Τι με καίει ως καλλιτέχνη; 

Πολλά είναι αυτά που μπορεί να απασχολούν έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα της κρίσης και δη στο  χώρο του θεάτρου, που τη φετινή χρονιά ανέβηκαν 1500 παραστάσεις. Ίσως η πιο μεγάλη αγωνία είναι πως θα καταφέρεις να κάνεις τη δουλειά σου γνωστή μέσα σε ένα τόσο χαοτικό τοπίο. Και επειδή η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και δεν είναι μόνο μία, εγώ θα αναφερθώ στο ένα και μόνο πράγμα, που μπορεί να κάνει κανείς και εξαρτάται μόνο από αυτόν: να δουλέψει πολύ σκληρά, ώστε να παρουσιάσει μια παράσταση όσο το δυνατόν πιο άρτια και στιβαρή.

"Ο Ζητιάνος" είναι μια τέτοια προσπάθεια, μιας και δουλεύεται για 4 μήνες, με ηθοποιούς αφοσιωμένους και ανοιχτούς να πειραματιστούν σε διάφορες θεατρικές φόρμες, χωρίς το φόβο του κλασσικού κειμένου, έτοιμοι να δοκιμάσουν όποια υποκριτική πρόκληση, προκειμένου να αποδώσουν τα βαθύτερα νοήματα του έργου. Έτσι αφηγούμαστε στο κοινό μια ιστορία μέσα από μια σύγχρονη ματιά, με πολλά εικαστικά στοιχεία, σωματοποιημένη έκφραση, πρωτότυπη μουσική, με στόχο να αποδώσουμε το κείμενο του Ζητιάνου όσο πιο κοντά στο πρωτότυπο αλλά και ταυτόχρονα όσο πιο κοντά στο σήμερα, τονίζοντας τη διαχρονικότητά του. Αυτό που μένει είναι να μας πει το κοινό αν πετύχαμε το στόχο μας.

 H Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη  την παράσταση "Ο Ζητιάνος" του Ανδρέα Καρακαβίτσα, με τον Λεωνίδα Κακούρη στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου