Καθημερινά η ανάγκη η πίκρα ή κάποια έλλειψη σε κάνει να ανατρέξεις στο χτες και να χαθείς σε στιγμές από αγαπημένες δεκαετίες όπως εκείνη του ' 80.
Είτε σαν απλός φίλος της μουσικής είτε ως επαγγελματίας νιώθω συχνά την επιθυμία να περιγράψω την πιο αγαπημένη για πολλούς δεκαετία σε συνδυασμό με την ανυπαρξία έμπνευσης που βασανίζει το σήμερα.
Αναμασήματα, αντιγραφές, θλιβερό κλοπιράϊτ. Το τελευταίο μάλιστα στην Ελλάδα σήμερα από κάποιους θεωρείται τέχνη…
Θα μου πείς τα υπέρ στη δεκαετία του 80 ήταν πιο πολλά και οι "αμαρτίες" της λίγες;
Σαφώς και όχι.
Διαβάστε τη συνέχεια στο viewtag.gr