Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Το έργο του Τρέισι Λετς, «Killer Joe», παρουσιάζεται στο θέατρο Εμπορικόν και ο Γιάννης Στάνκογλου υπογράφει μ’ αυτό την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά.
Όταν ο 22χρονος έμπορος ναρκωτικών (Κρίς), ανακαλύπτει ότι η μητέρα του έκλεψε το απόθεμα των ναρκωτικών που είχε αναλάβει να πουλήσει για λογαριασμό μιας συμμορίας, πρέπει να σκεφτεί ένα τρόπο να μαζέψει άμεσα 6.000 δολάρια για να σώσει τη ζωή του από τους προμηθευτές που τον κυνηγούν. Μέσα στην απελπισία του, ζητά τη βοήθεια του πληρωμένου δολοφόνου «Κίλερ Τζο», προκειμένου να δολοφονήσει τη μητέρα του και να εισπράξει την ασφάλεια ζωής της, ύψους 50.000 δολαρίων. Ωστόσο, ο Τζο ζητάει προκαταβολή για τη… «δουλειά» και αφού ο Κρις δεν έχει να του δώσει, παίρνει ως εγγύηση την ελκυστική αδερφή του Κρις, την Ντότι. Και μέχρι να πληρωθεί ο Τζο, η Ντότι... δεν επιστρέφεται.
Ο Τρέισι Λετς, βραβευμένος με Πούλιτζερ και Τόνι, έχει γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό και από τη μεγάλη οθόνη. Στο συγκεκριμένο έργο παρακολουθήσαμε, σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Φρίντκιν το 2011, τον Μάθιου Μακόναχι στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Γιάννης Στάνκογλου επέλεξε, ορθά κατά τη γνώμη μου, ένα έργο που ερμηνευτικά του ταιριάζει γάντι. Ο σκληρός, γοητευτικός αλλά κρυφά ευαίσθητος Τζο είναι σαν να γράφτηκε για εκείνον και μπορεί να είναι ένας ρόλος «piece of cake», όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, αλλά, προσωπικά προτιμώ να τον παρακολουθώ να βγαίνει από τα νερά της ευκολίας του, όπως έγινε το καλοκαίρι με την εξαιρετική ερμηνεία του στον «Προμηθέα Δεσμώτη», υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Άρη Μπινιάρη.
Παρ’ όλα αυτά, είναι μια έξυπνη λύση, αν θέλει κανείς να επιχειρήσει και την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, στην οποία μάλιστα και θα πρωταγωνιστεί.
Η μεγάλη αδυναμία όμως, στη συγκεκριμένη δουλειά, είναι ότι ενώ ο ίδιος επιλέγει τον δρόμο του σκληρού ρεαλισμού, σε αρκετές σκηνές δεν καταφέρνει να τον υπηρετήσει απόλυτα, βγάζοντας τον θεατή από την ωραία ατμόσφαιρα αυτού του επώδυνου και σχεδόν κωμικού θρίλερ.
Τι και αν από την πρώτη στιγμή το ηχητικό περιβάλλον με τη βροχή που γλείφει κυριολεκτικά τα παράθυρα του σκηνικού (εξαιρετική δουλειά της Αλεξίας Θεοδωράκη), μας προδιαθέτει για τα καλύτερα; Στη συγκεκριμένη παράσταση οι καλές προθέσεις δεν φτάνουν.
Ο Γιάννης Στάνκογλου δεν καταφέρνει να πείσει και αυτό γιατί οι πιο ακραίες σκηνές φαίνονται ξεκάθαρα χορογραφημένες και οι ερμηνείες τελείως αμήχανες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρώτη σεξουαλική επαφή του Τζο με την Ντότι. Χίλιες φορές να αφήσεις τον θεατή να φανταστεί κάτι, παρά να του δείξεις ένα τεράστιο ψέμα.
Οι παύσεις ατελείωτες, η αμηχανία μεγάλη και σε πολλές σκηνές ακούγονται μόνο λόγια.
Παρ’ όλα αυτά, οι δύο νεότεροι της παρέας : ο Κώστας Νικούλι και η Ναταλία Σουίφτ καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να δώσουν στην παράσταση τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές τους. Νέοι ηθοποιοί με πολύ ταλέντο.
Η Ντότι της Σουίφτ, που έχει σαφείς επιρροές από τη Λόρα του Τεννεσί Ουίλιαμς στον «Γυάλινο Κόσμο», διανθίζει την ερμηνεία της με τέτοια ευαισθησία, που συγκινεί.
Ο Νικούλι διαθέτει ορμή και σκηνική ένταση. Οι δυο τους χαρίζουν στην παράσταση την πιο δυνατή σκηνή της, πριν την κηδεία της μητέρας.
Αντίθετα, ο Κωνσταντίνος Σειραδάκης και η Δήμητρα Λημνιού είναι τελείως επιφανειακοί και φλερτάρουν με την υπερβολή.
Ξέχωρα από το σκηνικό, η Αλεξία Θεοδωράκη υπογράφει και τα κοστούμια της παράστασης και εκεί με την ίδια λογική. Τα κοστούμια της αποτελούν και σκηνικά αντικείμενα, που πολλές φορές πρωταγωνιστούν στο έργο και ενισχύουν την εξέλιξη της πλοκής – χαρακτηριστικό παράδειγμα το απλό μαύρο φόρεμα.
Η μουσική του Φώτη Σιώτα χρησιμοποιήθηκε σε τέτοιο σημείο υπερβολής που κούρασε. Ατμοσφαιρικοί και ταιριαστοί οι φωτισμοί του Γιώργου Καρβέλα.
Συνολικά, η παράσταση του Γιάννη Στάνκογλου μπορεί να είχε τις καλύτερες προθέσεις αλλά δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να φέρει στη σκηνή του θεάτρου Εμπορικόν την απόγνωση των ηρώων, τη σκληρή φτώχεια του αμερικανικού Νότου και την τραγωδία της καπιταλιστικής ουτοπίας των έργων του Τρέισι Λετς. Μοιάζει να έλειπε ένα τρίτο μάτι, το μάτι του σκηνοθέτη ή σαν υποκριτική πεντάδα, να ήθελε πολλές ακόμη πρόβες...
Στα τέλη του 20ου αιώνα η κατάρρευση του αμερικανικού ονείρου και η τραγωδία της καπιταλιστικής ουτοπίας εμπνέουν τον Tracy Letts να γράψει το έργο «Killer Joe». Βαθιά επηρεασμένος από τον Αμερικανικό Νότο του περιθωρίου, το πολιτικό και κοινωνικό του βλέμμα συναντά τη μη προνομιούχα τάξη, τον λαό των τροχόσπιτων, που έχει το υποτιμητικό παρατσούκλι trailer trash («σκουπίδια των τροχόσπιτων»).
Χωρίς να «εξιδανικεύει» τη φτώχεια με στοιχεία ανθρωπισμού, αρετής, αυτοθυσίας και ανωτερότητας, ο Lettsγράφει ένα βίαιο έργο με θέμα την παθογένεια μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Με στοιχεία που δανείζεται από τη μαύρη κωμωδία και το θρίλερ και με επιρροές από τον Tennessee Williams και τον William Falkner κάνει πρωταγωνιστή έναν κόσμο βίαιο, χυδαίο και αδυσώπητα σκληρό.
Ο Γιάννης Στάνκογλου, στην πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα, μεταφέρει επί σκηνής, το «KillerJoe» έχοντας στο πλευρό του μία ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών: τον Κώστα Νικούλι, την Ναταλία Σουίφτ, τη Δήμητρα Λημνιού και τον Κωνσταντίνο Σειραδάκη.
Ένας καταχρεωμένος νεαρός έμπορος ναρκωτικών ζητά από έναν ντετέκτιβ της αστυνομίας του Τέξας, έναν σύγχρονο καουμπόι του Νότου, που συμπληρώνει το εισόδημά του ως επαγγελματίας εκτελεστής, να σκοτώσει τη μητέρα του ώστε να εισπράξει ο ίδιος, η μικρότερη αδερφή του, ο πατέρας του και η μητριά του την ασφάλεια ζωής. Καθώς δεν έχει να δώσει προκαταβολή για τον φόνο, ο ντετέκτιβ του ζητά ως εγγύηση τη μικρή του αδερφή και εκείνος, με τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του, τη δίνει.
Συντελεστές παράστασης
Μετάφραση: Γιάννης Σακαρίδης, Ντενίς Νικολάκου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Στάνκογλου
Δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά&Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Χορογραφία: Έντι Λάμε
Φωτισμοί:ΓιώργοςΚαρβέλας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πανάγος Ιωακείμ
Φωτογραφίες& Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας
Γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης
Παίζουν:
Γιάννης Στάνκογλου, Κώστας Νικούλι, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Δήμητρα Λημνιού, Ναταλία Σουίφτ
Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Πρεμιέρα: 24 Νοεμβρίου
Μέρες & Ώρες παραστάσεων:
ΤΕΤΑΡΤΗ : 20:00
ΠΕΜΠΤΗ : 21:00
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ : 21:00
ΣΑΒΒΑΤΟ (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 18:00) (ΒΡΑΔΙΝΗ : 21:00)
ΚΥΡΙΑΚΗ: 20:00
Τιμές Εισιτηρίων:
17€ Φοιτητικό, Άνω 65 ετών, ΑΜΕΑ, ΑΝΕΡΓΩΝ
20€ ΚΑΝΟΝΙΚΟ
Προπώληση στη viva.gr
Το «Θέατρο Πορεία» και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης πραγματοποίησαν μια ανοιχτή πρόβα της νέας παράστασης που σκηνοθετεί ο Άρης Μπινιάρης, λίγο προτού ξεκινήσει το θεατρικό της ταξίδι. Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, που αποτελεί την πρώτη Επιδαύρια παράσταση για το Θέατρο Πορεία, θα ξεκινήσει από την Κρήτη για να καταλήξει στην Επίδαυρο στις 20-22 Αυγούστου 2021.
Όπως ανέφερε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, η πρόσκληση αυτή αποτύπωνε τη χαρά όλων των συντελεστών για επανεκκίνηση του θεάτρου. Επιθυμούσαν και οι ίδιοι, όσο και όσοι βρεθήκαμε εκεί, την ανθρώπινη επαφή και το ζωντανό θέατρο. Το «Θέατρο Πορεία», το οποίο πρωτοστάτησε στην αρχή της πανδημίας, με διαδικτυακές παραστάσεις από το αρχείο του, χρησιμοποίησε την τεχνολογία και σε αυτή την ανοιχτή πρόβα, μεταδίδοντάς την σε live-streaming. Άλλωστε, όπως ανέφερε και ο Δημήτρης Τάρλοου (Καλλιτεχνικός Διευθυντής «Θεάτρου Πορεία»), θα είναι προς όφελος όλων να γίνει χρήση των καλών στοιχείων της τεχνολογικής εξέλιξης. Αλλά και Έφη Θεοδώρου (Καλλιτεχνική Διευθύντρια ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης) μίλησε για την συνεργασία αυτή, η οποία έχει όλα τα εχέγγυα για μια επιτυχημένη θετική διαδρομή.
Ο σκηνοθέτης επέλεξε να παρουσιάσει την είσοδο της Ιούς και το χωρικό πριν από την είσοδό της. Παραδοσιακοί ρυθμοί από την Μεγαλόνησο συνοδεύουν ένα δράμα το οποίο είναι πανανθρώπινο και εσαεί επαναλαμβανόμενο, καθιστώντας παράλληλα τη μουσική, δραματουργία και όχι υπόκρουση, όπως σημείωσε ο σκηνοθέτης. Ο Άρης Μπινιάρης μίλησε για την Αισχύλεια τραγωδία τοποθετώντας στο επίκεντρό της τη φράση της Ιούς, «Ο Δίας με αποκτήνωσε γιατί με πόθησε».
Ο σκηνοθέτης μίλησε για τον πόθο και την επιβολή τόσο σε πολιτικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο. Προσωπικά, η φράση αυτή με άγγιξε βαθιά, καθώς ενώσο παρακολουθούσα την ανοιχτή πρόβα μιας τραγωδίας γραμμένης πολλούς αιώνες νωρίτερα, μια άλλη σύγχρονη τραγωδία εκτυλισσόταν στο σήμερα. Πρόκειται για το δράμα μιας απεχθούς δολοφονίας, όπου ένας άλλος ανδρικός πόθος και φθόνος στέρησε τη ζωή μιας νέας γυναίκας, μιας άλλης Ιούς, καταδικάζοντας τους απογόνους της σε ανείπωτο πόνο. Ο Αισχύλος αποδείχθηκε για άλλη μια φορά προφητικός και τρομακτικά επίκαιρος.
Η δραματουργία του Άρη Μπινιάρη είναι γνωστή και αναγνωρίσιμη πλέον. Διαθέτει όμως και μια μοναδική ικανότητα να αιχμαλωτίζει τον θεατή της. Ένα από τα πλέον στατικά έργα του Αισχύλου, κατάφεραν να ξυπνήσουν έντονα και πολύ δυνατά συναισθήματα στο κοινό, ενώ παράλληλα δημιούργησε ποικίλους συνειρμούς αναφορικά με το σήμερα.
Ο τόσο καλοκουρδισμένος χορός των Ωκεανίδων (Επιμέλεια Κίνησης-Χορογραφία: Εύη Οικονόμου), που μιλούσε και κινούνταν σαν ένα σώμα, σαν το σώμα μιας οποιαδήποτε γυναίκας (Χορός: Αντριάνα Αντρέοβιτς, Δήμητρα Βήτα, Φιόνα Γεωργιάδη, Κατερίνα Δημάτη, Γρηγορία Μεθενίτη, Νάνσυ Μπούκλη, Δώρα Ξαγοράρη, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αλεξία Σαπρανίδου) ͘ η Ιώ της Ηρούς Μπέζου, η οποία μίλησε το Αισχύλειο κείμενο με καθάριο λόγο, ενώ ακροβατούσε σε μια ευφυή ενδυματολογική κατασκευή (Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού, Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα) ͘ ο αλυσοδεμένος και επαναστάτης Προμηθέας του Γιάννη Στάνκογλου ήταν μερικά από τα άκρως ενδιαφέροντα και σημειολογικά φορτισμένα στοιχεία της παράστασης που παρουσίασε ο σκηνοθέτης.
Μολονότι αποσπασματικά και λίγα όσα παρακολουθήσαμε (ευχαρίστως θα έμενα να δω ολόκληρη την παράσταση), οι συντελεστές του Προμηθέα Δεσμώτη προϊδέασαν το κοινό τους για μια άκρως ενδιαφέρουσα και πολύ επίκαιρη παράσταση. Η επίκληση στο συναίσθημα, στο οποίο στοχεύουν ο έλεος και ο φόβος, κατά τον Αριστοτελικό ορισμό της τραγωδίας, επετεύχθη, έστω και με αυτές τις δύο σκηνές.
Δημήτρης Τάρλοου
Έφη Θεοδώρου
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Μουσική Σύνθεση: Φώτης Σιώτας
Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφίες: Εύη Οικονόμου
Σύμβουλος δραματουργίας: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Μετρική ανάλυση πρωτοτύπου: Καίτη Διαμαντάκου
Επιστημονική συνεργάτης: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δώρα Ξαγοράρη
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Παπατριανταφύλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος
Bοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Ειδικές κατασκευές – γλυπτική: Eργαστήριο Δήμητρα Καίσαρη
Επιμέλεια μακιγιάζ: Eύη Ζαφειροπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Στέλλα Γιοβάνη
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Βασιλεία Τάσκου
ΔΙΑΝΟΜΗ
Προμηθέας: Γιάννης Στάνκογλου
Κράτος: Άρης Μπινιάρης
Βία: Κωνσταντίνος Γεωργαλής
Ήφαιστος: Δαυίδ Μαλτέζε
Ωκεανός: Αλέκος Συσσοβίτης
Ιώ: Ηρώ Μπέζου
Ερμής: Ιωάννης Παπαζήσης
ΧΟΡΟΣ (Αλφαβητικά)
Αντριάνα Αντρέοβιτς
Δήμητρα Βήτα
Φιόνα Γεωργιάδη
Κατερίνα Δημάτη
Γρηγορία Μεθενίτη
Νάνσυ Μπούκλη
Δώρα Ξαγοράρη
Λεωνή Ξεροβάσιλα
Αλεξία Σαπρανίδου
Μουσικός επί σκηνής: Νίκος Παπαϊωάννου (Βιολοντσέλο, effects
Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» θα κάνει πρεμιέρα στις 4 Ιουλίου στα Χανιά, στην έδρα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης και στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου, ενώ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου θα παρουσιαστεί στις 20, 21 & 22 Αυγούστου στο πλαίσιο του Athens Epidaurus Festival.
Το πρόγραμμα της περιφέρειας έχει ως εξής:
Φίλιπποι (Καβάλα) 20-21/7
Αλεξανδρούπολη 22/7
Ιωάννινα 24/7
Θέατρο Δάσους (Θεσσαλονίκη) 27-28/7
Βόλος 29/7
Λάρισα 30/7
Δελφοί 31/7
Aρχαία Ηλιδα 24/8
Παραγωγή: Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, Συμπαραγωγή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης
Info προπώλησης: www.poreiatheatre.com
Σε όλες τις παραστάσεις θα τηρηθούν απαρέγκλιτα όλα τα πρωτόκολλα που ισχύουν κατά της διασποράς της covid 19.
Διαβάστε επίσης:
Άρης Μπινιάρης: «Η Ουδετερότητα Δεν Προσφέρει Καρπούς Για Σκέψη»
Γιάννης Στάνκογλου:«Έχουμε Δεχτεί Πράγματα Χωρίς Να Τα Σκεφτόμαστε»
Η Ηρώ Μπέζου Και Ο Χρήστος Θάνος Βουτηγμένοι Στο Σύμπαν Του Καζαντζάκη(Συνέντευξη)
Αλέκος Συσσοβίτης:«Υπάρχουν Κυκλώματα, Και Μάλιστα Πολύ Ισχυρά. Αν Δεν Είσαι Κοντά Τους, Δεν Θα Σε Προτιμήσουν»
Τον «Προμηθέα Δεσμώτη», του Αισχύλου, επέλεξε να συμπεριλάβει το Θέατρο Πορεία στο πολυσυλλεκτικό του ρεπερτόριο, επιχειρώντας την πρώτη του κάθοδο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» είναι έργο αχρονολόγητο. Ειδικοί θεωρούν πως ο σπουδαίος ποιητής το έγραψε στον απόηχο της έκρηξης της Αίτνας περί το 470 π.Χ., άλλοι, μεταξύ 467 και 458 π.Χ. κι άλλοι το θεωρούν όψιμο έργο του, γραμμένο μετά την Ορέστεια, συγκεκριμένα όταν διένυε την τελευταία περίοδο της διαμονής του στη Σικελία.
Στην τραγωδία, ο Αισχύλος πραγματεύεται την αντίσταση του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Προμηθέα, να υποκύψει στο θέλημα του «ανελέητου» Διός.
Πρόκειται για ένα ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης της εξουσίας…
Είναι ένα έργο, που χωρίς άλλο, αποκαλύπτει και τη βαθειά θρησκευτική ιδιοσυγκρασία του Αισχύλου.
Η παράσταση του Θεάτρου Πορεία, παρουσιάζεται σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα και σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στη δεύτερη παρουσία του στο Θέατρο του Πολυκλείτου, με ένα δυνατό επιτελείο πρωταγωνιστών και το Γιάννη Στάνκογλου στον κεντρικό ρόλο.
Ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης σημειώνει:
Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» η σύλληψη, η δομή και η επεξεργασία του μύθου, έχουν για κέντρο τους τη μορφή του πάσχοντος θεού-προφήτη που ορθώνεται, υπερασπιζόμενος τον άνθρωπο, απέναντι στον απολυταρχικό μηχανισμό μιας θεϊκής τυραννίδας. Η παράσταση αποτελεί ένα θεατρικό και ταυτόχρονα μουσικό γεγονός. Οι ηθοποιοί αντλούν πληροφορίες από τη ρυθμικότητα του κειμένου και μεταβολίζουν, με το σώμα και τη φωνή, σε θεατρική δράση, τον ήχο και τον ρυθμό του ποιητικού λόγου. Με όχημα τη μουσική, δημιουργούν μια δυναμική πλατφόρμα σκηνικής αναπαράστασης και αναδεικνύουν το έργο σαν μια σπαρακτική και με συνεχή κλιμάκωση, επίκληση ενός πάσχοντος θεού για τον άνθρωπο. Χορωδιακά μέρη, μελωδίες και δυναμικοί ρυθμοί, δημιουργούν ένα παλλόμενο και ζωντανό ηχητικό περιβάλλον, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται τα πρόσωπα μιας παλιάς μα πάντοτε διαχρονικής και επίκαιρης ιστορίας. Μιας ιστορίας που μπορεί να ακουστεί ως σκοτεινό σχόλιο για το παρόν ή ως φωτεινή ελπίδα για το μέλλον.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Μουσική Σύνθεση: Φώτης Σιώτας
Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφίες: Εύη Οικονόμου
Σύμβουλος δραματουργίας: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Μετρική ανάλυση πρωτοτύπου: Καίτη Διαμαντάκου
Επιστημονική συνεργάτης: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δώρα Ξαγοράρη
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Παπατριανταφύλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος
Διεύθυνση Παραγωγής: Στέλλα Γιοβάνη
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Βασιλεία Τάσκου
ΔΙΑΝΟΜΗ
Προμηθέας: Γιάννης Στάνκογλου
Κράτος: Άρης Μπινιάρης
Βία: Κωνσταντίνος Γεωργαλής
Ήφαιστος: Δαυίδ Μαλτέζε
Ωκεανός: Αλέκος Συσσοβίτης
Ιώ: Ηρώ Μπέζου
Ερμής: Ιωάννης Παπαζήσης
ΧΟΡΟΣ (Αλφαβητικά)
Αντριάνα Αντρέοβιτς
Δήμητρα Βήτα
Φιόνα Γεωργιάδη
Κατερίνα Δημάτη
Γρηγορία Μεθενίτη
Νάνσυ Μπούκλη
Δώρα Ξαγοράρη
Λεωνή Ξεροβάσιλα
Αλεξία Σαπρανίδου
Μουσικός επί σκηνής: Νίκος Παπαϊωάννου (Βιολοντσέλο, effects)
Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, Αθήνα 10433, Πλατεία Βικτωρίας,
210 8210991
210 8210082
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.poreiatheatre.com
Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» θα κάνει πρεμιέρα στις 4 Ιουλίου στα Χανιά, στην έδρα του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου, ενώ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου θα παρουσιαστεί στις 20, 21 & 22 Αυγούστου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Το αναλυτικό πρόγραμμα της περιοδείας θα ανακοινωθεί σύντομα.
Παραγωγή: Θέατρο Πορεία, Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης
Info προπώλησης: www.poreiatheatre.com
Σε όλες τις παραστάσεις θα τηρηθούν απαρέγκλιτα όλα τα πρωτόκολλα που ισχύουν κατά της διασποράς της covid 19.
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Με σπουδαίους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου έρχονται αντιμέτωποι, αυτό το καλοκαίρι, σημαντικοί πρωταγωνιστές έχοντας αποδείξει ότι διαθέτουν όλα τα εχέγγυα για να μας μαγέψουν με τις ερμηνείες τους. Θα τα καταφέρουν; Θα ζήσουμε την πολυπόθητη κάθαρση μετά από έναν χειμώνα θεατρικής ανομβρίας;
Η απάντηση σε λίγες μέρες στα ανοιχτά θέατρα όλης της χώρας.
Γιάννης Στάνκογλου - Προμηθέας Δεσμώτης
Οι δύο τους μας έχουν χαρίσει εξαιρετικές ερμηνείες όλα αυτά τα χρόνια.Ακόμα θυμάμαι, την υπέροχη παράσταση «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» την οποίο σκηνοθετούσαν και πρωταγωνιστούσαν (2012, Θησείον) .Οι δύο σπουδαίοι ηθοποιοί -και όχι μόνο- πρωταγωνιστούν στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη εγκαινιάζοντας την πρώτη τους συνεργασία με τους VASISTAS και την Αργυρώ Χιώτη και αυτό από μόνο του είναι το θεατρικό γεγονός του καλοκαιριού. Στο θίασο θα δούμε σταθερούς συνεργάτες της ομάδας και όχι μόνο, όλοι τους αξιόλογοι :Εύη Σαουλίδου Μαρία Κεχαγιόγλου,Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη,Ευθύμης Θέου,Δήμητρα Βλαγκοπούλου,Αντώνης Μυριαγκός κ.α
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
9-10-11 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Άρης Μπινιάρης: «Η Ουδετερότητα Δεν Προσφέρει Καρπούς Για Σκέψη»
Νίκος Χατζόπουλος: «Να Αφήσουν Ήσυχο Το Θέατρο!»
Γιάννης Στάνκογλου:«Έχουμε Δεχτεί Πράγματα Χωρίς Να Τα Σκεφτόμαστε»
Αργυρώ Χιώτη:«Παράδεισος Είναι Όταν Καταφέρνω Να Παρακολουθήσω Την Παράσταση Σαν Θεατής Και Ενίοτε Να Ανατριχιάσω»
Νικολέτα Κοτσαηλίδου: «Αν Συναντιόμουνα Με Την Ηρωίδα Που Παίζω Ταινία Στη Ζωή, Δε Θα Λέγαμε Ούτε "Γεια"!»
Jerome Kaluta:« Όλοι Μας Ανήκουμε Στην Ίδια Φυλή: Την Ανθρώπινη!»
To Θέατρο Πορεία, παρουσιάζει τον
ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ
του ΑΙΣΧΥΛΟΥ
σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης,
και σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη
Τον «Προμηθέα Δεσμώτη», του Αισχύλου, επέλεξε να συμπεριλάβει το Θέατρο Πορεία στο πολυσυλλεκτικό του ρεπερτόριο, επιχειρώντας την πρώτη του κάθοδο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» είναι έργο αχρονολόγητο.Ειδικοί θεωρούν πως ο σπουδαίος ποιητής το έγραψε στον απόηχο της έκρηξης της Αίτνας περί το 470 π.Χ., άλλοι, μεταξύ 467 και 458 π.Χ. κι άλλοι το θεωρούν όψιμο έργο του, γραμμένο μετά την Ορέστεια, συγκεκριμένα όταν διένυε την τελευταία περίοδο της διαμονής του στη Σικελία.
Στην τραγωδία, ο Αισχύλος πραγματεύεται την αντίσταση του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Προμηθέα, να υποκύψει στο θέλημα του «ανελέητου» Διός.
Πρόκειται για ένα ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης της εξουσίας…
Είναι ένα έργο, που χωρίς άλλο, αποκαλύπτει και τη βαθειά θρησκευτική ιδιοσυγκρασία του Αισχύλου.
Η παράσταση του Θεάτρου Πορεία, παρουσιάζεται σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα και σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στη δεύτερη παρουσία του στο Θέατρο του Πολυκλείτου, με ένα δυνατό επιτελείο πρωταγωνιστών και το Γιάννη Στάνκογλου στον κεντρικό ρόλο.
Ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης σημειώνει:
Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» η σύλληψη, η δομή και η επεξεργασία του μύθου, έχουν για κέντρο τους τη μορφή του πάσχοντος θεού-προφήτη που ορθώνεται, υπερασπιζόμενος τον άνθρωπο, απέναντι στον απολυταρχικό μηχανισμό μιας θεϊκής τυραννίδας. Η παράσταση αποτελεί ένα θεατρικό και ταυτόχρονα μουσικό γεγονός. Οι ηθοποιοί αντλούν πληροφορίες από τη ρυθμικότητα του κειμένου και μεταβολίζουν, με το σώμα και τη φωνή, σε θεατρική δράση, τον ήχο και τον ρυθμό του ποιητικούλόγου. Με όχημα τη μουσική, δημιουργούν μια δυναμική πλατφόρμα σκηνικής αναπαράστασης και αναδεικνύουν το έργο σαν μια σπαρακτική και με συνεχή κλιμάκωση, επίκληση ενός πάσχοντος θεού για τον άνθρωπο. Χορωδιακά μέρη, μελωδίες και δυναμικοί ρυθμοί, δημιουργούν ένα παλλόμενο και ζωντανό ηχητικό περιβάλλον, μέσα από το οποίο αναδεικνύονται τα πρόσωπα μιας παλιάς μα πάντοτε διαχρονικής και επίκαιρης ιστορίας. Μιας ιστορίας που μπορεί να ακουστεί ως σκοτεινό σχόλιο για το παρόν ή ως φωτεινή ελπίδα για το μέλλον.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Μουσική Σύνθεση: Φώτης Σιώτας
Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφίες: Εύη Οικονόμου
Σύμβουλος δραματουργίας: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Μετρική ανάλυσηπρωτοτύπου: Καίτη Διαμαντάκου
Επιστημονικήσυνεργάτης: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δώρα Ξαγοράρη
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Παπατριανταφύλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος
Διεύθυνση Παραγωγής: Στέλλα Γιοβάνη
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Βασιλεία Τάσκου
ΔΙΑΝΟΜΗ
Προμηθέας: Γιάννης Στάνκογλου
Κράτος: Άρης Μπινιάρης
Βία: Κωνσταντίνος Γεωργαλής
Ήφαιστος: Δαυίδ Μαλτέζε
Ωκεανός: Αλέκος Συσσοβίτης
Ιώ: Ηρώ Μπέζου
Ερμής: Ιωάννης Παπαζήσης
ΧΟΡΟΣ (Αλφαβητικά)
Αντριάνα Αντρέοβιτς
Δήμητρα Βήτα
Φιόνα Γεωργιάδη
Κατερίνα Δημάτη
Γρηγορία Μεθενίτη
Νάνσυ Μπούκλη
Δώρα Ξαγοράρη
Λεωνή Ξεροβάσιλα
Αλεξία Σαπρανίδου
Μουσικός επί σκηνής: Νίκος Παπαϊωάννου(Βιολοντσέλο, effects)
Μπορεί σήμερα οι τηλεθεατές να περιμένουν με αγωνία την επιστροφή της σειράς «Άγριες Μέλισσες» στον ΑΝΤ1 στην οποία πρωταγωνιστεί μεταξύ άλλων και ο Γιάννης Στάνκογλου όμως ο ταλαντούχος ηθοποιός έχει ήδη κάνει γυρίσματα για την νέα τηλεοπτική σειρά στην οποία θα τον απολαύσουμε.
Ο ηθοποιός θα παίξει έναν βοσκό σε μια τηλεοπτική σειρά (σε δύο κύκλους), ελληνοκυπριακής παραγωγής, με θέμα τη ζωή του Αγίου Παϊσίου ετοιμάζεται από τις αρχές καλοκαιριού.
Γυρίσματα εκτός από την Αθήνα, θα γίνουν και στις περιοχές της Κόνιτσας και των Ιωαννίνων και όπως έχει προγραμματιστεί θα διαρκέσουν όλο τον Σεπτέμβριο.
Στη σειρά που όπως όλα δείχνουν θα παιχτεί από το Cosmote Tv, σκηνοθετεί ο Στάμος Τσάμης (Βασιλιάδες, Μπρούσκο, Τατουάζ) και θα πρωταγωνιστούν Έλληνες και Κύπριοι ηθοποιοί. Μέχρι στιγμής έχουν κλείσει ο Νικήτας Τσακίρογλου, η Σμαράγδα Σμυρναίου, η Χριστίνα Παυλίδου και ο Δημήτρης Σμυρναίου.
Παράλληλα τον Γιάννη Στάνκογλου θα δούμε για 3η χρονιά στο Θέατρο Πορεία και την παράσταση Γιούκερμαν.
Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά επικρατεί αναβρασμός. Σκηνικά πάνε και έρχονται στους όμορφους διαδρόμους του επιβλητικού κτιρίου. Ο Γιάννης Στάνκογλου, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αλίκης Δανέζη Κνούτσεν, ετοιμάζεται για τον «Καλιγούλα». Δείχνει πανέτοιμος και μου μιλά με ζέση για το μεταιχμιακό κείμενο, μέσα στο οποίο κυοφορούνται ανατροπές και αναθεωρήσεις της δραματικής γραφής, που έγιναν αισθητές λίγα χρόνια αργότερα και όχι μόνο στα έργα του ίδιου του Καμύ.
«Στόχος μου είναι να συμπαθήσουν οι θεατές αυτό τον άνθρωπο εξαρχής και να ταυτιστούν σε κάποια σημεία μαζί του, ώστε να τον κατανοήσουν. Έτσι, όταν θα αρχίσει να φέρεται παρανοϊκά, θα πουν ότι έχει δίκιο σε αυτό που υποστηρίζει», μου εξηγεί καθισμένος στα βελούδινα καθίσματα του θεάτρου. Μου μιλά για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα σαν να είναι ένας φίλος που έπιναν μαζί ρακιές χθες βράδυ.
«Είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω πού βρίσκομαι. Δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ αυτό. Μπορεί να είναι και πολύ καλό…» μου εξομολογείται κάποια στιγμή.
Για πες μου λοιπόν τι εννοείς λέγοντας «δεν ξέρω πού βρίσκομαι»;
Ξέρω τι κάνω, υπάρχει πάρα πολλή δουλειά από κάτω. Μερικές φορές όμως δεν ξέρω πού βρίσκομαι με αυτόν το χαρακτήρα.
Μήπως αυτό συμβαίνει επειδή είναι πολύ δύσκολο να αποδοθούν θεατρικά κείμενα με τέτοιο αξιακό, εννοιολογικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο;
Σίγουρα. Όταν τα κείμενα δεν έχουν δράση, πολλές φορές είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτά. Όμως ο Καμύ έχει γράψει ένα έντονο κείμενο, με δράση. Όλες οι σκηνές, μία μία, είναι διαμαντάκια. Ωστόσο παίζει ρόλο και το να συζητάς για τόσο βαθιά θέματα και να προσπαθείς να βρεις την αλήθεια τους, κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο. Πόσο μάλλον όταν επιθυμείς να έχεις στο πλευρό σου και τους θεατές, να σε ακούσουν και να κατανοήσουν το κείμενο. Ένα βιβλίο, αν δεν το κατανοήσεις, μπορείς να το διαβάσεις και δύο και τρεις φορές, στο θέατρο όμως δεν έχεις αυτή τη δυνατότητα. Πρέπει με τη μία φορά που θα προβάλεις το λόγο του συγγραφέα οι θεατές να τον ακούσουν.
Πόσο έτοιμο είναι το κοινό να ακούσει;
Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια το κοινό είναι αρκετά εκπαιδευμένο. Οι θεατές καταλαβαίνουν πότε μια παράσταση είναι καλή και την αποδέχονται, όσο δύσκολη και αν είναι. Αυτό οφείλεται και στον Γιώργο Λούκο, που τόσα χρόνια φιλοξένησε στο Φεστιβάλ Αθηνών παραστάσεις από το εξωτερικό και νέα πράγματα.
Ο Καλιγούλας είναι ήρωας δαιμονοποιημένος. Πώς τον προσεγγίζεις; Έχεις κατά νου το «ουδείς εκών κακός» του Σωκράτη για να τον δικαιολογήσεις;
Πράγματι ιστορικά έχει καταγραφεί ως ένας αυτοκράτορας που διέπραττε άσχημες πράξεις. Στο συγκεκριμένο έργο ο Καμύ παίρνει ένα χαρακτήρα, που έχει τη φήμη του κακού, και τον τοποθετεί στην εξουσία για να μιλήσει για υπαρξιακά ζητήματα, οντολογικές έννοιες, για θέματα που όλους λίγο πολύ μας απασχολούν. Αναζητώ λοιπόν σημεία ταύτισης με αυτόν το «δαιμονοποιημένο» χαρακτήρα που ο Καμύ τον παρουσιάζει έτσι – με αυτό που του συνέβη είναι λογικό να αντιδρά έτσι, αυτός είναι λογικός, οι πράξεις του είναι τρελές.
Μέσα από τη διαδρομή μου, μέσα από αυτόν το ρόλο, ανακάλυψα ότι ταυτίζομαι σε πάρα πολλά πράγματα. Όταν, για παράδειγμα, λέει: «Αν το Δημόσιο Ταμείο έχει σημασία, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει».
Προσπαθώ να εντοπίσω τις ευαίσθητες χορδές αυτού του χαρακτήρα και όχι το στοιχείο της παράνοιας που βγάζει μέσα στο κείμενο ο Καμύ για τον Καλιγούλα. Στόχος μου είναι να συμπαθήσουν οι θεατές αυτό τον άνθρωπο εξαρχής και να ταυτιστούν σε κάποια σημεία μαζί του, ώστε να τον κατανοήσουν. Έτσι, όταν θα αρχίσει να φέρεται παρανοϊκά, θα πουν ότι έχει δίκιο σε αυτό που υποστηρίζει.
Πέρα από το σημείο με το Δημόσιο Ταμείο σε ποιο άλλο σημείο ταυτίζεσαι με τον Καλιγούλα;
Σε πάρα πολλά σημεία. Μιλά για το φόβο. Βάζει όλους τους πατρικίους να γελάσουν και εκείνοι σηκώνονται, του κάνουν το χατίρι και γελούν. Τότε λέει: «Κοίταξέ τους, το φόβο, αυτό το αγνό συναίσθημα, ανόθευτο, σπάνιο, που η ειλικρίνειά του πηγάζει από τα σπλάχνα». Αναφέρεται στο πώς μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει το φόβο. Επίσης λέει ότι πλέον κατάλαβε τη χρησιμότητα της εξουσίας: «Η εξουσία δίνει χρησιμότητα στο αδύνατο». Θα μπορούσε η εξουσία να είναι πιο λογική και να βοηθήσει ώστε να γίνουν καλύτερα τα πράγματα, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Εσύ έχεις φτάσει τα πράγματα στα άκρα, όπως ο Καλιγούλας, για να προκαλέσεις αντιδράσεις;
Θα σου μιλήσω με μια ατάκα του Καλιγούλα, την οποία ασπάζομαι απόλυτα: «Η ελευθερία κερδίζεται πάντα εις βάρος κάποιου άλλου». Το έχω κάνει, έφτασα στα άκρα, εις βάρος του ίδιου μου του εαυτού. Έχω κάνει ελεύθερη πτώση από τα 14.000 πόδια και νίκησα τη βαρύτητα για ένα λεπτό. Δεν πέθανα, έζησα. Ένιωσα ελεύθερος ένα λεπτό. Εις βάρος της βαρύτητας ένιωσα ελεύθερος. Γενικά νομίζω πως το να κινείσαι λίγο στα άκρα ή να κάνεις πράγματα τα οποία σε μετατοπίζουν είναι σημαντικό, το έχεις ανάγκη.
Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό post σου στο facebook: «Κοιτάξτε τον εαυτό σας σε αυτή την άθλια χώρα, στην οποία άλλοι ζουν με το ροκ και άλλοι με τα γαρίφαλα… Αλλά μην ξεχνάτε, όταν γίνεστε επικριτικοί, πρώτα να κρίνετε τον ίδιο σας τον εαυτό». Νομίζω ήταν προφητικό και για την παράσταση. Είναι τελικά στη φύση μας η αβίαστη κριτική;
Νομίζω πως είμαστε τέτοια φυλή. Ενώ έχουμε πολλά χαρίσματα ως λαός, έχουμε και αυτό το ελάττωμα, κρίνουμε πολύ εύκολα τους άλλους, αβίαστα, και με έναν τρόπο πολύ επιφανειακό. Λυπόμαστε πολύ εύκολα με τη δυστυχία του άλλου, όμως δεν χαιρόμαστε με τη χαρά του. Ζούμε σε μια εποχή πολύ δύσκολη. Πιστεύω πως έχουν χαθεί κάποιες αξίες και πρέπει να ξαναδιαβάσουμε ορισμένα πράγματα εξαρχής. Είναι σημαντικό να γνωρίσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και να απαιτήσουμε καλύτερη παιδεία, αν όχι για μας, τουλάχιστον για τα παιδιά μας. Τώρα βγήκε ο Ντόναλντ Τραμπ στην Αμερική! Τα περιμένεις όλα από αυτόν!
Και έχει αρχίσει να τα εφαρμόζει…
Βέβαια! Έχει αρχίσει να τα εφαρμόζει! Και εσύ είσαι σε μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, που εδώ και δέκα χρόνια βιώνει την κρίση. Ενώ η Ελλάδα ήταν ένα έθνος που επαναστατούσε, πλέον δέχεται όλο αυτό το πράγμα έτσι απλά, κάτι που είναι πολύ σκληρό. Δεν νομίζω πως αυτό που συμβαίνει εδώ, να κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, να απολύουν κόσμο, αν είχε συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε περάσει έτσι. Εδώ καμία αντίδραση. Στην αρχή μόνο πήγε κάτι να γίνει. Τώρα υπάρχει μια σιγή.
Γιατί πιστεύεις πως δεν αντιδράμε;
Δεν ξέρω, νομίζω πως έχουμε δεχτεί πράγματα χωρίς να τα σκεφτόμαστε. Δεν πιστεύουμε πως τα πράγματα μπορεί και να αλλάξουν.
Δεν πιστεύει κανένας πως τα πράγματα θα αλλάξουν δηλαδή;
Αυτή την αίσθηση έχω. Γιατί, αν το πιστεύαμε, θα ήμασταν όλοι στους δρόμους – και δεν αναφέρομαι μόνο στην πολιτική. Να βγούμε στους δρόμους για να διώξουμε τον τάδε πολιτικό, για να απαιτήσουμε μια καλύτερη ζωή. Λοιπόν αυτά λέει και ο Καλιγούλας. Άσχετα από το τι κάνει και από το αν φτάνει κάποια στιγμή στην παράνοια. Οδηγείται στην παράνοια γιατί συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει εύκολα και δεν κατανοεί τις αληθινές αξίες.
Ας πάμε σε κάτι πιο αισιόδοξο, σε έναν τομέα που τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν, στο ελληνικό σινεμά. Απέσπασες το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Φλωρεντίας για το «Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη.
Δεν το έχω πάρει ακόμη, το έχει ο Αθανίτης! Καλά που μου το θύμησες να του τηλεφωνήσω (γέλια). Αυτός πάει στις προβολές με την ταινία και τρέχει από εδώ και από εκεί. Είναι ωραία ταινία, παίζεται στο Παλάς τώρα, είναι μια σύγχρονη δουλειά, low budget, με ένα ωραίο σενάριο. Προσωπικά τη χάρηκα πάρα πολύ!
Υπάρχουν και δύο ελληνικές συμμετοχές στα Όσκαρ. Κάνεις όνειρα και εσύ για το κόκκινο χαλί; Δεδομένου ότι έχεις ήδη ταινία στο Μπόλιγουντ και ερμηνείες στα αγγλικά;
Μου άρεσε πολύ και το ντοκιμαντέρ και ο «Αστακός», νομίζω πως είναι η καλύτερη ταινία του Λάνθιμου και χαίρομαι πολύ γι’ αυτές τις συμμετοχές. Την ταινία του Μπόλιγουντ δεν την έχω δει ακόμη. Ήρθαν εδώ, μου έκαναν πρόταση και δέχτηκα! Δεν χορεύω όμως, μη φανταστείς! Έναν κακό παίζω. Μου αρέσει πολύ το σινεμά, μου αρέσει όλη η διαδικασία. Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους που κάνουν σινεμά, είναι όλοι πωρωμένοι, το γουστάρουν πάρα πολύ! Θέλουν όλοι το καλύτερο. Γίνεσαι ομάδα και περνάς δύο τρεις μήνες πολύ έντονα.
Είναι πολύ σημαντικό για το ελληνικό σινεμά και το γεγονός ότι πλέον πολλοί νέοι έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό κινηματογράφο. Επιπλέον έχουν βελτιωθεί πολύ και τα σενάρια. Θυμάμαι πριν πεντέξι χρόνια διάβαζα κάτι σενάρια που δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που παίρνω τώρα στα χέρια μου.
Το καλοκαίρι θα επανέλθεις με τους «Επτά επί Θήβας». Πέρυσι είχες την πρώτη σου εμπειρία με αυτή την παράσταση στην Επίδαυρο. Πώς τη βίωσες;
Χαίρομαι πολύ που θα επαναλάβουμε την παράσταση και που την αγάπησε ο κόσμος. Για μένα η Επίδαυρος ήταν μια τρομερή εμπειρία και ανυπομονώ να ξαναπαίξουμε εκεί. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι η πανσέληνος, την πρώτη μέρα των προβών. Επίσης, όταν άνοιξα το στόμα μου να πω τα λόγια του Αισχύλου, ακουγόταν η φωνή μου από παντού, σαν Dolby Surround. Ξεχνούσα τα λόγια μου με όλο αυτό που συνέβαινε! Δεν το πίστευα και ξεχνούσα τα παρακάτω λόγια. Το απόλαυσα πάρα πολύ, γιατί είναι και ένας χώρος για την ψυχή, σαν καθαρτήριο.
Συνέντευξη Γιώτα Δημητριάδη
Ο «Καλιγούλας» του Αλμπέρ Καμύ, σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη Κνούτσεν, κάνει πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου. Παίζουν οι Γιάννης Στάνκογλου, Θεοδώρα Τζήμου, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μιχάλης Afolayan, Δημήτρης Κίτσος/Κώστας Νικούλι, Αριστοτέλης Αποσκίτης, Χάρης Εμμανουήλ, Δημήτρης Λιόλιος, Γιώργος Νάκος, Στράτος Σωπύλης, Κώστας Λάσκος.
φωτογραφίες παράστασης "Καλλιγούλα" Bill Georgoussis
Είδα
Video
