Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης
Το πρώτο πράγμα που βλέπεις σ’ εκείνη είναι μια πανέμορφη γυναίκα. Όμως, συνομιλώντας μαζί της, πολύ γρήγορα καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι απόρροια του εσωτερικού φωτός που την περιλούζει από τα μύχια της ψυχής.
Η Παναγιώτα Βλαντή κατάφερε από πολύ νέα να γίνει γνωστή και να συνεργαστεί με καταξιωμένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς.
Σήμερα, στην πιο ώριμη φάση της καριέρας της, δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία στην παράσταση «Σιωπηλή Λίμνη», σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη στο Θέατρο Επί Κολωνώ.
Ο ρόλος της Ιρένε λοιπόν ήταν η αφορμή να κάνουμε τη δεύτερη συνέντευξή μας, μετά από δώδεκα χρόνια, εν αναμονή της άφιξης του συγγραφέα του έργου Νταβίντ Ντεσόλα στην Ελλάδα, για να παρακολουθήσει την εκδοχή της ομάδας ΝΑΜΑ.
Καθόμαστε στις πρώτες θέσεις του θεάτρου και ξεκινάω την ηχογράφηση της συνέντευξης. Στα επόμενα λεπτά, η Παναγιώτα θα μου μιλήσει με παρρησία και αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη ζωή και την καριέρα της. Με το βλέμμα της να κοντοστέκεται πολλές φορές στο σκηνικό της παράστασης… εκεί, όπου κάθε βράδυ έρχεται αντιμέτωπη με τον μεγαλύτερο φόβο της ζωής της: την απώλεια.
Ο Νταβίντ Ντεσόλα, ο συγγραφέας της «Σιωπηλής Λίμνης» θα έρθει στην Ελλάδα και θα παρακολουθήσει την παράσταση. Είναι, νομίζω, τύχη για τον ηθοποιό να συναντήσει τον δημιουργό του ρόλου του….
Τύχη και αγωνία μαζί! Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, αγχώνομαι πολύ μ’ αυτά. Γενικά, πριν από κάθε παράσταση έχω άγχος, πόσω μάλλον όταν είναι πρεμιέρες ή όταν ξέρω ότι στο κοινό βρίσκεται ο συγγραφέας ή κάποιος που ξέρει το έργο τόσο καλά. Δεν σου κρύβω όμως, ότι κάθε μέρα έχω αγωνία με τον κόσμο.
Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας;
Ναι! Τα πρώτα λεπτά είμαι πάντα πολύ αγχωμένη! Έχω ένα σφίξιμο.
Αυτό είναι θέμα ανασφάλειας ή ενός προσωπικού στοιχήματος ότι «πρέπει να είμαι πολύ καλή»;
Όλοι θέλουμε να είμαστε πολύ καλοί σε μια παράσταση. Νομίζω όμως ότι έχει να κάνει περισσότερο με εμένα, δεν νιώθω ότι επειδή παίζω κάθε μέρα, δεν νιώθω ότι «το έχω» κιόλας και επειδή σε κάθε παράσταση ψάχνω πράγματα για τον ρόλο μου, πάντα στα πλαίσια της σκηνοθετικής γραμμής, έχω αγωνία. Σκέφτομαι, τι κοινό θα είναι αυτό; Τι ενέργεια θα έχει; Νιώθω όπως όταν έχεις ένα τραπέζι στο σπίτι και θες να ευχαριστήσεις τους καλεσμένους σου. Η οικοδέσποινα τρώει ποτέ; Δεν έχει πάντα αγωνία;
Πόσω μάλλον όταν θα είναι στο κοινό ο συγγραφέας. Θα του αρέσει αυτό; Είχε φανταστεί έτσι την ηρωίδα του; Θα δει μια άποψη του έργου του και από μια σκηνοθέτη που είναι αναγνωρισμένη, όπως η Ελένη Σκότη, αλλά πάντα υπάρχει αυτή η αγωνία.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να τον ρωτήσεις;
Τα έχει πει όλα ο ίδιος στις συνεντεύξεις του, επομένως δεν έχω να τον ρωτήσω πολλά πράγματα. Μάλλον θα τον ρωτήσω πώς του φάνηκε το δικό μας ανέβασμα. Γενικά, ίσως να τον ρωτούσα πώς νιώθει όταν βλέπει την παράσταση κάποιου έργου του και δεν έχει ανέβει όπως το είχε ο ίδιος φανταστεί. Όταν δεν έχουν βγει τα συναισθήματα που θα ήθελε.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λες για το συναίσθημα του έργου και ενδιαφέρον παράλληλα, γιατί θα το παρακολουθήσει και σε μια ξένη γλώσσα που δεν γνωρίζει.
Ακριβώς και αυτό είναι ένα στοίχημα για εμάς.
Ποια γνώμη μετράει περισσότερο για σένα;
Του κόσμου! Με ενδιαφέρει η κριτική πάρα πολύ, αν και κατά τη διάρκεια της παράστασης αποφεύγω να διαβάζω για να μην επηρεαστώ. Γιατί ακόμη και το καλό που θα γραφτεί, μπορεί να τονίσει τον ναρκισσισμό που ήδη έχουμε εμείς οι ηθοποιοί. Με ενοχλεί αυτό το κομμάτι του ναρκισσισμού που σίγουρα έχω για να κάνω αυτή τη δουλειά και προσπαθώ να μην τον τροφοδοτώ περισσότερο.
Με ενδιαφέρει πολύ, όμως η γνώμη του κοινού. Θέλω να έρχεται ο κόσμος να παρακολουθεί τις δουλειές μου. Δεν μου αρέσει να ταλαιπωρούμαι με πρόβες και στο τέλος η παράσταση να μην έχει απήχηση.
Αισθάνεσαι ότι σε επίπεδο ρόλων έχεις μπει σ’ άλλη φάση;
Από πολύ μικρή έπαιζα σε θέατρα πoυ ήταν off Brodway , δεν έπαιζα σε κεντρικά θέατρα. Αν εξαιρέσουμε το Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξα μια σεζόν. Νομίζω όμως ότι έχω μπει σ’ άλλη φάση ρόλων γιατί τα πρώτα χρόνια έπαιζα πιο κλασικό ρεπερτόριο, τώρα παίζω σε πιο μοντέρνα έργα.
Το γεγονός ότι είσαι μια πάρα πολύ ωραία γυναίκα; Θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί στη σειρά «Βίος ανθόσπαρτος» ως νοσοκόμα στις σκηνές με τον Γιάννη Φέρτη.
Απορούσα και εγώ πώς έπαιζα μαζί του, γιατί ήμουν και εγώ ερωτευμένη… Έχω να σου πω ότι ακόμη του μιλάω στον πληθυντικό και ένα μεγάλο μου όνειρο είναι να παίξω μαζί του και στο θέατρο!
"Απορούσα και εγώ πώς έπαιζα με τον Γιάννη Φέρτη! Ακόμα του μιλάω στον πληθυντικό"
Με ποιους άλλους θα ήθελες να συνεργαστείς;
Α…με πάρα πολλούς! Με τον Δημήτρη Καταλειφό, τον Γιάννη Στάνκογλου και με γυναίκες με τη Μαρία Ναυπλιώτου… Και με την ομάδα ΝΑΜΑ ήθελα πάντα να δουλέψω. Με την Ελένη Σκότη είχαμε πει ότι θα συνεργαστούμε από την εποχή που με είχε στο «Frozen» στο Αγγέλων Βήμα και τελικά με πήρε το 2019 και μου πρότεινε το έργο.
Επιστρέφω στην προηγούμενη ερώτηση. Η εικόνα που έχει το κοινό για σένα μέσω της τηλεοπτικής σου παρουσίας, σε δυσκόλεψε στο θέατρο;
Όχι, και δεν με πειράζει καθόλου να χαλάσω και την εικόνα μου. Με δυσκολεύει και στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ιρένε, το ψυχικό φορτίο που έχει αυτός ο ρόλος. Είμαι ανοιχτή στο να χαλάσω την εικόνα μου, να τσαλακωθώ. Στο «Frozen» για παράδειγμα που ήταν μια παρατημένη γυναίκα, είχα βάψει πιο σκούρα τα μαλλιά μου για να βγει και πιο σκληρή αυτή η γυναίκα.
Δεν είναι απαραίτητο ότι θα βγω στο θέατρο με λαμέ φόρεμα και βαμμένη, όπως ήμουν ως Συλβί. Εκτός και αν το απαιτεί ο ρόλος. Το δικό μου στοίχημα κάθε φορά είναι να βρω τον ρόλο μου και το φορτίο που φέρει. Δεν με προβληματίζει το πώς θα φαίνομαι… Γιατί ξέρω ότι όταν κάτι είναι ειλικρινές, ο κόσμος το θέλει και το αγκαλιάζει. Δεν «πουλάω» την εικόνα της ωραίας. Μου αρέσει να βγαίνω ωραία στη σκηνή αλλά όχι εις βάρος του ρόλου μου. Θέλω να υπηρετώ τον ρόλο μου.
Θα έκανες αυτό που έκανε η Σαρλίζ Θερόν στο «Monster», να πάρεις 20 κιλά για ένα ρόλο;
Εννοείται… δυστυχώς δε γίνεται αυτό στην Ελλάδα εύκολα. Μου είχα ζητήσει πριν πολλά χρόνια να παχύνω για μια ταινία και είπα αμέσως «ναι» αλλά δεν έγινε η ταινία. Το περιμένω πώς και πώς, είμαι μονίμως στη στέρηση! Περιμένω, ένας άνθρωπος να μου πει «Πάρε κιλά!». Ξέρω ότι θα τα χάσω μετά…. Τα κυνηγάω αυτά πολύ!
"Μου είχα ζητήσει πριν πολλά χρόνια να παχύνω για μια ταινία και είπα αμέσως «ναι» αλλά δεν έγινε η ταινία. Το περιμένω πώς και πώς, είμαι μονίμως στη στέρηση! Περιμένω, ένας άνθρωπος να μου πει «Πάρε κιλά!»."
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θες πολύ να παίξεις;
Όχι! Αυτό που θέλω, όμως, είναι να περνάω καλά και στις πρόβες και στις παραστάσεις. Θέλω καλούς συνεργάτες!
Να υποθέσω ότι έχεις περάσει δύσκολα σε κάποιες συνεργασίες;
Έχουν υπάρξει και τέτοιες συνεργασίες και στην τηλεόραση και στο θέατρο. Κακότροποι συνεργάτες που θέλουν να φανούν πάνω από εσένα. Αλλά μου έχει τύχει λίγες φορές. Ζήτημα να ήταν τρεις φορές.
Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση, μένεις και υπομένεις ή φεύγεις;
Δεν φεύγω ποτέ… Αλλά ρωτάω από πριν ποιοι θα είναι σε μια δουλειά και αν μου πουν για κάποιον με τον οποίο δεν είχα καλή συνεργασία στο παρελθόν, λέω «όχι» από την αρχή. Έχει συμβεί στο παρελθόν να μου πουν ότι θα είναι ο τάδε και να μην πάω σε μια παραγωγή, λέγοντας ότι είχα κλείσει κάτι άλλο.
"Ρωτάω από πριν ποιοι θα είναι σε μια δουλειά και αν μου πουν για κάποιον με τον οποίο δεν είχα καλή συνεργασία στο παρελθόν, λέω «όχι» από την αρχή. Έχει συμβεί στο παρελθόν να μου πουν ότι θα είναι ο τάδε και να μην πάω σε μια παραγωγή, λέγοντας ότι είχα κλείσει κάτι άλλο."
Πέρα από τους «δύσκολους» συνεργάτες υπάρχουν δυστυχώς και οι κακοποιητικές συμπεριφορές. Εσύ μίλησες ανοιχτά για το Metoo και τη δική σου ιστορία. Σε άκουσα να λες στη τηλεόραση ότι φοβάσαι μήπως τα ξεχάσουμε όλα αυτά και όχι μόνο γι’ αυτούς που καταδικάστηκαν αλλά και για τους υπόλοιπους….
Βεβαίως, γιατί υπάρχουν και εγκλήματα που έχουν παραγραφεί. Όπως ήταν και η δική μου περίπτωση. Αυτό που είπα όμως και θα το ξαναπώ, είναι ο κόσμος να μην ξεχάσει και να τους τιμωρήσει.
Ο κόσμος νομίζεις πως δεν ξεχνάει;
Ξεχνάει, αλλά ένα τόσο τραγικό γεγονός νομίζω ότι δεν θα το ξεχάσει.
Θα κάνω τον συνήγορο του διαβόλου και θα σε ρωτήσω: όταν ψηφίζει ο κόσμος δεν ξεχνάει;
Αυτό που λες, το έχει σκεφτεί πάρα πολλές φορές…. Κάνουμε σαν προδομένες γυναίκες που μας αφήνει ο άνδρας και πάμε στην κάλπη για να εκδικηθούμε τον πρώην μας. Στην περίπτωση του Metoo όμως, επειδή είναι ευαίσθητο θέμα και έχει να κάνει με κακοποίηση γυναικών και ανδρών ακόμη και παιδιών με Bulling ,θέλω να ελπίζω ότι θα σκεφτούν σαν γινόταν στο δικό τους παιδί ή στον δικό τους αδερφό.
"Θέλω να ελπίζω ότι ο κόσμος ακόμα και σε εγκλήματα που έχουν παραγραφεί, όπως στη δική μου περίπτωση, δεν θα ξεχάσει...Ελπίζω πώς θα τους τιμωρήσουν και θα τους γυρίσουν την πλάτη!"
Δεν ήταν όμως γνωστά κάποια από αυτά και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι συνέχιζαν να δρουν μέσα στο χώρο;
Κοίτα, γνωρίζαμε κάποιες συμπεριφορές. Προσωπικά ήξερα ότι κάποιος από αυτούς είχε κακή συμπεριφορά αλλά έπεσα από τα σύννεφα όταν έμαθα ότι είχε βιάσει. Για κάποιους που ξέραμε ότι έχουν κακή συμπεριφορά, όσοι μπορούσαμε αποφεύγαμε να δουλέψουμε μαζί τους. Κάποιοι όμως, που δεν είχαν άλλες προτάσεις, αναγκάζονταν να συνεργαστούν και τότε λέγαμε, «Εντάξει ήταν μια κακή στιγμή του», γεγονός που συμβαίνει στο θέατρο με την πίεση που υπάρχει. Εδώ όμως φάνηκε ότι μιλάμε για κάτι πολύ πιο σοβαρό. Μιλάμε για κατάχρηση εξουσίας και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τιμωρηθούν.
Και σε περιπτώσεις, όπως η δική μου, που το αδίκημα έχει παραγραφεί, πιστεύω ότι πρέπει να το πληρώσουν με αποχή από τη δουλειά. Γι’ αυτό λέω, ο κόσμος να τους γυρίσει την πλάτη! Εκεί ποντάρω!
Ακούω διάφορα ότι ήταν μια κακή στιγμή και πρέπει να τους δούμε αλλιώς… Όχι! Κακή στιγμή ήταν των θυμάτων!
Δυστυχώς, νομίζω ότι έχει ήδη ξεκινήσει το «πλυντήριο» ….Διαβάσαμε και ακούσαμε για κάποιους ότι ανεβάζουν παραστάσεις στη φυλακή και πόσο σπουδαίο είναι αυτό… Άλλοι υπογράφουν δουλειές χωρίς να φαίνονται….
Υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτή; Να κάνουν δουλειές χωρίς το όνομά τους; Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν για τα φώτα και ήταν αρπακτικά. Ήθελαν πάντα να είναι μπροστά, αν αναγκάζονται τώρα να δουλέψουν έτσι, για μένα είναι αναξιοπρέπεια και αυτό τους αξίζει! Το συζητάμε και ταράζομαι πραγματικά!
Ας πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο λοιπόν. Πες μου ένα σχόλιο που σου έχουν κάνει τελευταία για τη δουλειά σου και σ’ έχει κάνει να νιώσεις πολύ ωραία.
Πιο πολύ με συγκινούν τα νέα παιδιά που έρχονται και μου λένε ότι τα λόγια που είπες σε μια συνέντευξη εμένα με βοήθησαν να κάνω κάτι στη ζωή μου. Αυτό είναι ό,τι πιο τιμητικό και με ξάφνιασε γιατί δεν περίμενα ποτέ να επηρεάσω κάποιον.
Δεν είναι λογικό όταν είσαι τόσο γνωστή και αγαπητή να επηρεάζεις το κοινό;
Επειδή δεν είμαι ένας άνθρωπος που δίνω συχνά συνεντεύξεις ούτε ασχολούμαι με τα social, αυτό μου έκανε εντύπωση. Με συγκινεί και ένιωσα όμορφα.
Επομένως, για σένα είναι πιο σημαντικό το ανθρώπινο κομμάτι από το καλλιτεχνικό;
Ναι, γιατί καλλιτεχνικά όλοι οι ηθοποιοί κάποια στιγμή στην καριέρα μας θα κάνουμε μια επιτυχία. Μακάρι να είναι και πολλές αλλά πάντα θα έρθει. Ειδικά αν κάποιος είναι πολλά χρόνια στη δουλειά. Σαφώς και μου αρέσει να μου λένε, «Μας ταξίδεψες», μετά από μια παράσταση.
Νιώθεις ότι κάνεις επιτυχία τώρα με τη «Σκοτεινή Λίμνη» ;
Νιώθω ότι είμαι σε μια πολύ ωραία δουλειά, που λειτουργεί σαν ένα κονσέρτο. Δεν κάνω εγώ προσωπικά επιτυχία. Αυτό μου αρέσει ότι είναι μια δουλειά που ακούγεται ωραία! Δεν σου κρύβω όμως, ότι με αγχώνει η συνθήκη που ζούμε. Θα ήθελα να μπορούσε να τη δει περισσότερος κόσμος.
Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που έπαιξες και δεν έβλεπες τα πρόσωπα των ανθρώπων;
Μετά από δύο χρόνια που ήμασταν εκτός, την πρώτη μέρα που παίξαμε, έπαθα σοκ! Βγήκα στη σκηνή και έβλεπα μόνο μάσκες! Δεν το περίμενα! Με σόκαρε να βλέπω ένα άσπρο πράγμα αντί για εκφράσεις… Από την άλλη είναι τιμητικό που έρχονται και μ’ αυτές τις συνθήκες να μας δουν. Θέλω να ελπίζω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Ανησυχώ πολύ και για τους γονείς μου, σκέψου ότι ακόμη δεν έχουν έρθει να δουν την παράσταση.
"Βγήκα στη σκηνή και έβλεπα μόνο μάσκες! Δεν το περίμενα! Με σόκαρε να βλέπω ένα άσπρο πράγμα αντί για εκφράσεις…"
Και όταν φτιάξουν τα πράγματα, θα μπορείς να ταξιδεύεις και πιο εύκολα γιατί ξέρω ότι σου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Ποιο είναι το καλύτερο που έχεις κάνει;
Το ωραιότερο ταξίδι είναι αυτό που έρχεται… Αυτό που θα κάνω! Πολύ ωραία ταξίδια έχω κάνει στην Κούβα και στο Λονδίνο πριν τον κορωνοϊό, που πήγα τέσσερις μέρες με τον Γιάννη.
Μου έδωσες λοιπόν την πάσα και δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για τον Γιάννη που κατάφερε να σε κάνει να πεις το «ναι» και να σε δούμε νυφούλα το καλοκαίρι…
Δεσποινίς ετών 39! Τα καταφέραμε! (γελάει)
Και μάλιστα στην Ύδρα, που δεν είχες ξαναπάει.
Ναι, αλλά ήθελα να πάω! Θέλω να πω με την ευκαιρία γιατί με ρωτάνε συχνά για τον γάμο, τις σχέσεις κ.λπ. Θέλω να πω, λοιπόν, σ’ όλες τις γυναίκες ότι υπάρχει εκεί έξω κάποιος, ιδανικός για εκείνες. Αρκεί να το θέλει κανείς, γιατί μπορεί και να μην επιθυμεί τη συντροφικότητα. Αν όμως, το θες, πιστεύω ότι θα έρθει.
"Θέλω να πω, λοιπόν, σ’ όλες τις γυναίκες ότι υπάρχει εκεί έξω κάποιος, ιδανικός για εκείνες."
Είσαι λοιπόν, στην καλύτερη φάση της ζωής σου;
Είναι λίγο περίεργο… Θα σου πω γιατί: η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου ήταν η μέρα του γάμου μου αλλά μετά έγιναν διάφορα γεγονότα που δεν μας άφησαν να το χαρούμε. Καταρχάς με τον covid και όλα αυτά που έφερε με τις αναβολές και τον φόβο που ζήσαμε και ζούμε. Από την άλλη τους τελευταίους μήνες ακούω συνέχεια δυσάρεστα πράγματα και αυτό δεν μ’ αφήνει να χαρώ. Είμαι ευγνώμων αλλά ακόμη δεν το έχω απολαύσει μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν.
Ήσουν από τις γυναίκες που ονειρευόταν να φορέσει νυφικό;
Δεν με ενδιέφερε καθόλου… Αν δεν ήταν ο Γιάννης, δεν θα παντρευόμουν. Μόλις όμως τον είδα, είπα «αυτόν θα τον παντρευτώ». Είναι φοβερό πως όταν γνωρίζεις τον κατάλληλο, έρχονται όλα φυσικά.
"Αν δεν ήταν ο Γιάννης, δεν θα παντρευόμουν. Μόλις όμως τον είδα, είπα «αυτόν θα τον παντρευτώ»."
Δυσκολεύτηκες μέχρι να έρθει αυτή η ωραία σχέση; Έπαιξε ρόλο ότι ο Γιάννης δεν είναι στον χώρο;
Τα τελευταία χρόνια είχα ταλαιπωρηθεί πολύ… Δεν νομίζω ότι με τον Γιάννη είμαστε καλά επειδή είναι εκτός χώρου.
Είχα ζήσει και μια μακροχρόνια σχέση και μ’ άνθρωπο εκτός χώρου και πέρασα πολύ δύσκολα. Είναι θέμα ανθρώπου . Η δουλειά μας είναι περίεργη και δεν συμβιβάζονται όλοι οι άνδρες μ’ αυτό και υπάρχει ένας ανταγωνισμός είτε είναι στον χώρο είτε δεν είναι.
Πώς ονειρεύεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;
Φοβάμαι πολύ να το κάνω αυτό. Ειδικά τελευταία γιατί έχασα ανθρώπους. Έχω κλονιστεί πάρα πολύ ως προς αυτό. Παλιά έλεγα «θέλω να είμαι καλά και να έχω κάνει αυτό». Τώρα δεν μπορώ να σου πω παρά για τον επόμενο μήνα. Ίσως με πετυχαίνεις σε μια φάση που μετράω απώλειες. Από τα Χριστούγεννα και μετά όλες οι φίλες μου βιώνουν κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να λέω σε δέκα χρόνια…
Πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια, έχοντας να παίξεις αυτόν τον ρόλο κάθε βράδυ; Βλέπουμε ότι η ηρωίδα σου επιβιώνει, ζώντας μέσα στην άρνηση και πλάθοντας έναν δικό της κόσμο. ..
Με ζορίζει πολύ αυτός ο ρόλος. Είναι ένα φορτίο. Από τις πρόβες ακόμη ζοριζόμουν. Μου αρέσει πολύ αλλά με δυσκολεύει. Η απώλεια γενικά με ζορίζει και δεν έχω κρύψει ότι κατά καιρούς έχω πάρει βοήθεια και παίρνω βοήθεια. Ειδικά αυτά τα δύσκολα χρόνια, ξεκίνησα πάλι ψυχανάλυση, ενώ είχα κάνει ένα διάλειμμα. Είμαι πολύ υπέρ νομίζω ότι βοηθάει.
"Η απώλεια γενικά με ζορίζει και δεν έχω κρύψει ότι κατά καιρούς έχω πάρει βοήθεια και παίρνω βοήθεια. Ειδικά αυτά τα δύσκολα χρόνια, ξεκίνησα πάλι ψυχανάλυση, ενώ είχα κάνει ένα διάλειμμα"
Πέρα από την ψυχοθεραπευτική διαδικασία, όλα αυτά τα χρόνια έμαθες κάτι για την ανθρώπινη ψυχή που, αν έκανες άλλο επάγγελμα, ενδεχομένως να μην γνώριζες;
Σαφώς, πολύ νωρίς μπήκα στη διαδικασία να αναλύω ρόλους και χαρακτήρες. Πιστεύω ότι κάνουμε μια δουλειά που σε βοηθάει να αφυπνιστείς πολύ γρήγορα και αυτό έχει να κάνει και με τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που συνεργάζεσαι. Μπορεί να κάνεις και τρεις διαφορετικές παραστάσεις μέσα σ’ ένα χρόνο.
Αν είχες απέναντι σου την Παναγιώτα 18 χρονών, τι συμβουλή θα της έδινες;
Να προσέχει τον εαυτό της περισσότερο….
Νιώθεις ότι αναλώθηκες σε καταστάσεις;
Πολύ… όχι ότι δεν το κάνω τώρα αλλά στα 18 μου το έκανα επί τέσσερις φορές σε σχέση με τώρα. Πολύ άγχος και τώρα έχω αλλά τότε ήταν όλα πολύ μεγάλα.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Πολλά! Ως προς τη δουλειά όχι. Θα άλλαζα πολλά όμως στην προσωπική μου ζωή, δεν θα είχα μείνει τόσο καιρό σε τοξικές σχέσεις.
"Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα άλλαζα πολλά στην προσωπική μου ζωή, δεν θα είχα μείνει τόσο καιρό σε τοξικές σχέσεις."
Με την ψυχανάλυση πήρες μια απάντηση γιατί έμεινες τόσο χρόνια σε τέτοιες σχέσεις;
Βέβαια και το δουλεύουμε ακόμη… και θέλω να πω για όλες τις γυναίκες ότι η ψυχανάλυση με βοήθησε να φύγω από αυτή τη σχέση. Πολλές φορές, όταν ζούμε κάτι τέτοιο, μας λένε οι φίλες μας, «Φύγε, δεν το βλέπεις;», και εμείς δεν φεύγουμε. Εγώ ήθελα να φύγω, δεν μπορούσα και ντρεπόμουν για την αδυναμία μου και η ψυχολόγος μου είπε, «Μην ακούς κανέναν, πάρε τον χρόνο σου για να φύγεις». Αυτό με απενεχοποίησε και με βοήθησε τελικά να καταφέρω να τελειώσω αυτή τη σχέση.
Η Παναγιώτα Βλαντή πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η Σιωπηλή Λίμνη» του Νταβίντ Ντεσόλα από την Ομάδα Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Χατζηνικολάου στο Θέατρο Επί Κολωνώ μαζί με τους Θανάση Κουρλαμπά και Χάρη Τσιτσάκη.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Την παρακολουθούμε και στην κωμική σειρά «Άσε μας ρε μαμά» Δευτέρα με Τετάρτη στις 20:00 στον Alpha.