Την Πέμπτη 23 Σεπτέμβρη κυκλοφορεί στις αίθουσες μία ταινία αφηγηματικό πείραμα. Ο James McAvoy, λοιπόν, πήρε, πριν την έναρξη των γυρισμάτων, στα χέρια του μόνο την περιγραφή του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή της ταινίας «Εξαφάνιση Ανηλίκου». Και κλήθηκε να παρευρίσκεται στα γυρίσματα και στην εξέλιξη του σεναρίου εισφέροντας τις προσωπικές του αντιδράσεις και όχι κάποιες ατάκες ενός σεναρίου. Η επιτυχία ή μη του πολλά υποσχόμενου εγχειρήματος θα φανεί στο χειροκρότημα. Ένα χειροκρότημα που μοιάζει εκ πρώτης όψεως να διαθέτει ως σύμμαχο την αγωνιώδη ιστορία της εξαφάνισης ενός ανήλικου παιδιού.

Κι αν, λοιπόν, οι ιστορίες απαγωγών και εξαφανίσεων προ(σ)καλούν την κινηματογραφική αγωνία κι ανεβάζουν τους σινεφιλικούς παλμούς, θυμόμαστε πέντε πρόσφατες ή μη απαγωγές που κατάφεραν να κρατήσουν τα βλέμματα κολλημένα στην οθόνη και τα σαγόνια πεσμένα από την ανατροπή.

Picnic at hanging rock

Το 1975 ,κατά τη διάρκεια μίας από τις πλέον εύφορες κινηματογραφικές δεκαετίες, ο Peter Weir αφηγείται την ιστορία της εξαφάνισης μιας ομάδας έφηβων κοριτσιών χαρίζοντας μια αισθητικά ανεπανάληπτη ταινία. Οι έφηβες, λοιπόν, μαθήτριες θα εξορμήσουν για ένα σύνηθες πικνικ στα βουνά της περιοχής. Το σύνηθες, όμως, θα μετατραπεί σε απροσδόκητο και τα βουνά σε εφιάλτη όταν τα κορίτσια θα εξαφανιστούν. Μια εξαφάνιση που θα αφήσει πίσω μηδενικά ίχνη και συναισθηματικά συντρίμμια. Ο Peter Weir, εδώ, καλλιεργεί απόλυτα κι ανεπιστρεπτί τον τρόμο της εξαφάνισης και το εφηβικό angst της σεξουαλικής αφύπνισης. Και παραδίδει, τελικά, ένα έργο τέχνης που επενδύει στην δυσκολία της αισθητικής κι όχι στην ευκολία των οριστικών λύσεων.   

The Vanishing

Το «The Vanishing» είναι αυτή η περίπτωση ταινίας που μετατρέπεται σε καλτ κινηματογραφικό είδωλο από στόμα σε στόμα. Με την έξοδο της το 1988 δεν πρωταγωνίστησε σε φεστιβάλ, αλλά σε συζητήσεις με μπίρα και προτηγανισμένες πατάτες. Ενώ, ο σκηνοθέτης της  George Sluizer δεν μετατράπηκε ποτέ σε μάγο της 7^ης τέχνης αλλά παρέμεινε εσαεί ένα μεγάλο one hit wonder. Ένα, όμως, hit που του χάρισε αυτό το παντοτινό wonder και τον σεβασμό της 7^ης τέχνης για ένα αριστουργηματικό κι απόλυτα ατμοσφαιρικό θρίλερ. Ο Sluizer αφηγείται ,εδώ, την ιστορία των διακοπών ενός ζεύγους, που όμως θα σηματοδοτηθεί από την εξαφάνιση της κοπέλας. Μιας εξαφάνισης που μετά από απεγνωσμένη αναζήτηση και σιωπή τριών ετών θα σημαδευτεί από μηνύματα του απαγωγέα κι από μια αναδυόμενη και απόλυτα spooky σχέση γάτας και ποντικού ανάμεσα σε πρώην σύντροφο και νυν απαγωγέα.

A perfect world

To 1993 ο Clint Eastwood σκηνοθετεί μια ιστορία διαφυγής από τα σίδερα της φυλακής, απαγωγής και κάμποσων πτωμάτων. Μια ιστορία, όμως, που παρά την προφανή αιματοχυσία καταφέρνει να μιλήσει ουσιαστικά κι αληθινά για την πραγματική φύση της βίας και την διαχρονική ανθρωπιά της διαπροσωπικής επαφής. Ένας άντρας δραπετεύει από τη φυλακή και απαγάγει πάραυτα ένα μικρό αγόρι. Μια απαγωγή που, όμως, θα μετατραπεί σε μία σχέση σχεδόν πατρική μακριά από διδαχές περί κακών θυτών και καλών θυμάτων. Μια ταινία με δύο χολιγουντιανά πρότυπα alpha male, Clint Eastwood και Kevin Costner, που καταφέρνει να ξύσει βαθιά μέσα την ανάγκη μας για επαφή και τρυφερότητα.

An American crime

Η ταινία του Tommy O’ Haver βασισμένη σε ένα πραγματικό έγκλημα που σόκαρε την αμερικανική κοινωνία αποδόθηκε με τη δέουσα (μάλλον) σκληρότητα σε μια ταινία που σοκάρει με την ωμότητα της. Ένα ζεύγος καρναβαλιστών σε περιοδεία αφήνουν την κόρη τους (Eliot Page) στη φύλαξη μιας μάνας με έξι παιδιά. Ό,τι όμως ξεκινά σαν μητρική στοργή μετατρέπεται γρήγορα σε ένα βασανιστήριο διαρκείας για το μικρό κορίτσι. Κι αν η μάνα θα μπορούσε να χαρίσει τρυφερότητα κι αγάπη, τα βίαια της ένστικτα την μετατρέπουν σε δήμιο και βασανιστή διαρκείας. Μία ιστορία βασανισμού χωρίς προφανή αιτία και μία ιστορία που ακόμα βασανίζει απόλυτα και σφοδρά την κοινή γνώμη.

Prisoners

Με αφορμή την εξαφάνιση της κόρης ενός άντρα, ο Villeneuve αρπάζει την ευκαιρία και μιλά βροντόφωνα για την απόλυτη σφοδρότητα του οικογενειακού δεσμού. Η εξαφάνιση θα φέρει την αστυνομία. Κι η αστυνομία θα κουβαλήσει την αδυναμία ανεύρεσης της μικρής. Μια αδυναμία που θα πυροδοτήσει, με τη σειρά της, την αντίδραση του πατέρα που θα επιστρατεύσει την αυτοδικία ως έσχατη πλην ορθή λύση για την ανεύρεση της κόρης. Κι αν οι οικογενειακοί δεσμοί κι η δύναμη τους έχουν πλέον εξελιχθεί σε θέμα μπανάλ και χιλιοφορεμένο, ο Villeneuve βρίσκει ,εδώ, την ευκαιρία να πλάσει ένα αγωνιώδες θρίλερ που καταφέρνει αβίαστα να αναδειχτεί σε μία εξαιρετική ταινία. Ενώ, διαθέτει άξιους συμμάχους τους Hugh Jackman και Jake Gyllenhaal σε δύο ερμηνείες προσωποποίηση της αναπόδραστης απελπισίας κι αυτοβοήθειας.