Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Αγαπά το θέατρο, το σχολείο και τα παραμύθια. Τα συνδύασε όλα και όταν μεγάλωσε αποφάσισε να κάνει το μάθημα της θεατρικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο. Στο σχολείο φτιάχνει με τα παιδιά φανταστικούς κόσμους για να ζήσουν μέσα σε αυτούς. Τα βράδια γράφει παραμύθια για να τα διαβάζουμε όλοι μαζί! Από τις εκδόσεις διάπλαση κυκλοφορούν "Της μουσικής το παραμύθι" κι "Ο Άνιχνος". Τον ελεύθερο χρόνο της βλέπει παραστάσεις και σκαρφίζεται παιχνίδια για να παίξουμε με αυτές. "Μια φορά κι έναν καιρό μια παράσταση ιδέες δίνει εκατό!"

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Παιδιά της ίδιας γης

Μιας μάνα η ελπίδα,

Άλλοι νερό πηγής κι άλλοι χωρίς πατρίδα,

Άλλοι φτωχοί και νηστικοί

Άλλοι ψέμα κι άλλοι αλήθεια

Άλλοι μαύροι, άλλοι λευκοί

Όλα ίδια όμως τα παραμύθια.

Είναι η τρίτη φορά που παρακολουθώ την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Volker Ludwig αυτή τη φορά στο Σύγχρονο Θέατρο.Και τώρα η ίδια συγκίνηση, η ίδια χαρά, ο ίδιος θαυμασμός! Πώς ένα κείμενο του 1970 έχει ακόμα τη δύναμη να μας κάνει να σκεφτούμε, να σταθούμε απέναντι στους ευατούς μας και την συμπεριφορά μας.

Η παράσταση αυτή πάντα με έκανε να σκεφτώ ότι πολύ εύκολα παίρνουμε τη θέση του άλλου- καταπιεστή, αλλά δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του άλλου- καταπιεζόμενου. Η ουσία της παράστασης είναι «μπες στα παπούτσια του άλλου». Στο αρχικό κείμενο ο μετανάστης ήταν ο Παπαδάκης, Έλληνας στη Γερμανία τη δεκατεία του 70…Ποιος να το περίμενε ότι ο Παπαδάκης, μερικές δεκαετίες αργότερα, θα άλλαζε θέση και θα ξεχνούσε τόσο εύκολα; Μα και με το Νουριάν τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο γιος του ο Πιρούζ ξεχνάει εύκολα κι αυτός και φέρεται σε έναν πιο αδύναμο με τον ίδιο τρόπο που καταδίκαζε μέχρι πριν από λίγο. Είναι ανάγκη να έρθουμε αντιμέτωποι με τον καθρέφτη μας για να καταφέρουμε να αλλάξουμε στάσεις και συμπεριφορές. Κι η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι ακριβώς αυτό. Μια ματιά στον καθρέφτη μας.

Η σκηνοθεσία του Β. Κουκαλάνι είναι αριστοτεχνική. Κρατά τις ισορροπίες και με χιούμορ μιλά στις καρδιές των μικρών θεατών, μιλώντας τη γλώσσα τους και χρησιμοποιώντας παραδείγματα της δικής τους καθημερινότητας. Τα σκηνικά και τα κουστούμια των Α. Σιάφκου & Α. Καρανάνου μας μεταφέρουν ιδανικά στο κάμπιγκ των καλοκαιρινών μας διακοπών. Μετά την παράσταση το τραγούδι τέλους των Active Member ακούγεται καθημερινά στο σπίτι μας! Ένα μεγάλο μπράβο στη «Συντεχνία του Γέλιου» και στους ηθοποιούς Γιάννη Βαρβαρέσο, Φώτη Λαζάρου, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστή Ραμπαβίλα, Φανή Ξενουδάκη και Αλέξανδρο Τούντα!

nouagiar

Η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι μια γροθιά στο στομάχι για όσα δυστυχώς συμβαίνουν ακόμα τόσο κοντά μας. Εύχομαι τα παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση να γίνουν η αφορμή να εστιάσουμε στις ομοιότητές μας!

 

ΠΡΙΝ …

  • Διαβάζουμε. Υπάρχουν πλέον δεκάδες βιβλία που αναφέρονται στο θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Κι άλλα τόσα που μιλάνε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όσα κι αν αναφέρω σίγουρα θα παραλείψω κάποιο. Για αυτό θα αναφέρω δύο που τονίζουν το πόσο όμοιοι είμαστε τελικά αν βγάλουμε από πάνω μας όσα οι άλλοι μας φόρεσαν ως ταμπέλες. Το ένα είναι το παραμύθι του Ντιμίτερ Ινκιοφ «Ο ψηλός νάνος και ο κοντός γίγαντας». Βρίσκεται στο βιβλίο του «Ιστορίες μιας αυτόματης γιαγιάς» (εκδ. Πατάκης) και δείχνει πώς ένας ψηλός νάνος κι ένας κοντός γίγαντας ανατρέφονται να μισούν ο ένας τον άλλον, μέχρι που εντελώς τυχαία συναντιούνται….Η άλλη ιστορία είναι «Ο εχθρός» των Κάλι Νταβίντε & Μπλοχ Σερζ (εκδ. Πατάκης). Σε έναν πόλεμο δυο εχθροί μισούν ο ένας τον άλλον μέχρι που μια νύχτα ανακαλύπτουν μια διαφορετική αλήθεια…

exr

 

b97019.jpg

  • Ζωντανοί σύνδεσμοι. (Για μεγάλες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Είναι ένα παιχνίδι που στόχος του είναι να δείξει πώς τελικά έχουμε πολύ περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Καθόμαστε σε κύκλο και ακουμπάμε τη μια παλάμη μας κάτω. Ξεκινά ένας λέγοντας «Βγάζω το χέρι μου γιατί φοράω δαχτυλίδι όπως και η Ζωή». Αμέσως το λόγο παίρνει παίρνει η Ζωή που πρέπει να βρεί ένα κοινό στοιχείο με κάποια άλλη παλάμη του κύκλου. «Βγάζω το χέρι μου γιατί έχω κομμένα νύχια όπως ο Μάρκος». Τον λόγο παίρνει ο Μάρκος, κ.ο.κ. Καθένας πρέπει να σκέφτεται κάτι διαφορετικό. Στα χρόνια που έχω παίξει αυτό το παιχνίδι τα παιδιά με έχουν εκπλήξει ευχάριστα. Έχω ευλογηθεί με απαντήσεις «βγάζω τα χέρια μου γιατί στις φλέβες μου τρέχει αίμα όπως και στις φλέβες του…./ γιατί με τα χέρια μου χαϊδεύω όπως και η…», κ.λπ. Τελικά είμαστε περισσότερο όμοιοι παρά διαφορετικοί.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ

  • Εμένα με νοιάζει: Στο παιχνίδι αυτό σκοπός είναι να μην χάσει κανείς! Αρχικά ο/ η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός δίνει μυστικά έναν αριθμό στο κάθε παιδί. Στη συνέχεια ξεκινά να λέει μια ιστορία την οποία τα παιδιά αναπαριστούν. Σιγά σιγά αναφέρονται διάφορα «ατυχήματα». «Εκεί που έτρωγαν ολοι μαζί το νο2 πνίγηκε με ένα κόκαλο./ Έβρεχε τόσο πολύ που το νο14 γλίστρησε κι έπεσε», κ.ο.κ. Το παιδί που ακούει το νούμερό του πάει να πέσει και τα υπόλοιπα πρέπει να το προλάβουν πριν πέσει. Αν πέσει τότε βγαίνει εκτός (ίσως θέλετε στην επόμενη «σωτήρια παρέμβαση» να επιστρέφει). Στόχος τα παιδιά που θα «σωθούν» να είναι περισσότερα από αυτά που «βγήκαν». Η δραστηριότητα γίνεται πιο ελκυστική αν βάλετε μουσική και πείτε μια όμορφη ιστορία! Για μεγαλύτερη ένταση μπορεί ο / η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός να φωνάζει ταυτόχρονα και δυο ή τρία νούμερα.
  • Σχεδίες διάσωσης: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Απλώνουμε κάτω εφημερίδες και ξεκινάμε να λέμε μια ιστορία την οποία τα παιδιά παίζουν. Κάθε φορά όμως που ακούγεται η λέξη «καρχαρίας» τα παιδιά πρέπει να τρέξουν πάνω στις εφημερίδες. Σταδιακά οι εφημερίδες μειώνονται, οπότε τα παιδιά πρέπει να συνεργαστούν και να πρσπαθήσουν να βρουν τρόπους να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πάνω σε μια εφημερίδα.
  • Κι αν ήσουν εσύ; Για εκπαιδευτικούς προτείνω ανεπίφυλακτα το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Κι αν ήσουν εσύ;». Είναι ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με βιωματικές δραστηριότητες, και τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος.
    Υλοποιείται από τον Φεβρουάριο 2015 από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. 

Δείτε την παράσταση, μιλήστε με τα παιδιά σας, παίξτε, βιώστε το μύνημά της με κάθε τρόπο. Γιατί μόνο έτσι δε θα χρειαστεί το θεατρικό έργο του Volker Ludwig, να διασκευαστεί σε λίγα χρόνια έχοντας ως πρωταγωνιστές μια άλλη εθνικότητα…Είχε πει ο Κάρολος Κουν «Το θέατρο ως μορφή τέχνης δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια».

Η γη αυτή είναι για όλους,

δεν έχει κάποιους εκλεκτούς ούτε και πρώτους ρόλους

Φωνάξτε δυνατά

Άγρια θεριά και ήμερα

Δε θα μας βρούνε χωριστά

Κάνουμε αρχή από σήμερα

Από Σπυριδούλα Μπιρμπίλη 

18 μήνες μετά…..Ποιός να το περίμενε! Επιτέλους όμως ξαναζήσαμε και πάλι τη μαγεία να σβήνουν τα φώτα κι ένας ολόκληρος κόσμος να ζωντανεύει μπροστά μας! Επιτέλους θέατρο και πάλι!!!! Κι ήμασταν τόσο τυχεροί που η πρώτη μας παράσταση ήταν «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου», της Άλκης Ζέη σε εκπληκτική σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

megalos peripatos tou petrou 2

Η υπόθεση γνωστή και πάντα επίκαιρη. Αυτή την εβδομάδα λίγο περισσότερο επίκαιρη λόγω της εθνικής επετείου. Αλλά το «Ποτέ ξανά» υπάρχει πάντα μέσα μας. Ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά να μην πεινάσουν παιδιά, ποτέ ξανα να μην χρειαστεί να στερηθούμε ελευθερίες με κόπο κατακτημένες.

Ερμηνεία, σκηνικά, μουσική, φώτα και κουστούμια μας μεταφέρουν στα μαύρα εκείνα χρόνια του πολέμου και της κατοχής. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί κατάφεραν να μας μαγέψουν.

omegalos

Μια επέτειος αξίζει να γιορτάζεται με όλους τους τρόπους. Ο δικός μου φόρος τιμής λοιπόν σε όσους πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι θα είναι παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 

ΠΡΙΝ …

  • Διαβάζουμε. «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» της Άλκης Ζέη. Αν ακόμα δεν το έχετε διαβάσει βάλτε το στις προτεραιότητές σας. Ένα επίσης εξαιρετικό βιβλίο που μιλάει με απλό και κατανοητό τρόπο για τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου είναι το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Το έπος του ‘40» (εκδ. Παπαδόπουλος). Ειδικά για μικρότερες ηλικίες καθώς είναι σύντομο και γραμμένο σε έμμετρο λόγο.
  • Ρόλος στον τοίχο. Είναι μια τεχική του εκπαιδευτικού θεάτρου με την οποία κατανοούμε το ρόλο και τα συναισθήματά του. Σχεδιάζετε ένα ανθρώπινο περίγραμμα. Ρωτάτε το παιδί πώς αισθάνεται σήμερα που θα πάτε στο θέατρο και το γράφετε έξω από το περίγραμμα. Χαρά που δεν έχουν σχολείο; Ανυπομονησία να δουν τους φίλους τους; Μετά την παράσταση μπορείτε να ρωτήσετε τα παιδιά πώς νομίζουν ότι αισθανόταν ο Πέτρος και να γράψετε τις απανήσεις τους μέσα στο περίγραμμα. Εναλλακτικά αντί για συναισθήματα μπορείτε να γράψετε έξω και μέσα από το περίγραμμα τι κάνει τα παιδιά και τον Πέτρο αντίστοιχα χαρούμενους. Θα συνειδητοποιήσουν πόσα από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα, όπως π.χ. μια φέτα ψωμί, ήταν λόγος να ενθουσιαστούν τα παιδιά της εποχής εκείνης.

 

 original 5505724 3

ΚΑΙ ΜΕΤΑ

  • Κατασκευή- Δημιουργική γραφή: Θυμάμαι ακόμα πόσο εντύπωση μου είχε κάνει ως παιδί όταν είχα διαβάσει τότε στο βιβλίο της Άλκης Ζέη ότι ο Θόδωρος, δηλαδή η χελώνα, ζει τόσα πολλά χρόνια! Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν να γράφαμε κι εμείς στην πλάτη μιας χελώνας ένα μήνυμα για το μέλλον; Τι θα μπορούσε να γράψει ένα παιδί του 2021 που να έχει νόημα να διαβαστεί από ένα άλλο παιδί σε 20,30 ή 50 χρόνια από τώρα; Φυσικά δε θα ταλαιπωρήσουμε μια αληθινή χελώνα αλλά θα μπορούσαμε να γράψουμε κάτι σε ένα «καβούκι» από χαρτί ή, γιατί όχι, από πηλό! Ζωγραφίστε λοιπόν μια όμοφη χελωνίτσα κι αφήστε το μήνυμά σας στις επόμενες γενιές!

 

8iAgRRyia1

  • Τα ξαφνιάσματα: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο Πέτρος είναι ένα παιδί, πάνω κάτω ίδιας ηλικίας με τους θεατές της παράστασης. Ξαφνικά η ζωή του θα αλλάξει, όσα ήξερε μέχρι τότε θα ανατραπούν βίαια κι εκείνος θα ξεκινήσει έναν «περίπατο» διαφορετικό. Δεν παύει όμως να είναι παιδί που πάντα θέλει να παίξει και να γελάσει. Ακόμα κι όταν πεινάει. Στο παιχνίδι αυτό θα εξερευνήσουν τα παιδιά σωματικά πώς είναι να ζεις μια κατάσταση και ξαφνικά να αλλάζουν όλα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστάσεις που πλησιάζουν έστω και ελάχιστα όσα βίωσε ο Πέτρος. Είναι μονάχα ένας τρόπος να βιώσουμε μια ξαφνική αλλαγή και πως αυτή επηρεάζει άμεσα την αντίδρασή μας. Και συζητώντας μετά με τα παιδιά να δούμε πώς σκέφονται ότι επηρέασε ο πόλεμος τον Πέτρο.

Βάζοντας μουσική καλούμε τα παιδιά να κινηθούν στον χώρο δίνοντας μια ορισμένη συνθήκη. Π.χ. «Περπατάς χαρούμενος μια ηλιόλουστη μέρα και στρώνεις τα πράγματα σου για πικ νικ». Αφού αφήσουμε τα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν σωματικά για λίγο την κατάσταση, σταματάμε τη μουσική και λέμε «Ξαφνικά….έπιασε μια καταρρακτώδης βροχή!». Τι θα κάνουν τα παιδιά; Πώς θα φανεί αυτό σωματικά; Ιδέες για «ξαφνικές αλλαγές» θα σκεφτείτε πολλές αν ανατρέξετε απλώς στην καθημερινότητά μας. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές κι ανατροπές! «Μαγειρεύεις και περιμένεις να έρθει η αγαπημένη σου δασκάλα. Ξαφνικά…..το φαγητό μυρίζει καμμένο!/ Ετοιμάζεσαι για τη γιορτή του σχολείου όπου έχεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ξαφνικά…..το πρόσωπό σου γεμίζει σπυράκια!» και πολλά πολλά ακόμα!

Ας παίξουμε όλοι μαζί και πάλι! Ας δούμε θέατρο! Ας διασκεδάσουμε! Να χαρούμε την ελευθερία μας, να βγαίνουμε στους δρόμους κι ας ευχηθούμε κι εμείς μαζί με τους ηθοποιούς «Ποτέ ξανά!»

Αγαπημένα μου παιδιά και...«μεγάλα παιδιά», μπορεί να μην έχει παραστάσεις αλλά το παιχνίδι ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ δε σταματά! Όπως σας έδινα ιδέες για μέσα στο σπίτι έτσι και τώρα σας έχω μερικές ιδέες για να παίξετε στο σαλόνι του σπιτιού σας το οποίο θα μεταμορφωθεί!!! Φαντασία και καλή διάθεση και ας ξεκινήσουμε να παίζουμε! Οι ιδέες αυτήν την φορά είναι στην εκπαιδευτική τηλεόραση της ΕΡΤ2.
 
Σας φιλώ,
Σπυριδούλα
 
 

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Πάει ένας μήνας που είδα την παράσταση αυτή. Μου άρεσε πάρα πολύ αλλά συνέχεια κάτι άλλο έπρεπε να γίνει κι έτσι έμενε μισοτελειωμένο το κείμενο. Σήμερα όμως θυμήθηκα την πρώτη σκηνή της παράστασης. Ξεκινά με τον Όλιβερ να γιορτάζει τα γενέθλιά του. Κι ενώ όλοι είμαστε τόσο χαρούμενοι, όλα αλλάζουν. Ήταν ένα όνειρο που έσβησε. Ο Όλιβερ είναι στο ορφανοτροφείο και στα ορφανοτροφεία δε γιορτάζουν γενέθλια. Και κάπως έτσι, σήμερα ειδικά, σκέφτηκα να τελειώσω το κείμενο για τον Όλιβερ.

Η πολυδιαβασμένη ιστορία του Όλιβερ Τουίστ ανέβηκε στο θέατρο του Ελληνικού κόσμου. Ο Όλιβερ Τουίστ, ο ήρωας που όλοι συμπονέσαμε και αγαπήσαμε, το παιδί που παρόλες τις δυσκολίες της ζωής του κράτησε τον ακέραιο και έντιμο χαρακτήρα του μας συγκίνησε και μας προβλημάτισε. Άραγε οι δύσκολες καταστάσεις αλλοιώνουν τον χαρακτήρα μας; Μπορούμε να μείνουμε αλώβητοι από όσα μας έχει γράψει η μοίρα και να έχουμε εμπιστοσύνη ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά;

Είναι αλήθεια ότι πολλά παιδιά στο κοινό συγκινήθηκαν και στενοχωρήθηκαν με όσα υπέφερε ο Όλιβερ. Ο γιος μου (όχι πολύ διαχυτικός συνήθως) κόλλησε πάνω μου. Όμως το χαμόγελο του γιου μου, όταν τελικά η δικαιοσύνη αποκαθίσταται και ο Όλιβερ βρίσκει μια οικογένεια, ήταν η τρανή απόδειξη ότι τελικά τα παιδιά πρέπει να έρχονται σε επαφή με τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ήταν το χαμόγελο της κάθαρσης, της ηθικής αποκατάστασης του ήρωα, που κάνει τον θεατή να λυτρώνεται. Ήταν το χαμόγελο της ενσυναίσθησης, όταν έχεις συμπάσχει με τον ήρωα και τελικά χαίρεσαι με την χαρά του. Ήταν το χαμόγελο που εύχομαι σύντομα να δούμε όλοι γύρω μας.

Η διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη μας μετέφερε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Ορφανοτροφείο, μικροσυμμορίες, δικαστήριο, το σπίτι του κυρίου Μπράουνλόου, όλα ζωντάνεψαν μπροστά μας μέσα από τα σκηνικά και τα κουστούμια της Μαρίας Φιλίππου, καθώς και με τη βοήθεια των video art της Ερατούς Τζαβάρα. Η πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Οικονόμου απόλυτα σύμφωνη με το πνεύμα της εποχής και της παράστασης. Υπέροχη όλη η ομάδα των ηθοποιών με τον Ρένο Χαραλαμπίδη, τον Διονύση Πιφέα, τον Τάσο Κωστή και τη Μαρία Αντουλινάκη να κλέβουν τις εντυπώσεις.

Κι αυτή τη φορά τα παιχνίδια που προτείνουμε έχουν ως αφορμή την παράσταση του Όλιβερ Τουίστ αλλά αναγκαστικά εμπνευσμένα από μια πραγματικότητα υπαρκτή και διαφορετική…

 

Twist3

ΠΡΙΝ KAI META

  • Διαβάζουμε. Ακόμα κι αν τα παιδιά σας είναι πολύ μικρά για να διαβάσουν τον Όλιβερ Τουίστ του Κάρολου Ντίκενς, μπορείτε να τους διαβάσετε κάποια από τις διασκευές που κυκλοφορούν. Ή να δείτε μαζί τους την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν.

oliver

  • Αλλάζουμε το τέλος. Στον Όλιβερ Τουίστ το τέλος είναι αυτό που μας προσφέρει ανακούφιση. Το γεγονός ότι όλα τελικά πήγαν καλά, ότι βρήκε αυτό που του άξιζε. Έτσι αγαλλιάζουν οι παιδικές ψυχές και αποκτούν πίστη ότι ο κόσμος αυτός είναι δίκαιος και στο τέλος οι καλοί θα ανταμειφθούν. Υπάρχουν κάποια παραμύθια που δεν σας ικανοποιεί το τέλος; Ας το αλλάξουμε και μέσα από αυτή την αλλαγή τα παιδιά θα νιώσουν ότι παρεμβαίνουν, ότι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη ροή της ιστορίας και να γίνουν κυρίαρχοι των καταστάσεων.

  • Ένα όνειρο: Το θεατρικό έργο ξεκινά με τον Όλιβερ να γιορτάζει τα γενέθλιά του. Τούρτες, δώρα, καπελάκια, όμορφα ρούχα και χαμόγελα. Σύντομα όμως όλα σβήνουν κι ο Όλιβερ συνηδειτοποιεί ότι είναι ακόμα στο ορφανοτροφείο. Τα όνειρα φαίνεται να ήταν αυτά που κρατούσαν τον Όλιβερ. Άλλωστε τα όνειρα δε μας κρατάνε όλους; Ας σκεφτούμε λοιπόν το πιο όμορφό μας όνειρο. Να το σκεφτούμε όμως με κάθε λεπομέρεια! Τι φοράμε τη μέρα που το όνειρό μας πραγματοποιείται, ποιος είναι δίπλα μας, τι ακούγεται, πώς μυρίζει ο άερας; Κι αφού κλείσουμε τα μάτια και «ζήσουμε το όνειρό μας» ας το ζωγραφίσουμε! Ή ας το γράψουμε!

epitrapezio when i dream 1000 1349827

Δεν υπάρχει πιο ταιριαστός επίλογος αυτήν τη στιγμή από το σημείωμα της ίδιας της σκηνοθέτιδος Κωνσταντίνας Νικολαϊδη…

Σκληρό έργο σε πολλά σημεία, βαθιά συγκινητικό σε άλλα, πολύ κωμικό επίσης και με έντονο σασπένς! Όπως είναι και η ίδια η ζωή, που μέσα από τα καλά και τα κακά της, μας ξεδιπλώνει τη μαγεία της και μας φέρνει κάθε φορά ένα βήμα πιο κοντά στην Αγάπη και στην Αγκαλιά. Μια Αγκαλιά που μας ψιθυρίζει γλυκά «Κράτα γερά. Όλα θα πάνε καλά.». Μια Αγκαλιά που, όπως κι ο μικρός Όλιβερ, όλοι βαθιά μέσα μας επιζητούμε.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Φωτεινή Μεγαλούδη
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνογραφία/Σχεδίαση προβολής ορφανοτροφείου/Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Στίχοι τραγουδιών: Μαγδαληνή Παλιούρα/Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Χορογραφίες/Κινησιολογία: Χριστίνα Φωτεινάκη
Φωτισμοί: Αργύρης Θέος
Video art: Ερατώ Τζαβάρα
Make-up artist: Ράνια Γιαννάκη
 
Πρωταγωνιστούν: Ρένος Χαραλαμπίδης, Τάσος Κωστής, Κωνσταντίνος Κάππας, Μαρία Αντουλινάκη
 
Όλιβερ Τουίστ ο Διονύσης Πιφέας
 
Μαζί τους οι: Τατιάνα Μελίδου, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Ρίνος Τζάνης
 
Επίσης, παίζουν με αλφαβητική σειρά:
 
Αντώνης Βαρθαλίτης, Ρεβέκκα Γιαννάκη, Παναγιώτης Δελαβίνιας, Βαγγέλης Ζάπας, Γιώργος Ιωσηφίδης, Θανάσης Καφενταράκης, Μάριος Μακρόπουλος, Λίνος Μάνεσης, Αθανάσιος Μυλωνόπουλος, Χρήστος Σωνάκης, Κωνσταντίνος Τσουμπάρης, Μαρία Μελίτα Ψυχογυιοπούλου

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Το άρθρο αυτό θα είναι λιγάκι διαφορετικό, γιατί διαφορετικές είναι και οι μέρες που ζούμε…Ο Μινώταυρος έμελλε να είναι η τελευταία παράσταση που είδαμε μαζί με τα παιδιά μου τέσσερις ημέρες πριν τα θέατρα κλείσουν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τότε βέβαια δεν το ξέραμε. Αρχικά σκέφτηκα να μην γράψω κάτι για την παράσταση. Τι νόημα θα είχε τώρα πια; Μετά το μούδιασμα των πρώτων ημερών όμως σήμερα ξαναέφερα στο μυαλό μου τον Μινώταυρο. Κι έκανα κάποιες σκέψεις που σκέφτηκα να μοιραστώ.

Ο Θησέας, ένα παλικάρι 16 χρονών ξεκινά να νικήσει τον Μινώταυρο, ένα τέρας που σκοτώνει. Ο πατέρας του, μεγαλύτερος σε ηλικία, μένει πίσω. Ο Μινώταυρος είναι κλεισμένος σε ένα λαβύρινθο, δύσκολο να τον βρεις πριν σε βρει εκείνος κι αν τελικά τον βρεις είναι αδύνατο να τον σκοτώσεις. Ο Θησέας όμως τον βρίσκει και τον εξολοθρεύει. Και τελικά επιστρέφει νικητής χάρη στη βοήθεια του έξω κόσμου, της Αριάδνης που του έδειξε πώς θα βρει τον δρόμο. Ο καθένας βοηθά με τον τρόπο του.

Οι μύθοι είναι ο αρχέγονος λόγος, αυτός ο λόγος που πάντα κάτι έχει να μας πει ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες. Δεν αξιώνω τον λόγο του αναλυτή, απλώς καταγράφω τι λέει σε μένα ο μύθος του Μινώταυρου, τη δεδομένη στιγμή με τις δεδομένες συνθήκες. Ο Μινώταυρος όσο φοβερό τέρας κι αν είναι, κι όσο καλά κι αν κρύβεται στο τέλος θα νικηθεί! Και θα νικηθεί από έναν άνθρωπο. Στη νίκη θα συμβάλλουν κι όσοι δεν θα έρθουν σώμα με σώμα με το θηρίο, αλλά θα προσφέρουν τη βοήθειά τους από μακριά με τρόπους διαφορετικούς. Όταν πια το τέρας εκλείψει θα πρέπει να βγάλουμε τα μαύρα πανιά από το πλοίο μας. Να επιστρέψουμε στην χαρά της ζωής. Κι ο μύθος μου λέει και κάτι άλλο. Όσοι περιμένουμε σκαρφαλωμένοι στον βράχο τα νέα, καλό είναι να μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα και να μην γκρεμοτσακιστούμε από τα βράχια βλέποντας μαύρα πανιά. Ας έχουμε την υπομονή και την φρόνηση να ελέγξουμε τα γεγονότα πριν βγάλουμε συμπεράσματα. Ίσως τα χαρμόσυνα νέα να είναι τελικά ήδη εδώ απλώς να ξέχασαν να αλλάξουν τα πανιά…

Θα ήταν άδικο ίσως να μην αναφερθώ έστω κι ονομαστικά στους συντελεστές μιας παράστασης που μου έδωσαν τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Άλλωστε ο Μινώταυρος που με έκανε να σκεφτώ όλα τα παραπάνω είχε τη μορφή που του έδωσε η Χριστίνα Κουλουμπή (σκηνικά και κουστούμια) και τον δικό της λαβύρινθο έχω στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι τη μάχη. Η σκηνοθετική ιδέα της Κάρμεν Ρουγγέρη και της Χριστίνας Κουλουμπή να παρουσιάσουν με αστείο τρόπο τους άθλους του Θησέα ώστε να μην φοβίσουν τα παιδιά ας μας καθοδηγεί τις μέρες αυτές στο πως παρουσιάζουμε τα γεγονότα και στο τι αφήνουμε να ακουστεί. Και φυσικά ένα μεγάλο μπράβο σε όλο τον θίασο (Κατερίνα Γεωργάκη, Μάιρα Γεωργάρου, Άρης Δελαγραμμάτικας, Χριστίνα Κουλουμπή, Μανώλης Κλωνάρης, Γιώργος Μπανταδάκης, Σταύρος Νίνης, Σωτήρης Σουριανός, Βασίλης Τσιγκριστάρης). Με κρητική λύρα, μαντινάδες, παραδοσιακά κρητικά τραγούδια και στίχους του Ανδρέα Κουλουμπή ειδικά προσαρμοσμένους στην παράσταση, ζήσαμε την περιπέτεια του Θησέα και μας συνεπήρε το θάρρος του και η αγωνιστικότητά του.

Τα παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ δείτε τα ως προτάσεις για παιχνίδι άσχετα αν έχετε δει ή όχι την παράσταση

ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…

  • Διαβάζουμε. Διαβάστε το μύθο του Μινώταυρου και συζητείστε με τα παιδιά σας. Ποιο είναι αυτό το φοβερό τέρας; Το φοβούνται; Μπορεί να νικηθεί; Ίσως σας αποκαλυφθούν πράγματα που σκέφτονται αλλά δεν μπορούν να εκφράσουν. Ένα ανέμελο πρωινό, πάνω από δυο εβδομάδες πριν, η πεντάχρονη κόρη μου είχε ρωτήσει «μπαμπά αυτός ο κορονομιός είναι τέρας;». Στα παιδικά μάτια κάθε τι κακό έχει τη μορφή τέρατος κι έχουν ανάγκη να ακούσουν ότι τα τέρατα μπορούν να νικηθούν και στο τέλος πάντα έτσι συμβαίνει.

minotauros

  • Οδηγώντας τον τυφλό. Ένας είναι ο «τυφλός» κι ο άλλος ο οδηγός. Ο οδηγός πρέπει να οδηγήσει τον «τυφλό» του με φωνητικές οδηγίες για να φτάσει από το ένα μέρος στο άλλο. Στον χώρο μπορείτε να βάλετε τεχνητά εμπόδια ώστε η διαδρομή να είναι δαιδαλώδης. Ένα σκαμπό, μια τσάντα, ένα τετράδιο ή βιβλίο. Ο οδηγός είναι υπεύθυνος για τον «τυφλό» του και πρέπει να τον οδηγήσει στο τέρμα με ασφάλεια χωρίς να σκουντουφλήσει στα εμπόδια.

  • Κατασκευή: Ό,τι έχει μορφή είναι πιο εύκολο να νικηθεί. Μπορείτε να κατασκευάσετε την μάσκα με χαρτοσακούλα του μπακάλη και προσθέτοντας κέρατα από χαρτί. Ζωγραφείστε την και γίνετε για λίγο Μινώταυροι.

  • Παιχνίδι: Το παιχνίδι αυτό ονομάζεται Θησέας και Προκρούστης και υπάρχει στο βιβλίο των Φωτεινής Τσάμπρα και Ζωής Σκαλίδη «10 Παιχνίδια με Θεούς, Ημίθεους και Νύμφες» (εκδ. Ελληικά Γράμματα). Χρειαζόμαστε έναν Προκρούστη και υποψήφιους για τον τίτλο του Θησέα. Η Α’ δοκιμασία είναι να ξαπλώσουν οι υποψήφιοι στο έδαφος με γυμνές πατούσες. Ο «Προκρούστης» προσπαθεί να γράψει με μαρκαδόρο το όνομά τους πάνω στις πατούσες των παικτών. Οι παίκτες που θα αντέξουν τη δοκιμασία αυτή (ενώ γαργαλιούνται) περνούν στη δεύτερη φάση του παιχνιδιού. Στη Β’ δοκιμασία ο «Προκρούστης» γαργαλά στις γυμνές πατούσες τους ξαπλωμένους παίκτες με ένα φτερό για μισό λεπτό. Οι παίκτες που δε θα κινηθούν καθόλου για τριάντα δευτερόλεπτα περνάνε στην τρίτη φάση του παιχνιδιού. Στην Γ’ δοκιμασία ο «Προκρούστης» δένει και τα δύο πόδια των παικτών με ένα λάστιχο. Με το σύνθημα οι παίκτες προσπαθούν ανοίγοντας τα πόδια τους να τεντώσουν το λάστιχο όσο πιο πολύ μπορούν. Κατόπιν ο «Προκρούστης» μετρά με το μέτρο το άνοιγμα του κάθε λάστιχου. Θησέας ανακηρύσσεται ο παίκτης που έχει τεντώσει πιο πολύ το λάστιχό του.

 

10 paixnidia

Ας παίξουμε όλοι μαζί, ας ξορκίσουμε έτσι το κακό με γέλιο και παιχνίδι. Κι ας ήμαστε όλοι σίγουροι ότι όσο δυνατός κι αν είναι ο «Μινώταυρος», ο θνητός Θησέας είναι πιο δυνατός και πιο έξυπνος. Και στο τέλος θα τον νικήσει….

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη 

Ρωμαίε τι σημαίνει τ’ όνομά σου

Σε ψάχνω μες στους μύθους κι είσαι εδώ.

Ρωμαίε τι σημαίνει τ’ όνομά σου

Στο θέατρο απόψε θα το βρω.

 

«Μια περιπέτεια για τον Ρωμαίο» και μαζί με τον μικρό κι αξιολάτρευτο ποντικό θα κάνουμε κι εμείς ένα ταξίδι στην «περιπέτεια» που ονομάζεται θέατρο και εκείνη την άλλη περιπέτεια, του έρωτα!

Ο διευθυντής σκηνής, το τρίτο κουδούνι, τα φώτα, τα σκηνικά και τα κουστούμια αλλά αλλά κι ο ίδιος ο Σαίξπηρ με την πιο διάσημη ιστορία του μας συστήνουν τον κόσμο του θεάτρου. Τα παιδιά παρακολουθούν τον Ρωμαίο στο ταξίδι του μέσα στο θέατρο και μαθαίνουν τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν μια θεατρική παράσταση ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν διάφορα είδη κούκλας. Από δαχτυλόκουκλα και μαρότα, μέχρι muppet και εντυπωσιακές γιγαντόκουκλες! Η Μαρία και η Σπυριδούλα Παπαγεωργίου καταφέρνουν να μας εντυπωσιάσουν ακόμα μια φορά με τις κατασκευές τους, την διασκευή τους, το παίξιμό τους αλλά και την άψογη επαφή με το νεαρό κοινό. Άμεσες και γλυκύτατες θυμίζουν «μαμάδες» που θέτουν όρια, χωρίς να μαλώνουν και μας αφηγούνται υπέροχες ιστορίες, ενώ μετά το τέλος της παράστασης είναι πρόθυμες να απαντήσουν στις ερωτήσεις των μικρών θεατών.

Κι επειδή όπως μας έμαθαν οι γονείς του Ρωμαίου «στο θέατρο το παν είναι η συνεργασία» να πούμε ότι το υπέροχο κείμενο της Μαρίας Παπαγιάννη με τις εντυπωσιακές κατασκευές της Μαρίας και της Σπυριδούλας Παπαγεωργίου ντύνει αριστοτεχνικά η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου. Το βράδυ μετά την παράσταση άκουσα την μικρή μου κόρη να σιγοτραγουδά τους στίχους!

Ο Ρωμαίος μας έμαθε τόσα πράγματα μέσα από το παιχνίδι του κουκλοθεάτρου κι εμείς σκεφτήκαμε μερικά παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 

romeo 2019 4

 

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Παπαγιάννη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Ένα υπέροχο κείμενο για μικρά και μεγάλα παιδιά. Επίσης θα μπρούσατε να διαβάσετε και το βιβλίο «Σε μια σκηνή θεάτρου όπου όλα είναι μαγικά» (εκδ.Κέδρος) των Κατερίνα Μπάκα- Ματιάτου και Παναγιώτας Στρίκου- Τομόπουλου. Μια ιστορία- ταξίδι για το θέατρο, τα είδη του και τους ανθρώπους του, που με παραμυθένιο τρόπο μυεί τα παιδιά στον κόσμο του θεάτρου.

patakis

  • Κατασκευή. Πριν την παράσταση δοκιμάστε να φτιάξετε έναν δικό σας Ρωμαίο και να τον πάρετε στην παράσταση να τη δει. Μη μείνει παραπονεμένος κι αυτός ότι δεν είδε ποτέ του παράσταση! Μην ανησυχείτε για το τεχνικό μέρος της κατασκευής. Χρειάζεσετε μόνο φαντασία και υλικά που έχετε ήδη σπίτι. Μια ιδέα είναι μαρότα με πλαστικά κουταλάκια, κουτάλες ή γλωσσοπίεστρα.

 

paidiko

ΜΕΤΑ…

  • Απόψε αυτοσχεδιάζουμε: (Για ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Αφού δείτε την παράσταση μην χάνετε καιρό! Μοιράστε ρόλους και το παιχνίδι ξεκινά! Αν δεν μπορείτε να γράψετε την δική σας ιστορία (λόγω έλλειψης χρόνου φυσικά και όχι λόγω έλλειψης έμπνευσης!) βρείτε μια ιστορία γνωστή (γιατί όχι και την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ή ένα απόσπασμά της;), ένα παραμύθι, ένα περιστατικό που σας συνέβη και κάντε το παράσταση. Παράσταση όμως αληθινή με τα όλα της. Με σκηνοθέτη, με φώτα (ακόμα κι αν απλώς αναβοσβήνετε την λάμπα της τάξης ή έχετε έναν φακό για έξτρα δυνατότητες), με κουστούμια, φροντιστήριο, διευθυντή σκηνής και βρείτε κι άλλους ακόμα συντελεστές μιας παράστασης. Μουσική, αφίσα, κατασκευή προγράμματος. Μην μοιράσετε όλους τους ρόλους και ξεμείνετε από ηθοποιούς. Κάποιοι από εσάς πρέπει να παρουσιάσουν την ιστορία, μην το ξεχάσετε!

  • Γινόμαστε κούκλες. Ένας είναι ο κουκλοπαίχτης και ο άλλος η μαριονέτα. Ο κουκλοπαίχτης «πιάνει» τα φανταστικά σκοινάκια της μαριονέτας και κινεί την μαριονέτα- παιδί. Η μαριονέτα μπορεί να έχει σκοινάκια όχι μόνο στα χέρια και στα πόδια αλλά και στο κεφάλι, στην μύτη, στην πλάτη, στα μάγουλα, στα γόνατα ή στην κοιλιά. Χρειάζεται συγκέντρωση και αργές απαλές κινήσεις και το αποτέλεσμα είναι μαγικό.

romaios

  • Ο σκηνοθέτης μας μαθαίνει να στεκόμαστε στη σκηνή. Ένα παιδί είναι ο σκηνοθέτης και ορίζει τον χώρο των θεατών και τη σκηνή. Ο σκηνοθέτης λέει σε όλους να προχωρήσουν στη σκηνή. Τα υπόλοιπα παιδιά προχωρούν και πηγαίνουν όπου θέλουν, αλλά πρέπει να σκέφτονται πως θα είναι καλύτερα ορατοί σε ένα φανταστικό κοινό. Σε κάποια στιγμή ο σκηνοθέτης φωνάζει «εικόνα σκηνής» και όλοι πρέπει να παγώσουν αμέσως. Ο σκηνοθέτης κινείται στον «χώρο των θεατών» για να ελέγξει ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι ορατοί. Αν ο σκηνοθέτης φωνάξει «εικόνα σκηνής» και κάποιος έχει γυρισμένη την πλάτη του στο κοινό, ή κάποιος κρύβει ή κρύβεται από κάποιον, μένει εκτός παιχνιδιού και παίρνει το ρόλο του θεατή για να βοηθά το σκηνοθέτη να κρίνει τις επόμενες φορές ποιος είναι εκτός παιχνιδιού. Ο σκηνοθέτης λέει «περπατήστε στη σκηνή» και το παιχνίδι συνεχίζεται. Ο εμψυχωτής μπορεί να προσθέσει κι άλλους κανόνες για να κάνει το παιχνίδι πιο δύσκολο. Για παράδειγμα, μπορεί να πει σε όλους τους παίκτες να κάνουν δραματικές και μεγαλοπρεπείς κινήσεις ή ότι όλοι πρέπει να γελάνε.

Ο Ρωμαίος είναι η περιπέτεια του θεάτρου. Είναι αυτός που μας μυεί στα μυστικά του. Είναι ωραίο να βλέπουμε θέατρο, να παίζουμε, να ονειρεύομαστε, να πετάμε κι έτσι φτιάξουμε έτσι έναν κόσμο καλύτερο. Θα φέρουμε τον κόσμο που δημιουργήσαμε πίσω από την αυλαία, μπροστά!

«Το θέατρο είναι ένας μεγάλος καθρέφτης της ζωής. Ένα όνειρο με ανοιχτά τα μάτια.

Σα να πετάς χωρίς φτερά. Σα να ονειρεύεσαι χωρίς να κοιμάσαι»

Σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις (με φυσικό ή εικονικό τρόπο δεν έχει σημασία), όλοι ζούμε δίπλα δίπλα. Νιώθουμε όμως έτσι; Ή μήπως τελικά ο καθένας περιχαρακώνεται μέσα στο «δικό μου- δικό σου»;

Στην παράσταση «Δίπλα δίπλα» στο Μικρό Εθνικό μέσα από το σωματικό θέατρο και τις τεχνικές του βωβού κινηματογράφου, μέσα από αυτό που στην απλή γλώσσα των παιδιών ονομάζουμε παντομίμα, αντιλαμβανόμαστε ότι τελικά η γλώσσα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργήσεις σχέσεις. Τις ζωές των τεσσάρων ηρώων ενώνουν η μουσική, τα πράγματα που έφτιαξαν ο ένας για τον άλλον, το φαγητό που έφαγαν μαζί, μια συγγνώμη και η έννοια σπίτι.

Η Έμη Σίνη κι ο Άγγελος Αγγέλου καταφέρνουν ακόμα μια φορά να μας εντυπωσιάσουν με ένα διαφορετικό είδος θεάτρου αυτή την φορά. Χωρίς λόγια αλλά με δυνατές σκηνές που αν και απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 3-6 τα μηνύματά και τα βαθύτερα νοήματά τους τους αφορούν όλες τις ηλικίες. Το μαγικό στην παράσταση αυτή είναι ότι κινείται ταυτόχρονα στο συμβολικό και το ρεαλιστικό. Αποκορύφωμα η σκηνή όπου οι τέσσερις ήρωες ονειρεύονται. Το σουρεαλιστικό όνειρό τους (εκπληκτική ιδέα κουκλοθεάτρου) δείχνει πώς τελικά είμαστε τόσο μικροί μπροστά στον κόσμο αυτό και το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον. Πρέπει να σταθούμε δίπλα δίπλα για να μην χαθούμε. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι, από τους πρωτόγονους μέχρι σήμερα, πορεύτηκαν μαζί σε κοινωνίες κι όχι ατομικά. Πορεύτηκαν δίπλα δίπλα.

Ο Φοίβος Συμεωνίδης σκηνοθετεί μια παράσταση χωρίς λόγια, που γίνεται όμως απολύτως κατανοητή ακόμα και από τους πολύ μικρούς θεατές. Εκπληκτικοί στους ρόλους τους οι Αφροδίτη Κλεοβούλου, Δαυίδ Μαλτέζε, Θανάσης Μεγαλόπουλος και Δανάη Τίκου. Το σκηνικό των Μικαέλα Λιακατά και Ελένης Παπαναστασίου λειτουργεί ως παιχνίδι μεταξύ των παιδιών και των ηθοποιών. Χτίζεται μπροστά τους, γκρεμίζεται και ανακατασκευάζεται με τη βοήθεια των θεατών. Σαν το αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών, τα τουβλάκια. Για να ανακαλύψουν τα παιδιά ότι τελικά μπορείς να φτιάξεις κάτι μεγαλύτερο και πιο στέρεο αν μοιραστείς τα υλικά σου. Τι κι αν καταστράφηκαν όλα, μετά την μπόρα έρχεται πάντα η λιακάδα. Με υπομονή και βοήθεια όλα ξαναφτιάχνονται από την αρχή και μάλιστα καλύτερα γιατί τώρα φτιάχτηκαν με αγάπη και συνεργασία.

Ώρα για παιχνίδια για να παίξουμε δίπλα δίπλα με τα παιδιά μας ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

 

slide dipla dipla

ΠΡΙΝ…

  • Το ξενοδοχείο. Για να είστε έτοιμοι να παρακολουθήσετε την παράσταση «Δίπλα δίπλα» πρέπει να εξοικειωθείτε λίγο με τους «κανόνες της παντομίμας», ή για να το πούμε πιο σωστά με το σωματικό θέατρο. Φυσικά όλα αυτά μέσω παιχνιδιού! Η υπόθεση έχει ως εξής: Είμαστε πολύ κουρασμένοι ταξιδιώτες και μετά από πολύ κόπο φτάνουμε σε ένα ξενοδοχείο. Όμως είμαστε τόσο εξουθενωμένοι που δεν μπορούμε ούτε να μιλήσουμε. Άρα όσα ζητάμε από τον ξενοδόχο (ή για όσα του παραπονιόμαστε) τα κάνουμε με παντομίμα. Π.χ. θέλω ένα δωμάτιο με θέα στη θάλασσα, ο κλιματισμός δε δουλεύει, να με ξυπνήσετε στις 7, υπάρχει μια κατσαρίδα στο δωμάτιο, το στρώμα είναι πολύ σκληρό και άπειρα άλλα.

padomima

  • Χτίζουμε. Σίγουρα έχετε στο σπίτι άπειρα τουβλάκια από διάφορες εταιρείες. Διάφορα μεγέθη ή σχήματα, κλασικά lego, απομιμήσεις ή καινούρια είδη που βασίζονται στην ίδια λογική της κατασκευής. Πριν πάτε στο θέατρο ανακατέψτε τα και φτιάξτε ένα μοναδικό δημιούργημα! Κι ας είναι αυτό το δικό σας οικοδόμημα που θα στεγάσει τις σκέψεις σας για το τι τελικά σημαίνει «Δίπλα δίπλα».

 

 xylina toybl akia 100 temaxia tooky toys tk9907 1

ΜΕΤΑ…

  • Διαδοχική παντομίμα: (Για ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Το παιχνίδι αυτό είναι πολύ αστείο και διασκεδαστικό, ειδικά αν γίνουν πολλά λάθη! Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες των 5 ή 6 ατόμων. Ένα παιδί από την ομάδα μένει στην αίθουσα ενώ τα υπόλοιπα περιμένουν κάπου που να μην βλέπουν. Το παιδί παρουσιάζει μια απλή σκηνή χωρίς λόγο στους θεατές. Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό, όπως π.χ. ανοίγω το ψυγείο, παίρνω ένα αναψυκτικό, ξεβιδώνω το καπάκι και πίνω. Ή παίζω μπάσκετ και βάζω καλάθι. Ή σιδερώνω τα ρούχα και τα διπλώνω. Όταν παρουσιάσει την σκηνή στους θεατές, φωνάζει ένα από τα παιδιά της ομάδας και του δείχνει την σκηνή μια φορά. Ο δεύτερος φωνάζει τον τρίτο και του δείχνει την σκηνή κ.ο.κ μέχρι να φτάσουν στον τελευταίο. Έχει πολύ ενδιαφέρον τι θα δουν από τον τελευταίο οι θεατές. Κάτι σαν χαλασμένο τηλέφωνο αλλά με το σώμα και τις κινήσεις.

  • Παντομίμα συναισθημάτων: Η παράσταση «Δίπλα δίπλα» μιλά για όλα αυτά που μας χωρίζουν και τελικά οι ήρωες τα προσπερνούν ανακαλύπτοντας ότι έχουν περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Άλλωστε περνάνε καλά όλοι μαζί. Γιατί όμως αρχικά είναι τόσο επιφυλακτικοί απέναντι στους γειτόνους; Από τη μια ο φόβος μήπως χάσουν αυτά που θεωρούσαν δικά τους. Κι από την άλλη ο φόβος για τις διαφορετικές συνήθειες. Ένας διαστημάνθρωπος έφτασε στη γη, αλλά τώρα πρέπει να φύγει. Ανοίγει τη βαλίτσα του και τα παιδιά βάζουν μέσα σε αυτή τα «αρνητικά» της γης. Χωρίς να κατονομάσετε όσα διώχνετε από τη Γη, αλλά χρησιμοποιώντας το πρόσωπο και το σώμα δείχνουμε τη λύπη, το μίσος, τον πόλεμο, την αδικία, τη ζήλια, το ψέμα κι ό,τι άλλο εσεις θεωρείτε αρνητικό. Ο διαστημάνθρωπος θα τα πάρει και θα τα πετάξει στο διάστημα.

Τα μικρά παιδιά θα λατρέψουν την παράσταση γιατί «μιλά τη γλώσσα τους». Περιορισμένο λεξιλόγιο όπως ένα μικρό παιδί, αλλά πλήρως ανεπτυγμένη σκέψη! Κι οι μεγάλοι θα την αγαπήσουν όχι μόνο για την καλλιτεχνική αρτιότητα αλλά και για το βάθος τον νοημάτων της και των συμβολισμών της.

Το 2019 ανακηρύχτηκε «έτος Ερωτόκριτου» από το Υπουργείο Πολιτισμού και η Ελένη Βλάχου σκηνοθετεί και συστήνει τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου, ένα από τα σημαντικότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. 

«Τι είναι όμως; Παραμύθι; Έργο θεατρικό; Κάποιοι το λένε ποίημα. Μυθιστόρημα το λένε κάποιοι άλλοι.
Τι σημασία έχει! Μια ιστορία είναι. Μια ιστορία σαν αυτές που λέγονταν παλιά
». Αυτό είναι ο Ερωτόκριτος, ένα παραμύθι για τότε που όλα ήταν διαφορετικά. Μεγάλοι πόλεμοι κι ακόμα μεγαλύτεροι έρωτες. Φιλίες με ρίζες βαθιές και η τιμή, η γενναιότητα και η πίστη άξιζαν περισσότερο κι από το χρυσάφι. Ένα παραμύθι σε γλώσσα έμμετρη που στο τέλος η αγάπη νικά και μπροστά της υποκλίνεται ακόμα κι ο βασιλιάς. Έχουμε ανάγκη τα έργα αυτά γιατί έχουμε ανάγκη να κερδίσει το τέλος η αγνή αγάπη!

Έργο κρητικό χωρίς μουσική δε γίνεται και η μουσική του Ηλία Βαμβακούση πλαισιώνει υπέροχα το κείμενο του Κορνάρου. Ήχοι κρητικοί και τραγούδια γνωστά που αριστοτεχνικά περνάνε από το τραγούδι στην πρόζα.

Τα σκηνικά της Θάλειας Μέλισσα, τα κουστούμια της Βασιλικής Σύρμα αλλά και οι ειδικές κατασκευές του Γιώργου Κωτσάκου βρίσκονται εκεί για να υπηρετήσουν την παράσταση. Χωρίς να είναι κραυγαλέα, απολύτως λειτουργικά και λιτά, εντυπωσιάζουν με την απλότητά τους. Ειδικά η σύλληψη με τις πανοπλίες που τελικά μεταμορφώνονται σε σκηνικό αντικείμενο (ας μην τα αποκαλύψουμε όλα) είναι αριστοτεχνική.

Οι ηθοποιοί Αργυρώ Ανανιάδου, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Στέλιος Θεοδώρου-Γκλίναβος, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Σιάτρας, Χαρά Τζόκα συνθέτουν μια δεμένη ομάδα που επικοινωνεί άριστα το κείμενο του Κορνάρου.

 

aaa

«Ερωτόκριτος» διασκευασμένος για παιδιά κι εμείς θα προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε την τύχη οι σύγχρονοι συγγραφείς να ασχολούνται με έργα της παγκόσμιας δραματουργίας ειδικά διασκευασμένα για παιδιά. Το βιβλίο «Ερωτόκριτος» των Κατερίνα Μουρίκη και Ιωάννας Κυρίτση- Τζιώτη από τις εκδόσεις Διάπλαση θα σας φέρει σε επαφή με την πασίγνωστη κρητική ιστορία.

erwtokritos cover small 640x640

 

  • Ακούμε. Ακούστε μαζί με τα παιδιά σας το τραγούδι του Ερωτόκριτου. Ακούστε επίσης κρητικές μαντινάδες κι έπειτα γράψτε το δικό σας τραγούδι για κάποιον που αγαπάτε. Όπως ο Ερωτόκριτος έγραψε ένα τραγούδι για την Αρετούσα γιατί να μην γράψετε κι εσείς μαζί με το παιδί σας ένα τραγούδι που να υμνεί την αγάπη του ενός για τον άλλον;

ΜΕΤΑ…

  • Πορεία: (Για ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Στο έργο αυτό μίση, έρωτες, αγάπη, θυμός, όλα μπλέκονται. Γιατί όλα είναι στη ζωή. Ο «Ερωτόκριτος» μπορεί να γίνει η αφορμή για να μιλήσουμε με τα παιδιά για τα συναισθήματα. Ένα ενδιαφέρον παιχνίδι για μετά την παράσταση είναι το εξής. Τα μέλη της ομάδας οργανώνουν μια βουβή πορεία και εκφράζουν κινητικάείτε το μήνυμα της ιστορίας όπως το εξέλαβαν τα ίδια, είτε εκφράζουν κινητικά την πορεία από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας με τις εναλλαγές των σκηνών, των συναισθημάτων, κ.λπ. Έπειτα συζητούν γι’ αυτό. Πριν την δράση θα μπορούσαν ίσως να γράψουν σε μια χρονογραμμή τις σκηνές ή/ και τα συναισθήματα που εναλάσσονται. Π.χ:

Χαρά Αρετούσας           αγωνία ποιος τραγουδά                        άγχος που την αναγκάζουν σε γάμο

 

  • Ζωγραφίζουμε: Η Αρετούσα ψάχνοντας στο δωμάτιο του Ερωτόκριτου ανακαλύπτει το πορτρέτο της κι έτσι καταλαβαίνει ότι ο άγνωστος με το λαγούτο που έχει ερωτευτεί δεν είναι άλλος από τον Ερωτόκριτο. Προτρέψτε τα παιδιά σας να ζωφγραφίσουν κάποιον που αγαπούν πολύ. Μπορεί να είναι αγάπη φιλική ή συγγενική. Στην ουσία της η αγάπη είναι ίδια. Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.

8174 zografiki 590 b

Μια φορά κι έναν καιρό στην Κρήτη ο Ερωτόκριτος κι η Αρετούσα αγαπήθηκαν βαθιά και η αγάπη τους νίκησε τα πάντα.

Kαι κάθε είς που εδιάβασεν, εδά κι ας το κατέχει,        
        μη χάνεται στα κίντυνα, μα πάντα ολπίδα ας έχει.

           

Η αγαπημένη μικρών και μεγάλων Κάρμεν Ρουγγερη μας μυεί φέτος στο Θέατρο Κιβωτός στη Ρώσικη μουσική και παράδοση. Ρώσοι συνθέτες, παραδοσιακή ρώσικη μουσική, αλλά και η ρώσικη αρχιτεκτονική και ενδυματολογία μας συστήνονται μέσα από το ρώσικο παραμύθι «Ο Τσάρος με τη μακριά γενειάδα». Όπως λέει κι η ίδια η Κάρμεν Ρουγγέρη είναι κατά κάποιον τρόπο ένα δικό της παραμύθι, αφού ο Τσάρος είναι μια δική της σύνθεση από στοιχεία ρώσικων παραμυθιών και μύθων.

Τα σκηνκά και ιδιαίτερα τα κουστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή, υπέρλαμπρα και εντυπωσιακότατα όπως ταιριάζει στην αυτοκρατορική Ρωσία. Η μαρτυρία μιας μικρής πριγκίπισσας στο κοινό αντικατροπτίζει όλη την αλήθεια «μου αρέσουν τα κουστούμια γιατί είναι πριγκιπικά και μοιάζουν με αληθινά».

 

tsaros texnes

Όλη η ομάδα των ηθοποιών έξοχα συνονισμένη ανταποκρίνονται σε ένα πλήθος ρόλων αλλά και μουσικής ερμηνείας. Οι Χάρης Αγγέλου, Κωνσταντίνα Λιναρδάτου, Ιουστίνα Μάτσιασεκ, Έλενα Μιχαλάκη, Γιάννης Νικολάου, Ορφέας Τσαρέκας, Πολύκαρπος Φιλιππίδης και Ειρήνη Χρηστίδη μας εντυπωσίασαν με τις υποκριτικές και μουσικές τους ικανότητες.

Πέρα όμως από τη γνωριμία με τη Ρώσικη μουσική και μυθολογία, «Ο Τσάρος με τη μακριά γενειάδα» είναι ένα παραμύθι που μας μιλά για την εντιμότητα και την ειλικρίνεια, την γονεϊκή αγάπη, την αρετή και την ηθική. Ο κόσμος της θάλασσας είναι ο κόσμος της φύσης που δίνει στον άνθρωπο τις «κόρες του». Άραγε ο άνθρωπος θα εκτιμήσει και θα σεβαστεί το γάμο του με την φύση ή θα καταστρέψει το ίδιο του το σπίτι; Γιατί όπως κάθε παραμύθι πίσω από την απλοϊκή ιστορία κρύβει μέσα στους συμβολισμούς του αλήθειες ζωής.

Μια φορά κι έναν καιρό στη Ρωσία με ρώσικη μουσική και παραμυθένιους βασιλιάδες είδαμε μια όμορφη ιστορία και ζήσαμε για λίγο σε παλάτια πάνω και κάτω από το νερό. Θα κρατήσουμε την μαγεία αυτή λίγο ακόμα παίζοντας παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Αν θέλετε να έρθετε σε επαφή με τα ρώσικα παραμύθια πριν την παράσταση, υπάρχει μια ωραία συλλογή παραμυθιών. «Παραμύθια από τη Ρωσία», εκδόσεις Απόπειρα. Τσάροι και χωρικοί, ζώα, ξωτικά και μοχθηρά πλάσματα όπως ο μάγος Κοσέι και η Μπάμπα Γιαγγά θα συντροφεύσουν τα βράδια σας και θα σας ταξιδέψουν στην μακρινή Ρωσία. Κι αν θέλετε να πάτε προετοιμασμένοι για αυτό που θα δείτε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάρμινα το βιβλίο «Ο Τσάρος με τη μακριά γενειάδα» μαζί με cd με την μουσική της παράστασης.

russia 800 640x640

 

ΜΕΤΑ…

  • Διαγωνισμός ψευτιάς: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Η ιστορία του τσάρου περιπλέκεται όταν ο σύμβουλός του τού προτείνει μια λύση για να γλιτώσει ο γιος του και μας ζητά να μην πούμε τίποτα. Μυστικό! Μετά έρχεται και η γυναίκα του συμβουλάτορα, αλλάζει το σχέδιο δράσης και μας ζητά κι αυτή να μην πούμε τίποτα. Μυστικό! Πάλι! Και τελικά τα πράγματα γίνονται…κουλουβάχατα! Με τόσα ψέματα και τόσα μυστικά σας έχουμε ένα ιδανικό παιχνίδι. Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες, 4-5 ατόμων κι ένας από την ομάδα αφηγείται στους υπόλοιπους μια ιστορία που του έχει συμβεί, αστεία, τρομακτική κλπ. Ή λένε όλοι από μια και καταλήγουν στην πιο ενδιαφέρουσα, μεταξύς του όμως, μυστικά κάθε ομάδα. Όταν καταλήξουν, προσπαθούν να την "αποστηθίσουν" και οι 4-5 όσο καλύτερα μπορούν. Μετά σηκώνονται ενώπιον της τάξης και λένε την ίδια ιστορία σα να τους έχει συμβεί προσωπικά και οι τέσσερις στη σειρά, όσο πιο πειστικά μπορούν. Το κοινό πρέπει να βρει σε ποιον συνέβη όντως και γίνεται ψηφοφορία. Κερδίζει αυτός που θα έχει καταφέρει να πείσει το κοινό ότι του συνέβη πραγματικά το περιστατικό. Ο καλύτερος ψεύτης δηλαδή.

  • Ζωγραφίζουμε: Τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης μας δίνουν μια γεύση της παραμυθένιας Ρωσίας. Ας αφήσουμε λοιπόν ελεύθερη την φαντασία μας και ας σχεδιάσουμε εμείς τα κουστούμια του τσάρου και της τσαρίνας, των βασιλιάδων του νερού και των υπόλοιπων ηρώων.

zografia

 

 

Το βασίλειο της γης και το βασίλειο της θάλασσας συμφιλιώθηκαν και σφράγισαν την φιλία τους με δυο γάμους. Ας ελπίσουμε αυτό να συμβεί και στην δική μας ζωή και να συμφιλιωθεί επιτέλους ο κόσμος των ανθρώπων με το βασίλειο της φύσης!

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Ο Ηλίας Καρελλάς είναι πάντοτε εγγύηση, είτε πρόκειται για θέατρο σκιών, είτε για παιδικό θέατρο. Αλλά αυτήν την φορά το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες! Η ζωντανή μουσική των String demons απογείωσε την παράσταση στο Θέατρο Κάππα με την θεσπέσια φωνή της Λυδίας Μπουντούνη να αφήνει άφωνο το κοινό. Ήχοι παραδοσιακοί, κλασσικοί, ρεμπέτικο, heavy metal, όλα εναρμονισμένα στις ανάγκες της παράστασης!

Για άλλη μια φορά το παιχνίδι με τις σκιές ενσωματώνεται άψογα στη σκηνοθεσία ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνή του πολέμου. Μια χορογραφία με σύρματα έδωσε όλη τον παραλογισμό του πολέμου. Σύρματα που υψώνουμε ανάμεσα σε χώρες, ανάμεσα σε ανθρώπους, ανάμεσά μας. Για να κλειστούμε τελικά εμείς οι ίδιοι μέσα σε αυτά τα συρματοπλέγματα.

Ο Λευτέρης Ελευθερίου υπέροχος Συρανό ντε Μπερζεράκ!

2cyrano karellas 2019 gerasimopoulou IMG 9594

Άψογοι επίσης και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, Κατερίνα Αθανασιάδη, Χρήστος Καπενής, Φάνης Παυλόπουλος. Πολλά μπράβο και στους χορευτές Κατερίνα Γεβετζή και Ναπολέων Μανάτο.

Η ομορφιά και πώς αυτή ορίζεται και το αιώνιο θέμα της αγάπης και της αποδοχής αποτελούν την βαθύτερη ουσία του Συρανό. Του Συρανό που η αγάπη του για την Ρωξάνη είναι τόσο μεγάλη ώστε να θυσιάσει την δική του ευτυχία για την δική της. Χαίρεται να την βλέπει χαρούμενη και όταν ο ανταγωνιστής του πεθαίνει δεν σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αλλά αντίθετα πονά για την απώλεια μαζί με την Ρωξάνη. Η αγάπη είναι πολύπλοκη στα δικά μας μάτια αλλά τόσο ξεκάθαρη στα μάτια ενός ποιητή κι ενός παιδιού.

Κρατάω σαν πολύτιμο θησαυρό τα λόγια του 6χρονου γιου μου μετά την παράσταση «Μαμά αφού ο ντε Γκις αγαπούσε την Ρωξάνη γιατί έστειλε τον άντρα της στον πόλεμο;». Γιατί για ένα παιδί κι έναν ποιητή, όπως ο Συρανό όταν αγαπάς σκέφτεσαι πρώτα αυτόν που αγαπάς και μετά τον εαυτό σου.

Παιχνίδια με σκιές κατά τη διάρκεια της παράστασης και παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν. Υπάρχει μια πολύ όμορφη διασκευή του έργου για παιδιά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με υπέροχη εικονογράφηση!

 sirano

ΜΕΤΑ…

  • Από δω ο καλύτερός μου φίλος: Μπορεί να παιχτεί με έναν ή πολλούς παίχτες. Αν παίζει μόνο ένας τότε ζωγραφίζει τον φανταστικό καλύτερό του φίλο, ενώ αν παίζουν περισσότεροι, ο παρουσιαστής μας δείχνει τον καλύτερό του φίλο (τον άλλο παίκτη) τον οποίο φροντίζει να καθοδηγήσει- ντύσει ανάλογα. Γιατί το μυστικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι ο καλύτερος φίλος έχει μια ιδομορφία. Μπορεί να εχει μεγάλη μύτη (σαν τον Συρανό), τεράστια αυτιά, να περπατά ανάποδα, να φτερνίζεται αντί να μιλά, να είναι από έναν μακρινό πλανήτη όπου είναι σύνηθες να τρως σύννεφα και άλλα πολλά. Ο παρουσιαστής εκθειάζει τον καλύτερό του φίλο και μας εξηγεί γιατί αυτό το διαφορετικό στοιχείο πάνω του τον κάνει τόσο ξεχωριστό!

 

  • Ο διπλός εαυτός μου: Η σκηνή κάτω από το μπαλκόνι όπου φαίνεται ο Κριστιάν ενώ μιλά ο Συρανό στάθηκε αφορμή να θυμηθώ αυτό το παιχνίδι. Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε δύο. Τα δυο παιδιά στέκονται το ένα πίσω από το άλλο και χρησιμοποιώντας ένα πανί ή ένα τεράστιο μπουφάν/ ζακέτα/ πανωφόρι κρύβουμε το παιδί που στέκεται μπροστά. Αφήνουμε να φαίνονται τα χέρια του παιδιού που στέκεται μπροστά και το κεφάλι του παιδιού που στέκεται πίσω. Έτσι ενώ μιλά το «κεφάλι» οι κινήσεις γίνονται από τα «χέρια». Ο συντονισμός δεν είναι εύκολος καθώς οι δυο παίκτες δεν έχουν συννενοηθεί για το τι θα μιλήσουν και το αποτέλεσμα ξεκαρδιστικό!

Τι κοιτάς; Ε τι κοιτάς; Πώς πρέπει να ‘μαι για να μ’ αγαπάς;

Η μεγαλύτερη αλήθεια κρύβεται στους τελευταίους στίχους που ακούγονται από όλο τον θίασο και ξεσηκώνουν το κοινό. Έχει τελικά σημασία η μύτη μας, τα αυτιά μας και τα ρούχα μας; Αυτά καθορίζσουν το κατά πόσο είμαστε αποδεκτοί; Αυτά εξασφαλίζουν την αγάπη των άλλων; Ή μήπως τελικά η ουσία βρίσκεται αλλού; Σε έναν κόσμο όπου η εξωτερική εμφάνιση έχει φτάσει να καταπιέζει αυτούς που αναλώνονται στο κυνήγι της, ο Συρανό δίνει μια άλλη διάσταση της αγάπης!

           

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Η ομάδα Κοπέρνικος μας ενθουσιάζει και πάλι κι αυτή την φορά…γιορτινά στο Θεάτρο Olvio! Την παράσταση μπορείτε να δείτε και αυτή την Κυριακή 12 Ιανουαρίου. Ένα ξωτικό αποδιωγμένο, τιμωρημένο για σφάλμα βαρύ, βρίσκεται στην Πόρτα του Δαναού Στρίγκου, εργοστασιάρχη παιχνιδιών και γνωστού τσιγκούνη. Γέλιο, συγκίνηση και αγάπη πλημμύρισε η αίθουσα του Olvio και συνιστούμε ανεπιφύλακτα να μην την χάσετε! Θα μάθουμε από αυτό το γλυκύτατο ξωτικό ότι τα Χριστούγεννα είναι μοίρασμα, είναι αγάπη, είναι περισσότερο να δίνεις και λιγότερο να παίρνεις.

Ο Γκάυ Στεφάνου υπογράφει την σκηνοθεσία κι αυτό αποτελεί από μόνο του εγγύηση! Εργοστάσιο παιχνιδιών, παιδικά δωμάτια, βουνά, κατσίκες και ποτάμια ζωντανεύουν μπροστά μας. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί, Γιάννης Δρακόπουλος, Γιώργος Κισσανδράκης, Μιχάλης Πανάδης και Σωσώ Χατζημανώλη, καθως και η κούκλα Πι. Ειδικά η ερμηνεία του Γιάννη Δρακόπουλου μας έκανε να ξεκαρδιστούμε στα γέλια.

Σε στίχους Εμης Σίνη και μουσική του Άγγελου Αγγέλου η ζωντανή μουσική της παράστασης.

Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η πιο μαγική του χρόνου. Κι αν έχεις παιδιά την ζεις λιγάκι διαφορετικά, αφού βλέπεις τα πράγματα μέσα από τα δικά τους μάτια. Χριστούγεννα= παιχνίδια! Κι αφού τα δώρα- παιχνίδια τα ανέλαβε ο Ροτοτιπ, εμείς εδώ θα προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!

ΠΡΙΝ…IMG 57c9a29d77ad053612f94a59ee47f111 V

  • Ζωγραφίζουμε. Αφού ανακοινώσετε τον τίτλο της παράστασης μπορείτε να ζητήσετε από τα παιδιά σας να ζωγραφίσουν πώς φαντάζονται ότι θα ήταν ένα ξωτικό στην πόρτα σας. Κι αλήθεια εδώ που τα λέμε γιατί ήρθε αυτό το ξωτικό; Τι θέλει; Πώς βρέθηκε έξω από την δική σας πόρτα;

ΜΕΤΑ…

  • Παιχνιδάδικο: Χρωστάω την ιδέα σε έναν συνάδελφο θεατρολόγο κι είναι ένα παιχνίδι που πραγματικά ενθουσιάζει τα παιδιά. Ο ενήλικος είναι ένας ελεγκτής παιχνιδιών. Φτάνει σε μια αποθήκη γεμάτη με κουρδιστά παιχνίδια προκειμένου να ελέγξει ότι δεν είναι χαλασμένα. Τα παιδιά- παιχνίδια είναι ακίνητα και πρέπει να κουνηθούν και να βγάλουν ήχο μόνο όταν τα «κουρδίσει» ο ελεγκτής. Αν κάποιο «παιχνίδι» μιλήσει ή κουνηθεί πριν το κουρδίσουν τότε θα καταλήξει στον κάδο ανακύκλωσης. Κουρδίστε τα και δείτε να ζωντανεύουν μπροστά σας μπαλαρίνες, ζώα, μαχητές πυγμαχίας, ακόμα και τρένα!
  • Η συνέντευξη: Κακά τα ψέμματα! Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή των παιχνιδιών. Αυτά είναι οι πρωταγωνιστές κι αυτά πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Ας τους καλέσουμε λοιπόν στο πιο διάσημο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Συνέντευξη στο παιδικό υπνοδωμάτιο». Το αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών κάθεται αναπαυτικά στην καρέκλα και δια στόματος παιδιού θα απαντήσει σε όλες της ερωτήσεις του παρουσιαστή (η μαμά, ένας φίλος, ένας αδερφάκι αλλά ακόμα και το ίδιο το παιδί σε διπλό ρόλο μπορεί να είναι ο παρουσιαστής). Από πού κατάγεται το παιχνίδι αυτό; Πώς ήταν η ζωή του εκεί; Πώς περνά εδώ; Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή του;

Ας ανοίξουμε αυτές τις μέρες την πόρτα μας στα «έκπτωτα ξωτικά» κι ας τα ακούσουμε! Θα δούμε μια άλλη διάσταση της ζωής κι ίσως επανεξετάσουμε τι είναι και τι όχι σημαντικό. Και τα ξωτικά δεν είναι καλικάντζαροι! Μπορούν να μείνυν μαζί μας και μετά τα Φώτα! Να μας μάθουν να προσφέρουμε και να δίνουμε…

           

Ο Τζιάνι Ροντάρι έχει χαραχτεί στη μνήμη μας όχι τόσο ως δάσκαλος και δημσιογράφος, όσο ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Η ομάδα Τόπι επιλέγει φέτος να φέρει στην σκηνή 7 ιστορίες του από τα βιβλία «Παραμύθια από το Τηλέφωνο» και «Παραμύθια για να σπάτε κέφι».

Οι ηθοποιοί Στέλιος Ξανθουδάκης, Εύη Καρρά, Στέλλα Μαγγανά και Δημήτρης Πλειώνης, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του τελευταίου, ζωντανεύουν με κέφι επτά επίκαιρες και διαχρονικές ιστορίες ενός σύγχρονου παραμυθά. Η μουσική του Νάσου Σωπύλη κάνει τους θατές να χορεύουν από τις θέσεις τους κι ενίοτε και όρθιοι!

Η διαδραστικότητα της παράστασης πέρα από το κέφι και τον ρυθμό που δίνει, πέρα από την διασκέδαση, επιτελεί κι έναν άλλο ρόλο. Ο ίδιος ο Ροντάρι στο βιβλίο του «Η Γραμματική της Φαντασίας» αναφέρει ότι: Οι ιστορίες με το παιδί για να είναι πιο «αληθινές», πρέπει να έχουν οπωσδήποτε την «ιδιωτική» πλευρά τους…οι λέξεις πρέπει να είναι γεμάτες με οικογενειακούς υπαινιγμούς. Και κάπως έτσι οι ιστορίες που είδαμε από την ομάδα Τόπι έγιναν δικές μας. Γιατί μιλήσαμε για αυτές, είχαν τα ονομάτά μας και τους γονείς μας και γιατί παίξαμε κι εμείς εκεί!

Ο Ροντάρι μίλησε πολύ νωρίς για τη σχέση θεάτρου και παιχνιδιού. Σε ένα από τα παιχνίδια επινόησης ιστοριών (Η Γραμματική της Φαντασίας) γράφει: Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι ήδη θέατρο, είναι η ελάχιστη μονάδα δραματοποίησης. Παιχνίδια λοιπόν για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!!!!

 

 paramuthisgianaspatekefi studiomavromixali 1 2018 UGNS1W

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Οτιδήποτε από τον Ροντάρι. Γιατί ό,τι κι αν διαβάσετε σίγουρα θα το διασκεδάσετε μικροί και μεγάλοι. Τώρα αν θέλετε να πάτε προετοιμασμένοι στην παράσταση διαβάστε τα βιβλία «Παραμύθια από το Τηλέφωνο» (εκδ. Μετάιχμιο) και «Παραμύθια για να σπάτε κέφι» (εκδ. Κέδρος). Ειδικά το «Παραμύθια για να σπάτε κέφι» είναι μια συλλογή παραμυθιών που θα σας διασκεδάσει ιδιαίτερα καθώς για κάθε ιστορία υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές για το τέλος. Διαλέξτε ποια σας αρέσει πιο πολύ κι αν έχετε όρεξη γράψτε κι ακόμα ένα τέλος εσείς!

vivlio

ΜΕΤΑ…

  • Παραμύθια από την ανάποδη: Η ιδέα ανήκει στον Τζιάνι Ροντάρι. Αν σας άρεσε η ιστορία της «Πρασινοσκουφίτσας» μπορείτε να πάτε ένα ακόμα βήμα πιο πέρα. Αντί να μπερδέψετε απλώς ένα παραμύθι, μπορείτε να ανατρέψετε εντελώς το θέμα του. Η Χιονάτη που συναντά όχι εφτά νάνους, αλλά εφτά γίγαντες ληστές και γίνεται τελικά αρχηγός της συμμορίας. Μια παλιοτεμπέλα Σαχτοπούτα που φέρνει σε απόγνωση την καλή μητριά της. Μια Κοκκινοσκουφίτσα που παγιδεύει με κόλπο τον καημένο λύκο και τελικά τον βασανίζει κάνοντάς τον νούμερο για το περιπλανώμενο τσίρκο της. Οι ιδέες αμέτρητες. Πάνω στην ιδέα αυτή βασίζεται άλλωστε και το πασίγνωστο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Τα τρία μικρά λυκάκια».

  • Το μαγικό αν…: Παρμένο από τη μέθοδο του Στανισλάβσκυ το μαγικό «αν…» μπορεί να γίνει η βάση του θεάτρου, της τέχνης και της επιστήμης. Αν ήμουν κάποιος άλλος…Αν δεν υπήρχε ο τέταρτος τοίχος στο δωμάτιο και όλοι με έβλεπαν…Αν μπορούσα να αλλάξω αυτό ή εκείνο…Οι περισσότερες ιστορίες προκύπτουν από αυτήν την μικρή λεξούλα, το «αν»…Με αυτήν ενεργοποιείται η φαντασία. Τι θα συνέβαινε εάν έβγαιναν οι άνθρωποι από την τηλεόραση; Τι θα συνέβαινε εάν υπήρχε μια μηχανή που έκανε όλα τα μαθήματα; Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν λάθη και στην φαντασία δεν υπάρχουν όρια. Ξεκινήστε με τις πιο απλές ερωτήσεις και θα προκύψουν οι πιο σπουδαίες ιδέες! Τι θα συνέβαινε αν μια μέρα δεν έβγαινε ο ήλιος; Τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά όλοι ξεκινούσαν να περπατούν με τα χέρια;

Ο Ροντάρι ήταν υπέρμαχος των αξιών που πρεσβεύει η παιδική ηλικία. Κι ειλικρινά δεν μπορώ να βρω τίποτα πιο ταιριαστό από τα δικά του λόγια για να υπερασπιστώ την ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι κι ευχάριστες στιγμές. «…είναι ανάγκη το παιδί να κάνει προμήθειες αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης, για να προκαλέσει τη ζωή».

Από τη Σπυριδούλα Μπιρμπίλη

 «Μικρός Πρίγκιπας», παραμύθι τόσο γνωστό και τόσο διαδεδομένο όπως η Κοκκινοσκουφίτσα. Γλώσσα λιτή κι απέριττη που κρύβει την ουσία του κόσμου, την αλήθεια που κατέχουμε ως παιδιά και χάνουμε μεγαλώνοντας. Η ομάδα των 5 εποχών παρουσιάζει για 2η χρονιά, στο Θέατρο 104 το αριστούργημα του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ και μάλιστα με τρόπο που του κολλάει γάντι και του έρχεται…κουτί! Μικρός Πρίγκιπας με όρους θεατρικού παιχνιδιού. Μια παράσταση διαδραστική όπου συμμετέχουν ενεργά όχι μόνο οι μικροί, αλλά και οι μεγάλοι!

Την σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό των δραστηριοτήτων κάνει η Σοφία Παπαδοπούλου, η οποία ασχολείται ενεργά με το θεατρικό παιχνίδι και μέσω αυτού μυεί το ανήλικο κοινό της στο θέατρο. Με κέφι και διάθεση παιχνιδιάρικη ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους. Κι αν δεν χορτάσετε παιχνίδι στον Μικρό Πρίγκιπα σας περιμένει για ένα δεύτερο γύρο διαδραστικής παράστασης με την παράσταση «Χριστουγεννιάτικα Παιχνιδομαγέματα».

Στον «Μικρό Πρίγκιπα» δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στον… Μικρό Πρίγκιπα, κατά κόσμον Μιράντα Ζησιμοπούλου που κατάφερε να μας μαγέψει και να μας παρασύρει στο μαγικό του ταξίδι στους πλανήτες του γαλαξία αυτού. Παρουσία αέρινη που με ηρεμία μετέφερε όλα τα νοήματα που κουβαλά ο Μικρός Πρίγκιπας ως σύμβολο. Δίπλα της ο Μιχάλης Κατσούδας ανταποκρίνεται άριστα στους πολλαπλούς του ρόλους. Αγάπη κι επικοινωνία με το παιδί φαίνεται να είναι το μυστικό τους και τελικά τα παιδιά το εισπράττουν.

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι το σύμβολο του παιδιού. Είναι το αιώνιο παιδί, αυτό που κρύβουμε μέσα μας και δεν το αφήνουμε να ακουστεί. Ένας τρόπος υπάρχει να το θυμηθούμε. Παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!!!!

 

PA310294 little prince small size

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ. Οι εκδόσεις πολλές, ακόμα και τρισδιάστατη έκδοση υπάρχει. Και μην το διαβάσετε μια φορά. Βάλτε το σε θέση περίοπτη και γυρίζετε συχνά να ξανασυναντάτε τον ήρωα και όσους συναναστράφηκε. Κι αν τα παιδιά σας είναι λίγο μεγαλύτερα υπάρχει και οπτικοακουστικό υλικό. Η ομώνυμη ταινία του Μαρκ Όσμπορν (2015) όπου με εφαλτήριο το παραμύθι του Μικρού Πρίγκιπα μας μιλά για τη σημερινή κοινωνία αλλά και για το ταξίδι της ενηλικίωσης.

 prigipas

Ξεχωρίζει το βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη με τις κινούμενες εικόνες του.

 

  • Ζωγραφίζω…λίγο διαφορετικά: Ο Πικάσο είχε πει «Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας... Μου πήρε τέσσερα χρόνια να ζωγραφίσω σαν το Ραφαήλ, αλλά μια ολόκληρη ζωή για να ζωγραφίσω σαν παιδί». Ας ελευθερώσουμε λοιπόν το ταλέντο του παιδιού μας μετά την αφήγηση και λίγο πριν την παράσταση. Πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά σας ένα βόα που χωνεύει έναν ελέφαντα; Ή πως θα ζωγράφιζαν ένα αρνί;

Εδώ βλέπετε ξεκάθαρα έναν ελέφαντα μέσα σε ένα βόα. Σχέδια από ζωγράφους 4 και 6 ετών.

 

zografiki

 

ΜΕΤΑ…

  • Αυτοσχεδιασμός: Ο Μικρός Πρίγκιπας συνάντησε στο ταξίδι του διάφορους τύπους ανθρώπων. Τον ματαιόδοξο, τον άπληστο, τον σοβαρό και τον αρχηγό. Ας δημιουργήσουμε ακόμα μια στάση στο ταξίδι του κι ας συναντήσει στον πλανήτη Α2019 έναν τύπο που θα φτιάξουμε εμείς. Θα γίνουμε μικροί συγγραφείς, θα δημιουργήσουμε έναν ρόλο κι έπειτα θα τον ενσαρκώσουμε. Η διανομή είναι δική σας υπόθεση. Ίσως να είστε εσείς ο Μικρός Πρίγκιπας, ίσως να είστε ο καινούριος ρόλος. Διαλέξτε τα κατάλληλα αξεσουάρ, ένα σκηνικό και να μια ακόμα περιπέτεια στο θεατρικό ταξίδι του Μικρού Πρίγκιπα.

  • Ένα γράμμα από το διάστημα: Πολλές φορές εμείς οι μεγάλοι ρωτάμε τα παιδιά που νομίζουν ότι πήγε ο Μικρός Πρίγκιπας. Συνήθως απαντούν ότι γύρισε τον πλανήτη του και στο τριαντάφυλλό του. Τι κάνει όμως τώρα; Μπορείτε να τους ζητήσετε (αν είναι σε ηλικία που ξέρουν να γράφουν) να γίνουν εκείνα ο Μικρός Πρίγκιπας και να σας γράψουν ένα γράμμα περιγράφοντας τη ζωή του μετά την αναχώρησή του από τη Γη. Πού βρίσκεται; Τι κάνει το τριαντάφυλλό του; Πώς περνά η μέρα του; Ή αν το παιδί είναι μικρό μπορεί να ζωγραφίσει το μέρος που βρίσκεται ο Μικρός Πρίγκιπας, σα να μας στέλνει μια φωτογραφία. Ιδού μια ιδέα από ένα 6χρονο θεατή:

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι στον πλανήτη του και φρονίζει το τριαντάφυλλό του. Σήμερα ήρθε επίσκεψη η «Μόδα» (= ο ματαιόδοξος) και ο Μικρός Πρίγκιπας του δείχνει τον πλανήτη του. Η Μόδα όταν είδε το λουλούδι είπε ότι είναι πιο όμορφο από αυτήν.

«Είναι ο καιρός που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου, που το κάνει σπουδαίο». Ας το θυμόμαστε συχνότερα εμείς οι γονείς πώς οι σχέσεις χτίζονται με τον χρόνο που περνάς με κάποιον κι ας παίζουμε λιγάκι περισσότερο…

 

 triantafili

Από τη Σπυριδούλα Μπιρμπίλη

Σε μια εποχή που οι αξίες περνούν κρίση και ο καθένας τρέχει να προλάβει υποχρεώσεις, επιθυμίες και ανάγκες το παραμύθι της Παπλωματούς μας θυμίζει ότι τα «τέρατα» της καθημερινότητας μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο αν αποφασίσουμε να συμπαρασταθούμε στον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη.

Η Μαριάνα Τόλη άφησε σπουδαίο έργο πίσω της και τιμώντας την απουσία της, οι συνεργάτες της αναβιώνουν το έργο που διασκεύασε και σκηνοθέτησε η ίδια. Στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου ο εννιαμελής θίασος* κατορθώνει με τα τραγούδια και τον χορό να μας κάνει να ταξιδέψουμε μαζί με την παπλωματού και να γίνουμε κι εμείς κοινωνοί του έργου της και της προσφοράς της. Υπέροχες οι ερμηνείες όλων, αλλά πιο αγαπημένος των παιδιών είναι νομίζω ο Σωκράτης Μαιδώνης που μας κάνει να σκάσουμε από τα γέλια στον ρόλο του κακού βασιλιά.

Τα κουστούμια του Μιχάλη Σδούγκου μαγεύουν τα παιδιά. Και σε ένα μιούζικαλ δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στις εξαιρετικές χορογραφίες του Αλέξανδρου Κουζίτσκιν.

Βλέπουμε την παπλωματού να αλλάζει μετά το ταξίδι της και να καταλαβαίνει ότι αυτό που έχει αξία είναι η προσφορά. Ας ζήσουμε λοιπόν κι εμείς το ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση με παιχνίδια.

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. «Το δώρο της Παπλωματούς» και «Το ταξίδι της Παπλωματούς» του Jeff Brumbeau (εκδόσεις Άγκυρα) Αν δεν τα έχετε ήδη διαβάσει κάντε το οπωσδήποτε. Δυο υπέροχα παραμύθια που μιλάνε για την αξία της προσφοράς. Γιατί τελικά η ευτυχία βρίσκεται σε αυτά που δίνεις κι όχι σε αυτά που παίρνεις.

 

  • Το δώρο: Μέρες που έρχονται όλοι προσπαθούμε να μάθουμε στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις σε όσους έχουν ανάγκη. Εδώ εμείς θα σας προτείνουμε ένα παιχνίδι για «εικονικά δώρα». Παίξτε αυτό το παιχνίδι μαζί με το παιδί, αλλάζοντας ρόλους. Την μια φορά είστε εσείς ο δωρητής και το παιδί ο αποδέκτης και μετά αντίστροφα. Ο δωρητής δημιουργεί ένα φανταστικό αντικείμενο και το προσφέρει στον αποδέκτη. Ο αποδέκτης παίρνει το αντικείμενο κι αντιδρά ανάλογα. Μπορείτε να χαρίσετε βιβλία, μπάλες, ξυλομπογιές, πατίνια αλλά και σκύλους, λιοντάρια και αεροπλάνα!

ΜΕΤΑ…

  • Σωματική- συναισθηματική έκφραση: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Η παπλωματού άλλεξε στάση όταν πέρασε το τείχος που την χώριζε/ προστάτευε από τον έξω κόσμο. ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ. Χωρίζουμε τον χώρο στα δύο. Το ένα μισό αντιπροσωπεύει τον κόσμο της ελευθερίας, της ασφάλειας και της ευημερίας. Το άλλο μισό τον κόσμο της καταπίεσης, της ανασφάλειας, του πολέμου, των ξεριζωμών και της φτώχιας. Ζητάμε από κάθε μέλος της ομάδας να αισθανθεί με όλο του το σώμα κάθε κόσμο και στη συνέχεια να περάσουν όλοι αργά τα σύνορα του ενός κόσμου και να μπουν στον άλλο. Τι αλλαγές γίνονται, στο σώμα, πώς αλλάζει η έκφραση του προσώπου σταδιακά, πώς αισθανόμαστε.
  • Ζωγραφίζω: Κι αφού η Παπλωματού τελειώσει και ο βασιλιάς πάρει το «πάπλωμα», για να κρατήσετε λίγο ακόμα τη μαγεία της παράστασης μπορείτε να φτιάξετε στο σπίτι σας το μαγικό «πάπλωμα». Ζωγραφίστε σε χαρτί τα διαφορετικά κομμάτια του παπλώματος κι ίσως κάποια από αυτά να περιέχουν λέξεις αγάπης και συμπόνοιας αντί για χρώματα. Μπορείτε ακόμα να ενώσετε μικρά κομμάτια υφάσματος ή να κολλήσετε διάφορα υλικά σε χαρτί του μέτρου. Υλικά που θα καταπολεμούσαν την φτώχεια. Μην βάζετε όρια στην φαντασία. Ίσως το δικό σας «πάπλωμα» να έχει πάνω κολλημένα όσπρια, κομμάτια ζεστού υφάσματος, φράσεις παρμένες από τα παραμύθια, συννεφάκια ονείρων και λίγη κορδέλα από το μπαλόνι της ελπίδας που αφήσαμε ελεύθερο στον ουρανό.

Μακάρι τα λόγια της παπλωματούς να ηχούν στα αυτιά μας για χρόνια και να τα ακολουθούμε πάντα· «Κάνε το καλό».

           

 *Παίζουν και τραγουδούν οι ηθοποιοί: Παπλωματού : Λητώ Αμπατζή, Άπληστος Βασιλιάς : Σωκράτης Μαιδώνης, Μοδίστρα-Νεράιδα: Δήμητρα-Ιόλη Εξάρχου Αρκούδα-Ένορκος-Παλιατζής: Σταύρος Μπέκας Πουλί –Πλούσια κυρία: Ελεάννα Κόλλια Δικαστής-Αυλικός: Αντώνης Παπαδάκης Κυρία της αυλής-Κορίτσι: Πηνελόπη Σκαλκώτου Αγοράκι-Αυλικός-Ένορκος: Στέφανος Λούρος Γριούλα-Κυρία της αυλής: Ντόρα Γκέγκα

Ιστορίες αγαπάμε, ιστορίες ξεκινάμε,

Αλλά μια συγκεκριμένη την αγαπάμε πιο πολύ…

Πιο αληθινή εισαγωγή δεν θα μπορούσα να γράψω. Με αυτά τα λόγια ξεκινά η ομάδα «Μικρός Νότος» την παράσταση και αυτή είναι και η δική μου αλήθεια. Αν έπρεπε κάποτε να διαλέξω ένα μόνο παραμύθι θα ήταν «Ο ραφτάκος των λέξεων» του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Κι είναι τεράστια η χαρά μου που είδα την ομάδα «Μικρός Νότος» να μεταφέρουν στην σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, όχι μόνο το παραμύθι, αλλά και τα νοήματά του, την ατμόσφαιρά του, την μαγεία του και την αλληλεπίδραση του παραμυθιού με το κοινό.

raftakos texnesplus3

Και για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή ας ξεκινήσουμε με τα όργανα! Καχόν, μελλόντικα, μεταλλόφωνο, κουίκα, κιθάρα, αυγά, ζίλιες, καστανιέτα, αφρικανικό σέικερ, βροντή, βροχή και μουσική γαβάθα. Με αυτά το παραμύθι ζωντανεύει και εμείς ταξιδεύουμε στο μικρό χωριό του ραφτάκου και στην πόλη αργότερα. Η ζωντανή μουσική είναι ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης και θα το διαπιστώσετε όταν τα μικρά σας ανέβουν στην σκηνή μετά το τέλος για να γνωρίσουν τα μουσικά όργανα.

Ο Νίκος Αξιώτης, ο Δημήτρης Γιαννής και η Γιούλη Καρναχωρίτη είναι μια ομάδα γεμάτη κέφι και αγάπη για τα παιδιά. Πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση είναι εκεί για να μας καλοσωρίσουν, να αστειευτούν με τα παιδιά και να δημιουργήσουν ένα κλίμα θετικό, εγκάρδιο και φιλικό. Η παρουσία τους στην σκηνή πληθωρική μεταφέρει τους θεατές στην πόλη του ραφτάκου και μας κάνουν κοινωνούς της αλήθειας του. Μαζί με το κοινό κατορθώνουν το ακατόρθωτο (ξεπαγώνουν ακόμα και την Σμαρώ!), γιατί οι λέξεις ενώνουν τους ανθρώπους. Όπως τα υλικά του ραφάκου που ήταν απλά, έτσι κι οι συντελεστές της παράστασης με υλικά απλά, χωρίς περιττά φτιασίδια, με το σώμα, την φωνή, το χιούμορ τους και την αγάπη τους για τα παιδιά δημιουργούν μια παράσταση «χειροποίητη» που ζεσταίνει τις καρδιές μας.

Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου ξέρει το μυστικό του ραφτάκου. «Οι λέξεις είναι αυτές που ζεσταίνουνε, δροσίζουν κι ομορφαίνουν πιο πολύ από όλα τα υλικά του κόσμου». Παιχνίδια με λέξεις λοιπόν για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση!

ΠΡΙΝ…

  • Διαβάζουμε. Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει το ομώνυμο παραμύθι του Ανώνη Παπαθεοδούλου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μην χάνετε καιρό! Διαβάστε το όχι μία, αλλά χίλιες μία φορές. Και σαν έξτρα «εργασία» διαβάστε και το βιβλίο «Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε» της ElizabethVerdickαπό τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που μιλά για τη δύναμη των λέξεων.

lekseis

  • Ζωγραφίζω: Πριν πάτε στην παράσταση, αναλόγως του καιρού σκεφτείτε τι θα χρειαστείτε από ρουχισμό και φτιάχτε το με λέξεις. Αν είναι μια κρύα μέρα με τι θα πλέκατε το πουλόβερ σας; βρείτε τις πιο ζστές σας λέξεις και «φτιάχτε το». Αν βρέχει πώς θα φτιάχνατε την ομπρέλα σας; Κι αν φυσά ποιες λέξεις είναι οι πιο «αντιανεμικές»;

ΜΕΤΑ…

  • Οι λέξεις στην καθημερινότητα: ΠΡΟΣΟΧΗ! Αυτό είναι παιχνίδι για μεγάλους J Μια μικρή «σκανταλιά» για να φτιάξουμε το κέφι των μικρών μας. Οι λέξεις ζεσταίνουν, δροσίζουν, αγαπάνε και φροντίζουν. Οι λέξεις φέρνουν κοντά ή πληγώνουν, έχουν συναισθήματα ή αδιαφορούν. Κι αν πιστεύετε στη δύναμη των λέξεων χρησιμοποιείστε τες. Ένα μήνυμα μέσα στο κολατσιό του παιδιού σας, μια μικρή λεξούλα τυλιγμένη γύρω από το μολύβι που γράφει την ορθογραφία του, ένα μικρό σημείωμα στην τσέπη του μπουφάν, μια λέξη ζωγραφισμένη ανάμεσα στις πιτζάμες. Και θα νιώθουν πώς είστε πάντα εκεί κοντά τους. Που ξέρετε ίσως τους παρασύρετε στο παιχνίδι κι αρχίσετε να βρίσκετε μικρές λεξούλες παντού. Μια επικοινωνία μυστική που θα έχει δημιουργηθεί λέξη λέξη!
  • Κυνηγητό με τις λέξεις: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Τα παιδιά διαλέγουν μια λέξη και την βάζουν επάνω τους ή την κρατάνε σε ένα χαρτάκι στην τσέπη τους. Μπορεί να δοθεί οδηγία , π.χ. λέξεις που ζεσταίνουν, λέξεις μακρινές, λέξεις που γελάνε, ή να αφεθούν ελεύθερα τα παιδιά να γράψουν ό,τι θέλουν. Ένα παιδί γίνεται συγγραφέας και κυνηγά τις λέξεις που διαρκώς του φεύγουν. Όποια παιδιά πιάσει, αντιπροσωπεύουν μια λέξη. Στο τέλος όσες λέξεις έχει «συλλάβει», προσπαθεί να τις βάλει σε τέτοια σειρά, ώστε να σχηματίζουν μια πρόταση, να βγάζουν κάποιο νόημα. Μπορεί να προκύψει μια πολύ όμορφη συλλογική ιστορία στο τέλος.

Στις πόλεις αυτές τις μεγάλες που ζούμε, «που τα σπίτια είναι τόσο κοντά κι οι καρδιές μακριά» ο ραφτάκος τραγουδά συνταγή πανάρχαιη και μαγική!

Λεξιπλέκω, λεξιράβω της αγάπη ράμματα

Ένα ένα γραμματάκι, λέξεις, πλέξεις, γράμματα.

Οι κλωστές του λέξη λέξη περασμένες στην κλωστή.

Και τελικά καταλήγουμε να τραγουδάμε κάτω από μια τεράστια κουβέρτα

Μι και άλφα, ζήτα, γιώτα

Φτιάχνουν όλα το ΜΑΖΙ!

Ας φτιάξουμε επιτέλους το ΜΑΖΙ γιατί όλοι έχουμε να προσφέρουμε αν μη τι άλλο τις λέξεις μας!

           

Έβαλα μέλι, ζάχαρη και μεταξένια χτένια

Και παραμύθι έφτιαξα για να το πω σε σένα.

Μήλο μου και μανταρίνι κείνο που παμε θα γίνει.

Η Βίκυ Θαλασσινού μας ετοίμασε ένα παραμύθι σε δεκαπεντασσύλαβο στίχο με ζωντανή μουσική και συμμετοχή των παιδιών στη σκηνή του θεάτρου« Βαφείο- Λάκης Καραλής»

Ένα παραμύθι που μιλά για την κακία, το μίσος, την ζήλια και όλα όσα μας δηλητηριάζουν. Πώς κατάφεραν όλα αυτά και πέρασαν από τα παραμύθια στη μυθολογία και μετά να φωλιάσανε στην ιστορία; Το μήλο της Χιονάτης γλίστρησε από το παραμύθι, πέρασε κάμπους και βουνά και να! Αν για όλα φταίει αυτό το μήλο τότε μπορούμε να το νικήσουμε! Κι είναι αυτό το σπουδαιότερο μήνυμα του έργου κατά τη γνώμη μου. Εμείς έχουμε τη δύναμη να διαλέξουμε αν θα δαγκώσουμε ή όχι το δηλητηριασμένο μήλο…

Η Λήδα Γρηγοριάδου με το λαούτο και την υπέροχη φωνή, η Βίκυ Θαλασσινού και η Δώρα Θωμοπούλου μας ταξίδεψαν με ένα μήλο σε χρόνους και τόπους διαφορετικούς. Μας προσκάλεσαν να χορέψουμε σε γάμους, να κάνουμε παρελάσεις, μας δίδαξαν πώς να φερόμαστε μπροστά σε ένα μαγικό καθρέφτη και τελικά μας έμαθαν να τραγουδάμε τραγούδια μαγικά που αλλάζουνε τον κόσμο. Κι αν δεν αλλάξει το θέατρο τον κόσμο, αν δε σου δώσει την σπίθα της θέλησης να τον αλλάξεις, ποιος άλλος μπορεί να το κάνει καλύτερα;

«Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα», ολόσωστη παροιμία για την σωματική μας υγεία. Εμείς εδώ θα παραφράσουμε λίγο και θα πούμε «Ένα παιχνίδι την ημέρα την λύπη κάνει πέρα». Παινχίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση για να κρατήσουμε μακριά τα «δηλητηριασμένα μήλα»!

ΠΡΙΝ…

  • Αφήγηση και μήλα. Ας ξεκινήσουμε με τη Χιονάτη. Και μετά όπου βρείτε μήλο πείτε την ιστορία του! Ο Αδάμ κι η Εύα. Το μήλον της Έριδας στους γάμους του Πηλέα. Τα μήλα των Εσπερίδων κι ο Ηρακλής. Το μήλο που έπεσε στο κεφάλι του Νεύτωνα. Αλλά έχει και τραγούδια και παροιμίες το μενού. Τραγουδείστε Το «Μήλο μου κόκκινο», και πείτε μετά και καμιά παροιμία: «Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα», «Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει». Αν δεν σας φτάνουν αυτά θυμηθείτε και την Μηλίτσα από την Ντενεκεδούπολη και τον Αιμίλιο το Μήλο από την Φρουτοπία. Ας μην ξεχνάμε ότι κατάγεται και από το μήλο που έπεσε στο κεφάλι του Νεύτωνα.
  • Ζωγραφίζω: Προτείνουμε να ζωγραφίσετε το δηλητηριασμένο μήλο της Χιονάτης. Μπορείτε να ετοιμάσετε δυο ζωγραφιές. Μία το μήλο της Χιονάτης εξωτερικά και μία πώς μοιάζει εσωτερικά. Ο εξάχρονος γιος μου ζωγραφίζοντας το εσωτερικό του μήλου μονολογούσε: Το μαύρο σκουλήκι της κακίας με γλώσσα κοφτερή και αγκάθια αιχμηρή. Μαύρο και κακία, ζήλια και απογοήτευση, θυμός και θλίψη.

paidiki zografia

 

 

 

 

 

 

ΜΕΤΑ…

  • Τι συνέβη μετά... (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). «Κι όλοι ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα» και μετά; Τι έγινε το μήλο της Χιονάτης που προκάλεσε τόσο κακό; Εκείνο το μπιζέλι από την πριγκίπισσα και το μπιζέλι που ήταν η αιτία να καταλάβουν την βασιλική της καταγωγή που βρίσκεται; Και μιας και μιλάμε για λαχανικά τι έγινε η φασολιά του Τζακ; Οι μπότες του γίγαντα που κατέληξαν αφού τις φόρεσε ο παπουτσωμένος γάτος και ο Κοντορεβιθούλης; Διαβάστε το αγαπημένο σας παραμύθι, βρείτε ένα μικρό στοιχεία που κανείς μέχρι τώρα δεν το είχε προσέξει, πάρτε το και φτιάχτε το δικό σας παραμύθι. Κι αν ανακατέψετε και πολλά παραμύθια, μύθους, ιστορίες και τραγούδια ακόμα καλύτερα!

Δηλητηριασμένα μήλα υπάρχουν πάντα και παντού. Στα παραμύθια, στους μύθους, στην ιστορία και στην καθημερινότητά μας. Ας επιλέξουμε να μην τα δαγκώσουμε κι ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι τραγούδια μαγικά που διώχνουν την κακία μακριά!

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Το κίτρινο βαγόνι» είναι ένα συμβολικό ταξίδι σε καταστάσεις τόσο καθημερινές που είναι αδύνατον να μην ταυτιστείς! Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω ένας γονιός στον κόσμο που λίγο πριν τον ύπνο δεν έχει ακούσει τις φράσεις «πεινάω, βαριέμαι, θέλω να παίξω, δε νυστάζω». Και την ίδια στιγμή που τα ακούς αυτά βλέπεις βλέφαρα να γέρνουν από τον ύπνο. Ένα κίτρινο βαγόνι που ξεκινά και σταματά με μουσική, σαν τα νανουρίσματα πριν τον ύπνο. Ένα βαγόνι που θα σε πάει εκεί που θες αφού κάνεις μερικές στάσεις γιατί πάντα πριν τον ύπνο χρειάζεται να κάνεις «ταξίδια»· μια ανασκόπηση της ημέρας και να σχεδιάσεις την αυριανή και όλα αυτά στη σκηνή του Πόλις Πολυχώρος. 

Οι μουσικές της παράστασης απόλυτα ταιριαστές με τους σταθμούς του βαγονιού, μας ταξιδεύουν στην Κάτω Ιταλία, στην Ισπανία, στην Αργεντινή και στην Άπω Ανατολή πριν μας αφήσουν τελικά στο κρεβάτι μας. Κι όλα αυτά με ζωντανή μουσική, την Μπαρτζόκα Κατερίνα στο πιάνο και την Χριστίνα Σουβαλτζή στο ακορντεόν. Δίπλα τους οι ηθοποιοί Βασίλης Μπατσακούτσας και Φακάλου Ελεάνα που με το κέφι τους παρασύρουν τους μικρούς θεατές στον δικό τους φανταστικό κόσμο.

Ο Νέστορας ο μηχανοδηγός (αν τον λένε και Νέστορα δηλαδή…) επινοεί ένα σωρό παιχνίδια για να γίνει η καθημερινή ρουτίνα πιο διασκεδαστική. Εμείς θα σας προτείνουμε μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ…τα παιχνίδια του Νέστορα!

 

ΠΡΙΝ…

  • Ταξιδεύουμε με ιστορίες: Τα βιβλίο «Παραμύθια για καληνύχτα» της Νίνας Γεωργιάδου (εκδ. Οξυγόνο) είναι ιστορίες ειδικά σχεδιασμένες για α ταξιδέψουν τα μικρά σας πριν τον ύπνο. Ευχάριστες εικόνες και ταξιδια σε μέρη φανταστικά που είναι η καλύτερη προετοιμασία για όμορφα όνειρα!

 

paramythia gia kalinychta normal

  • Ακούω τον κόσμο: Μια ωραία ιδέα είναι να ακούσετε μουσικές και τραγούδια από διάφορες χώρες κι εποχές. Δεν είναι ανάγκη να είστε μουσικός για να γνωρίζετε ότι το ταγκό προέρχεται από την Αργεντινή ή ότι η ταραντέλα είναι μια παραδοσιακή μυσική της Νότιας Ιταλίας. Διαλέξτε μια χώρα στον χάρτη κι έπειτα με την βοήθεια της τεχνολογίαςκαι του ίντερνετ ακούστε τις πιο χαρακτηριστικές μουσικές αυτού του τόπου. Θα μπορούσατε να τις χορέψετε κιόλας αυτοσχεδιάζοντας τα δικά σας βήματα.

ΜΕΤΑ…

  • Μαμά βαριέμαι: Η φράση που είναι προάγγελος της γκρίνιας. Όχι ότι είναι κακό να βαριέσαι, ίσα ίσα είναι και πολύ δημιουργικό. Όμως ένα παιδί μέσα στα τόσα που πρέπει να μάθει πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται και να επωφελείται και από τις στιγμές της ανίας. Από την βαρεμάρα λένε καινούριες έρευνες ξεπηδούν οι πιο δημιουργικές στιγμές. Αυτό που μπορείτε να κάνετε λοιπόν είναι να ετοιμάσετε ένα βάζο με απλές δραστηριότητες για στιγμές βαρεμάρας και να δίνετε στο παιδί την δυνατότητα να διαχειριστεί την ανία του. Το δικό μας βάζο «Μαμά βαριέμαι…» έχει χαρτάκια που γράφουν: ζωγραφίζω τον μελλοντικό μου εαυτό, φτιάχνω το γεναιολογικό μου δέντρο, τακτοποιώ την ντουλάπα μου, πλένω τις κούκλες μου ή τα αυτοκινητάκια μου, βάφω τα νύχια της μαμάς, κάνω μια ορχήστρα με αντικείμενα της κουζίνας και πολλά άλλα…
  • Λίγο τραγούδι ακόμα…Το κίτρινο βαγόνι χρειαζόταν τραγούδι για να ξεκινήσει. Ωραίο καύσιμο και διασκεδαστικό! Εμείς στην οικογένεια υιοθετήσαμε την συνήθεια. Το πρωί που η κόρη μου ζητά να την μεταφέρω αγκαλιά από το κρεβάτι στην πολυθρόνα αντί για εισητήριο ζητάω τραγούδι. Μπορείτε να ζητάτε τραγούδι για να σερβίρετε το φαγητό ή για να ξεκινήσετε να ελέγξετε τις εργασίες του σχολείου. Πιστέψτε με η μουσική δίνει ενέργεια και θετική διάθεση κι όλα ξεκινούν σίγουρα καλύτερα και διασκεδαστικότερα με ένα τραγούδι. Το καλό είναι ότι δεν είναι ανάγκη να ξέρετε πολλά. Ένα τραγούδι αρκεί όπως μάθαμε και στο «κίτρινο βαγόνι». Και μια ακόμα ιδέα μόνο για γονείς. Την χρωστάω στην δασκαλα των παιδιών μου. «Μουσική μαζέματος» και τα παιχνίδια μπαίνουν στην θέση τους πριν ακόμα τελειώσει το κομμάτι!

Θυμάμαι ως παιδί που η κουβέρτα μου είχε πάνω ένα άλογο κι εγώ έκανα ότι ίππευα και ταξίδευα. Συνήθως πήγαινα στη γιαγιά. Αν και πέρασαν χρόνια κι η κουβέρτα μου δεν έχει πια άλογο τα ταξίδια πριν τον ύπνο είναι πάντα τα πιο δημιουργικά κι αγχολυτικά. Μουσική και παιχνίδι και οι μέρες φτάνουν στο τέλος τους με περισσότερη χαρά όπως όταν ήμασταν παιδιά. Μπείτε στο κίτρινο βαγόνι και καλά σας ταξίδια!

           

Η Κέλλυ Σταμουλάκη μας παρουσιάζει φέτος την μεγάλη της επιτυχία «Ως την άκρη του ονείρου». Σε πρωτότυπη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (στον οποίο είναι κι αφιερωμένη η παράσταση) και με τον ερμηνευτή Βασίλη Λέκκα στο ρόλο του φύλακα άγγελου θα συγκινηθούμε, θα γελάσουμε και θα ταξιδέψουμε μαζί με την μικρή Πετρίνα…ως την άκρη του ονείρου!

Ακολουθώντας την δομή παραμυθιού, η Κέλλυ Σταμουλάκη μας παρουσιάζει ένα ταξίδι ενηλικίωσης όπου βοηθοί του ήρωα, (της ηρωίδας στην συγκεριμένη περίπτωση), είναι η αγάπη, η υπομονή και η πίστη. Πίστη στο ότι υπάρχουν φύλακες άγγελοι, πίστη στους ανθρώπους, πίστη ότι όλα τελικά θα πάνε καλά. Και πηγαίνουν καλά! Γιατί τα παιδιά, κι εμείς οι μεγάλοι, έχουμε ανάγκη να μας πει κάποιος ότι όλα θα πάνε καλά. Έχουμε ανάγκη να μας διαβάσουν παραμύθια κι αυτό κάνει η Κέλλυ Σταμουλάκη.

Παραμυθένια και τα κουστούμια του Μάριου Καραβασίλη, όπως επίσης και τα σκηνικά του Γιώργου Λυντζέρη. Τα σκηνικά πλαισιώνουν με αριστοτεχνικό τρόπο η ζωντανή μουσική με τα δεκάδες μουσικά όργανα. Πνευστά και κρουστά, αρμόνιο και βιολεντσέλο, ακόμα και άρπα (!) μας ταξιδεύουν σε δάση και σε λίμνες με βατράχια κι αγριόκοτες, σε βροχή και σε φωτιά.

Ο δεκαμελής θίασος συνεργάζεται άψογα και ανταποκρίνεται τόσο στο υποκριτικό μέρος όσο και στο μουσικό, αφού οι ηθοποιοί παίζουν μουσικά όργανα και τραγουδούν ζωντανά. Πέρα από την Νέλλη Γκίνη και τον Βασίλη Λέκκα, ξεχώρισαν ο Νικόλας Μπράβος (υποκριτικά και μουσικά) και η Έλενα Δελακούρα. Και φυσικά ακόμα γελάμε με τα παιδιά μου με τις ατάκες του Τζερόμ Καλούτα και την ξεκαρδιστική ερμηνεία του!

Η μικρή Πετρίνα παρόλες τις ατυχίες και τις δυσκολίες δεν χάνει την πίστη της και την αισιοδοξία της. Ξεκινά το ταξίδι της για να βρει τον παππού της, τις ρίζες της και τη οικογένειά της. Σε έναν κόσμο παιδικό, που μπορείς να σβήσεις μια φωτιά με κουβαδάκια, εμείς προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση ώστε η μαγεία και το όνειρο να κρατήσουν λίγο ακόμα!

ΠΡΙΝ…

 

72917101 541446280016009 7060659143492763648 n

  • Αφήγηση. Το θεατρικό έργο «Ως την άκρη του ονείρου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλαση μαζί με το cd με την πρωτότυπη μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Αν δεν θέλετε να χαλάσετε την έκπληξη μπορείτε απλώς να το ξεφυλίσσετε και να φανταστείτε την δική σας ιστορία βλέποντας τι εικόνες. Ή μπορείτε ακόμα να διαβάσετε την ιστορία μέχρι τη μέση και μετά να φανταστείτε το δικό σας τέλος!

 

  • Ζωγραφίζω: Ο τίτλος του έργου μας δίνει αφορμή να παίξουμε με όνειρα. Ας ζωγραφίσουμε το πιο τρελό μας όνειρο, την πιο μεγάλη μας επιθυμία κι ας σκεφτούμε μετά τρόπους να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα!

ΜΕΤΑ…

  • Φτιάχνω τα δικό μου παραμύθι. Στο εμπόριο και στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά παινχίδια με παραμυθοκάρτες οι οποίες βασίζονται σις καρτέλες του Προπ. Διαλέχτε λοιπόν τον δικό σας ήρωα- ηρωίδα, σκεφτείτε το πρόβλημα που τον αναγκάζει να μετακινηθεί, βρείτε έναν βοηθό και αφού κάνει το ταξίδι του και ζήσει τις περιπέτειές του, δώστε το δικό σας τέλος. Το παραμύθι σας είναι κιόλας έτοιμο!
  • Ηχοϊστορία. Στην παράσταση η μουσική κυριαρχεί. Το δάσος το οποίο διασχίζει η Πετρίνα ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας χάρη στα μουσικά όργανα που παίζονται επί σκηνής. Γιατί να μην φτιάξουμε λοιπόν την δική μας ηχοϊστορία; Αρχικά σκεφτείτε μαζί με τα παιδιά μια τοποθεσία. Ένα δάσος, μια σπηλιά, μια παραλία, ή ένα σχολείο. Τί ήχοι ακούγονται συνήθως εκεί; Αντικείμενα του σπιτιού και το σώμα μας μπορούν να γίνουν τα αυτοσχέδια μουσικά όργανα που θα ντύσουν μουσικά αυτές τις τοποθεσίες.

Η Πετρίνα αντιλαμβάνεται μέσα από το ταξίδι της ότι η ζωή έχει αξία όταν προσπαθείς για όσα επιθυμείς. Όταν όλα εμφανίζονται «μαγικά» μπροστά σου η ζωή μοιάζει πιο σύντομη, «δεν ζεις»! Θα καταλάβει ότι η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και ότι όλοι, ξένοι και ντόπιοι, είμαστε άνθρωποι. Η Πετρίνα θα μας μάθει ότι ζωή σημαίνει να προσπαθείς, να αγαπάς, να πιστεύεις και να συνεχίζεις ως την άκρη του κόσμου για να κατακτήσεις το όνειρό σου!

           

Αν κι η θεατρική σεζόν των παιδικών θεάτρων τελείωσε, γράφω για το «Το πιο τρελό τριήμερο» της Κέλλυς Σταμουλάκη, καθώς αγγίζει ένα θέμα που θα απασχολήσει γονείς και παιδιά στις διακοπές. Τα σχολεία έκλεισαν και «το πιο τρελό δεκαπενθήμερο» έφτασε. Αλλά ενώ κάποτε οι διακοπές σήμαιναν μπάλα στην πλατεία, φίλους και βόλτες, τώρα σημαίνει άπειρες ώρες μπροστά σε οθόνες. Το θέμα της υπερβολικής χρήσης της τεχνολογίας θίγει με το φετινό της έργο η Κέλλυ Σταμουλάκη και το καλύτερο είναι ότι έχει και τη λύση του προβλήματος! Παιχνίδι! Μέσα από τα στόματα των ηθοποιών μας λέει: παίξτε με τα παιδιά, γίνετε ένα μαζί τους, ακούστε τα και όλα θα πάνε θαυμάσια.

Τα σκηνικά και τα κουστούμια της Δέσποινας Βολίδη εναρμονίζονται άριστα με τον σύγχρονο χαρακτήρα του έργου. Η μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα όπως πάντα υπέροχη και σύμφωνη με το νεανικό πνεύμα. Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου ντυμένος πιάνο συντονίζει τα πάντα επί σκηνής. Ο Πασχάλης Τσαρούχας και η Νέλλη Γκίνη πλαισιωμένοι από μια ομάδα υπέροχων, νέων παιδιών μας χαρίζουν ένα ξεκαρδιστικό δίωρο διάλειμμα από την καθημερινότητα, παρουσιάζοντάς μας…την καθημερινότητα αλλιώς!

Στην παράσταση η γιαγιά του Ιάσονα μας λέει ότι «το παιχνίδι είναι ο τρόπος για να μάθουν οι άνθρωποι τον κόσμο». Ιδού μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

  • Φανταζόμαστε: Συζητάμε με τα παιδιά πώς θα φανταζόταν το πιο τρελό τους τριήμερο. Τι θα ήθελαν να κάνουν; Που θα ήθελαν να πάνε; Αν οι απαντήσεις δεν περιλαμβάνουν υπολογιστές, tabletκαι ηλεκτρονικά παιχνίδια, είστε σε καλό δρόμο. Στη συνέχεια μπορείτε να ζωγραφίσετε την πιο όμορφη στιγμή του δικού σας φανταστικού τριημέρου. Ίσως είναι η στιγμή που εκτοξεύεστε στο φεγγάρι ή η στιγμή που δυο καγκουρό πίνουν τσάι στον κήπο μαζί σας. Δικό σας είναι το τριήμερο, κάντε το όσο πιο τρελό μπορείτε!

ΜΕΤΑ….

  • Διαβάζουμε: «Το πιο τρελό τριήμερο» της Κέλλυς Σταμουλάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση. Διαβάστε το, ακούστε το cdμε τα τραγούδια της παράστασης κι αφήστε τη μαγεία να συνεχίζει να σας ταξιδεύει.

to pio trelo trihmero

  • Το παλιό μπαούλο: Ένα μπαούλο (ή βαλίτσα) με αξεσουάρ και παλιά ρούχα είναι τόσο απαραίτητο σε ένα σπίτι με παιδιά, όσο και τα υπόλοιπα παιχνίδια. Μεταμφιέσεις που ξεκινούν με ένα απλό καπέλο καταλήγουν σε παιχνίδια με πράκτορες και κρυμμένους θησαυρούς. Γι’ αυτό πριν πετάξετε οτιδήποτε σκεφτείτε να του δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στο μπαούλο μεταμφίεσης και ξεκινήστε εσείς οι ίδιοι το παιχνίδι.

Ένα είναι το μυστικό με τα παιδιά. «Να μην τα ακούμε με τα αυτιά αλλά με την ψυχή». Και τότε όλα τα τριήμερα θα είναι τρελά και μαγικά!

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία