Ενημερώνουμε το κοινό ότι αύριο, Τετάρτη 17/2, οι δύο live streaming μεταδόσεις από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στις 10:00 & 12:30, της παιδικής παράστασης Πιστεύω στους μονόκερους του Μάικλ Μορπούργκο, μεταφέρονται την Παρασκευή 19/2 τις ίδιες ώρες, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

Τιμή εισιτηρίου: 8€

Ωρες έναρξης 10.00 & 12.30 με δυνατότητα επιλογής ελληνικών υποτίτλων

 

O Γυάλινος κόσμος & το Πιστεύω στους μονόκερους

ξανά ζωντανά!!!!

 

 

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε, η παράσταση O Γυάλινος Κόσμος

του Τενεσί Ουίλιαμς, επαναλαμβάνεται απευθείας από τη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου, στις 20.30

 

 Επιπλέον το Εθνικό Θέατρο θέλοντας να συμβάλει έμπρακτα και ουσιαστικά στο εγχείρημα της τηλε-εκπαίδευσης που τέθηκε σε λειτουργία λόγω του νέου απαγορευτικού στην Αττική και άλλες περιοχές της χώρας, ανακοινώνει δύο επιπλέον livestreaming αναμεταδόσεις της Παιδικής παράστασης «Πιστεύω στους μονόκερους» του Μάικλ Μορπούργκο, απευθείας από την Κεντρική Σκηνή, την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου στις 10.00 & 12.30 αντίστοιχα.

 

 Ο Γυάλινος κόσμος

 Η δεύτερη φετινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» είναι το αριστουργηματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς, O Γυάλινος Κόσμος, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Ο Γυάλινος Κόσμος –ίσως το αντιπροσωπευτικότερο έργο του συγγραφέα που με τη δραματουργία του σημάδεψε τη μεταπολεμική Αμερική–, γράφτηκε το 1944. Πρόκειται για έργο ποιητικής πνοής και βαθιάς ανθρώπινης ευαισθησίας, όπου ο κόσμος της σκληρής πραγματικότητας συμπλέκεται με την εύθραστη ομορφιά της φαντασίας και του ονείρου.

 Υπόθεση του έργου

 Ο Τομ Ουίνγκφιλντ, μέσα από τις αναμνήσεις του, παρουσιάζει στη σκηνή επεισόδια της οικογενειακής ζωής του στο μικρό διαμέρισμα του Σαίντ Λούις της Ύφεσης. Η πληκτική δουλειά στην αποθήκη υποδηματοποιίας συνθλίβει τα μελλοντικά του όνειρα για μιαζωή αφιερωμένη στην ποιητική δημιουργία. Στον αντίποδα, η αδελφή του Λόρα αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν μικρόκοσμο από παλιούς δίσκους και γυάλινες μορφές ζώων. Η μητέρα τους Αμάντα, πρώην καλλονή του Νότου, τρέφει για τα παιδιά της μεγάλες προσδοκίες και φαντασιώνεται ένα λαμπρό μέλλον για τον Τομ και τη Λόρα.

Οι οικογενειακές εντάσεις στο μικρό διαμέρισμα του Σαιντ Λούις εκτυλίσσονται πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της κυριαρχικής Αμάντας. Η επίσκεψη του Τζίμ, συναδέλφου του Τομ, θα ταράξει τις οικογενειακές ισορροπίες και θα αλλάξει τον ρου της ζωής των Ουίνγκφιλντ.

 

Tαυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας

Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: DeuxHommes

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Βοηθός ενδυματολόγων: Δέσποινα Ιγνάτογλου

 

Διανομή (αλφαβητικά)

Άννα Μάσχα: η μητέρα Αμάντα Ουίνγκφιλντ

Κωνσταντίνος Μπιμπής: ο γιος Τομ Ουίνγκφιλντ

Λένα Παπαληγούρα: η κόρη, Λώρα Ουίνγκφιλντ

Αναστάσης Ροϊλός: ο επισκέπτης, Τζιμ Οκόνορ

 

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

 

Τιμή εισιτηρίου: 8€
Ώρα έναρξης: 20:30

 

Πιστεύω στους μονόκερους

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει στη σκηνή την ιστορία ενός σπουδαίου παραμυθά που συναρπάζει δίνοντας στα παιδιά φωνή, φτερά στη φαντασία τους και ανάβει τη φλόγα της ελπίδας στην καρδιά τους. Γιατί σε κάθε κρίση, η ελπίδα και η δύναμη που προσφέρει η φαντασία είναι το πιο ισχυρό όπλο.

 

Το έργο Πιστεύω στους μονόκερους αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού, του Θωμά, που, εντελώς αιφνίδια και παρά τη δυσπιστία του, ανακαλύπτει στο κατώφλι ενός πολέμου το πιο ασφαλές καταφύγιο, το πιο προσωπικό λημέρι όλων μας: τη φαντασία και τις ιστορίες που αυτή γεννάει. Μέσα από τα βιβλία ένας νέος κόσμος, μια νέα αλήθεια ανοίγεται μπροστά του. Αντιλαμβάνεται την ελπίδα, το θάρρος και την έμπνευση που κρύβουν οι ιστορίες, αξιοποιεί τα «δώρα» της δημιουργίας, γίνεται πιο δυνατός και βρίσκει εν τέλει την απαιτούμενη πίστη για να ορθώσει γενναία το δικό του ανάστημα: στη λαίλαπα του πολέμου να αντιτάξει τη φωτιά που καίει μέσα του.

 

 

Yπόθεση του έργου

 

Ο εντεκάχρονος Θωμάς δεν γνωρίζει πολλά για τον πόλεμο που μαίνεται στη χώρα του και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό που γνωρίζει με σιγουριά είναι ότι μισεί το διάβασμα, τα βιβλία, τις βιβλιοθήκες και ο,τιδήποτε τον κρατάει μακριά από τις αγαπημένες του βόλτες στο βουνό. Όταν η μητέρα του τον αναγκάζει να επισκεφθεί τη βιβλιοθήκη της μικρής τους πόλης, θα γνωρίσει μια διαφορετική βιβλιοθηκάριο που θα τον κάνει να λατρέψει τις ιστορίες και τα βιβλία και, προ πάντων, την Αργυράννα και τον μαγικό της μονόκερο. Αυτή η γνωριμία θα του αλλάξει τη ζωή. Ο Θωμάς θα ανακαλύψει το νόημα της φιλίας αλλά και

τη γοητεία ενός παιδικού έρωτα. Θα βρει τη δύναμη να ξεπεράσει τη φυσική του συστολή και θα βιώσει μαζί με άλλα παιδιά της πόλης του πρωτόγνωρες εμπειρίες. Η παρέα των μικρών φίλων θα βρει καταφύγιο στον κόσμο της φαντασίας. Κι όταν η αγαπημένη του βιβλιοθήκη κινδυνεύσει –θύμα κι αυτή της ωμότητας του πολέμου–, ο Θωμάς και η παρέα του θα διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για να τη σώσουν, για να αντιληφθούν στο τέλος το νόημα της περιπέτειας τους: «ακόμα κι αν χαθεί το νήμα, μπορούμε το ξαναβρούμε. Τα κτήρια μπορούν να τα καταστρέψουν, τα όνειρά μας όμως όχι!».

 

 

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή από το πρωτότυπο: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης

Σκηνοθεσία: Σοφία Βγενοπουλου

Σκηνικά: Τίνα Τζόκα

Κοστούμια, μαριονέτες, ειδικές κατασκευές: Δέσποινα Μακαρούνη

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Στίχοι τραγουδιών:Τζούλια Διαμαντοπούλου, Bαγγέλης Χατζηγιαννίδης

Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου

Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωσταντίνου

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αμαλία Τσεκούρα

Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Ζούλια

Δραματολόγος παράστασης: Μαρία Καρανάνου

 

 

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ασημίνα Αναστασόπουλου Μητέρα, Μαίρη

Γιάννης Εγγλέζος Σκυλος Τζακ, δέντρο, Φάνης

Βασίλης Καλφάκης Θωμάς

Αλέξης Κωτσόπουλος Ταχυδρόμος

Νικόλας Παπαδομιχελάκης Πατέρας, συμμαθητής

Τζένη Παρασκευαΐδου Σκυλίτσα Λούσι, δέντρο, Στέλλα

Κατερίνα Πατσιάνη κα Τζούλια, Γιαγιά, Μάνος

Καλλιόπη Σίμου κα Καίτη, δέντρο, Δασκάλα, Λούνα

Γιώργος Σκαρλάτος Δήμαρχος, δέντρο, Βίκτωρας

Στρατής Χατζησταματίου Σκύλος, δέντρο, Στρατής, πυροσβέστης

Χριστίνα Χριστοδούλου κα Ελένη, Δέντρο, συμμαθήτρια, Αργυράννα

 

Μουσικοί επί σκηνής (αλφαβητικά): Μενέλαος Μωραΐτης - τούμπα, Σπύρος Νίκας - σαξόφωνο, Βασίλης Παναγιωτόπουλος – πιάνο, πλήκτρα, τρομπόνι

 

 

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

 

Τιμή εισιτηρίου: 8€

Ωρες έναρξης 10.00 & 12.30 με υπότιτλους στα ελληνικά

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς 

Η Σοφία Βγενοπούλου δεν πιστεύει ότι μπορεί η ζωντανή αναμετάδοση να αντικαταστήσει τη θεατρική εμπειρία, την βλέπει μάλλον σαν μια διέξοδο ανάγκης στην παρούσα στιγμή.

Παρ' όλα αυτά, μαζί με τους συνεργάτες της και τους ηθοποιούς της παράστασης «Πιστεύω στους μονόκερους», που θα παρακολουθήσουμε σε Live streaming από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου την Κυριακή (13/12), δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε ακόμη και έτσι να πάρουν τα παιδιά μια δόση από τη μαγεία του θεάτρου.

Παιδοψυχίατρος, σκηνοθέτης και μητέρα τριών αγοριών, η Σοφία Βγενοπούλου θεωρεί ότι το γνῶθι σαὐτόν είναι το σημαντικότερο εφόδιο στην ανατροφή των παιδιών από οποιαδήποτε άλλη ψυχιατρική γνώση: «γιατί το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι ένα τρομερό ταξίδι και όπως όλα τα ταξίδια έχει τις εκπλήξεις του και τις καταιγίδες του, και βέβαια κυρίως την απίστευτη ομορφιά ενός καινούριου κόσμου»

Πιστεύει ακράδαντα ότι ένας νέος θεατής για να έρθει στο θέατρο, χρειάζεται να τον συγκινήσει αυτό που θα δει και ότι οι ιστορίες που επιλέγονται καθορίζουν: « το ποιοι είμαστε και κυρίως το ποιοι θα γίνουμε»

Η κουβέντα μαζί της ακόμα και μέσα από μια οθόνη είναι απολαυστική και κάτι μου λέει ότι έτσι θα είναι και η παράσταση που θα δούμε την Κυριακή, γιατί η Σοφία Βγενοπούλου σ' ό,τι κάνει, δεν ξεχνάει να επαναλαμβάνει τις λέξεις: αγάπη και συναίσθημα.

Πώς έφτασε στα χέρια σας η ιστορία του Μάικλ Μορπούγκο, «Πιστεύω στους μονόκερους»;

Το πρωτότυπο του Michael Morpurgo μού το σύστησε η Τζούλια Διαμαντοπούλου, με την οποία ήμασταν συνεργάτες για 2 χρόνια και έγραψε μέρος των στίχων για την παράσταση αυτή, και είχαμε και οι δύο εξ αρχής γοητευτεί, κυρίως γιατί και οι δύο μας λατρεύουμε τα βιβλία και την αφηγηματική παράδοση.

Τι σας γοήτευσε στο κείμενο αυτό και επιλέξατε να το ανεβάσετε;

Σαν παιδί τα βιβλία ήταν για μένα ο κόσμος μου. Πρωτοδιαβάζοντας το διήγημα, ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για αυτό το καταφύγιο που είναι οι ιστορίες, η φαντασία, η τέχνη της αφήγησης, το θέατρο. Οι ιστορίες που θα πούμε, καθορίζουν το ποιοί είμαστε και κυρίως το ποιοί θα γίνουμε, προς τα πού πάμε, γιατί μην έχετε καμιά αμφιβολία, θα γίνουμε αυτό που λέμε στον εαυτό μας κάθε στιγμή. Κι αν επιλέξουμε να πούμε μια ιστορία αγάπης, ανθεκτικότητας και επιβίωσης, αυτό θα γίνει, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που ζούμε.

Η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή ζει μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Τα παιδιά απέχουν συνολικά σχεδόν έξι μήνες από τη σχολική αίθουσα, οι περισσότερες δραστηριότητες ακόμα και η εκπαίδευση μεταφέρονται στην οθόνη του υπολογιστή. Υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που επιλέξατε το έργο αυτό σε αυτή τη χρονική συγκυρία;

Η μαγεία της δημιουργικής διαδικασίας μια παράστασης είναι να ξαναπείς μια πιθανά χιλιοειπωμένη ιστορία για το πώς η ανθρωπότητα επιβιώνει και ξεπερνάει τα διάφορα δεινά, αποδομώντας την και ξαναδομώντας την, ρίχνοντας το φως εκεί που χρειαζόμαστε εμείς και ντύνοντας τις σκληρές αλήθειες και λύπες με τα ρούχα που θέλουμε εμείς, έτσι ώστε να κάνουμε νέες σκέψεις, να πλουτίσουμε την εμπειρία και τη νοημοσύνη μας, να αυξήσουμε δηλαδή τα ψυχικά μας αποθέματα. Μέσα από μια πραγματικά ιδιαίτερη δημιουργική διαδικασία, όλους αυτούς τους μήνες που επεξεργαστήκαμε σαν ομάδα κείμενα και την διαδικασία της αφήγησης, βρήκαμε αφάνταστη παρηγοριά στο ότι ανήκουμε σε ένα πολύ μεγαλύτερο σύμπαν και χρόνο, όπου ο άνθρωπος πάντα χτυπιέται με απρόσμενο τρόπο, και πάντα επιβιώνει κυρίως, νομίζω εγώ, με τη δύναμη της αγάπης. Γιατί ακόμα κι όταν κάτι ή κάποιος χάνεται ή αλλάζει, αυτά που έχεις νιώσει, δεν μπορεί κανένας να στα πάρει. Νομίζω τα παιδιά αλλά κι εμείς χρειαζόμαστε αυτό να το θυμηθούμε.

Σε ποια στοιχεία του κειμένου έχει εστιάσει η διασκευή του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη;

Ο Βαγγέλης έχει πιάσει νήματα από το έργο τα οποία τα έχει ξετυλίξει πολύ, στην πραγματικότητα είναι ένα νέο θεατρικό έργο βασισμένο στη ιστορία του Μορπούργκο. Πέρα από τα στοιχεία που υπήρχαν λοιπόν, νομίζω ότι το βασικότερο στο οποίο εστίασε, είναι οι υπόλοιποι άνθρωποι στην ζωή του Θωμά και οι σχέσεις των χαρακτήρων μεταξύ τους, δίνοντας έτσι πολύ πιο ανάγλυφα την εικόνα μιας μικρής κοινωνίας που θα ενώσει τις δυνάμεις της, για να υπερβεί τον ζόφο του πολέμου. Ζωντάνεψαν όλοι οι χαρακτήρες που αναφέρονται σε μια γραμμή στο πρωτότυπο, σαν συνοδοιπόροι σε ένα διαχρονικό ταξίδι στην παράδοση των ιστοριών.

Πώς είναι να ετοιμάζετε μια παράσταση που το κοινό θα την παρακολουθήσει από το σπίτι (Τι αλλάζει πρακτικά στη διαδικασία αλλά και στη ψυχολογία της ομάδας) ;

Δεν άλλαξε τίποτα….. ποτέ δεν είχαμε στόχο το live streaming, δεν πιστεύω ότι μπορεί η ζωντανή αναμετάδοση να αντικαταστήσει τη θεατρική εμπειρία, είναι μια διέξοδος ανάγκης στην παρούσα στιγμή. Αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε μεγάλη δυσκολία στην εκτέλεση ενός μιούζικαλ με μάσκα, αλλά και αυτό είναι μια άσκηση υπέρβασης κυρίως για τους ηθοποιούς, αλλά μάλλον η γενικότερη δυσκολία μας έχει κάνει να λυσσάμε να φτάσει η φωνή μας στο κοινό. Νομίζω ότι μαζί με έναν ενίοτε εκνευρισμό για την πρωτόγνωρη πρόκληση, υπάρχει και μια πρωτόγνωρη συγκίνηση και ένας παραπάνω συμβολισμός σε αυτή τη διαδικασία.

Οι περισσότεροι έφηβοι είναι εθισμένοι στο διαδίκτυο είτε παρακολουθώντας βίντεο είτε παίζοντας παιχνίδια. Πώς μπορεί το θέατρο να τους τραβήξει την προσοχή;

Με το συναίσθημα. Είναι ξεκάθαρο για μένα ότι ο μόνος δρόμος για να έρθει ο νεαρός θεατής στο θέατρο, είναι μέσα από την συγκίνηση που μπορεί αυτό να του προκαλέσει. Αυτό χρειάζεται από εμάς, τόλμη και ειλικρίνεια να ψάξεις τον κόσμο των παιδιών και να τον καθρεφτίσεις στην σκηνή, χωρίς γλυκανάλατες και ανώδυνες συνταγές, γιατί η ζωή τους δεν είναι ούτε γλυκανάλατη ούτε ανώδυνη. Όσο αναλωνόμαστε σε φιλολογία, διδακτισμό και ανώδυνη ρηχή απεικόνιση της καθημερινότητας, δεν πρόκειται να κερδίσουμε το παιχνίδι. Το θέατρο είναι μια τέχνη που φέρνει στο φως όσα κρύβονται κάτω από τα λόγια, και αυτό οφείλει να κάνει κάθε παράσταση για οποιονδήποτε.

Εξακολουθείτε ακόμη και σήμερα να εξασκείτε την ψυχιατρική. Με τις σπουδές σας αλλά και τη δράση σας στο θέατρο αναδεικνύετε τον θεραπευτικό ρόλο του θεάτρου. Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία και η πολιτεία έχουν καταλάβει τη σημασία των τεχνών ως κάτι σημαντικότερο από την ψυχαγωγία; Είδαμε για παράδειγμα στην αρχή της καραντίνας ότι πρώτα από όλα έκλεισαν τα θέατρα και οι κινηματογράφοι.

Εγώ πάντα καταλαβαίνω τον ρόλο μας ως άνθρωποι του θεάτρου και καλλιτέχνες, ως ενορχηστρωτές των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, ως οργανωτές ή έστω συμμετέχοντες σε έναν συνεχή κοινωνικό διάλογο για το μέλλον μας. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, όλη η τέχνη με έναν τρόπο γράφει πάνω σε μια παράδοση που κληρονομούμε νέες ιστορίες καθώς παραμένει ανοιχτή και αντιδραστική στο εδώ και τώρα. Αντί να προχωράμε με αυτόματο πιλότο με αντίγραφα εγκατεστημένων απόψεων και συμπεριφορών, προσπαθούμε να γράψουμε τη δική μας νέα ιστορία, και είναι επιλογή, είναι ευθύνη να αντιμετωπίσουμε με πάθος, εγρήγορση και αντίγραφα τη ζωή μας. Αυτή είναι η δουλειά μας. Δεν ξέρω πώς μια κοινωνία θα επιβιώσει χωρίς αυτό. Ακόμα κι όταν οι τσέπες μας ξαναγεμίσουν, θεωρώ ότι χωρίς την τέχνη θα έχει αδειάσει η ψυχή μας.

Σε ποια ηλικία καταλάβατε την αγάπη σας για το θέατρο και πώς τη συνδυάσατε με την επιστήμη της ιατρικής;

Δεν τα ξεχώρισα ποτέ….από παιδί χόρευα και έφτιαχνα δικά μου θεατρικά στο σαλόνι του σπιτιού μας, διάβαζα απίστευτα πολλά βιβλία και στα 13 μου δήλωσα ότι θέλω να γίνω παιδοψυχίατρος στους κάπως ξαφνιασμένους γονείς μου… Ακόμα και τώρα δεν τα ξεχωρίζω τόσο… το θέατρο και η ψυχοθεραπεία έχουν κάτι πολύ κοινό: σε ασκούν στο πώς τα εμπόδια μπορούν αντί να σε διαλύσουν να γίνουν καύσιμο για δράση , για να πάρεις φόρα και να προχωρήσεις.

Το γεγονός ότι συνεχίζετε να είστε υπεύθυνη του Εθνικού Νέων και με τη νέα διοίκηση, ήταν για εσάς μια δικαίωση;

Βεβαίως, δικαίωση, χαρά γιατί αγάπησα το Εθνικό και τους ανθρώπους του στα χρόνια αυτά, και πρόκληση βέβαια ταυτόχρονα για νέες προοπτικές.

Πόσους από τους στόχους που είχατε γι' αυτή τη σκηνή νιώθετε ότι έχετε υλοποιήσει;

Έχω υλοποιήσει αρκετούς, αλλά δεν θα με ακούσετε εύκολα να λέω ότι έκανα όλα όσα μπορούσα….δυστυχώς δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένη…

Είστε μητέρα τριών αγοριών. Πρακτικά όλες αυτές οι γνώσεις που έχετε, πόσο μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινότητά σας;

Άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο, πότε με επιτυχία και πότε με παταγώδη, ταπεινωτική θα έλεγα, αποτυχία, γιατί το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι ένα τρομερό ταξίδι και όπως όλα τα ταξίδια έχει τις εκπλήξεις του και τις καταιγίδες του και βέβαια κυρίως την απίστευτη ομορφιά ενός καινούργιου κόσμου που ανακαλύπτεις μέσα από αυτό το πλάσμα που φέρνεις τον κόσμο και είναι πάντα κάτι καινούργιο και φρέσκο! Θεωρώ ότι οι γνώσεις μου όπως μάλλον τις εννοείτε, δεν είναι αυτό που κατά βάση με έχει βοηθήσει ή χρειάζεται μια μητέρα, αυτό που με έχει βοηθήσει είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση του εαυτού μου….γιατί συνήθως ως γονείς σκοντάφτουμε στις φαντασιώσεις μας για τον ρόλο αυτό και για τα παιδιά που θα θέλαμε να έχουμε, και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να δούμε και να φροντίσουμε σωστά τα παιδιά που όντως έχουμε, το λέω συχνά αυτό και το πιστεύω ακράδαντα. Αυτή η δουλειά λοιπόν με τον εαυτό μου, είναι κάτι που έχω κερδίσει από τη δουλειά μου ως παιδοψυχίατρος και την άσκησή μου σε αυτό.

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

Τιμή εισιτηρίου: 8€

Ώρα έναρξης: 17:00

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή από το πρωτότυπο, στίχοι: Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης

Σκηνοθεσία: Σοφία Βγενοπούλου

Σκηνικά: Τίνα Τζόκα

Κοστούμια, μαριονέτες, ειδικές κατασκευές: Δέσποινα Μακαρούνη

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Στίχοι τραγουδιών: Τζούλια Διαμαντοπούλου, Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης

Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου

Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωσταντίνου

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αμαλία Τσεκούρα

Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Ζούλια

Δραματολόγος παράστασης: Μαρία Καρανάνου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ασημίνα Αναστασόπουλου - Μητέρα, Μαίρη

Γιάννης Εγγλέζος - Σκυλος Τζακ, δέντρο, Φάνης

Βασίλης Καλφάκης - Θωμάς

Αλέξης Κωτσόπουλος - Ταχυδρόμος

Νικόλας Παπαδομιχελάκης - Πατέρας, συμμαθητής

Τζένη Παρασκευαΐδου - Σκυλίτσα Λούσι, δέντρο, Στέλλα

Κατερίνα Πατσιάνη - κα Τζούλια, Γιαγιά, Μάνος

Καλλιόπη Σίμου - κα Καίτη, δέντρο, Δασκάλα, Λούνα

Γιώργος Σκαρλάτος - Δήμαρχος, δέντρο, Βίκτωρας

Στρατής Χατζησταματίου - Σκύλος, δέντρο, Στρατής, πυροσβέστης

Χριστίνα Χριστοδούλου - κα Ελένη, Δέντρο, συμμαθήτρια, Αργυράννα

Μουσικοί επί σκηνής (αλφαβητικά):

Μενέλαος Μωραΐτης - τούμπα

Σπύρος Νίκας - σαξόφωνο

Βασίλης Παναγιωτόπουλος - πιάνο, πλήκτρα, τρομπόνι

Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας