Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας», έλεγε ο Κάρολος Κουν. Το θέατρο δεν είναι για τον άνθρωπο μόνο ένα είδος ψυχαγωγίας.

Είναι μια μορφή έκφρασης, αλλά και μια μορφή ψυχοθεραπείας. Ένα ταξίδι που μας οδηγεί στα βάθη του εαυτού μας, των ανθρώπων γύρω μας, στην κατανόηση του κόσμου, της ζωής.

Το θέατρο είναι λύτρωση και παυσίπονο. Σήμερα η ανάγκη μας για όλα τα παραπάνω είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Γι' αυτό και τα θέατρα πρέπει να ανοίξουν.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας (10 Οκτωβρίου) δημιουργήθηκε το 1994, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα ψυχικά νοσήματα. Την πρωτοβουλία πήραν η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, κάθε 40 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος στον κόσμο χάνει τη ζωή του, διαπράττοντας αυτοκτονία. Αυτό αντιστοιχεί σε 800 χιλιάδες ανθρώπους τον χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε και τις απόπειρες αυτοκτονίας που δεν έχουν μοιραία κατάληξη, τότε καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο είναι το ψυχικό τραύμα, ή άλλες ψυχικές και νοητικές διαταραχές που οδηγούν σε σκέψεις αυτοκτονίας.

Μ' αφορμή αυτή την ημέρα, θυμόμαστε μερικούς από του πιο ακραίους θεατρικούς ήρωες, που ελπίζουμε να «συναντήσουμε» σύντομα στις θεατρικές σκηνές.

Η «Κατερίνα» και η διπολική διαταραχή

Η παράσταση του Γιώργου Νανούρη με τη Λένα Παπαληγούρα επιστρέφει τον Οκτώβριο στην Αθήνα για λίγες παραστάσεις στο θέατρο Βεάκη. Η παράσταση κατάφερε να δημιουργήσει τον δικό της θρύλο και, από ένα αναλόγιο για το έργο του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας», η αυτοβιογραφική αυτή ιστορία ανέβηκε σε πολλές σκηνές τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγκλιές, και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν την χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.

«Γυάλινος κόσμος»: Μητέρα καταστροφή

Παραμένουμε στο δίδυμο Νανούρης- Παπαληγούρα, καθώς οι δύο τους αναμένεται να παρουσιάσουν στο Εθνικό Θέατρο το αριστούργημα του Τεννεσί Ουίλιαμς «Γυάλινος κόσμος». Στη σκηνή θα δούμε και τους:  Όλια Λαζαρίδου, Κωνσταντίνο Μπιμπή, και Αναστάσιο Ροϊλό.

Οι ήρωες του Ουίλιαμς δεν φλερτάρουν απλώς με τα άκρα αλλά είναι ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Σε πολλά έργα του, τη λύση δίνει ο ψυχιατρικός εγκλεισμός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ήρωες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα προσωπικά τους αδιέξοδα. Το έργο γράφτηκε το 1944 και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά στο θέατρο Civic στο Σικάγο.  Αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη θεατρική επιτυχία του Ουίλιαμς.

Ο Αμερικανός συγγραφέας σε πολλά από τα έργα του ενσωματώνει στοιχεία της δικής του προσωπικής ζωής κι εκείνης των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του. Ο «Γυάλινος κόσμος» θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό του.

Η Αμάντα Γουίνγκφιλντ, η μητέρα του Τομ Γουίνγκφιλντ γίνεται ο απόλυτος τύραννος του γιου της, καθώς τον καταπιέζει εκβιάζοντάς τον συναισθηματικά για την αναπηρία της αδερφής του Λώρα Γουίνγκφιλντ.

Πρόκειται για μια  ελεγκτική μητέρα που επιβάλλει πολύ συγκεκριμένες προσδοκίες για το τι  άνθρωπος πρέπει να είναι το παιδί και για το τι πρέπει (ή δεν πρέπει) να καταφέρει, να σκέφτεται ή να αισθάνεται. Συχνά, η ελεγκτική μητέρα υπερασπίζεται την έλλειψη ευελιξίας της, προβάλλοντάς την ως σημάδι βεβαιότητας και καθοδήγησης. Ο έλεγχος οδηγεί σε μεγάλη συναισθηματική ή και κοινωνική καταπίεση. Σε περίπτωση αντίδρασης απειλείται η σχέση με τη μητέρα

Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς απέξω τον Φρόιντ για να καταλάβει τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς.

«Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια»: Κτηνοβασία που σοκάρει

Το έργο του Άλμπι ευτύχησε σε ένα εξαιρετικό ανέβασμα από τον Νικορέστη Χανιωτάκη και με ένα δυνατό καρέ ηθοποιών (Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου,  Γιάννης Δρακόπουλος και Μιχαήλ Ταμπακάκης), με τον πρώτο να μας χαρίζει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του τα τελευταία χρόνια.

Από την αρχαία ελληνική μυθολογία μέχρι και την περίφημη κινηματογραφική πραγματεία του Γούντι Άλεν πάνω στη σεξουαλική πράξη, με τίτλο Everything you always wanted to know about sex* (but were afraid to ask*), η σύζευξη ανθρώπου και ζώου διαδραματίζει κάτι παραπάνω από απλό ψυχαγωγικό ρόλο.

Επί δεκαετίες, η επιστημονική μελέτη των σεξουαλικών σχέσεων του ανθρώπου με (άλλα) ζώα υπήρξε επικεντρωμένη κατά κύριο λόγο στη θεώρηση της κτηνοβασίας ως αποκλίνοντος υποκατάστατου της διανθρώπινης σεξουαλικής σχέσης.

H τρέχουσα εκδοχή του επαγγελματικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης (DSM-IV), καταγράφει την κτηνοβασία ως διαταραχή.

Φαντάζεστε, λοιπόν, τι συμβαίνει όταν ο Νίκος Κουρής ομολογεί στη σύζυγό του, Λουκία Μιχαλοπούλου, τον έρωτά του για μια....κατσίκα!

«Τζόρνταν»: Σκοτώνεις για την αγάπη;

Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Σίρλεϋ Τζόουνς, που κατηγορείται για τη δολοφονία του παιδιού της, πρωτοπαίχτηκε στο θέατρο Lilian Baylis του Λονδίνου τον Απρίλιο του 1992.

Ο «Τζόρνταν» είναι μια μαρτυρία, βασισμένη στην αληθινή ιστορία της κρατούμενης στη φυλακή, παιδοκτόνου και αποτυχημένης αυτόχειρα, Σίρλεϋ Τζόουνς. Η Τζόουνς αποκάλυψε την ιστορία της στη συγγραφέα Άννα Ρέϋνολντς, όταν οι δυο τους ήταν συγκρατούμενες (σημ.: η Ρέϋνολντς είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, για φόνο με σφυρί, της κοιμισμένης μητέρας της). Το γεγονός της δολοφονίας ενός βρέφους από τη μητέρα του, που συντάραξε -ως αστυνομικό, δικαστικό και κοινωνιολογικό ρεπορτάζ- την κοινή γνώμη της Μ. Βρετανίας, κατά τη δεκαετία του ’80, μετουσιώθηκε σ’ έναν σπαρακτικό θεατρικό μονόλογο, που γρήγορα εντάχθηκε στα «έργα -στοιχήματα» για τις γυναίκες ηθοποιούς όλου του κόσμου.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αυλαία, με τη Μαρία Κορινθίου να υποδύεται την τραγική ηρωίδα Σίρλεϋ Τζόουνς, υπό τη σκηνοθετική «μπαγκέτα» του Γιάννη Αϊβάζη. ( 15-16-17-18 Οκτωβρίου) και στη συνέχεια από 21 Οκτωβρίου  θα παρουσιάζεται στο ALHAMBRA ART THEATRE.

«Δείπνο Ηλιθίων»: Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Μια από τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων ετών συνεχίζεται για 5η χρονιά στο Θέατρο Κάππα. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη σε μια κωμωδία που άνετα ξαναβλέπαμε.

Ο  Πιερ Μπροσάν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης), πλούσιος μεγαλοεκδότης στο Παρίσι, που οργανώνει κάθε εβδομάδα με τους πλούσιους φίλους του ένα… ιδιότυπο δείπνο: Καθένας βρίσκει έναν «ηλίθιο», τον καλεί στο δείπνο, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν, γελούν εις βάρος των ανυποψίαστων καλεσμένων τους και στο τέλος, αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο», στέφεται νικητής

Ο Φρανσουά Πινιόν (Σπύρος Παπαδόπουλος), ένας αθώος, αφελής, καλοπροαίρετος άνθρωπος είναι το θύμα του γι' αυτή την εβδομάδα.

Ο ήρωας πάσχει από μια μορφή ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής (OCD), μία ψυχική πάθηση που χαρακτηρίζεται από παράλογες σκέψεις, ιδέες, εικόνες (εμμονές – ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς), και οδηγεί τους πάσχοντες σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (καταναγκασμούς). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο ήρωας έχει εμμονή με τις μινιατούρες που φτιάχνει από οδοντογλυφίδες!

«Άμλετ»: To be or not to be 

Είναι ίσως, ο πιο γνωστός θεατρικός ήρωας. Ο Άμλετ για πολλούς αποτελεί τη σκιά του Οιδίποδα, της λογοτεχνικής μορφής που συνδέθηκε όσο καμία άλλη με τη  φροϋδική ψυχανάλυση.

Ο Άμλετ, σίγουρα δεν είναι καλά, βλέπει φαντάσματα, για κάποιους θα μπορούσε να έχει και ένα είδος σχιζοφρένειας.

Από τους 4.000 στίχους του έργου του Σαίξπηρ, ο Άμλετ μόνος του εκφωνεί τους 1.500! Βρίσκεται επί σκηνής, στα 2/3 της παράστασης και για 30 λεπτά μονολογεί!

 Ο Άμλετ, σύμφωνα με τον κ. Γιωσαφάτ, είναι αμφισεξουαλικός και θηλυκός, γιατί έχει ανεπαρκές πατρικό πρότυπο. Μισεί τον πατέρα του, γιατί του κλέβει τη μητέρα. Διχάζεται ανάμεσα στον καλό πατέρα (φάντασμα) και τον κακό πατέρα (Κλαύδιο), και την καλή μητέρα (την οποία αποζητά στην Οφιλία) και την κακή μητέρα (Γερτρούδη).

«Έχω δει πολλούς Άμλετ στο ιατρείο. Τα προβλήματα είναι τα ίδια. Απλά δεν τα περιγράφουν οι ασθενείς με τον μεγαλοφυή τρόπο που το κάνει ο Σαίξπηρ», έχει δηλώσει ο ψυχοθεραπευτής.

Η παράσταση που ανέβασε πέρσι η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο ιστορικό Αμφιθέατρο και αναμένεται να συνεχιστεί ευτύχισε να έχει στον ρόλο του Άμλετ τον σπουδαίο Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, αλλά και έναν στο σύνολό του εξαιρετικό θίασο.

 

Διαβάστε επίσης:

Λένα Παπαληγούρα: «Όλοι Οι Ηθοποιοί Γνωρίζουμε Τι Έχουμε Καταφέρει Σε Μια Παράσταση, Δεν Χρειαζόμαστε Τις Κριτικές»

 

Γιώργο Νανούρη, Γιατί Γκρέμισες Το Θέατρο Αποθήκη;

 

Ο Γεράσιμος Και Ο Νικορέστης Δεν Πήραν Ούτε Ένα Ευρώ Επιχορήγηση (Συνέντευξη) 

 

Η Λουκία Μιχαλοπούλου Έγινε Ηθοποιός, Γιατί Ονειρευόταν Να Παίξει Στην Επίδαυρο (Συνέντευξη) 

Είδα Το «Γίδα Ή Ποια Είναι Η Σύλβια;», Σε Σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη 

 

 

25 παραστάσεις επιστρέφουν στα αθηναϊκά θέατρα τον φετινό χειμώνα έχοντας ήδη κερδίσει την αγάπη του κοινού.

 

Υπάρχουν παραστάσεις, που αν και είχατε βάλει πέρυσι στη θεατρική σας ατζέντα δεν προλάβατε να δείτε; Υπάρχουν άλλες που θέλετε να ξαναδείτε, γιατί μόνο μία φορά δεν φτάνει; Μία σειρά από επιτυχημένες θεατρικές δουλειές δίνουν την ευκαιρία στο θεατρόφιλο κοινό να τις απολαύσει ξανά εγκαινιάζοντας έναν νέο κύκλο παραστάσεων τον φετινό χειμώνα. Το να τις αναφέρεις όλες μοιάζει με εξαντλητικά δύσκολο εγχείρημα. Εμείς ξεχωρίσαμε 25 από αυτές.

 

Κατερίνα

πρεμιέρα 2.10 | Θέατρο Βασιλάκου

Η sold out παράσταση του Γιώργου Νανούρη, βασισμένη στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ που αναφέρεται στη ψυχική ασθένεια της μητέρας του, επιστρέφει για ακόμα μία χρονιά στο θέατρο Βασιλάκου έχοντας κατακτήσει ήδη τις καρδιές κοινού και κριτικών. Η Λένα Παπαληγούρα θα ερμηνεύσει ξανά την ηρωίδα, που ουσιαστικά την καθιέρωσε στη σύγχρονη θεατρική σκηνή. Μαζί της ο ίδιος ο σκηνοθέτης και ο Λόλεκ με την κιθάρα του.

 

Στέλλα κοιμήσου

πρεμιέρα τον Οκτώβριο | Εθνικό Θέατρο

Μία παράσταση – πρόταση από τον κινηματογραφιστή Γιάννη Οικονομίδη, εμπνευσμένη από το κλασικό έργο του Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη». Το «Στέλλα κοιμήσου» είναι ένα νέο πρωτότυπο έργο, μία σύγχρονη μετεγγραφή της «Στέλλας Βιολάντη», σκηνοθετημένο δεξιοτεχνικά από τον Οικονομίδη με τρόπο απολύτως έντονο και υποβλητικό. Μία παράσταση, που λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόμβα και απευθύνεται σίγουρα σε ένα ανήσυχο θεατρόφιλο κοινό. Πέρυσι έπρεπε να προνοήσεις έναν μήνα πριν για να βρεις εισιτήριο. Φέτος επιστρέφει για λίγες παραστάσεις για να τη δουν όσοι δεν πρόλαβαν. Και είναι πολλοί…

 

Ήταν όλοι τους παιδιά μου

πρεμιέρα 11.10  | Θέατρο Εμπορικόν

Το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ ευτύχησε πέρυσι σε μία εξαιρετική, λιτών γραμμών, αλλά έντονων συγκινήσεων, παράσταση που υπέγραψε ο Γιάννης Μόσχος με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Καταλειφό και την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου. Μετά από μία πολύ επιτυχημένη σεζόν επιστρέφει για έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων και φέτος, που θα κρατήσει μέχρι τις γιορτές. Μην την χάσετε!

  Διαβάστε  εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα

πρεμιέρα τον Νοέμβριο | Υπόγειο Θεάτρου Τέχνης

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις της περσινής σεζόν επιστρέφει στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης με ανανεωμένο θίασο (στις νέες αφίξεις ο Θάνος Τοκάκης και η Λουκία Μιχαλοπούλου), αλλά πάντα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Μαστοράκη. Το σύγχρονο έργο του Ζοέλ Πομερά στοχάζεται πάνω στην έννοια της αγάπης μέσα από μικρές διαφορετικές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, που βασανίζονται, ηλεκτρίζονται, συγκρούονται και διαλύονται ψυχικά στο όνομά της. Τελικά τι είναι αγάπη; Υπάρχει ή μήπως είναι μία κατασκευή; Η εντελώς προσωπική νοηματοδότηση της από τον καθέναν μας μήπως καθιστά την ίδια την έννοια αίολη; Μία παράσταση που μπορείς να συζητάς για μέρες.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης.

Η μεγάλη χίμαιρα

Πρεμιέρα 19.9 | Θέατρο Πορεία

Με έναν αποχαιρετιστήριο κύκλο 18 παραστάσεων η «Μεγάλη Χίμαιρα», το θρυλικό μυθιστόρημα του Καραγάτση που μετέφερε στη σκηνή ο Δημήτρης Τάρλοου, εγκαινιάζει την τέταρτη θεατρική της περίοδο. Ο αριθμός των 100.000 θεατών που την έχουν δει μέχρι σήμερα μιλάει από μόνος του. Μία παράσταση, που κατέρριψε πολλά ρεκόρ και αγαπήθηκε πολύ.

 

Μύτη

Πρεμιέρα 23.10 | Θέατρο Πόρτα

Οι Patari Project ανεβαίνουν ξανά στα καθίσματα του θεάτρου Πόρτα, αλλάζοντας θέση με το κοινό που κάθεται στη σκηνή, προκειμένου να μας διηγηθούν και φέτος την ιστορία της «Μύτης» του Γκόγκολ μέσα από το εντελώς δικό τους προσωπικό πρίσμα. Η Σοφία Πάσχου εμπνέεται από την ομότιτλη νουβέλα του Γκόγκολ και μαζί με την ομάδα της φτιάχνουν μία παράσταση ανατρεπτική, γεμάτη χιούμορ και αναπάντεχα σκοτάδια, που διαπραγματεύεται με το παράλογο και τον κόσμο που ζούμε. Μία ακόμα παράσταση – εμπειρία των Patari Project που αξίζει αναμφίβολα να δείτε.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Αύγουστος

Πρεμιέρα 4.10 | Θέατρο Δημήτρης Χορν

Το βραβευμένο με Πούλιτζερ και Τόνι έργο του Τρέισι Λετς επαναλαμβάνεται φέτος στο θέατρο Χορν με κάποιες μικρές αλλαγές στη διανομή. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί ένα οικογενειακό δράμα, πικρό στον πυρήνα του, αλλά πλημμυρισμένο από μαύρο χιούμορ. Μία δυσλειτουργική οικογένεια, τόσο προβληματική που το δράμα της μπορεί να το διαβάσεις με τρόπο που να σου ανοίξει την καρδιά. Η Θέμις Μπαζάκα, η Μαρίνα Ασλάνογλου, η Μαρία Πρωτόπαππα και η Βίκυ Βολιώτη δημιουργούν ένα εκρηκτικό πρωταγωνιστικό κουαρτέτο.

 Διαβάστε εδώ τη κριτική μας για την παράσταση. 

 

Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέiν

Πρεμιέρα 25.10 | Θέατρο Σφενδόνη

Η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του 1961 με την Μπέτι Ντέιβις και τη Τζόαν Κρόφορντ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μεταφέρθηκε πέρυσι στη θεατρική σκηνή από τον Απόλλωνα Παπαθεοχάρη με τη Ρούλα Πατεράκη και τη Ρένη Πιττακή. Φέτος η ιστορία της Μπέιμπι Τζέιν, ενός άλλοτε παιδιού θαύματος που πια έχει παρανοήσει κρατώντας εγκλωβισμένη μέσα στο πατρικό τους σπίτι την ανάπηρη αδελφή της, ζωντανεύει ξανά στο θέατρο Σφενδόνη, μόνο που αυτή τη φορά δίπλα στη Ρούλα Πατεράκη θα δούμε τη Μπέτυ Λιβανού.

 

Λέσχη

Πρεμιέρα τον Οκτώβριο | Υπόγειο Θεάτρου Τέχνης

Το πρώτο μέρος της εμβληματικής τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες» παρουσιάστηκε πέρυσι από την Έφη Θεοδώρου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης σε μία υποδειγματική παράσταση, που αναδείκνυε την ατμόσφαιρα και την εξαιρετική γλώσσα του κειμένου. Φέτος, λίγο πριν ακολουθήσει η παρουσίαση των επόμενων δύο μερών της τριλογίας από τον ίδιο θίασο ηθοποιών αλλά με διαφορετικές σκηνοθετικές υπογραφές, η «Λέσχη» επαναλαμβάνεται στο Θέατρο Τέχνης για λίγες παραστάσεις για να την απολαύσουν αυτοί που δεν πρόλαβαν. Το project των «Ακυβέρνητων Πολιτειών» είναι μία συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

 

Τρεις ψηλές γυναίκες

Πρεμιέρα 19.10 | Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Το σπουδαίο έργο του Έντουαρντ Άλμπι, που παρουσίασε την περασμένη άνοιξη η Μπέτυ Αρβανίτη, σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, έχοντας στο πλευρό της τη Μαρία Κεχαγιόγλου και τη Νεφέλη Κουρή επαναλαμβάνεται στη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας.

 

Δίκη

Πρεμιέρα τον Δεκέμβριο | Θέατρο Πόρτα

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της περσινής σεζόν επιστρέφει από τον Δεκέμβρη στο θέατρο Πόρτα και θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος μετέφερε με ευφυή τρόπο στη σκηνή το δαιδαλώδες, εμβληματικό μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα με ένα εξαιρετικό ensemble νέων ηθοποιών αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές. Από τις παραστάσεις που αξίζουν την προσοχή σας.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Η τάξη μας

Πρεμιέρα τον Οκτώβριο | Εθνικό Θέατρο

Το εξαιρετικό έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, που παρουσίασε ο Τάκης Τζαμαργιάς την περσινή σεζόν στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού, συγκίνησε τους θεατές μέσα από τις ιστορίες των συμμαθητών μίας τάξης στην προπολεμική Πολωνία, που διατρέχουν 70 χρόνια ιστορίας. Ένα τραγικό ιστορικό γεγονός που αποσιωπήθηκε, η θρησκευτική μισαλλοδοξία, ο εθνικισμός και η μεγάλη πληγή του διχασμού συνθέτουν το κάδρο του έργου, που ευτύχησε σε μία παράσταση καθαρών γραμμών και καλών ερμηνειών.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης.

Greak Freak

Πρεμιέρα 27.10 – Θέατρο Χώρος

Η πιο ανατρεπτική παράσταση του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών δια χειρός Σίμου Κακάλα επιστρέφει! Ένα βιτριολικό, αναρχικό, αρκούντως προβοκατόρικο βαριετέ, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Μία παράσταση σκεπτόμενη και ενίοτε ξεκαρδιστική, με πολιτική θέση και αναρχική διάθεση, που είναι καταδικασμένη να διχάσει. Κάποιοι θα τη λατρέψετε και κάποιοι θα τη μισήσετε.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Οπερέτα

Πρεμιέρα τον Νοέμβριο | Εθνικό Θέατρο

Ακόμα μία σπουδαία παράσταση δια χειρός Νίκου Καραθάνου. Ένα σπαρακτικά αστείο σκηνικό ποίημα για το βαθύ αδιέξοδο της ανθρωπότητας μέσα από μία παράσταση πολυσήμαντη και εξαντλητικά δουλεμένη. Πληθωρικός και αταξινόμητος ο Καραθάνος συνεχίζει το θεατρικό του ταξίδι με μόνη πυξίδα το ένστικτό του. Στη θέση σας δεν θα την έχανα την «Οπερέτα».

Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Χαρτοπόλεμος

Πρεμιέρα 26.9| Μικρό Γκλόρια

Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της περασμένης θεατρικής άνοιξης, ο «Χαρτοπόλεμος» του Βαγγέλη Ρωμνιού, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, μετακομίζει από το θέατρο Ιλίσια – Βολανάκη στο Μικρό Γκλόρια. Μία ομάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών (Φ. Ριμένας, Γ. Τσουρής κ.α.) καθοδηγείται εξαιρετικά από τον Παλούμπη σε ένα κωμικοτραγικό θρίλερ, που βουτάει στα άδυτα της νεοελληνικής οικογένειας. Φέτος επιστρέφει επιθυμώντας να ανανεώσει και να αναπτύξει τη σχέση της με το θεατρόφιλο κοινό.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

 

Η Παρέλαση

Πρεμιέρα 30.9 | Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας (Β’ Σκηνή)

Ο Κωνσταντίνος Μάρκελλος και η Ελένη Στεργίου σκηνοθετούν κι ερμηνεύουν για δεύτερη σεζόν, μετά την επιτυχία που σημείωσε η παράσταση το Μάιο, την «Παρέλαση», ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της Λούλας Αναγνωστάκη. Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα στην σοφίτα του σπιτιού τους. Έξω η Πόλη, ο άγνωστος κόσμος. Μία φρέσκια ανάγνωση σ’ ένα από τα κορυφαία νεοελληνικά έργα του δεύτερου μισού του 20^ου αιώνα.

 

Αφέντης και δούλος

πρεμιέρα 5.10 | Θέατρο Βασιλάκου

Ο Δημήτρης Λιγνάδης και ο Γιώργος Νανούρης ζωντανεύουν στη σκηνή, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του δεύτερου, την ομώνυμη νουβέλα του Λέοντος Τολστόι που θέλει έναν Αφέντη και τον Δούλο του στη ρώσικη επαρχία του 19^ου αιώνα να χάνονται μέσα σε μία χιονοθύελλα περνώντας μία νύχτα που θα αναθεωρήσει μια για πάντα τη σχέση τους και τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο.

 

12 ένορκοι

Πρεμιέρα 6.10 | Θέατρο Αλκμήνη

Τέταρτη χρονιά παραστάσεων για τους πολυσυζητημένους «12 ενόρκους» με κάποιες μικρές αλλαγές στη διανομή. Η διάσημη ταινία μεταφέρθηκε πριν από τρία χρόνια στη σκηνή από την Κωνσταντίνα Νικολαϊδη κερδίζοντας το ενδιαφέρον του κοινού και προκαλώντας απανωτά sold out. Ένα δικαστικό θρίλερ με 12 ενόρκους, ένα 16χρονο παιδί στη θέση του κατηγορούμενου και μία ετυμηγορία που αναμένεται να το αθωώσει ή να του στερήσει τη ζωή.

 

Έξυπνο πουλί

Πρεμιέρα 6.10 | Θέατρο Tempus Verum

Μία διαφορετική σκηνοθετική ανάγνωση της ομώνυμης σπαρταριστής κωμωδίας του Φεντώ από μία ομάδα νέων ταλαντούχων ηθοποιών. Παρεξηγήσεις, ανατροπές, απιστίες, ψέματα, πάθη, πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν ασταμάτητα… Μία παράσταση που αποδομεί τη φάρσα όπως την ξέρουμε και μέσα από μία σύγχρονη, ανανεωτική και μάλλον αιρετική ματιά επιτρέπει στον σημερινό θεατή να ταυτιστεί με τους ήρωες του έργου και να γελάσει με την ψυχή του. Ίσως γι’ αυτό και να κέντρισε τόσο πολύ το ενδιαφέρον του κοινού πέρυσι με αποτέλεσμα η επανάληψη της να κριθεί επιβεβλημένη.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης 

H Ωραία του Πέραν

Πρεμιέρα 9.10 | Θέατρο του Νέου Κόσμου

Βασισμένη σε ένα ερωτικό ρομάντζο του 1920, που αποτέλεσε αγαπημένο έργο των λαϊκών θιάσων της εποχής εκείνης, η «Ωραία του Πέραν» επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μετά από απανωτά sold out. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου και η Αντιγόνη Φρυδά ζωντανεύουν την ερωτική ιστορία του Αιμίλιου και της Ερμιόνης προκαλώντας δάκρυα στα μάτια των θεατών.

 

 

Μία τεράστια έκρηξη

Πρεμιέρα 2.10 | Θέατρο Skrow

Μία παράσταση με παιδική καρδιά, εφηβική ορμή και έναν εξαιρετικό Ορφέα Αυγουστίδη. Το έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που παρουσιάστηκε πριν από λίγους μήνες στο Skrow αποσπώντας τα δυνατά γέλια των θεατών, συνεχίζει το ταξίδι του και τη νέα σεζόν. Μία ιδιόμορφη ιστορία ενηλικίωσης. Το ταξίδι του Γιώργου για να βρει τον ήρωα μέσα του σε έναν κόσμο που αν και λατρεύει τους σούπερ ήρωες τούς θέλει πάντα σε μία απόσταση από εμάς.

 

Πέτρες στις τσέπες του

Πρεμιέρα 6.10 | Θέατρο Κιβωτός

Μετά από μισή σεζόν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και μία επιτυχημένη καλοκαιρινή περιοδεία το «Πέτρες στις τσέπες του» με τους Μάκη Παπαδημητρίου και Γιώργο Χρυσοστόμου μετακομίζει στο θέατρο Κιβωτός. Μία παράσταση που, χωρίς να αγνοεί το χιούμορ του έργου, αναδεικνύει και τα βαθύτερα κοινωνικά του στοιχεία. Το «Πέτρες στις τσέπες του» είναι έργο που σε κάνει να γελάς. Αλλά αν το ξανασκεφτείς καλύτερα θα έπρεπε να κλαις.

 Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης 

 

Ο αδαής και ο παράφρων

Πρεμιέρα 16.1 | Θέατρο Πορεία

Ένα πολυσήμαντο και πολυεπίπεδο έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ ευτύχησε σε μία εξαιρετικά καλοφτιαγμένη παράσταση του Γιάννου Περλέγκα, που παρουσιάστηκε ενάμιση χρόνο πριν στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Σκεπτόμενο, βαθιά πολιτικό θέατρο με εξαιρετική αισθητική. Είναι ευτύχημα το γεγονός ότι θα το ξαναδούμε στη σκηνή, με τη νέα χρονιά στο Πορεία.

 

Ορλάντο

Πρεμιέρα 7.10 | Θέατρο Skrow

Η Ιώ Βουλγαράκη διασκεύασε το «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ σκύβοντας πάνω στον αινιγματικό ήρωα του έργου με μία συγκινητική τρυφερότητα. Μία παράσταση που αφήνει να ακουστούν καθαρά οι λέξεις, οι ανάσες, οι παύσεις. Να αναδυθούν τα κρυμμένα νοήματα πίσω από τις σαγηνευτικές περιγραφές της Γουλφ.

 Διαβάστε εδώ τη κριτική της παράστασης. 

Μικρός Εγώ

Πρεμιέρα 9.10 | Θέατρο Άλφα

Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη της παρουσίαση η παράσταση του Βασίλη Ανδρέου βασισμένη στο έργο του Κώστα Ταχτσή και με τον ίδιο τον συγγραφέα στον ρόλο του κεντρικού ήρωα επιστρέφει για έναν ακόμα κύκλο παραστάσεων. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας στη ζωή ενός ανθρώπου, που πάλεψε να βρει την ταυτότητα του σε μία κοινωνία που δεν τον «χώρεσε».

 

 

 

Από τον Οκτώβριο στη σκηνή του Θεάτρου Βασιλάκου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει δύο ξεχωριστές παραστάσεις. Την  «Κατερίνα» του Αυγούστου Κορτώ και τον «Αφέντη και Δούλο» του Λέοντος Τολστόι και τα δύο σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη και με τον ίδιο επί σκηνής.

Η «Κατερίνα» θα βγει και πάλι από τις σελίδες της και η Λένα Παπαληγούρα από τις 2 Οκτωβρίου μαζί με τον σκηνοθέτη της παράσταση και τις ζωντανές τις μουσικές του Λόλεκ θα μας ξεναγήσουν στα παράξενα ταξίδια της ανθρώπινης ψυχής, σε μια παράσταση που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Γεγονός που έχει αποδειχθεί ατράνταχτα και από τη μεγάλη απήχηση που είχε η παράσταση, όπου και αν παρουσιάστηκε σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Ένα σπαρακτικό κείμενο, με πολλά στοιχεία χιούμορ, ένας τρυφερός «αποχαιρετισμός» στο πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας… Το μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας» για τη μητέρα του που έπασχε από μανιοκατάθλιψη και τη δυσλειτουργική οικογένεια του, για την οποία όμως ο θεατής νιώθει τρυφερά. Μια μάνα που αφιερώθηκε πλήρως στον μονάκριβο γιό της, τον οποίο αγάπησε παθολογικά, φορτώνοντάς του το βάρος της δικής της βασανισμένης ύπαρξης.

Τρεις μέρες αργότερα, την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου στον ίδιο χώρο θα επαναληφθεί η επιτυχία της περασμένης σεζόν «Αφέντης και Δούλος»,με τον Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του Αφέντη και τον ίδιο, τον σκηνοθέτη, στο ρόλο του Δούλου. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Λόλεκ.

 

Το διήγημα του Λέοντος Τολστόι που γράφτηκε σε μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδο της Ρωσίας 125 χρόνια πριν, είναι ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ. Μοιάζει με σύγχρονη παραβολή που μιλά για την αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Ένας πλούσιος έμπορος αψηφά τις ακραίες καιρικές συνθήκες και με μοναδικό κίνητρο το κέρδος, αποφασίζει να βγει με τον υπηρέτη του μέσα στη νύχτα για να προλάβει να αγοράσει πρώτος ένα κτήμα σε τιμή ευκαιρίας. Στο δρόμο, εξαιτίας μιας δυνατής χιονοθύελλας, χάνονται στις παγωμένες εκτάσεις της ρωσικής επαρχίας. Οι δύο άντρες βρίσκονται τώρα μόνοι και ανυπεράσπιστοι μπροστά στους κινδύνους της μανιασμένης φύσης. Ο αφέντης θα προσπαθήσει να σώσει τον εαυτό του αφήνοντας τον δούλο μόνο και αβοήθητο. Πολύ σύντομα όμως θα βρεθεί στην ίδια θέση μ’ αυτόν και τότε θα ακούσει για πρώτη φορά την καρδιά του να χτυπά πραγματικά…