Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη
 
Ο Αντόν Τσέχωφ (1860-1904) καταγόταν από οικογένεια δουλοπάροικων της Ρωσίας, η οποία λίγο πριν την κατάργηση της δουλοπαροικίας το 1861 είχε προλάβει να εξαγοράσει την ελευθερία της. Για πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με το θέατρο στα δεκατρία του χρόνια. Όταν ήταν δεκαέξι ο πατέρας του χρεοκοπεί και μετακομίζει στην Μόσχα, αφήνοντας τον Αντόν πίσω να προσέχει τον μικρότερο αδερφό του. Ξανασυναντά την οικογένεια του τρία χρόνια μετά όταν πηγαίνει στην Μόσχα να σπουδάσει Ιατρική. Το 1884 αποφοιτά από την Ιατρική και παράλληλα με το επάγγελμα του γιατρού γράφει έργα. Από τα πιο γνωστά του ενδεικτικά αναφέρω τον Ιβάνωφ (1887), τον Θείο Βάνια (1889), το Γλάρο (1896), τις Τρεις Αδερφές (1901) και το κύκνειο άσμα του τον Βυσσινόκηπο που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω.
 
Ο Βυσσινόκηπος είναι μια υπαρξιακή ιστορία ενηλικίωσης. Μια ιστορία ανθρώπων που προσκολλημένοι στο παρελθόν, αδυνατούν να διαχειριστούν το παρόν. Η αδιάκοπη ροή της ζωής και τα δεδομένα που ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη αποτελούν μια δύσκολη συνθήκη μια και οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να απεγκλωβιστούν από τις συνήθειες τους και να πάνε παρακάτω. Αυτό το μοντέλο στον Βυσσινόκηπο είναι η Λιούμπωφ και ο αδερφός της Γκάγιεφ, οι ιδιοκτήτες του. Χαρακτηριστικά η Λιούμπωφ λέει: «Αν υπάρχει κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο σε αυτήν την περιοχή είναι ο βυσσινόκηπος μας» κι έτσι αρνείται τη λύση που δίνει ο Λοπάχιν να κόψουν τα δέντρα ώστε να τεμαχιστεί η γη και να την πουλήσουν τμηματικά σε ενδιαφερόμενους παραθεριστές. Το νέο αίμα λοιπόν που έρχεται είναι ο Λοπάχιν. Ο Βυσσινόκηπος είναι η σύνθεση της αφήγησης μιας ιστορίας, η σκιαγράφηση της αστικής τάξης που σβήνει, η αναρρίχηση μιας νέας τάξης που περίμενε μέχρι να πάρει τη σκυτάλη και η περιγραφή του κύκλου της ζωής που αποτυπώνεται με τα νέα παιδιά που αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία την αλλαγή ιδιοκτησίας του βυσσινόκήπου και με τον Φιρς που σηματοδοτεί το τέλος της. Για καθένα από τα πρόσωπα του έργου ο συμβολισμός του κήπου είναι διαφορετικός. Για τα αδέρφια είναι η παιδική τους ηλικία, οι μνήμες τους, οι αγαπημένοι τους άνθρωποι που δεν υπάρχουν πια. Για τον ορθολογιστή Λοπάχιν, που από φτωχό χωριατόπαιδο εξελίχτηκε σε πλούσιο επιχειρηματία είναι ένα χρέος που οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να αποπληρώσουν. Εξάλλου δεν παραλείπει να θυμίσει ότι η οικογένεια του κάποτε ήταν κολλίγοι τους. Για τον αιώνιο φοιτητή Τροφίμωφ είναι απομεινάρι  μιας εποχής που πρέπει να ξεχαστεί. Για την ψυχοκόρη της Λιούμπα, Βάρια είναι η καθημερινότητα της.
Για τον Φιρς, τον ηλικιωμένο πιστό υπηρέτη είναι η ζωή του που πέρασε και τη νοσταλγεί.
 
 Ο Βυσσινόκηπος εκτός από κλασικό έργο είναι και προφητικό. Ολοκληρώνεται το 1903, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Τσέχωφ και δεκαπέντε χρόνια πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση που ισοπέδωσε τα πάντα. Τα πρόσωπα του έργου δεν ήταν σε θέση να ξέρουν τι επρόκειτο να συμβεί, όπως και εμείς οι Έλληνες δέκα χρόνια πίσω δεν είχαμε συνειδητοποιήσει αυτό που θα ζούσαμε, για να δανειστώ τα λεγόμενα του σκηνοθέτη της παράστασης στο Θέατρο Δημήτρης Χορν, Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Επομένως το έργο, όσο παλιό και κλασικό κι αν είναι μπορεί κάποιος να το διαβάσει με μια σύγχρονη ματιά. Άρα μπορούμε να πούμε ότι είναι και πολιτικό έργο. Εξάλλου όλη η πλοκή κινείται γύρω από την απώλεια που αποτελεί διαχρονική πηγή λύπης.
visinokipos 2 kritiki texnes plus
 
Συνεχίζοντας θα αναφερθώ διεξοδικότερα στο σκηνοθέτη Μαρκουλάκη που λειτούργησε μεθοδικά και συντόνισε αριστοτεχνικά τον πολυμελή θίασο του, χαρίζοντας μας κάποιες αξέχαστες σκηνές όπως η σκηνή με τον Γκάγιεφ και τη Λιούμπα στην κούνια του κήπου, οι οποίοι σα να μη συμβαίνει τίποτα συνεχίζουν το παιχνίδι τους, ή αργότερα ενώ εκπλειστηριάζεται ο Βυσσινόκηπος οι ήρωες μεταμφιέζονται χορεύουν και ξεφαντώνουν με την Λιούμπα πρώτη να διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι το μαγικό της ραβδί θα την βγάλει από τη δύσκολη θέση.  Άλλωστε η διατήρηση του παιδιού μέσα της είναι το καταφύγιο της. Με κορυφαία τη σκηνή που όλοι φεύγουν φορτωμένοι με τις βαλίτσες τους και τις απώλειες τους και μένει πίσω ο Φιρς να μονολογεί: «Με ξέχασαν» την ίδια στιγμή που ακούγεται ο ήχος από τα δέντρα που πέφτουν στη γη. Η παράσταση που έστησε ο σκηνοθέτης  μοιάζει με φωτογραφία που βγήκε από ένα κάδρο προηγούμενου αιώνα. Έχει χρώμα, μουσικότητα, συναίσθημα.
 
Η Θέμιδα Μπαζάκα (Λιουμπώφ) αποτυπώνει το πορτραίτο της ηρωίδας της όπως ακριβώς την έπλασε ο Τσέχωφ. Ανώριμη, ανασφαλή, επιπόλαιη με άρνηση να δεχτεί την πραγματικότητα και με μια πινελιά μελαγχολίας. Προσθέτει με την Λιούμπα της άλλο ένα δυνατό χαρτί στην μακρά πορεία της. Όπως η Λιούμπα έτσι κι ο αδερφός της Γκάγιεφ, Γιάννης Κότσιφας είναι ένα συμπαθέστατο παιδί που «ξέχασε να μεγαλώσει». Αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα και έχει αδυναμία στην ανιψιά του. Εξαιρετικός ο ηθοποιός στη σκηνή της βιβλιοθήκης. Ο Δημήτρης Λιγνάδης (Λοπάχιν) στον  δύσκολο ρόλο του μάλλον αντιπαθητικού Λοπάχιν ξεχωρίζει υποκριτικά. Ως ρεαλιστής επιχειρηματίας, ο οποίος αν και έχει αισθήματα για τους ανθρώπους του σπιτιού κάνει τη δουλειά του προσφέρει στο κοινό και σε προσωπικό επίπεδο μια από τις καλύτερες ερμηνείες του. Υπέροχα αμήχανος στέκεται δίπλα στην Βάρια, Κόρα Καρβούνη αδυνατώντας να της εκφράσει τα αισθήματα του και την επόμενη στιγμή μετατρέπεται σε επιχειρηματία που βλέπει μπροστά του το κέρδος. Η Καρβούνη αντιμετωπίζει το ρόλο της ψυχοκόρης της Λιούμπα, Βάρια, με τη σοβαρότητα που αυτός απαιτεί και πείθει απόλυτα ως προσγειωμένη κόρη που έμεινε πίσω και αγωνιά για τις εξελίξεις.
 
visinokipos 9 texnes plus
Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος ως Τροφίμωφ είναι αποτελεσματικός στον ρόλο του οραματιστή διανοούμενου που έχει πίστη για ένα καλύτερο αύριο. «Αν είναι να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να κλείσουμε τους ανοικτούς λογαριασμούς μας με το παρελθόν, να τελειώνουμε μαζί του» λέει. Ο αιώνιος φοιτητής ερωτεύεται την Άννια, την κόρη της Λιούμπα. Άννια είναι η Σίσσυ Τουμάση που καθιστά σαφές ότι μπήκε δυναμικά στην αρένα της υποκριτικής και συνεχίζει, εδραιώνοντας την παρουσία της. Η ηρωίδα της είναι νέα, αισιόδοξη και υποφέρει από την έλλειψη της ουσιαστικής παρουσίας της μητέρας της. Παράλειψη θα θεωρούσα αν δεν αναφερόμουν στην εκρηκτική παρουσία της Σαρλότας Αθηνάς Μαξίμου που δίνει σάρκα και οστά σε ένα μικρό αλλά καθόλου απαρατήρητο ρόλο, αυτόν της γκουβερνάντας που δούλεψε σε τσίρκο. Ξεχωριστή μνεία θα ήθελα να κάνω στην ερμηνεία που προσωπικά με άγγιξε πιο πολύ και αναφέρομαι σε αυτή του Γιώργου Μπινιάρη που παίζει με σιωπές εκκωφαντικές από την αρχή μέχρι την κορύφωση του έργου. Η πείρα του και το ήθος του γίνονται παράδειγμα υποκριτικής. Ο υπόλοιπος θίασος που αποτελείται από την Γεωργιάννα Νταλάρα, Ντουννιάσα, τον Τάσο Δημητρόπουλο, Γιεπιχόντωφ, τον Γιάννη Γιαννούλη, Γιάσσα και τον Γιάννη Στόλα, Πίστικ, συμπληρώνει το καλό αποτέλεσμα.
 
 Την μετάφραση επιμελήθηκε η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, τα καλαίσθητα κοστούμια η Μαρία Κοντοδήμα, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς ο Αλέκος Γιάνναρος. Η μουσική του Μίνωα Μάτσα σε ταξιδεύει ενώ τα σκηνικά της Αθανασίας Σμαραγδή, από το υφασμάτινο παιδικό σπιτάκι ως τον πελώριο αρκούδο είναι απόλυτα επιτυχημένα. 
 
 
 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία