον, που στους τοίχους του διαφαίνονται τα στρώματα των διαφορετικών εποχών…
Με καίει ο ήλιος. Το λάδι που πηδάει από το τηγάνι. Το κινητό στο αυτί μου μετά από πολύωρες κουβέντες. Το στομάχι μπροστά στη νέα συγκίνηση. Ο χρόνος που δεν είναι ποτέ αρκετός. Ο χρόνος που είναι ατέλειωτος. Το «γιατί…
Τετάρτη της στάχτης Στρώνει περίεργο χειμώνα απόψε Το χιόνι αυτό χωρίς σύννεφα Το χιόνι αυτό χωρίς κρύα Κάθεται σε ράχες περαστικών, ράχες αυτοκινήτων Σελιδοδείκτες και λεπτοδείκτες Μνήμη ατόφια και σκόνη Φλόγα ατόφια και…
Είναι πολλά και διαφορετικά τα χλωρά και τα ξερά που καίνε μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια. Η μάχη με το χρόνο να προλάβω στη ζωή μου να διευθύνω όλα τα αριστουργήματα που μεγάλωσα μαζί τους παραμένει η πιο…
Κάποτε, παλιά το 1663, κάπου στην Ουγγαρία κάποιος Χριστόφορος Ρίλκε κάηκε μέσα στην φωτιά κρατώντας στα χέρια του μια σημαία σαν “νεκρή γυναίκα” ή με λίγη παραπάνω φαντασία μια γυναίκα σαν “νεκρή σημαία”. Πήγε και το 'κανε. Προφανώς, κάτι τον…
..Και το κοινό;Βλέπει μονάχα τη φωτιά, και νομίζοντας ότι παίζεις, αγνοώντας ότι είσαι εσύ ο εμπρηστής, χειροκροτεί την πυρκαγιά. (Ζαν Ζενέ, Ο Σχοινοβάτης, μετάφραση Χριστόφορος Λιοντάκης) Για χρόνια θυμάμαι να έχω αυτό το βιβλίο πάντα στη τσάντα μου, κάτι σαν…
Είδα
Video
Φωτογραφίζουν
