Το καινούριο θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα «Οι κάτω απ΄τα αστέρια» έγινε παράσταση και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πάτρα την προηγούμενη σεζόν, με επιτυχία. Ακολούθησε μια καλοκαιρινή περιοδεία σε νησιά, και τώρα έρχεται στο θέατρο Άλφα.Ιδέα για να μας ταξιδέψει νοσταλγικά στην εποχή της ηλικιακής αθωότητας και στη δεκαετία του ‘90.
Πρωταγωνιστές, τα δύο φερέλπιδα «Μπ» του ελληνικού θεάτρου, η Λίλα Μπακλέση και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής. Λίγες ώρες πριν τη sold-out πρεμιέρα τους, συναντηθήκαμε στο φουαγιέ του θεάτρου για μια συζήτηση μ’ αφορμή τα εφηβικά μας καλοκαίρια, τα οποία, όπως φαίνεται, παραμένουν ζωντανά στη μνήμη μας…
Μια ιστορία γεμάτη εντάσεις, χιούμορ, χαρά, συγκίνηση και μουσική. Και όλα αυτά μέσα από μια διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση - παρουσίαση και μια έκπληξη που δεν μπορώ να σας αποκαλύψω… Σπεύσατε, αν θέλετε να βουτήξετε και εσείς στον έρωτα με εφηβική ορμή.
Ποιοι είναι οι «Κάτω απ’τα αστέρια»;
Λίλα Μπακλέση: Είναι ο Νικολής κι η Μένια. Νομίζω κάθε ζευγάρι από 15 …
Κωνσταντίνος Μπιμπής: … μέχρι 65 και παραπάνω
Λίλα: … που ζει έντονες καταστάσεις, που ερωτεύεται, που απογοητεύεται, που τσακώνεται φοβερά (γελάει), που μέσα στη τραγικότητά του μπορεί να βγει και πολύ κωμικό. Νομίζω είμαστε όλοι.
Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή; Γνωριζόσασταν από πριν;
Λίλα: Δεν γνωριζόμασταν. Δεν είχαμε δει ποτέ ο ένας τον άλλον στο θέατρο. Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας, ο οποίος έγραψε το έργο είναι κοινός μας φίλος. Όταν έγραψε αυτό το έργο, είχε στο μυαλό του τον Κωνσταντίνο κι εμένα. Τον Φεβρουάριο του 2017 μας το έστειλε, το διαβάσαμε και δε νομίζω ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Έπρεπε να το κάνουμε.
Κωνσταντίνος: Δε γινόταν αλλιώς!
Λίλα: Δε γινόταν αλλιώς! Δεν είχαμε χρόνο, είχαμε κλείσει κι οι δυο πολλές δουλειές την επόμενη χρονιά.
Κωνσταντίνος: Tο συνηθίζουμε.
Λίλα: Αλλά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε πρόβες, μπορεί να είχαμε 2 ώρες κενό; Θα κάναμε ένα δίωρο πρόβα. Κάπου στη μέση καταλάβαμε ότι χρειαζόμασταν κι έναν τρίτο άνθρωπο για να μας βοηθήσει στη σκηνοθεσία κι η Άρτεμις Γρύμπλα ήταν ο «από μηχανής θεός». Η παράσταση ξεκίνησε στην Πάτρα το, Μάιο και το καλοκαίρι πήγαμε μια μικρή περιοδεία σε διάφορα μέρη.Τώρα, ξεκινάμε στην Αθήνα.
Γνωρίζοντας και τους δυο σας ο συγγραφέας, έχετε δει στοιχεία του χαρακτήρα σας στο κείμενο;
Κωνσταντίνος: Το έχει μπολιάσει.
Λίλα: Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία. Το αντιμετωπίζαμε πολύ προσωπικά, είχαμε μια εμπλοκή, είχαμε φτάσει σε ένα σημείο να μιλάμε και να προσπαθεί ο καθένας να υπερασπιστεί τον χαρακτήρα του. Αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο. Δεν είμαστε εμείς προφανώς είναι η Μένια κι ο Νικολής.
Κωνσταντίνος: Κι, ευτυχώς, θα έλεγε κάποιος.
Λίλα: Αλλά είμαστε κι εμείς, όμως.
Κωνσταντίνος: Φυσικά είμαστε κι εμείς, κι ο τρόπος που έχουμε επιλέξει να το σκηνοθετήσουμε είναι η μη σκηνοθεσία. Το «μη θέατρο». Οπότε εκ των πραγμάτων κι η υποκριτική μας είναι «μη υποκριτική» κατά κάποιον τρόπο. Οπότε δε μπορούμε παρά να είμαστε πολύ εμείς μέσα σε όλο αυτό.
Πόσο σας δυσκόλεψε να συν-σκηνοθετήσετε τους εαυτούς σας και γιατί το επιλέξατε;
Κωνσταντίνος: Δεν είναι εύκολο. Εγώ όσες φορές το βλέπω να συμβαίνει απορώ πως το κάνουν και κάποιοι πολύ γνωστοί ηθοποιοί. Είναι πολύ δύσκολο, απλώς με αυτό το έργο νιώσαμε πως δεν γινόταν αλλιώς. Διαβάζοντάς το, αισθανθήκαμε πως οποιοδήποτε σκηνοθετικό όραμα κάποιου τρίτου ο οποίος δεν συμμετείχε εξαρχής σε όλη αυτήν τη δική μας τρέλα , που διαβάζαμε το έργο, μιλάγαμε, κλαίγαμε, γελάγαμε λέγαμε τι ωραίο έργο, δε θα το έβλεπε όπως εμείς. Για αυτό έφερα την Άρτεμη, με την οποία τελειώσαμε μαζί τη σχολή του θεάτρου Τέχνης και κάνουμε τρία χρόνια μαζί σεμινάρια, είμαστε πολύ φίλοι, επειδή γνώριζα ότι θα μοιραστεί μαζί μας το ίδιο κλίμα και την ίδια τρέλα και, πραγματικά, συνέβη.
Λίλα: Να πω την αλήθεια εγώ το φοβήθηκα, αλλά ο Κωνσταντίνος, ο οποίος έχει την εμπειρία γιατί το έχει ξανακάνει με την Ομάδα Ιδέα μού είπε «μη φοβάσαι, πάμε να το κάνουμε». Στην τελική πρόβα συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά βλέπω αυτήν τη στιγμή το θέατρο. Νιώθω σαν να είχα μυωπία και φόρεσα γυαλιά. Με τη σκηνοθεσία παίρνεις και μια ευθύνη. Βοήθησε το ότι είχαμε μια κοινή αισθητική με τον Κωνσταντίνο και δεν είχαμε και πολλές διαφωνίες. Αν σκηνοθετούσα κάτι μόνη μου θα με τρόμαζε, αλλά ήμασταν ομάδα. Μου άρεσε πολύ αυτή η διαδικασία το να δημιουργούμε όλοι μαζί. Ένα πλαίσιο που μετά γίνεται παράσταση. Ήταν καταπληκτική εμπειρία.
Πως αισθάνεστε από το τελικό αποτέλεσμα της παράστασης και τι αλλαγές έχουν υπάρξει για την παρουσίαση της στην Αθήνα;
Κωνσταντίνος: Μακάρι, να είχαμε την πολυτέλεια κάθε πρεμιέρα να γίνεται έτσι στην Αθήνα. Δεν την έχουμε, δυστυχώς, πάντα βρισκόμαστε στα τέλη του καλοκαιριού να πλακωνόμαστε στις πρόβες έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι και ποτέ η πρεμιέρα δεν έχει μια χαρά και μια αίσθηση πληρότητας. Αντίθετα, στην Αμερική αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Πρώτα ετοιμάζουν την παράσταση, για κάποιο διάστημα την παρουσιάζουν στην περιφέρεια, παίρνουν feedback και στο τέλος καταλήγουν να κάνουν την πρεμιέρα τους. Στην Ελλάδα δεν το έχουμε καθόλου αυτό με αποτέλεσμα να μη θεωρείται πρεμιέρα. Εμείς με την παράσταση αυτή είμαστε πιο πλούσιοι σε εμπειρίες κι οι αλλαγές έχουν συμβεί μέσα μας. Είμαστε πιο έτοιμοι να το παρουσιάσουμε σε μάτια δημοσιογράφων, κριτικών, συναδέλφων.
Ανατρέξατε στις αναμνήσεις της ηλικίας των δεκαπέντε ετών που γνωρίζονται οι ήρωες του έργου;
Λίλα: O Tηλέμαχος δημιουργεί εικόνες. Με το που διάβασα το κείμενο η φαντασία μου το τοποθέτησε κάπου.
Κωνσταντίνος: Kι αυτό συμβαίνει και στο κοινό.
Λίλα: Ναι! Έρχονται και μας λένε αναμνήσεις εκείνης της ηλικίας ή της εποχής και βρίσκουν πολλά κοινά σημεία.
Κωνσταντίνος: Και σε εμάς και στο κοινό. Σε ένα σημείο του έργου της λέω «θυμάσαι που ήμασταν 16 χρονών και πηγαίναμε βαθειά για να κάνεις τις βουτιές σου και κρατιόμασταν και υπήρχε αμηχανία»… ποιος δεν το έχει ζήσει αυτό ειδικά στην Ελλάδα. Το κείμενο είναι γεμάτο συγκινησιακές μνήμες για εμάς.
Το έργο μιλά για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για την τέχνης σας;
Κωνσταντίνος: Μα δεν έχω κάνει καμία παράσταση εκτός έρωτα, που να λέει κάτι άλλο (γέλια). Για τον έρωτα και τον θάνατο για αυτά συζητάμε.
Λίλα: Όταν πάμε για ποτό θα μιλήσουμε 5 λεπτά για την τέχνη, για καμία παράσταση που είδαμε ή κάποια ταινία και μετά θα μιλήσουμε για τον έρωτα, γιατί ό,τι έχουμε δει θα σε πάει κατευθείαν εκεί.
Τη θρυλική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2» θα έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε ξανά;
Kωνσταντίνος: Κοίταξε, ναι όταν φτάσουμε στα 65 (γέλια). Πέρα από την πλάκα, προφανώς, κι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι κάποια στιγμή θα κάνουμε μια επανεμφάνιση. Είναι μια παράσταση τόσο σκληρή, τόσο απαιτητική που φαντάσου, πέρυσι, πέρασαν δυο μήνες λόγω καλοκαιριού κι ενώ έξι χρόνια παίζαμε χρειάστηκαν πρόβες για να ξαναπαίξουμε. Οπότε δε θέλουμε να γίνει έτσι απλά για να γίνει. Θα πρέπει να το πιάσουμε από την αρχή σοβαρά. Θεωρώ πως θα χρειαστούν κάποια χρόνια απόστασης για να το ξαναπαρουσιάσουμε.
Σας έχει συμβεί κάποια έντονη αντίδραση θεατή;
Κωνσταντίνος: Στην Πάτρα, αλλά δε θα μπορείτε να το γράψετε είναι σόκιν.
Λίλα: Δε μπορεί να γραφτεί ήταν από τα πιο αστεία πράγματα.
Κωνσταντίνος: Ας πούμε τη στιγμή που γίνεται μια αποκάλυψη στο έργο, ένας θεατής είπε μια λέξη με βροντερή φωνή (δυνατά γέλια). Κάτι ακούσαμε, αλλά επιλέξαμε να συνεχίσουμε.
Κωνσταντίνε είναι η πρώτη φορά που συμμετέχεις σε τηλεοπτική σειρά.
Κ.Μ. Κοίταξε δεν θα μπορούσαν να ανέβουν τα αστέρια αν δεν ήμουν κι εγώ στην τηλεόραση, αφού αποχώρησε η Λίλα
Λίλα: Βεβαίως (γελάμε). Πριν αρκετό διάστημα κάναμε μια βραδιά για τους φίλους μας, προκειμένου να μας πουν την γνώμη τους για την παράσταση. Είχα καλέσει τον Πιέρρο Ανδρακάκο, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει το «Ταμάμ». Τρελάθηκε με τον Κωνσταντίνο και κάνανε μια ταινία μαζί κι ακολούθησε και το σίριαλ.
Πως είναι η εμπειρία σου από το κλίμα και τα γυρίσματα του «Κάνε γονείς να δεις καλό»;
Κωνσταντίνος: Αισθάνομαι ευτυχής, γιατί από αυτά που ακούω από συναδέλφους κι όλα αυτά τα χρόνια που αποφεύγω την τηλεόραση «όπως ο διάολος το λιβάνι», βρέθηκα σε μια συνθήκη για τα δεδομένα της τηλεόρασης πολύ προσεγμένη. Με πολύ καλούς ηθοποιούς, με πολύ καλούς σκηνοθέτες, όπως είναι ο Πιέρρος Ανδρακάκος κι ο Νίκος Κρητικός, έναν πολύ καλό διευθυντή φωτογραφίας και με μια πολύ καλή διάθεση και κλίμα ότι πάμε να κάνουμε κάτι πολύ όμορφο. Αυτό θα έλεγα ότι δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Οπότε με αυτά τα δεδομένα κι ότι πρώτη φορά εργάζομαι στην τηλεόραση είμαι πολύ χαρούμενος. Πολύ.
Οπότε Λίλα, φέτος, θα απέχεις από την τηλεόραση;
Λίλα: Έκανα ένα επεισόδιο, νομίζω το δεύτερο, στη νέα τηλεοπτική σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου «Ου φονεύσεις». Παίξαμε μαζί με τη Νεφέλη Κουρή, η οποία είναι πολλή φίλη μου. Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί θα βρίσκεται κι εκείνη στο θέατρο Άλφα.Ιδέα. Την πρότεινα στον Κωνσταντίνο, όταν έψαχνε για ηθοποιούς, γιατί ήμουν σίγουρη πως θα ταιριάξουν.
Κωνσταντίνος: Eίναι υπέροχη
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις Κωνσταντίνε, από τη θέση του παραγωγού, έναν απολογισμό για τα 2 πρώτα χρόνια λειτουργίας του θεάτρου Άλφα.Ιδέα
Αυτή την εποχή, όταν με ρωτάει κάποιος πως τα πάμε απαντώ «δε χρωστάμε». Με πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα και στη θεατρική επιχειρηματικότητα. Είμαι πολύ χαρούμενος. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι να περιμένω, περίμενα δυσκολίες. Δεν περίμενα με μόνη βοήθεια τον κόσμο και τα εισιτήρια να βρεθούμε αλώβητοι κι εκτός φυλακής στην αρχή της τρίτης μας σεζόν. Στεκόμαστε εδώ στα πόδια μας, να πατάμε και να λέμε συνεχίζουμε. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς αυτό και με την πολύτιμη βοήθεια και του Υπουργείου Πολιτισμού αυτά τα δυο χρόνια φυσικά, ωστόσο σε ένα χώρο που εμείς μεταξύ μας το ονομάζουμε μαύρη τρύπα. Όταν κάνουμε κι εκτός Άλφα κάποια δουλειά τα χρήματα τα ρίχνουμε εδώ όταν χρειαστεί. Αλλά τουλάχιστον είναι η δική μας μαύρη τρύπα. Εννοώ, ορίζουμε εμείς τις συνθήκες κι αυτό είναι πολύ πολύτιμο στις μέρες μας, όσον αφορά τους ανθρώπους που δουλεύουν στο θέατρό μας σε οποιοδήποτε πόστο. Εμείς ορίζουμε τη συνθήκη, το πλαίσιο, την ατμόσφαιρα και το κλίμα που χρειαζόμαστε κι αυτό είναι αναντικατάστατο για μένα. Δεν ανταλλάσσεται ούτε με πολλά λεφτά, ούτε με πρωταγωνιστικούς ρόλους στα κρατικά θέατρα. Δε το ανταλλάζουμε με τίποτα.
Συνεντευξη:Σπύρος Σιακαντάρης
H παράσταση παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Άλφα.Ιδέα στις 21:15 για 8 μοναδικές παραστάσεις
Συντελεστές:
Ερμηνεύουν: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνοθεσία: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα
Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (προπώληση), 15 ευρώ (ταμείο), 12 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων)
Το 2016 σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είναι παρελθόν. Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου ζητήσαμε από αγαπημένους μας ηθοποιούς να φτιάξουν τα δικά τους «Αλφαβητάρια» της χρονιάς που πέρασε, κάνοντας έτσι, με τη βοήθεια των είκοσι τεσσάρων γραμμάτων μια μικρή ανασκόπηση στο 2016.
Αλφαβητάρια, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, με χιούμορ, με παιγνιώδη διάθεση, με σκέψεις, με προβληματισμούς για όλα όσα βιώνουμε. Λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας αλλά και σπουδαία γνωμικά θα περάσουν από την οθόνη σας…
Και μπορεί όλοι να είμαστε διαφορετικοί, όμως αυτή η χρονιά είχε έναν κοινό συντελεστή δυσκολίας… Αυτό μόνο θα σας πω και θα σας αφήσω να παίξουμε το καθιερωμένο μας παιχνίδι. Ποια λέξη λοιπόν είναι κοινή στα περισσότερα αλφαβητάρια;
Οι σκέψεις της Λένας Παπαληγούρα για την χρονιά που πέρασε:
Α-νάγκη. Τόσοι άνθρωποι γύρω μας πεινάνε που κρυώνουν. Θυμώνω και θλίβομαι. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά το 2017 να μην υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται να κοιμάται στο δρόμο, κανένας άνθρωπος που να πεινάει.
Β-ιασύνη. Όλο τρέχω να προλάβω και όλο αργώ. Τι βάσανο
Γ-ιατί; Γιατί; Γιατί; Από παιδί όλο ρωτάω
Δ-ιάβασμα. «Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ. Υπέροχη αναγνωστική εμπειρία.
Ε-λπίδα. Με νύχια και με δόντια παλεύω να τη διατηρήσω. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί.
Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου.
Ή-λιος. Φως.
Θ-έατρο. Η δουλειά μου, που με ζορίζει, αλλά με γεμίζει χαρά.
Ι-στός. Εύκολο το μπέρδεμα, δύσκολο το ξεμπέρδεμα.
Κ-αλοκαίρι. Κρατάω καλά φυλαγμένες τις στιγμές του καλοκαιριού. Τον ήλιο και τη θάλασσα. Στα ζόρια και στις κακοκαιρίες με κάνουν δυνατή.
Λ-ένα Παπαληγούρα.
Μ-αρζαβέλ. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Ευγένιου Λαμπίς, που κάνουμε αυτή τη στιγμή πρόβα. Ο Μαρζαβέλ και το ζωτικό του ψεύδος.
Ν-ερό. Μεγάλη και μόνιμη ανάγκη για να ξεδιψάσω.
Ξ-έρω. Δεν ξέρω, αλλά παλεύω να μάθω.
Ο-υρανός. Όταν τον κοιτάζω, γαληνεύω.
Π-αραμύθι. Όσο και αν μεγαλώνω τα παραμύθια τα έχω ανάγκη.
Ρ-οή. Την αναζητώ διαρκώς, στη σκηνή και στη ζωή μου.
Σ-ιωπή. Άλλοτε με ηρεμεί, άλλοτε με τρομάζει.
Τ-αξίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα έχω πάντα ανάγκη.
Ύ-πνος. Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, έπειτα από έναν ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο έντομο (Φραντς Κάφκα).
Φ-ωνή. Αγαπώ το θέατρο που δίνει χώρο, χρόνο και φωνή σε όσους δεν τα έχουν στη ζωή τους.
Χ-άος. Το χάος μέσα και γύρω μου.
Ψ-υχή. Ταξιδεύει διαρκώς.
Ω-ραίος. Αυτός που έρχεται στην ώρα του.
Οι σκέψεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου για την χρονιά που έφυγε:
Α -Αλαζονεία ..αποφάσισα πως είναι η λέξη που με ενοχλεί περισσότερο
Β-Βουτιές στην θάλασσα..στον εαυτό μου ..
Γ-Γαλήνη..λέγεται η ηρωίδα που παίζω στην ταινία LIve Better.
Δ-Δουλειά..γιατί αλλιώς δε γίνεται.
Ε-Ελλάδα..χωρίς προοπτική.
Ζ-Ζωή,όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία ευτυχία ..
Η-Ήλιος..,το καλοκαίρι..θάλασσα απρόβλεπτη ..μου λείπει.
Ι-Ίωση κάνεις δεν γλιτώνει.
Κ-Καλοσύνη συνάντησα ανθρώπους που γλύκαναν την ψυχή μου.
Λ-Λουκία το όνομά μου αρχίζω να το συμπαθώ...
Μ-Μανούλα την αγαπάμε κ ας μας εκνευρίζει
Ν-Νεράιδες είναι μια από τις κοριτσίστικες αγάπες μου έχω συλλογή ..
Ξ-Ξιφασκία θέλω να ξεκινήσω..
Ο-Όπερα μ' αρέσει να ακούω τα πρωινά που ξυπνάω άκεφη..
Π-Πατέρας μου λείπει...
Ρ-Ράκος αισθάνομαι τον τελευταίο μήνα....
Σ-Σούρουπο η αγαπημένη μου ώρα..
Τ-Ταινίες με μανία βλέπω και χάρηκα που μόλις τελείωσα γυρίσματα για 2 ταινίες που πιστεύω πολύ..
Υ-Υπνοςςς είμαι σε φάση που θέλω να κοιμάμαι πολύ..
Φ-Φόβος πάντα στο πλάι μου..
Χ-Χωρισμός η λέξη που με διαλύει..
Ψ-Ψώνια η αμαρτία μου...
Ω-Ωροσκόπος ιχθύς με δίδυμος είμαστε τέσσερις ζωή να χουμε......καλή χρονιά!
Οι σκέψεις του Βασίλη Παλαιολόγου για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αφθονία....(σε)....να τα έχουμε όλα!!!
Β-Βιώματα...μόνο έτσι ζούμε πραγματικά!!!
Γ-Γιατί;...(το) δεν έχει πάντα απάντηση.
Δ-Δεκτικοί πρέπει να είμαστε.
Ε-Ευτέλεια....καλό είναι να την αποφεύγουμε.
Ζ-ΖΩΗ μου!
Η-Ηθική...ας την κρατήσουμε ακέραια!!!
Θ-Θ Ε Ω Ν Η ....μου λείπει!!!
Ι-Ιδανικά (τα)...σε υψηλό επίπεδο.
Κ-Κέφι...αμείωτο να είναι.
Λ-Λεφτά...καλοδεχούμενα.
Μ-Μοιράζομαι...σημαντικό για υγιής κοινωνίες.
Ν-Νίκες....οι μικρές καθημερινές, κερδίζουν τους πολέμους.
Ξ-Ξεγνοιασιά....είναι απαραίτητη.
Ο-Όραμα...αλίμονο αν δεν έχουμε.
Π-Πίστη...σε ότι θέλει ο καθένας.
Ρ-Ρήξεις...μπορεί να συμβούν μπορεί και όχι.
Σ-Σκεπτόμενοι άνθρωποι...ζουν ανάμεσά μας.
Τ-Τέλος...κάποια στιγμή έρχεται
Υ-Υπομονή...τεράστια αρετή.
Φ-Φως στις ζωές μας.
Χ-Χαρούμενες στιγμές.
Ψ-Ψυχές...γύρω μας.
Ω-Ω ...ανεστραμμένο συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας.
Οι σκέψεις της Ράνιας Παπαδάκου για την χρονιά που έφυγε:
Α-"Ανάγκη...τι μυτερή βελόνα"! που λέει κ ο Shakespeare . Όλα φωτίστηκαν διαφορετικά,μέσα από το πρίσμα της"ανάγκης".Συγχωροχάρτια στον εαυτό μας κ στους άλλους
Β -Βαλίτσες ! Πολλές ετοιμάστηκαν μέσα στη χρονιά που έφυγε.Στην πραγματικότητα ή στη σκέψη,η τάση φυγής ήταν πιο έντονη από ποτέ.
Γ -Γελαστή κ γελασμένη, αυτή ήταν η αίσθηση μου, παραφράζοντας του στίχους του 'Αλκη Αλκαίου.
Δ-Δύναμη :Μ'αρέσει πολύ αυτό του Jimi Hendrix : "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη,ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη".
Ε-Έρωτας,αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο !!! Το απόλυτο ξόρκι
Ζ -Ζόρι ! Παντού ! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή κ να αγκομαχάει...
Η- Ήττα . Προσπαθώ να την αντιμετωπίζω πάντα σαν κάτι προσωρινό,άλλωστε πάντα πίστευα οτι η ήττα κ η νίκη είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος τελικά,αν επικεντρωθείς στις λεπτομέρειες.
Θ- Θαύματα .Συντάσσομαι με τον Αntoine de Saint- Exupery που λέει οτι τα πραγματικά,κάνουν λίγο θόρυβο. Το πιστεύω ακράδαντα
Ι- Ιδιοκτησία. Βασανισμένη,πολύπαθη λέξη κ έννοια .
Κ-Καλοσύνη ! Τόσο αφοπλιστική κ ερωτεύσιμη ! Μόνο αυτήν αναζητώ πια στους ανθρώπους
Λ- Λόγια !!!! Χωρίς συγκεκριμένα ...
Μ- Μουσική. Φροντίζω κ επενδύω μουσικά έστω κ νοερά τις στιγμές μου κ ευτυχώς ακόμα τη βάζω πάντα δυνατά κ εκτονώνομαι
Ν-Ναυάγια : Κυριολεκτικά κ μεταφορικά ασκούσαν παιδιόθεν πάνω μου,μια ακατανίκητη έλξη
Ξ-Ξανά : Μου βγάζει μια αισιοδοξία, μια δύναμη κ μια ελπίδα αυτή η λεξούλα
Ο-Ομορφιά : Σαν τον Βaudelaire κ εγώ ,δε μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς ,στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία .
Π- Πάθος. Αλλιώς γιατί ;;;
Ρ-Ρατσισμός. Δεκάδες μικροί εμφύλιοι παντού,καθημερινά,γύρω μας,τόσο κοντά μας,σε τόσες πτυχές της καθημερινότητας μας που είναι σοκαριστικό κ τρομακτικό.
Σ-Σοκολάτα . Η παυσίπονη !!! Βοήθεια μας...
Τ-Τώρα. Έχοντας μια τάση να σέρνω πολύ παρελθόν μαζί μου,προσπαθώ να εξοικειωθώ μαζί του κ να το εκτιμήσω.
Υ-Ύλη. Υπερεκτιμημένη .Υπέρβαση . Αυτά τα τρία μαζί !!!
Φ-"Φαίνεσθαι ". Πόσες θυσίες,πόσα θύματα στο βωμό του...
Χ- Χαρά !!! Ανάγκη κ ευχή !!!
Ψ-Ψέματα. Τα ζωτικά τα δικά σου τα πιο επικίνδυνα
Ω-Ώπα . Στο παρκάρισμα, στις συναλλαγές,αλλά κυρίως στο κέφι για να κάνουμε φινάλε αισιόδοξο...
Οι σκέψεις της Άνδρη Θεοδότου για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αγκαλιά
Β-Βράδια δύσκολα
Γ-Γιαγιά αντίο
Δ-Διώνη-Δημήτρης
Ε-Ελλάδα κράτα γερά
Ζ-Ζωή να έχουμε
Η-Ησυχία στο πλατό
Θ-Θεσσαλονίκη at Christmas time
Ι-Ιδιαιτερότητες ...
Κ-Κύπρος!!!!!
Λ-Λίγη αγάπη παραπάνω
Μ-Μπάμπαλη στο καμαρίνι
Ν-Νέα σχέδια
Ξ-Ξύπνημα νωρίς, πολύ νωρίς
Ο-Οικογένεια
Π-Πρόβες,πρόβες....
Ρ-Ρρρρ (όπως στα κόμιξ)
Τ-Τρέχουμε τώρα
Υ-Υπομονήηηη
Χ-Χέρια φιλικά
Ψ-Ψωμί της μαμάς το Χειμώνα
Ω-Ώρες ατέλειωτες μαζί τους
Οι σκέψεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη για την χρονιά που πέρασε
Α –Αλληλεγγύη: Είναι αυτό που θα μας κρατήσει όρθιους.
Β – Βλακεία: Πρέπει να την καταπολεμήσουμε.
Γ- Γέλιο: Το χάσαμε! Πρέπει να αντισταθούμε.
Δ- Δυσκολία: Δεν υπάρχει!
Ε- Ελλάδα: Όταν λέω Ελλάδα, Ελλάδα! Στην υγειά μας ρε!!
Ζ- Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια.
Η- Ήλιος: Μην μου τον σκιάζετε.
Θ-Θεοί: Πόσοι πια…???!!!
Ι- Ιμπεριαλισμός: Αυτός μας έφαγε!
Κ- Κουβέντα: Μου λείπει!
Λ- Λευτεριά: Τι ωραία λέξη!
Μ- Μίσος: Είδαμε αρκετό την χρονιά που πέρασε. Ας ελπίσουμε να δούμε λιγότερο την χρονιά που έρχεται.
Ν- Νίκη: Η νέα μου θεατρική δουλειά για το 2017! Βλέπε ΄΄Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη΄΄
Ξ- Ξένος: Όλοι ξένοι είμαστε.
Ο- Ομορφιά: Μέσα στην ψυχή μας.
Π-Παγκάκι: Η παράστασή μας!!!
Ρ- Ρατσισμός: Άνοδος…Γιατί;
Σ-Στωικός: Παραμένω!
Τ- Ταξίδι: Καλοκαίρι του 2016: Φιλαδέλφεια, Ατλάντικ Σίτυ, Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη. Τέλεια!!
Υ- Ύμνος: Στην ζωή!
Φ- Φώτα: Πολλά στην σκηνή.
Χ- Χαρά: Το Θέατρο!
Ψ- Ψέμα: Μακριά από εμάς.
Ω-Ωχ!!!
Οι σκέψεις της Κίττυ Παϊταζόγλου για την χρονιά που πέρασε:
Α- Aνάγκη και Αφοσίωση : Ο,τιδήποτε μου φαίνεται αληθινό και άξιο, πάντα βλέπω να ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Και μιαν αφοσίωση.
Β- Βαριέμαι: Τους μεγάλους μονολόγους, την αυτολύπηση, την απολυτότητα. Τον εαυτό μου, όταν κολλάει εμμονικά σε κάτι.
Γ- Γνώμες: Πήξαμε στις γνώμες. Λόγια που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη. Μόνο οι πράξεις έχουν νόημα.
Δ-Διαψεύσεις: Πολιτικές. Ηθικές. Συναισθηματικές. Μαζεύτηκαν αρκετές φέτος.
Ε –Ελλάδα: Δεν ξέρω πότε σε αυτή την -κατά τ’άλλα υπέροχη- χώρα θα μπορέσουμε να κάνουμε σταθερά βήματα προς κάτι, κι όχι μονίμως νευρωτικά, κυκλοθυμικά και αποσπασματικά.
-Έμπνευση: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει, μα πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να είσαι εκεί μήπως και έρθει.
Ζ- Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι.
Η-Ηθοποιός: «Αυτός που παλεύει να συναντηθεί με κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι νεκρό»
-Ήρωες: Όλοι όσοι ρισκάρουν. Αληθινά ρισκάρουν.
Θ- Θαύματα: Πιστεύω πολύ στα μικρά, καθημερινά θαύματα (μα και στα μεγάλα και ανεξήγητα)
Ι-Ιστορίες: Όταν όλα έχουν ειπωθεί, μένει ο τρόπος και ο χρόνος που λέγονται οι ιστορίες για να μας αγγίξουν ξανά.
Κ- Κάφκα: «..Πήραμε τη ζωή μας λάθος», μόνο που «δεν αλλάξαμε ζωή». Το είδε όλο το παράλογο του κόσμου μας. Νιώθω χαρά μεγάλη που συμμετέχω στην παράσταση αυτή της «Δίκης» του Κάφκα, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Λ- Λάθη: Με αυτά προχωράμε μπροστά. Όχι με τα σωστά. Με τα λάθη και τις απώλειες.
Μ-Mαρία: Aγαπημένη φίλη και φωτεινό πρότυπο για πολλά πράγματα.
-Mαλακότητα: Έχω μια έμφυτη αγωνία για όλα, μαθαίνω όμως τελευταία πώς να μπαίνω μαλακά στα πράγματα. Στη ζωή. Και στην τέχνη.
Ν-Ντροπές: Συνεχείς. Κοριτσίστικες και ενήλικες.
Ξ- Ξενοφοβία: Όλα ξεκινούν από την έλλειψη παιδείας και επιστρέφουν σε αυτή.
Ο-Ομάδα: Νομίζω μόνο με το «μαζί» μπορεί να γίνει κάτι. Στην ομάδα δε σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες, ίσα-ίσα, καθένας φέρνει τον εαυτό του στα καλύτερά του και μαζί με τον άλλον τον πάει ακόμα πιο πέρα. Όταν έχεις κοινούς κώδικες, εμπιστοσύνη, τότε ρισκάρεις να εκτεθείς κι άλλο. Να εκτεθείς μαζί με τον άλλον.
Π-Πατάρι Πρότζεκτ (Patari Project): Η απόδειξη του πώς το «μαζί» μπορεί να δημιουργήσει μαγεία.
Ρ-Ρουτίνα: Καταλαβαίνω πια πως, ίσως, έχει μια γλύκα και μια ασφάλεια.
Σ-Σύνορα: Aνοιχτά.
Τ-Τέχνη: Λέει κάπου ο Σεφέρης πως «η Τέχνη είναι μια απέραντη αλληλεγγύη». Σε αυτό θέλω να προσθέσω: Aν όχι έτσι, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα.
-Tαξίδια: Στην Αργεντινή. Στο Βιετνάμ. Στις λίμνες στον Καναδά. Μελλοντικοί αγαπημένοι προορισμοί.
Υ-Υγεία: Ένα καθόλου αυτονόητο αγαθό.
Φ-Φως: Να κοιτάς με φως ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι.
Χ-Χιούμορ: Σχετικοποιεί και παρηγορεί. Ενίοτε. Το ψάχνω πολύ στους ανθρώπους.
Ψ- Ψάχνω: Άρα κάποια στιγμή θα βρω κιόλας.
Ω- Ώπα!: Έτσι, χωρίς λόγο, για να τελειώσουμε περήφανα και με χαρά!
Οι σκέψεις της Εύας Οικονόμου- Βαμβακά για την χρονιά που έφυγε:
Α-Ανέφικτο, για αυτό που τελικά ενεργοποιείς πάντα όλες σου τις δυνάμεις.
Β-Βρικόλακας. Μικρός. Ο Ρούντιγκερ. Όταν ήμουν μικρή ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και αν με ρωτούσες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «μικρός βρικόλακας» και τρόμαζα τον κόσμο.
Γ-Γόνατο. Σημείο ευαίσθητο του σώματος, αν δεν το προσέξεις σε αφήνει συχνά πίσω.
Δ-Δρόμος. Πορεία προς κάτι. Φυγή.
Ε-Έρωτας. Δικαιωματικά.
Ζ-Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις.
Η-Ήλιος. Γιατί το φως του είναι βασικός συντελεστής της ανθρώπινης ευτυχίας.
Θ-Θέατρο. Επίσης δικαιωματικά. Έχει βαφτίσει για πάντα τα Θ μου, εξορίζοντας ακόμα και τη Θάσο και το Θάνατο από αυτά.
Ι-Ίμερος. Μυθικός θεός του έρωτα, η αγάπη του κληρονομιά από το μπαμπά μου.
Κ-Καλοκαίρι. Μετράς πάντα 9 μήνες ανάποδα για να έρθει. Το τέλος του χρόνου και ας βρίσκεται στο μέσο του.
Λ-Λωτός. Μυστήριο φρούτο. Από όλες τις απόψεις.
Μ-Μαύρο. Χιόνι. Δε θα μπορούσε αλλιώς. Η παράστασή μας - κάθε νιφάδα του αγάπη.
Ν-Νησί. Ο τόπος μου, η Θάσος.
Ξ-Ξανά. Δεύτερη ευκαιρία. Δε θα πάψω ποτέ να τη ζητάω.
Ο-Όλο. Ολοκληρωμένο, τελειωμένο, άπληστο και άψογο.
Π-Πόρτα. Έξοδος, είσοδος, αλλαγή επιπέδου. Τελευταία… και θέατρο.
Ρ-Ρακούν. Το γνωστό. Που βοηθάει στην κατανάλωση γλυκών.
Σ-Σφυρίχτρα. Η λέξη που έβαζα πάντα στην κρεμάλα και δεν την έβρισκε κανείς.
Τ-Τρόπος. Μέθοδος. Μονοπάτι που δύναται ασφαλώς ή επισφαλώς να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Υ-Υπερ -θεματίζω, -βάλλω, -αναλύω. Όλα στον υπερ-θετικό.
Φ-Φιμπονάτσι. Η αγαπημένη μου ακολουθία. Ό,τι πιο γοητευτικό έχω συναντήσει.
Χ-Χτένα. Σύμμαχος. Θα ήθελα να γνωρίσω τον εφευρέτη της.
Ψ-Ψάρι. Δεν ξέρω γιατί αυτό, τα φοβάμαι και λίγο.
Ω-Ώρα. Περνάει, χάνεται, πάντα θες μια ή και πολλές παραπάνω.
Οι σκέψεις της Μαρίας Τζάνη για την χρονιά που έφυγε:
Α-Αγάπη:Πήρα και έδωσα το 2016 και το «κατάλαβα» περισσότερο από τις άλλες χρονιές.
Β- Βαρεμάρα: Βαρέθηκα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά.
Γ-Γάτος: Ένα χρόνο παρέα με τον γάτο μου τον Μπιρμπίλη.
Δ-Διακοπές: Πήγα στην Σχοινούσα με τους φίλους μου. Τέλεια!
Ε- Εξωγήινοι Ούτε φέτος δεν ήρθαν.
Ζ- Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη.
Η-Ήλιος: Φωτοσύνθεσα όσο γινόταν.
Θ-Θάλασσα: Πολλά μπάνια.
Ι- Ικανοποίηση: Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα.
Κ- Κρήτη: Πήγα στο σπίτι μου πολλές φορές.
Λ- Λάθη: Καλά, κάθε χρόνο έκανα, κάνω και θα κάνω.
Μ-Μάθημα: Ένα μάθημα ήταν για μένα όλο το 16’, άσε που αντάλλαξα και πολλά μαθήματα.
Ν-Ντιβάνι: η ιντερνετική μου εκπομπή “Στο Ντιβάνι με την Τζάνη”
Ξ-Ξυπνητήρι:Κάθε πρωί χτυπάει να πάω να παίξω στο «Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι»
Ο-Ομοιοπαθητική: Βρήκα την υγειά μου!
Π-Πόρτες: Άνοιξαν καινούργιες.
Ρ-Ραβδί: Να είχα ένα μαγικό να πραγματοποιούσα όνειρα ανθρώπων
Σ-Συνεργασίες: Δούλεψα παρέα με ωραίους ανθρώπους.
Τ-Ταξίδια: Δεν πήγα στο εξωτερικό,θα πάω το 2017
Υ- Ύπνος: Άρχισα να κοιμάμαι νωρίς
Φ-Φροντίδα: Το 2016 με φρόντισα!
Χ-Χάρος: Πήρε πολύ κόσμο φέτος.
Ψ- Ψέμματα:Αλήθεια δεν είπα ούτε ένα!
Ω-Ώρα: Δεν βλέπω την ώρα να έρθει το 2017 να δω τι θα μας φέρει…
Οι σκέψεις της Αρκαδίας Ψάλτη για την χρονιά που πέρασε
Α -αμνήμονας άμμος
Β -βάτραχος
Γ-γιόλο
Δ-δάσος
Ε-έρημος
Ζ-ζάφτι
Η-ήλιος
Θ-θόλος
Ι-ικέτης
Κ-καπέλο
Λ-λάφυρο λούνα παρκ
Μ-μάρτυρας
Ν-ναός
Ξ-ξίφος
Ο-όπερα
Π-πειρατής
Ρ-ρόσο αντίκο
Σ-σιρόπια
Τ-τυφλά
Υ-υφαντό
Φ-φύτρο
Χ-χιόνι
Ψ-ψηλά
Ω-ωκεανός που θα βγω
Οι σκέψεις της Νάνσυ Μπουκλη για την χρονιά που έφυγε:
Α- Αλησµονώ και χαίροµαι
Β- Bios
Γ- Γεµάτη
Δ- Δέκα β.
Ε- Εδώ παρόν
Ζ- Ζω Ή
Η- ΉλιοςΉλιοςΉλιος
Θ- Θέλετε να χορέψοµε Μαρία;
Ι- Ιρίακολακ
Κ- ΚιΚ µπόξινγΚ
Λ- Λευκάδα
Μ- Μουσική
Ν- Ντι Τζέι
Ξ- Ξξξξ
Ο- Όλα
Π- Περί φύσεως
Ρ- Ρωτώντας πας στην πόλη
Σ- Συντονίζ.ω,ονται,µος
Τ- Τώρα
Υ- Υπόθεση
Φ- Φωτιά
Χ- Χωρίς
Ψ- Ψέµµατα
Ω- Ωραία!
Οι σκέψεις του Χρήστου Καρασαββίδη για την χρονιά που έφυγε:
Α - Αγάπη: χωρίς αυτό, ούτε ανάσα
Β - Βία: στις ζωές, στις σχέσεις, στους δρόμους. Γιατί;
Γ - Γυναίκες: η έμπνευση
Δ - Δημιουργία: οφείλουμε να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο μας
Ε - Ερωτευμένο θέατρο: το ωραιότερο είδος θεάτρου
Ζ - Ζωή: ωραία
Η - Ηθοποιός: επάγγελμα κι όχι χόμπι
Θ - Θράσος: καλώς εννοούμενο, χρειάζεται πίστη στις ικανότητές μας
Ι - Ιδέες: αμέτρητες
Κ - Κάπνισμα: δυστυχώς δυσκολεύομαι πολύ να το μειώσω
Λ - Lolita Reversed: διασκευάζω ελεύθερα και σκηνοθετώ την ιστορία της Λολίτας του Ναμπόκοφ, απόν Απρίλιο, για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και υπόσχομαι πως θα καταθέσω ένα διαφορετικό θέατρο.
Μ - Μυαλό: επιθετικό κι αποκλίνον
Ν - Νομίζω: γενικώς
Ξ - Ξενοφοβία: Είναι ντροπή μας
Ο - Όραμα: μαζί με τον έρωτα, οι δυο λόγοι που ζούμε
Π - Περσινές Βροχές: ο μονόλογος που έγραψα και σκηνοθέτησα, η πρώτη μου ολοκληρωτική δημιουργία, η αρχή των πάντων, η παράσταση που νιώθω τρομερά περήφανος για το κάθε της δευτερόλεπτο
Ρ - Ρίσκο: σε οτιδήποτε
Σ - Σκηνοθεσία: δημιουργική, αλλιώς δεν έχει νόημα οτιδήποτε
Τ - Ταλέντο: το νέο
Υ - Υποκριτική: επιστήμη
Φ - Φωνές: διαφορετικές κι απαραίτητες για να πάμε μπροστά
Χ - Χωρισμοί: συμβαίνουν
Ψ - Ψυχή: όταν λείπει από μια παράσταση, αποκλείεται να είναι καλή
Ω - Ώριμος: δεν είμαι
Οι σκέψεις της Άρτεμις Γρύμπλα για την χρονιά που πέρασε:
Α-χ. Αχ, 2016.
Β-αχ. Βαχ, 2016.
Γ-γάτα, η τελευταία μαύρη. Του Ευγένιου Τριβιζά, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα. Το 2016 ένωσε ξανά την αγαπημένη γατοπαρέα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής.
Δ-δίαιτα. Άλλη μια χρονιά φεύγει χωρίς πετυχημένη δίαιτα.
Ε-εκδρομή. Τη ζητάω επίμονα ολόκληρο το 2016. Μια εκδρομή δεν μου χαρίστηκε, αλλά με αισιοδοξία κοιτάω το χάρτη και σχεδιάζω το 2017.
Ζ-ζαβολιές. Το 2016 ήταν γεμάτο από αυτές, ευτυχώς.
Η-ήθελα. Το 2016 ήθελα να… αλλά αποχαιρετάμε το δαιμονισμένο έτος και μαζί την αναβλητικότητα. Ελπίζω.
Θ-θεία. Έγινα θεία! Κλασική Ελληνίδα θεία, με τρέλα και υστερία. Το πρώτο μου ανίψι είναι το πιο όμορφο και έξυπνο μωρό του κόσμου. Δείχνω τις φωτογραφίες της συνέχεια σε όλους, τις έχω ντέσκοπ, μπακγκράουντ, στο κινητό, στο πορτοφόλι, στο ψυγείο, και δεν χάνω ευκαιρία για ρουφηχτά φιλιά σε χεράκια και μπουτάκια.
Ι-Improv/λατινικό μεν, αλλά καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια από τότε που το Improv μπήκε δυναμικά στη ζωή μου. Μία αποκάλυψη του 2016 που χρωστάω σε αγαπημένους φίλους και με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γέλια μέχρι δακρύων κάθε Κυριακή βράδυ!
Κ-ουίντα. Το σπίτι που φτιάξαμε για μπαρ ή το μπαρ που έγινε σπίτι. Κυριαρχεί σε κάθε κάπα, σε κάθε μέρα και κάθε μπίρα, με τη ζεστασιά, τη χαρά και τις στιγμές που μας προσφέρει
Λ-λάθη. Γεμάτο λάθη αλλά και λαμπρές στιγμές.
Μ-μελομακάρονα. Το 2016 θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία ως η πρώτη και ελπίζω τελευταία χρόνια που έφαγα ολόκληρο το ταψί με τα μελομακάρονα που έφτιαξα.
Ν-Ναι και. Η βασική αρχή του Improv ήρθε και προσγειώθηκε στη ζωή μου σαν κεραυνός. Λέμε ναι σε ό,τι μας έρχεται και βάζουμε δίπλα ένα και, συνεχίζοντας. Βασική οδηγία πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Ξ-απλίνι. Όλα τα Ξ οδηγούν στο μοναδικό σκυλί που με συντροφεύει και το 2016 κλείσαμε έναν καταπληκτικό χρόνο παρέα, από τότε που με περιμάζεψε από τον δρόμο και κουρνιάσαμε στο λευκό μου καναπέ, με αποτέλεσμα τίποτα πια να μην είναι το ίδιο. Αποκορύφωνα η αλλαγή του χρώματος του καναπέ, που είναι λευκός μόνο στις μακρινές αναμνήσεις.
Ο-ΟΡΕΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ, η λέξη μου στις περισσότερες εκπνοές.
Π-αντρειά. Το 2016 ήταν έτος γάμων. Γάμοι έγιναν, γάμοι σχεδιάστηκαν, γάμοι, γάμοι παντού! Το 2016, επίσημο έτος παντρειάς.
Ρ-αντεβού. Η μεγάλη μου αποτυχία: δεν κατάφερα να είμαι στην ώρα μου ούτε σε ένα.
Σ-υνεργάτες. Η χρονιά φεύγει και με βρίσκει πολύ πλουσιότερη σε όμορφες συνεργασίες και αγαπημένους συνεργάτες, τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντήσω σύντομα.
Τ-ραγωδία. Η λέξη που είπα πιο συχνά μέσα στη χρονιά.
Υ-στέρνια Τήνου. Επιστροφή για λίγο στο μαγικό νησί με τις αγαπημένες μου φίλες. Δύο μέρες όαση μέσα στη χρονιά, με κοκτέιλ και αλμύρα.
Φ-ίλοι και φιλιά. Συντροφιά στις δύσκολες και στις όμορφες μέρες
Χ-ριστίνη. Το 2016 ανήκει εξ ολοκλήρου στην ανιψιά μου που ήρθε στη ζωή το Φεβρουάριο και έκτοτε στολίζει τις μέρες μας και κρατά στα μικροσκοπικά χοντροχεράκια της τις καρδιές μας.
Ψ-ιτ κοπελιά. Αυτή η μάστιγα και το 2016.
Ω-ριμότητα. Το 2016 μου πρόσφερε τη γνώση ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Όσο μεγαλώνεις τόσο τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.
Η λέξη ΖΩ-ΖΩΗ νίκησε και φέτος, γιατί όσο δύσκολες και αν είναι οι χρονιές μας, η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά!
Γιατί πολύ απλά τελικά «Ζωή: (είναι) ωραία» ή «Ζω Ή» και ας μην κάνουμε «Ζ-ζάφτι» πολλά. Ακόμα και αν δεν τηρούμε την υπόσχεση ότι «Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη». Γιατί τελικά τι είναι και η ζωή; «Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις». Με άλλα λόγια «Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι» και όμως «Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια» και δυστυχώς «Ζ-Ζόρι! Παντού! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή και να αγκομαχάει...», αλλά ερωτεύεσαι και λες «Ζ-ΖΩΗ μου!» και μπορεί και να τη λένε «Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου» και μετά πάλι «Ζωή, όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία, ευτυχία» Στο φινάλε όμως;
«Ζ-Ζωή να έχουμε» και με«Ζαβολίες» να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Το 2017 να δημιουργήσετε το αλφαβητάρι που ονειρεύεστε και σας αξίζει!
Είδα
Video
