Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Λίγο πριν ο «Τζόνι πάρει το όπλο του», η Θάλεια Ματίκα, από την καρέκλα του σκηνοθέτη αυτή τη φορά, κι ο Τάσος Ιορδανίδης στον ομώνυμο ρόλο, μιλούν στη Γιώτα Δημητριάδη για όλα όσα έζησαν τη φετινή χρονιά στο Altera Pars και το 104, για την κοινή τους ζωή, τα δύο τους παιδιά, τα μελλοντικά τους σχέδια, ενώ εξηγούν γιατί τα δύο φύλα είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και πως εκείνοι τα έχουν καταφέρει στα έντεκα χρόνια κοινή τους ζωής.
Ο Τζόνι αφήνει, για λίγο, τη Φράνκι του και φωτογραφίζεται στο σκηνικό της ρομαντικής παράστασης με τη γυναίκα της ζωή του, Θάλεια Ματίκα, αποκλειστικά για το texnes-plus από τον φακό του Κοσμά Ινιωτάκη.
Συμπληρώνετε 12 χρόνια στην παραγωγή παραστάσεων. Φέτος νομίζω κάνατε τις περισσότερες παραγωγές.
Τάσος Ιορδανίδης: Ναι, από το 2007.
Θάλεια Ματίκα: 11 χρόνια είμαστε μαζί και 12 χρόνια ο Τάσος κάνει παραγωγές.
Τάσος Ιορδανίδης: Φέτος, ήταν μια πολύ έντονη παραγωγική χρονιά. Νομίζω, ότι όταν κάτι στον προγραμματισμό δεν βγαίνει, όπως θα το ήθελες, πρέπει να γίνεις ακόμα πιο αποφασιστικός, πιο δραστήριος και σε καμία περίπτωση να μην δείξεις ηττοπάθεια.
Τι δεν πήγε καλά αυτή τη σεζόν και σ’ έκανε ακόμα πιο δραστήριο;
Τάσος Ιορδανίδης: Τελείωσε, πέρσι τον Ιούλιο, η συνεργασία μας με το θέατρο Άνεσις κι έγινε και κάπως άγαρμπα όλο αυτό. Ευτυχώς, βρεθήκαμε εδώ, στον Κεραμεικό και στον φιλόξενο χώρο του Altera Pars, ώστε να στεγάσουμε ό,τι είχαμε προγραμματίσει, αλλά και ό,τι άλλο θα προέκυπτε. Ευτυχώς γεννήθηκαν ωραία πράγματα από έμπνευση των συνεργατών της κάθε δουλειάς. Ο «Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» έγινε μ’ αφορμή τον Άρη Λεμπεσόπουλο, το «Φράνκι και Τζόνι» είχε δρομολογηθεί, γιατί θέλαμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας με την Ιωάννα (Παππά) και σε πιο σύγχρονο ρεπερτόριο, μετά τον «Άμλετ» και τώρα «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» δημιουργήθηκε και για πρακτικούς λόγους γιατί το «Φράνκι και Τζόνι» θα πρέπει να τελειώσει λόγω της εγκυμοσύνης της Ιωάννας αλλά και γιατί είναι ένα έργο που το αγαπάω πάρα πολύ. Ήταν η πρώτη μου παρουσίαση στο θέατρο (σ.σ. 2006, στο Black Box του θεάτρου Επί Κολωνώ)
Θάλεια Ματίκα: Βέβαια, τώρα ανεβαίνει με τελείως διαφορετικό τρόπο.
Τάσος Ιορδανίδης: Τότε ήταν σε μια διασκευή του Μπάντλεϊ Ραντ Σμιθ. Τώρα έχουμε μια πολύ πιο εμπεριστατωμένη διασκευή από τη Σοφία Αδαμίδου.
Νομίζω είναι η πρώτη φορά που η Θάλεια σε σκηνοθετεί. Μέχρι σήμερα έχουμε δει το αντίθετο. Πώς αποφασίστηκε αυτό;
Τάσος Ιορδανίδης: Για πες...
Θάλεια Ματίκα: Εσύ μου είπες να σε σκηνοθετήσω! Εγώ δεν είχα καμία τέτοια βλέψη.
Τάσος Ιορδανίδης: Πραγματικά δεν είχε. Για μένα, όμως, είναι το τρίτο μάτι που χρειαζόμουν. Γιατί μιλάμε για μια solo περφόρμανς κι η Θάλεια είναι ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από όλους τα δυνατά μου σημεία, αλλά και τις αδυναμίες μου. Εμπιστεύομαι πάρα πολύ την αισθητική της και το υποκριτικό της ένστικτο.
Θάλεια, πώς προσέγγισες το κείμενο του Τράμπον;
Θάλεια Ματίκα: Αυτό το έργο του Ντάλντον Τράμπο είναι ουσιαστικά ένα μυθιστόρημα, το οποίο μεταφέρθηκε, μετά από πολλά χρόνια από τον ίδιο τον συγγραφέα, στον κινηματογράφο. Η διασκευή της Σοφίας Αδαμίδου, έχει να κάνει μ’ ένα μυαλό, που μοιράζεται τη σκέψη του με το κοινό. Έναν τελείως ανήμπορο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το προσεγγίσει κανείς σκηνοθετικά: είτε να έχεις έναν ηθοποιό να κινείται στον χώρο, είτε μια ρεαλιστική συνθήκη με τον ηθοποιό καθηλωμένο στο κρεβάτι. Διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα ότι είναι τόσο έντονο σε συναισθήματα, ώστε θα ήταν κρίμα να έρθει ο θεατής κι απλώς να τον πάρει το κείμενο και να συγκινηθεί.
Επομένως, δεν στοχεύεις μόνο στη συγκίνηση;
Θάλεια Ματίκα: Θα ήθελα ένα μεγαλύτερο αίσθημα από την απλή συγκίνηση. Όλα αυτά, βέβαια, σ’ ένα ιδεατό επίπεδο! Θα θέλαμε να συμβεί κάτι τέτοιο στην αίθουσα. Γι’ αυτό και σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τον Τάσο σε μια έντονη στατικότητα κι όλο αυτό χωρίς να έχει τη φόρμα της τραγωδίας, να έχει μια τραγωδιακή διάσταση. Να πούμε, ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτή τη δουλειά, έχουμε υπέροχους συντελεστές.
Τάσο, την επόμενη σεζόν θα σε δούμε στο θέατρο Αποθήκη και στον «Πατέρα» του Στρίμπνεργκ σε παραγωγή των Αθηναϊκών θεάτρων και σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη. Πώς αποφάσισες να απαγκιστρωθείς από την παραγωγή και τη σκηνοθεσία;
Τάσος Ιορδανίδης: Του χρόνου, είναι μια μεταβατική περίοδος και θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα δουλέψω σε δική μου παραγωγή. Γεγονός που δεν ήταν εύκολο να το αποφασίσω, αλλά ήταν τόσο καλή η προσέγγιση από τα Αθηναϊκά Θέατρα, ώστε αποφάσισα να το τολμήσω.
Επιπλέον, μιλάμε για μια εξαιρετική συνύπαρξη με σκηνοθέτη τον Βασίλη Μπισπμίκη και συμπρωταγωνίστρια τη Μαρίνα Ασλάνογλου. Αποφάσισα ότι θα ήταν καλό να ασχοληθώ, για πρώτη φορά, αποκλειστικά με το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς. Αυτό, βέβαια, δεν θα συνέβαινε αν δεν ήταν στο τιμόνι της σκηνοθεσίας ο Βασίλης. Έχουμε, ήδη, ξεκινήσει πρόβες και βλέπω πόσο ταυτίζονται οι απόψεις μας και αν δεν υπήρχε μια ασφάλεια στο θέμα της παραγωγής.
Μου αναφέρεις συχνά τη λέξη «ασφάλεια». Αυτός είναι ο λόγος που συνεργάζεστε, συνήθως, με τους ίδιους καλλιτέχνες, που είναι και φίλοι σας;
Τάσος Ιορδανίδης: Ναι, γιατί όσες φορές προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε μ’ άλλους ανθρώπους τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περίμενα εγώ.
Θάλεια Ματίκα: Δεν ισχύει αυτό που λες! Η συνεργασία είναι ένα κομβικό σημείο, όπου μπορούν κι έχουν χαλάσει και φιλίες. Τώρα, από εκεί και πέρα, αν βρεις ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.
Τάσος Ιορδανίδης: Δεν θα το πάω στο επίπεδο της φιλίας, γιατί έχει δίκιο η Θάλεια. Θα το πάω στο καλλιτεχνικό επίπεδο, το οποίο αν δεν εφάπτεται πρέπει, τουλάχιστον, να έχει κοινές συνιστώσες.
Μεταξύ σας, προφανέστατα, έχετε βρει έναν κοινό κώδικα για να συνεργάζεστε τόσο χρόνια.
Θάλεια Ματίκα: Μμμ... είναι από τις δύσκολες μέρες αυτή... (γέλια).
Σ’ έχω ακούσει να λες: «Ο Τάσος αντέχει τη γκρίνια μου, γιατί γκρινιάζω πολύ...». Αυτό Τάσο, είναι πιστεύεις γκρίνια ή είναι και πιο απαισιόδοξη γενικότερα;
Τάσος Ιορδανίδης: Και τα δύο!
Θάλεια Ματίκα: Εγώ του λέω ότι είμαι ρεαλίστρια! Έχω συνειδητοποιήσει ότι ο άνδρας κι η γυναίκα είναι δύο φύλα, τα οποία είναι πολύ μακριά το ένα από το άλλο! Μας έκανε, όμως, η ζωή ετερόφυλους,τι να κάνουμε; (γέλια)
Τάσος Ιορδανίδης: Νομίζω, ότι με τη Θάλεια δεν θα μπορούσαμε να συνυπάρχουμε αν δεν είχαμε κοινό νοητικό πλαίσιο, κοινή αισθητική για τα πράγματα. Είναι ο άνθρωπός μου, αλλά είναι παράλληλα και μια καλλιτέχνης, την οποία σέβομαι κι εκτιμώ. Νομίζω ότι με οδηγεί πολύ καλά και στον μονόλογο, γιατί εγώ είμαι λίγο αντιδραστικός με τους σκηνοθέτες.
Για τον Τάσο είπαμε, εσύ Θάλεια τι σχέδια έχεις για την επόμενη σεζόν;
Εγώ θα κάνω μια σειρά και θα πηγαινοέρχομαι Αθήνα – Κύπρο. Είναι η νέα καθημερινή σειρά του Ανδρέα Γεωργίου, στην οποία θα συμπρωταγωνιστώ με την Πέμη Ζούνη.
Σου έχει λείψει η τηλεόραση;
Να σου πω την αλήθεια, είχα ξεσυνηθίσει, γιατί έχω εννιά χρόνια να κάνω τηλεόραση κι έχω αγχωθεί. Δεν μπορώ, όμως, να πω ότι μου είχε λείψει, γιατί έκανα πολλά πράγματα αυτά τα χρόνια, είχα και τα παιδιά. Επομένως, δεν μου έλειψαν οι χρόνοι της τηλεόρασης, γιατί μιλάμε για δεκάωρα γυρίσματα. Έχει, όμως, κάποια οφέλη, τα οποία άρχισα να αναζητώ.
Οικονομικά οφέλη;
Πρωτίστως και το γεγονός ότι ξανασυστήνεσαι στο ευρύ κοινό, που δεν μπορεί να σε δει στο θέατρο.
Σ’ είχε πιέσει ποτέ στο παρελθόν η αναγνωρισιμότητα;
Θάλεια Ματίκα: Όχι, είμαι πολύ χαλαρή με τη δημοσιότητα.
Εσένα Τάσο;
Τάσος Ιορδανίδης: Κοίταξε, εγώ δεν βγήκα τις καλές εποχές της τηλεόρασης.
Ήσουν, όμως, σε μια εξαιρετική σειρά, τις «Ηρωίδες».
Θάλεια Ματίκα: Σε μια υπέροχη σειρά, στην οποία, δυστυχώς, ποτέ δεν πληρώθηκαν οι άνθρωποι.
Τάσος Ιορδανίδης: Ήταν το ταλέντο της Αλεξάνδρα Κ* εκεί, η οποία γράφει εξαιρετικά και τώρα δίνει τα διαπιστευτήριά της και στη θεατρική γραφή.
Να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου τώρα. Αν μας διαβάσει κάποιος μπορεί να πει ότι κουραστήκατε, ίσως και δικαιολογημένα, από το ρίσκο των παραγωγών, γι’ αυτό και προχωράτε μ’ άλλες δουλειές;
Θάλεια Ματίκα: Έτυχε του χρόνου.
Τάσος Ιορδανίδης: Ο «Πατέρας» ήταν προγραμματισμένο να γίνει με δική μου παραγωγή, αλλά επειδή μου έγινε η πρόταση από τα Αθηναϊκά θέατρα, είπα να το δοκιμάσω. Για μένα θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία να μην έχω τη συνολική εποπτεία σε μια παράσταση.
Και με τον ρόλο του γονιού τι γίνεται;
Τάσος Ιορδανίδης: Γονείς είμαστε πάνω απ’ όλα! Κάποιες φορές, δεν είμαστε τόσο κοντά στα παιδιά, όσο θα θέλαμε, αλλά είμαστε αρκετά κοντά. Λόγω της φύσης της δουλειάς μας, νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση απουσιάζει αυτό που είναι πολύ σημαντικό για τον γονεϊκό ρόλο, να είμαστε μαζί με τα παιδιά το βράδυ. Να τα βάζουμε για ύπνο.
Θάλεια Ματίκα: Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ πιο σκληρό να δουλεύεις όλη μέρα στην πολυεθνική και να γυρνάς το βράδυ κομμάτια στο σπίτι.
Τάσος Ιορδανίδης: Εμείς είμαστε πολλές ώρες την ημέρα στο σπίτι και λέω με βεβαιότητα ότι έχουμε αναλάβει και οι δύο τον ρόλο του γονιού πολύ σοβαρά.
Έχουν καλλιτεχνικές τάσεις;
Θάλεια Ματίκα: Ελπίζω όχι! (γέλια)
Τάσος Ιορδανίδης: Αυτό θα δείξει. Η Θάλεια είχε δηλώσει από τα τέσσερα ότι θα γίνει ηθοποιός. Εγώ το εξέφρασα πολύ αργότερα, στα 18-19.
Πληροφορίες για τις 4 παραστάσεις:
H Θάλεια Ματίκα πρωταγωνιστεί στο « Beginning», κωμωδία του Ντέιβιντ Έλντριτζ, μαζί με τον Γιάννη Δρακόπουλο σε σκηνοθεσία του Τάσου Ιορδανίδη στο Θέατρο 104.
Ο Τάσος Ιορδανίδης υπογράφει, μαζί με τον Άρη Λεμπεσόπουλο, τη διασκευή, τη σκηνοθεσία, τη μουσική επιμέλεια, τους φωτισμούς, τα σκηνικά και τα κουστούμια και στην παράσταση «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», στην οποία ο δεύτερος πρωταγωνιστεί στο Altera Pars.
Ο Τάσος Ιορδανίδης πρωταγωνιστεί στο «Φράνκι και Τζόνι» για 3 ακόμα παραστάσεις στο Altera Pars, μαζί με την Ιωάννα Παππά σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκευά.
Στις 5 Απριλίου κάνει πρεμιέρα το «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», σε διασκευή της Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Ιοδρανίδη σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα.