«Μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι και προσπαθώ να είμαι εκεί στη στιγμή και να συνδιαλέγομαι μαζί τους», θα μου πει μεταξύ άλλων η Μαρία Τζάνη λίγες ώρες αφότου έχει μαγέψει μικρούς και μεγάλους στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης ως Κάθριν Κιούζακ, στην παράσταση «Ο Σέρλοκ Χολμς και το Γαλάζιο Ρουμπίνι». Απόδειξη; Οι λιλιπούτειοι θαυμαστές που αδημονούν, κάνουν σκέρτσα και τα μαγουλάκια τους κοκκινίζουν για μια φωτογραφία μαζί της.
Η Μαρία όμως αυτή την περίοδο βρίσκεται εν μέσω εντατικών προβών και για μια ακόμα φιλόδοξη παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης που θα κάνει πρεμιέρα τη νέα χρονιά. Πρόκειται για το «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Με αφορμή την επιστροφή της στο «σπίτι» της μίλησε στο texnes-plus, ακούγοντας πάντα τη φωνή της καρδιάς της…
Σέρλοκ Χολμς, ένας αγαπημένος ήρωας
Λατρεύω τον Σέρλοκ Χολμς. Έχω δει τα πάντα! Ό,τι κυκλοφορεί σε σειρά. Όταν μου είπε ο Δημήτρης Δεγαΐτης ότι θα παίξω στην παιδική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης σε αυτό το έργο και με τη συγκεκριμένη ομάδα, πραγματικά ενθουσιάστηκα! Πρόκειται για την ιστορία του γαλάζιου ρουμπινιού που έγραψε ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ και διασκεύασε εξαιρετικά η Άνδρη Θεοδότου. Ξεκινήσαμε πρόβες τέλη Αυγούστου και από την πρώτη στιγμή απολάμβανα αυτήν τη συνεργασία.
Παιδικό θέατρο
Μου αρέσει πολύ το θέατρο για παιδιά όταν δεν αντιμετωπίζει τα παιδιά ως ένα παιδικό κοινό. Θα χρησιμοποιήσω μια φράση του Βασίλη Κουκαλάνι, που λέει ότι τα έργα του απευθύνονται σε ανθρώπους από έξι χρονών και άνω. Γι' αυτό εκτιμώ τον Δημήτρη Δεγαΐτη και χαίρομαι που συνεργάζομαι φέτος μαζί του, γιατί σκηνοθετεί παραστάσεις για "ανθρώπους" όλων των ηλικιών, αντιμετωπίζοντάς τους με μεγάλο σεβασμό.
Τα παιδία λέει…
Είναι απίστευτα αυτά που μας λένε τα παιδιά. Σε κάποια σκηνή της παράστασης ρωτάω το φίλο μου: «Πού θα με πας;» Εκείνος μου απαντά: «Στο σταθμό του τρένου». Σηκώθηκε λοιπόν ένα κοριτσάκι από την πρώτη σειρά και φώναξε: «Να την πας στη θάλασσα! Στη θάλασσα να την πας!» Το βρήκα τόσο τρυφερό… Προχθές πάλι σηκώθηκε ένα αγοράκι, αλλά δεν άκουσα τι μου είπε. Είναι τόσο αυθόρμητα τα παιδιά. Είναι τόσο ωραίο να τα βλέπεις να αναπνέουν μαζί σου την ώρα που παίζεις στη σκηνή. Είναι ένα δώρο.
Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί και η βλεφαρίδα κάγκελο στις δέκα το πρωί
Είναι σκληρό να ξεκινά το πρωινό τόσο νωρίς, πολύ σκληρό για τα δεδομένα μου! Να πρέπει στις δέκα να είμαι στη σκηνή με φωνή μετζοσοπράνο και να χορεύω!Παρ’ όλα αυτά με συναρπάζει κιόλας, γιατί, μόλις είναι όλα έτοιμα, ξεκινάμε και αντικρίζω τα μάτια των παιδιών, ξεχνάω τα πάντα!
Οι γυναίκες είναι πονηρές… μάθε το μικρέ μου και μην κλαις
Ήρθε ένας μικρός προχθές και μου είπε: «Δεν σου έμαθαν η μαμά σου και ο μπαμπάς σου να μην κλέβεις;» Του εξήγησα ότι γι’ αυτό το λόγο διηγούμαστε τη συγκεκριμένη ιστορία, για να καταλάβουν όλοι ότι δεν πρέπει να κλέβουν. Όταν στήναμε την παράσταση, συνειδητοποίησα ότι εγώ θα ήμουν η αντιπαθής, η πονηρή γυναίκα που βάζει σε μπελάδες το διευθυντή του ξενοδοχείου. Δεν το άντεξα να μην κερδίζω τη συμπάθεια του κοινού, αλλά προσπάθησα να δικαιολογήσω το χαρακτήρα που κλήθηκα να υποδυθώ. Διαπίστωσα ότι έσφαλε και ότι ήθελε να κάνει τη μεγάλη ζωή. Στα παιδάκια, επειδή η παράσταση έχει πολύ τραγούδι και χορό, όλο αυτό εξισορροπείται κάπως και έτσι δεν υπάρχουν «κακοί» ήρωες.
«Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία»
Είμαστε σε περίοδο εντατικών προβών και η σκηνοθέτις μας, η Μαριάννα Κάλμπαρη, μας πέρασε από όλους τους ρόλους μέχρι να καταλήξει στη διανομή, η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη και χαίρομαι που θα είμαι ένας από τους βασικούς συντελεστές της εν λόγω παράστασης. Είμαι ευτυχής που συνεργάζομαι με αυτούς τους καλλιτέχνες και με τον υπέροχο Σταμάτη Κραουνάκη. Δεν αποκαλύπτω όμως τίποτε άλλο…
The voice
Το κομμάτι της φωνής με ενδιαφέρει πάρα πολύ και το έχω μελετήσει όλα αυτά τα χρόνια. Το αντιμετωπίζω και λίγο ψυχαναλυτικά. Είναι η φωνή σου. Είναι αυτό βαθιά μέσα σου, σου λέει μια φωνούλα, που σε κάνει να υπάρχεις. Επομένως όσο πιο καλή σχέση έχεις με την εσωτερική σου φωνή και αποδεχτείς τον ήχο σου και τον απόηχο της σκέψης σου τόσο πιο κοντά είσαι στο να κάνεις αυτό είσαι.
Μια φωνή βαθιά μέσα μου μου λέει…
Υπομονή, δύναμη και στο δρόμο σου.
Εμπόδια
Νομίζω ότι με δυσκολεύουν τα πάντα. Από τα πρακτικά θέματα που αφορούν το πώς θα πληρώσουμε το ενοίκιό μας μέχρι τις συνθήκες της δουλειάς μας.Όσο για το θέατρο, προσπαθώ να αποβάλω την άποψη που είχα προτού γίνω ηθοποιός και να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα, αλλά με ενθουσιασμό και ζωντάνια, όπως όταν πρωτοξεκινούσα.
Ηθοποιός-τεχνίτης και ενοχή
Είχα μια τελείως διαφορετική εικόνα στο μυαλό μου. Η άποψή μου για τον κόσμο του θεάτρου βασιζόταν σε αυτά που έβλεπα ως θεατής. Δεν γνώριζα όλα όσα συμβαίνουν πίσω από τη σκηνή. Το «πίσω του θεάτρου» είναι μια δουλειά σκληρή, μια τέχνη, και το προϊόν της είναι αυτό που παράγεις εσύ! Είχα μια φοβερά ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Βασίλη Παπαβασιλείου.Του ανέφερα λοιπόν ότι, όταν ξεκίνησα στη σχολή, δεν είχα κανένα άγχος, ανέβαινα με αυτοπεποίθηση στη σκηνή. Ενώ όσο περνάνε τα χρόνια αγχώνομαι και αγωνιώ για την τέχνη μου και ο Παπαβασιλείου μου είπε: «Ο τεχνίτης χρειάζεται τρεις ζωές για να μάθει την τέχνη του, γιατί ο ηθοποιός χρειάζεται μία και όσο πιο σύντομη γίνεται;» Αυτό λειτούργησε τόσο απενοχοποιητικά και κάθε φορά σκέφτομαι ότι μαθαίνουμε και προχωράμε. Έχουμε άλλωστε αυτή τη ζωή και άλλες δύο μήπως και βγάλουμε κανένα συμπέρασμα.
Οι φωτογραφίες του ταξιδιού
Όλες οι στιγμές μου στο θέατρο είναι για μένα σαν πολύτιμες φωτογραφίες. Έχω και μια μεγάλη αγάπη στη φωτογραφία. Όταν συνεργαζόμουν με τον Κώστα Καζάκο και είχα μαγευτεί, για να αποτυπώσω όλη αυτή την εμπειρία είχα τραβήξει ένα εξάλεπτο βίντεο που ήταν το backstage πριν βγούμε στη σκηνή.
Θέατρο Τέχνης, το σπίτι μου
Έχει ενδιαφέρον να γυρνάς εκεί όπου γαλουχήθηκες καλλιτεχνικά. Εκεί όπου έλαβες τα πρώτα σου καλλιτεχνικά ερεθίσματα και διαμορφώθηκες στα πρώτα σου καλλιτεχνικά βήματα. Είναι τύχη να επιστρέφεις έπειτα από λίγα χρόνια έχοντας αποκτήσει και λίγες ακόμα εμπειρίες, το βλέπεις με άλλο μάτι.
Στο ντιβάνι με την Τζάνη
Αυτές οι εκπομπές προέκυψαν από την ανάγκη μου να γνωρίσω λίγο καλύτερα την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων του θεάτρου και των συναδέλφων μου. Μου άρεσε πολύ που επισκεπτόμασταν σπίτια φίλων, ηθοποιών και μιλούσαμε στον καναπέ τους με μια χαλαρή διάθεση.
Μέλλον
Ονειρεύομαι να ζω καλλιτεχνικά.
Η Μαρία Τζάνη πρωταγωνιστεί στην παιδική παράσταση «Ο Σέρλοκ Χολμς και το Γαλάζιο Ρουμπίνι», στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη.
Από τον Ιανουάριο θα τη δούμε και στο «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία», σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, πάλι στο ίδιο θέατρο.