Μετά από συνεχείς αναβολές λόγω της πανδημίας, η πολυαναμενόμενη ταινία του Steven Spielberg κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2021.

Πρόκειται για το θρυλικό μιούζικαλ West Side Story του 1957 των J. Robbins, L. Bernstein, Stephen Sondheim και A. Laurents που έγινε μια επιτυχημένη ταινία –για πολλούς το πιο επιτυχημένο μιούζικαλ όλων των εποχών- το 1961 από τους Robert Wise και Jerome Robbins. Το έργο είναι μια διασκευή του κλασικού σαιξπηρικού έργου Ρωμαίος κι Ιουλιέτα μεταφερμένο στη Νέα Υόρκη του ’50 όπου συμμορίες νέων βρίσκονταν σε σύγκρουση κυριαρχίας. Από τη μία έχουμε τους Jets μια ομάδα λευκών Αμερικανών κι από την άλλη έχουμε τους Sharks μια ομάδα Πορτορικανών. Ενώ μαίνεται η έχθρα ανάμεσα στις δύο συμμορίες, ο (λευκός) Tony ερωτεύεται την πορτορικανή Maria και προσπαθούν να ονειρευτούν μια ζωή γεμάτη έρωτα και καθόλου μίσος. Η πραγματικότητα όμως τους συνθλίβει.

Η κλασσική ταινία του 1961

Στις 18 Οκτωβρίου του 1961 έκανε πρεμιέρα το West Side Story κερδίζοντας αμέσως κριτικούς και κοινό, αποτελώντας την πιο επιτυχημένη εισπρακτική ταινία για το 1961 αλλά και το μεγάλο νικητή των Oscars την επόμενη χρονιά, κερδίζοντας 10 από τα 11 βραβεία για τα οποία προτάθηκε, αριθμός-ρεκόρ για ταινία μιούζικαλ. Μεταξύ των βραβείων που πήρε: Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Καλύτερη Ερμηνεία Β Αντρικού (George Tsakiris) και Β Γυναικείου (Rita Monero) και Καλύτερης Μουσικής σε Μιούζικαλ. Να σημειώσουμε εδώ ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 40 ως τα μέσα της δεκαετίας του ’80 το είδος του κινηματογραφικού μιούζικαλ μεσουρανούσε στο Χόλυγουντ, ενώ σήμερα δεν ακούγονται πάνω από 1-2 ταινίες τον χρόνο από αυτό το είδος.

Η ταινία του Steven Spielberg

Το φθινόπωρο του 2021, δηλαδή 60 ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη ταινία, κυκλοφόρησε η πολύ ηχηρή πρόταση από την Disney –μέσω της εξαγορασμένης 20^th Century Studios- σε μια υψηλού προϋπολογισμού παραγωγή από τον Steven Spielberg. Η ταινία κόστισε στην κινηματογραφικό κολοσσό 100 εκατομμύρια δολάρια (έναντι των σχεδόν 5 εκατομμυρίων που είχε κοστίσει η κλασσική του ’61), αποσπώντας τελικά λίγο παραπάνω από τα μισά, δηλαδή 54 εκατομμύρια, θεωρούμενη ως εισπρακτική αποτυχία. Γιατί συνέβη αυτό; Δεν θα το αποδώσουμε στην πανδημία και την επιφύλαξη του κοινού να δει μια ταινία σε κλειστή αίθουσα, αφού η ταινία Spider-Man: No Way Home ξεπέρασε το 1.547 δισεκατομμύριο εισπράξεις παγκοσμίως το ίδιο ακριβώς διάστημα. Ούτε στο γεγονός ότι είναι remake παλιότερης επιτυχίας μπορούμε να εξηγήσουμε το χλιαρό ταμείο, αφού το A Star is born πριν μερικά χρόνια ήταν μεγάλη επιτυχία. Νομίζω πως αυτό οφείλεται στα μη γνωστά ονόματα στη διαμονή και στο ότι η ιστορία του έργου δύσκολα περνάει στο σημερινό κοινό, όπου οι περισσότερες χώρες είναι πολυπολιτισμικές.

Να πούμε, ωστόσο, παρά το χαμηλό ταμείο, η ταινία είναι άρτια εκτελεσμένη, με πολύ δυνατή διαμονή, ένα υπέροχο μουσικό score, ισοδύναμο αν όχι καλύτερα ερμηνευμένο από το παλιό. Οι κριτικοί κινηματογράφου όπως φάνηκε από τις Χρυσές Σφαίρες αναγνώρισαν την αξία της ταινίας, δίνοντάς της τα βραβεία για Καλύτερη Ταινία – Κωμωδία ή Μιούζικαλ, Α’ Γυναικείος Ρόλος για την Rachel Zegler, Β’ Γυναικείος Ρόλος για Ariana DeBose. Συγκεκριμένα, για τη διάκριση της Rachel Zegler που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Maria να πούμε πως πρόκειται για την πρώτη Λατίνα ηθοποιό που διακρίνεται στη συγκεκριμένη κατηγορία και μάλιστα τη νεώτερη νικήτρια στην Ιστορία του θεσμού αφού είναι μόλις 20 ετών. Επίσης, η ταινία έχει βαθμολογία 8.30/10 (92% των κριτικών) στο Rotten Tomatoes και σχεδόν 8 στο IMDB.

Γιατί πιστεύουμε ότι η ταινία West Side Story αξίζει να ξαναπάρει Oscar;

Η ταινία του Steven Spielberg μας άρεσε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που θα παραθέσουμε εδώ.

1)Καταρχάς, στην παλιά ταινία –όπως συνηθιζόταν τότε- δεν τραγουδούσαν οι πρωταγωνιστές, αλλά έπαιζαν από πάνω από τις φωνές τους, άλλες φωνές, ενώ στην καινούργια ταινία τραγουδούν –και κατά τη γνώμη μου καλύτερα- οι ηθοποιοί.

2)Οι ηθοποιοί που παίζουν είναι πραγματικά χαρισματικοί, δίνοντας την αίσθηση ενός θεατρικού ensemble με πιο πιθανή τη διάκριση της Ariana DeBose που υποδύεται την Anita. Η συγκεκριμένη ηθοποιός μάλιστα δηλώνει περήφανη Afro-latina και queer, που δίνει μια έξτρα σημασία σε μια ενδεχομένη διάκριση.

3)Και μιας κι αναφερθήκαμε στην Anita, τον ρόλο που είχε ερμηνεύσει με επιτυχία η Rita Monero στην ταινία του 1961, να μιλήσουμε και για την επιστροφή της Moreno στον κόσμο του West Side Story 60 χρόνια μετά. Η Moreno υποδύεται –σε ηλικία 90χρονών!- έναν καινούργιο πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα, αυτόν της Valentina και μάλιστα ερμηνεύει το Somewhere, τραγούδι που κανονικά ερμήνευαν οι πρωταγωνιστές.

4)Το σενάριο της ταινίας (Tony Kushner) δεν ακολουθεί τα συγγραφικά στερεότυπα της χρυσής εποχής του Χόλυγουντ, αλλά δίνει πολλές πτυχές του θέματος και συναισθηματικές αμφιταλαντεύσεις στους χαρακτήρες. Τέτοια παραδείγματα είναι ο ρόλος της Valentina που συμβουλεύει και αποτελεί πρότυπο και για τον Tony κι ο βοηθητικός ρόλος που υποδύεται το Iris Menas, ένα non-binary ηθοποιός στο ρόλο ενός trans άντρα που θέλει ενταχθεί στη συμμορία. Έτσι ταυτόχρονα, με την εκπροσώπηση των πορτορικανών, έχουμε και θέματα φύλου, σεξουαλικότητας, ηλικία που ανοίγουν την θεματική βεντάλια.

5)Είναι ξεκάθαρο πως έχουμε μια πρώτης τάξεως παραγωγή ακόμη κι αν δεν ξέρουμε (όχι πως γίνεται) ποιος είναι ο Steven Spielberg ή η Disney, από τους τίτλους έναρξης ως τις κομμώσεις, κι από τη φωτογραφία στα πλάνα με τα χορευτικά νούμερα ως το δραματικό φινάλε.

Από κάθε άποψη, το West Side Story είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε και πιστεύουμε ότι μπορεί να πάρει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Β’ Ρόλου και μερικά βραβεία σε τεχνικές κατηγορίες όπως Κοστούμια, Κομμώσεις και Φωτογραφία.

Τα καινούρια έτη έρχονται πάντοτε με φόρα και προσδοκίες για δυναμικά ξεκινήματα. Όσο, όμως, κι αν τα ξεκινήματα δεν κρατιούνται να μπούνε στα νέα τους καλούπια, τα Χριστούγεννα δηλώνουν ακόμα παρόντα και καλούν σε μερικές ακόμα μέρες χειμερινής ραστώνης. Με τα τηλεοπτικά κανάλια, λοιπόν, να προσφέρουν άφθονες κινηματογραφικές επιλογές για τις όποιες μεταλλάξεις να μοιάζουν με αόρατη απειλή, ο καναπές μοιάζει -ακόμα- με επιλογή απόλυτα θελκτική.

3/1/2022

Θέλμα και Λουίζ – ΕΡΤ2 22:00

Η ΕΡΤ υποδέχεται το νέο έτος με μια ιστορία γυναικείας χειραφέτησης. Η Θέλμα (Τζίνα Ντέιβις) και η Λουίζ (Σούζαν Σάραντον) αποφασίζουν να επισφραγίσουν τη φιλία τους με την απόλυτη διαφυγή από την σκληρή τους καθημερινότητα. Καβαλώντας, λοιπόν, το αυτοκίνητο τους, εγκαταλείπουν συζύγους και ζωές και ξεκινάνε για ένα ταξίδι στο άγνωστο και την ανεξαρτησία. Γρήγορα, όμως, το όνειρο θα μετατραπεί σε εφιάλτη όταν ένας άντρας θα επιχειρήσει να βιάσει τη μία από τις δύο φίλες. Ο Ρίντλει Σκοτ σε μία από τις η καλύτερες ταινίες των πρώτων του δημιουργικών ετών.

4/1/2022

Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα – ΕΡΤ2 22:00

Με το είδος της μαύρης κωμωδίας δράσης να επανέρχεται δυναμικά τα τελευταία χρόνια, εδώ, έχουμε να κάνουμε με μία ταινία-πανάξιο τέκνο του είδους από το μακρινό 1988. Σε άπταιστα Αγγλικά και με το βρετανικό φλέγμα να ξεχειλίζει από τα κινηματογραφικά μπατζάκια τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι συνεργάζονται σε ένα κυνήγι διαμαντιών. Όπως, όμως, είθισται στο κινηματογραφικό αυτό είδος, όσα μπορούν να πάρουν τον λάθος δρόμο, θα τον πάρουν πάραυτα. Και οι γκάφες θα έρθουν δυναμικά με τα γέλια να ακολουθούν, εδώ, απανωτά και ηχηρά. Στα μπόνους της ταινίας είναι φυσικά η σέξι φρεσκάδα της Τζέιμι Λι Κέρτις και  η μοναδική κωμικότητα του Τζον Κλις.

5/1/2022

West Side Story – ΕΡΤ2 22:00

Σε ένα άρτιο κι απόλυτα διασκεδαστικό ριμέικ το 2021, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επανεφηύρε ουσιαστικά το αρχικό West Side Story. Εδώ, η πρώτη και κλασική πλέον ταινία αποτελεί ένα ακαταμάχητο μιούζικαλ που θα καταφέρει να σας διασκεδάσει, μιλώντας, όμως, ταυτόχρονα για το σκληρό πρόσωπο του ρατσισμού. Οι Τζερόμ Ρόμπινς και Ρόμπερτ Γουάιζ επιστρατεύουν ένα εξαιρετικό καστ με προεξάρχουσα την Νάταλι Γουντ και μας χαρίζουν δύο ώρες αγνού ψυχαγωγικού σινεμά.

6/1/2022

Το πέρασμα στην Ινδία – ΕΡΤ2 22:00

O Ντέιβιντ Λιν των μεγάλων κινηματογραφικών επών, στο κύκνειο άσμα του, θα αφηγηθεί την ιστορία μιας νεαρής Βρετανίδας (Τζούντι Ντέιβις) η οποία ταξιδεύει το 1920 στην τότε βρετανική Ινδία προκειμένου να συναντήσει τον αρραβωνιαστικό της. Προσεγγίζοντας ένα αμιγώς πολιτικό ζήτημα, ο Λιν καταφέρνει να αποφύγει τον σκόπελο του διδακτισμού αφήνοντας τα γεγονότα που αφηγείται να εξιστορήσουν και να εκτονώσουν τις εντάσεις τους. Μία κλασική ταινία που καταφέρνει να μαγνητίσει βλέμματα και να χαρίσει στιγμές χριστουγεννιάτικης κινηματογραφικής ξεγνοιασιάς.

7/1/2022

Η ανταλλαγή – ΑΝΤ1 21:45

Ο Κλιντ Ίστγουντ βρίσκεται ,εδώ, σε μία από τις καλύτερες του στιγμές για τον 21^ο αιώνα. Ο μικρός γιος μιας γυναίκας (Αντζελίνα Τζολί) εξαφανίζεται κι εκείνη αναλώνεται σε ένα αδιάκοπο κυνήγι για την ανακάλυψη του. Κι αν η ιστορία σας ακούγεται γνώριμη, εδώ, ο Ίστγουντ τοποθετεί την δράση του στην Αμερική του 1928 και δημιουργεί, τελικά, ένα σεναριακά πολυδαίδαλο έργο τέχνης που καταφέρνει να καλλιεργήσει την αγωνία αλλά και να επισύρει και την απόλυτη συγκίνηση.

8/1/2022

Ο πρώτος άνθρωπος – ΑΝΤ1 23:00

O Ντάμιεν Σαζέλ του «Χωρίς Μέτρο» και του «La la Land», το 2018 αφηγήθηκε την ιστορία του άντρα που πάτησε πρώτος στο φεγγάρι, το 1969, του Νιλ Άρμστρονγκ. Χωρίς γραφικότητες και διδακτισμούς περί ηρώων και μεγάλων αντρών, ο Σαζέλ μιλάει για έναν άνθρωπο, που θυσίασε τελικά την ίδια του τη ζωή στον βωμό μιας παγκόσμιας προσπάθειας του ανθρώπινου είδους να φτάσει -ίσως και- αναίτια σε άλλους πλανήτες.

9/1/2022

Avatar – ALPHA 21:00

To 2009 μας άφησε, ως κινηματογραφική παρακαταθήκη, ένα εξαιρετικό μπλοκμπάστερ ικανό να επιβιώσει κινηματογραφικά για δεκαετίες. Το έτος 2152,  ένας παραπληγικός πρώην πεζοναύτης βρίσκεται σε μια αποστολή στον πλανήτη Πανδώρα με σκοπό την εκμετάλλευση από τον άνθρωπο ενός ορυκτού που αφθονεί στον εν λόγω πλανήτη. Ο άντρας, όμως, θα βρεθεί διχασμένος ανάμεσα στα αισθήματα του για τους ιθαγενείς του νέου πλανήτη και την ίδια του την πατρίδα. Ο Τζέιμς Κάμερον, μπορεί να, μεταχειρίζεται άρτια τα ειδικά εφέ, όμως, εδώ, δεν πέφτει στο σκόπελο της σκηνοθετικής trendy αυταρέσκειας, αλλά διαθέτει και μια στιβαρή αφήγηση που μιλά ανοιχτά για το οικολογικό πρόβλημα και καταφέρνει να χαρίσει ανόθευτη κινηματογραφική συγκίνηση.

Κι αν φέτος τα σινεμά παρέμειναν ακουσίως και πεισματικά κλειστά για μήνες, τα κινηματογραφικά στούντιο κι οι εταιρείες διανομής έφεραν στα σαλόνια και τα σινεμά ταινίες που κατάφεραν να συντροφεύσουν στιγμές και ψυχές.

Σε ένα ενδιεκτικό countdown που μπορείτε να ανατρέψετε, να αποδογύρισετε, να συμφωνήσετε και να διαφωνήσετε, πάμε να δούμε ποιες ήταν οι ταινίες που μας συγκίνησαν φέτος.

10. West side story

Γιατί ο Σπίλμπεργκ αποδεικνύει ότι το ριμέικ του κλασικού μιούζικαλ «West Side Story» μπορεί να κερδίσει τις κινηματογραφικές μας καρδιές. Μια απόλυτα feel good ταινία που κοιτάει στα μάτια τον κινηματογραφικό προκάτοχο της και μιλάει ανοιχτά για την προκατάληψη, τον ρατσισμό και την ανυπέρβλητη δύναμη της αγάπης.

9. Nomadland

Γιατί η Κλόε Ζάο ανέτρεψε τα οσκαρικά φυλετικά κατεστημένα και την παράδοση που θέλει τα μεγάλα βραβεία να δίνονται αφειδώς σε κινηματογραφικές υπερπαραγωγές. Μια ταινία που αγγίζει με σινεφιλική ευαισθησία το πραγματικό πρόσωπο της Αμερικής.

8. Μικρή μαμά

Γιατί η Σελίν Σιαμά αποδεικνύει ότι είναι μία από τις πλέον υποσχόμενες κινηματογραφικές δημιουργούς των τελευταίων ετών. Μία από τις πιο τρυφερές ταινίες της χρονιάς που μιλάει για τη μητρότητα μέσα από το πρίσμα των κοινών εμπειριών και του αναπόφευκτού μοιράσματος στιγμών, βιωμάτων και συναισθημάτων.

7. Παράλληλες Μητέρες

Γιατί ο Αλμοδοβάρ παραμένει ο κινηματογραφικός άρχοντας της αγνής κι ανόθευτης συγκίνησης. Μια ταινία για τα ατομικά και συλλογικά τραύματα που επουλώνονται μόνο με την εκπλήρωση της μοιραίας προσταγής «ζήσε». Η ζωή, λοιπόν, ως φάρμακο κι αντίδοτο σε κάθε δίλημμα κι εμπόδιο.

6. Digger

Γιατί ο Τζώρτζης Γρηγοράκης κερδίζει επάξια μία θέση ανάμεσα στους κορυφαίους σκηνοθέτες της χρονιάς. Μία ταινία για την αδιάκοπη (μας) μάχη με τη φύση, με τον κόσμο που μόνο αλλάζει και με τον (συν)άνθρωπο που ξέρει -μόνο- ν’ απειλεί και ν’ αγαπάει.

5. Annette

Γιατί ο Λεό Καράξ είναι η πιο ιδιαίτερη κι ιδιοσυγκρασιακή φωνή της σύγχρονης 7ης τέχνης. Ο Καράξ παίζει με τις συμβάσεις και τα κινηματογραφικά είδη για να αποδομήσει ιδανικά τα alpha male (μας) πρότυπα σε μια ταινία υφολογικά ανένταχτη και πολιτισμικά σύγχρονη.

4. Ιστορίες τύχης και φαντασίας

Γιατί ο Ριουσούκε Χαμαγκούτσι μας χάρισε την πιο όμορφη ταινία της χρονιάς. Μια ταινία που μιλάει για τα ηθικά μας διλήμματα, για τα παντοτινά μας παρελθόντα και για τον μίτο της ζωής που παραμένει πεισματικά κι αιώνιος άγνωστος.

3. First Cow

Γιατί η Κέλι Ράινχαρντ απέδειξε ότι η κωμωδία μπορεί να αναγεννηθεί κινηματογραφικά. Μια ταινία για τις φιλίες και για τις παρέες που κι αν δεν μπορούν ν’ αλλάξουν το σύμπαν ολόκληρο μπορούν να παρασύρουν ψυχές και ν’ αλλάξουν, τελικά, απόλυτα τον κόσμο τους.

2. Η εξουσία του σκύλου

Γιατί η Τζέιν Κάμπιον ξανά προς τη δόξα τραβά με ένα έργο τέχνης που αγγίζει το αριστούργημα. Μια ταινία για τα μύχια μυστικά και τις τραυματισμένες ψυχές που τις μάθανε μόνο να εκδικούνται.

1. Memoria

Γιατί ο Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουλ υπέγραψε το μοναδικό αδιαμφισβήτητο αριστούργημα της χρονιάς. Μια ταινία αίνιγμα που ξέρει να τρυπώνει σε ψυχές και να φωλιάζει αιώνια σε συνειδήσεις. Να μιλάει για την αναπόφευκτη αστική μοναξιά και για τις αδερφές ψυχές που ίσως βρίσκονται σε κάποιο κόσμο. Κάπου εκεί ψηλά. Ή και χαμηλά. Ανάμεσα στο τώρα της απομόνωσης και στο κάποτε της ανάγκης για επικοινωνία.