Ποιες παραστάσεις θα δούμε το Καλοκαίρι στην Πειραιώς 260, το Ηρώδειο και  τηνΕπίδαυρο; Η  καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, Κατερίνα Ευαγγελάτου ανακοίνωσε το φετινό πρόγραμμα.

Πειραιώς 260

 

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

 

1 & 2 Ιουλίου

 

Schauspielhaus Bochum – Johan Simons

 

Άλκηστη

 

του Ευριπίδη

 

8 & 9 Ιουλίου

 

Εθνικό Θέατρο – Γιάννης Καλαβριανός

 

Μήδεια

 

του Μποστ

 

15 & 16 Ιουλίου, Επίδαυρος // 30 & 31 Ιουλίου, Ελευσίνα

 

Δημήτρης Καραντζάς

 

Πέρσες

 

του Αισχύλου

 

​22 & 23 Ιουλίου

 

Residenztheater – Ulrich Rasche

 

Αγαμέμνων

 

του Αισχύλου

 

29 & 30 Ιουλίου

 

Εθνικό Θέατρο – Αργύρης Ξάφης

 

Αίας

 

του Σοφοκλή

 

​ANTIGONISMS Κύκλος Αντιγόνη

 

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

 

5 & 6 Αυγούστου

 

Cezaris Graužinis

 

Αντιγόνη

 

του Σοφοκλή

 

12 & 13 Αυγούστου

 

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος - Βασίλης Παπαβασιλείου

 

Ελένη

 

του Ευριπίδη

 

19 & 20 Αυγούστου

 

Θέμης Μουμουλίδης

 

Ιφιγένεια εν Αυλίδι

 

του Ευριπίδη

 

1 Ιουλίου – 20 Αυγούστου

 

Δημιουργική απασχόληση παιδιών στην Επίδαυρο

 

 

 

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

 

ANTIGONISMS Κύκλος Αντιγόνη

 

STUDIO RESIDENCY  

 

7 – 28 Ιουνίου

 

Πάροδος

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

 

2 Ιουλίου

 

ΤΑΚΙΜ

 

Περιπλανώμενο

 

Με την Ελένη Βιτάλη, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη και τη Σοφία Παπάζογλου

 

ΜΟΥΣΙΚΗ

 

9 Ιουλίου

 

Νίκος Κυπουργός

 

Τα Κυπο-Θεατρικά

 

CONTEMPORARY ANCIENTS

 

ΘΕΑΤΡΟ

 

15 & 16 Ιουλίου

 

Έφη Θεοδώρου

 

Ρίζες από βαμβάκι

 

της Κάλλιας Παπαδάκη

 

Εμπνευσμένο από τον Αίαντα του Σοφοκλή

 

ΘΕΑΤΡΟ

 

22 & 23 Ιουλίου

 

Βασίλης Μαυρογεωργίου

 

Επιτρέποντες

 

του Μενάνδρου

 

ΧΟΡΟΣ

 

29 & 30 Ιουλίου

 

Ευριπίδης Λασκαρίδης – OSMOSIS

 

ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS

 

ΘΕΑΤΡΟ

 

5 & 6 Αυγούστου

 

Σύλλας Τζουμέρκας

 

Φάκελος Βάνκαου  

 

του Ηλία Μαγκλίνη

 

Εμπνευσμένο από την Άλκηστη του Ευριπίδη

 

ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS

 

ΘΕΑΤΡΟ - ΕΚΔΟΣΗ

 

Γίνεται δέντρο το πουλί;

 

του Χρήστου Χωμενίδη

 

Εμπνευσμένο από τον Ίωνα του Ευριπίδη

 

 

 

Ένα βράδυ Χριστουγέννων, ο Εντουάρ γνωρίζει τον αλγερινής καταγωγής Ρεντά και καταλήγουν στο διαμέρισμά του. Τα πράγματα παίρνουν σύντομα άσχημη τροπή· η νύχτα πάθους καταλήγει σε κτηνωδία, βιασμό και απόπειρα δολοφονίας.

Ο Τόμας Όστερμαϊερ, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του οιδίποδα της Μάγια Τσάντε στην Επίδαυρο, επιστρέφει με μια παράσταση που ενθουσίασε, συζητήθηκε πολύ, αλλά και σόκαρε στην παγκόσμια περιοδεία της. Η παράσταση Ιστορία της βίας βασίζεται στην ομότιτλη αυτοβιογραφική νουβέλα του γνωστού για τη δραστικότητα της γραφής του, νεαρού Γάλλου συγγραφέα, Εντουάρ Λουί. Αντλώντας υλικό από προσωπικές του τραυματικές εμπειρίες, ο Λουί, αποκαλύπτει με τρόπο σκληρό και συγκινητικό, τη δομική βία της σύγχρονης κοινωνίας.

Το ταξικό μίσος, η ομοφοβία, η ξενοφοβία σχολιάζονται αριστουργηματικά στο έργο, που διαβάστηκε σ’ όλη στην Ευρώπη και έγινε, με την ανατρεπτική ματιά του Τόμας Όστερμαϊερ, σημαντικό θεατρικό γεγονός.

Κατάλληλο για θεατές 16+

Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών, αρωματικών ουσιών και τσιγάρων.

Ιστορία της βίας
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί
5 &; 6 Οκτωβρίου, 21:00
Πειραιώς 260 (Χώρος Δ)
Σκηνοθεσία Thomas Ostermeier
Διασκευή Thomas Ostermeier, Florian Bochmeyer, Édouard Louis
Βοηθός σκηνοθέτη David Stöhr
Σκηνικά - Κοστούμια Nina Wetzel
Μουσική Nils Ostendorf
Βίντεο Sébastien Dupouey
Δραματουργία Florian Borchmeyer
Σχεδιασμός φωτισμών Michael Wetzel
Συνεργαζόμενη χορογράφος Johanna Lemke
Παίζουν Christoph Gawenda, Laurenz Laufenberg, Renato Schuch, Alina Stiegler και ο
μουσικός Thomas Witte
Παραγωγή Schaubühne Berlin
Συμπαραγωγή Théâtre de la Ville (Παρίσι), Théâtre National Wallonie (Βρυξέλλες), St. Ann’s
Warehouse (Μπρούκλυν)
Υποστήριξη LOTTO-Stiftung Berlin

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

ΧΩΡΑ, ΣΕ ΒΛΕΠΩ

«Πώς διαμεσολάβησε ο κινηματογράφος τις μεγάλες αλλαγές, πώς απεικόνισε τις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις, πώς έγινε μέσο έκφρασης συγκεκριμένων εικόνων της Ελλάδας, αλλά και πώς όρισε την αντίληψή μας γι’ αυτήν;»

Το φεστιβάλ ΧΩΡΑ, ΣΕ ΒΛΕΠΩ , «ένα ταξίδι αυτογνωσίας στον εικοστό αιώνα του ελληνικού σινεμά», ξεκινάει στις 11 Σεπτεμβρίου στην Πειραιώς 260.

Δράση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου υπό την Αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», με κύριο χορηγό το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας - ΕΚΟΜΕ, χορηγούς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την υποστήριξη της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, σε επιμέλεια Σύλλα Τζουμέρκα και Ελίνας Ψύκου (ΕΑΚ) και συνεπιμέλεια Αφροδίτης Νικολαΐδου και Δημήτρη Παπανικολάου, το ΧΩΡΑ, ΣΕ ΒΛΕΠΩ είναι ένα κινούμενο φεστιβάλ και ταυτόχρονα, μια πρωτοβουλία διάσωσης, ψηφιοποίησης, προβολής και μελέτης ελληνικών ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του 20^ου αιώνα.

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ, που εστιάζει στην ελληνική ιστορία και στον τρόπο με τον οποίο συνομίλησε ο κινηματογράφος με την πολιτική και την κοινωνία του 20ού αιώνα, θα προβληθούν έργα «γνωστά, λιγότερο γνωστά, πολυβραβευμένα, queer, εθνογραφικά, σουρεαλιστικά, ποιητικά, ηλεκτρισμένα, αλλόκοτα «που θα μας κάνουν να δούμε τον ελληνικό κινηματογράφο αλλιώς, λοξά, με ένα βλέμμα που, ενώ κοιτάει το παρελθόν, στοχεύει στο μέλλον».

Πρώτη στάση του κινούμενου φεστιβάλ που θα ταξιδέψει με 42 συνολικά ταινίες, σε 21 πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, γίνεται από το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου, ο Κήπος της Πειραιώς 260, όπου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει μια επιλογή κορυφαίων ελληνικών ταινιών του 20^ου αιώνα, από τις πρώτες του δεκαετίες ως το 2000.

Η είσοδος στις προβολές είναι ελεύθερη* με δελτία εισόδου που θα διατίθενται δωρεάν την ημέρα κάθε προβολής από τις 18.00 και μετά  στα ταμεία της Πειραιώς 260.

* Για την είσοδο του κοινού στις παραστάσεις της Πειραιώς 260 απαιτείται η επίδειξη έγκυρου πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης, σύμφωνα με τις διατάξεις της ΚΥΑ υπ΄ άρ. Δ1α/ΓΠ.οικ.44779 (ΦΕΚ 3117/Β 16.07.2021). Επίσης, απαιτείται η χρήση μάσκας και η τήρηση των αναγκαίων αποστάσεων τόσο κατά την προσέλευση και την αποχώρηση, όσο και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. Άρνηση επίδειξης σχετικού πιστοποιητικού ή έλλειψη αυτού καθιστά την είσοδο μη επιτρεπτή στον/στην κάτοχο του εισιτηρίου, χωρίς αξίωση επιστροφής του αντιτίμου που κατεβλήθη για την αγορά του.

Πρόγραμμα προβολών

Σάββατο 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

20:30 Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού (1971) 105΄  

Κυριακή 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  

20:30 Μακεδονικός γάμος του Τάκη Κανελλόπουλου (1960) 24´ 

Μπέττυ του Δημήτρη Σταύρακα (1979) 33´ 

Η Λίζα και η άλλη του Τάκη Σπετσιώτη (1976) 7´ 

 22:30 Από την άκρη της πόλης του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (1998) 90´ 

Δευτέρα 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

20:30 Δοκιμή του Ζυλ Ντασέν (1974) 88´  

22:30 Οι βοσκοί του Νίκου Παπατάκη (1967) 117´ 

Τρίτη 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

20:30 Το τελευταίο ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη (1958) 112´ 

 23:00 Μανία του Γιώργου Πανουσόπουλου (1985) 87´ 

Τετάρτη 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 

19:00  [ deliverance ] *

*διάσωση - σωτηρία - απελευθέρωση – απολύτρωση

Μια ανοιχτή συζήτηση για την διάσωση της κινηματογραφικής κληρονομιάς

Χώρος Ε

21:00 Θίασος του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1975) 230´ 

Καθώς σταδιακά ολοκληρώνεται ο θερινός κύκλος των παραστάσεων στην Πειραιώς 260, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου ετοιμάζεται, τον Σεπτέμβριο, να υποδεχθεί μια σειρά από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ξένες παραγωγές, ανανεώνοντας τη συνομιλία του με τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή.

Η εμβληματική ταινία του Ρ. Β. Φασμπίντερ μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου για πρώτη φορά στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Πρόκειται για τις τελευταίες μέρες της ζωής της Ελβίρα, μιας διεμφυλικής αντι-ηρωίδας που βρέθηκε στο περιθώριο και στην κοινωνική απομόνωση και ήρθε αντιμέτωπη με την απόλυτη μοναξιά. Τώρα περιπλανιέται στους δρόμους μιας αφιλόξενης πόλης, προσπαθώντας να ανασυνθέσει τα κομμάτια της ζωής της. Εγκαταλειμμένη από όλους, επισκέπτεται τόπους και ανθρώπους που τη σημάδεψαν, προσπαθώντας να βρει έναν λόγο για να συνεχίσει να ζει.

Το πλέον προσωπικό έργο του Φασμπίντερ συναντά τις ανοιχτές πληγές του σήμερα, την αναζήτηση για τον απόλυτο έρωτα, την οδύνη της ανθρώπινης ύπαρξης, την έμφυλη βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό όσων δεν ταιριάζουν στο κυρίαρχο ετεροκανονικό αφήγημα, την αυτοκτονία ως κοινωνικό φαινόμενο και ως διαμαρτυρία απέναντι στις συνθήκες της ζωής.

Μια παράσταση για το δικαίωμα στην αγάπη και την ύπαρξη, σε μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ζητήματα φύλου.

BIOΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Το Μάρτιο του 2017 σκηνοθέτησε Το γελοίο σκότος του Wolfram Lotz στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η παράσταση παρουσιάστηκε στη συνέχεια στο Φεστιβάλ Δημητρίων στη Θεσσαλονίκη και στο New Greek Wave στη Βρέμη της Γερμανίας.

Έχει σκηνοθετήσει επίσης τις παραστάσεις Η Πανούκλα του Γρηγόρη Λιακόπουλου στη Θεματική Πλατφόρμα Πειραματικής Σκηνής Εθνικού Θεάτρου (Μάρτιος 2016) και στην Athens Biennale, Holy Beat βασισμένο στο «Ουρλιαχτό» του Allen Ginsberg στο Bios (2016) και Βόυτσεκ του Georg Büchner στο Bios (2014-15).

Το 2018 συμμετείχε στο International Forum του Theatertreffen στο Βερολίνο ως υπότροφος του Ινστιτούτου Γκαίτε. Το 2019 εργάστηκε στο Deutsches Schauspielhaus Hamburg με τους σκηνοθέτες Christoph Marthaler και René Pollesch ως υπότροφος του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Website: katerinagiannopoulou.com

Κατερίνα Γιαννοπούλου
Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια
Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρ. Β. Φασμπίντερ
Πειραιώς 260 – Χώρος E
14-16 Ιουνίου, 21:00

Εισιτήρια:ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ 15€ • ΖΩΝΗ Α΄ 10€ • ΦΟΙΤΗΤΙΚO / 65+ / ΚΑΛΛ. ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ 8€ • ΑΜΕΑ / ΑΝΕΡΓΩΝ / ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚO ΚΑΛΛ. ΣΧΟΛΩΝ 5€

Μετάφραση: Γρηγόρης Λιακόπουλος
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου
Δραματουργία: Γρηγόρης Λιακόπουλος, Anna-Katharina Müller
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Επιμέλεια κίνησης: Νάντη Γώγουλου, Κάντυ Καρρά
Μουσική Σύνθεση: Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου
Mastering: Πάνος Τσεκούρας
Φλάουτο: Ειρήνη Σγουρίδου 
Τρομπέτα: Ντον Σταυρινός
Κάμερα: Γιώργος Κυβερνήτης
Βίντεο: Κωστής Χαραμουντάνης
Βοηθός σκηνοθέτιδας: Μαρία Νικητοπούλου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Παίζουν: Γιώργος Βαλαής, Γιώργος Κισσανδράκης, Ρομάννα Λόμπατς, Μάριος Παναγιώτου, Μαρία Φιλίνη
Συμμετέχουν: Τάκης Ζαχαριάδης, Αιμιλία Κεφαλά, Δημήτρης Οικονομίδης, Χριστιάνα Τόκα

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη 

Μια ιδιαίτερη σκηνική σύνθεση με αφετηρία την ελληνική φουστανέλα και με αφορμή την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης προτείνει αυτό τον μήνα το Φεστιβάλ Αθηνών. Το όνομα της; Εθνικό Ντεφιλέ. Η παράσταση αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 26 Ιουνίου 2021 στην Πειραιώς 260. Το πρόσωπο πίσω από αυτή την ιδέα είναι ο σκηνοθέτης Παντελής Φλατσούσης. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά, έχει εργαστεί ως ηθοποιός από το 2011 έως το 2016, συμμετέχωντας σε παραστασεις στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Θέατρο Ακροπόλ, Skrow Theatre, Knot Gallery, σε σκηνοθεσία των Σπύρου Ευαγγελάτου, Βίκυς Γεωργιάδου, Βασίλη Μαυρογεωργίου. Από το 2014 έως το 2017 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης σε παραστάσεις του Θωμά Μοσχόπουλου για το Θέατρο Πόρτα και του Ανέστη Αζά για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στην παράσταση Το Φιντανάκι (2017). Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις, οι οποίες αναζητούν νέες φόρμες παρουσίασης θεατρικού ντοκιμαντέρ, όπως το site - specific Κυψέλη – New Kids On the Block (Φεστιβάλ Αθηνών 2019) και το NO FUTURE! (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης 2018). Επίσης έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις, κλασικών και σύγχρονων κλασικών έργων 

 

κηνοθεσία - Κείμενο Παντελής Φλατσούσης

Δραματουργία Παναγιώτα Κωνσταντινάκου

Σκηνικά - Κοστούμια Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση - Ζωντανή εκτέλεση Jan Van de Engel

Βίντεο editing Μάριος Γαμπιεράκης - Χρυσούλα Κοροβέση

Σχεδιασμός φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Συνεργασία στη δραματουργία Κατερίνα Κωνσταντινάκου

Βοηθός σκηνοθέτη Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Παίζουν Houssain Amiri, Θέμης Θεοχάρογλου, Γιώργος Κριθάρας, Ντέμπορα Οντόγκ, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Αινείας Τσαμάτης, Γιλμάζ Χουσμέν

Οργάνωση παραγωγής Κωστής Παναγιωτόπουλος

Εκτέλεση παραγωγής SPECTRUM AMKE

Βράδυ του Ιουνίου. Κατηφορίζω προς την Πειραιώς για να παρακολουθήσω θεατρική παράσταση, μετά από πάρα πολλούς μήνες. Φτάνοντας στην Πειραιώς 260, οικείες μνήμες μου έρχονται ξανά στο νου. Όλα είναι πολύ διαφορετικά, αλλά ταυτόχρονα τόσο οικεία. Πέρισυ την ίδια εποχή, στεναχωριόμουν για όλα όσα είχαν αλλάξει ͘ φέτος, είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω, ακόμα και αν έχουν αλλάξει!

Η γνωστή καντίνα δεν βρίσκεται στο χώρο. Τα τραπεζάκια λίγα και σε αποστάσεις, ενώ άνθρωποι με μάσκες κατακλύζουν τον χώρο. Ο άλλοτε πολύβουος χώρος που θύμιζε μελίσσι, φέτος δίνει περισσότερο την αίσθηση αποστείρωσης.

Και πάλι όμως! Είμαι στο θέατρο! Ξανά, μετά από πολύ καιρό….

Οι άνθρωποι του Φεστιβάλ έξω από τις αίθουσες και μέσα σε αυτές είναι ευγενέστατοι, χαμογελαστοί και συνωμοτικά χαρούμενοι που βρισκόμαστε όλοι μαζί εκεί.

Η παράσταση ξεκινάει και νομίζω ότι ζω μια εμπειρία μοναδική. Σαν να μην έχω πάει ποτέ ξανά στο θέατρο, περιεργάζομαι με κάθε λεπτομέρεια το σκηνικό, κάθομαι καλά στη θέση μου και ρουφάω κάθε στιγμή της παράστασης.

Επιπλέον δώρο σε όλο αυτό, όταν σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω έναν έναστρο, αν και ελαφρώς συννεφιασμένο ουρανό. Η αίθουσα είναι ανοιχτή από επάνω, προσφέροντάς μου μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσω θεατρική παράσταση σε θερινό θέατρο.

Η παράσταση τελειώνει και φεύγω από το θέατρο. Όλα μου φαίνονται ξαφνικά πιο όμορφα, πιο εύκολα, πιο διαχειρίσιμα. Η ευτυχία μου δεν κρύβεται!

Το θέατρο άνοιξε και πάλι! Μην καθυστερείτε, σπεύσατε!

κεντρική φωτογραφία:Πάρις Ταβιτιάν

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

 Στην τελική ευθεία για την πρεμιέρα της παράστασής του «(Somewhere) beyond the cherry trees», στις 1 Ιουνίου,που θα είναι ουσιαστικά και η πρεμιέρα του Φεστιβάλ Αθηνών μετά από έναν σκληρό χειμώνα απομόνωσης, μακριά από το θέατρο, ο Πρόδρομος Τσινικόρης διακατέχεται από δημιουργικό άγχος.  

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής μας κουβέντας, θα μου πει: «Δεν το έχω ξανακάνει αυτό» ή «Είναι το πιο δύσκολο που έχω κάνει». Μαζί με την αγωνία του, όμως, εύκολα αφουγκράζεται κανείς και τον ενθουσιασμό του για το πειραματικό, το διαφορετικό και το καινούριο. Ίσως γι’ αυτό.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στην παράσταση επέλεξε να ερμηνεύσει τον Τροφίμομ, τον αιώνιο φοιτητή και επαναστάτη που τολμά να αναδείξει το δύσοσμο τοπίο και να γίνει η φωνή των καταδικασμένων ανθρώπων που έχουν απολέσει την περηφάνια τους. Όπως ομολογεί ο ίδιος, νιώθει μεγάλη ομοιότητα μ’ αυτό τον ήρωα και αυτό, όπως υπογραμμίζει με νόημα: «Είναι και καλό και κακό...».

Πες μας δύο λόγια για το νέο σου έργο που σκηνοθετείς στην Πειραιώς. Τι να περιμένουμε;  

Να περιμένετε μια παράσταση που μας αναπαριστά τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ μ’ ένα παιγνιώδη τρόπο και μας συνεχίζει τις ιστορίες των χαρακτήρων μετά την εγκατάλειψη του Βυσσινόκηπου, καθώς όμως και του Λοπάχιν που παραμένει πίσω. Οπότε, έχουμε έναν συνδυασμό  του τσεχωφικού κειμένου με τη συνέχεια της ζωής των έξι χαρακτήρων.   

Θα μπορούσε η παράσταση να είχε τίτλο «Βυσσινόκηπος, η συνέχεια» ή «Βυσσινόκηπος σήμερα»;  

Ναι... ίσως και «Βυσσινόκηπος ένα ντοκιμαντέρ για τη συνέχεια». Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στο θέατρο: ένας συνδυασμός Τσέχωφ, ερμηνευμένος με έναν πολύ δικό μας τρόπο, μαζί με τη φανταστική συνέχεια των ιστοριών των ηρώων του κλασικού έργου.   

Το συγκεκριμένο έργο, όπως όλα του Τσέχωφ, θίγει πάρα πολλά ζητήματα και επιδέχεται πολλές αναλύσεις. Εσένα καλλιτεχνικά ποιο ζήτημα σε ενέπνευσε και αποφάσισες να ξεκινήσεις από αυτό το κείμενο για να δημιουργήσεις ένα νέο;  

Το 2015 είχα σκηνοθετήσει πάλι για το Φεστιβάλ Αθηνών ένα audio walk στο κέντρο της Αθήνας με πρωταγωνιστές άστεγους συμπολίτες μας, με τον τίτλο «Στη μέση του δρόμου». Από τότε μ’ είχε απασχολήσει το θέμα της εστίας. Η παράσταση που ανεβάζουμε τώρα, είναι  εμπνευσμένη από την προ κορονοϊού εποχή και την ανάπτυξη του Airbnb. Ο Λοπάχιν κάνει τα πρώτα Airbnb της ιστορίας!  

Φαντάσου το μέσο νοικοκυριό της Αθήνας μετά από δέκα χρόνια κρίσης και κάποιον να έρχεται και να σου λέει ότι «Την ιδιοκτησία που έχεις, θα την νοικιάσεις σε τουρίστες για να ξεχρεώσεις». Αδιαφορώντας για τη συναισθηματική σχέση που έχεις με τον δικό σου «Βυσσινόκηπο», που μπορεί να είναι το διαμέρισμά σου, το υπνοδωμάτιό σου, το κρεβάτι σου κ.λπ.

Ζούμε σε μια πόλη που «τουριστικοποιείται», γίνεται πιο φιλόξενη για τους τουρίστες παρά για τους κατοίκους της.   

 Στη συγκεκριμένη παράσταση θα σε δούμε και επί σκηνής. Ποια ανάγκη σε οδήγησε να κρατήσεις και κάποιον ρόλο και να μην είσαι μόνο σκηνοθέτης;  

 Η μεγάλη ομοιότητα που νιώθω ότι έχω, και το λέω και για καλό και για κακό, με τον χαρακτήρα του Τροφίμοφ. Είναι εκείνος ο χαρακτήρας που λέει ότι πρέπει να φέρουμε τα πάνω-κάτω και να κάνουμε μια πνευματική επανάσταση... Δεν θέλω να πω πολλά για την παράσταση. Σίγουρα θα υπάρξουν εκπλήξεις.   

 Αφού μίλησες για «πνευματική επανάσταση», δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω το εξής: Εν μέσω πανδημίας οι καλλιτέχνες έπαιξαν ένα πιο πολιτικό χαρακτήρα (support art workers, ΣΕΗ, κατάληψη Εθνικού). Πιστεύεις ότι θα συνεχίσουν αυτές οι δράσεις ή θα ξεφουσκώσουν με το άνοιγμα των θεάτρων;  

Επιπλέον είχαμε και κάτι ακόμα σημαντικό: τη δημιουργία του σωματείου «Κάτω από τη σκηνή» για τους ανθρώπους που δεν είναι ηθοποιοί αλλά εργάζονται στο θέατρο (δραματουργοί, ενδυματολόγοι, μουσικοί επιμελητές, σκηνογράφοι, σκηνοθέτες, συνθέτες, σχεδιαστές φωτισμών, χορογράφοι –αλλά και οι βοηθοί των αντίστοιχων ειδικοτήτων).  

Πιστεύω ότι τόσο οι πολιτικές δράσεις που έγιναν όσο και τα ενδυναμωμένα σωματεία θα συνεχίσουν την πορεία τους και θα υπάρχουν παράλληλα με τις παραστάσεις. Γιατί αυτές οι δράσεις συνέβαλαν στο ότι οι πρόβες, τα μαθήματα στις δραματικές σχολές και οι παραστάσεις δεν θα γίνονται με τον ίδιο τρόπο.   

“Δεν θα με εξέπλητε καθόλου αν το Εμπρός γινόταν ξενοδοχείο”

Πιστεύεις δηλαδή ότι μετά από την κρίση των τελευταίων μηνών θα αλλάξει η κατάσταση στο θέατρο;  

Ναι, δεν ξέρω αν κρατήσει για πάρα πολύ καιρό αυτή η αλλαγή, το εύχομαι. Πιστεύω όμως ότι τώρα που ξεκίνησαν οι πρόβες, δεν θα υπάρχει κάποιος που θα προσβάλλει ή θα καταπιέζει συναδέλφους του χωρίς αντίλογο πλέον. Αυτό δεν πρέπει να γίνει και δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε να γίνει. Είμαι αισιόδοξος ότι θα αλλάξουν τα πράγματα. Εξάλλου, τώρα, έρχεται μια νέα γενιά, όχι μόνο στο θέατρο, η οποία είναι σαφώς πιο ευαισθητοποιημένη στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα αξιοπρέπειας και σεβασμού στον εργασιακό χώρο.   

Για 4 χρόνια είχες μαζί με τον Ανέστη Αζά την καλλιτεχνική ευθύνη της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Πώς είδες όλα τα γεγονότα που συντελέστηκαν στο Εθνικό;  

Θα σου πω, πρώτα, πώς είχαν τα πράγματα με τον Ανέστη και εμένα. Εμείς από  το 2019, πριν ανακοινωθούν οι διαγωνισμοί για τη θέση του διευθυντή, είχαμε αποφασίσει ότι θα σταματήσουμε από την Πειραματική Σκηνή.   

Τον Ιούνιο του 2019 ο Ανέστης παραιτήθηκε-είχε μια παράσταση στο εξωτερικό- και εγώ είχα πει ότι θα περιμένω να λήξει το συμβόλαιό μου στις 30 Σεπτεμβρίου, για να δω και τι θα γινόταν με το πρόγραμμα που είχαμε ήδη ανακοινώσει, και μετά θα αποχωρούσα. Στόχος ήταν να υπάρξει μια δικλείδα ασφαλείας για τις 5 παραστάσεις που είχαμε ανακοινώσει.   

Έμεινα λοιπόν για 6 εβδομάδες, ενώ είχε ξεκινήσει η θητεία του Δημήτρη Λιγνάδη και της νέας διεύθυνσης.   

Πιστεύω ότι η ανακοίνωση του ονόματος του Λιγνάδη εκείνη την εποχή ήταν ένα λάθος και από τη στιγμή που υπήρχε συγκεκριμένο πρόγραμμα από την προηγούμενη διεύθυνση, θα έπρεπε η προηγούμενη διεύθυνση να συνεχίσει το πρόγραμμά της, ασχέτως αν αρέσει το πρόγραμμα ή ο Στάθης Λιβαθινός, και εμάς μας βγάζω από την εξίσωση, γιατί έτσι και αλλιώς είχαμε ανακοινώσει ότι θα σταματήσουμε.   

Οι καλλιτεχνικές διευθύνσεις δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να ξεκινάνε με το πρόγραμμα μιας άλλης διεύθυνσης.   

Από τη στιγμή που ήταν Αύγουστος και υπήρχε πρόγραμμα για όλη τη σεζόν έπρεπε ο Λιβαθινός ή οποιοσδήποτε άλλος από τη διεύθυνση, αν δεν ήθελε να συνεχίσει εκείνος, να ολοκληρώσει το πρόγραμμα.   

Είναι λάθος να «φαγώνεται» ο πρώτος χρόνος από τα τρία ενός καλλιτεχνικού διευθυντή με το πρόγραμμα που δεν έχει εκείνος επιλέξει! Δυστυχώς, αυτό γίνεται τα τελευταία δέκα χρόνια στο Εθνικό. Έρχεται ο Λιβαθινός να συνεχίσει το πρόγραμμα του Χατζάκη, έρχεται ο Λιγνάδης να συνεχίσει το πρόγραμμα του Λιβαθινού. Θα έρθει τώρα ο επόμενος να συνεχίσει του Λιγνάδη... Δεν είναι ωραίο αυτό και δεν δίνει και κανένα καλλιτεχνικό στίγμα.   

Έχοντας ζήσει το Εθνικό εκ των έσω, τι θα πρότεινες εσύ;  

 Το ιδανικό για μένα θα ήταν να γίνει ένας αξιοκρατικός διαγωνισμός, να ανακοινωθεί ένα όνομα και να αναλάβει το επόμενο καλοκαίρι, ώστε να έχει τρία ολόκληρα χρόνια για το δικό του πρόγραμμα. Μέχρι τότε μπορεί να συνεχίσει η Έρι Κύργια και φυσικά αν θέλει να συμμετάσχει στο διαγωνισμό, είναι δικαίωμά της.  

  “Το ενδιαφέρον είναι πως αφού έγινε αυτό με τον Λιγνάδη τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, ξαναφούντωσε το κίνημα του Me too στη Γερμανία και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και εκεί δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές.” 

Περίμενες ποτέ ότι θα φτάναμε να δούμε τόσους καλλιτέχνες να κατηγορούνται και τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή στη φυλακή;  

Με το χέρι στην καρδιά, επειδή την τελευταία δεκαετία ασχολούμαστε με τον Ανέστη μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο είδος θεάτρου, το θέατρο ντοκιμαντέρ, δεν ερχόμασταν καθόλου σ’ επαφή με ηθοποιούς. Είχαμε πάνω στη σκηνή καθαρίστριες, μετανάστες, ανθρώπους που δεν έχουν δημόσιο λόγο..  

Οπότε όλες αυτές οι ιστορίες δεν είχαν φτάσει στα αυτιά μας. Επιπλέον κάποιοι από αυτούς ανήκουν σ’ έναν άλλο κύκλο. Εγώ για παράδειγμα δεν έχω πάει ποτέ στο θέατρο του Φιλιππίδη.   

 Δεν ήξερα, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στον προσωπικό ή στον επαγγελματικό χώρο και όταν ακούς τέτοιες συμπεριφορές, σοκάρεσαι! Άνθρωποι που αυνανίζονται στις πρόβες, που ουρούν στα καμαρίνια συναδέλφων τους...Είναι τρομερό!  

Όταν έγιναν γνωστά όλα αυτά και τα συζητούσαμε με τον Ανέστη, είπαμε ότι μάλλον εμείς ζούμε σ’ έναν άλλο κόσμο.   

Σ’ έναν άλλο κόσμο πρέπει να ζει και η υπουργός πολιτισμού που εξαπατήθηκε από τον Δημήτρη Λιγνάδη...όπως δήλωσε.   

Εγώ δεν είμαι υπουργός πολιτισμού, είμαι ένας σκηνοθέτης που κάνω θέατρο ντοκιμαντέρ και έχω άλλες ευθύνες και αρμοδιότητες. Αν κάποιος όμως βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη δικαιολογία «δεν γνώριζα», γιατί του αναθέτεις το μεγαλύτερο θέατρο της χώρας.   

Επομένως, ίσως χρειάζεται να κάνεις εκεί μια έρευνα και να ρωτήσεις 10-15 άτομα και όχι ένα-δύο. Γιατί σ’ οποιαδήποτε δουλειά πηγαίνεις, αυτό συμβαίνει, πόσω μάλλον σε μια τέτοια θέση.

" Αν κάποιος είναι υπουργός πολιτισμού, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη δικαιολογία «δεν γνώριζα»"

Είδαμε πρόσφατα το Εμπρός να “τσιμεντώνεται”, παλιότερα το Αμόρε να γίνεται Σούπερ Μάρκετ, και το θεατρικό μουσείο ένα ερείπιο με ποντίκια....Απαξιώνεται ο πολιτισμός στην Ελλάδα;   

Πράγματι, υπάρχει απαξίωση και αυτό φαίνεται και από τη στάση της πολιτείας απέναντι στο θέατρο. Δεν μπορεί η χώρα που γέννησε το θέατρο  να σταματάει τις επιχορηγήσεις για εφτά ολόκληρα χρόνια και σ’ ολόκληρη Αθήνα να  χρηματοδοτείται μόνο το Εθνικό Θέατρο και το καλοκαίρι το Φεστιβάλ Αθηνών.    

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έχουμε τόσες πολλές παραστάσεις και οι καλλιτέχνες να δουλεύουν παράλληλα σε δύο ή σε τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, χωρίς να είναι σίγουροι ότι θα πληρωθούν. Όταν είσαι εξαρτημένος από τα έσοδα που θα έχει το θέατρο και δεν σου διασφαλίζει κανείς ούτε καν τον βασικό μισθό, αυτό θα σε οδηγήσει να δουλεύεις περισσότερο, και όσο περισσότερο δουλεύεις τόσο λιγότερο καλός θα είσαι σ’ αυτές τις δουλειές. Όσο καλός και αν είναι ένας ηθοποιός, δεν μπορεί να εξερευνά τρεις ρόλους ταυτόχρονα.   

 Για να έρθω όμως στο ζήτημα του Εμπρός, η κυβέρνηση αντιμετώπισε τη συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατάληψη, όπως έχει κάνει μ’ όλες τις καταλήψεις. Αδιαφορώντας για την ιστορία και τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του συγκεκριμένου χώρου, τσιμέντωσε το θέατρο. Προσωπικά, δεν θα με εξέπληττε καθόλου το Εμπρός που είναι σε μια τουριστική περιοχή, σε λίγο καιρό να γίνει ένα ξενοδοχείο ή ένα πολυτελές εστιατόριο.   

      Φωτό: Θωμάς Δασκαλάκης   

“Tώρα που ξεκίνησαν οι πρόβες, δεν θα υπάρχει κάποιος που θα προσβάλλει ή θα καταπιέζει συναδέλφους του χωρίς αντίλογο πλέον.”

Στη συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αναρωτήθηκες μήπως παραδομένοι σε ένα είδος αδράνειας, συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε και να προετοιμάζουμε παραστάσεις όπως μέχρι τώρα γνωρίζαμε; Ποια απάντηση δίνεις τώρα που βιώνεις και τη διαδικασία της πρώτης παράστασης μετά τη μεγάλη αυτή παύση;  

 Εγώ, έτσι και αλλιώς αυτό που κάνω σ’ αυτή την παράσταση δεν το έχω ξανακάνει. Υπάρχουν, βέβαια, κομμάτια που τα έχω ξαναδουλέψει στο παρελθόν αλλά υπάρχουν και άλλα που πρώτη φορά τα δοκιμάζω. Βεβαίως, οφείλω να πω ότι είναι μεγάλη και η συμβολή της καλλιτεχνικής ομάδας, άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι χρόνια και ειδικά τώρα που είμαι επί σκηνής είναι ακόμα πιο πολύτιμη η βοήθειά τους.   

Έχεις μεγαλώσει στη Γερμανία και πολύ συχνά επιστρέφεις εκεί για παραστάσεις. Πόσο διαφορετικές είναι οι συνθήκες εργασίας εκεί;  

 Εκεί, από τη πρώτη φάση του Me too που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, δημιουργήθηκε ένας κώδικας δεοντολογίας και ένας αντίστοιχος σύλλογος, με το όνομα Themis, όπου μπορούσες να απευθυνθείς και να καταγγείλεις κακοποιητικές συμπεριφορές. Το ενδιαφέρον είναι πως αφού έγινε αυτό με τον Λιγνάδη τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, ξαναφούντωσε το κίνημα του Me too στη Γερμανία και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και εκεί δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές.   

Φαντάζομαι ότι πέρα από αυτό, γενικότερα τα εργασιακά δικαιώματα είναι πιο εξασφαλισμένα...  

Στη Γερμανία υπάρχει μεγαλύτερη αποκέντρωση. Υπάρχουν πάρα πολλά κρατικά επιχορηγούμενα θέατρα, που λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα του κράτους. Είναι περίπου 150 με 200 θέατρα. Επομένως το λόμπι είναι πολύ πιο ισχυρό από ότι στην Ελλάδα.   

Κάτι ανάλογο με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ....  

Ναι, στην Ελλάδα όμως κανείς δεν ξέρει πόσα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ υπάρχουν.... Αυτό δεν είναι ενδεικτικό της κατάστασης; Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις αλλά τα περισσότερα φυτοζωούν ή δεν ξέρεις τι κάνουν.   

Αν ήταν πιο ισχυρά θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα του κλάδου;   

Ναι, βέβαια. Αν βέβαια αποκοπούν με την πολύ στενή σχέση που έχουν με τον Δήμο. Γιατί πολλές φορές δέχονται επεμβάσεις τόσο για το πρόγραμμα όσο και για το καλλιτεχνικό προσωπικό.   

Το μεγαλύτερο Success Story για μένα, ως προς την αναβάθμιση ενός θεσμού την τελευταία πενταετία, ήταν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το δίδυμο  Γιάννη Αναστασάκη και η Μαρία Τσιμά. Ξαφνικά έβλεπα ανθρώπους να ενδιαφέρονται για το Κρατικό θέατρο, να δουλέψουν εκεί, να δουν παραστάσεις, να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη, τον τόπο καταγωγής τους. Αυτό δυστυχώς διεκόπη πολύ ξαφνικά και σχεδόν βίαια και είναι κρίμα.   

“Το μεγαλύτερο Success Story για μένα, ως προς την αναβάθμιση ενός θεσμού την τελευταία πενταετία, ήταν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος από το δίδυμο  Γιάννη Αναστασάκη και η Μαρία Τσιμά.”

Πιστεύεις ότι η γενιά μας έζησε τη χρυσή εποχή του “Βυσσινόκηπου” και το σκληρό ξερίζωμά του; Νιώθεις ότι πέσαμε λίγο από τα σύννεφα που ζούσαμε;  

Νομίζω ότι ακόμα πέφτουμε... Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η περίοδος των παχιών αγελάδων έχει περάσει. Η δικιά μας η γενιά, των σημερινών τριαντάρηδων αλλά και των εικοσάρηδων ακόμη, δεν θα έχει το ίδιο βιοτικό επίπεδο με των γονιών μας.   

Αυτό όμως θα του δούμε να ισχύει και για άλλες χώρες που δεν πέρασαν τη δική μας οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια, δηλαδή Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία αλλά και για άλλες χώρες που γνώριζαν μόνο ανάπτυξη, όπως η Γερμανία. Εμείς πλέον είμαστε Crisis Proof, το έχουμε περάσει το Boot Camp!  

“Στην Ελλάδα είμαστε Crisis Proof, το έχουμε περάσει το Boot Camp!”  

Να κλείσουμε με μια ευχή;  

Είμαστε σαν σε χειμερινή νάρκη όλοι μας και αναρωτιόμαστε γιατί νιώθουμε τόσο κουρασμένοι. Να ευχηθώ λοιπόν, καλό ξύπνημα! Ελπίζω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και ελλείψει ενός τέταρτου κύματος να μην επιστρέψουμε σ’ αυτό που κάναμε αλλά να διευρύνουμε ή να εφεύρουμε νέους τρόπους έκφρασης, νέα σενάρια, για το πώς μπορούμε να κάνουμε θέατρο.  

(Somewhere) beyond the cherry trees
Μια post-documentary παράσταση βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ 

Κλείστε τις θέσεις σας εδώ

Διάρκεια 90'

Πειραιώς 260 (Ε)

• 01/06/2021 στις 21:00
• 02/06/2021 στις 21:00
• 02/06/2021 στις 23:30
• 03/06/2021 στις 21:00

Πηγή:efsyn.gr

Ρεπορτάζ της Έφης Μαρίνου

Το πρόγραμμα που έχει σχεδιάσει για φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, μόλις ανακοινώθηκε.

H καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Ευαγγελάτου ανακοίνωσε τα εξής: 

"Τις τελευταίες εβδομάδες, η ανθρωπότητα διανύει μια πολύ κρίσιμη περίοδο, αγωνίζεται να επιβιώσει από την πανδημία, μετρώντας ήδη χιλιάδες θύματα. Η πραγματικότητα, όπως την ξέραμε, άλλαξε για όλους μας.

Πέρασαν σχεδόν τρεις εβδομάδες από το κλείσιμο των θεάτρων και όλων των χώρων πολιτισμού και, μέρα με τη μέρα, αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο πόσο αναγκαία είναι η επαφή με τη ζωντανή Τέχνη στη ζωή μας. Τα θέατρα είναι εστίες, είναι χώροι στοχασμού, ψυχαγωγίας, είναι οίκοι στους οποίους προσερχόμαστε ομαδικά, κοινό και καλλιτέχνες, προσδοκώντας κάτι που η αληθινή ζωή δεν μπορεί να μας προσφέρει. Σκέφτεται κανείς πώς θα είναι άραγε η κοινωνία μας μετά από αυτή την κρίση και πόσο πολύτιμη θα είναι η καλλιτεχνική της αντανάκλαση μέσα από την οξυδέρκεια και την ευαισθησία των δημιουργών. Η παρουσία ενός διεθνούς Φεστιβάλ θα είναι, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη μας αλλά και υποχρέωσή μας.

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου είναι ένα διεθνές γεγονός που αγκαλιάζεται με ενθουσιασμό από κοινό και καλλιτέχνες εδώ και 65 χρόνια. Κανονικά, θα βρισκόμασταν στην Πειραιώς 260 με φίλους καλλιτέχνες και δημοσιογράφους για να ανακοινώσουμε το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα που χτίζουμε εδώ και επτά μήνες, με τη σύμπραξη όλου του προσωπικού του Φεστιβάλ, με την έμπρακτη συμπαράσταση του Διοικητικού μας Συμβουλίου και, φυσικά, με τους πολύτιμους καλλιτεχνικούς μου συνεργάτες: τη Stefanie Carp για τις Διεθνείς παραγωγές Θεάτρου, τον Κώστα Πηλαβάκη για τη Μουσική, τον Ηλία Χατζηγεωργίου για τον Χορό και την Εύη Νάκου για την καλλιτεχνική έρευνα και την ανάπτυξη κοινού. Ζούμε, όμως, μια πρωτοφανή κατάσταση και, έτσι, η επικοινωνία μας περιορίζεται σε αυτό το μήνυμα.

Δεν θα σας παρουσιάσω αναλυτικά το πρόγραμμά μας, ούτε θα αναφερθώ μεμονωμένα σε κάθε μία από τις περισσότερες από 70 εκδηλώσεις που έχουμε ετοιμάσει για εσάς. Από σεβασμό σε όλη την ομάδα του Φεστιβάλ και στους καλλιτέχνες που εργάστηκαν γι’ αυτό, θα βρείτε το αναλυτικό μας πρόγραμμα –στην αρχική του σύλληψη– αναρτημένο στην ιστοσελίδα μας.

Θέλω να τονίσω ότι οι συνεργάτες μου και εγώ αντιλαμβανόμαστε πως το Φεστιβάλ φέτος δεν θα μπορέσει να υλοποιηθεί ακριβώς όπως το σχεδιάζαμε τόσον καιρό. Έχουμε, όμως, την ανάγκη να στείλουμε ένα μήνυμα ελπίδας: Είμαστε εδώ και εργαζόμαστε ακατάπαυστα για να επανασχεδιάσουμε το Φεστιβάλ, με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ευελπιστούμε ότι θα καταφέρουμε να το υλοποιήσουμε με ασφάλεια για όλους, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Εξετάζουμε διαφορετικές εκδοχές για τις ημερομηνίες πραγματοποίησης της φετινής διοργάνωσης, με την αμέριστη υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και με την προσωπική φροντίδα της υπουργού Πολιτισμού, κυρίας Μενδώνη, και του γενικού γραμματέα, κυρίου Γιατρομανωλάκη. Προτεραιότητά μας είναι η υγεία και η ασφάλεια του κοινού, των δημιουργών και όλης της ομάδας του Φεστιβάλ.

Ελπίζουμε ότι σύντομα οι καλλιτέχνες θα μπορέσουν να επιστρέψουν με ασφάλεια στις πρόβες τους και οι χώροι μας θα ανοίξουν για να σας υποδεχτούν. Άλλωστε, η εικόνα ενός έρημου θεάτρου αντικατοπτρίζει για εμάς μια κατάσταση πνευματικής ξηρασίας, που δεν ταιριάζει στον εορταστικό μας χαρακτήρα. Και φέτος το Φεστιβάλ θα ήθελε να εορτάσει τα 65 του χρόνια με μια σειρά από νέες πρωτοβουλίες.

Θα ήθελα, λοιπόν, τώρα να αναφερθώ σε ορισμένους από τους βασικούς άξονες στους οποίους στηρίχθηκε η σύλληψη και ο σχεδιασμός του φετινού προγράμματος, με την ελπίδα οι συνεργάτες μου και εγώ να έχουμε την ευκαιρία να σας το παρουσιάσουμε αναλυτικά, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Το πρόγραμμά μας περιέχει παραστάσεις Θεάτρου, Περφόρμανς, Χορού, Συναυλίες, Όπερα, Μουσικό Θέατρο, Εικαστικά, Συζητήσεις, Κινηματογράφο, Πάρτι, Ερευνητικές πλατφόρμες, Δράσεις για παιδιά. Βασικό μας μέλημα ήταν η επέκταση του φεστιβαλικού ίχνους και η εμβάθυνση σε αυτό: Επέκταση στα είδη Τέχνης και διεύρυνση του κοινού στο οποίο απευθυνόμαστε. Εμβάθυνση της εμπλοκής του κοινού μας στη φεστιβαλική εμπειρία συνολικά. Ακόμα, έναν σημαντικό άξονα αποτελεί για εμάς η έκπληξη, οι απρόσμενες συναντήσεις, το γκρέμισμα της αντίληψης ότι κάποια είδη δεν είναι φεστιβαλικά ή δεν ταιριάζουν σε συγκεκριμένους χώρους.

Ξεκινώντας από το Θέατρο, προτρέψαμε τους έλληνες δημιουργούς να εξερευνήσουν λιγότερο χαρτογραφημένες περιοχές. Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν παλαιότεροι και νέοι δημιουργοί, επιθυμώντας να δοκιμαστούν για πρώτη φορά σε άγνωστα πεδία ή να συνεχίσουν την έρευνά τους σε πεδία που ήδη τους έχουν απασχολήσει. Προσκαλέσαμε τους δημιουργούς να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε νέα είδη, συλλογιζόμαστε το κλασικό ρεπερτόριο με τρόπο απελευθερωτικό, χτίζουμε παραστάσεις πάνω στις νέες δραματουργικές φόρμες. Επιδιώξαμε μια πολυφωνική αρμονία στην εκπροσώπηση των ειδών και των αισθητικών ρευμάτων. Δίνουμε χώρο στην κωμωδία με σπαρταριστά έργα και βυθιζόμαστε στο ανθρώπινο δράμα μέσα από τα μάτια κορυφαίων διεθνών δημιουργών.

Στο ξένο ρεπερτόριο του Θεάτρου αλλά και του Χορού ακολουθούμε δύο κατευθύνσεις: Συστήνουμε εντελώς νέα πρόσωπα με την ενότητα «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα», ενώ επαναφέρουμε αγαπημένους δημιουργούς, που έχουν σημαδέψει το Φεστιβάλ στο παρελθόν. Αν όλα πάνε καλά, θα προσφέρουμε ορισμένες συνταρακτικές παραστάσεις καλλιτεχνών που άνοιξαν και ανοίγουν νέα κεφάλαια στις παραστατικές τέχνες. Είναι δημιουργίες που διαλέξαμε με προσωπική φροντίδα από τις σκηνές του Κόσμου και οι περισσότερες διακρίνονται όχι μόνο για την ιδιαίτερη σκηνική τους γλώσσα αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο οι δημιουργοί τους αφουγκράζονται τις κοινωνικοπολιτικές δονήσεις γύρω μας. Από τη Χιλή ως τη Γαλλία, από την Πολωνία ως το Ισραήλ, από τη Βραζιλία ως τη Ρωσία θα ξεδιπλώσουμε μπροστά σας ιστορίες που μιλούν για την ερωτική ορμή, για τη θέση των γυναικών στην κοινωνία, για απεγνωσμένους φόνους πάθους και αγέννητα μωρά, για αρχαίους μύθους και πρόσωπα που διασχίζουν τους αιώνες πετώντας με φτερά και μαγιό σε μια δεκάωρη παράσταση-εμπειρία με διαλείμματα για φαγητό και πάρτι. Επιπλέον, ανοίγουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο συμπαραγωγών, που από φέτος θα δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής του, και στα επόμενα χρόνια στοχεύουμε να απλωθεί όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Επίδαυρο. Θα παρουσιάσουμε πάνω από 1.400 καλλιτέχνες, από περισσότερες από 30 χώρες, και περίπου 70 εκδηλώσεις, με 40 πρεμιέρες και νέες παραγωγές.

Παράλληλα, ανοίγουμε στην Αθήνα έναν κύκλο για το Αρχαίο Δράμα, με στόχο την ερευνητική προσέγγιση του είδους σε κλειστό χώρο, από έλληνες και ξένους σκηνοθέτες.

Στο σημείο αυτό δίνεται μια καλή αφορμή για να αναφερθώ ειδικά στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου, όπου οι διεθνείς μας συμπαραγωγές χτίζονται για τα επόμενα χρόνια. Στο στόχαστρό μας είναι πάντα το Αρχαίο Δράμα, τα αρχαία κείμενα εν γένει, και η σύγχρονη σκηνική τους ανάγνωση.

Από την εμπειρία μας των τελευταίων ετών εντοπίζουμε ένα κενό στην ειδική επεξεργασία ενός αρχαίου κειμένου, μια επεξεργασία που θα το κάνει να συνομιλήσει με τη σκηνική γλώσσα τού σήμερα και τις τελευταίες σκηνοθετικές αναζητήσεις. Θελήσαμε, λοιπόν, να εξειδικεύσουμε την έρευνα των επαγγελματιών τού είδους προς αυτή την κατεύθυνση, με την ελπίδα, αυτή η οργανωμένη έρευνα να αποδώσει καρπούς στο μέλλον και να μπολιάσει με νέο υλικό τις μεγάλες παραστάσεις στην Επίδαυρο.

Ενώ στη χώρα μας υπάρχουν πολλές αξιόλογες προσπάθειες για τη μετεκπαίδευση και την έρευνα των ηθοποιών και των χορευτών, έλειπε μια ερευνητική δομή που να στοχεύει στη Δραματουργία. Θελήσαμε, λοιπόν, να δώσουμε την ευκαιρία σε μια ομάδα επαγγελματιών να εργαστούν με νέα εργαλεία στη δραματουργική τους προσέγγιση.

Εγκαινιάζουμε, έτσι, το ερευνητικό πρόγραμμα «Πάροδος», που θα έχει διάρκεια επτά εβδομάδων. Θα πραγματοποιηθεί για τέσσερις εβδομάδες στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, που οι φιλοξενούμενοι καλλιτέχνες θα έχουν την αποκλειστική του χρήση για τρεις εβδομάδες. Εκεί θα μπορέσουν να εργαστούν απερίσπαστοι. Η ερευνητική διαδικασία θα έχει πρακτικό χαρακτήρα και θα υποστηρίζεται από κορυφαίους επαγγελματίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η «Πάροδος» θα είναι το πρώτο διακαλλιτεχνικό, ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την ανανεωτική προσέγγιση στη δραματουργία, τις σκηνικές φόρμες και τις διαδικασίες καλλιτεχνικής παραγωγής του αρχαίου δράματος. Η ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή στο πρόγραμμα θα δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ, όταν θα έχουμε ασφαλέστερα δεδομένα ως προς τον συνολικό προγραμματισμό μας.

Η Μικρή Επίδαυρος αφιερώνεται στη Μουσική και το μουσικό θέατρο: συναυλίες και παραστάσεις που αναφέρονται σε ένα ευρύ φάσμα της μουσικής, γνωστοί καλλιτέχνες που πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά, περφόρμανς που διασχίζουν τα είδη του πειραματικού θεάματος, από το μπαρόκ μέχρι την ηλεκτρονική μουσική και από την όπερα μέχρι την υποβρύχια ανακάλυψη μιας βυθισμένης πολιτείας.

Η πειραματική και ηλεκτρονική μουσική παρουσιάζονται για πρώτη φορά και στην Πειραιώς 260. Ανοίγουμε τις πόρτες μας για να ακουστούν και να φωτιστούν πτυχές της εγχώριας και διεθνούς club κουλτούρας, μέσα από δύο βασικές εκφάνσεις της: την ηλεκτρονική μουσική και την clubbing performance. Άλλοτε αυτοτελώς και άλλοτε σε διάλογο, οι δράσεις μας –συναυλίες, πάρτι, εργαστήρια– στοχεύουν σε ένα νεανικό κοινό και διευρύνουν την ανάπτυξη του διαλόγου στο πλαίσιο της σύγχρονης μουσικής.

Ο κύκλος «Layers of Street» είναι ένα αφιέρωμα στο hip hop και τη street κουλτούρα. Ανοίγουμε την πόρτα τού Φεστιβάλ στους street χορευτές, ώστε να έχουν πρόσβαση και χώρο στη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Ταυτόχρονα, με τέτοιες δράσεις προσκαλούμε νεότερο ηλικιακά κοινό να έρθει κοντά μας, να γίνει ενεργό κομμάτι του Φεστιβάλ. Παρουσιάζουμε σημαντικούς διεθνείς δημιουργούς που εμπνέονται από το hip hop, συνθέτοντας μια νέα χορογραφική γλώσσα, και παράλληλα, για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, πραγματοποιούμε ένα διήμερο battle, μια χορευτική «μάχη» με έπαθλα, υπό τον τίτλο «Athens Festival Urban Dance Contest».

Στο Ηρώδειο ενισχύουμε έντονα τη σύγχρονη μουσική, με σπουδαίους συνθέτες που δημιουργούν κόσμους μέσα από τη μείξη κλασικού και ηλεκτρονικού ήχου – καλλιτέχνες που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αυτό το χώρο. Παρουσιάζουμε, παράλληλα, για πρώτη φορά έναν συγκροτημένο «Κύκλο Τζαζ», που απαρτίζεται από πολύ μεγάλα ονόματα του είδους. Ταυτόχρονα, αγαπημένοι έλληνες δημιουργοί παρουσιάζουν για πρώτη φορά τον νέο τους δίσκο. Έχουμε, επίσης, μια μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή Χορού, με 70 άτομα επί σκηνής και συμφωνική ορχήστρα, ένα εγχείρημα που περιμένουμε με ιδιαίτερη ανυπομονησία. Η κλασική μουσική –που περιλαμβάνει και τον κύκλο των Συμφωνιών του Μπετόβεν, αφιέρωμα στα 250 χρόνια από τη γέννησή του–, οι μεγάλες ορχήστρες και η Όπερα έχουν φυσικά πολύ σημαντική θέση και ένα μεγάλο μερίδιο στο πρόγραμμά μας.

Παράλληλα με τις εκδηλώσεις/παραστάσεις, θελήσαμε να ενισχύσουμε και να εντείνουμε τη φεστιβαλική εμπειρία συνολικά.

Υπογραμμίζοντας μια σχέση αναφοράς ανάμεσα στο αρχαίο θέατρο και τη σύγχρονη δημιουργία στους χώρους των παραστατικών τεχνών, ιδιαίτερες δράσεις που εγκαινιάζονται, και διατρέχουν το φετινό πρόγραμμα, αντλούν τα ονόματά τους από το αρχαίο θέατρο ή τη δομή του, δραματουργική και αρχιτεκτονική. Έτσι, εκτός από το ερευνητικό πρόγραμμα «Πάροδος», στο οποίο αναφερθήκαμε, εγκαθιδρύουμε την ενότητα «Πρόλογος», στο πλαίσιο της οποίας, μισή ώρα πριν από τις πρεμιέρες στην Πειραιώς 260, θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού θα μας ξεναγούν στο σύμπαν κάθε παράστασης, δίνοντάς μας «κλειδιά» για τη μεγαλύτερη απόλαυσή της, ενώ μετά τις παραστάσεις οι δημιουργοί θα συζητούν με το κοινό στην ενότητα «Έξοδος».

Εξάλλου, το αγαπημένο εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά στην Επίδαυρο παίρνει το όνομα «Μικροί Ιχνευτές».

Τέλος, επεκτείνουμε κι άλλο την εμπειρία της θέασης δημιουργώντας ένα ακόμα πιο μεγάλο και ανοιχτό πλαίσιο, με επίκεντρο εσάς. Ονομάζουμε «Πλατεία» τον υπαίθριο χώρο που ενώνει όλες τις αίθουσες της Πειραιώς 260. Πλατεία είναι ένας ανοιχτός τόπος συνάντησης, αλλά και ο χώρος του θεάτρου, μπροστά από τη σκηνή, όπου τοποθετούνται τα καθίσματα των θεατών. Στη δική μας Πλατεία, λοιπόν, θα γεννηθεί ένας νέος χώρος συνάντησης, με τεράστια τραπέζια, με μίνι εστιατόριο, με μπαρ, όπου το κοινό θα μπορεί να έρχεται νωρίτερα, αλλά και να παραμένει μετά τη λήξη των παραστάσεων, να συνομιλεί για αυτά που είδε, να μοιράζεται την εμπειρία του, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί. Είναι μια αγαπημένη συνήθεια διεθνώς αλλά και –κυρίως– ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσής μας: το μοίρασμα της ζωής, των μικρών και μεγάλων επεισοδίων της, γύρω από ένα τραπέζι.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και ελπίζουμε ότι θα είμαστε σε θέση σύντομα να σας δώσουμε νέες πληροφορίες σχετικά με την υλοποίηση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου. Ελπίζουμε αυτή η ακραία συνθήκη, στην οποία ζούμε, να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να ξαναβρεθούμε όλοι υγιείς στις σκηνές μας, για να γιορτάσουμε τη ζωή, τη δημιουργία, τη συνύπαρξη.

Σας ευχαριστώ και εύχομαι, σε όλες και όλους μας, δύναμη και κουράγιο! "

Ιδέα και σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας

A_FORMS

Η τέχνη, σε όλες τις εκφάνσεις της, εκφράζεται, αναλύεται και εγγράφεται σε φόρμες.

Φόρμες νοητές, κυριολεκτικές, εύκαμπτες, άκαμπτες, ρευστές. Δημιουργήσαμε ένα οργανικό key visual που εμπνέεται από τις αρχές του μοντερνισμού του 60 και του 70, για να οικοδομήσει μια ταυτότητα που συνδυάζει το δέος και τη στιβαρότητα με την παιγνιώδη και υπαινικτική καλαισθησία. Τρεις φόρμες σε διαφορετικά χρώματα και σχηματισμούς, επιτελούν, ταυτόχρονα ρόλο τυπογραφίας (ως αρχικά του Athens Epidaurus Festival) αλλά και εικαστικό, παραπέμποντας σε ανθρώπινες φιγούρες και δραματικές αναπαραστάσεις.

Από το concept του key visual προκύπτει ένα οπτικό σύστημα παρουσίασης των πληροφοριών και των υλικών του Φεστιβάλ. Οι φόρμες μετατρέπονται αφενός σε μικρο-φόρμες οι οποίες λειτουργούν ως σημάνσεις για κάθε χώρο του Φεστιβάλ, αφετέρου σε καμβά που –με σύγχρονες γραφιστικές τεχνικές όπως είναι το stretching– «εγκιβωτίζει» δημιουργικά τη φωτογραφική πληροφορία κάθε παράστασης. Στόχος είναι να εφαρμόσουμε μια επικοινωνιακή μέθοδο που, μέσω της πλαστικότητας και του stopping power, αποτυπώνει κάθε μήνυμα με διακριτό τρόπο, διατηρώντας όμως στρατηγική και αισθητική συνοχή. Η δύναμη μιας φόρμας χωρίς συμβατικό όριο γίνεται το μέσο μεταφοράς του νέου.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, οι ημερομηνίες των παραστάσεων δεν συμπεριλήφθηκαν στην αναλυτική παρουσίαση που ακολουθεί.

Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση και όλο το επιτελείο του Φεστιβάλ εργάζονται εντατικά και είναι σε επιφυλακή ώστε να διασφαλιστεί η υλοποίηση του προγράμματος, στον βαθμό που θα είναι εφικτό.

Προτεραιότητά μας είναι η υγεία του κοινού, των καλλιτεχνών και όλης της ομάδας του Φεστιβάλ.

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2020

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Πρόλογος – Έξοδος

Pre-show & Post show talks 17

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αμφιτρύων 18

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ

Το κουκλόσπιτο 19

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει 20

ΕΚΤΟΡΑΣ ΛΥΓΙΖΟΣ

Το σχολείο των γυναικών 21

ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΣΙΝΙΚΟΡΗΣ

Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard 22

RIMINI PROTOKOLL, KOSTIS STAFYLAKIS & guests

Oι γκουρού της Πλατείας Θεάτρου 23

ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΤΟΝΑΛ - ΣΟΦΙΑ ΜΑΡΑΘΑΚΗ

Το δάσος 25

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ - ΣΟΦΙΑ ΧΙΛΛ

Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο 26

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια 27

ΟΜΑΔΑ SUM - LATINITAS NOSTRA

Danke / Ευχαριστώ 28

VENTUS ENSEMBLE - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΕΝΙΑΔΗΣ

SOFIA SIMITZIS - Gerhild Steinbuch

The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου 29

SCHAUBÜHNE - THOMAS OSTERMEIER

Ιστορία της βίας 30

GOGOL CENTER - ΚΙΡΙΛ ΣΕΡΕΜΠΡΕΝΙΚΟΦ

Νεκρές ψυχές 31

NOWY TEATR - KRZYSZTOF WARLIKOWSKI

Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ 33

MÜNCHNER KAMMERSPIELE - CHRISTOPHER RÜPING

Dionysos Stadt / Η πόλη του Διονύσου 34

TR-WARSZAWA - KORNÉL MUNDRUCZÓ

Κομμάτια μιας γυναίκας 36

TEATRO LA RE-SENTIDA - MARCO LAYERA

Paisajes para no colorear / Τοπία χωρίς χρώμα 37

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ ΖΗΤΑ - ΙΡΙΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝ

A Dance as a Dance 38

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ

Mouth 39

ΔΑΝΑΗ & ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Free at Last 40

ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΙΝΕΙΤΑΙ

9.25 41

MAGUY MARIN

Ligne de crête / Στην κόψη του ξυραφιού 42

LA VERONAL - MARCOS MORAU

Pasionaria 43

ALEXANDRA WAIERSTALL

ANNNA³. The Worlds of Infinite Shifts / Οι κόσμοι των αέναων μετατοπίσεων 44

LIA RODRIGUES

Fúria / Μανία 45

L-E-V - SHARON EYAL - GAI BEHAR

Chapter 3: The Brutal Journey of the Heart / Κεφάλαιο 3: Το βάναυσο ταξίδι της καρδιάς 46

Koen Augustijnen & Rosalba Torres Guerrero / Siamese Sie

Lamenta / Μοιρολόγια 47

DYPTIK

D-Construction / Aπο-δόμηση 49

ATHENS FESTIVAL URBAN DANCE CONTEST

Breakdance Battle - All Style Battle 50

HILDUR GUÐNADÓTTIR με τους CHRIS WATSON και SAM SLATER

Chernobyl Live 52

Chronotopia

Εβδομάδα ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής

Σε συνεργασία με το CTM Festival και το Ινστιτούτο Γκαίτε 53

MusicMakers Hacklab 54

NENE H & ENSEMBLE BASIANI Chela 55

CTM Club Night I & ΙΙ 56

Εικαστικά

ΤΑΣΟΣ ΒΡΕΤΤΟΣ

The Feel. Backstage 57

The Commission

Συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το outset.Greece 58

Takis

Συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Τρία ιστορικά γλυπτά του Takis στο Ηρώδειο

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Takis 59

TAKIS. Γλύπτης του μαγνητισμού, του φωτός και του ήχου - Εκπαιδευτικό πρόγραμμα 60

Ηχητικοί διαλογισμοί 61

10o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Μυστικά και ψέματα του Μάικ Λι 62

Λευκές νύχτες του Λουκίνο Βισκόντι 63

Ημερίδα. Σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών

Το Φεστιβάλ Επιδαύρου τον 21ο αιώνα: υποσχέσεις, προκλήσεις, αδιέξοδα 64

ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΙΜΑ - ΑΝΤΙ ΤΖΟΥΜΑ

Οικοδομή 65

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΞΟΥΡΗ

Τα τραγούδια της Σωτηρίας 66

ΣΙΜΟΣ ΚΑΚΑΛΑΣ
Αίαντας 67

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ

OPERA BALLET VLAANDEREN - LES BALLETS C DE LA B - ALAIN PLATEL

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ - MARC PIOLLET

C(H)ŒURS 2020 69

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - PHILIPPE AUGUIN - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

Ριγολέττος 71

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - PIER GIORGIO MORANDI - HUGO DE ANA

Τόσκα 72

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΑΤΑΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΥ - LAURENCE DALE

Η Ιταλίδα στο Αλγέρι 73

ORCHESTRE RÉVOLUTIONNAIRE ET ROMANTIQUE - MONTEVERDI CHOIR

SIR JOHN ELIOT GARDINER

BEETHOVEN 250 - SYMPHONY CYCLE 74

STAATSKAPELLE DRESDEN - MYUNG-WHUN CHUNG - EMANUEL AX

Έργα Μπετόβεν, Μπραμς 83

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ - CHRISTOPH ESCHENBACH - ΝΤΑΝΙΛ ΤΡΙΦΟΝΟΦ

Έργα Θεοδωράκη, Μπετόβεν, Τσαϊκόφσκι 84

ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΖΩΗ ΤΣΟΚΑΝΟΥ - DANIEL LOZAKOVICH

Έργα Θεοδωράκη, Τσαϊκόφσκι, Προκόφιεφ 85

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ & ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΤ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής

Έργα Ντβόρζακ, Μπιζέ, Βάγκνερ, Μποροντίν, Πουτσίνι, Βέρντι 86

JAZZ AT LINCOLN CENTER ORCHESTRA - WYNTON MARSALIS 87

JOSHUA REDMAN - BRAD MEHLDAU - CHRISTIAN MCBRIDE - BRIAN BLADE

A Moodswing Reunion 88

JAN GARBAREK με τη συμμετοχή του TRILOK GURTU 89

MAX RICHTER 90

NILS FRAHM 91

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ

Τους προβολείς στήσε 91

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ - ΝΙΚΟΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ

Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων 92

ΜΟΝΙΚΑ

Κάτι ανθίζει στο Ηρώδειο 93

EL SISTEMA GREECE - BLEND MISHKIN

World A Music: The routes of our roots 94

ΟΙ ΚΑΣΕΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΙΑ

Η κασέτα του ’80 - η άλλη πλευρά 95

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ

Ορέστης 97

CEZARIS GRAUŽINIS

Φιλοκτήτης 98

ΑΡΗΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ

Προμηθέας Δεσμώτης 99

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λυσιστράτη 100

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ

Πέρσες 101

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ

Ιφιγένεια η εν Ταύροις 102

ΔΗΠΕΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΝΙΚΑΙΤΗ ΚΟΝΤΟΥΡΗ

Βάκχες 103

ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΣ

Ιχνευταί 104

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΗΓΑΣ

Όρνιθες 105

Μικροί Ιχνευτές

Εργαστήριο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά 106

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Πάροδος

Studio Residency στη Μικρή Επίδαυρο 109

MIHALIS KALKANIS GROUP

με καλεσμένους τους ΧΑΪΚ ΓΙΑΖΙΤΖΙΑΝ & ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ 111

ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ - PRIMAVERA EN SALONICO

με τη συμμετοχή της LAMIA BEDIOUI

Watersong 112

KEYVAN CHEMIRANI & THE RHYTHM ALCHEMY

με τη συμμετοχή του ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ 113

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Live Looping 113

ΟΜΑΔΑ ΡΑΦΗ - NOVA MELANCHOLIA

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΓΑΝΙΔΗΣ - XΑΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

Η κιβωτός του Νώε / Il diluvio universale 114

Μ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ - Μ. ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ - Μ. ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ

«Έχω μάτια στ’ αυτιά» - Η ανθρώπινη φωνή 115

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟY

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ

Βυθισμένη πολιτεία 116

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

Ώρα έναρξης παραστάσεων 21:00, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά

Όλες οι διεθνείς παραγωγές θεάτρου με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Όλες οι παραστάσεις στην ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπέρτιτλους

και με ελληνικούς στην πρεμιέρα, για άτομα με προβλήματα ακοής

Υπογραμμίζοντας μια σχέση αναφοράς ανάμεσα στη σύγχρονη δημιουργία στον χώρο των παραστατικών τεχνών και στο αρχαίο δράμα, ιδιαίτερες δράσεις που εγκαινιάζονται και διατρέχουν το φετινό πρόγραμμα, όπως «Πάροδος» (Studio Residency στη Μικρή Επίδαυρο), «Πρόλογος» / «Έξοδος» (νέοι θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού μας εισάγουν στο πνεύμα της παράστασης, μισή ώρα πριν την πρεμιέρα, και συναντήσεις με τους συντελεστές μετά την παράσταση) και «Μικροί Ιχνευτές» (εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά στην Επίδαυρο), αντλούν τα ονόματά τους από το αρχαίο θέατρο ή τη δομή του, δραματουργική και αρχιτεκτονική.

Συνδέοντας τη Σκηνή με το Κοινό του Φεστιβάλ, ο υπαίθριος χώρος ανάμεσα στους Χώρους Α – Β – Ε – Η της Πειραιώς 260 μετονομάζεται σε Πλατεία. Στην Πλατεία θα δημιουργηθεί ένας νέος χώρος συνάντησης, με τεράστια τραπέζια, με μίνι εστιατόριο, με μπαρ, όπου το κοινό θα μπορεί να έρχεται νωρίτερα, και, κυρίως, να παραμένει μετά τη λήξη των παραστάσεων και να συνομιλεί γι’ αυτά που είδε, να μοιράζεται την εμπειρία του πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.

ΠΛΑΤΕΙΑ

Πρόλογος

Pre-show talks

Νέοι θεατρολόγοι και ειδικοί του χορού μάς εισάγουν στο πνεύμα της παράστασης

Μια φεστιβαλική παράσταση είναι για πολλούς από εμάς ένα παράξενο κι ανεξερεύνητο σύμπαν που ανυπομονούμε ν’ ανακαλύψουμε. Πού εντάσσεται αισθητικά και ποια η αφετηρία της; Τι αποκαλύπτει για την καλλιτεχνική διαδικασία και τις μυστικές της διαδρομές ο ερμηνευτικός της κώδικας;

Το Φεστιβάλ Αθηνών προσκαλεί νέους θεατρολόγους και ειδικούς του χορού να «βουτήξουν» με φρέσκια ματιά στον δημιουργικό κόσμο των παραστάσεων της Πειραιώς 260 για να μας προσφέρουν πολύτιμα κλειδιά εισόδου. Ερεθίζοντας τη φεστιβαλική λαιμαργία μας, οι νεαροί «ανάδοχοι» κάθε παράστασης μας περιμένουν σε κάθε πρεμιέρα, μισή ώρα πριν από την είσοδό μας στην αίθουσα, σ’ ένα ιδιότυπο «ορεκτικό» ραντεβού, που μας εφοδιάζει με νέες ερωτήσεις, τροφοδοτεί την περιέργειά μας και μας εξοπλίζει θεωρητικά για το έργο που θα παρακολουθήσουμε.

Με τη νέα αυτή πρακτική, που εγκαινιάζεται το καλοκαίρι του 2020, το Φεστιβάλ φιλοδοξεί να συμβάλει στην εξοικείωση του κοινού με τους συχνά ανοίκειους κώδικες των σύγχρονων παραστάσεων και στη μεγαλύτερη απόλαυση των πρωτοποριακών παραγωγών που προτείνει.

ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Έξοδος

Post-show talks

Θα συνεχιστούν και φέτος οι πολύτιμες συζητήσεις με σκηνοθέτες, χορογράφους και συντελεστές των παραστάσεων, στις σκηνές της Πειραιώς 260.

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Βασίλης Παπαβασιλείου

Αμφιτρύων

του Πλαύτου

«Θα τους τρελάνω και τους δυο με χίλιες δυο παρανοήσεις κι ολόκληρο το σπιτικό του Αμφιτρύωνα· ώσπου ο πατέρας μου να σιχαθεί εντελώς εκείνη που αγαπά», μας προειδοποιεί ο πανούργος θεός Ερμής στην πρώτη σκηνή, ενορχηστρώνοντας έναν δαιμόνιο καμβά παρεξηγήσεων, που θα οδηγήσει την πλοκή του έργου στα ακραία όριά της.

Ο Αμφιτρύων, το πιο διάσημο έργο της Νέας Κωμωδίας, που σπάνια ανεβαίνει, είναι ιδανικό για να εξερευνήσει κανείς τις ρίζες και τους μηχανισμούς της θεατρικής τέχνης, και ιδιαίτερα της κωμωδίας, χάρη στο παραδοσιακό μοτίβο των διδύμων που αξιοποιεί. Δεν είναι τυχαίο ότι από τον Πλαύτο παίρνουν τη σκυτάλη οι κορυφαίοι μάστορες της κωμωδίας, από τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο και τον Μαριβώ ως τον Φεϋντώ, κι από τον Τσάπλιν και τον Κήτον ως τον Αυλωνίτη και τον Ηλιόπουλο. Με τον Αμφιτρύωνα, ο Βασίλης Παπαβασιλείου μας καλεί ν’ ανακαλύψουμε, από τη μήτρα, τη μυσταγωγία του απόλυτου παιχνιδιού και τη χαρά του καθαρού θεάτρου!

Μετάφραση Τάσος Ρούσσος • Σκηνοθεσία Βασίλης Παπαβασιλείου • Συνεργάτιδα στη σκηνοθεσία και στη δραματουργία Νικολέτα Φιλόσογλου • Σκηνικά - Κοστούμια Άγγελος Μέντης • Μουσική σύνθεση επί σκηνής - Ηχητική δραματουργία Δημήτρης Καμαρωτός • Χορογραφία - Επιμέλεια κίνησης Ερμής Μαλκότσης • Σχεδιασμός φωτισμών Ελευθερία Ντεκώ • Παίζουν Εύη Σαουλίδου, Γιάννης Νταλιάνης, Θανάσης Δήμου, Κώστας Μπερικόπουλος, Άγγελος Μπούρας, Κωνσταντίνα Τάκαλου κ.ά. • Εκτέλεση παραγωγής Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Νίκος Καραθάνος

Το κουκλόσπιτο

του Χένρικ Ίψεν

Ο σκηνικός χώρος μετατρέπεται  σε ραδιοφωνικό στούντιο και οι ηθοποιοί ερμηνεύουν το Κουκλόσπιτο του Ίψεν σαν να εκπέμπεται από ραδιοφωνικό σταθμό – μια ιδέα του Νίκου Καραθάνου εμπνευσμένη από μια εικόνα: «Έναν επαρχιακό σταθμό, ας πούμε στο Καρπενήσι, ένα βράδυ Χριστουγέννων, να εκπέμπει το Κουκλόσπιτο του Ίψεν. Να εκπέμπεσαι, να φωνάζεις δυνατά και να μη σε βλέπει κανείς. Όταν είσαι στο ραδιόφωνο νιώθεις τόσο μόνος, τόσο ανάπηρος, τόσο λειψός και, ταυτοχρόνως, έχεις μια υπερμεγέθη, τιτάνια δύναμη στη φωνή. Και καμιά φορά σκέφτεσαι, όταν μιλάς, ότι σ’ ακούει όλος ο κόσμος. Άραγε, όμως, σ’ ακούει κανείς;».

Η αγωνία της φωνής ν’ ακουστεί ενισχύει τη μοναξιά του σώματος. Ακούμε, άραγε, καλύτερα όταν δεν βλέπουμε; Βλέπουμε πιο βαθιά όταν εμπιστευόμαστε τον κόσμο της ακοής; Ένα επιτελείο ξεχωριστών ερμηνευτών, μεταξύ άλλων ο Χρήστος Λούλης, η Γαλήνη Χατζηπασχάλη, η Ελένη Κοκκίδου, ο Άγγελος Παπαδημητρίου και ο ίδιος ο Νίκος Καραθάνος, που έχει τη σκηνοθετική σύλληψη, γίνονται οι ραδιοφωνικοί εκφωνητές της έντονα προσωπικής αυτής ανάγνωσης, όπου κεντρικό ρόλο παίζει η δραματουργία του ήχου και η μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου. Μια παράσταση που απηχεί την αγάπη για το ραδιοφωνικό θέατρο και ταυτόχρονα συντονίζεται με την επιστροφή στον λόγο που υπηρετεί ένα θέατρο της ακοής.

Μετάφραση Γιώργος Σκεύας • Σκηνοθεσία - Διασκευή Νίκος Καραθάνος • Σκηνικά Μυρτώ Λάμπρου • Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου • Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου • Κίνηση Αμάλια Μπένετ • Βοηθός σκηνοθέτη Ιωάννα Μπιτούνη • Φωτογράφος - Καλλιτεχνική επιμέλεια υλικού προώθησης Xρήστος Συμεωνίδης • Παίζουν (αλφαβητικά) Νίκος Καραθάνος, Ελένη Κοκκίδου, Χρήστος Λούλης, Ιωάννα Μπιτούνη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη • Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Γιολάντα

Μαρκοπούλου και Βίκυ Στρατάκη

Η ομάδα ευχαριστεί τον Γιώργο Μουχταρίδη και τον Pepper 96.6 FM για την ευγενική παραχώρηση του στούντιο για την πραγματοποίηση της φωτογράφισης.

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα

Ο Ζορμπάς, ένας γάτος μαύρος, πελώριος και χοντρός, λιαζόταν ξαπλωμένος, όταν ξαφνικά είδε μια γλαροπούλα να προσγειώνεται μπροστά του, με όλο της το κορμί ποτισμένο με μια βρομερή ουσία από πετρελαιοκηλίδα. Προτού ξεψυχήσει το πουλί, ο Ζορμπάς πρόλαβε και τού υποσχέθηκε κάτι ανήκουστο: Να φροντίσει το αυγό που του αφήνει η γλαροπούλα, κι όταν βγει απ’ το αυγό το γλαρόνι, να του μάθει να πετάει. Μα είναι δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ’ ένα γλάρο να πετάει; Ο Ζορμπάς κι οι άλλοι γάτοι του λιμανιού, μια κλασική αντροπαρέα, αγκαλιάζουν ένα πλάσμα που η ανάγκη το έφερε κοντά τους και ανακαλύπτουν πως η δύναμη της αγάπης μπορεί να κάνει τα πάντα δυνατά.

Με δεκαοχτάχρονη εμπειρία στο θέατρο αλληλεγγύης για παιδιά, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και το Θέατρο του Νέου Κόσμου δημιουργούν για το Φεστιβάλ μια παράσταση που απευθύνεται σε θεατές κάθε ηλικίας και εθνικότητας, με τη σκέψη ιδιαίτερα στα παιδιά που βιώνουν συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Φράσεις στα αγγλικά, γαλλικά, ουρντού, φαρσί και αραβικά μπλέκονται με τα ελληνικά αλλά και με τη γλώσσα των γάτων και των γλάρων σ’ αυτή τη χαρούμενη βαβέλ, με αφετηρία το βιβλίο του πολυβραβευμένου Λουίς Σεπούλβεδα, που διασκευάζεται από την Άνδρη Θεοδότου και θα ζωντανέψει στην Πειραιώς 260 από μια δυνατή ομάδα συντελεστών, για κοινό που θα περιλαμβάνει και παιδιά προσφύγων και μεταναστών. Στη συνέχεια, με τη συνεργασία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η παράσταση θα ταξιδέψει σε κέντρα υποδοχής προσφύγων και δομές αλληλεγγύης.

Διασκευή Άνδρη Θεοδότου • Σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος • Μουσική Φοίβος Δεληβοριάς • Σκηνικά - Κοστούμια Μαγδαληνή Αυγερινού • Επιμέλεια κίνησης Σοφία Πάσχου • Βοηθός σκηνοθέτη Μαρία Παπαλέξη • Παίζουν Άνδρη Θεοδότου, Θάνος Λέκκας, Λυδία Τζανουδάκη, Στράτος Χρήστου, Απόστολος Ψυχράμης

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Έκτορας Λυγίζος

Το σχολείο των γυναικών

του Μολιέρου

Από φόβο να μη γίνει «κερατάς», ο Αρνόλφος γίνεται δυνάστης! Πέρα, όμως, από το ιλαρό ύφος του Σχολείου των γυναικών και τις αλλεπάλληλες, ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις, ο Μολιέρος παραδίδει στο πρόσωπο του ήρωα έναν χαρακτήρα τραγικό, θύμα της ίδιας του της πλεκτάνης, με την Αγνή να του «ξεγλιστρά» χωρίς έλεος, καθώς συνειδητοποιεί την τρομακτική δύναμη της αθωότητάς της.

Με όχημα την ευρηματική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο, ο Έκτορας Λυγίζος συνεχίζει τον πειραματισμό του στο απαιτητικό είδος της φάρσας, με έναν κώδικα σωματικού θεάτρου που διατηρεί στοιχεία από την ακροβατική περφόρμανς και τον χορό. Η σκηνοθεσία αφηγείται αυτή την αρχετυπική ιστορία εξέγερσης απελευθερώνοντας τη μουσικότητα του λόγου και τοποθετώντας τη δράση σε έναν αεικίνητο μηχανισμό παραγωγής ήχων, εικόνων και μουσικής, που φέρνει διαρκώς τον ηθοποιό «ενώπιον ενωπίω» με το κοινό.

Μετάφραση Χρύσα Προκοπάκη • Διασκευή - Σκηνοθεσία Έκτορας Λυγίζος • Σκηνικά Κλειώ Μπομπότη • Κοστούμια Άλκηστη Μάμαλη • Φωτισμοί Δημήτρης Κασιμάτης • Μουσική The Boy • Μακιγιάζ Ιωάννα Λυγίζου • Συνεργασία στην κίνηση - Σωματική προετοιμασία Χαρά Κότσαλη • Φωνητική προετοιμασία Ευαγγελία Καρακατσάνη • Ηχητικός σχεδιασμός Brian Coon • Βοηθός σκηνοθέτη Εύα Βλασσοπούλου • Βοηθός σκηνογράφου Φιλάνθη Μπουγάτσου • Παίζουν Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιάννης Κλίνης, Σοφία Κόκκαλη, Έκτορας Λυγίζος, Άρης Μπαλής, The Boy • Υπεύθυνη επικοινωνίας Ελεάννα Γεωργίου • Διεύθυνση παραγωγής Τζένη Νομικού • Παραγωγή Grasshopper

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Πρόδρομος Τσινικόρης

Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard

Μια post-documentary παράσταση,

βασισμένη στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ

Στο τελευταίο, έντονα συμβολικό έργο του (1903), ο Άντον Τσέχωφ περιγράφει τη διαδρομή μιας οικογένειας των αρχών του 20ού αιώνα που, αδυνατώντας να αντιληφθεί τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της εποχής, χάνει σε πλειστηριασμό το πατρογονικό κτήμα. Αξιοποιώντας την εμπειρία του στο θέατρο-ντοκιμαντέρ, ο Πρόδρομος Τσινικόρης εμπνέεται από το τσεχωφικό έργο κι επιχειρεί να φανταστεί τη συνέχεια της ιστορίας στo σήμερα.

Πώς διαχειρίζονται οι τσεχωφικοί χαρακτήρες το τραύμα της απώλειας; Τι μπορεί να συμβαίνει στη ζωή τους μετά τον εκτοπισμό από την οικογενειακή εστία και σε τι είδους νέα αρχή προσβλέπουν; Αν ο Βυσσινόκηπος αποτελούσε προάγγελο των επαναστάσεων που θα ακολουθούσαν στη Ρωσία, ποιες εναλλακτικές μπορούν να φανταστούν οι ήρωές του για την επόμενη μέρα, όταν οι σταθερές του ιδιωτικού, κοινωνικού και οικονομικού βίου κλυδωνίζονται συθέμελα;

Σύλληψη - Κείμενο - Σκηνοθεσία Πρόδρομος Τσινικόρης • Σκηνικά - Κοστούμια Ελένη Στρούλια • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Έρευνα & δραματουργική συνεργασία Ιωάννα Βαλσαμίδου • Δραματουργία Martin Valdez Stauber •

Μουσική Παναγιώτης Μανουηλίδης • Βίντεο Δημήτρης Ζάχος • Συνεργασία στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία Ζαΐρα Φαληρέα • Βοηθός σκηνοθέτη Κορίνα Βασιλειάδου • Εκτέλεση παραγωγής Κωστής Παναγιωτόπουλος • Παίζουν Γιώργος Βαλαής, Μιχάλης Βαλάσογλου, Μαρία Πανουργιά, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Πρόδρομος Τσινικόρης

Η έρευνα για το Thank God It’s Monday at the Cherry Orchard υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR - Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση.

Εργαστήριο post-documentary theatre

από τον Πρόδρομο Τσινικόρη

Θέατρο-ντοκιμαντέρ και κλασική δραματουργία: συμβατοί ή ασύμβατοι κόσμοι; Πώς να αξιοποιηθεί η πραγματικότητα ως υλικό για την ερμηνεία κλασικών έργων μέσα από σύγχρονο πρίσμα; Πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα εναλλακτικό σκηνικό αφήγημα μέσα από ένα κλειστό δραματουργικό σχήμα;

Το εργαστήριο απευθύνεται σε σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς, δραματουργούς, δημοσιογράφους. Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν δει την παράσταση και να έχουν διαβάσει το πρωτότυπο έργο.

Μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 15 άτομα

Αιτήσεις συμμετοχής, με αποστολή βιογραφικού: seminars@greekfestival.gr

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Rimini Protokoll, Kostis Stafylakis & guests

Oι γκουρού της Πλατείας Θεάτρου

Μια συνεργατική περφόρμανς από καλλιτέχνες και «ειδικούς της καθημερινότητας»

Τι είδους σκηνές και τι θέατρα περιέχει η Πλατεία Θεάτρου, στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα σε δρόμους που φέρουν τα ονόματα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη; Ποιοι οι «πρωταγωνιστές» τους; Πού βρίσκονταν δέκα χρόνια πριν και πώς φαντάζονται τον εαυτό τους δέκα χρόνια μετά; Το «Guru Bar», ορόσημο της νυχτερινής Αθήνας από τα μέσα του ’90 μέχρι τις αρχές του 2000, έκλεισε οριστικά στην αρχή της «κρίσης» και πρόσφατα μεταμορφώθηκε σε ViZ Laboratory for Visual Culture.

Σήμερα, στο «τέλος» της περιόδου της «κρίσης», οι Rimini Protokoll επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών, ακριβώς δέκα χρόνια μετά τον Προμηθέα στην Αθήνα που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο με 103 Αθηναίους επί σκηνής, για να εργαστούν εκ νέου με «ειδικούς της καθημερινότητας» σε ένα πρότζεκτ εμπνευσμένο από τη μεταμόρφωση της Πλατείας Θεάτρου.

Αυτή τη φορά ο Daniel Wetzel συνεργάζεται με τον Κωστή Σταφυλάκη και το ViZ Laboratory for Visual Culture και προσκαλούν έξι δημιουργούς, από διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία, να συνδημιουργήσουν μικρές επιτελεστικές σπουδές για την περασμένη δεκαετία αλλά και γι’ αυτήν που έρχεται, ξεχωριστές όψεις ενός πολυπρισματικού αφηγήματος για την Αθήνα, για το χθες και το αύριο των κατοίκων της.

Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία σε μορφή «work in progress», σε τέσσερις συναντήσεις με παρουσιάσεις που θα πραγματοποιηθούν στο ViZ Laboratory for Visual Culture.

Μέθοδος Daniel Wetzel • Καλλιτεχνική διεύθυνση Κωστής Σταφυλάκης, Daniel Wetzel • Συμμετέχουν έξι καλλιτέχνες και έξι «ειδικοί της καθημερινότητας» • Συνεργασία ViZ Laboratory for Visual Culture, μια πρωτοβουλία των Εργαστηρίων 11 & 12 της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση και της Εταιρείας Ανάπτυξης & Τουριστικής Προβολής του Δήμου Αθηναίων • Συμπαραγωγή Rimini Protokoll

ViZ Laboratory for Visual Culture

Work in progress παρουσιάσεις

ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Ομάδα Θέατρου ΑΤΟΝΑλ - Σοφία Μαραθάκη

Το δάσος

Μήπως η «ειρηνική» συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση εξελίσσεται σε μια από τις ουτοπίες του 21ου αιώνα;

Με νωπές ακόμα τις αποκαρδιωτικές εικόνες των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και στην Αυστραλία, η Σοφία Μαραθάκη δημιουργεί μια παράσταση με ιδιαίτερη ευαισθησία, αφιερωμένη στο δάσος, άλλοτε κατοικία νυμφών και ηρώων, σήμερα τον πλέον απειλούμενο κρίκο στην περιβαλλοντική αλυσίδα. Δραματουργικός άξονας είναι το μυθιστόρημα Άνθρωποι του δάσους της, γνωστής από το Brokeback Mountain, Annie Proulx, που διατρέχοντας διάστημα τριακοσίων ετών, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του, αποκαλύπτει την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των «αστείρευτων» φυσικών πόρων στη διάρκεια των αιώνων και μας φέρνει δραματικά αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο μιας οικολογικής κατάρρευσης. Η μυθοπλασία συναντά την τεχνική του θεάτρου-ντοκουμέντου, με οπτικοακουστικό υλικό από συνεντεύξεις επιστημόνων, δασολόγων, βιολόγων, που μπολιάζονται στον δραματουργικό καμβά και προτείνουν ένα ολικό αφήγημα για την ιστορία του δάσους.

Σύλληψη - Σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη • Έρευνα - Σύνθεση κειμένου Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Ιωάννα Βαλσαμίδου • Σκηνικός χώρος - Σχεδιασμός κοστουμιών Κωνσταντίνος Ζαμάνης • Πρωτότυπη μουσική - Ηχητικά τοπία Βασίλης Τζαβάρας • Κίνηση Βρισηίδα Σολωμού • Σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης • Βοηθός σκηνοθέτη Κατερίνα Γεωργουδάκη • Παίζουν Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ελεάνα Καυκαλά, Νέστωρ Κοψιδάς, Δημήτρης Πασσάς, Γιώργος Σύρμας, Νικόλας Χανακούλας • Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου και Βίκυ Στρατάκη

*

ΘΕΑΤΡΟ / ΜΟΥΣΙΚΗ / ANCIENT DRAMA REVISITED

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Κωνσταντίνος Χατζής - Γιώργος Κουμεντάκης - Σοφία Χιλλ

Κλυταιμνήστρα, μουσική δωματίου για ένα όργανο

Βασισμένο στον Αγαμέμονα του Αισχύλου

Όλα ξεκίνησαν το 2014, όταν o Κωνσταντίνος Χατζής γνώρισε τον πολυβραβευμένο ακτιβιστή φωτογράφο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο (Sebastião Salgado) στη Σοφία Χιλλ. Το έργο του ποιητή / φωτογράφου, που έχει αποτυπώσει στα φωτογραφικά του άλμπουμ ένα σπαρακτικό πορτρέτο του κόσμου μας, εστιάζοντας στον ανθρώπινο πόνο, την οικολογική κρίση, τον πόλεμο, τη μετανάστευση, υπήρξε αυτά τα χρόνια, της κοινής έρευνας σκηνοθέτη και ηθοποιού, πηγή έμπνευσης και βαθύτερης κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσα από το έργο του Αισχύλου.

Με όχημα τα χορικά του Αγαμέμνονα και τους μονολόγους της Κλυταιμνήστρας, που ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ, η παράσταση αφηγείται την ανθρώπινη ιστορία ως αέναη ιστορία πολέμου, σε διάλογο με το νέο μουσικό έργο του Γιώργου Κουμεντάκη, σαν μακρινή μελωδία που ακούγεται από καταβολής κόσμου. Μια μινιμαλιστική προσέγγιση, που ζωντανεύει τον τραγικό λόγο μέσα από το σώμα της ηθοποιού, υπό τους ήχους του γιαϊλί ταμπούρ (Ευγένιος Βούλγαρης) και του πιάνου (σε ερμηνεία του ίδιου του σκηνοθέτη), στο φωτογραφικό περιβάλλον του Σεμπαστιάο Σαλγκάδο.

Σκηνοθεσία - Διασκευή Κωνσταντίνος Χατζής • Πρωτότυπη μουσική Γιώργος Κουμεντάκης • Επιμέλεια κίνησης Ηλέκτρα Καρτάνου • Κοστούμι Λουκία • Σκηνική εγκατάσταση Σοφία Χιλλ, Κωνσταντίνος Χατζής • Βοηθός σκηνοθέτη Στέλλα Παπακωνσταντίνου • Ερμηνεύει η Σοφία Χιλλ • Φωτισμός επί σκηνής Νίκος Μάνεσης • Μουσικοί Ευγένιος Βούλγαρης (γιαϊλί ταμπούρ), Κωνσταντίνος Χατζής (πιάνο) • Διεύθυνση παραγωγής Κωνσταντίνα Αγγελέτου • Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Κατερίνα Γιαννοπούλου

Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια

Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρ.Β. Φασμπίντερ

«Όταν ένα έτος έχει 13 φεγγάρια, συχνά οδηγεί σε αναπόφευκτες προσωπικές τραγωδίες». Έτσι αρχίζει η γνωστή ταινία του Ρ.Β. Φασμπίντερ, που μεταφέρεται από την Κατερίνα Γιαννοπούλου στο θέατρο για το Φεστιβάλ Αθηνών, 42 χρόνια μετά τη δημιουργία της, με τον Γιώργο Βαλαή στον ρόλο της Ελβίρας.

Εγκαταλειμμένη από όλους, η διεμφυλική ηρωίδα περιπλανιέται στους δρόμους μιας αφιλόξενης πόλης κι επισκέπτεται τόπους και ανθρώπους που τη σημάδεψαν, προσπαθώντας να βρει έναν λόγο για να συνεχίσει να ζει. Το 2020 θα είναι επίσης μια χρονιά με 13 νέα φεγγάρια, επίφοβη για όλους τους αδύναμους, και ιδίως για εκείνους που ανήκουν στο κοινωνικό περιθώριο, σε μια κρίσιμη στιγμή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ζητήματα φύλου. Παρακολουθώντας τις τελευταίες πέντε μέρες της –διωγμένης απ’ όλους– Ελβίρας, στην προσπάθειά της να επουλώσει τις πληγές της απόρριψης, η παράσταση αφηγείται την ιστορία της ως ιστορία κάθε ανθρώπου που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη, ασφυκτιά στις κοινωνικές νόρμες και μάχεται καθημερινά για το δικαίωμά του να υπάρχει.

Μετάφραση Γρηγόρης Λιακόπουλος • Σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου • Δραματουργία Γρηγόρης Λιακόπουλος, Anna-Katharina Müller • Σκηνικά - Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού • Σχεδιασμός φωτισμών Χριστίνα Θανάσουλα • Χορογραφία Νάντη Γώγουλου • Μουσική Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου • Παίζουν Γιώργος Βαλαής, Γιώργος Κισσανδράκης, Ρομάννα Λόμπατς, Μάριος Παναγιώτου, Μαρία Φιλίνη • Με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε Αθήνας

*

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ / ΜΟΥΣΙΚΗ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Ε

Ομάδα SUM - Latinitas Nostra

Danke / Ευχαριστώ

Βασισμένο στο Membra Jesu Nostri του Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε

Μια απροσδόκητη συνομιλία τεχνών στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πρωταγωνιστές στη σκηνή του Χώρου Ε της Πειραιώς 260 είναι δύο αργαλειοί Ζακάρ (Jacquard)! Επί σκηνής και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, ένας ηθοποιός, αλλά και το σύνολο παλαιάς μουσικής Latinitas Nostra, που μαζί με τη δημιουργική ομάδα SUM παρουσιάζουν το Danke (Ευχαριστώ). Μια παράσταση που βασίζεται στo Μembra Jesu Nostri, κορυφαίο έργο του δανού μπαρόκ συνθέτη Ντήτεριχ Μπουξτεχούντε (Dieterich Buxtehude, 1637-1707), έργο που αποτελείται από επτά καντάτες, αφιερωμένες, η κάθε μία, σε ένα διαφορετικό πληγωμένο μέλος του σώματος του Χριστού. Η εμφανής ομοιότητα της κωδικοποιημένης χειρόγραφης παρτιτούρας του Μπουξτεχούντε με τις διάτρητες καρτέλες που χρησιμοποιούνται τόσο στις μηχανές ύφανσης όσο και στους πρώτους υπολογιστές ενέπνευσε μια ευφυή συνομιλία μεταξύ μπαρόκ, ηλεκτρονικής μουσικής και αργαλειού – ενώ η ορχήστρα ερμηνεύει την κάθε καντάτα, οι δύο αργαλειοί υφαίνουν υπερμεγέθη υφασμάτινα τάματα για κάθε μέλος. Ο ίδιος κώδικας μεταφράζεται ζωντανά σε ηλεκτρονικό ήχο μέσω υπολογιστή, που συνδυαστικά με τον μηχανικό ήχο των αργαλειών δημιουργεί ένα αναπάντεχα απολαυστικό μουσικό αποτέλεσμα.

Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Σκηνογραφία - Βίντεο Ανδρέας Λινός, Μυρσίνη Λινού, Όλγα Σφέτσα • Μουσική διεύθυνση Μάρκελλος Χρυσικόπουλος • Μετάφραση - Επιμέλεια κειμένων Στέλα Ζουμπουλάκη • Σύνθεση - Ηλεκτρονικά Πάνος Ηλιόπουλος • Χειριστές αργαλειών θ.α. • Κοστούμια Γιώργος Σουμπάσης • Σχεδιασμός φωτισμού Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Ηχοληψία θ.α. • Ανάπτυξη λογισμικού Δημήτρης Χρηστάρας • Τεχνική σύμβουλος αργαλειών Jacquard Virginie Varenne • Χορδιστής Γιάννης Καρύδας • Ερμηνεύει το φωνητικό σύνολο των Latinitas Nostra, που αποτελούν οι Φανή Αντωνέλου σοπράνο 1, Θεοδώρα

Μπάκα σοπράνο 2, Νίκος Σπανός άλτο, Γιάννης Φίλιας τενόρος, Μάριος Σαραντίδης βαρύτονος, και το οργανικό σύνολο που αποτελούν οι Ανδρέας Λινός βιόλα ντα γκάμπα, Ιάσων Ιωάννου μπαρόκ βιολοντσέλο, Δημήτρης Τίγκας βιολόνε, Θεόδωρος Κίτσος θεόρβη, Πάνος Ηλιόπουλος, Μάρκελλος Χρυσικόπουλος εκκλησιαστικό όργανο, και ο ηθοποιός Γιώργος Κριθάρας • Οργάνωση - Εκτέλεση παραγωγής Delta Pi

*

ΟΠΕΡΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ

ΧΩΡΟΣ Β

Ventus Ensemble - Λευτέρης Βενιάδης - Sofia Simitzis

The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου

Μια μουσική και σκηνική σύνθεση

του Λευτέρη Βενιάδη

Λιμπρέτο Gerhild Steinbuch

Ποδόσφαιρο. Το δημοφιλέστερο άθλημα σε όλο τον κόσμο. Όλοι έχουμε παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις από ποδοσφαιρικούς αγώνες ανάμεσα στις ομάδες της γειτονιάς, των αντίπαλων σχολείων, αγώνες στις πλατείες και στα τοπικά γήπεδα. Ο Λευτέρης Βενιάδης αντλεί υλικό από τις γεμάτες ένταση ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του και τις ανασυνθέτει σε μια πρωτότυπη όπερα!

Πώς θα σας φαινόταν ένας αγώνας ποδοσφαίρου 3x3 όπου οι ποδοσφαιριστές είναι λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές; Και όπου δύο αντίπαλες χορωδίες, στη θέση των φιλάθλων, τραγουδούν, αντί για συνθήματα, δύσκολα πολυφωνικά τραγούδια; Και τι γίνεται όταν ο παρουσιαστής του αγώνα ξεπερνά τον απλό σχολιασμό και ξεκινά τα πολιτικά σχόλια πάνω στην παγκόσμια επικαιρότητα; Φάσεις, πέναλτι, κίτρινες κάρτες, διαμαρτυρίες, γκολ, χαμένες ευκαιρίες, οφσάιντ, παράταση είναι τα συστατικά μέρη του απρόσμενου λιμπρέτου της αυστριακής συγγραφέως Gerhild Steinbuch, που σκηνοθετεί η Sofia Simitzis. Επί σκηνής και το μουσικό συγκρότημα Ventus Ensemble και η νεανική χορωδία Sonorae της Καλαμάτας.

Μουσική σύνθεση - Γενική σύλληψη - Ζωντανή περιγραφή Λευτέρης Βενιάδης • Σκηνοθεσία Sofia Simitzis • Πρωτότυπο κείμενο - Λιμπρέτο - Δραματουργία Gerhild Steinbuch • Μετάφραση Μαρία Μαντή • Μουσική διεύθυνση Nicolas Kuhn • Σκηνικά - Κοστούμια Thomas Goerge • Κινησιολόγος Κωνσταντίνος Παπανικολάου • Φωτισμοί Ελίζα Αλεξανδροπούλου • Σχεδιασμός βίντεο Διονύσης Σιδηροκαστρίτης • Συνοδεία & Μουσική προετοιμασία τραγουδιστών Γιώργος Μπουκαούρης • Ηχοληψία Παναγιώτης Παρασκευαΐδης - aux studio • Βοηθός συνθέτη και σκηνοθέτη Γιώργος Κουτλής • Ερμηνεύουν Βάσια Ζαχαροπούλου σοπράνο, Ιωάννης Καλύβας τενόρος, Διονύσης Τσαντίνης βαρύτονος, και μία ακόμη λυρική τραγουδίστρια • Χορευτές Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Μικές Γλύκας • Μουσικό σύνολο Ventus Ensemble: Δημήτρης Γκόγκας, Φάνης Βερνίκος τρομπέτες Γιάννης Γούναρης κόρνο Σπύρος Βέργης τρομπόνι Μενέλαος Μωραΐτης τούμπα Γιώργος Μπουκαούρης κρουστά • Νεανική χορωδία ομοίων φωνών Sonorae του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας» / Διδασκαλία - Διεύθυνση Κατερίνα Τσίτσα • Συμπαραγωγή με το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου (Chios Music Festival) • Εκτέλεση παραγωγής Μουσικό Φεστιβάλ Χίου, Ιωάννα Βαλσαμίδου, Ιφιγένεια Κονδύλη, Βίκυ Στρατάκη

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΧΩΡΟΣ Δ

Schaubühne - Thomas Ostermeier

Ιστορία της βίας

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Εντουάρ Λουί

Ένα βράδυ Χριστουγέννων, ο Εντουάρ γνωρίζει τον αλγερινής καταγωγής Ρεντά και καταλήγουν στο διαμέρισμά του. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν σύντομα άσχημη τροπή.

Στην αυτοβιογραφική νουβέλα του, ο νεαρός, παγκόσμια καθιερωμένος για τη δραστικότητα της γραφής του, Εντουάρ Λουί, αντλώντας υλικό από μια ακραία τραυματική νύχτα που βίωσε, αποκαλύπτει την αγριότητα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνία. Το ταξικό μίσος, η ομοφοβία, η ξενοφοβία αλλά και η απέχθεια

για τον ίδιο τον εαυτό σχολιάζονται αριστουργηματικά στο έργο, που διαβάστηκε σ’ όλη στην Ευρώπη και έγινε παράσταση από τη Schaubühne. Ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού γερμανός σκηνοθέτης Τόμας Οστερμάγερ, πέντε χρόνια μετά την τελευταία του παράσταση στην Πειραιώς 260 (Μικρές Αλεπούδες, 2015), επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση που σόκαρε, ενθουσίασε και συζητήθηκε πολύ στην παγκόσμια περιοδεία της, για την ευρηματικότητά της και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών.

Σκηνοθεσία Thomas Ostermeier • Διασκευή Thomas Ostermeier, Florian Bochmeyer, Édouard Louis • Βοηθός σκηνοθέτη David Stöhr • Σκηνικά - Κοστούμια Nina Wetzel • Μουσική Nils Ostendorf • Βίντεο Sébastien Dupouey • Δραματουργία Florian Borchmeyer • Σχεδιασμός φωτισμών Michael Wetzel • Συνεργαζόμενη χορογράφος Johanna Lemke • Παίζουν Christoph Gawenda, Laurenz Laufenberg, Renato Schuch, Alina Stiegler και ο μουσικός Thomas Witte • Παραγωγή Schaubühne Berlin • Συμπαραγωγή Théâtre de la Ville Paris, Théâtre National Wallonie-Bruxelles, St. Ann’s Warehouse Brooklyn • Υποστήριξη LOTTO-Stiftung Berlin

Κατάλληλο για θεατές 16+

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Η

Gogol Center - Κιρίλ Σερεμπρένικοφ

Νεκρές ψυχές

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ

«Ρωσία! Πες μου τι ζητάς από εμένα! Ποιος είναι ο κρυφός δεσμός που μας ενώνει;», αναρωτιέται ο Νικολάι Γκόγκολ στην αριστουργηματική σάτιρά του Νεκρές ψυχές (1842) – μια κραυγή που αντηχεί διαμέσου δύο αιώνων. Ορμώμενος από την εμβληματική αυτή επίκληση, ο Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του

Gogol Center και τρομερό παιδί της σύγχρονης σκηνοθεσίας, διασκευάζει το μυθιστόρημα του Γκόγκολ, μια βιτριολική, επικών διαστάσεων τοιχογραφία της ρωσικής κοινωνίας, στην πρώτη εμφάνισή του στην Ελλάδα.

Στην παράστασή του, που χαρακτηρίστηκε «ηχηρό χαστούκι στα ρωσικά ήθη», ο Σερεμπρένικοφ αποτυπώνει ανάγλυφα αυτό το κοινωνικό μωσαϊκό, με όλη τη γοητεία και τον παραλογισμό του. Δέκα άντρες ερμηνευτές, που υποδύονται όλους τους χαρακτήρες, άντρες, γυναίκες αλλά και ζώα, φωνάζουν, γελάνε, χορεύουν, τραγουδάνε, γαβγίζουν επί σκηνής. Απατεώνες, αλκοολικοί, τζογαδόροι, μανιακοί, κλέφτες και διεφθαρμένοι δικηγόροι κατοικούν στο κατάμαυρα κωμικό όσο και ποιητικό σύμπαν του Γκόγκολ: μια πινακοθήκη εξωφρενικών χαρακτήρων, που προκαλούν αβίαστα το γέλιο, αλλά ταυτόχρονα φέρουν και κάτι το ανησυχητικά επίκαιρο κάτω από τη φαιδρή επιφάνειά τους, αφού, ντυμένοι με σύγχρονα ρούχα, παραπέμπουν σε φιγούρες οικείες σε όλους μας. Σαν καταδικασμένες μαριονέτες, κινούνται ξέφρενα μέσα σε ένα κοντραπλακέ σκηνικό, που τελικά γίνεται το φέρετρό τους: αυτοί είναι οι Νεκρές ψυχές του έργου, που όχι μόνο επωφελούνται από τις απάτες τους σε βάρος των πεθαμένων δουλοπάροικων αλλά και, πλήρως εξαχρειωμένοι, καταλήγουν και οι ίδιοι στερημένοι από ζωή, εξαϋλωμένοι όσο και οι θαμμένοι συμπατριώτες τους.

Σκηνοθεσία - Σκηνικά Kirill Serebrennikov • Σχεδιασμός φωτισμών Igor Kapustin • Μουσική διεύθυνση Arina Zvereva • Φωνητική διδασκαλία Arina Zvereva, Anton Ivanov • Διδασκαλία κοντραμπάσου Andrei Samoilov • Σχεδιασμός - Κατασκευή κοστουμιών Svetlana Volter • Βοηθός ενδυματολόγου Veneamin Ilyasov • Τεχνικές κατασκευές Girt Mucenieks • Βοηθός σκηνοθέτη Anastasia Uvarkova • Εκτέλεση παραγωγής Yaroslava Ziva-Chernova • Παίζουν Odin Bairon, Oleg Guchin, Mikhail Troynik, Andrey Rebenkov, Artem Shevchenko, Nikita Kukushkin, Anton Vasiliev, Evgeny Sangadzhiev, Andrey Polyakov

ΡΩΣΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΧΩΡΟΣ Δ

Nowy Teatr - Krzysztof Warlikowski

Οδύσσεια. Μια ιστορία για το Χόλλυγουντ

Με κεντρικό θεματικό άξονα την ομηρική επιστροφή στην πατρίδα, ο διακεκριμένος πολωνός σκηνοθέτης Κριστόφ Βαρλικόφσκι (Krzysztof Warlikowski) δημιουργεί μια νέα θεατρική παράσταση, που κάνει πρεμιέρα τον Μάιο στη Βαρσοβία, λίγο πριν παρουσιαστεί και στην Πειραιώς 260. Η διεθνής συμπαραγωγή, την οποία το Φεστιβάλ είχε ανακοινώσει από πέρσι το καλοκαίρι, βασίζεται στο βιβλίο Chasing the King of Hearts της Hanna Krall και αφηγείται την «Οδύσσεια» μιας γυναίκας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μιας σύγχρονης Πηνελόπης, που διακινδύνευσε τη ζωή της για την επιστροφή του άντρα της και που, όπως μαρτυρά ο τίτλος, θα μπορούσε να εμπνεύσει ακόμα και σενάριο χολλυγουντιανής ταινίας.

Στο πλαίσιο της παράστασης οργανώνεται και το Apocalypse Now. Working with paradox, ένα summer camp στη Βαρσοβία, όπου διακεκριμένοι συνεργάτες του Nowy Teatr θα δουλέψουν πάνω στους άξονες του έργου, με δώδεκα συνολικά νέους καλλιτέχνες και σπουδαστές, από όλες τις χώρες-συμπαραγωγούς.

Σκηνοθεσία Κrzysztof Warlikowski • Κείμενο Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Adam Radecki • Συνεργασία στο κείμενο Szczepan Orłowski, Jacek Poniedziałek • Δραματουργία Piotr Gruszczyński • Δραματουργική συνεργασία Anna Lewandowska • Σκηνικά – Κοστούμια Małgorzata Szczęśniak • Μουσική Paweł Mykietyn • Φωτισμοί Felice Ross • Βίντεο - Animation Kamil Polak • Συνεργασία στο βίντεο - animation Maciej Szczęśniak • Χορογραφία Claude Bardouil • Παίζουν Mariusz Bonaszewski, Agata Buzek, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Zygmunt Malanowicz, Hiroaki Murakami, Maja Ostaszewska, Jaśmina Polak, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek • Συμπαραγωγή Nowy Teatr, Φεστιβάλ Αθηνών

& Επιδαύρου, Comédie de Clermont-Ferrand, La Colline - Paris, Printemps des Comédiens-Montpellier • Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

ΠΟΛΩΝΙΑ

*

ΘΕΑΤΡΟ / ANCIENT DRAMA REVISITED

ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΧΩΡΟΣ Δ

Münchner Kammerspiele - Christopher Rüping

Dionysos Stadt / Η πόλη του Διονύσου

Πώς ήταν η θεατρική εμπειρία των αρχαίων Ελλήνων όταν παρακολουθούσαν τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα μαζί, και γιατί η σημερινή εμπειρία να περιορίζεται στο τυπικό δίωρο; Ποιος είναι ο τραγικός ήρωας στις μέρες μας και ποια τα αντίστοιχα τραγικά διλήμματα των σύγχρονων ανθρώπων; Πώς θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τη θεατρική απόλαυση κατά τα αρχαία πρότυπα; Ο 35χρονος Κρίστοφερ Ρύπινγκ, ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα στην Ευρώπη, έψαξε τις απαντήσεις στη γενέτειρα του θεάτρου, την Αρχαία Ελλάδα, και δημιούργησε μια μοναδική 10ωρη θεατρική παράσταση, προσεγγίζοντας με σύγχρονη ματιά τα παραπάνω ερωτήματα.

Διατρέχοντας τα δραματικά έργα που αφηγούνται τις περιπέτειες του Προμηθέα, του Αχιλλέα, της Κασσάνδρας, της Ηλέκτρας, του Οδυσσέα και πολλών άλλων ηρώων, αυτή η μοντέρνα, ανατρεπτική και χιουμοριστική τετραλογία ξεκινά από το μεσημέρι και περιλαμβάνει αναλυτικές οδηγίες για την παρακολούθηση του συνόλου των παραστάσεων, διαλείμματα για φαγητό, ειδικές ασκήσεις για να ξεπιαστούν οι θεατές, αλλά και ξέφρενο πάρτι! Κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Γερμανόφωνης Παράστασης στα βραβεία Nestroy 2019 και ανακηρύχθηκε Καλύτερη Γερμανική Παράσταση για το 2019 (Teater Heute), ενώ ο Ρύπινγκ ανακηρύχθηκε σκηνοθέτης της χρονιάς και ξεχωριστά βραβεία κέρδισαν για τις ερμηνείες τους οι ηθοποιοί της παράστασης.

Σκηνοθεσία Christopher Rüping • Δραματουργία Valerie Göhring, Matthias Pees • Σκηνικά Jonathan Mertz • Κοστούμια Lene Schwind • Μουσική Jonas Holle, Matze Pröllochs • Βίντεο Susanne Steinmassl • Φωτισμοί Christian Schweig, Stephan Mariani • Yποδοχή Felix Lübkemann • Διεύθυνση σκηνής Julia Edelmann • Παίζουν Maja Beckmann, Majd Feddah, Nils Kahnwald, Gro Swantje Kohlhof, Wiebke Mollenhauer, Jochen Noch, Matze Pröllochs, Benjamin Radjaipour • Παραγωγή Münchner Kammerspiele

Προμηθέας. Η εφεύρεση του ανθρώπου

Παίζουν Nils Kahnwald (Πρόλογος, Πρώτος άνθρωπος), Benjamin Radjaipour (Προμηθέας), Majd Feddah (Δίας), Gro Swantje Kohlhof (Νύκτα), Maja Beckmann (Ιώ), Wiebke Mollenhauer (Ηρακλής, Πρώτος άνθρωπος), Matze Pröllochs (Μικρός τυμπανιστής)

Τροία. Ο πρώτος πόλεμος

Παίζουν Jochen Noch (Μοίρα, Αγαμέμνων), Matze Pröllochs (τύμπανα, Αγγελιοφόρος), Gro Swantje Kohlhof (Νύκτα, Τρωαδίτισσα), Maja Beckmann (Πάτροκλος, Τρωαδίτισσα), Nils Kahnwald (Πάτροκλος, Αγγελιoφόρος), Benjamin Radjaipour (Πάτροκλος, Αγγελιοφόρος), Wiebke Mollenhauer (Αχιλλέας, Τρωαδίτισσα), Majd Feddah (Έκτορας)

Ορέστεια. Η πτώση μιας οικογένειας

Παίζουν Benjamin Radjaipour (Φύλακας, Πυλάδης, Προμηθέας), Maja Beckmann (Κλυταιμνήστρα, Ελένη), Majd Feddah (Αίγισθος, Θυέστης), Jochen Noch (Αγαμέμνων, Ατρέας, Μενέλαος), Gro Swantje Kohlhof (Κασσάνδρα, Ιφιγένεια, Ερμιόνη), Wiebke Mollenhauer (Ηλέκτρα), Nils Kahnwald (Ορέστης), Matze Pröllochs (Απόλλωνας)

Τι ταύτα προς τον Διόνυσον;

Παίζουν Maja Beckmann, Jochen Noch, Majd Feddah, Nils Kahnwald, Gro Swantje Kohlhof, Wiebke Mollenhauer, Benjamin Radjaipour (Σάτυροι), Matze Pröllochs (τύμπανα), Nils Kahnwald (Επίλογος)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΘΕΑΤΡΟ

ΧΩΡΟΣ Η

TR Warszawa - Kornél Mundruczó

Κομμάτια μιας γυναίκας

Μετά την Απομίμηση ζωής, που είχε συγκλονίσει το φεστιβαλικό κοινό το καλοκαίρι του 2018, ο Κορνέλ Μούντρουτσο (Kornél Mundruczó), παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης για το θέατρο και τον κινηματογράφο, δημιουργός της πολυσυζητημένης Νυχτερίδας και του Λευκού θεού, που τιμήθηκε στις Κάννες, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με τη νέα του παράσταση, σε ανάθεση του TR Warszawa, εκ των πιο γνωστών πολωνικών θεάτρων στη διεθνή σκηνή. Το Κομμάτια μιας γυναίκας (Pieces of a Woman) που υπογράφει η σταθερή συνεργάτιδά του Κάτα Βέμπερ, σεναριογράφος του Λευκού θεού και δραματουργός του Απομίμηση ζωής, είναι ένα καθηλωτικό οικογενειακό δράμα, με ηρωίδα μια γυναίκα στη σύγχρονη Βαρσοβία.

Μια τραυματική εμπειρία γίνεται αφετηρία ενός καθολικού αναπροσδιορισμού: Η τριαντάχρονη Μάγια χάνει το μωρό της. Θα καταφέρει, άραγε, να βρει το κίνητρο να παλέψει για τον εαυτό της και τα αγαπημένα της πρόσωπα; Θα μπορέσει να διεκδικήσει την προσωπική της ελευθερία και αυτοπραγμάτωση; Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, «το μονοπάτι που επιλέγει η Μάγια είναι το μονοπάτι της μέσης γυναίκας. Βιώνει όλα όσα βιώνουν οι γυναίκες που βλέπουν τις επιθυμίες τους να συνθλίβονται και κυριεύονται από τον πόνο τους, μέχρι να μπορέσουν να ξανανοιχτούν, έτοιμες για ζωή, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, βάθος και, φυσικά, χαρά».

Σκηνοθεσία Kornél Mundruczó • Κείμενο - Διασκευή Kata Wéber • Συνεργαζόμενος θεατρικός συγγραφέας Soma Boronkay • Σκηνικά - Κοστούμια Monika Pormale • Μουσική Asher Goldschmidt • Διεύθυνση φωτισμών Paulina Góral • Βοηθός σκηνοθέτη Karolina Gębska • Διεύθυνση σκηνής Katarzyna Gawryś-Rodriguez • Ταυτόχρονη μετάφραση Dr Patrycja Paszt • Μετάφραση Jolanta Jarmołowicz • Βοηθός σκηνογράφου - Οργάνωση παραγωγής Karolina Pająk • Βοηθός ενδυματολόγου Małgorzata Nowakowska • Παίζουν Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścisłowicz, Justyna Wasilewska, Agnieszka Żulewska • Εταίρος Hungarian Cultural Institute in Warsaw • Παραγωγή TR Warszawa