Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Αγγελική Παπαθεμελή & Σοφία Κορώνη:«Ο έρωτας είναι σπουδαίος τρόπος να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του»

Η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη, έχοντας ως βάση την αναρώτηση «Περί αληθείας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια» του Φρίντριχ Νίτσε, ταξιδεύουν μέσα από τα αφρισμένα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ και ακολουθούν την Αλίκη του Λιούις Κάρολ «Μέσα από τον Καθρέφτη», προς μια «Χώρα των Θαυμάτων» όπου οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. 

Ο λόγος για την παράσταση με τον αινιγματικό τίτλο «Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή. Θα σφάξουμε το κουνέλι», που παρουσιάζεται στο Bios Tesla main. Οι δυο τους, έχοντας αναλάβει από κοινού τη σύνθεση του κειμένου, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία, ενσαρκώνουν μια σύγχρονη Αλίκη, που μέσα από ένα κυνήγι θησαυρού για ενήλικες αναζητά το νόημα της αλήθειας και της ύπαρξης, χάνοντάς το ταυτόχρονα. 

Το έργο ντύνει μουσικά ο Θάνος Ανεστόπουλος από τα Διάφανα Κρίνα, ο οποίος, όπως δηλώνουν και οι πρωταγωνίστριες, παρά την απουσία του, τελικά καταφέρνει να είναι πιο παρών από πότε. «Συνυπάρχουμε εν ζωή και συναντιόμαστε οι άνθρωποι, αλλά το να ανταλλάξουμε ένα καλλιτεχνικό και ψυχικό δημιούργημα είναι αυτό που μας καθιστά λίγο αθάνατους. Και αυτό είναι κάτι που κάναμε εμείς με συνοδοιπόρο τον Θάνο», λέει χαρακτηριστικά η Σοφία Κορώνη. 

Η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη μιλούν στο Τexnes-plus για τις ιδέες και τα κρυφά νοήματα που οδήγησαν στη δημιουργία αυτής της παράστασης, για το θάνατο και τον έρωτα,  για τη χρονιά που πέρασε, αλλά και γι’ αυτή που ήρθε. 

Kouneli_photo Vassilis Gerontakos_5.jpg

Η παράσταση παίχτηκε και πέρυσι με επιτυχία. Πώς είναι να ξαναπιάνεις το ίδιο έργο; Ανακαλύπτεις νέα πράγματα; 

Σοφία Κορώνη: Είναι η τρίτη φορά που το ξαναπιάνουμε από την αρχή, γιατί είχαμε την τύχη να κάνουμε μια επανάληψη το καλοκαίρι, πρώτα για τα Αισχύλεια και μετά για τα Δημήτρια. Κάθε φορά λοιπόν εμβαθύνουμε περισσότερο, αποφασίζουμε για πράγματα και αναθεωρούμε ίσως επιμέρους πράγματα που θέλουμε να αλλάξουμε. Νομίζω πως το κυριότερο είναι ότι κατανοούμε ακόμα περισσότερο και βαθύτερα αυτό που φτιάξαμε εμείς οι ίδιες. 

 

Ο τίτλος της παράστασης είναι πολύ ιδιαίτερος: «Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή. Θα σφάξουμε το κουνέλι». Πώς προέκυψε; 

Αγγελική Παπαθεμελή: Ο τίτλος περιλαμβάνεται στα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ, από όπου έχουμε αντλήσει πολύ υλικό. Συγκεκριμένα, η έμπνευση προήλθε από μια φράση που υπάρχει και στο κείμενο της παράστασης: «Και για χιλιάδες ο ύπνος είναι ζέστα και σιωπή και η στιγμιαία απόλαυση ενός παράξενου ονείρου. Και θα σφάξουμε το κουνέλι, και θα σφάξουμε το κουνέλι». Οπότε για πάρα πολλούς λόγους μάς άρεσε αυτή η φράση. Καταρχήν αναφέρει το κουνέλι, που μας συνέδεε κάπως με την Αλίκη, η οποία, ακολουθώντας τον άσπρο κούνελο που τρέχει, πέφτει μέσα στην κουνελότρυπα και εκεί αρχίζει όλη η ιστορία της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων». Επίσης είναι μια αναφορά σε αυτή τη σκέψη που μπορεί να μας καθησυχάζει πριν από τον ύπνο, να μας δημιουργεί μια ασφάλεια, ότι όλα θα πάνε καλά, ώστε να κοιμηθούμε ήσυχοι. Το σύμπαν βέβαια που παρουσιάζει η παράσταση είναι πολύ πιο διαφορετικό από αυτή την ησυχία, αλλά μας άρεσε η συγκεκριμένη αναφορά σε μια σκέψη που, μπορεί να μην είναι αληθινή στην πραγματική ζωή, όμως όλοι εξαρτιόμαστε κατά καιρούς από αυτή, καθώς μας βοηθά να τα βγάζουμε πέρα. 

 

Στο σημείωμα της παράστασης αναφέρεται: «Η αναζήτηση της ανέφικτης ελευθερίας, όπου η ύπαρξη αναγνωρίζεται μόνο μέσα στον καθρέφτη του βλέμματος των Άλλων και ο Έρωτας γίνεται η γλώσσα που πλάθει την αλήθεια των πραγμάτων». Πιστεύετε πως με τη βίωση του έρωτα μπορεί κάποιος να φτάσει στο γνώθι σαυτόν; 

Σοφία Κορώνη: Δεν νομίζω πως μπορείς να φτάσεις σε ένα πλήρες γνώθι σαυτόν ούτως ή άλλως, αλλά ο έρωτας μας κάνει ανυπεράσπιστους, γυμνούς και πολύ ανοιχτούς στον εαυτό μας και στον άλλο. Η μάλλον ξεκινάμε να νιώθουμε έτσι απέναντι στον άλλο και συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε να παραδώσουμε τα όπλα από τις αντιστάσεις και αυτό μας βοηθά σιγά σιγά να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας, γιατί ο άλλος γίνεται καθρέφτης του εαυτού μας και εμείς αντίστοιχα καθρέφτης του άλλου. Πότε δεν είμαστε ίδιοι έπειτα από μια σπουδαία και σημαντική σχέση. Είμαστε πιο πλούσιοι, έστω και αν αυτό γίνεται με οδυνηρό τρόπο, γιατί δίνουμε χώρο στον άλλο να υπάρξει μέσα στο δικό μας χώρο και εμείς μέσα στο δικό του. Και το καινούργιο που γεννιέται είναι ο νέος εσωτερικός μας χώρος και, ακόμα και αν δεν είμαστε με τον άλλο, είμαστε ανανεωμένοι. Ο έρωτας είναι σπουδαίος τρόπος να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Βέβαια ο έρωτας υπάρχει και στην τέχνη, στη δουλειά, στη φιλία, στα όνειρα που κάποιος επιθυμεί να γίνουν πραγματικότητα. Ακόμα και αν χάσουμε κάτι, κερδίζουμε κάτι άλλο. Αντιλαμβάνομαι τον έρωτας ως άνοιγμα της ύπαρξης και όχι μόνο με τη στενή έννοια του όρου. 

 

Τι θα θέλατε κυρίως να νιώθει κάποιος φεύγοντας από την παράσταση; 

Αγγελική Παπαθεμελή: Επειδή η παράσταση διατρέχει κατά κάποιο τρόπο τα κείμενα που έχουμε χρησιμοποιήσει, πραγματεύεται τη διαδικασία της ζωής, θα θέλαμε ο καθένας να κάνει για λίγη ώρα αυτό το ταξίδι μαζί με μας και τους άλλους θεατές. Το αίτημα της αλληλεπίδρασης των ανθρώπων που προβάλλει από τα εν λόγω κείμενα υπάρχει και στην παράστασή μας. 

Kouneli_photo Vassilis Gerontakos_1 (2).jpg

Το συναισθηματικά φορτισμένο σύμπαν της παράστασης επενδύει πολύ όμορφα η πρωτότυπη μουσική του Θάνου Ανεστόπουλου (Διάφανα Κρίνα). Πόσο σας επηρεάζει συναισθηματικά και ερμηνευτικά η απουσία του; 

Σοφία Κορώνη: Το σημαντικότερο νομίζω πως ήταν όχι η απουσία αλλά η παρουσία του καλλιτέχνη και η διαδρομή που κάναμε μαζί όλον αυτό τον καιρό δουλεύοντας με τον Θάνο. Τελικά ο θάνατος του καλλιτέχνη μάλλον ενδυναμώνει την παρουσία του. Νιώθουμε ακόμη πολύ ισχυρή την παρουσία του. Συνυπάρχουμε εν ζωή και συναντιόμαστε οι άνθρωποι, αλλά το να ανταλλάξουμε ένα καλλιτεχνικό και ψυχικό δημιούργημα είναι αυτό που μας καθιστά λίγο αθάνατους. Κάτι διάβαζα στις σημειώσεις για το θάνατο, γιατί έχουμε αναφορές στο θάνατο στην παράσταση. Όταν μιλάς για τη ζωή, αυτόματα κάνεις λόγο και στην έννοια του θανάτου. Και μας απασχολούσε πολύ και την περίοδο που ετοιμάζαμε το έργο. Ο καθένας προσπαθεί με το δικό του τρόπο να αντιληφθεί την έννοια τού για πάντα και της αθανασίας. Ας πούμε, κατανοώ ότι έχω υπάρξει ανταλλάσσοντας απλώς λίγη αγάπη με ορισμένους ανθρώπους. Έτσι και ο Θάνος είναι παρών, καθώς είναι κομμάτι αυτής παράστασης. Όπως και όλοι οι συνεργάτες. Ό,τι έχουμε κάνει είναι μοναδικό και αποτέλεσμα συνεργασίας όλων όσοι δούλεψαν μαζί μας. Ο Θάνος ίσως με πιο έντονο και ουσιαστικό τρόπο, καθώς η μουσική είναι μοναδική τέχνη, έχει διάρκεια, καταγράφεται, γεννά συναισθήματα και αναμνήσεις. 

Αγγελική Παπαθεμελή: Όντως ο θάνατος κυριαρχεί στη θεματική της παράστασης, διότι υπάρχει και στη ζωή, δεδομένου ότι όλοι είμαστε αντιμέτωποι με τον επικείμενο θάνατό μας. Συνειδητοποιώντας κανείς αυτό το γεγονός, αντιλαμβάνεται πως το μόνο που έχει αξία είναι ό,τι θα ανταλλάξει με τους άλλους όσο είναι παρών. Επειδή λοιπόν ο θάνατος του Θάνου ήταν επικείμενος, όπως είναι και όλων μας, κατέληξε να έχει κυρίαρχη παρουσία στη δουλεία μας γενικά με τη Σοφία και έκανε τις συναντήσεις μας πολύ ιδιαίτερες, έντονες και όμορφες. 

Kouneli_photo Vassilis Gerontakos_4.jpg

Τι θέλετε να αφήσετε πίσω από το 2016 και τι να πάρετε στις αποσκευές σας για το 2017; 

Σοφία Κορώνη: Εγώ δυσκολεύομαι να απαντήσω, γιατί δεν αντιλαμβάνομαι το χρόνο με την έννοια της χρονιάς που περνά. Ωστόσο δεν ζητάω τίποτε και δεν παίρνω τίποτε από το 2016. Θέλω να είμαι καλά, να διατηρώ το πνεύμα μου ακμαίο και να έχω καλή υγεία, όσο αυτό είναι εφικτό. Όλα τα υπόλοιπα θεωρώ πως είναι δική μου ευθύνη. Στη ζωή θεωρώ πολύ σημαντικό το συνυπάρχειν, οποιαδήποτε μορφή συνύπαρξης μπορεί να μου χαρίσει ξεκούραση, παρηγοριά και ηρεμία. 

Αγγελική Παπαθεμελή: Ούτε εγώ μπορώ να σκεφτώ κάτι συγκεκριμένο για το 2016 και το 2017. Νομίζω ωστόσο πως κάθε φορά, όταν ολοκληρώνεται ένας χρόνος με τον τρόπο που μετράμε εμείς οι άνθρωποι το χρόνο, κρατάμε τα καλά πράγματα που έχουν συμβεί. Όσο τρέχει η χρονιά δεν συνειδητοποιούμε τι συμβαίνει, όμως, αν μετά κοιτάξουμε πίσω, καταλαβαίνουμε τι έγινε, τι καταφέραμε να πετύχουμε. Και το γεγονός ότι αυτή τη χρονιά ανεβάσαμε τη συγκεκριμένη παράσταση είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Βέβαια τη δουλεύαμε ολόκληρη την προηγούμενη χρονιά, αλλά για μένα έχει μεγάλη σημασία το ότι υλοποιήθηκε αυτό. Το αντιλαμβάνομαι τώρα κοιτώντας τις φωτογραφίες για τα Δελτία Τύπου και αναπολώντας την προετοιμασία για το ανέβασμα. Συνειδητοποιώ ότι τη στήσαμε κυριολεκτικά εκ του μηδενός. Και είναι πολύ σημαντικό για μένα το ότι μια παράσταση που ξεκίνησε από το μηδέν, από κάθε άποψη, κατάφερε να πραγματοποιηθεί. 

Σοφία Κορώνη:Μας απασχόλησε αυτή η δουλειά το 2015, την κάναμε το 2016 και θα συνεχιστεί το 2017. Και κάπως έτσι φτάσαμε στην ίδια περίοδο, σχεδόν ένα χρόνο μετά το ανέβασμα του έργου. Οπότε αυτά τα δύο χρόνια είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, καθώς καταπιαστήκαμε με θέματα που μας ενδιέφεραν πολύ και αλλάξαμε μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία. Είμαστε πλέον δύο καινούργιοι άνθρωποι. 

Αγγελική Παπαθεμελή: Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της δουλειάς ήταν η καθεμία ξεχωριστά μια «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων».

 

Kouneli_photo Vassilis Gerontakos_7 (1).jpg

Η Αγγελική Παπαθεμελή και η Σοφία Κορώνη πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή», στο Bios Tesla main. Δευτέρα και Τρίτη 21:00, 16.01.2017-14.02.2017 (μόνο για 10 παραστάσεις).

 Συνέντευξη: Αριλένα Δημητρίου

Φωτογραφίες: Βασίλης Γεροντάκος

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία