Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Είναι «Τα θραύσματα μιας γυναίκας»: Το μελόδραμα της χρονιάς; Κύριο

Ο Kornel Mundruczo ,μετά από μια σωρεία βραβείων και μια σειρά ταινιών στην γλώσσα του, επανήλθε στο κινηματογραφικό προσκήνιο με την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του. Και με αφορμή την ιστορία ενός τραγικού τοκετού, βουτάει στα βαθιά της απώλειας και στα μύχια του πένθους.

Ξεκινώντας την ταινία του με μια βαθιά προσωπική σκηνή ενός τοκετού, με απότοκο τον άμεσο θάνατο του βρέφους, η ταινία μοιάζει να μπορεί να πατήσει γερά στα αφηγηματικά της πόδια. Δύο, όμως, αφηγηματικά πόδια που ξεκινάνε γρήγορα να κουτσαίνουν όταν οι πρωταγωνιστές εγκαταλείπουν την μοιραία οικογενειακή εστία. Το σενάριο αφήνει ακουσίως στην άκρη την τρυφερότητα του ζεύγους για να μιλήσει για την απόγνωση της μονάδας, καταλήγοντας, όμως, σε ξαναειδωμένες ευκολίες και σε χαρακτήρες χωρίς προσωπική σφραγίδα. Ενώ, μοιάζοντας να ακολουθεί κατά πόδας την πολιτική ορθότητα του «όλοι οι άντρες είναι μαλάκες», δεν καταφέρνει να βρει την ισορροπία των δικών του προσωπικών σεναριακών ποδιών.

Η σκηνοθεσία ανήκει ξεκάθαρα σε έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη, ο οποίος ξέρει να σε παρασύρει στα κινηματογραφικά του σύμπαντα με μέσα του την οπτική αποτύπωση της ανθρωπιάς και του πόνου. Χωρίς να διατυμπανίζει την αισθητική του και χωρίς να διατείνεται ότι κατάφερε το σκηνοθετικά ακατόρθωτο, ο Mundruczo ποντάρει στο πηγαίο και αυθόρμητο και βγαίνει κερδισμένος.

 

woman

Οι ερμηνείες, μοιάζουν σε όλα τους τα σημεία διεκπαιραιωτικές, χωρίς ποτέ να περάσουν, όμως, το κινηματογραφικό εμπόδιο της ερμηνείας για να αγγίξουν την ειλικρίνεια της πραγματικής οικογένειας.

Συμπερασματικά, πρόκειται για μια ταινία που, στα σημεία, δεν διεκδικεί τις δάφνες του ποιοτικού σινεμά. Και για ένα μελόδραμα που πατώντας στην παράδοση ενός Κασσαβέτη, δεν καταφέρνει να χαρίσει στο ίδιο της το είδος την απαιτούμενη φρεσκάδα. Παραμένει, όμως, σε κάθε περίπτωση ένα έργο τέχνης με κινηματογραφικά κότσια και υψηλή αισθητική.

3/5

Πολυμέσα