Από τη Δήμητρα Πέτρου

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού 

 Τι πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει μία χαριτωμένη σαρανταπεντάρα, και συγκεκριμένα η Άντζελα Κέννεντι Λίπσκυ, όταν ο «αγαπημένος» της σύζυγος την εγκαταλείπει μετά από τριάντα πέντε χρόνια έγγαμης ζωής, γεμάτης όρκους πίστης και αφοσίωσης;

Η Φαίδρα Δρούκα καλείται να μας δώσει την απάντηση στο Μικρό Άνεσις.

Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο ένα βροχερό απόγευμα, λίγο πριν την παράσταση «Το υπέροχο μου διαζύγιο».

Με υποδέχτηκε στο όμορφο και ζεστό καμαρίνι της, χαμογελαστή και με διάθεση να απαντήσει σε όλες μου τις ερωτήσεις χωρίς δισταγμό και με «σύμμαχο» τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια που την διακατέχει.

Πίνοντας μια κούπα ζεστό τσάι, μου μίλησε για την παράσταση που τόσο αγαπά, για το πώς μπορεί ένα διαζύγιο να είναι πραγματικά... υπέροχο, για τις κακοποιητικές συμπεριφορές που έρχονται στο «φως» τον τελευταίο καιρό στο θέατρο και όχι μόνο, αλλά και για την απόφαση του Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την παράσταση «Ρινόκερος».

Πες μας δυο λόγια για την παράσταση.

Το «υπέροχό μου διαζύγιο» είναι ένα έργο της Τζεραλντίν Άρον που αγαπώ πάρα πολύ. Το υπηρέτησα με πολύ πάθος, ενθουσιασμό και αγάπη και έχω δουλέψει πολύ σκληρά για αυτό. Είναι ένα πολύ ανθρώπινο έργο, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των ανθρώπων. Θα λέγαμε ότι είναι ένα λίγο πιο γυναικείο έργο αλλά από την άλλη έχω μεγάλη χαρά όταν ακούω αντρικά γέλια από το κοινό. Μιλάει για τις σχέσεις με τον σύντροφο, τον άντρα, τα παιδιά και κατά τη γνώμη μου, για τη σχέση που έχει ο καθένας για τον εαυτό του. Αυτό που αγαπάω πάρα πολύ σε αυτό το έργο είναι ότι η ηρωίδα, όπως και οι περισσότερες γυναίκες, ανακαλύπτει τις δυνάμεις της και τις ικανότητές της μετά από ταλαιπωρία, πόνο και δυσκολία. Είναι ένα έργο πολύ ζεστό. Ουσιαστικά το έργο μιλάει για την ανάγκη του καθενός να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Αυτό ακουμπάει κατευθείαν στις καρδιές των θεατών γιατί θίγει απλά αλλά σοβαρά ζητήματα. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω συνεργαστεί άψογα με τον σκηνοθέτη μου, τον Κοραή Δαμάτη, αλλά και όλη την ομάδα, και γι' αυτό έχουμε καταφέρει να πάρουμε και το βραβείο κοινού.

Έχεις κοινά χαρακτηριστικά με την ηρωίδα που υποδύεσαι;

Όχι, νομίζω το μόνο κοινό μας χαρακτηριστικό είναι ότι και εγώ άργησα να πιστέψω στον εαυτό μου και στις δυνατότητές μου. Απλά με άλλο τρόπο. Αυτή είναι μια γυναίκα που έκανε οικογένεια πολύ νέα, δεν πρόλαβε να εργαστεί πάνω σε αυτό που αγαπάει, ενώ εγώ έκανα σε μεγαλύτερη ηλικία οικογένεια και έχω εργαστεί πολύ. Τουλάχιστον ακόμα, δεν έχουμε άλλο κοινό (γέλια).

Το έργο είναι μονόλογος. Τι θετικά και τι αρνητικά έχει να είσαι μόνη πάνω στη σκηνή;

Πάνω στη σκηνή δεν νιώθω καθόλου μόνη μου. Έχω τον κόσμο που είναι σαν συμπαίκτες μου εκείνη τη στιγμή. Μόνη μου αισθάνομαι πριν ανέβω στη σκηνή, που δεν έχω να μοιραστώ τη χαρά του καμαρινιού. Και επίσης το να είσαι μόνη σου, έχει μια έξτρα κούραση. Γιατί δεν είσαι μόνος σου μόνο την ώρα που είσαι πάνω στη σκηνή, είσαι και πριν, είσαι και μετά, είσαι και για αυτά που χρειάζονται γενικά για μια παράσταση. Είναι πάρα πολύ κουραστικό γιατί όλο το βάρος πέφτει σε εσένα και έχεις να κάνεις πολλά πράγματα, που σίγουρα αν τα μοιραζόσουν με έναν θίασο, θα σου ήταν πιο ξεκούραστο.

Ποιο σημείο του έργου σε αγγίζει περισσότερο και γιατί;

Δεν μπορώ να σου πω ένα συγκεκριμένο, γιατί αυτό το έργο είναι μια συνεχόμενη εναλλαγή συναισθημάτων. Από το γέλιο στο δάκρυ και αντίστροφα. Και τις μιμήσεις αγαπώ και όλα.

Μετά από τόσες έντονα συναισθηματικά σκηνές, έχεις κάποιον τρόπο που αποφορτίζεσαι;

Γενικά δεν είμαι από τους ηθοποιούς που θέλουν μετά να πιουν οπωσδήποτε ένα ποτό για να συνέλθουν. Εγώ δεν το εκτονώνω έτσι. Εξαρτάται από το τι συνήθειες έχεις σαν άνθρωπος. Εγώ αγαπώ το πρωινό ξύπνημα, δεν έχω ανάγκη να ξενυχτήσω μετά την παράσταση ή να αποφορτίσω όλη αυτή την ένταση διασκεδάζοντας μέχρι το πρωί. Γενικά πάντα ήμουν από τους ηθοποιούς που μετά την παράσταση πήγαινα σπίτι μου. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που θα ήθελα τώρα πηγαίνοντας σπίτι, είναι να μην βιάζομαι να κοιμηθώ λόγω του ότι πρέπει να ξυπνήσω νωρίς και για το παιδί μου αλλά και ότι άλλο έχω να κάνω. Θα ήθελα να πάρω λίγο το χρόνο μου πριν πέσω για ύπνο.

Πώς πιστεύεις ότι μπορεί το έργο να επηρεάσει το ανδρικό κοινό;

Έχω δεχτεί μηνύματα για αυτή την παράσταση, που αν δεν τα έβλεπα, δεν θα το πίστευα. Είναι πολύ κολακευτικό να αισθάνεσαι ότι επηρεάζεις πραγματικά, μέσα από μια δουλειά που κάνεις, τη ζωή ανθρώπων. Αυτό δεν πίστευα ότι θα το ζήσω. Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος στην επίσημη πρεμιέρα που είχα κάνει στο Χορν, είχε κάνει ένα πολύ γλυκό σχόλιο για το πώς πρέπει να σεβόμαστε τις γυναίκες, που με είχε συγκινήσει γιατί το θέμα της παράστασης δεν ήταν να κουνάει το δάχτυλο στους άνδρες ότι φέρονται άσχημα στις γυναίκες, σε εμάς τις καημένες. Το έργο δεν είναι αντιπαθητικό για το ανδρικό κοινό. Και η ηρωίδα κάνει την αυτοκριτική της στο έργο για το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί.

Πώς μπορεί ένα διαζύγιο να είναι υπέροχο;

Ένα διαζύγιο μπορεί να γίνει υπέροχο όταν ένας γάμος δεν είναι υπέροχος. Σήμερα μια γυναίκα 50 χρονών είναι πολύ νέα για να κάνει έναν καινούργιο κύκλο στη ζωή αφού έχει κάνει ένα γάμο, αφού έχει ένα παιδί, αφού αναγκάζεται να σταθεί στα πόδια της και να στηριχτεί στον εαυτό της και να δει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Αφού, λοιπόν, κάνει αυτές τις διαδρομές που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα τις κάνει, τι μένει; Μένει να έχει μια θέση στο όνειρο. Αυτό το έργο, ενώ έχει μια απλή και ουσιαστική γραφή, ακουμπάει στις καρδιές γιατί μιλάει για τα πιο ουσιαστικά πράγματα. Στην ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς και στο δικαίωμα να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις. Η ηρωίδα στο έργο τρώει το ένα «χαστούκι» μετά το άλλο και αν δεν την άφηνε ο άντρας της, δεν θα χώριζε ποτέ. Και υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι γάμοι. Και σέρνεται μια κατάσταση χωρίς λόγο ύπαρξης. Αυτή λοιπόν αρχίζει να αγαπάει τον εαυτό της, δοκιμάζει πράγματα, βγαίνει, πιάνει δουλειά από την οποία βγάζει τα δικά της λεφτά και στέκεται στα πόδια της. Και αρχίζει να ονειρεύεται και από εκείνη τη στιγμή ανοίγεται για εκείνη μια άλλη συνθήκη πολύ πιο όμορφη. Μια γυναίκα λοιπόν σήμερα 50 χρονών, μπορεί να ξεκινήσει από την αρχή τη ζωή της και να τη χαρεί και περισσότερο.

Άρα λοιπόν, είναι μια κομβική ηλικία τα 50...

Είναι γιατί σε κάθε δεκαετία της ζωής σου το συνειδητοποιείς χωρίς να σε βασανίζει. Εγώ τώρα θα γίνω 49 ετών και καταλαβαίνω ότι σε αυτή την ηλικία δεν θέλεις να χαλιέσαι. Επειδή έχεις περισσότερη πείρα σε κάποια πράγματα, δίνεις λιγότερο χρόνο σε αυτά που σε φθείρουν και στους ανθρώπους που δεν έχουν να σου δώσουν τίποτα. Είναι τόσο ωραίο συναίσθημα το ξεκαθάρισμα, που σου δημιουργεί μια αίσθηση γαλήνης γιατί συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεσαι πολλά από τα «βαρίδια» που έχεις στη ζωή σου. Οπότε επειδή έχεις λιγότερες αντοχές και συνειδητοποιείς ότι δεν πρέπει να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους και πράγματα που δεν σου κάνουν καλό, είναι και πιο εύκολο να τα «πετάξεις». Και αυτό είναι πολύ ωραίο γιατί δεν βασανίζεσαι τόσο πολύ όσο σε μια μικρότερη ηλικία που μπορεί να μην μπορείς να το παραδεχτείς καν στον εαυτό σου. Και επειδή ζούμε πολύ άγριες και δύσκολες εποχές, δεν πρέπει να αφήνουμε περιθώρια ακόμη και σε νεότερη ηλικία. Ό,τι είναι αχρείαστο και μπορείς να το πετάξεις, όσο πιο πολύ μεγαλώνεις τόσο πιο εύκολα γίνεται.

Μίλησες για άγριους καιρούς και στο μυαλό μου ήρθαν όλες οι κακοποιητικές συμπεριφορές που έρχονται στο «φως» τον τελευταίο καιρό στο θέατρο και όχι μόνο. Εσύ έχεις υπάρξει μάρτυρας κάποιου τέτοιου περιστατικού;

Ναι, έχω υπάρξει, έγινα έξαλλη και πήρα θέση αμέσως. Ήταν λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα μιας παράστασης, μου ζήτησαν συγγνώμη, έφυγα, δεν σήκωνα τα τηλέφωνα, ζήτησα να μιλήσω δέκα λεπτά χωρίς να με διακόψει κανείς και είπα ότι αν υπάρξει κάτι αντίστοιχο, θα σηκωθώ να φύγω χωρίς να προειδοποιήσω. Ένιωσα πολύ άσχημα για τον συνάδελφό μου. Δεν το αντέχω αυτό. Παλαιότερα μου έχει τύχει να μου φωνάζει κάποιος πολύ κοντά στο πρόσωπό μου, ένας σκηνοθέτης, αλλά ήμουν πολύ μικρή για να καταλάβω ότι αυτό ήταν κακοποιητική συμπεριφορά. Απλά ταράχτηκα.

Από τότε που γέννησα και φυσικά μεγάλωσα, δεν μπορώ να μην παίρνω θέση. Νομίζω ότι υπάρχει πάντα ένα όριο στο ότι υπάρχει μια ένταση, οπότε δεν χρειάζεται να επέμβεις και να το κάνεις χειρότερο, από όταν κάτι πραγματικά ξεφεύγει. Θα μου πεις αυτό είναι μεγάλη κουβέντα γιατί αυτό είναι προσωπικό για τον καθένα, τι όρια θέτει. Αυτό το περιστατικό ήταν βίαιο και δεν θα μπορούσα να μην είχα αντιδράσει. Και επίσης, τα έβαλα και με τον σκηνοθέτη γιατί δεν πήρε καμία θέση, και του έλεγα «εσύ δεν μιλάς;».

Το άλλο θέμα που απασχολεί την επικαιρότητα τελευταία, είναι η απόφαση του Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την παράσταση «Ρινόκερος» όπου πρωταγωνιστούσε, για να μην διαχωρίσει, όπως είπε, το κοινό σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Ποια είναι η δική σου άποψη πάνω σε αυτό;

Υπάρχει δυστυχώς μια παρανόηση με τις έννοιες ελευθερία, δικαιώματα, δημοκρατία, ισότητα. Γι' αυτό είμαστε οργανωμένες κοινωνίες και όχι ζούγκλα, για να γίνεται διαχωρισμός από το λογικό, το παράνομο, το εγκληματικό, το δίκαιο, το άδικο, το σωστό, το λάθος. Αλλιώς είμαστε ζούγκλα που το μεγάλο ζώο τρώει το μικρό.

Όταν μιλάμε για δημόσια υγεία, δεν τίθεται θέμα άποψης. Παγκοσμίως μέχρι τώρα έχουν υπάρξει πάνω από 3 εκατομμύρια νεκροί. Είναι οπισθοδρομικό και θλιβερό άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού να αντιδρούν στην επιστήμη και στο δώρο της που σε αυτή την περίπτωση είναι το εμβόλιο. Η εγωιστική και ναρκισσιστική άποψη εις βάρος ανθρώπων, συναδέλφων και εργαζομένων σε τόσο άγριες εποχές και συνθήκες για όλο τον κόσμο και για το θέατρο που «ματώνει» για άλλη μια χρονιά, είναι κατά τη γνώμη μου παράλογη και αντιεπαγγελματική.

Φαντάζεστε οι κυβερνήσεις παγκοσμίως να λαμβάνουν μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας σύμφωνα με προειδοποιήσεις καλλιτεχνών κόντρα στη δημόσια υγεία; Είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα. Μέρα με τη μέρα δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

Όταν μια παραγωγή στηρίζει τόσο πολύ και για τόσο πολύ καιρό δουλειές και ανθρώπους στο θέατρο, πράγμα δυστυχώς σπάνιο στις μέρες μας, φαίνεται τελικά ότι κακομαθαίνει κάποιους ανθρώπους και δεν το εκτιμούν.

Και τον να μην εκτιμάς, είναι κρίμα και «αμαρτία» και αχαριστία και όποιος είναι κοντά στον χριστιανισμό και την θρησκεία, εγώ ξέρω ότι νοιάζεται για τον πλησίον του, έχει ενσυναίσθηση και προσφέρει το καλύτερο που μπορεί στους συνανθρώπους του, ακόμη κι αν «θυσιάσει» αυτά που ενδεχομένως θα ήθελε για τον εαυτό του. Αυτές ξέρω εγώ ότι είναι οι βασικές αρχές. Και λυπάμαι πολύ που εμπράκτως δεν τις είδα! Όπως επίσης δεν είδα ότι, ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται. Για να γίνει όμως κανείς καπετάνιος, θέλει και αυτό ταλέντο.

Πάμε λίγο και στα τηλεοπτικά για να αλλάξουμε κλίμα. Έχεις «ζηλέψει» φέτος κάποια σειρά στην οποία θα ήθελες να συμμετέχεις; Έχεις ξεχωρίσει κάποια;

Δεν έχω «ζηλέψει» κάτι, να πω την αλήθεια. Τώρα δέχτηκα μια πρόταση αλλά δεν μπορώ να πω περισσότερα γι' αυτό, γιατί δεν ξέρω αν είναι ακόμα ανακοινώσιμο. Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση που μου ακούστηκε πολύ δελεαστική και έρχεται σε μια στιγμή που θέλω να κάνω τηλεόραση.

«Το υπέροχό μου διαζύγιο»

Συγγραφέας: Τζεραλντίν Άρον

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου

Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης

Σκηνικά: Κοραής Δαμάτης

Κοστούμια: Κοραής Δαμάτης

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Πού: Μικρό Άνεσις, Λεωφ. Κηφισίας 14, Αθήνα, τηλ. 210 771 8943

Πότε: από 15 Οκτωβρίου 2021, Τετάρτη στις 20.00, Πέμπτη στις 21.00, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 20.0

Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Το υπέροχό μου διαζύγιο», την Πέμπτη 1η Ιουλίου  στις 21:00 στο  Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) - Ηλιούπολη

Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε like στη σελίδα του texnes-plus στο facebook,  σχολιάστε το όνομά σας κάτω από το άρθρο κάντε tag τον φίλο/η που θα θέλατε να δείτε μαζί την παράσταση   και μοιραστείτε το άρθρο στο προφίλ σας π.χ

π.χ Μαρία Παπαδοπούλου @ΚώσταςΧρακς 

Ο διαγωνισμός λήγει τη Τρίτη 29 Ιουνίου και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.

ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΒΗΜΑΤΑ ΣΩΣΤΑ! Σχόλιο το όνομά σας, share το άρθρο στον τοίχο σας και LIKE στη σελίδα μας στο facebook.

Το υπέροχο μου διαζύγιο της Τζεραλντίν Άρον σε καλοκαιρινή περιοδεία

Το υπέροχο μου διαζύγιο της Τζεραλντίν Άρον, με τη Φαίδρα Δρούκα  σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη και μουσική Δήμητρας Γαλάνη, περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, με πρώτες στάσεις την Ηλιούπολη – Θέατρο Άλσους Δημήτρης Κιντής την Πέμπτη 1^η Ιουλίου και το Κηποθέατρο Παπάγου την Κυριακή 11 Ιουλίου, με απόλυτη ασφάλεια και πλήρη τήρηση όλων των υγειονομικών κανονισμών.

Υπόθεση

Η Άντζελα, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα και μητέρα μιας έφηβης κόρης, δέχεται αίτηση διαζυγίου από τον σύζυγο της ο οποίος προτιμά την αγκαλιά νεότερων γυναικών. Εκτεθειμένη στη μοναξιά που δεν είναι δική της επιλογή και με την κρίση της ηλικία να της χτυπά την πόρτα, η Άντζελα ξεκινά ένα ταξίδι αυτογνωσίας σε μια προσπάθεια να βρει το βηματισμό της μέσα στο αναπάντεχο κενό της ζωής της.

Ένας μονόλογος αλήθειας. Της αλήθειας του ανθρώπου που βιώνει , όπως όλοι μας τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Την ελπίδα, το θυμό, το φόβο, τη μοναξιά, τη ματαίωση, την απογοήτευση, την απόλαυση, τον πόνο και τελικά πάλι την ελπίδα, τον έρωτα, την συντροφικότητα.

Η Φαίδρα Δρούκα, πολυδιάστατη και ανατρεπτική, μια καθημερινή ηρωίδα, μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες γυναίκες, σε ένα δυνατό , χορταστικό μονόλογο, μας οδηγεί σε ένα γαϊτανάκι γέλιου, δακρύων σκέψης, θαυμασμού, κατανόησης.

Συντελεστές

Μετάφραση : Μαργαρίτα Δαλαμάγκα

Σκηνοθεσία- Σκηνικά- Κοστούμια : Κοραής Δαμάτης

Μουσική : Δήμητρα Γαλάνη

Φωτογραφίες : Γιώργος Καλφαμανώλης

Επικοινωνία και προβολή παράστασης : Νταίζη Λεμπέση

Υπεύθυνος παραγωγής : Βλάσης Θεοδωρίδης

Παραγωγή : Spotlight Art and Culture - Mιχάλης Κόκκινος

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

 «H ζωή μιας γυναίκας είναι κάτι σαν γεύμα. Ο άντρας είναι κάτι σαν επιδόρπιο. Καλό είναι να φας και το επιδόρπιο, αλλά μη ξεχνάτε, όλα τα δυσάρεστα, π.χ. χοληστερίνη, πάχος, ζάχαρο και εν τέλει τύφλωση, προκαλούνται συνήθως όχι από το φαΐ, αλλά από τα επιδόρπια»

Το δύσκολο καλοκαίρι που διανύουμε ο Δημήτρης Μυλωνάς αποφάσισε να σκηνοθετήσει το έργο της Τζεραλντίν Άρον,«Το υπέροχό μου διαζύγιο».Το έργο παρουσιάστηκε τον χειμώνα στο Από Μηχανής Θέατρο και στη συνέχεια στο Μικρό Χορν σε δική του παραγωγή και σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Τον ρόλο της Άντζελα Κέννεντι Λίπσκυ ερμήνευσε η Φαίδρα Δρούγκα.

 Τώρα τον μονόλογο της Ιρλανδής συγγραφέα, ζωντανεύει στην αυλή του Χυτηρίου η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.

 Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο έργο, με γρήγορους ρυθμούς, σημαντικές εναλλαγές και μοναδικές ισσοροπίες ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Η εύστοχη μετάφραση είναι της Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου, από το πρώτο ανέβασμα του έργου πάλι σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη με την Σμαράγδα Σμυρναίου πριν μια δεκαετία στο Αγγέλων Βήμα.

 Τι καλύτερο λοιπόν από ένα ανάλαφρο- αισιόδοξο έργο, με έντονες επιρροές sex and the city, για μια αυγουστιάτικη καλοκαιρινή βραδιά στο κέντρο της πόλης;

 Θα μπορούσε λοιπόν η παράσταση να ήταν μια feel good εμπειρία αν δεν παρακολουθούσε κανείς επί 80 λεπτά μια ηθοποιό να παλεύει μόνη στη σκηνή, με μια ανύπαρκτη σκηνοθεσία, ένα κακόγουστο σκηνικό (Έρση Δρίνη)  και πολλά προβλήματα που προκαλούνταν τόσο από τον ήχο της παράστασης όσο και των εξωτερικών θορύβων που παρεμβάλλονταν αυτής.

 Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου αξίζει συγχαρητήρια, όχι μόνο για την ερμηνεία της, αλλά κυρίως για την ψυχραιμία της. Στο πρώτο μέρος της παράστασης πάλευε με το χειλόφωνο, στη συνέχεια με τον ψεύτικο σκύλο που ξεκολλούσε η βάση του, αργότερα με τη φασαρία από τον εξωτερικό χώρο και πάντα με την απίστευτη ζέστη της βραδιάς.

Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά δεν κατάφερε να δώσει καμία λύση, τα κενά ανάμεσα στις πράξεις φαίνονταν ατελείωτα. Τα σκηνικά αντικείμενα εκσφενδονίζονταν στη σκηνή. Οι αλλαγές των κουστουμιών (τίμια η δουλειά του Γιάννη Μετζικώφ) δαπανούσαν πολύ χρόνο καταστρέφοντας τις liaison των σκηνών και διαλύοντας κάθε προσπάθεια της ηθοποιού να επικαλεστεί την ενσυναίσθηση του κοινού.

Παρ΄όλα αυτά η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου κερδίζει το στοίχημα καταφέρνοντας να περνά με μοναδικό τρόπο από το τραγικό στο κωμικό και αντίστροφα. Με τα εκφραστικά της μέσα σε εγρήγορη, την εξαιρετική της κίνηση και κρατώντας έναν εσωτερικό ρυθμό σ' όλη τη διάρκεια της παράστασης κερδίζει το θερμό χειροκρότημα.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε καλούς ηθοποιούς, έχουμε εξαιρετικούς ηθοποιούς- πολυεργαλεία που έχουν μάθει να επιβιώνουν σε δύσκολες συνθήκες, να μανατζάρουν τους εαυτούς τους, να βάφονται και να ντύνονται μόνοι τους και δυστυχώς πολλές φορές να αυτοσκηνοθετούνται.

Δεν έχουμε όμως πολλούς καλούς σκηνοθέτες. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, κατά τη γνώμη μου,δεν ξεπερνούν τα δάκτυλα μιας παλάμης. Είθε, η νεοσύστατη σχολή σκηνοθεσίας του Εθνικού Θεάτρου και η νέα γενιά των καλλιτεχνών να αλλάξει αυτή την εικόνα.

Διαβάστε επίσης:

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου Και Μπάμπης Χατζηδάκης Μιλούν Και Φωτογραφίζονται Για Το Texnes-Plus

Από τον Κώστα Ζήση 

Φωτογραφίες: Βίβιαν Μητσάκου

Την τελευταία ημέρα του Ιουνίου (30/6)πραγματοποιήθηκε μια διαφορετική συνέντευξη Τύπου στην αυλή του θεάτρου Χυτήριο.

Η πρες κόνφερανς  ξεκίνησε με την παρουσίαση των δύο θεατρικών παραστάσεων που θα ανέβουν στην αυλή του θεάτρου το φετινό δύσκολο καλοκαίρι. Πρόκειται για δύο παραγωγές γέννημα της συνεργασίας των: Σωτήρη Χατζάκη, Δημήτρη Μυλωνά και Αλεξάνδρας Παλαιολόγου.

Η παρουσιάση όμως, εξελίχθηκε σε μια γόνιμη και άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα για τη νέα κατάσταση που η πανδημία έχει διαμορφώσει όχι μόνο στο θέατρο αλλά και τη ζωή μας γενικότερα καθώς και για τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν το χώρο του θεάτρου. 

Ο Δημήτρης Μυλωνάς, καλλιτεχνικός διευθυντής του Από Μηχανής θεάτρου, ήδη πριν την πανδημία και την καραντίνα, είχε κλείσει το χώρο του Χυτηρίου για το καλοκαίρι, για να παρουσιάσει τις θερινές του παραγωγές με τον Σωτήρη Χατζάκη. Θα προηγούνταν την περασμένη άνοιξη η αρχική τους συνεργασία στο Σλουθ του Άντονι Σάφερ, παράσταση που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του κλεισίματος των θεάτρων, και που αναβλήθηκε για την ερχόμενη θεατρική περίοδο. Έτσι, «σε αυτήν την δροσερή θεατρική αυλή της Αθήνας αποφασίσαμε να ανεβάσουμε σε αυτήν την τόσο περίεργη και δύσκολη θεατρική συγκυρία δύο κωμωδίες, είδος που έχουμε απόλυτη ανάγκη στις μέρες μας» θα ξεκινήσει την κουβέντα ο Δημήτρης Μυλωνάς.

Πρόκειται για «Το Δάνειο», ισπανικό βραβευμένο έργο του Τζόρντι Γκαλθεράν, που έχει θέμα του και αφετηρία την οικονομική κρίση όπου θα δούμε μέσα από την προσπάθεια ενός ανθρώπου να εξασφαλίσει την έγκριση ενός τραπεζίτη για την λήψη ενός δανείου τόσο αναγκαίου για τη ζωή του, τη σύγκρουση ανάμεσα στην τεχνοκρατική αντίληψη που έχει κατακλύσει την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική κοινωνία μας με την πραγματική ανάγκη του ανθρώπου για την επιβίωση. Ο Σωτήρης Χατζάκης μας μίλησε για ένα «αναγνωρίσιμο, μέσα από την ζωή μας στα μνημόνια, κείμενο για ένα ανελέητο τραπεζικό σύστημα που καταστρέφει ζωές και κοινωνίες με τον πλέον βάρβαρο τρόπο». Χαρακτηριστικά θα συμπληρώσει «Τι συνειδητοποιούμε από το έργο αυτό; Ότι το επιχειρείν χωρίς αίσθημα και ψυχή και το τέρας που τελικά θα καταπιεί ακόμα και τον εμπνευστή του». Και βεβαίως μας ενημέρωσε και για το ύφος της παράστασης: «Πρόκειται για μια αμιγώς κωμική παράσταση, μια ξέφρενη κωμωδία που αγγίζει τα όρια του μπουρλέσκ, που όμως διαθέτει τραγικά «ορυκτά» στο υπέδαφός της».

Την μετάφραση έχει κάνει η ομάδα Els de Paros, μέλος της οποίας είναι η Μαρία Χατζηεμμανουήλ, ο ειδικός άνθρωπος στην ισπανική γραμματεία και ιδιαίτερα στην δραματουργία, η οποία βρέθηκε μαζί μας, εξηγώντας αυτήν την επιτυχία που το σύγχρονο ισπανικό και καταλανικό έργο γνωρίζει σε όλον τον κόσμο: «Οφείλεται ασυζητητί στην πολιτική και το όραμα που έχουν επενδύσει στην Ισπανία στη γραφή και το θέατρο. Υπάρχουν πολλοί θεατρικοί διαγωνισμοί έργων, θεατρικής γραφής, πολλά εργαστήρια γραφής, βραβεία, χρηματικά έπαθλα. Δίνεται απλόχερα το κίνητρο και η ευκαιρία ανάδειξης νέων συγγραφέων κάτι που δυστυχώς που δεν συμβαίνει εδώ» ενώ θα μιλήσει και ειδικότερα για τον συγγραφέα του έργου τον Τζόρντι Γκαλθεράν τον επονομαζόμενο και «Βασιλιάς του Μάμπο, ο οποίος καταφέρνει να συνδυάσει με ιδανικό τρόπο την εμπορικότητα και την ποιότητα μέσα στα έργα του, και «ειδικά μέσα από «Το δάνειο» να μιλήσει για τα πολύ σκληρά και πικρά της ζωής με τον «πιο χαρίεντα τρόπο».

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα την Δευτέρα 13 Ιουλίου και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Χυτήριο ενώ θα φιλοξενηθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε Φεστιβάλ της Αττικής και της Περιφέρειας.

Η δεύτερη παράσταση είναι ο μονόλογος της Τζεραλντίν Άρον «Το υπέροχό μου διαζύγιο» σε μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου. Πρόκειται για την αφήγηση της Άντζελας, μιας γυναίκας στα 50 με κόρη στην εφηβεία, που μετά από 25 χρόνια γάμου θα συνειδητοποιήσει την βαλτωμένη έγγαμη ζωή της όταν έρθει αντιμέτωπη με την αίτηση διαζυγίου που υποβάλλει ο σύζυγός της. Την ηρωίδα θα ενσαρκώσει η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου η οποία εξέφρασε την μεγάλη χαρά της που θα έχει την ευκαιρία να ενσαρκώσει αυτόν τον ανθρώπινο καθημερινό χαρακτήρα «μέσα από πολύ χιούμορ και πολύ συγκίνηση, σε μια γλυκόπικρη και βαθιά ανθρώπινη ατμόσφαιρα, ενσαρκώνοντας την ειλικρίνεια της ηρωίδας».

Η παράσταση έχει πρεμιέρα την Τετάρτη 15 Ιουλίου και θα παίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 στο θέατρο Χυτήριο ενώ και αυτή θα παρουσιαστεί σε Φεστιβάλ της Αττικής και της Περιφέρειας.

Και στις δύο παραστάσεις την σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Μυλωνάς, τα σκηνικά είναι της Έρσης Δρίνη, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, η μουσική του Παύλου Κατσιβέλη, τα φώτα του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Ελένη Μυλωνά.

ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

Συντελεστές:

Μετάφραση: Els de Paros

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς

Σκηνικά: Έρση Δρίνη

Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ

Σχεδιασμός Φωτισμού: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μυλωνά

Trailer παράστασης: 

Παίζουν:

Σωτήρης Χατζάκης

Δημήτρης Μυλωνάς

INFO:

Παραγωγή της Green Productions

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Διάρκεια: 90΄

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Κανονικό: 15 €

Μειωμένο(Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ) :12 €

Ατέλεια : 5 €

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-xytirio/to-daneio/

Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 5232097 και 210 3412313

                                                   -ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ-

Παράλληλα με το Θέατρο «Χυτήριο», θα πραγματοποιηθούν παραστάσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε Φεστιβάλ της Αττικής και της Περιφέρειας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ

• 26/07/2020 Αίγιο, Θέατρο «Γεώργιος Παππάς», 21:00

     Νικολάου Πλαστήρα 19 & Κανελλοπούλου

     Τηλέφωνο: 26910. 61977

• 29/07/2020 Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους «Δημήτρης Κιντής», 21:00

     Γαρδίκη & Σμόλικα

     Τηλέφωνο: 210. 9923840

Συντελεστές:

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα Καλογήρου

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς

Σκηνικά: Έρση Δρίνη

Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ

Σχεδιασμός Φωτισμού: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Μυλωνά

Trailer παράστασης:

INFO:

Παραγωγή της Green Productions

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Διάρκεια: 75΄

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Κανονικό: 15 €

Μειωμένο(Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ) :12 €

Ατέλεια : 5 €

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-xytirio/yperoxo-mou-diazygio/

Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 5232097 και 210 3412313

-ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ-

         Παράλληλα με το Θέατρο «Χυτήριο», θα πραγματοποιηθούν παραστάσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε Φεστιβάλ της Αττικής και της Περιφέρειας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ

•    13/07/2020 Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους «Δημήτρης Κιντής», 21:00

           Γαρδίκη & Σμόλικα

           Τηλέφωνο: 210. 9923840

•    25/07/2020 Αίγιο, Θέατρο «Γεώργιος Παππάς»,21:00

        Νικολάου Πλαστήρα 19 & Κανελλοπούλου

        Τηλέφωνο: 26910. 61977

Η περιοδεία βρίσκεται υπό διαμόρφωση