Γράφει η ψυχολόγος Χριστίνα Καγγέλη

«Ο σκοπός της τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα» (Ουίλιαμ Σαίξπηρ).

Για τα παιδιά μια παράσταση δεν τελειώνει με το χειροκρότημα, καθώς αποτελεί αφορμή για αναζήτηση, προβληματισμό και αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων που λαμβάνουν, ενώ φεύγοντας από αυτή παίρνουν μαζί τους και διάφορες εικόνες. Μια παράσταση συνιστά πηγή έμπνευσης για την καθημερινότητα και τις πράξεις τους, και επηρεάζει ως ένα βαθμό τις σχέσεις τους με τα υπόλοιπα μέλη των κοινωνικών ομάδων στις οποίες ανήκουν. Η συμπεριφορά και η στάση των ηρώων, τα ηθικά διλήμματα και οι αποφάσεις τους βοηθούν τα παιδιά να σφυρηλατήσουν την προσωπικότητά τους, καθώς είτε επιδοκιμάζουν ορισμένες επιλογές τους και τις υιοθετούν είτε τις απορρίπτουν.

Για τα παιδιά το θέατρο αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και τις προκλήσεις της ζωής και μέσα από αυτό έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Στο πλαίσιο μιας παράστασης βιώνουν διάφορες εκφάνσεις της πραγματικότητας, αφού οι ήρωες τους οποίους παρακολουθούν αντιπροσωπεύουν ένα συγκεκριμένο αξιακό σύστημα. Οι χαρακτήρες τα εντυπωσιάζουν και συχνά η συμπεριφορά τους αποτελεί πρότυπο και την ενστερνίζονται. Γι’ αυτό οι γονείς επιλέγουν με μεγάλη προσοχή μια παράσταση, με αυστηρά πάντα κριτήρια. Στόχος τους είναι αποκτήσουν τα παιδιά νέες προσλαμβάνουσες, να αποκομίσουν ερεθίσματα που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και στην καλλιέργεια της ψυχής και της προσωπικότητάς τους. Να έρθουν σε επαφή με αξίες που θα τους φανούν χρήσιμες στην πορεία της ζωής τους.

Μια θεατρική παράσταση όμως δεν προάγει μόνο μεγαλόπνοες ιδέες και υψηλές αξίες. Είναι επίσης το μέσο εκείνο που προωθεί τη συνεργασία των ατόμων, καθώς θεωρείται το αποτέλεσμα της αρμονικής συνύπαρξης μιας ετερόκλητης συνήθως ομάδας ανθρώπων, με διαφορετική αφετηρία, επαγγελματική διαδρομή και εμπειρία. Όσοι συμμετέχουν σε αυτή εργάζονται για την επίτευξη ενός κοινού στόχου και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Τα παιδιά ως θεατές παρακολουθούν το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης διαφορετικών χαρακτήρων και εκτιμούν την αξία του ομαδικού πνεύματος, της αλληλοϋποστήριξης και του αμοιβαίου σεβασμού. Παράλληλα αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και ενθαρρύνονται να υιοθετήσουν πνεύμα αλληλοβοήθειας για την υλοποίηση και την ευόδωση ενός κοινού στόχου. Έτσι μαθαίνουν ότι πρέπει να δουλεύουν ομαδικά, κάτι που θα τους χρησιμεύσει στη σχολική τους ζωή –όπου μεταξύ άλλων θα χρειαστεί να γράψουν μια εργασία, να κατασκευάσουν κάτι, να παίξουν– και αργότερα και στο επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο θα επιλέξουν να ενταχθούν.

Όπως λοιπόν γίνεται σαφές, τόσο το θέατρο καθαυτό, στο οποίο συνυπάρχουν διαφορετικοί χαρακτήρες, όσο και η εκάστοτε παράσταση, που είναι το αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς και αποτυπώνει την πραγματικότητα, βοηθούν τα παιδιά αφενός να κατανοήσουν την ανθρώπινη φύση, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις αξίες των ηρώων και αφετέρου να τα εντάξουν όλα αυτά στην καθημερινότητά τους, να τα αποκωδικοποιήσουν, να τα κάνουν κτήμα τους και να καταλήξουν στο δικό τους αξιακό κώδικα. Αυτή η πολλαπλή λειτουργία του θεάτρου αποδεικνύει ότι τελικά για τα παιδιά όλα είναι μια παράσταση!

Χριστίνα Καγγέλη Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.