Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Μια μοναδική έμπειρία απολαύσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στη Μικρή Επίδαυρο την Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Ιουλίου.

 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

 

Συνέντευξη:Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης

Είναι η πρώτη συνέντευξη στη μετά καραντίνα εποχή και η αισιοδοξία διαδέχεται τον ενθουσιασμό, πόσω μάλλον όταν η συνέντευξη αφορά σε παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το οποίο κινδυνεύσαμε να μην απολαύσουμε καθόλου το φετινό καλοκαίρι.

Η Κόρα Καρβούνη έχει φτάσει στον πεζόδρομο της Αινιάνος, στην πλατεία Βικτωρίας, λίγα λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Χαλαρή απολαμβάνει το δροσιστικό της ρόφημα. Σχολιάζω την ηρεμία και τη χαλαρότητα που εκπέμπει. «Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω κάτσει τόσο μεγάλο διάστημα» μου εξηγεί.

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα του «Live Looping» στις 17 Ιουλίου στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, η Κόρα μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της από τη συνεργασία της με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, πάνω στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, τη «Φόνισσα». Η ίδια θα δώσει πνοή στη Φραγκογιαννού, την πρωταγωνίστρια του κοινωνικού μυθιστορήματος του Σκιαθήτη συγγραφέα, που αποτελεί μια λογοτεχνική φιγούρα, χαραγμένη στη μνήμη των αναγνωστών εδώ και 120 χρόνια. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, η βασανισμένη ηρωίδα θα «επιστρέψει» στον φυσικό της χώρο, σ’ ένα τοπίο υπαίθρου, «ζωντανεύοντας» με αναπάντεχο τρόπο μέσα από τη μουσική του αγαπημένου δημιουργού.

Από την κουβέντα μας, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η «Ευριδίκη», στην οποία η Κόρα θα επιστρέψει έπειτα από οκτώ χρόνια, όπως επίσης και τα σχέδιά της για το μέλλον, ένα μεγάλο θεατρικό απωθημένο της, καθώς και το όνειρό της να γίνει μητέρα....

Πώς ήταν για σένα η εμπειρία της καραντίνας;

Καθολική! Δεν έχω ξεκουραστεί ποτέ τόσο μεγάλο διάστημα. Από την άλλη, κλειστήκαμε για σοβαρό λόγο και υπήρχε φόβος, επομένως δεν ήταν ξέγνοιαστα. Από ένα σημείο και πέρα όμως, συνήθισα και τον φόβο και αποφάσισα να εκμεταλλευτώ αυτό το διάστημα. Όχι μόνο για ξεκούραση αλλά και υπαρξιακά. Ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα να σκεφτώ και να εκτιμήσω τι κάνω στη ζωή μου. Τι έχω, τι δεν έχω, πώς ζούσα μέχρι τώρα...

Πώς ζούσες μέχρι τώρα;

Σε πάρα πολύ έντονους ρυθμούς. Δεν είχα χρόνο για τίποτα, ούτε να είμαι με τον άντρα μου, ούτε να δω τους δικούς μου, ούτε να μιλήσω με τα ανίψια μου, ούτε να μείνω λίγο με τον εαυτό μου. Επιτέλους, έκατσα λίγο και χάρηκα το σπίτι μου, έφαγα φυσιολογικά, διάβασα, μελέτησα, αλλά κυρίως, όλο αυτό το διάστημα σκεφτόμουν. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι όλο αυτό. Ήταν μια καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσω τη ζωή μου.

Κατέληξες κάπου;

Κατέληξα ότι πρέπει να ζω καλύτερα, να γκρινιάζω λιγότερο και να εκτιμώ αυτά που έχω.

Σε λίγες μέρες θα σε δούμε στη Μικρή Επίδαυρο, στην παράσταση του Αλκίνοου Ιωαννίδη «Live Looping». Ξέρω ότι αγαπάς πολύ τις μουσικές παραστάσεις, και η «Ευριδίκη» που θα ξαναδούμε στο Θέατρο Πορεία, είναι μια παράσταση με πολλή μουσική. Νομίζω, όμως, ότι πρώτη φορά συμμετέχεις σε μια αμιγώς μουσική δουλειά. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Ουσιαστικά, στη συγκεκριμένη δουλειά θα ακούσετε τα δύο τελευταία κεφάλαια της «Φόνισσας», όπου υπάρχει ένας ηχητικός διάλογος με τη μουσική που έχει γράψει ο Αλκίνοος. Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία. Εμένα πάντα μου αρέσει να δουλεύω με μουσικούς, πόσο μάλλον μ' έναν τέτοιο καλλιτέχνη, όπως είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, που με έχει μεγαλώσει (γέλια)! Βγήκε πολύ νέος! Είναι ένας πάρα πολύ αξιόλογος άνθρωπος και γι' αυτό είναι και τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, που είναι σαν να μην ανήκει στην εποχή μας, έχει μια ευγένεια και ένα ήθος που μοιάζει να έχει έρθει από άλλη εποχή...

Και μια ιδεολογία που ακολουθεί πιστά όλα αυτά τα χρόνια....Είδαμε πρόσφατα τη στάση του και με το νερό των Σταγιατών.

Ακριβώς! Αγαπάει πολύ τον άνθρωπο ο Αλκίνοος και γι' αυτό κάνει όλα αυτά που κάνει. Ουσιαστικά και το έργο του Παπαδιαμάντη γι' αυτό μιλάει, για έναν άνθρωπο που καταδιώκεται.

Θα ακούσουμε όμως και τα δικά του τραγούδια;

Ναι, το πρώτο μέρος αφορά τη Φόνισσα, ενώ το δεύτερο είναι συναυλία με δικά του τραγούδια.

Για σένα αυτή η συνθήκη είναι πιο ξεκούραστη σε σχέση με την ερμηνεία κάποιου ρόλου;

Μη νομίζεις... Είναι δύσκολος ο Παπαδιαμάντης. Είναι ένας τόσο μεγάλος συγγραφέας με μια δική του ιδιαίτερη γλώσσα, που δεν μπορώ να πω ότι δεν χρειάζεται δουλειά. Βέβαια, πράγματι, δεν έχει τόσες πρόβες όσες απαιτούνται σε μια θεατρική παράσταση. Είναι περισσότερο προσωπική η πρόβα, απαιτείται μια δική μου προετοιμασία, ώστε να βγει ο λόγος ατόφιος και καθαρός.

Θα δοθούν μόνο δύο παραστάσεις στη Μικρή Επίδαυρο;

Και μια στην Ελευσίνα στις 6 Σεπτεμβρίου.

H «Φόνισσα» γοητεύει ιδιαίτερα τόσο τον θεατρικό κόσμο, όσο και τον μουσικό. Την έχουμε δει ως θεατρικό έργο (με την Μπέττυ Αρβανίτη, τη Λυδία Κονιόρδου), αλλά και ως όπερα (με τον Γιώργο Κουμεντάκη). Ποια στοιχεία του έργου νομίζεις ότι κινητοποιούν τους καλλιτέχνες;

Όταν ένας συγγραφέας έχει γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο πάνω σε μια γυναίκα, η οποία δολοφονεί μικρά κορίτσια, και δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά, ούτε την αθωώνει ούτε την ενοχοποιεί. Αυτό σημαίνει ότι κάτι σπουδαίο έχει γράψει. Με την έννοια ότι δεν σπαταλάς τόσο χώρο για έναν χαρακτήρα, αν δεν θες όντως να τον δικαιώσεις.

Νομίζω πως αυτό γίνεται ξεκάθαρο και με την τελευταία φράση του κειμένου: «Μετέωρη ανάμεσα στη θεία και την ανθρώπινη δίκη...».

Ακριβώς... Πέθανε στη μέση. Ούτε δικαιώθηκε ούτε αδικήθηκε, είναι όλα στα μισά. Στα μισά του δρόμου που πήγε να σωθεί, στα μισά ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Όλα μισά... Είναι για μένα ένα πάρα πολύ συγκινητικό έργο. Η Φραγκογιαννού, για μένα, είναι θύμα. Η ζωή της φέρθηκε πολύ σκληρά και έφτασε στο σημείο να σκοτώνει τα μωρά κορίτσια για να μην ζήσουν αυτά που πέρασε η ίδια.

Και δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα φαινόμενα της γυναικείας κακοποίησης αποτελούν παρελθόν.

Είναι συγκλονιστικά σύγχρονο το έργο. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή, πολλές αναφορές για γυναίκες που κακοποιούνται και βιώνουν απίστευτα σκληρές καταστάσεις.

Υπάρχει στην παράσταση τέτοιου είδους νύξη;

Κάνουμε...ναι...Πολύ λίγο, δεν μπορείς να μην συνδέσεις την ιστορία με το παρόν.

Τόσο ο Παπαδιαμάντης, όσο και ο Βιζυηνός έχουν μια ιδιαίτερη γλώσσα που γοητεύει. Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι το Εθνικό Θέατρο θα ανεβάσει το «Το αμάρτημα της Μητρός μου» στην αγγλική γλώσσα; Ούσα και μισή Αμερικανίδα, πώς το σχολιάζεις;

Νομίζω πως δεν θα μου άρεσε, διότι όλη η μαγεία αυτών των συγγραφέων έγκειται στη γλώσσα που χρησιμοποιούν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή είναι η πρόκληση για μένα, να μιλήσω όπως μιλούσε η Φραγκογιαννού.

Υπάρχει κάποια άλλη φράση του κειμένου που «γράφει» ιδιαίτερα μέσα σου;

Εκεί που λέει: «Να το προικιό μου». Ενώ πεθαίνει, βλέπει και την προίκα της, που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μποστάνι χέρσο, σε γκρεμό, και πεθαίνει κοιτώντας το...

Τον χειμώνα θα επαναλάβετε την «Ευριδίκη». Τελικά, ο μεγάλος σου καημός να πρωταγωνιστήσεις σε μια καθαρόαιμη κωμωδία, δεν έχει εισακουστεί ακόμα από τους σκηνοθέτες;

Δυστυχώς, δεν μου κάνουν πρόταση για κωμωδία...Όσο και να το λέω, δεν έχω εισακουστεί ακόμα. Δεν πειράζει! Θα κάνω μόνη μου και θα τρίβουν τα μάτια τους! Γιατί, νομίζεις ότι στα δραματικά έργα που παίζω, δεν γελάει το κοινό; Και στην «Ευριδίκη» και στα «Παράσιτα», ακόμη και όταν έπαιζα την Μπλανς, το κοινό γελούσε. Αν δεν βάλεις χιούμορ στην ερμηνεία σου, δεν μπορεί να περάσει το δράμα.

Πώς είναι «να συναντάς» τον ίδιο ρόλο οκτώ χρόνια μετά;

Πρώτα απ’ όλα, δεν θα είναι η ίδια παράσταση λόγω κορωνοϊού. Αυτό σημαίνει ότι θ’ αλλάξουν οι συνθήκες πάνω στη σκηνή, δεν θα έχουμε τις αγκαλιές και τα φιλιά που είχαμε πριν από οκτώ χρόνια. Θα πρέπει σκηνοθετικά να δουλέψουμε πάνω σε μια νέα συνθήκη. Κυρίως, όμως, δεν θα είναι η ίδια παράσταση γιατί εγώ δεν είμαι ίδια πλέον, ο Τάρλοου δεν είναι ο ίδιος σκηνοθέτης, ο Μαλκότσης και ο Νταλιάνης δεν είναι οι ίδιοι ηθοποιοί. Επιπλέον, θα υπάρχουν και διαφορές στη διανομή και θα έχουμε μαζί μας τον Ορέστη Χαλκιά και την Αρετή Τίλη, που σίγουρα θα φέρουν δικά τους στοιχεία στην παράσταση.

Προσωπικά, πώς αισθάνεσαι που «θα συναντήσεις» ξανά την Ευριδίκη;

Χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί για μένα η διαδρομή αυτού του ρόλου δεν είχε τελειώσει, αλλά και το κοινό ζητούσε χρόνια να επαναληφθεί αυτή η παράσταση. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο, το cd της έγινε ανάρπαστο, το ίδιο και το πρόγραμμα της παράστασης που έχει εξαντληθεί. Γι' αυτό και είχαμε αποφασίσει εδώ και δύο χρόνια να την επαναλάβουμε.

Έχεις δηλώσει ότι: «Αρκετά μεγάλη κατάλαβα ότι είμαι ενήλικη». Τι σχέση έχεις με το παιδί μέσα σου;

Ηθοποιός έγινα, επομένως έχω πολύ καλή σχέση. Θεωρώ ότι στην ελληνική κοινωνία τα παιδιά απογαλακτίζονται πολύ αργά και ακόμη πιο δύσκολα ενηλικιώνονται. Άργησα να ενηλικιωθώ με την έννοια του απογαλακτισμού. Το παιδί μέσα μου, όμως, δεν το αφήνω ποτέ, το αγαπώ και το χρειάζομαι.

Εκτός από το να παίξεις σε κωμωδία, θα ήθελες να έχεις κερδίσει και ένα Όσκαρ. Αναρωτιέμαι, πώς με μπαμπά Αμερικάνο, έχοντας ξεπεράσει το εμπόδιο της γλώσσας, δεν αποφάσισες μια καριέρα στο εξωτερικό.

Το θέμα με τη γλώσσα υπάρχει. Η προφορά μου δεν είναι άρτια, ένας Αμερικάνος θα καταλάβει ότι είμαι ξένη. Επιπλέον, πήγαν τόσο καλά τα πράγματα για μένα εδώ, που δεν είχα λόγο να φύγω από τη χώρα μου. Ξέρεις, είναι πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό να παίζει στη γλώσσα του. Παρ’ όλα αυτά, έχω παίξει και σε μια ταινία στα αγγλικά.

Βλέπουμε ότι έχει επανέλθει στην τηλεόραση η ελληνική μυθοπλασία με πολλούς θεατρικούς ηθοποιούς στο καστ...Θα σε δούμε σε κάποια σειρά;

Μόλις ολοκλήρωσα τα γυρίσματά μου για τον δεύτερο κύκλο της σειράς «Έτερος Εγώ», που θα προβληθεί από την Cosmote tv. Είμαι πολύ χαρούμενη που επανέρχονται οι σειρές και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό που παρακολουθούμε σ' αυτές ηθοποιούς που «έχουν κάνει χιλιόμετρα στο σανίδι». Πιστεύω ότι έτσι αναβαθμίζεται και το επίπεδο της υποκριτικής. Για μένα, πρέπει πλέον να σταματήσει και ο διαχωρισμός εμπορικός και μη εμπορικός ηθοποιός. Είναι κάτι παρωχημένο και πρέπει να τελειώνει. Κάνουμε όλοι οι ηθοποιοί το ίδιο πράγμα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι συνεχίζουν να κάνουν αυτούς διαχωρισμούς.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Θα ήθελα να έχω ολοκληρωθεί ως άνθρωπος, δηλαδή να γίνω μητέρα. Νομίζω ότι είναι το μόνο κομμάτι που μου λείπει. Στο επαγγελματικό κομμάτι νιώθω πλήρης, έχω συνεργαστεί με μεγάλους σκηνοθέτες, έχω παίξει στην Επίδαυρο, έχω γυρίσει ταινίες και σειρές. Δεν μου λείπει κάτι...

Ακούγεσαι πραγματικά πλήρης...

Δεν θέλω να υποτιμώ όλα τα καλά που μου έχουν τύχει. Είναι δύσκολο να αποδεχθείς την επιτυχία, έχει πόνο αλλά δεν θέλω να υποτιμήσω όλα αυτά που έχω κάνει. Θεατρικά δεν μου λείπει κάτι, πέρα από μια καθαρόαιμη κωμωδία. Δεν λέω: «Αχ, δεν έχω παίξει αυτό...». Τώρα το μόνο που μ' ενδιαφέρει, είναι να έχω την υγεία μου και να είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή.

Μου λες ότι έχει πόνο να αποδεχθείς την επιτυχία και θυμάμαι ότι μετά την πρώτη σου θεατρική δουλειά, «Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μου», είχες αρρωστήσει.

Ναι, όταν τελείωσαν οι παραστάσεις, ανέβασα 39 πυρετό για δύο εβδομάδες. Είχα κουραστεί τόσο πολύ, που έσκασα πλέον. Η επιτυχία είναι βάρος και ειδικά για ένα νέο παιδί.

Πλέον την απολαμβάνεις την επιτυχία;

Ακόμα δεν είναι εύκολο...Συνήθως όλοι περιμένουμε ότι θα αποτύχουμε.

Μετά από όλα όσα έχεις χτίσει, δεν νιώθεις ασφάλεια;

Δεν νιώθω καμία ασφάλεια, και ξέρεις γιατί; Η επιτυχία δεν έχει να κάνει μ' εμένα προσωπικά αλλά μ' ένα σύνολο. Αν η ομάδα δεν είναι δεμένη και ο σκηνοθέτης δεν είναι μια πατρική και καλλιτεχνική φιγούρα από πάνω, δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχει η παράσταση, όσο σπουδαίο και να είναι το έργο.

Έχεις υπάρξει σε δουλειές που για σένα δεν ήταν καλές;

Βεβαίως, και ήμουν η πρώτη που το γνώριζε. Το αισθάνομαι από τις πρόβες. Για την «Ευριδίκη» είχα πει στον Τάρλοου ότι αυτή η παράσταση θα κάνει επιτυχία.

Και τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση, όταν νιώθεις ότι η παράσταση δεν θα πάει καλά;

Τίποτα, συνεχίζω και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. ∆εν στενοχωριέμαι τώρα πια....

Ευχαριστούμε πολύ το MatchPoint για τη φιλοξενία της φωτογράφισής. 

Info: Την Κόρα Καρβούνη θα δούμε στις 17 και 18 Ιουλίου στη Μικρή Επίδαυρο στην παράσταση  «LiveLooping»  περισσότερες πληροφορίες εδώ. 

Ενώ από 4 Νοεμβρίου θα πρωταγωνιστήσει στην «Ευριδίκη» στο Θέατρο Πορεία κλείστε εδώ τις θέσεις σας. 

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης 

Στην όμορφη και δροσερή αυλή του θεάτρου Από Κοινού, στο Γκάζι, τα πάντα τρέχουν με ρυθμούς πρεμιέρας. Η Ελένη Γερασιμίδου, ο Αντώνης Ξένος, ηΑγγελική Ξένου και οΑνδρέας Βελέντζας ετοιμάζονται από 8 Ιουλίου να μας παρουσιάσουν την ξεκαρδιστική επιθεώρηση του Δημήτρη Χαλιώτη «Μένουμε… ταπί».

«Όλα αυτά που βλέπετε τα έχει φτιάξει ο Αντώνης μόνος του» μου λέει η Ελένη Γερασιμίδου, περήφανα, για την hand made αυλή του θεάτρου τους.

 Αγγελική Ξένου 

40 χρόνια μαζί στη ζωή και στη σκηνή, η Ελένη Γερασιμίδου και ο Αντώνης Ξένος, έχουν αποφασίσει να επενδύσουν στο θέατρο και ως παραγωγοί των παραστάσεών τους. Χωρίς να διστάζουν να αναλάβουν παράλληλα αρκετές από τις πρακτικές και καλλιτεχνικές ανάγκες που προκύπτουν.

Το πρώτο πράγμα, που ρωτάει κανείς αυθόρμητα τα χρόνια του κορονοϊούείναι πώς αποφάσισαν να πάρουν το ρίσκο για μια νέα παραγωγή αυτό το δύσκολο καλοκαίρι.

Η Ελένη Γερασιμίδου μου λέει:«Στις αρχές Μαΐου, όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε γι' αυτή την επιθεώρηση, δεν είχαμε ιδέα τι θα γίνει... Μάλιστα, γνωρίζαμε ότι θα μπορούσαμε να δουλέψουμε με μόλις 25 θεατές. Σήμερα, σύμφωνα με τα τετραγωνικά μας μπορούν να είναι 37. Παρ' όλα αυτά τολμήσαμε, εκεί που άλλοι μεγάλοι παραγωγοί φοβούνταν...Σκέψου ότι ακόμα και σήμερα που μιλάμε δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το διάλειμμα».

Λίγα λεπτά αργότερα η σπουδαία κωμικός μεταμορφώνεται σε μια νοικοκυρά που επιμένει να… μένει σπίτι. Κάθεται δίπλα στον αμίλητο σύζυγό της (Αντώνη Ξένο) στον καναπέ και μονολογεί μπροστά από την τηλεόραση:«Εμάς μας έσωσε ο Μητσοτάκης...Ευτυχώς που προλάβαμε να κλειστούμε μέσα! Τι κούκλος όμως χαίρεσαι να τον βλέπεις...».

Φυσικά η σαρωτική επιθεώρηση δεν αφήνει τίποτα όρθιο!Στα νούμερα υπάρχουν σχόλια για όλον τον πολιτικό κόσμο από το Σύριζα και το Πασόκ μέχρι το Κ.Κ.Ε!

Η Ελένη Γερασιμίδου μοιάζει να προέρχεται από την καλή πάστα των σπουδαίων ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960, διαθέτωντας το μοναδικό προνόμιο, άμα τη εμφανίσει, να κερδίζει το πηγαίο γέλιο της πλατείας.

Ο Δημήτρης Χαλιώτης μας μιλάει για τη συγγραφή αυτή της ξεχωριστής επιθεώρησης εν μέσω καραντίνας 

Επιπλέον είναι ανήσυχη καλλιτεχνικά και αναζητά νέα έργα και συνεργασίες.Κάπως έτσι ανακάλυψε και τον Δημήτρη Χαλιώτη. «Ένας φίλος μας είπε για τον Δημήτρη τον Γενάρη, στη συνέχεια οι συνθήκες άλλαξαν και το έργο γράφτηκε μέσα στην καραντίνα». μου εξηγεί

Ενώ τονίζει την αγάπη της γι' αυτό το είδος του θεάτρου: «Μόνο επιθεωρήσεις κάνουμε στην αυλή. Πέρσι δεν πήγε καλά η παράσταση, ήμουν και εγώ στο Άλσος δεν σημαίνει ότι δεν πήγε καλά επειδή έλειπα εγώ, έτυχε...».Ομολογεί με ειλικρίνεια και συμπληρώνει: Γενικότερα, όμως ότι άλλο έχει παρουσιαστεί εδώ είχε μεγάλη επιτυχία. Θα μου πεις sold-out με 50 άτομα; Ναι, γιατί σκέψου ότι στα “Σκουπίδια” του Ξανθούλη είχαμε άλλα 50 άτομα, δεν χωρούσαν και έφευγαν».

Αντώνης Ξένος

Την ρωτάω πόσο δύσκολο είναι να πρωταγωνιστεί και να σκηνοθετεί; «Δεν είναι δύσκολο έχει κάποιους κανόνες που χρόνια τώρα τους ξέρουμε, αν τους ακολουθήσεις το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει».

Για την Ελένη Γερασιμίδου «το Θέατρο είναι μόνο λαϊκό όλα τα άλλα είναι μπούρδες....».

Η Αγγελική Ξένου έχει μόλις κατέβει από τη σκηνή,όπου παρουσίασε την κυρία με τα κρεμμυδάκια έναν μονόλογο για μια γυναίκα που βιώνει την καταπίεση μέσα στην καθημερινότητάς της και βρίσκει διέξοδο στον τεμαχισμό των κρεμμυδιών.

Σχολιάζω την τραγικότητα που κρύβεται πίσω από τον χαρακτήρα «Σαφέστατα μέσα από την κωμωδία μπορούν να ειπωθούν οι πιο τραγικές ιστορίες. Εγώ δεν έχω βιώσει τέτοια μορφή καταπίεσης αλλά μπορώ να φανταστώ πώς είναι...»

Την καταπίεση της καραντίνας και τον φόβο για το μέλλον πώς το βίωσες; «Εμένα όλα αυτά μου βγαίνουν σε αγωνιστικότητα και δημιουργία».

Ανδρέας Βελέντζας

Ο Δημήτρης Χαλιώτης, που υπογράφει τα κείμενα της παράστασης μου περιγράφει την ιστορία αυτής της επιθεώρησης :«Ξεκίνησα να γράφω από τον Φεβρουάριο πριν τον κορονοιό και ενώ ήταν πολλά νούμερα έτοιμα στην πορεία όλα άλλαξαν. Τα πάντα στρέφονταν γύρω από εκεί...Στην αρχή δεν ξέρεις πώς να το σατιρίσεις όλο αυτό...Σαστίζεις.. Νιώθεις το πόσο σοβαρό είναι».

Παρατηρώ ότι το «Μένουμε… ταπί» θα είναι από τις ελάχιστες νέες παραγωγές που θα απολαύσουμε αυτό το καλοκαίρι. Καθώς οι περισσότεροι επιλέγουν επαναλήψεις ως σίγουρες λύσεις. «Το καταλαβαίνω απόλυτα, μου λέει ο Δημήτρης, είναι μεγάλο το ρίσκο μιας καινούργια δουλειάς με τέσσερις ηθοποιούς».

Ο Αντώνης Ξένος, που για τις ανάγκες του έργου θα μεταμφιεστεί ακόμη και σε...Νίκο Χαρδαλιά, κάνει πρόβα με τον νεότερο συνάδελφό του Ανδρέα Βελέντζαένα νούμερο, όπου υποδύονται δύο ματατζίδες, που σίγουρα θα σας θυμίσουν πολλά...

Ο Ανδρέας είναι ο μικρότερος της παρέας και η συνεργασία του με το Από Κοινού θέατρο, ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι, όταν κλήθηκε σε μια μόλις μέρα να κάνει αντικατάσταση. «Εδώ έχω ασχοληθεί με πολλά πράγματα από την ταξιθεσία, μέχρι τα κουστούμια που έφτιαξα πέρσι στις “Καρέκλες” του Ιονέσκο»μου λέει λίγο πριν παρουσιάσει «το αντικειμενικό δελτίο ενημέρωσης»και χωθεί πίσω από μια οθόνη ως άλλος παρουσιαστής ειδήσεων.

 Αγγελική Ξένου και Ανδρέας Βελέντζας

Λίγο πριν φύγουμε, ρωτάω με χιουμοριστική διάθεσή την Ελένη Γερασιμίδου αν θα προσκαλέσουν τα στελέχη της κυβέρνησης που πρωταγωνιστούν στο «Μένουμε… ταπί» στην αυλή τους. Η έκφραση της μου τα είπε όλα... «Γιατί πάνε αυτοί θέατρο;»

Να πάτε στην αυλή του Από Κοινού θα γελάσετε με την ψυχή σας και μέσα στα κείμενα του Δημήτρη Χαλιώτη θα δείτε τον εαυτό σας, τους φόβους σας, τις σχέσεις σας και θα τα ξορκίσετε όλα με τον καλύτερο τρόπο, με το χιούμορ.

Ο φωτογράφος του texnes-plus, Κοσμάς Ινιωτάκης εν δράσει!Η Ελένη Γερασιμίδου και ο Αντώνης Ξένος σε σκηνή πρόβας. 

 Σε μία εποχή που το να κάνεις θέατρο συνιστά πράξη πολιτική και γενναία, το Από Κοινού Θέατρο δίνει το «παρών» με μία επιθεώρηση που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Με βιτριολικό χιούμορ, πολύ χορό και τραγούδι. Κόντρα στην ανασφάλεια και τον φόβο. Τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης για την προστασία από τον κορονοϊό.

Συντελεστές:

Κείμενα: Δημήτρης Χαλιώτης

Σκηνοθεσία: Ελένη Γερασιμίδου

Χορογραφίες: Mia Molika

Ενδυματολογική επιμέλεια: Έβελυν Σιούπη

Σκηνικά: Ντίνος Παρηγόρης

Ενορχήστρωση: Γιώργος Θεοφάνους

Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου, Ανδρέας Βελέντζας

Φωτογραφίες παράστασης: Φραντζέσκα Καλπακίδου

Γραφιστικά: Βάσια Μπρέστα

Πρεμιέρα: 8-7-2020

Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21:15

Διάρκεια παράστασης: 110΄

Γενική είσοδος: 15 € (με κρασί, μπύρα, αναψυκτικό) Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-apo-koinou/menoume-tapi/

Τηλέφωνο κρατήσεων: 211 4057249

Από Κοινού Θέατρο

Ευπατριδών 4, Γκάζι,

Τ.Κ. 11854

(μετρό: Κεραμεικός)

τηλ. 211 4057249

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Διαβάστε επίσης:

Με Ποντιακό Έργο Η Ελένη Γερασιμίδου Από Το Φθινόπωρο Στο Θέατρο Από Κοινού

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

 Ηθοποιός και Mezzo-Soprano, η Χριστίνα Φρονίστα γεννημένη στην Αθήνα έλαβε  ελληνογερμανική σχολική εκπαίδευση. Η αγάπη της για το θέατρο την οδήγησε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης από όπου και αποφοίτησε το 2001. Δούλεψε ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα και παράλληλα έκανε μάθηματα τραγουδιού στο Βερολίνο, αποκτώντας γνώσεις στις τεχνικές του Belting, λυρικού τραγουδιού και Mixed Voice.  

Στο καλοκαιρινό Φεστιβάλ στο Chorin το 2016 ανέλαβε το ρόλο της Αδελαΐδας στο Vogelhändler του Carl Zeller. Την ίδια περίοδο ανέλαβε το ρόλο της Kate στο Girls Night στο Βερολίνο (Musical).

Ανήκεις στην μερίδα των καλλιτεχνών που μέσα στην καραντίνα παρέμειναν δημιουργικοί. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το "Quarantine Radio Stories";

Η ιδέα για το "Quarantine Radio Stories“ μου ήρθε τις πρώτες μέρες της καραντίνας, όταν ξαφνικά μου απαγορεύτηκε να εξασκήσω τη δουλειά μου. Όταν δηλαδή ακυρώθηκαν οι συναυλίες, οι παραστάσεις και όλες οι εκδηλώσεις. Θέλησα να βρω ένα τρόπο να κάνω τη δουλειά μου λαμβάνοντας υπόψη τις καινούριες συνθήκες, να παίξω δηλαδή και να ερμηνεύσω λογοτεχνικά κείμενα. Έτσι σκέφτηκα το ραδιόφωνο ως μέσο και τις αναγνώσεις που είχα ήδη παρουσιάσει σε διάφορες εκδηλώσεις στο Βερολίνο. Από τη στιγμή που διαμορφώθηκε σαν ιδέα, η υλοποίησή του ήταν πολύ εύκολη. Ηχογράφησα, λοιπόν, με το κινητό μου τηλέφωνο τα κείμενα. Τα περισσότερα έχουν ήδη παρουσιαστεί σε παρουσιάσεις βιβλίων ή σε εκθέσεις έργων τέχνης κ.α. Επειδή μιλώ και ερμηνεύω σε τέσσερις γλώσσες, αποφάσισα να ηχογραφήσω και στις τέσσερις. Δυσκολεύτηκα στην παρουσίασή τους στο ίντερνετ, ιδιαίτερα στο YouTube, επειδή είναι χώρος, στον οποίο παρουσιάζονται βίντεο. Η ομάδα των Greek Berliners, https://www.greekberliners.com, με υποστήριξε από την αρχή, δημιουργώντας τα βίντεο, ανεβάζοντάς τα και υποστηρίζοντάς τα με την τεχνογνωσία που χρειάζεται το ίντερνετ. Επίσης έδωσε χώρο στο έργο αυτό στη σελίδα τους, χωρίς κόστος. Και λόγω των περίπου 20.000 μελών τους έγινε το έργο γνωστό σε περισσότερους ακροατές. Ταυτόχρονα έκανε γνωστό το έργο σε δυο ραδιοφωνικές εκπομπές, που ασχολούνται με θέματα των Ελλήνων του Εξωτερικού. Επιπλέον με έφεραν σε επαφή με τη Νατάσσα Βησσαρίωνος και την εκπομπή της ¨Κουβέντες μακρινές¨ στο ραδιοφωνικό σταθμό ¨Φωνή της Ελλάδας¨ της ΕΡT https://webradio.ert.gr/i-foni-tis-elladas/, στην οποία παρουσίασα τη δουλειά μου. Στην πορεία των ηχογραφήσεων συνειδητοποίησα, ότι το ραδιόφωνο ως μέσο, αλλά και η ηχογράφηση της ερμηνείας ενός κειμένου ή ρόλου μου αρέσει πάρα πολύ. Κάνω ακριβώς την ίδια δουλειά, που θα έκανα για μία ζωντανή παρουσίαση/ παράσταση, απλά το αποτέλεσμα είναι ένα ηχητικό αρχείο. Κλείνεις τα μάτια και ακούς μια ιστορία, σαν να άκουγες μουσική. Η φαντασία έχει πια χώρο και λειτουργεί ελεύθερα, επειδή δεν υπάρχει εικόνα. Ο ακροατής μπορεί να φτιάξει τη δική του ταινία. Στη Γερμανία το ηχητικό βιβλίο ¨Hörbuch¨, είναι πολύ διαδεδομένο και προτιμάται από πολλούς λάτρες του βιβλίου. Γι’ αυτό και η ποιότητα του έργου και απόδοση του κειμένου από τον εκάστοτε ομιλητή/ παρουσιαστή είναι υψηλή.

Πώς μπορεί ένα τέτοιο πρότζεκτ να αποδώσει οικονομικά;

Ένας τρόπος είναι να έχει πολλούς ακροατές στο YouTube και νομίζω, πως μέσω διαφήμισης, μπορεί να έχει έσοδα. Άλλος τρόπος είναι να ενδιαφερθούν εταιρείες παραγωγής ηχητικών βιβλίων ή εταιρείες παραγωγής δίσκων ή εταιρείες παραγωγής ραδιοφώνου ή μεταγλωττίσεων ή θεαμάτων (ψηφιακών ή και ζωντανών παρουσιάσεων) και να το εκδώσουν είτε σε μορφή cd μαζί με το εκάστοτε βιβλίο είτε στο ίντερνετ σε σελίδες ηχητικών βιβλίων. Για παράδειγμα στη Γερμανία υπάρχουν αρκετές εταιρείες παραγωγής ηχητικών βιβλίων στο ίντερνετ. Το ηχητικό αρχείο μπορείς να το νοικιάσεις ή να το αγοράσεις ή να γίνεις μέλος στο site, αφού πληρώσεις μηνιαίως ή ετησίως ένα ποσό. Τα πνευματικά δικαιώματά σου μεταβιβάζονται κάθε φορά που ακούγεται το έργο σου. Επίσης έκανα με τις αναγνώσεις αυτές ένα podcast, κάτι που δε γνώριζα και πραγματικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.

Πόσο σου έχει λείψει ένα live show;

Πριν μια εβδομάδα κάναμε ένα γύρισμα σε μία ανάγνωση του Μινώταυρου του Φρίντριχ Ντύρρενματτ, ένα από τα έργα που ηχογράφησα στο "Quarantine Radio Stories“. Τις επόμενες τρεις μέρες γελούσα, η συμπεριφορά μου ήταν πολύ διαφορετική. Μου λείπει αφάνταστα το να ερμηνεύω. Είναι κάτι που έχω ανάγκη. Το κάνω κάθε μέρα από είκοσι χρονών. Είναι πια μια φυσική λειτουργία, εμπειρία, γνώση. Στo live show εισπράττεις την ενέργεια του κοινού, μπορείς να τη διαχειριστείς όντας πάνω στη σκηνή. Είναι πολύ μεγάλο όπλο να μπορείς να ελέγχεις τη συναισθηματική πορεία του κοινού και του κάθε ανθρώπου σε αυτό. Απ΄ την άλλη μεριά χωρίς τους θεατές δεν ξέρεις αν αυτό που ετοιμάζεις μόνος σου μήνες πριν έχει νόημα ή κάποια αξία. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθείς ότι απαγορεύεται να εξασκήσεις τη δουλειά σου. Είναι η τρίτη φορά που το αντιμετωπίζω στη ζωή μου τα τελευταία δέκα χρόνια: μία με την απαγόρευση των παιδικών παραστάσεων με τη γρίπη Η1Ν1 το φθινόπωρο του 2019, μία με την οικονομική κρίση και μία με τον Covid 19. Και εγώ και οι υπόλοιποι άνθρωποι χρειαζόμαστε το θέατρο, σαν κοινωνική εκδήλωση, σαν ψυχαγωγία, με την σημασία της λέξεως.

Πώς είναι η κατάσταση στο Βερολίνο τώρα;

Υπάρχουν χαλαρώσεις των μέτρων. ΄Οσον αφορά στο θέατρο: κάποια μεγάλα θέατρα, όπως το Berliner Ensemble σχεδιάζει με μείωση καθισμάτων να ξεκινήσει τη λειτουργία του από την επόμενη σεζόν, δηλαδή από το Σεπτέμβρη. Από τις 700 θέσεις έχει πια 270. Ο θεατής θα έχει τη μοναδική εμπειρία να δει την παράσταση χωρίς να τον ενοχλούν τα κεφάλια των μπροστινών του. Θα ανέβουν βέβαια παραστάσεις, που δεν έχουν σωματική επαφή και καλύπτονται από μικρό αριθμό ηθοποιών. Οι πιο μεγάλες παραγωγές δε θα παιχτούν προς το παρόν. Οι κρατικές όπερες όμως κάνουν τρία ή και τέσσερα πλάνα. ¨Ένα για επαναλειτουργία το Σεπτέμβριο, που δεν το βλέπουν και πολύ σίγουρο, το δεύτερο για το Νοέμβριο, άλλο το Γενάρη και άλλο τον επόμενο Μάρτιο. Στην όπερα εργάζονται για μια παράσταση πάρα πολλά άτομα, όπως χορωδία, σολίστες, ορχήστρα, τεχνικοί σκηνής, ενδυματολόγοι και άλλοι βοηθητικοί υπάλληλοι. Είναι πιο δύσκολο να προσαρμοστούν τέτοια μεγάλα έργα στους κανόνες προστασίας για τον ιό. Το καλοκαίρι έχουν ακυρωθεί σχεδόν όλα. Γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν εκδηλώσεις με πολύ μικρό αριθμό καλλιτεχνών και θεατών και παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας για τον ιό, όπως μικρές συναυλίες, αναγνώσεις, μικρές παρουσιάσεις έργων. Από τις αρχές Ιουνίου ξεκίνησαν σε κάποια θέατρα οι πρόβες και οι ορχήστρες ιδιαιτέρως πνευστών οργάνων και χορωδίες μπορούν να κάνουν πρόβες μόνο σε ανοιχτούς σωρούς. Για κάθε ειδικότητα γίνεται μια έρευνα σε συνεργασία με το Charité, την πανεπιστημιακή κλινική του Βερολίνου με θέμα την επικινδυνότητα του κάθε επαγγέλματος σε σχέση με τον ιό. Τέτοιου είδους έρευνες έγιναν για το τραγούδι, τις χορωδίες και τα πνευστά όργανα. Κάθε οργανισμός διαπραγματεύεται την λειτουργία του κατά περίπτωση με το Υπουργείο Υγείας και ανάλογα την περίπτωση, προσπαθούν να ξαναλειτουργήσουν. Βεβαίως σε πολλές περιπτώσεις είναι ασύμφορο, δηλαδή οικονομικά δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα μεγάλα θεάματα, χωρίς εισιτήρια, γιατί το κόστος τους είναι τεράστιο.

Έχει λάβει κατά τη γνώμη σου η γερμανική κυβέρνηση ικανοποιητικά μέτρα ενίσχυσης των καλλιτεχνών μετά την κρίση λόγω του κορονοϊού;

Έχουν γίνει οι εξής κινήσεις. Έχουν δοθεί δυο διαφορετικά επιδόματα. Ένα από το κράτος του Βερολίνου και αφορά μόνο στα λειτουργικά έξοδα ελεύθερων επαγγελματιών (και καλλιτεχνών) για την περίοδο των πέντε μηνών και ένα από το κράτος της Γερμανίας για την περίοδο των τριών μηνών. Όμως αυτά αφορούν μόνο σε λειτουργικά έξοδα της επαγγελματικής δραστηριότητας και όχι σε μισθό ή προσωπικά έξοδα. Θα ελεγχθούν και ότι δε χρησιμοποιηθεί πρέπει να επιστραφεί. Γίνεται προσπάθεια να πληρωθεί είτε ολόκληρο είτε μέρος των συμβολαίων καλλιτεχνών, τα οποία δεν θα ισχύσουν. Και οι υπάλληλοι/καλλιτέχνες των θεάτρων παίρνουν ένα μέρος του μισθού τους. Επίσης σχεδιάζουν και βάζουν σε λειτουργία προγράμματα από το Υπουργείο που επιχορηγούν ομάδες καλλιτεχνών για να παραχθούν έργα μέχρι και το τέλος του 2020. Τα μεγάλα θέατρα επιχορηγούνται από το κράτος, χάνουν όμως τα έσοδα από τα εισιτήρια. Κάποιοι οργανισμοί θεάματος, όπως τo Friedrichstadtpalast, συμφωνούν με το Υπουργείο Πολιτισμού και προχωρούν σε ανακαινίσεις του εξαερισμού ή των κτηρίων με σκοπό την επαναλειτουργία τους μέσα στα πλαίσια της προστασίας για τον ιό ή οργανώνουν στους χώρους τους γυρίσματα τηλεοπτικών εκπομπών όπως Top Model κλπ. ¨Έτσι προσπαθούν να κατοχυρώσουν τις θέσεις εργασίας των υπαλλήλων τους. Το Friedrichstadtpalast θα ανοίξει τον Ιανουάριο του 2021. Πρόκειται για μια σκηνή κλειστού χώρου με περίπου 1800 θέσεις.

Έχουν κυκλοφορήσει διάφορα δημοσιεύματα που παρακινούν τους Γερμανούς να κάνουν διακοπές στη χώρα μας. Ζώντας στο Βερολίνο αισθάνεσαι ότι αυτή η πανδημία έχει βελτιώσει την εικόνα της χώρας μας στη Γερμανία; (Δεν είμαστε πια τα κακά παιδιά της Ευρώπης;)

Βεβαίως. Η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλά την περίοδο που μας πέρασε. Νομίζω, το γεγονός ότι οι Έλληνες πειθάρχησαν τόσο πολύ στην περίοδο της καραντίνας, έκαναν τους Γερμανούς να μας εμπιστευτούν πολύ. Δεν περίμεναν από τα ¨παιδιά του Νότου¨ να μπορούν να πειθαρχήσουν έτσι και να ακολουθήσουν με αυτόν τον τρόπο τις κυβερνητικές εντολές.

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Θα συνεχίσω τις "Quarantine Radio Stories“ ηχογραφώντας και άλλα κείμενα. Προσεχώς και ένα απόσπασμα από ένα ελληνικό λογοτεχνικό έργο ενός νέου συγγραφέα. Ταυτόχρονα σχεδιάζω μία παράσταση για το δεύτερο μισό του 2021 και το πρώτο μισό του 2022, που - αν όλα πάνε καλά - μπορεί να παρουσιαστεί και στη Γερμανία και στην Ελλάδα. Μου αρέσει να προσαρμόζω τη δουλειά μου στην επικαιρότητα. Γι’ αυτό ψάχνω τρόπους έκφρασης με τα νέα δεδομένα. Πιστεύω ότι ο ψηφιακός κόσμος θα μας απασχολήσει πολύ τον επόμενο καιρό, όπως έχει ήδη γίνει.

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

 φωτογραφία: Danielle Aspis

Έχει λάβει κατά τη γνώμη σου η γαλλική κυβέρνηση ικανοποιητικά μέτρα ενίσχυσης των καλλιτεχνών μετά την κρίση λόγω του κορονοϊού;

Στις 6 Μαΐου, αρκετά καθυστερημένα, ανακοινώθηκαν κάποια μέτρα, όταν πια είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Μάλιστα, ήταν ο ίδιος ο Μακρόν που τα ανακοίνωσε, καθώς ο υπουργός πολιτισμού, κατ’ουσίαν εξαφανισμένος, από την αρχή της καραντίνας, ήταν ωσεί παρών. Η ανακοίνωση ορισμένων από αυτά τα μέτρα έφερε ένα αίσθημα ανακούφισης, όπως, ας πούμε, η ανακοίνωση του «λευκού έτους», δηλαδή μιας περιόδου όπου θα μπορούν οι εργαζόμενοι στο χώρο του θεάματος να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας, ακόμα κι αν δεν συγκεντρώσουν τα απαραίτητα ένσημα – και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να τα συγκεντρώσουν, όταν ο χώρος του θεάματος είναι από τους πρώτους που χτυπήθηκαν, κι από τους τελευταίους που θα επανέρθουν. Άλλα μέτρα, πάλι, όπως η απασχόληση καλλιτεχνών και τεχνικών του θεάματος – ακροάματος στα σχολεία ή στις κατασκηνώσεις, προκάλεσε σχεδόν θυμηδία στους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Εν πάση περιπτώσει, έχουν περάσει πολλές μέρες από την ανακοίνωση αυτή. Υποτίθεται ότι αυτά τα μέτρα θα περνούσαν από επεξεργασία και συζήτηση με τα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας. Αυτή τη συζήτηση, που θα έδινε το πράσινο φως για την εφαρμογή των μέτρων, ακόμα την περιμένουν οι Γάλλοι καλλιτέχνες και τεχνικοί. Και στο μεταξύ, υπάρχουν άνθρωποι που ήδη έχουν μηδαμινά έσοδα, καθώς και μετά την άρση της καραντίνας, οι περισσότερες καλλιτεχνικές δραστηριότητες δεν έχουν φυσικά ακόμα επανέρθει. Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ, μουσικής, θεάτρου, χορού έχουν ακυρωθεί όπως άλλωστε και οι εκθέσεις – κάτι ακατανόητο για μένα, αφού στις εκθέσεις θα μπορούσε να υπάρχει έλεγχος του αριθμού των επισκεπτών.

Με την Φανί Αρντάν και τον σκηνοθέτη, Ναντίρ Μοκνές, στα γυρίσματα της τανίας Lola Pater. (φωτογραφία: Philippe Castetbon)

Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Γαλλία είδαμε ότι ανακοινώθηκε ένα πρόγραμμα δημοσίων παραγγελιών. Εδώ υπήρξαν αντιδράσεις για τις άμεσες αναθέσεις, στη Γαλλία πώς θα λειτουργήσει αυτό το μέτρο;

Οι δημόσιες παραγγελίες αφορούν κυρίως το χώρο των εικαστικών, είτε από το κεντρικό κράτος είτε από την περιφέρεια. Υπάρχει η αίσθηση ότι μιλάμε για σταγόνα στον ωκεανό, και φυσικά, ουσιαστικά αφήνει ακάλυπτη την ανεξάρτητη καλλιτεχνική δημιουργία. Τα πράγματα είναι πολύ αόριστα ακόμα και για τις άμεσες ενισχύσεις και αποζημιώσεις, καθότι οι προυποθέσεις που έχουν τεθεί, αφήνουν πολλούς εικαστικούς απ’έξω.

Αυτό που έχει προκαλέσει εντύπωση ωστόσο, είναι ότι, ενώ έχουν ακυρωθεί όλα τα φεστιβάλ, όπως ας πούμε το Φεστιβαλ της Αβινιόν, δόθηκε άδεια επαναλειτουργίας απ’ευθείας σε ένα τεράστιο θεματικό πάρκο, του οποίου ο ιδιοκτήτης φαίνεται να έχει ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις. Γενικώς, επικρατεί η αίσθηση ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Έχεις παρακολουθήσει το κίνημα “Support art workers”; Υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη Γαλλία;

Απο μακριά, αναγκαστικά, καθώς βρίσκομαι στη Γαλλία αυτή τη στιγμή.

Στη Γαλλία, υπήρξαν κάποιες τέτοιες κινήσεις (ενδεικτικά αναφέρω το #LPPM Lutter pour ne pas mourir, Αγωνίζομαι για να μην πεθάνω). Ωστόσο, τις βασικές διεκδικήσεις αρθρώνει το σωματείο των εργαζομένων στο χώρο του θεάματος το οποίο συνεχίζει τις κινητοποιήσεις.

Φωτογραφία:Eric Deniset

Στη Γαλλία η κατάσταση ήταν πιο σοβαρή από τη χώρα μας. Νιώθεις ότι το κοινό δύσκολα θα κλειστεί από το φθινόπωρο σε κάποια αίθουσα;

Πραγματικά δεν έχω ιδέα, μακάρι να είχα μαντικές ικανότητες. Θα εξαρτηθεί πολύ από τα μέτρα που θα πάρουν οι ίδιες οι αίθουσες ως προς την τοποθέτηση των θέσεων και, φυσικά, από την αναζωπύρωση του ιού από Σεπτέμβριο, το περίφημο «δεύτερο κύμα». Πάντως, η απολύτως προσωπική αίσθηση που έχω, από συζητήσεις με γιατρούς, είναι ότι πλέον είναι προετοιμασμένοι και, συνεπώς, αισιόδοξοι για την εξέλιξη.

Έχεις ασχοληθεί και με το θέατρο και τον κινηματογράφο στη Γαλλία. Πλήττονται το ίδιο τόσο όσον αφορά το κομμάτι της προετοιμασίας (πρόβες κ.λ.π) όσο και τον τρόπο που τελικά φτάνουν στο κοινό; (θερινά, drive-in)

Σε ό,τι αφορά κινηματογράφο, τηλεόραση, ίντερνετ, έχει πάλι αρχίσει να κινείται δειλά δειλά το στάδιο της παραγωγής, καθότι στα γυρίσματα, μπορούν πιο εύκολα να τηρηθούν τα μέτρα προστασίας. Στο θέατρο, από τις πρώτες ανακοινώσεις για την επόμενη σεζόν, φαίνεται να υπάρχει μια τάση για περισσότερες επαναλήψεις και λιγότερες νέες παραγωγές, έτσι ώστε τα χαμένα έσοδα από την περιορισμένη προσέλευση να αντισταθμιστούν με το χαμηλότερο κόστος (αμοιβές προβών, κατασκευές σκηνικών κτλ.)

Θερινοί κινηματογράφοι υπάρχουν λιγότεροι από ό,τι στην Ελλάδα, ενώ βλέπουμε ότι και η Αβινιόν, παρά τους ανοιχτούς χώρους που διαθέτει, δεν απέφυγε την ακύρωση.

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Έχω τη χαρά να ξανασυναντηθώ με τη Μάρθα Μπουζιούρη, η οποία μου πρότεινε να παίξω στην παράσταση που θα σκηνοθετήσει με θέμα τα θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων. Η παράσταση θα βασιστεί καταρχήν στο βιβλίο-μαρτυρία του Grégory Reibenberg «Μια ωραία ομάδα» (Une belle équipe). Ο ίδιος ο Reibenberg, είδε το εστιατόριο του να γίνεται αντικείμενο επίθεσης των τρομοκρατών οι οποίοι, λίγα λεπτά πριν, είχαν χτυπήσει το συναυλιακό χώρο Μπατακλάν, με δεκάδες νεκρούς, στις 13 Νοεμβρίου 2015. Στην επίθεση αυτή, ο συγγραφέας έχασε τη μητέρα του παιδιού του και άλλους 19 ανθρώπους, φίλους, συνεργάτες κτλ. Το βιβλίο μιλάει για τη διαχείριση αυτή της τεράστιας απώλειας. Ταυτόχρονα, καθώς ο ίδιος ο συγγραφέας με τη σύντροφό του αποτελούσαν ένα μεικτό ζευγάρι (αυτός εβραίος, εκείνη μουσουλμάνα) διαλύονται κάποιοι μύθοι σε σχέση με την τρομοκρατία. Βλέπουμε ανθρώπους που, μακριά από πολιτικά παιχνίδια, γνωρίζουν πολύ καλά πώς να συνυπάρχουν, να δημιουργούν και να εξελίσσονται, χωρίς οι προσωπικές πεποιθήσεις τους να μπαίνουν εμπόδιο στην αρμονική συμβίωση.

Σε προσωπικό επίπεδο, η πρόταση της Μάρθας έμοιαζε σχεδόν καρμική. Μέσα στην καραντίνα, ήταν μια πρόταση που με έβγαλε από το παρόν και μου επέτρεψε να ονειρεύομαι το μέλλον. Επίσης, ανέλαβα με μεγάλη χαρά και τη μετάφραση του βιβλίου που θα αποτελέσει τον άξονα της παράστασης. Διαβάζοντας και μεταφράζοντάς το, συνειδητοποίησα ότι μένω σε απόσταση λίγων μόνο μέτρων από όλα τα μέρη που αναφέρονται στο βιβλίο! Δρόμοι, πλατείες, δημόσια κτίρια, μπαρ, καφετέριες, εστιατόρια, όλοι οι χώροι του δράματος ζωντάνευαν κάθε μέρα τρισδιάστατα μπροστά μου, όταν έκανα το καθημερινό «νούμερο 6» της καραντίνας. Το «ζωντάνευαν» είναι βέβαια σχετικό, καθότι όλοι αυτοί οι «χώροι ζωής», όπως τους αποτελεί ο Ράιντεμπεργκ, ήταν κλειστοί λόγω lock down, και οι δρόμοι ήταν απολύτως έρημοι. Νομίζω ότι ήταν από τις πιο περίεργες και ενδιαφέρουσες φάσεις έρευνας που έχω κάνει ποτέ για παράσταση.

Η τραγωδία του «Πέρσες», η οποία διδάχθηκε το 472 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια, είναι το παλαιότερο και μοναδικά σωζόμενο έργο με πολεμικό περιεχόμενο ‒ είχαν προηγηθεί η «Μίλητου Άλωσις» του Φρυνίχου, που του κόστισε πρόστιμο γιατί θύμιζε στους Αθηναίους «οικεία κακά», και το έργο «Φόνισσες», πάλι του Φρυνίχου, που έχει το ίδιο περιεχόμενο με τους «Πέρσες».

Το έργο του Αισχύλου είχε ανεβάσει με μεγάλη επιτυχία και ο Άρης Μπινιάρης το 2017, στα πλαίσια του  Φεστιβάλ Επιδαύρου σε μια παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ). 

ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Παρασκευή 24, Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Ιουλίου

Οι Πέρσες (472 π.Χ) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και ταυτόχρονα ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον με οδηγό την αλαζονεία ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας με την έπαρσή του θεούς και ανθρώπους.

Υπόθεση

Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για το στρατό τους που έχει εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής επιχείρησης.

Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.

Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του αρχηγού της εκστρατείας Ξέρξη, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό

της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.

Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.

Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.

Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή, αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος, μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.

Ταυτότητα Παράστασης

Μετάφραση: Θ.Κ. Στεφανόπουλος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Διανομή (αλφαβητικά)

Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Κώστας Κουτσολέλος, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,

Λαέρτης Μαλκότσης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.

Διαβάστε επίσης:

Ο Αργύρης Ξάφης Περνά Μια Περίοδο Αλλαγής Και Του Πάει Πολύ! (Συνέντευξη)

Μαρία Κίτσου,Μάνος Καρατζογιάννης Και Σπύρος Κυριαζόπουλος Μιλούν Και Φωτογραφίζονται "Για Την Ελένη"

Εθνικό Θέατρο: Χωρίς Φόβο Αλλά Με Πάθος Και Μια Νέα Θερινή Σκηνή!

Είδα Τους «Πέρσες» Σε Σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη Στο Ηρώδειο

Με μεγάλη μας χαρά βλέπουμε, κάθε μέρα, τη λίστα με τις καλοκαιρινές θεατρικές παραγωγές να μεγαλώνει. Έτσι, μετά το πρώτο μέρος του αφιερώματος, ακολουθεί το δεύτερο με παραστάσεις που θα απολαύσουμε, όπως όλα δείχνουν, από τον Ιούλιο και μετά. Στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για επαναλήψεις, με λιγοπρόσωπους θιάσους, παλιές επιτυχημένες συνταγές με στόχο να προσελκύσουν το κοινό σ' ένα πολύ αβέβαιο καλοκαίρι.

φωτογραφία Χριστίνα Δενδρινού από τη συνέντευξη του ηθοποιού στο texnes-plus

Ο «Κήπος» θα ανθίσει στα ανοιχτά θέατρα

Ο Στέλιος Μάινας, γνωστός για την αγάπη του να ανακαλύπτει νέα θεατρικά κείμενα, ανέβασε για πρώτη φορά, στην Ελλάδα - αλλά και παγκοσμίως - τον «Κήπο» του Μπρους Γκουτς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2018, στο Από Μηχανής θέατρο κι ακολούθησε μια μικρή περιοδεία στην Ελλάδα.

Τώρα, ο αγαπημένος ηθοποιός ετοιμάζεται και πάλι να υποδυθεί τον μοναχικό βετεράνο του Βιετνάμ, ο οποίος συναντά μια ευαίσθητη γυναίκα (Κάτια Σπερελάκη) που προσπαθεί να επιβιώσει στη μοναξιά της μεγαλούπολης. Με φόντο τη μουσική της δεκαετίας του 70, οι ήρωες θα συναντηθούν σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η διαδρομή που πρέπει να διανύσουν είναι μεγάλη.

Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στον μονόλογο «Επάγγελμα Πόρνη»

«Το υπέροχό μου διαζύγιο» αλλάζει στέγη και πρωταγωνίστρια

Μια ακόμη παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, θα δούμε το καλοκαίρι. Ο λόγος για το έργο της Τζεραλντίν Άρον, «Το υπέροχό μου διαζύγιο» που έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2019, στο Από Μηχανής θέατρο με πρωταγωνίστρια τη Φαίδρα Δρούγκα.

Αυτή τη φορά, τον ρόλο της σαρανταπεντάρας Άντζελα Κέννεντι Λίπσκυ, την οποία ο ‘‘αγαπημένος’’ της σύζυγος εγκαταλείπει μετά από είκοσι χρόνια έγγαμης ζωής, ερμηνεύει η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.

Η ηθοποιός, μετά την επιτυχία του μονολόγου «Επάγγελμα Πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου θα βρεθεί και πάλι μόνη στην αυλή του Χυτήριου, μ' έναν διαφορετικού ύφους μονόλογο, περισσότερο κωμικό αυτή τη φορά.

Ο Ζαχαράτος κάνει ποδαρικό στο θερινό Άλσος

Στα μέσα Ιουλίου, ο σαρωτικός Τάκης Ζαχαράτος αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στο θερινό Άλσος. Ο ταλαντούχος Showman ετοιμάζει μια ξεχωριστή παράσταση με ενέσεις επικαιρότητας, πολύ χιούμορ κι ατελείωτες μιμήσεις. Τη σκηνοθεσία θα υπογράφει η Σοφία Σπυράτου.

«Δάφνες και Πικροδάφνες»

Το έργο των Δημήτρη Κεχαΐδη κι Ελένης Χαβιαρά «Δάφνες και Πικροδάφνες» παρουσίασε τη σεζόν 2015-2016 ο Πέτρος Φιλιππίδης στο θέατρο Μουσούρη.

Αυτή τη φορά, ο δημοφιλής ηθοποιός ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει και πάλι την πολιτική κωμωδία με διαφορετικό θίασο. Μαζί του στην καλοκαιρινή περιοδεία θα βρεθούν οι:  Τάσος Χαλκιάς ,  Κωνσταντίνος Ασπιώτης και Θανάσης Πατριαρχέας.

Το πρώτο ανέβασμα του έργου έγινε στο Θέατρο Τέχνης - για το οποίο και γράφτηκε - τον Οκτώβριο του 1979, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Τρίπολη, κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου. Ο Κώστας, ο Βασίλης, ο Τάσος κι ο Αλέκος είναι οι τοπικοί υποστηρικτές υποψηφίων βουλευτών, οι οποίοι μαζεύονται μια χειμωνιάτικη νύχτα και συζητούν για τις επερχόμενες εκλογές, θέλοντας ο καθένας τους να αποδείξει την ικανότητα, τη δύναμη και την εξουσία που διαθέτει.

Παραστάσεις σε αρχαιολογικούς χώρους όλης της Ελλάδας

Στα πλαίσια του προγράμματος «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός»που ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, θα παρακολουθήσουμε θεατρικές παραστάσεις και σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους.

Οι εκδηλώσεις θα παρουσιαστούν σε ανοικτούς αρχαιολογικούς χώρους αλλά και σε κάποια μουσεία, τηρώντας αυστηρά τα υγειονομικά πρωτόκολλα, και θα είναι ελεύθερες για το κοινό. Οι θεατές θα καταβάλουν μόνο το εισιτήριο εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Σε κάποιες από αυτές θα υπάρχει δυνατότητα για Live streaming μετάδοση.

Όσον αφορά τις δράσεις του Εθνικού Θεάτρου, επιπλέον των δύο παραγωγών που θα δούμε στην Επίδαυρο, θα παρουσιαστεί και το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου» στα αγγλικά σε σκηνοθεσία Δανάης Ρούσου και Ρένας Κυπριώτη, αλλά και το «Αθηναίων Πολιτεία», μια ανθολόγηση κειμένων, που ανασυνθέτουν την περιπετειώδη πορεία του αθηναϊκού πολιτεύματος προς τη δημοκρατία, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου.

Ενώ, η Νατάσα Τριανταφύλλη θα ανεβάσει την παράσταση «Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών», με αφηγήσεις σημαντικών ξένων προσωπικοτήτων, ταξιδιωτών και περιηγητών στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, στην προεπαναστατική Ελλάδα και στο νεότευκτο ελληνικό κράτος.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος όπως ανακοίνωσε, ο καλλιτεχνικός του διευθυντής, Νίκος Κολοβός θα παρουσιάσει μια ποιητική δράση για τον Κωνσταντίνο Καβάφη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Οικονόμου, ένα έργο για τον Μέγα Αλέξανδρο σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη, το «Έρως-Ήρως» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία Νίκου Κουσούλη, αλλά και τη «Μήδεια» του Ευριπίδη σε επεξεργασμένη διασκευή με τέσσερις ηθοποιούς σε σκηνοθεσία Ελένης Ζιάννας.

Επιπλέον, η Φένια Χρήστου γράφει και σκηνοθετεί το έργο: «Στα Όρια των Ποιητών», μια πρόζα -μουσική από δύο ηθοποιούς και τρεις μουσικούς ή τρεις ηθοποιούς και δύο μουσικούς.

 Ρένη Πιττακή 

Το κείμενο του Γιώργου Βέλτσου το «Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού» θα ερμηνεύσει η Ρενή Πιττακή στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Λυρικής Σκηνής.

Το Θέατρο Τέχνης θα παρουσιάσει ένα θεατρικό - μουσικό δρώμενο βασισμένο στις υπέροχες ιστορίες της “Ελληνικής Μυθολογίας” του Τσιφόρου με τίτλο: «Ρεμπέτικο αρχαιοελληνικό συμπόσιο», σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.

Ένα πρωτότυπο δρώμενο γύρω από τον «πλάστη του ανθρωπίνου γένους» με αφήγηση, μουσική και θεατρικό μέρος με τίτλο: «Πλάθοντας τον Προμηθέα» θα σκηνοθετήσει η καλλιτεχνική διευθύντρια Μαριάννα Κάλμπαρη.

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης προτείνει τις τρεις ακόλουθες προτάσεις επενδύοντας σε παραγωγές που είτε έχουν δοκιμαστεί ευρισκόμενες in progress, είτε χρησιμοποιούν δοκιμασμένο λόγο πλήρως εναρμονισμένο με τον αρχαιολογικό χώρο:

• Ριχάρδος Β’ – Το Ρέκβιεμ ενός Βασιλιά, σε σκηνοθεσία Marlene Kaminsky με τον Τάσο Νούσια και τον Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο.

• Βάκχες του Ευριπίδη από την Ομάδα Χρώμα, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή.

• Μαρμαρωμένες Τρωάδες του Ευριπίδη σε μετάφραση Μιχάλη Κακογιάννη και σκηνοθεσία Λουίζας Κωστούλα με την Αγλαΐα Παππά.

Διαβάστε επίσης:

Ο Στέλιος Μάινας Βρίσκεται Σε Συνεχές Reloading (Συνέντευξη)

O Γιάννης Μπέζος,O Πέτρος Φιλιππίδης Και O Ορφέας Αυγουστίδης Στο Texnes-Plus

Είδα Τον «Ριχάρδο Β΄- Το Ρέκβιεμ Ενός Βασιλιά», Σε Σκηνοθεσία Marlene Kaminsky

Βασίλη Μαυρογεωργίου: Τι Κόλλημα Έχεις Φάει Με Τα Ισπανικά Έργα;

Ρένη Πιττακή: «Δεν Υπάρχουν Πόλοι, Κέντρα Που Να «Συγκρατούν» Τους Ηθοποιούς»

Ο Κωνσταντίνος Χατζής Αλλάζει Κόμη Για Τον Ντοστογιέφσκι (Συνέντευξη) 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Είναι γεγονός ότι θα βιώσουμε την πιο δύσκολή καλοκαιρινή περίοδο των τελευταίων χρόνων και μαζί με εμάς και το ελληνικό θέατρο. O φόβος της πανδημίας που προκάλεσε ο νέος ιός, ο οποίος είναι άγνωστο πότε θα μας εγκαταλείψει, οδήγησε στην υιοθέτηση μέτρων για την προστασία των θεατών που απαιτούν πληρότητα 40% ακόμη και στους ανοιχτούς χώρους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να ακυρώσουν τις προγραμματισμένες παραστάσεις τους.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη συγκυρία το θέατρο συνεχίζει να είναι εκτός… εντατικής, να δημιουργεί και να εμπνέει, με τις μικρές ή μεγάλες οικονομικές θυσίες από όλους τους συντελεστές να στηρίζουν το εκάστοτε εγχείρημα.

Από το Εθνικό Θέατρο

Οι δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου θα είναι σίγουρα στην καλοκαιρινή θεατρική ατζέντα. Οι παραστάσεις θα κάνουν πρεμιέρα στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου αλλά και σε κάποια ακόμη επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της χώρας.

Όσον αφορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός, οι παραστάσεις θα παίζονται τρεις μέρες (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή).

Στις 17 Ιουλίου, όπως όλα δείχνουν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει στην παλαιότερη σωζόμενη αρχαία τραγωδία του Αισχύλου, τους «Πέρσες», στην οποία και θα πρωταγωνιστεί.

Στο αργολικό κοίλον θα δούμε ακόμη τη Λυδία Κονιόρδου και τους: Αργύρη Ξάφη, Αργύρη Πανταζάρα, Γιάννο Περλέγκα, Κωνσταντίνο Γαβαλά, Δημήτρη Παπανικολάου, Λαέρτη Μαλκότση, Βασίλη Αθανασόπουλο κ.ά.

Το επόμενο τριήμερο (24-26/7), ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο, όπου θα παρουσιάσει την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, με τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην πρώτη της εμφάνιση σε αττική κωμωδία, αλλά και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Στον εκλεκτό θίασο θα απολαύσουμε ακόμη τους: Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννη Κότσιφα, Στέλιο Ιακωβίδη, Βίκυ Βολιώτη, Νίκο Ψαρά, Μάνο Βαβαδάκη κ.ά.

Από το Κ.Β.Θ.Ε

Ένας ακόμη Αριστοφάνης θα… προσγειωθεί, πιθανότατα τον Αύγουστο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Γιάννης Ρήγας θα δώσει φτερά στους «Όρνιθες». Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών και χορευτών.

Άλλες παραγωγές

Ο Γιάννης Κακλέας μετά την ματαίωση του «Ορέστη» του Ευριπίδη, που θα σκηνοθετούσε για το Φεστιβάλ Αθηνών ετοιμάζεται να συναντήσει και πάλι τον Μπέκετ και το κλασικό αριστούργημα «Περιμένοντας τον Γκοντό» με μια υπέροχη τετράδα πρωταγωνιστών: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης και Ορφέας Αυγουστίδης. Η παράσταση θα ανέβει σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα.

Η πρεμιέρα αναμένεται στις 15 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα.

Μπορεί η πανδημία να έριξε πολύ γρήγορα αυλαία και στο θέατρο Ζίνα, όπου ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης παρουσίαζε με επιτυχία το έργο της Κάρολ Κριπ :«Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει» αλλά ο πρωταγωνιστής μαζί με τους Ναταλία Δραγούμη, Ευαγγελία Μουμούρη και Μέμο Μπεγνή –στη θέση του Κρατερού Κατσούλη‒ θα βγουν σε περιοδεία από τα μέσα Ιουλίου, ξεκινώντας από τα ανοιχτά θέατρα της πρωτεύουσας.

Σε μια παλιότερη επιτυχία τους θα επιστρέψουν ο Σπύρος Πούλης και ο Σπύρος Σπαντίδας, ο δεύτερος μάλιστα σε αυτή την εκδοχή θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για την κωμωδία «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ο θίασος θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με αφετηρία τα αθηναϊκά ανοιχτά θέατρα στα μέσα Ιουλίου.

Στην όμορφη αυλή του Θεάτρου Από Κοινού, στο Γκάζι, η Ελένη Γερασιμίδου θα παρουσιάσει μια παράσταση- οικογενειακή υπόθεση μαζί με τον Αντώνη Ξένο και την Αγγελική Ξένου. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική επιθεώρηση σε κείμενα του Δημήτρη Χαλιώτη, με τίτλο "Μένουμε...ταπί". Στο θίασο θα δούμε και τον Ανδρεά Βελέντζα.  Οι πρόβες έχουν ήδη ξεκινήσει και η πρεμιέρα αναμένεται για τα μέσα Ιουλίου. 

Η Νέα Παράσταση Των VASISTAS Έρχεται Σε 2 Εκδοχές

Οι Vasistas και η Αργυρώ Χιώτη επιστρέφουν με την παράσταση «No Man Is An Island Entire Of Itself», που θα παρουσιαστεί αρχικά στις 22, 23 και 24 Μαΐου ως ζωντανή παράσταση-performance μέσω της ιστοσελίδας emst.gr, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020.

Ενώ στα τέλη Ιουνίου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την παράσταση ως live-art έργο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Εκεί θα δούμε ζωντανά τους πέντε ηθοποιούς της ομάδας: Ειρήνη Κουμπαρούλη, Έκτορα Λιάτσο, Ρίτα Λυτού, Κώστα Σεβδαλή και Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη.

Η Αργυρώ Χιώτη που συνυπογράφει για μια ακόμη φορά με τον Ευθύμη Θέου σημειώνει για την παράσταση: «Δεν θεωρούμε ότι η ψηφιακή παράσταση μπορεί να συγκριθεί ή να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα με την άμεση επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια άλλη ξεχωριστή παραστασιακή εμπειρία, που θα συνομιλήσει μετέπειτα με την παρουσίαση του έργου στον φυσικό του χώρο. Προσκαλούμε τους θεατές να παρακολουθήσουν τώρα την ψηφιακή παράσταση και κατόπιν την παράσταση στον χώρο του ΕΜΣΤ. Η σύγκριση των δυο εμπειριών πιστεύουμε ότι αξίζει να καταγραφεί».