Η γειτονιά μου έχει πολλά φαρμακεία.
Νομίζω ότι μένω δίπλα στον δρόμο που θα μπορούσε να λέγεται «Οδός Φαρμακείου». Σε μερικά σημεία μάλιστα θα λεγόταν «Φαρμακείου και Pharmacy γωνία»!
Πόσα φαρμακεία μπορεί να αντέξει μια γειτονιά. Εμείς σε έναν δρόμο δύο χιλιομέτρων το πολύ έχουμε έξι φαρμακεία επί του κεντρικού και αλλά 5 στα στενά δίπλα στον κεντρικό.
Νομίζω ότι μένω δίπλα στον δρόμο που θα μπορούσε να λέγεται «Οδός Φαρμακείου». Σε μερικά σημεία μάλιστα θα λεγόταν «Φαρμακείου και Pharmacy γωνία»!
Πόσα φαρμακεία μπορεί να αντέξει μια γειτονιά. Εμείς σε έναν δρόμο δύο χιλιομέτρων το πολύ έχουμε έξι φαρμακεία επί του κεντρικού και αλλά 5 στα στενά δίπλα στον κεντρικό.
Τι ωραία βόλτα που κάνεις τα βράδια! Χαζεύεις τις βιτρίνες, μαθαίνεις για όλα τα καινούρια συμπληρώματα διατροφής, τα αντιγριπικά, τα κολλύρια, τα έμπλαστρα. Ευτυχώς έχουν πολλά φώτα τα βράδια και ζωντανεύει ο δρόμος.
Ζω σε μια γειτονιά γερόντων; Λες η ζήτηση έφερε αυτή την άνοιξη; Είμαστε γενικώς άρρωστοι, εδώ στο Φάληρο το παλιό, οπότε πάλι η ζήτηση έφερε αυτή την ανάπτυξη;
Τώρα καθώς περπατώ και παρατηρώ, έχουμε και πολλά καταστήματα οπτικών!
Άρρωστοι και γκαβοί!
Αλλά δεν είναι έτσι. Πλέον – γιατί παλιά δεν ήταν έτσι – βλέπεις δεκάδες πιτσιρίκια, γονείς με παιδιά, ζευγάρια, μοναχικούς, άστεγους, ζητιάνους, ό,τι βλέπεις δηλαδή σε κάθε γειτονιά της Αθήνας.
Αλλά τόσα φαρμακεία; Δε λέω, να είναι καλά οι άνθρωποι να δουλεύουν, κι εμείς τόσο (λίγο) άρρωστοι ώστε να πηγαίνουμε και να ξαναπηγαίνουμε για τα χρειώδη μας, αλλά θα προτιμούσα ένα άλλο window shopping σε μια βραδινή βόλτα με την Ήρα, τον σκύλο μου.
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο στο https://www.viewtag.gr/stin/