Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η μάχη των δύο φύλων είχε, ήδη, ξεκινήσει από τον Κήπο της Εδέμ. Κι αυτό ακριβώς διαπιστώνει όποιος παρακολουθήσει την παράσταση «Αδάμ και Εύα», που παίζεται φέτος, με επιτυχία, για δεύτερη χρονιά, στο Studio Μαυρομιχάλη. Το διαχρονικό αυτό έργο έρχεται στο σήμερα και προ«σ»καλεί τους θεατές να ταυτιστούν με το πρώτο «love story» της ιστορίας.

Ο Μαρκ Τουαίην εμφυσά ζωή στους πρωτόπλαστους, πλάθοντας δύο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της πατριαρχικής κοινωνίας, για να «γεννήσει» το ερώτημα: Γιατί ο άντρας κι η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά από κατασκευής τους, πρέπει να ζουν μαζί; Σε αυτό το ερώτημα, αλλά και σε πολλά άλλα, απαντάει ο πρωταγωνιστής την παράστασης Δημοσθένης Φίλιππας εξηγώντας τους λόγους που αυτή η ιστορία εντάσσεται τόσο καλά στη σύγχρονη εποχή.

Μίλησε μας λίγο για την παράσταση

Η παράσταση είναι ο Αδάμ και η Εύα του Μαρκ Τουάιην βασισμένο πάνω στο έργο του «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» και το έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει η Εύη Μητσοπούλου. Ουσιαστικά είναι το ημερολόγιο που κρατάει ο Αδάμ και η Εύα, ξεχωριστά για τη ζωή τους στον κήπο της Εδέμ, αλλά και μετά την πτώση. Μιλάει για τις σχέσεις μεταξύ τους, πως ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, πως ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον και στο τέλος πως όλη αυτή η ιστορία καταλήγει κάπου.

Ποια είναι η δική σου άποψη για την ιστορία της Γένεσις;

Νομίζω ότι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας, στην κυριολεξία, δεν υφίσταται. Είναι μία συμβολική ιστορία, που έχει ενδιαφέρον μέσα από τη ματιά του Μαρκ Τουαίην κι είναι πάρα πολύ σατιρική και με ένα χιούμορ, ιδιαιτέρως, καυστικό. Δίνει πολλά στοιχεία για τη μάχη των δύο φύλων, με το τι χαρακτηρίζει τους άνδρες και τι τις γυναίκες, πως κάποια στοιχεία συμπληρώνουν το ένα το άλλο και πως κάποια άλλα έρχονται σε ρήξη. Δίνει πολύ ωραίες πληροφορίες εξηγώντας πολύ ωραία αυτό το ανεξήγητο μυστήριο, που είναι η ζωή κι η ανθρωπότητα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα γίνανε πολύ πιο απλά, περισσότερα δαρβινικά, θα έλεγα, με την εξέλιξη των ειδών.

Αυτή η ιστορία πως πιστεύεις ότι εντάσσεται στη σύγχρονη εποχή;

Πιστεύω ότι εντάσσεται πάρα πολύ έντονα στο σήμερα, διότι τα δομικά στοιχεία των δύο φύλων παραμένουν ακριβώς τα ίδια. Έχει πάρα πολύ πλάκα. Η σάτιρα που κάνει ο Τουαίην μέσω του διηγήματος αυτού, το οποίο γράφτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι πάρα πολύ εύστοχη και πάρα πολύ πετυχημένη για το σήμερα και για τις σχέσεις των δύο φύλων 100 χρόνια. Πιστεύω ότι από την αρχή του κόσμου τα βασικά προβλήματα είναι τα ίδια, όπως και τα ζητούμενα και τα θέματα που δημιουργούσαν προστριβές ανάμεσα στα δυο φύλα, το ότι ο ένας δεν καταλάβαινε τον άλλον σε πολλά πράγματα. Οπότε είναι ένα πολύ ωραίο μάθημα να παίρνουμε την εμπειρία από τους παλαιότερους.

Τι σε γοήτευσε στο έργο του Μαρκ Τουαίην;

Το πρώτο πράγμα ήταν το χιούμορ του, το ιδιαιτέρως καυστικό και πολύ εύστοχο. Επίσης, η σατιρική διάθεση κι ο αυτοσαρκασμός του Τουαίην, ο οποίος περνάει γενεές 14 τον Αδάμ τόσο υπόγεια όσο και φανερά. Μάλιστα, με την οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει καταλαβαίνει ότι η Εύα κάνει κουμάντο όσο βρίσκονται στον κήπο της Εδέμ αλλά και μετά, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι συμβαίνει και στις μέρες μας. Η γυναίκα είναι αυτή ,που κατά βάθος, έχει την εξουσία σε μία σχέση. Επίσης, με γοήτευσε το πόσο καλογραμμένο ήταν και πόσο πετυχημένη είναι η διασκευή, γιατί είναι πολύ δύσκολο ένα διήγημα να μεταφερθεί στο θέατρο πετυχημένα.

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο συμβολισμός του Αδάμ;

Ο Αδάμ είναι το αρχέτυπο του άνδρα με όλα τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα. Με την ξεροκεφαλιά του, με τον εγωισμό του, τη ματαιοδοξία του, την ανάγκη του να εξουσιάζει, να είναι ο κυνηγός. Εκπροσωπεί τη δύναμη και το πάθος, την εφευρετικότητα, αλλά χάνει σε πολλά προσπαθώντας να διατηρήσει αυτόν τον αγώνα χωρίς να καταλαβαίνει τις πιο λεπτές αποχρώσεις της ζωής, που μπορεί να τις αντιληφθεί η Εύα. Δεν είναι τυχαίο ότι και στο διήγημα και στην παράστασή μας ο Αδάμ αρχίζει να καταλαβαίνει πράγματα, όσο περνάει ο καιρός κι ειδικά μετά την πτώση, ενώ η Εύα είναι σαν να τα γνωρίζει από την αρχή, έχει μία έμφυτη γνώση που δεν ξέρει από που προέρχεται, η οποία τους βοηθάει και τους δύο.

Γιατί πιστεύεις ότι ο άντρας και η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, έχουν φτιαχτεί για να συνυπάρχουν;

Γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, είμαι σίγουρος πλέον. Ο ένας έχει στοιχεία που δεν έχει ο άλλος, ο ένας μπορεί να καλλιεργήσει τα θετικά στοιχεία του άλλου. Έχουν φτιαχτεί για να ζουν μαζί, να αποτελούν ένα πράγμα, δύο στοιχεία να δημιουργούν ένα, με πιο απτό αποτέλεσμα τη γέννηση των παιδιών. Τα παιδιά δημιουργούνται από έναν κι όχι από δύο. Είναι φτιαγμένοι για να ζουν μαζί και να δημιουργήσουν, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν.

Τι συμβολίζει για εσένα το δάγκωμα του μήλου από την Εύα;

Συμβολίζει το προπατορικό αμάρτημα και το απαγορευμένο. Το εκτός νόμου, είτε ηθικού, είτε ανθρώπινου. Εγώ νομίζω ότι ο δημιουργός ήθελε να δαγκωθεί το μήλο και γι’ αυτό τόνιζε συνέχεια ότι δεν πρέπει να φάνε τον καρπό αυτού του δέντρου, για να τους αναγκάσει να το κάνουν. Ακόμα κι αυτό είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως είναι δομικό στοιχείο της ύπαρξής μας η τάση μας προς το απαγορευμένο, προς αυτό που ο καθένας μας θεωρεί απαγορευμένο σε σχέση με το υπαρξιακό του στοίχημα. Έχουμε, γενικά, μια τάση προς αυτό κι ειδικά όταν κάποιος μας το απαγορεύει τότε γίνεται ακόμα πιο θελκτικό.

Και το φίδι της σημερινή εποχής ποιο πιστεύεις ότι είναι;

Το φίδι της σημερινής εποχής είναι η Λερναία Ύδρα, η οποία έχει πάρα πολλά κεφάλια. Η απληστία, η υπερκατανάλωση, ο απύθμενος εγωισμός, η ματαιοδοξία, ο ναρκισσισμός, η φιλαυτία, όλα αυτά τα στοιχεία, δηλαδή, που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Το φαίνεσθαι, η εικόνα μας, ο εγωισμός μας, το ότι είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου. Κι, ουσιαστικά, αυτό μας εμποδίζει να δούμε την ουσία.

Στο έργο επαναπροσδιορίζεται η ιεραρχία των δύο φύλων. Πιστεύεις ότι τη σημερινή εποχή μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα;

Αυτό με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα, γιατί δίνει συνεχώς τροφή για μια κουβέντα για την πατριαρχία. Προφανώς, το σύστημα που ζούμε είναι πατριαρχικό για διάφορους λόγους κι έτσι ήταν και στην ιστορία των αιώνων. Νομίζω δεν θα μπορούσε  να είναι και διαφορετικά και δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ μητριαρχία. Αλλά κι όταν υπήρξε διήρκεσε για λίγο κι έσβησε. Το θέμα για μένα δεν είναι ποιος έχει την εξουσία, ο άντρας ή η γυναίκα, νομίζω ότι αυτό είναι ένα βαλτό δίλημμα, για να διχάσει τους άνδρες και τις γυναίκες και για να δημιουργήσει διαμάχη μεταξύ τους, εκεί που δεν υπάρχει. Είμαστε τελείως διαφορετικοί, πρέπει όμως να είμαστε ισόνομοι, δηλαδή ίσοι απέναντι στον νόμο, πρέπει να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες, πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία, πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη, ασφάλεια και, γενικά, όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν ανεξαρτήτως φύλου. Αυτά είναι ζητούμενα της ανθρωπότητας, ούτε του άνδρα ούτε της γυναίκας. Το θέμα δεν είναι ποιος εξουσιάζει, αν υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν είναι θέμα φύλου, είναι θέμα αξιών. Οι αξίες μας, πλέον, είναι εντελώς φθηνές. Η υπέρτατη αξία, αυτή τη στιγμή, είναι η ομορφιά και το φαίνεσθαι.

Στο έργο του Τουαίην ο Αδάμ έχει κάποιες κλασικές ανδρικές συνήθειες που μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε και σε έναν σημερινό άντρα. Εσύ έχεις κάποιες που σε χαρακτηρίζουν;

Έχω και για αυτό τον καταλαβαίνω πολύ καλά τον Αδάμ. Παραδείγματος χάρη, έχω την απόλυτα αρχέγονη ανδρική συνήθεια, το ψάρεμα, το οποίο οι γυναίκες ποτέ δεν μπορούν να το καταλάβουν. Παρολ' αυτά, είναι κάτι το οποίο μας χαρακτηρίζει τους περισσότερους. Μετά απόλυτο στοιχείο που μοιράζομαι με τον Αδάμ είναι ότι, πάρα πολλές φορές, θέλω ησυχία και ηρεμία. Πολλές φορές πιστεύω ότι τα λόγια δεν χρειάζονται, είναι πιο ωραίο να υπάρχουν στιγμές παύσης και συνύπαρξης. Επίσης, κι εγώ αισθάνομαι την ανάγκη να αποδεικνύω διαρκώς ότι είμαι έξυπνος, δημιουργικός, εφευρετικός και να προκαλώ τον θαυμασμό και την αγάπη. Κάτι που σε βάζει στη διαδικασία να κάνεις πάρα πολλά λάθη, να πέφτεις σε πάρα πολλές παγίδες και να χάνεις την ουσία, όπως εμφανώς φαίνεται και στο έργο με πράγματα που κάνει ο Αδάμ. Και από την άλλη, προσπαθούμε να καταλάβουμε την αντίστοιχη συμπεριφορά του άλλου φύλου, που πολλές φορές εξηγείται πάρα πολύ απλά κι εμείς κάνουμε στο μυαλό μας πολύπλοκες σκέψεις δημιουργώντας παρεξηγήσεις και προβλήματα.

Ποιο μήνυμα θέλετε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Σίγουρα θέλουμε να φύγει με μία πολύ ευχάριστη διάθεση. Θέλουμε, επίσης, να αναγνωρίσει τον εαυτό του στους ήρωες και την ιστορία τους, μέσω της σάτιρας και του χιούμορ. Μετά όμως, φεύγοντας από την παράσταση, ο πραγματικός στόχος είναι αν μπορέσουμε να κάνουμε τον θεατή να προβληματιστεί, έστω λίγο, και να του δημιουργήσουμε ερωτηματικά. Ποια είναι τα λάθη που έχει κάνει αυτός; Σε ποιον οφείλει συγγνώμη και σε ποιον ευχαριστώ; Τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά σε μια συγκεκριμένη κατάσταση; Τι δεν έχει κάνει που θα έπρεπε να έχει γίνει; Για ποιο πράγμα είναι χαρούμενος στη δική του σχέση με το άλλο φύλο; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι σκοπός μας να αρχίσουν να γεννιούνται σιγά σιγά φεύγοντας από την παράσταση.

Ο Τουαίην στο έργο δείχνει να απογοητεύεται από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη «ήττα» του ανθρώπινου είδους;

Νομίζω η μεγαλύτερη ήττα είναι η προσήλωση στο εγώ. Γι' αυτό καταστρέφουμε τον πλανήτη, γι’ αυτό καταστρέφουμε τις ζωές μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να χαρούμε το ταξίδι της ζωής. Έχουμε, πλέον, τόσα υλικά αγαθά στα χέρια μας που θα έπρεπε να κάνουν τη ζωή μας άνετη κι ευχάριστη και παρολ' αυτά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, προβληματική. Σκοτώνουμε τον εαυτό μας καθημερινά με τον τρόπο ζωής μας, με αυτά που τρώμε, με τον αέρα που αναπνέουμε, δεν ερχόμαστε καθόλου σε επαφή με τη φύση, δεν χαιρόμαστε βασικά στοιχεία της ζωής κι όλα αυτά για το κυνήγι και την απόκτηση υλικών αγαθών. Νομίζω, τελικά, ότι είμαστε η μεγαλύτερη καταστροφή στο ζωικό βασίλειο. Είμαστε το ανώτερο πνευματικά ον και μένουμε εντελώς αχρησιμοποίητοι.

Φέτος πρωταγωνιστείς και στην παιδική παράσταση ''Αλαντίν'' στο Θέατρο Τέχνης. Πές μας δυο λόγια...

Ο Αλαντίν είναι το κλασικό παραμύθι, το οποίο το έχει διασκευάσει η Άνδρη Θεοδότου και το έχει σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Δεγαΐτης. Είναι μια παράσταση που έχει ξαναγίνει με μεγάλη επιτυχία το 2009, για δύο χρονιές, κι είχαμε κάνει και καλοκαιρινή περιοδεία.Εγώ κάνω τον κακό μάγο, είμαι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα. Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία η οποία εκτυλίσσεται σε ένα όμορφο περιβάλλον, τη Βαγδάτη, και ουσιαστικά σαν βάση της έχει τη θέληση, τις αξίες, το πάθος, την αγάπη, τη φιλία, δηλαδή όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας. Με κωμικό και χαρούμενο τρόπο νομίζω ότι καταφέρνουμε να αποδώσουμε την ιστορία όσο καλύτερα μπορούμε

Info

Για 6 ακόμα παραστάσεις! Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 19 Φεβρουαρίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων, Αθήνα 114.72

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2106453330

Συντελεστές:

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου

Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου, Αγγελική Λατάνη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα

Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου

Σύμβουλος παραγωγής, Φωτογραφίες: Christopher Ambatzi‐Crécy

Παραγωγή: Εύη Μητσοπούλου

Επικοινωνία - Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου

 Για 12 μοναδικές παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Μετά την περσινή της επιτυχία, η παράσταση «Αδάμ & Εύα» βασισμένη στο κείμενο του Μαρκ Τουαίην, «Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας»,επιστρέφει για λίγες παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη.

Την παράσταση σκηνοθετεί η Εύη Μητσοπούλου. Η ίδια πρωταγωνιστεί μαζί με τον Δημοσθένη Φίλιππα στο γνωστότερο παραμύθι του κόσμου. Η σκηνοθεσία παραμένει πιστή στις προσταγές του κειμένου, με βασικό άξονα το ιδιοφυές, σαρκαστικό χιούμορ του συγγραφέα.

Μια κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων για δύο ηθοποιούς, που διατρέχει, μέσα σε 80 λεπτά, την ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου, ωστόσο μοιραία ιδωμένη μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης κοινωνικής και αξιακής κρίσης.

Το έργο

Ο Αδάμ και η Εύα μιλούν για τις εμπειρίες τους στην Εδέμ, πριν και μετά την Πτώση. Ο Μαρκ Τουαίην εμφυσά ζωή στους πρωτόπλαστους, πλάθοντας δύο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της πατριαρχικής κοινωνίας, για να σχολιάσει με τη σειρά του το χιλιοειπωμένο ερώτημα: Γιατί ο άντρας και η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά από κατασκευής τους, πρέπει να ζουν μαζί; Ο Τουαίην δεν αποπειράται να δώσει καμία απάντηση σ’ αυτό το αιώνιο ερώτημα, αντιθέτως το περιπλέκει φορτίζοντάς το με υπαρξιακές αγωνίες και κριτική στάση απέναντι στις «δομές εξουσίας». Είναι προφανές, ωστόσο, ότι ο Τουαίην τάσσεται υπέρ των «εξουσιαζόμενων» ανθρώπων, του Αδάμ και της Εύας στην προκειμένη περίπτωση, έναντι οποιωνδήποτε άλλων δυνάμεων. Στα «Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας» αποτυπώνεται συχνά η απογοήτευση του Τουαίην γι’ αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός.

Η ιστορία της Γένεσης παίρνει μια ανάποδη στροφή μέσα από τη γραφή του Τουαίην, ο οποίος επαναπροσδιορίζει την ιεραρχία των φύλων και δίνει στην Εύα τον πρώτο λόγο. Παράλληλα, οι πρωτόπλαστοι αποκτούν επιτέλους τη δική τους φωνή και μας αφηγούνται τις δικές τους εκδοχές των βιβλικών γεγονότων και της προϊστορικής καθημερινότητας. Στα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας αποτυπώνεται συχνά η απογοήτευση του Τουαίην γι’ αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός.

 Facebook page: https://www.facebook.com/eviemits001/?__tn__=%2Cdk%2CP-R&eid=ARBjh57j7o2esmdAuBYxbYpX6I24-o9RwTISejXW2KAv6v9kAqHezm9jGg3jPNhHhAkJZ2IpKUMYCk0x&fref=tag

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 Διασκευή/Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου

Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου - Αγγελική Λατάνη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα

Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου

Σύμβουλος παραγωγής, Φωτογραφίες: Christopher Ambatzi‐Crécy

Παραγωγή: Εύη Μητσοπούλου

Επικοινωνία- Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα: Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (έως 19/2)

Θέατρο: Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, 210 6453330)

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: Κανονικό : 10 ευρώ,/ Φοιτητικό, Άνεργοι, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ / Ατέλειες : 5 ευρώ

 Οι δύο ηθοποιοί της παράστασης "Τα μαύρα λουστρίνια" μας άνοιξαν τα καμαρίνια τους και μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες θεάτρου. 

ΜΑΡΙΑ ΜΠΡΑΝΙΔΟΥ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Στο καμαρίνι έχω πάντα τα βαφτικά μου, αποσμητικό, άρωμα, βούρτσα για τα μαλλιά, νερό, ενίοτε καμιά σοκολάτα (μαύρη κατά προτίμηση), τα λόγια της παράστασης, σημειώσεις, κανένα ζεστό, κανένα γουράκι που μου φέρνουν φίλοι... Συνήθως έχω πολλά πράγματα, δημιουργώ ένα μικρό «σπιτάκι», ένα μικρόκοσμο όπου νιώθω ασφαλής. Θέλω να έχω τον χώρο μου και τον χρόνο μου πριν την παράσταση γι’ αυτό πηγαίνω αρκετά νωρίς. Για μένα το καμαρίνι λειτουργεί ως χώρος μετάβασης από την πραγματικότητα στον κόσμο του θεάτρου, στην ατμόσφαιρα του έργου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α) Ως χώρο

To πιο ωραίο καμαρίνι που είχα, ή τουλάχιστον ένα από τα πιο ωραία, ήταν στο θέατρο Αθηνών όταν έπαιζα στην «Ξυλένια κούκλα» του Δημήτρη Αδάμη. Είχαμε χωρίσει τα καμαρίνια σε κοριτσιών και αγοριών. Στο καμαρίνι των κοριτσιών η καθεμιά μας είχε τη θέση της. Είχα για πρώτη φορά τον προσωπικό μου καθρέφτη, το προσωπικό μου τραπεζάκι.. πολυτέλειες! Αλλά και το κλίμα ήταν ωραίο. Πολλά άτομα, πλάκες, γέλια, ανέκδοτα, φωτογραφίες.

β) Με ποιους συναδέλφους

Η συνθήκη του καμαρινιού σε συνδέει βαθιά με τον άλλον. Ντύνεσαι, ξεντύνεσαι, μιλάς για τις αγωνίες σου σχετικά με την παράσταση αλλά και για τα προσωπικά σου, πως έχεις έρθει, κλπ. Έχω συνδεθεί με πολύ κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον. Με τον καθένα είναι μια άλλη σχέση. Τώρα στα «Μαύρα λουστρίνια» είμαστε στο καμαρίνι εγώ και η Μαρίνα, μου αρέσει να την χτενίζω και να την βάφω. Κι εκείνη είναι όπως και στην παράσταση, μια μικρή «μύγα» γεμάτη ενέργεια! Και με κάνει πάντα να γελάω!

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Πριν πολλά χρόνια στην Cartoucherie, το θέατρο της Ariane Mnouchkine στο Παρίσι. Είχα πάει να δω την παράσταση «tambours sur la digue», μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση. Προχωρώντας λοιπόν για να μπούμε στην κεντρική σκηνή, δεξιά μας, απλώνονταν τα καμαρίνια χωρισμένα από μας με ένα λεπτό διαφανές ύφασμα σαν τούλι. Οι ηθοποιοί προετοιμάζονταν σιωπηλοί και  μπορούσαμε να τους δούμε. Θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την εικόνα. Ήταν μαγική! Ένα είδος τελετουργίας, σαν να ήταν κομμάτι της παράστασης.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν μου έρχεται μια συγκεκριμένη ανάμνηση αλλά μια ολόκληρη περίοδος. Ήταν στο Εθνικό, στο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Δημήτρη Μαυρίκιου. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά. Ο πιο πολυπληθής θίασος όπου έπαιξα ποτέ! Αν και ψαρωμένη, ένιωθα υπέροχα σαν μεθυσμένη!

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Πίνω μια γουλιά νερό, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, ένα τελευταίο τσεκάρισμα, αλλά και ένα «έλα, πάμε, βάλε τα δυνατά σου!». Πάντα πριν βγω στην σκηνή  νιώθω κάτι αμφίθυμο, από τη μια μια αγωνία, ένα σφίξιμο στο στομάχι, από την άλλη ένα πετάρισμα σαν να πηγαίνω στο πρώτο ραντεβού. Λίγο πριν αρχίσει πάντως η παράσταση λέω από μέσα μου την προσευχή μου..

ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΗ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Δεν έχω και πολλά αντικείμενα, είμαι από αυτούς που ξεχνούν και δανείζονται σχεδόν πάντα μία φουρκέτα ή ένα τσιμπιδάκι. Πάντα έχω όμως ένα φλιτζάνι με τσάι ή καφέ και μια συγκεκριμένη καρέκλα. Τη θέση μου! 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Το πιο ωραίο καμαρίνι είναι αυτό που έχω τώρα στο στούντιο Μαυρομιχάλη κυρίως λόγο οικειότητας με το χώρο και τους συναδέλφους. 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι... μάλλον δεν το έχω δει ακόμα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι, είναι να σβήσω το φως πίσω μου.

Η Μαρία Μπρανίδου και η Μαρίνα Πανηγυράκη πρωταγωνιστούν στην παράσαστη "Τα μαύρα λουστρίνια" που βασίζεται στα έργα της Μάρως Δούκα "Τα μαύρα λουστρίνια" και "Που 'ναι τα φτερά;" Για 4 ακόμα παραστάσεις στο Studio Μαυρομιχάλη τις Κυριακές στις 19:00. Κλείστε εδώ τις θέσεις σας.  

Παρατείνονται και μετά το Πάσχα, λόγω μεγάλης ζήτησης του κοινού, οι αγαπημένες παραστάσεις για βρέφη και νήπια, «Κάτι σαν Κήπος» και «Καληνύχτα Μέρα» της ομάδας Άρτικα, που παίζονται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Studio Μαυρομιχάλη.

Λίγα λόγια για την Artika:

Τον Φεβρουάριο του 2017 η Artika έκλεισε 10 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στον θεατρικό χώρο. Ήταν Φεβρουάριος του 2007, όταν παρουσιάσαμε την πρώτη παράσταση στην Ελλάδα για παιδιά βρεφικής-νηπιακής ηλικίας με τίτλο «Η δική μου ομπρέλα». Τότε βρισκόμασταν στον δικό μας χώρο, τώρα βρισκόμαστε στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, παρουσιάζοντας δύο παραστάσεις, το «Καληνύχτα μέρα» και το «Κάτι σαν κήπος».

Στη διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων, η Artika έχει κληθεί να συμμετάσχει σε φεστιβάλ στο εξωτερικό και έχει παρακολουθήσει παραστάσεις, σεμινάρια και φεστιβάλ αποκλειστικά για παιδιά πολύ μικρής ηλικίας στην Ιταλία (La Baracca Testoni Ragazzi), την Αυστρία (Toihaus Theater), τη Ρουμανία (Teatrul Ion Creanga), τη Γαλλία (Ville de Limoges) και το Ιράν (Isfahan Theater Festival).

Στόχος και επιθυμία μας είναι η δημιουργία ενός θεάματος που να μπορεί να αφομοιωθεί από την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των παιδιών της πολύ μικρής ηλικίας, και να τα φέρει σε επαφή με το θέατρο και την τέχνη, μία τέχνη θετική, ελεύθερη, ρομαντική και ποιητική.

Στοιχεία και συντελεστές των παραστάσεων:

«Κάτι σαν κήπος»:

Η μέρα ξεκινάει μέσα σε έναν κήπο, ένα κήπο που δημιουργείται, γεννιέται, ζωντανεύει με τη δύναμη της φαντασίας!

Να πλυθώ! Άκου πώς κάνει ο ήχος του νερού όταν πέφτει πάνω μου! Κοίτα, ένα σύννεφο, άσπρο σα μαξιλάρι. Πόσο θα ‘θελα να το πιάσω!

Ένας κήπος γεμάτος μεταμορφώσεις, η βροχή που γίνεται ποτάμι, το ξύλο που γίνεται καράβι, το φύλλο που γίνεται πιάτο, το χώμα που γίνεται πύργος.

Η παράσταση τελειώνει αλλά η ιστορία συνεχίζεται, από το θέατρο στη ζωή, όλοι μαζί γύρω από τη σκηνή κι έπειτα στη ζωή του καθενός.

Στοιχεία παράστασης: Ιδέα - Σκηνοθεσία: Μαριλένα Τριανταφυλλίδου, Σκηνικά: Νατάσα Ευστρατιάδη, Κοστούμια: Όλγα Ευαγγελίδου, Ερμηνευτής- χορευτής: Κλεονίκη Καραχάλιου, Ερμηνευτής - Μουσικός: Βασίλης Καζής,. Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης. Διάρκεια παράστασης: 35΄ + δράση με τα παιδιά στο τέλος της παράστασης. Τόπος: θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134. Τηλ 210 6453330. Παραστάσεις για το κοινό κάθε Σάββατο στις 5.30μμ, από τις 30 Σεπτεμβρίου 2017 έως το Πάσχα.

«Καληνύχτα μέρα»:

«Σσσσςςςς, κοιμήσου» λέει ο ένας στον άλλο και σκεπάζονται με ένα μεγάλο πάπλωμα, που είναι απλωμένο σε όλη την σκηνή. Αλλά οι δύο ηθοποιοί δεν θέλουν να κοιμηθούν, θέλουν να παίξουν και να μοιραστούν τα όσα θαυμαστά συνάντησαν μέσα στη μέρα τους μέχρι να κουραστούν και να παραδοθούν στον ήχο ενός γλυκού νανουρίσματος.

Στοιχεία παράστασης: Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αλεξάκη/Μαριλένα Τριανταφυλλίδου, Σκηνικά – Κοστούμια: Μάρια Μπαχά, Νανούρισμα (σύνθεση): Βασίλης Καζής, Ερμηνεία: Κλεονίκη Καραχάλιου, Νάνσυ Κλαμπάτσα. Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης. Διάρκεια παράστασης: 40΄ + 10΄δραστηριότητα με τα παιδιά. Τόπος: θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134. Τηλ 210 6453330. Παραστάσεις για το κοινό κάθε Κυριακή στις 5.30μμ, από την 1η Οκτωβρίου 2017 έως την Κυριακή των Βαΐων.

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 10 ευρώ, Μειωμένο (ανεργείας, ατέλειες ηθοποιών): 5 ευρώ

Δυνατότητα προαγοράς εισιτηρίων και για τις δύο παραστάσεις με 25% έκπτωση.

Το Θεατρικό Εργαστήρι του Studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσει τις "Τρεις Αδερφές" του Αντόν Τσέχωφ σε σκηνοθεσία της Στέλλας Κρούσκα και του Φώτη Μακρή στη σκηνή του θεάτρου στην Οδό Μαυρομιχάλη από τις 3 έως 12 Ιουλίου. Η τιμή του εισιτηρίου θα είναι στα 5 ευρώ.  

Υπόθεση:

Αρκεί μια μεγάλη ιδέα για να σε βγάλει από το προσωπικό σου τέλμα; 

Κάπου στη Ρωσική επαρχία, τρεις αδελφές, η Όλγα, η Μάσα και η Ιρίνα, μαζί με τον αδελφό τους Αντρέι, ζουν, εργάζονται, ονειρεύονται, εύχονται να επιστρέψουν στη Μόσχα. Παιδιά στρατιωτικού, με εξαιρετική μόρφωση και καλλιέργεια, καλούνται να επιβιώσουν μέσα σε αυτό που θεωρούν ως «ακαλλιέργητη μάζα». Ένας φάρος αναβοσβήνει σε αυτό το ζοφερό, γι’ αυτούς τοπίο και επαναλαμβάνεται σα μάντρα: Η Μόσχα. 

Μπορεί ο Έρωτας, η Εργασία, το Όνειρο, να σε κινητοποιήσει για να αλλάξεις ζωή; Οι Τρεις Αδελφές είναι ένα έργο για τα χαμένα όνειρα, το ανικανοποίητο, τη μοναξιά, τον έρωτα, το γάμο, την κοινωνική τάξη, την επερχόμενη Επανάσταση, τον χρόνο που περνά, τις επιλογές και εν τέλει, το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλοι οι ήρωες θέλουν να ξεφύγουν από τη ζωή τους, αλλά δεν θέλουν – ή δεν μπορούν; - να αλλάξουν ζωή. Άνθρωποι μιας άλλης εποχής, που, όμως, μοιάζουν τόσο γνώριμοι και σύγχρονοι. Είναι εμείς.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής 

Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα 

Σκηνικά – κοστούμια: Διονύσης Μανουσάκης 

Βίντεο – φωτογραφίες: Στέφανος Κοπανάκης 

Διανομή (αλφαβητικά και με σειρά εμφάνισης) 

Όλγα: Ελίνα Βλαχοκώστα, Σόνια Μαλιδέρου 

Ιρίνα: Βερόνικα Κόλιου, Ελπινίκη Νίνου 

Μάσα: Μιράντα Κώστα, Θάλεια Παπαδοπούλου 

Τούζενμπαχ: Γιάννης Κοντοχρήστος 

Τσεμπουτίκιν: Γιάννης Γαβρίλης 

Ανφίσα: Μαρίνα Βεντουράτου, Αντιγόνη Δημητριάδου Βερσίνιν: Νίκος Αργυριάδης 

Αντρέι: Ζαχαρίας Δημητρίου 

Κουλίγκιν: Γιώργος Φιλιππόπουλος 

Νατάσα: Μαρίνα Βεντουράτου, Αντιγόνη Δημητριάδου

Παραστάσεις:

Δευτέρα 03/07 - Τετάρτη 12/07, Ώρα 9.00μμ

Τιμή εισιτηρίου : 5€ 

«Οι Επιβάτες» είναι ο τίτλος του, άπαικτου στην Ελλάδα, έργου του Βραζιλιάνου συγγραφέα, Flavio Goldman που θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία του Ελληνοβραζιλιάνου Φίλιππου Μέντες Λάζαρη στο Studio Μαυρομιχάλη από τη Δευτέρα 8 μέχρι την Τρίτη 30 Μαΐου για 8 μόνο παραστάσεις. 

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένας ψυχαναλυτής και ο ασθενής του μπαίνουν τυχαία μαζί στο ασανσέρ που θα τους οδηγήσει στο ιατρείο του πρώτου για την καθιερωμένη συνεδρία τους. Ξαφνικά, το ασανσέρ σταματά. Τα κινητά τους είναι εκτός δικτύου και οι δυο τους, ψυχαναλυτής και ασθενής, εγκλωβίζονται στο στενό χώρο του ασανσέρ που θα γίνει ο τόπος μιας ασυνήθιστης αλλά πολύ ουσιαστικής «συνεδρίας». Η ριζική αυτή  μεταβολή προκαλεί μια βίαιη ανατροπή στην αυστηρά εδραιωμένη σχέση τους: οι κανόνες της επανακαθορίζονται καθώς τώρα έχουμε δύο ανθρώπους σε κατάσταση αγωνίας, έτοιμους να φέρουν στην επιφάνεια συναισθήματα που οι συμβατικοί ρόλοι της ψυχαναλυτικής σχέσης δεν τους επέτρεπαν να εκφράσουν. Υπάρχει ένταση και αγωνία, αλλά υπάρχει και χιούμορ και ανθρωπιά ενώ η δυνατότητα δημιουργίας μιας ανανεωμένης σχέσης παραμένει πάντα στον αέρα. Ανακινούνται ζητήματα εξουσίας, εμπιστοσύνης και οικειότητας που υπερβαίνουν το στενό πλαίσιο της ψυχανάλυσης και αναδεικνύονται οι ομοιότητες ανάμεσα στο θέατρο  και την ψυχαναλυτική διαδικασία.

Διακρίσεις του έργου στη Βραζιλία:

• Το έργο «Οι Επιβάτες» ήταν στη λίστα με τα καλύτερα έργα στον πιο σημαντικό διαγωνισμό θεατρικού έργου στην Βραζιλία, “Seleção Brasil em Cena”, που διοργανώθηκε από το γνωστό πολιτιστικό κέντρο Banco do Brasil του Ρίο ντε Τζανέιρο. 

• Επίσης, το έργο το 2010, αφού κέρδισε χρηματικό έπαθλο από την Πολιτεία του Σάο Πάολο, άνοιξε το «SESC Paulista», μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις για το θέατρο στη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας

• Επιλέχθηκε ως ένα από τα highlights της σεζόν από το μεγαλύτερης κυκλοφορίας περιοδικό της Βραζιλίας,“Veja”. 

• Οι Επιβάτες παρουσιάστηκαν επίσης στις πόλεις: Guarulhos, Santo André και Lençois Paulistas. 

• Το 2013, επιλέχθηκε για μία ειδική παράσταση του Πολιτιστικού Κέντρου Midrash στο Rio de Janeiro, σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο σκηνοθέτη και ηθοποιό Gilberto Gawronski.

Η πρώτη αυτή παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα φιλοδοξεί να αποτελέσει μία γέφυρα πολιτισμού ανάμεσα στις δύο χώρες. Το κείμενο του, χρόνια εγκατεστημένου στην Ελλάδα - λόγω της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πρεσβεία της Βραζιλίας στην Αθήνα - Flavio Goldman και η σκηνοθεσία του ελληνοβραζιλιάνου, εγκατεστημένου επί 20ετίας στην Ελλάδα, Φίλιππου Μέντες Λάζαρη έχει ως στόχο να προσφέρει στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει ένα σύγχρονο έργο της βραζιλιάνικης δραματουργίας. 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: 

Γεννημένος στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1971 ο Flavio Goldman ήταν 3 φορές στη λίστα του θεατρικού διαγωνισμού “Seleção Brasil em Cena”. Έχει τιμηθεί δύο φορές στην κατηγορία “Dramaturgias Urgentes” (“Urgent Playwriting”) του Πολιτιστικού Κέντρου του Σάο Πάολο, Banco do Brasil. Από το 2009 είναι κάθε χρόνο προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Satyrianas στο Σάο Πάολο, μία από τις σημαντικότερες σε πολιτιστικά γεγονότα πόλεις της Βραζιλίας, πάντα παρουσιάζοντας νέα σύντομα έργα, ανεβασμένα από τους πιο σημαντικούς θεατρικούς σκηνοθέτες της χώρας όπως οι: Aimar Labaki και Mika Lins. Ο Flavio Goldman έχει επίσης μεταφράσει έργα των Ισραηλινών συγγραφέων Joshua Sobol και Edna Mazya καθώς και του Γαλλοαργεντινού συγγραφέα Copi. To 2013 ήταν ο προσκεκλημένος καλλιτέχνης του 1ου Διεθνούς Θεατρικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο. Ζει στην Αθήνα από το 2014 και εργάζεται στην Πρεσβεία της Βραζιλίας.

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη:

Ο Φίλιππος Μέντες Λάζαρης γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1970. Σπούδασε θέατρο στη δραματική σχολή  ”O Tablado” στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εργάστηκε στη Βραζιλία ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Το 1997 κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, την πατρίδα του πατέρα του, απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Έκτοτε έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός, performer, κινησιολόγος και σκηνοθέτης σε πολλές θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις σε διάφορα θέατρα (π.χ. στα Αμόρε, Οδού Κεφαλληνίας, Εξαρχείων). Συνεργάστηκε κατ' επανάληψη με τους Ελευθερία Σαπουντζή, Μαίρη Τσούτη και Δημήτρη Παπαϊωάννου. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να συμβάλει στη διάδοση του νοτιοαμερικανικής κουλτούρας στην Ελλάδα ανέβασε επίσης με επιτυχία τα έργα δύο, άγνωστων στην Ελλάδα, μεγάλων βραζιλιάνων δραματουργών: το Φιλί στην άσφαλτο του Nelson Rodrigues (2010) και το δημοφιλές έργο για παιδιά Το μπλε αλογάκι της Maria Clara Machado (2012-13) στο οποίο για πρώτη φορά ενσωμάτωσε επιτυχώς στην παράσταση αληθινά άλογα σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Θεραπευτικής Ιππασίας Αθηνών.

Συντελεστές:

Οι επιβάτες, Του Βραζιλιάνου συγγραφέα Flavio Goldman 

Σκηνοθεσία: Φίλιππος Μέντες Λάζαρης

Μετάφραση: Χριστόδουλος Κακούρης 

Επιμέλεια μετάφρασης: Κατερίνα Κοκκινίδου 

Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρτεμις Δούρου 

Σκηνογραφία: Μανώλης Ηλιάκης 

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα 

Βοηθός Φωτιστή: Δήμητρα Δανδόλου 

Ηχητική επιμέλεια: Χρήστος  Δαμουλάκης

Ενδυματολογική επιμέλεια: Εm Κei

Σκίτσο αφίσας: Μιχάλης Μανουσάκης 

Σχεδιασμός Αφίσας: Μανώλης Ηλιακής 

Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας 

Φωτογραφίες: Μαρίλια Φωτόπουλου

Παίζουν 

Αλέξανδρος Σωτηρίου 

Στέλιος Ξανθουδάκης 

Άρτεμις Δούρου

Info:

Τοποθεσία: Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη  134, Αθήνα

Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Δευτέρα 8 Μαΐου 2017, ώρα: 21.00.  Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, ώρα: 21.00. Μέχρι τις 30 Μαΐου 2017. Διάρκεια: 80 λεπτά

Πληροφορίες-Προπώληση: Τηλ. 2106453330, www.studiomavromihali.gr     

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο: φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65

Χορηγοί Επικοινωνίας:

Εφημερίδα των Συντακτών, Life.gr, Culturenow.gr, Koutipandoras.gr, Texnes-Plus.gr, Artic.gr, Επικοινωνία FM

Μια απρόσμενη επίσκεψη διαταράσσει την καθημερινότητα ενός ταριχευτή. Ο Ευστράτιος Ευθυμίου, αν και έμπειρος επαγγελματίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη κατάσταση. Κάτι πραγματικά καινούργιο που τον αναγκάζει να ξετυλίξει τις σκέψεις του και να οδηγηθεί σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση υπό τον ήχο του ραδιοφώνου στο εργαστήριο του.  

«Μόνον τα νήπια και οι χειρότεροι εγκληματίες δικαιούνται να επικαλούνται την πραγματικότητα γιατί είναι οι μόνοι που πιστεύουν ειλικρινά σ’ αυτήν. Οι μόνοι αυθεντικοί πραγματιστές, οι μόνοι που δεν τους καίγεται καρφί αν μοιάζουν με αυτό που μοιάζει να είναι ο άνθρωπος και γι’ αυτό είναι πιο ανθρώπινοι από κάθε άλλον. Εμείς οι υπόλοιποι αρκούμαστε σε μερικές φλοίδες πραγματικότητας που ίσα-ίσα φτάνουν για να κρύψουμε τη γύμνια μας όντας έκθετοι στο απόλυτο σκοτάδι. Κανονικοί τυφλοί. Να τι είμαστε οι περισσότεροι από μας. Και αδαείς. Η αδαημοσύνη μας συναγωνίζεται την τυφλότητά μας. Δεν αναφέρομαι μονάχα στα σπουδαία. Η άγνοια μας εκτείνεται και στα πιο ταπεινά, η άγνοιά μας τυλίγει τα πάντα.»   

Το Studio Μαυρομιχάλη, συμμετέχοντας στους εορτασμούς για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (Δευτέρα 27 Μαρτίου), προσφέρει 20 δωρεάν θέσεις στην παράσταση. Οι θεατές μπορούν να καλούν στο τηλέφωνο του θεάτρου 2106453330, για να κλείσουν τις θέσεις τους. 

Στη συγκεκριμένη παράσταση, καλεσμένη για τη συζήτηση με το κοινό θα είναι η Διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών, Μαρία Τσιάκα, που είχε εγκαινιάσει τη σειρά συζητήσεων της σαιζόν (10/10/2016). Λόγω της επιτυχίας της συζήτησης εκείνης και μετά από επιθυμία του κοινού, οι συντελεστές της παράστασης προσκαλούν για δεύτερη φορά την κα Τσιάκα σε μία νέα συζήτηση με θέμα της διατροφικές διαταραχές.

Συζήτηση 24η: Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Μαρία Τσιάκα, Διευθυντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών

Ο Θεατρικός Οργανισμός “Νέος Λόγος” και το Studio Μαυρομιχάλη,  παρουσιάζουν το έργο της Έρσης Νιαώτη, “Κοιμήθηκα με τα μαλλιά μου μέσα σ’ένα άδειο κουτί πίτσας”, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Στέλλας Κρούσκα. Ένας μονόλογος για το φλέγον ζήτημα των διατροφικών διαταραχών, που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στην εποχή μας.

Η παράσταση πλαισιώνεται από σειρά συζητήσεων πάνω στο θέμα των διατροφικών διαταραχών, με διαφορετικούς καλεσμένους από διάφορους χώρους. Τη Δευτέρα 27 Μαρτίου, καλεσμένη στο Studio Μαυρομιχάλη θα είναι η Διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών, Μαρία Τσιάκα. Η Μαρία Τσιάκα είχε εγκαινιάσει τη σειρά συζητήσεων της σαιζόν (10/10/2016). Λόγω της επιτυχίας της συζήτησης εκείνης και μετά από επιθυμία του κοινού, οι συντελεστές της παράστασης προσκαλούν για δεύτερη φορά την κα Τσιάκα σε μία νέα συζήτηση με θέμα της διατροφικές διαταραχές. 

Η Μαρία Τσιάκα σπούδασε Ψυχολογία, εκπαιδεύτηκε και στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, ενώ είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Ψυχολογικής Ιατρικής και Ψυχιατρικής του Institute of Psychiatry, King’s College London. Επίσης, είναι μέλος διαφόρων Συλλόγων και Οργανισμών, όπως EFTA (European Family Therapy Association), ECED (European Council on Eating Disorders), AED (Academy of Eating Disorders), IAEAP (International Association for Eating Disorders Professionals).

Παράλληλα, το Studio Μαυρομιχάλη, συμμετέχοντας στους εορτασμούς για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (Δευτέρα 27 Μαρτίου), προσφέρει 20 δωρεάν θέσεις στην παράσταση. Οι θεατές μπορούν να καλούν στο τηλέφωνο του θεάτρου 2106453330, για να κλείσουν τις θέσεις τους. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας, με ανώτατο όριο τις 2 θέσεις.

Το έργο

Μια γυναίκα αποφασίζει να μιλήσει για το πρόβλημα που την βασανίζει. Νευρική ανορεξία και Βουλιμία. Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Η προσπάθεια να είναι κανείς φυσιολογικός.

Και μπουκάλια νερό, γιατί το νερό βοηθάει.

Η ζωή ενός ανθρώπου που τρώει μόνο τρία φιστίκια.

Και ενός ανθρώπου που τρώει έξι πίτσες.

Του ίδιου ανθρώπου. 

Κρυμμένα τσιπς σε τσάντες, νερό και φυστικοβούτυρο στα μαλλιά.

Ανορεξία, βουλιμία, χιούμορ, σαρκασμός και ένας πορτοκαλής γάτος.

Μία γυναίκα-κορίτσι επιτέλους μιλάει.

Οι διατροφικές διαταραχές είναι πρόβλημα συναισθηματικό και σωματικό. Συσχετίζονται με έμμονες ιδέες για το φαγητό, το βάρος και το σχήμα του σώματος. Έχουν αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία και εμποδίζουν αυτούς που πάσχουν να έχουν μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή. Προκαλούν σοβαρές βλάβες στη σωματική υγεία και μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στον θάνατο.

Στην εποχή της παντοκρατορίας της εικόνας, οι διατροφικές διαταραχές απασχολούν ολοένα και περισσότερο κόσμο. Ένας δυνατός και θαρραλέος μονόλογος για ένα πρόβλημα που παρά την έκτασή του παραμένει  ταμπού. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Σκηνοθεσία : Στέλλα Κρούσκα

Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης

Μουσική : Σταύρος Γασπαράτος

Φωτισμοί – Φωτογραφίες : Κωστής Καπελώνης

Βοηθός σκηνογράφου : Δάφνη Μαλέα

Παίζει η Στέλλα Κρούσκα.

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :                                                                                             

Κάθε Δευτέρα στις 21.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 

Κανονικό : 10 ευρώ

Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών: 8 ευρώ 

Άνεργοι, ατέλειες : 5 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 65 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Σειρά συζητήσεων για «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου

2η σαιζόν –Συζήτηση 24η 

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Το «Κιβώτιο», το εμβληματικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου, παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο  Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, με τον Φώτη Μακρή στον κεντρικό ρόλο. Ο κύκλος συζητήσεων με το κοινό συνεχίζεται, με καλεσμένο για την Παρασκευή 24 Μαρτίου, τον κριτικό λογοτεχνίας και γραμματολόγο Αλέξη Ζήρα.

Ο Aλέξης Ζήρας (γεν. Αθήνα,1945) σπούδασε οικονομικά στο ΑΠΘ και εργάστηκε (1969-1975) σε βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις, παράλληλα σε εφημερίδες και για έντεκα χρόνια (1982-1993) στην Ελληνική Ραδιοφωνία ως σύμβουλος και παραγωγός προγραμμάτων λόγου. Ήταν υπεύθυνος σύνταξης (1992-1996) του Λεξικού Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (εκδ.Πατάκη), συντάκτης του Βιογραφικού Λεξικού της Εκδοτικής Αθηνών και της Εγκυκλοπαιδείας Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, συμμετείχε κατ΄επανάληψη σε Διοικητικά Συμβούλιά της και στο διάστημα 2009-2013 εκλέχθηκε πρόεδρός της. Από το 1984 υπήρξε μέλος επιτροπών απονομής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας, και μετά το 2013 πρόεδρός τους. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης και με το Βραβείο Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για την κριτική του σύνθεση Ένας Γραικός στα Ξένα (2003). Η μελέτη του Όψεις της Κυπριακής Πεζογραφίας, 1900-2000 (2010) τιμήθηκε με το Βραβείο του Ελληνικού Pen Club και το Κρατικό βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει εκδώσει επίσης ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μελέτες.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η θεατρολόγος Μάρθα Κοσκινά.

Οι παραστάσεις και ο κύκλος των συζητήσεων θα συνεχιστούν για δύο ακόμα Παρασκευές, μέχρι την Κυριακή των Βαΐων, με καλεσμένο στις 31/3 τον ψυχίατρο Δημήτρη Πλουμπίδη, γιο του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη και στις 7/4 τον Καθηγητή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Πρύτανη Θεοδόση Πελεγρίνη. Η συμμετοχή στις συζητήσεις είναι δωρεάν.

Το έργο

Στα τέλη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει. 

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το «Κιβώτιο», είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου

Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης

Μουσική : Γιώργος Νινιός

Παίζει ο Φώτης Μακρής

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :                                                                                             

Κάθε Παρασκευή  στις 21.00 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 

Κανονικό : 10 ευρώ

Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ 

Άνεργοι, Ατέλειες : 5 ευρώ

Προπώληση VIVA.GR: https://www.viva.gr/tickets/theater/studio-mavromixali/to-kivotio/

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr

Υπεύθυνος : Φώτης Μακρής

Μια Μαρτιάτικη Κυριακή, την πρώτη ηλιόλουστη μετά από έναν μακρύ χειμώνα αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε την συνήθειά μας και, για άλλη μια φορά, να πάμε θέατρο αντί να τρέξουμε σε καμιά παιδική χαρά. Πήραμε και τους φίλους μας και πήγαμε να δούμε «Ιστορίες με φίλους» στο Studio Μαυρομιχάλη, από τη θεατρική εταιρεία Μποέμ. 

Και καλά κάναμε. Μπορεί οι θεατές να ήταν λίγοι –κέρδισε ο πρώτος ήλιος της άνοιξης το ευρύ κοινό- αλλά η παράσταση άφησε ένα γλυκό χαμόγελο στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων. 

Οι «Ιστορίες για φίλους» όπως μαρτυρά ο τίτλος καταπιάνονται με την αξία της φιλίας δοσμένη με απλό και άμεσο τρόπο μέσα από τη σχέση δύο φιλενάδων που εξελίσσεται στο χρόνο. Δύο διαφορετικά κορίτσια –το ένα αγαπά τα βιβλία και το διάβασμα και το άλλο τα παιχνίδια και τη μουσική- κάθονται δίπλα δίπλα στο ξύλινο θρανίο του σχολείου και με τον καιρό γίνονται οι καλύτερες φίλες. Παραστέκεται η μια στην άλλη στα καλά και τα άσχημα, μέχρι που οι σπουδές και οι δουλειές τους τις χωρίζουν. Μετά από χρόνια ξανασμίγουν και δεν χωρίζονται ποτέ.

Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Σε αυτήν την κεντρική ιστορία περιπλέκονται και τρεις, όχι, τέσσερις διάσημες ιστορίες φιλίας από άλλες εποχές: Ο φιλόσοφος Δάμων που ήταν έτοιμος να δώσει την ζωή του για τον φίλο του, επίσης φιλόσοφο Φιντία, ο καλομαθημένος και χορτάτος Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα που έμαθε για την σκυλίσια ζωή από τον κοκαλιάρη και αδέσποτο Αφράτο, ο Μικρός Πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σεντ- Εξιπερί που εξημέρωσε την αλεπού και κατάλαβε γιατί το τριαντάφυλλο του είναι το μοναδικό για αυτόν στον κόσμο όλον και, μια μικρή έκπληξη, ένα αλλιώτικο ζευγάρι, η Σκύλλα και η Χάρυβδη που μια προσφέρει το φαγητό της στην άλλη –καράβια με ναυτικούς- με περισσή ευγένεια, όλοι ανεβαίνουν στη σκηνή και λένε την ιστορία τους.   

Το κείμενο είναι απλό και κατανοητό για τα παιδιά και η σκηνοθεσία  δουλεμένη. Τα λιτά σκηνικά και κουστούμια ζωντανεύουν από το ενεργητικό παίξιμο των τριών κοριτσιών που κερδίζουν με το χαμόγελο και την όρεξή τους μικρούς και μεγάλους. Μια από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης είναι το θέατρο σκιών όπου εκτυλίσσεται η ιστορία του Μάγκα και του Αφράτου.

Στο τέλος τα παιδιά μας έτρεξαν στα παρασκήνια να δηλώσουν στις πρωταγωνίστριες ότι είναι οι καλύτερες φίλες και ότι θα παραμείνουν φίλες για πάντα. Ακολούθησαν ωραίες συζητήσεις που ξεκίνησαν από την φιλία και κατάληξαν που αλλού…. στην φιλοσοφία.

H Βερενίκη έγραψε για την παράσταση 

Προτάσεις 

Τον Μάγκα της Πηνελόπης Δέλτας που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1935 μπορείτε να τον βρείτε στις Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ (2011), στις Εκδόσεις Μεταίχμιο (2012) ή στις Εκδόσεις Παπαδόπουλος (2012) και αλλού. Τον μικρό πρίγκιπα του Αντουάν Ντε Σεντ-Εξιπερί μπορείτε να τον βρείτε στις Εκδόσεις Πατάκη (2011) ή στις Εκδόσεις Ψυχογιός και αλλού.

Μια πρόταση για τους πιο μεγάλους αναγνώστες: Δάμων και Φιντίας των Εκδόσεων Γαβριηλίδη, από τη σειρά: Παραμύθια των λαών (2016)

Συγγραφέας : Μαργαρίτη Άντα

Σειρά συζητήσεων για «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου

2η σαιζόν –Συζήτηση 12η 

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Το «Κιβώτιο», το εμβληματικό έργο του Άρη Αλεξάνδρου, παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο  Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, με τον Φώτη Μακρή στον κεντρικό ρόλο. Ο κύκλος συζητήσεων με το κοινό συνεχίζεται, με καλεσμένο για τη δωδέκατη συζήτηση τον συγγραφέα, στιχουργό και ποιητή, Μάνο Ελευθερίου.

Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε στη Σύρο και σε εφηβική ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Παρακολούθησε ως ακροατής μαθήματα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και φοίτησε στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου. Σε ηλικία 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Συνοικισμός, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Λίγο αργότερα κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, Το διευθυντήριο (1964) και Η σφαγή (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές. Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία και συνεργάζεται με τους συνθέτες Χρήστο Λεοντή και Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της Δικτατορίας. Στη συνέχεια συνεργάστηκε ως στιχουργός με πολλούς ακόμα σημαντικούς συνθέτες, όπως τους Δήμο Μούτση, Γιάννη Μαρκόπουλο, Σταύρο Κουγιουμτζή, Μάνο Χατζηδάκη, Γιάννη Σπανό, Γιώργο Ζαμπέτα, Σταμάτη Κραουνάκη, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Γιώργο Χατζηνάσιο, Αντώνη Βαρδή. Τη δεκαετία του 1990 αρθρογραφεί και κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Το 1994 εκδίδει την πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Καιρός των Χρυσανθέμων που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005. Έχει εκδώσει συνολικά δέκα ποιητικές συλλογές, πέντε μυθιστορήματα, μελέτες, θεατρικά έργα και πάνω από τετρακόσιοι στίχοι τραγουδιών. Το μυθιστόρημά του Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, αφορά το θάνατο της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, κατά τα Δεκεμβριανά. Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για τη συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Νίκος Αργυριάδης, μέλος του εργαστηρίου και συνεργάτης του Studio Μαυρομιχάλη.

Η σειρά των καλεσμένων στις συζητήσεις για τον μήνα Ιανουάριο διαμορφώνεται ως εξής: στις 6/1/2017, στο Studio Μαυρομιχάλη θα βρίσκεται ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, στις 13/1 ο Κοσμήτορας στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μιχάλης Σπουρδαλάκης, στις 20/1 ο Καθηγητής στο Τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών και συγγραφέας, Νίκος Μαραντζίδης και στις 27/1 ο επιμελητής των εκδόσεων Αλεξάνδρεια Κώστας Λιβιεράτος.

Η συμμετοχή στις συζητήσεις είναι δωρεάν.

Το έργο

Στα τέλη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει. 

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το Κιβώτιο, είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

Το blog της παράστασης : http://kivotio.tumblr.com/

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου

Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης

Μουσική : Γιώργος Νινιός

Παίζει ο Φώτης Μακρής

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :                                                                                             

Κάθε Παρασκευή  στις 21.00 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ : 

Κανονικό : 10 ευρώ

Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ 

Άνεργοι, Ατέλειες : 5 ευρώ

Προπώληση VIVA.GR :  https://www.viva.gr/tickets/theater/studio-mavromixali/to-kivotio/

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

«Η Δήμητρα Στάικου, αν και μόνο 24 χρονών, φαίνεται να έχει αυτήν την επίγνωση του τραγικού. Μεγαλώνοντας θα αποχτήσει και τη βαθιά του γνώση […]  Μέχρι τότε ας είμαστε μαζί της», έγραφε ο συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης συστήνοντας τη Δήμητρα στο κοινό, στο πρώτο της έργο «Παιχνίδια ή ένα φερμουάρ που έχει κολλήσει» που παρουσιάστηκε την περασμένη θεατρική σεζόν.  Η Δήμητρα Στάικου συνεχίζει φυσικά να γράφει και φέτος παρουσιάζει (από 17/12) «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου», που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Τάκη Παρασκευόπουλου στο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, τηλ: 210-645.33.30).

Σε μια στάση λεωφορείου

Όλο το έργο διαδραματίζεται σε μια σε μια στάση λεωφορείου, όπου κάθεται μια ηλικιωμένη γυναίκα με περίεργη όψη, τα ρούχα της δείχνουν αλλόκοτα, κρατά μια βαλίτσα.  Φορά ακουστικά από τα οποία ακούγεται το passenger του IGGy Pop κι εκείνη κουνιέται στο ρυθμό του. Σε λίγο πλησιάζει μία νεότερη γυναίκα που κάθεται κοντά της λαχανιασμένη και ανακουφισμένη που τη βρήκε.  Η ηλικιωμένη θέλει να αποδράσει από το σπίτι τους -που της μοιάζει με νεκρά φύση- αποτολμώντας την αναζήτηση της ελευθερίας και της νεανικής φρεσκάδας.

Η Μάνα, η Κόρη, ένας αστυνομικός, ένας παπάς και μια νεαρή, είναι τα πρόσωπα του έργου «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου», που θα παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μμ.

Από το συγγραφικό σημείωμα

«… Τρεις γυναίκες: Μάνα, κόρη, εγγονή, αλλά ίσως αυτό να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί θα λειτουργούσαν έτσι ακόμη και αν δεν είχαν δεσμό αίματος.  Τα πρόσωπα του έργου είναι οποιοσδήποτε θα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε μια στάση λεωφορείου, να αναχωρεί.  Στις γυναίκες αυτές βλέπουμε πρόσωπα που σαρκάζουν την εξουσία, τους θεσμούς της, τη θρησκεία και την κοινωνική ευνομία.  Χάνουν και βρίσκουν τον εαυτό τους, ποτέ δρώντας λογικά πότε παράλογα, αλλά πάντα με χιούμορ.  Γιατί η κατάρα του homo normalis, του φυσιολογικού κοινωνικά ανθρώπου, είναι από τις πιο δύσκολες επιταγές…». 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα του έργου Δήμητρα Στάϊκου

Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή το 2014.

Σπούδασε θέατρο στην Πράξη 7 και στην Κεντρική Σκηνή της Μ. Ντενίση, έκανε μαθήματα υποκριτικής με την ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου Λαμπρινή Λίβα, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού με την ηθοποιό Χρύσα Παππά και μαθήματα τραγουδιού με την Άννα Λάκη.

Πήρε μέρος σε συνέδρια προσομοίωσης Ηνωμένων Εθνών-Model UN από το 2010 έως το 2012 (Θεσσαλονίκη, Cambridge, Singapore, Instabul), ενώ το 2012 παρακολούθησε μαθήματα αγγλικού δικαίου στο Cambridge Summer Law School.

Γνωρίζει Αγγλικά Γαλλικά και Ισπανικά.

Στον Κινηματογράφο, έπαιξε στον ΝΟΤΙΑ του Τ. Μπουλμέτη.

Στην τηλεόραση, έχει παίζει στα:  ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ (σκην. Πάνου Κοκκινόπουλου), ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ σκην. Σπύρος Ρασιδάκης, ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ σκην. Βασίλη Θωμόπουλου - Παναγιώτη Κούτρα, ΔΙΚΑΙΩΣΗ σκην. Δημήτρη Αρβανίτη, ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ σκην. Δημήτρη Αρβανίτη, Θανάση Τσαουσόπουλου, Ρέινα Εσκενάζυ, ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, σκην. Αντώνη Αγγελόπουλου.

Στο Θέατρο έχει παίξει στα έργα: ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Η ΕΝΑ ΦΕΡΜΟΥΑΡ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ (κείμενο της ιδίας, σκην. Δημήτρη Γιαμλόγλου), Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΟΥΠΟΛΗΣ (σκην. Γιώργου Γρηγοριάδη), ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ (θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, Θεσσαλονίκη). 

Ταυτότητα της παράστασης

«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου»

της Δήμητρας Στάικου

Σκηνοθεσία: Τάκης Παρασκευόπουλος

Παίζουν: Ελένη Τζαγκαράκη, Βίκυ Κουκουτσίδη, Δήμητρα Στάικου

Σκηνικά: Ηλίας Γαβριήλ

Κοστούμια: Μαρίνα Μπασέτα

Φωτογραφία: Ευάγγελος Καραλής

sound design: Αλέξανδρος Πετράτος

INFO

Παραστάσεις: κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μμ.

από το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016 έως τέλος Φεβρουαρίου 2017

Εισιτήρια : 10 ευρώ, 5 ευρώ μειωμένο

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα 114 72, Τηλ: 210-645.33.30

25/9/2016, «Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας», Studio Μαυρομιχάλη

Μπαίνεις στην αίθουσα και αμέσως αισθάνεσαι πως έχεις μπει σε τσίρκο! Με σκηνικό λιτό και απέριττο, με έναν κλόουν να σε καλωσορίζει και μουσική όχι πρωτότυπη αλλά σίγουρα απόλυτα ταιριαστή με το θεατρικό έργο, το ταξίδι έχει ξεκινήσει με τις καλύτερες προδιαγραφές. Από τα βασικά του πλεονεκτήματα, το επαγγελματικό παίξιμο των ηθοποιών, όπως αρμόζει σε κάθε παιδική παράσταση που σέβεται τους θεατές της. Τέλος θα ήταν παράλειψη να μη δώσουμε τα εύσημα για το εξαιρετικό κοστούμι του ελέφαντα!

Ο τίτλος της παράστασης προέρχεται από την ομώνυμη ιστορία που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Να σου πω μια ιστορία». Όμως εκτός από αυτή την ιστορία του Μπουκάι έχει διασκευαστεί και παρουσιάζεται ακόμα μια. Τα πολύ μικρά παιδιά (τριών έως τεσσάρων ετών) ίσως κουραστούν με τα δύο παραμύθια και ίσως να μην καταλάβουν πώς συνδέονται μεταξύ τους. Άλλωστε το δεύτερο είναι πυκνό σε νοήματα: ένας βασιλιάς θέλει συνέχεια να κερδίζει, βιάζεται να κρίνει τους ανθρώπους προτού καν τους γνωρίσει, παροιμίες γεμάτες σοφία και παραδείγματα για το πώς αποδίδουμε δικαιοσύνη.

Στη συγκεκριμένη στήλη θα ασχοληθούμε μόνο με τον «Αλυσοδεμένο ελέφαντα», το παραμύθι από το οποίο πήρε τον τίτλο της η παράσταση, καθώς εστιάζει σε ένα θέμα. Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αόρατο νήμα που συνδέει τις δύο ιστορίες βασίζεται στο τρίπτυχο «Να πιστέψεις, να γνωρίσεις, να εμπιστευτείς». Στο πρώτο μισό της παράστασης καλείσαι να πιστέψεις στον εαυτό σου, να τον γνωρίσεις και να τον εμπιστευτείς, ενώ στο δεύτερο μισό να πιστέψεις στον άλλον, να τον γνωρίσεις και να τον εμπιστευτείς. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και μην τα παρατάς, δώσε χρόνο στους άλλους και μην τους κρίνεις πριν τους γνωρίσεις.

Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας και ας δούμε τι θα έχουμε μαζί μας πηγαίνοντας στο «τσίρκο Μαυρομιχάλη» και τι θα πάρουμε φεύγοντας από εκεί.

ΠΡΙΝ…

• Αφήγηση: Η συγκεκριμένη ιστορία του Χόρχε Μπουκάι περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Να σου πω μια ιστορία», όμως κυκλοφορεί και αυτόνομα από τις εκδόσεις Opera σε εκπληκτική εικονογράφηση του Γκούστι. Είτε διαβάσουμε την ιστορία είτε την αφηγηθούμε, είναι σίγουρο ότι τα παιδιά θα την καταλάβουν. Τα παραμύθια έχουν μια μαγική δύναμη, μπορούν να αγγίξουν τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Γι’ αυτό άλλωστε οι γονείς χαίρονται τόσο να τα λένε στα παιδιά τους!
• Μια ιστορία ακόμα... Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα τσίρκο και πολλά παιδιά ίσως ρωτήσουν τι είναι το τσίρκο. Να μια καλή ευκαιρία να τους μιλήσουμε για τα δικαιώματα των ζώων. «Τα ζώα είναι χαρούμενα στο τσίρκο; Μήπως θα ήθελαν να ζουν κάπου αλλού; Αν βρίσκονταν στη ζούγκλα, θα περνούσαν τη μέρα τους κάνοντας τα ακροβατικά που κάνουν στη σκηνή;» Εξηγούμε στα παιδιά τις διαφορές ενός οικόσιτου και ενός άγριου ζώου. Μέσα από το βιβλίο «Οι ουρές δεν είναι για να τις τραβάμε» της Ελίζαμπεθ Βέρντικ (εκδόσεις Μεταίχμιο) θα γνωρίσουν τα βασικά για τα δικαιώματα των ζώων.
• Ζωγραφική: Μπορούμε να ζωγραφίσουμε την αλυσίδα που κρατά δεμένο τον ελέφαντα. Στο παραμύθι γίνεται σαφές ότι τον ελέφαντα δεν τον κρατά δεμένο η αλυσίδα, αλλά οι φόβοι του. Ώρα λοιπόν για εκμυστηρεύσεις. Τι φοβάσαι; Τι σε κρατά «δεμένο»; Σπάσε την αλυσίδα του φόβου με τα κατάλληλα «κλειδιά». Αν φοβάσαι τους κεραυνούς, ίσως το «κλειδί» για να ξεπεράσεις το φόβο σου είναι να τον τρομάξεις πρώτος χτυπώντας δυνατά παλαμάκια! Αν φοβάσαι τους κακούς, κλείδωσε την πόρτα. Φοβάσαι μήπως μείνεις μόνος στο διάλειμμα; Τι θα κάνεις; Βρίσκεις τα κλειδιά στις αλυσίδες που σε  κρατούν δεμένο και συνειδητοποιείς, όπως λέει και ο σοφός στο κοριτσάκι της ιστορίας, ότι «αρκεί να θες και θα τα καταφέρεις».

ΜΕΤΑ…

• Ρόλος στον τοίχο: Μεγαλύτερες ομάδες-Εκπαιδευτικοί: Ζωγραφίζουμε το περίγραμμα ενός ελέφαντα και συζητάμε με τα παιδιά τι σκέφτεται ο ελέφαντας της ιστορίας. Μέσα στον ελέφαντα βάζουμε όσα πιστεύει ο ίδιος έπειτα από τις αποτυχημένες του προσπάθειες να αποδράσει. Έξω από τον ελέφαντα όσα πιστεύουν τα παιδιά γι’ αυτόν. Τι θα του έλεγαν αν είχαν τη δυνατότητα να του μιλήσουν; Είναι σημαντικό στη συνέχεια ένα παιδί ή ο εκπαιδευτικός να πάρει το ρόλο του ελέφαντα και να πει τι προτίθεται να κάνει. Αυτή η εξέλιξη είναι απαραίτητη καθώς τελικά εμείς, οι «ελέφαντες», είμαστε εκείνοι που πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους. Οι άλλοι, γονείς ή φίλοι, θα μας υποστηρίξουν και θα μας εμπιστευτούν, όμως, αν δεν πιστέψουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, τίποτα δεν μπορεί να γίνει.
• Εκπαιδευτικοί: Για θεατρικό εργαστήρι βασισμένο στην ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα μπορούμε επίσης να δούμε: http://www.schools.ac.cy/klimakio/Themata/theatriki_agogi/ekpaideftiko_yliko/thematikes_enotites/eaftos/o_alysodemenos_elephantas.pdf
• Κατασκευή: «Ο ελέφαντας φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει, γι’ αυτό δεν φεύγει». Αυτό απαντά ο σοφός στο μικρό κορίτσι που απορεί πώς ένα πασσαλάκι κρατά φυλακισμένο ένα τόσο δυνατό ζώο. «Ο ελέφαντας έχει παραιτηθεί, δεν πιστεύει ότι μπορεί και η θέλησή του κοιμάται». Φράσεις που έχουν κάτι να πουν στα παιδιά. Μη νομίζετε πως η ζωή των παιδιών είναι εύκολη. Είναι γεμάτη απογοητεύσεις και ματαιώσεις. Αγώνες που δεν κατάφεραν να κερδίσουν, σβησμένες σελίδες τετραδίων γιατί τα γράμματά τους δεν ήταν αρκετά καλά, πτώσεις με το ποδήλατο, κι άλλα, κι άλλα… Όμως για κάθε αποτυχία, για κάθε απογοήτευση, υπάρχει και ένα επίτευγμα που θα έπρεπε να τα κάνει υπερήφανα. Απλώς ίσως να μην το θυμούνται ή να μην του είχαν δώσει σημασία. Γι’ αυτό υπάρχουν οι γονείς, για να τονώνουν την αυτοπεποίθησή τους και να τα βοηθούν να συνεχίζουν και να μην τα παρατάνε. Φτιάξτε ένα πινακάκι με τις χρονιές και τα ορόσημά τους και, γιατί όχι, βάλτε και τις αντίστοιχες φωτογραφίες δίπλα. Να είστε σίγουροι ότι θα διασκεδάσετε ανατρέχοντας στα παλιά ψηφιακά ή αναλογικά άλμπουμ. «Πρώτη φορά κουτάλι και όλα είναι χάλια, όμως λίγο μετά τρως μόνος σου! Οι πρώτες προσπάθειες να περπατήσεις και η μεγάλη μέρα! Πρώτη μέρα που δεν φοράς πάνα! Πρώτες ζωγραφιές και απόπειρες να γράψεις και για δες τώρα τι εκπληκτικά γράμματα κολλάς στο ψυγείο! Και να που από τα ‘‘αγκού’’ που ηχογραφούσαμε περήφανοι εγώ και ο μπαμπάς τώρα μιλάμε για τόσο σπουδαία θέματα!» Κάποια από αυτά τα επιτεύγματα απαίτησαν μεγαλύτερη προσπάθεια, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν ακόμα για όσα σε εμάς φαίνονται αυτονόητα. Αρκεί να σκεφτούμε τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι αθλητές των παραολυμπιακών αγώνων. Τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι να πιστέψουμε στον εαυτό μας!

Όλοι κάποτε νιώσαμε τη ματαίωση. Προσπαθήσαμε και κοπιάσαμε, αλλά αποτύχαμε. Έτσι παραιτηθήκαμε… Ο «Αλυσοδεμένος ελέφαντας» έχει να διδάξει πολλά σε όλους μας. Γιατί τα παραμύθια δεν έχουν ηλικία. Άλλα «λένε» στους ενήλικες, άλλα «εκμυστηρεύονται» στα παιδιά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πολλά χρόνια πριν, μια φορά κι έναν καιρό, τότε που δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και υπολογιστές, τα παραμύθια ήταν για τους μεγάλους. Πολύ αργότερα έγιναν παιδικά αναγνώσματα, όμως υπάρχει πάντοτε η αρχέγονη ανάγκη να τα ακούμε και εμείς οι μεγάλοι.

Πληροφορίες για την παράσταση εδώ στην Ατζέντα Θέατρο & παιδί