Από τη Σοφία Γουργουλιάνη 

Αν οι τελετές των Όσκαρ φημίζονται για την γκλαμουριά του κόκκινου χαλιού ,αλλά και τα αναπόφευκτα χασμουρητά κατά τη διάρκεια μιας κάπως «ακαδημαϊκής» τελετής, η φετινή τελετή έκρυβε δύο μεγάλες εκπλήξεις. Η μία ήταν η βράβευση του CODA με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και η δεύτερη ήταν το λάιβ χαστούκι του Γουίλ Σμιθ στον Κρις Ροκ. Ο Κρις Ροκ ανεβαίνει καμαρωτός να παρουσιάσει το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ. Ο Κρις Ροκ αστειεύεται με το ξυρισμένο κεφάλι της συζύγου του. Ο Γουίλ Σμιθ ανεβαίνει στη σκηνή με την λέξη «Fucking» στο στόμα του και χαστουκίζει τον Κρις Ροκ. Με το συμβάν-μάλλον- να μην αποτελεί μια κάποια σκηνοθετημένη απόπειρα αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος του κοινού, αλλά πραγματικό γεγονός, ο Γουίλ Σμιθ βρέθηκε λίγη ώρα μετά με το χρυσό αγαλματίδιο στο χέρι να ζητάει συγγνώμη από Ακαδημία και συναδέλφους.

Με το περιστατικό αυτοδικίας να έχει τραβήξει τα βλέμματα δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε την νίκη της Τζέιν Κάμπιον στην κατηγορία της Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την έξοχη «Εξουσία του Σκύλου. Η Κάμπιον έγινε, έτσι, η -μόλις- τρίτη γυναίκα που λαμβάνει το σχετικό βραβείο στην ιστορία του θεσμού των Όσκαρ.  

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
CODA

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Τζέιν Κάμπιον, Η Εξουσία του Σκύλου

Α' ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Γουίλ Σμιθ, King Richard

Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Τζέσικα Τσαστέιν, Eyes of Tammy Faye

Β' ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Τρόι Κάτσουρ, CODA

Β' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Αριάνα ΝτεΜπόουζ, West Side Story

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Belfast

ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
CODA

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
Drive My Car

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Κρουέλα

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ / ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ
The Eyes of Tammy Faye

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
No Time To Die από την ταινία «No Time to Die»

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
Dune

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ
Ενκάντο, Ένας Κόσμος Μαγικός

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
Summer of Soul

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
The Queen of Basketball

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
The Windshield Wiper

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
The Long Goodbye

Αν η Άγρια Δύση είναι για εσάς ένας μη τόπος που σφίζει αντιστοίχως άγριων καουμπόηδων εν είδει Λούκι Λουκ, η Τζέιν Κάμπιον έρχεται εδώ για να ανατρέψει πλήρως τα πάσης φύσεως στερεότυπα. Αρχικά, λοιπόν, πλάθει σεναριακά έναν ήρωα αδιαπραγμάτευτα σκληρό που θα κληθεί να έρθει (μοιραία) αντιμέτωπος με την ευαισθησία του. Μία χήρα,, εδώ, με έναν έφηβο γιο θα παντρευτεί τον ιδιοκτήτη ενός ράντσου και θα μετακομίσει πάραυτα στο ράντσο. Η ζωή όμως μάνας και γιού θα συνοδευτεί, όχι μόνο από γαμήλιες γλύκες και έναν τρυφερό πατέρα, αλλά και από έναν αδερφό του νεότευκτου γαμπρού. Έναν αδερφό σκληρό και μόνο καουμπόι που δεν θα διστάσει να εξαπολύσει την τοξική αρρενωπότητα του εναντίον μάνας και γιου.  Έχει, μάλιστα, εδώ ως πρωτογενές υλικό το μυθιστόρημα του Thomas Savage το οποίο μετουσιώνει σε λογοτεχνία τμήμα των προσωπικών εμπειριών ενός παιδιού και άντρα αιωνίως παρείσακτου στην παραδοσιακή Άγρια Δύση και στα macho στερεότυπα της.

Η Campion των «Μαθημάτων Πιάνου» έχοντας χρόνια να μας χαρίσει ένα κινηματογραφικό αριστούργημα επανέρχεται δυναμικά με μια ταινία ικανή να μείνει αιωνίως στην κινηματογραφική ιστορία και στην σινεφιλική μας συνείδηση. Αποτυπώνει στην μεγάλη οθόνη μια σκληρή κοινωνία με μοναδική ευαισθησία επικεντρώνοντας τον φακό της στην δύναμη της φύσης και την αδυναμία του ανθρώπου εξισορροπώντας άριστα δύο αντίρροπες πλην συγκρουσιακές δυνάμεις.

Το σενάριο αποτελεί την ιδανική ενσάρκωση της αφήγησης μιας ιστορίας βραδυφλεγούς πλην απόλυτα σαρωτικής. Έχοντας πλάσει τρεις ήρωες στα όρια της ψυχολογικής (τους) κατάρρευσης, τοποθετεί ανάμεσα τους έναν μοχλό δυσδιάκριτο πλην απόλυτα ικανό να διαταράξει μοιραία κι αιώνια τα επιφανειακά λιμνάζοντα νερά της πληκτικής ρουτίνας.

Η Kirsten Dunst στον ρόλο της μάνας και ο Jesse Plemons στον ρόλο του νέου συζύγου καταφέρνουν να ενσαρκώσουν υποκριτικά δύο ήρωες συνώνυμους των τσακισμένων ονείρων. Οι Benedict Cumberbatch και Kodi Smit-McPhee αποτελούν την tour de force της ταινίας βρίσκοντας απόλυτη χημεία στην ενσάρκωση των δύο απόλυτα διακριτών πόλων. Ο Cumberbatch αφήνει στην άκρη το γνώριμο βρετανικό του φλέγμα για να αγκαλιάσει την βρώμικη στολή και την καθαρή ψυχή του macho καουμπόι. Ενώ ο Smit- McPhee ταυτίζεται απόλυτα με το διακριτικό -πλην εκδικητικό- αερικό σε μορφή και πρόσωπο έφηβου αγοριού.

Και ναι, η Campion ίσως να μας χάρισε κιόλας την ταινία της χρονιάς.

4/5