Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Γιαγιά Ιουλία
“Τα έχω 400! Η φίλη μου η Ελπινίκη είναι δέκα χρόνια μικρότερή μου
και δε θυμάται ούτε το όνομα του άντρα της.”
Στέλλα
“Αλτσχάιμερ;”
Γιαγιά Ιουλία
“Όχι, Χαρίλαος”
Είναι σπάνιο φαινόμενο, τουλάχιστον, για τα ελληνικά δεδομένα κάποιος να απολαμβάνει τον γενικό θαυμασμό για το έργο του, για δεκαετίες, κι ως φυσιογνωμία να παραμένει εντελώς άγνωστος.
Αναφέρομαι στον Αρκά. Εσείς τον έχετε δει ποτέ; Φαντάζομαι, πως όχι.
Τα έργα του κορυφαίου κομίστα έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες. Το brand του ψευδωνύμου του έχει γίνει ανάρπαστο σε μπλουζάκια, ρολόγια και τσάντες. Κι, όμως, ελάχιστοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τον έχουν γνωρίσει δια ζώσης.
Μπορεί, λοιπόν, να μην ξέρουμε την πραγματική ταυτότητά του, αλλά λατρεύουμε τους ήρωες των κόμικ του: τον Καστράτο, τη Λουκρητία, τον πατέρα και γιο Σπουργίτη, τον Μοντεχρήστο, τον Θανατοποινίτη και τόσους άλλους, οι οποίοι όχι μόνο μας χαρίζουν απλόχερα το γέλιο, αλλά καυτηριάζουν, με ευφυή τρόπο, τα τεκταινόμενα.
Ο Δημήτρης Αγοράς τους ανεβάζει όλους στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη (για 3η σεζόν μετά την επιτυχία που γνώρισε η παραγωγή στο Vault και στο θέατρο Σημείο) στήνοντας μία ευφρόσυνη παράσταση βασισμένη σε τέσσερα διάσημα κόμικ - βιβλία του: «Ζωή Μετά», «Ισοβίτης», «Χαμηλές Πτήσεις», «Καστράτο» και «Μαλλί με Μαλλί» και το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτυγχάνει το αυθόρμητο γέλιο της πλατείας.
Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία της σπουργιτίνας, να βρει καινούργια σύντροφο και να χαλιναγωγήσει το "τέρας" που έχει για γιο. Ο Ισοβίτης βρίσκει παρηγοριά στο μοναδικό πλάσμα που του προσφέρει τη φιλία του με το αζημίωτο, τον βρωμερό ποντικό Μοντεχρήστο, ενώ ο Θανατοποινίτης γράφει την αυτοβιογραφία του περιμένοντας χάρη. Η Λουκρητία θέλει απελπισμένα σεξ, μα η σκληρή μοίρα είναι το μόνο σκληρό πράγμα που συναντά, καθώς συγκάτοικός της είναι ο ευνούχος Καστράτο. Σ' ένα κομμωτήριο, οι γλώσσες κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα σπάνε, με τις πελάτισσες να είναι έτοιμες να πιαστούν μαλλί με μαλλί.
Ιστορίες καθημερινής τρέλας μέσα σ’ ένα κωμικοτραγικό σύμπαν που γοητεύει. Όλες συνδεδεμένες μ’ έναν έξυπνο θεατρικό τρόπο, ο οποίος αναδεικνύεται με αρωγούς του την εμπνευσμένη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη και τις ωραίες χορογραφίες της Αντιγόνης Γύρα.
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Αγορά, επικεντρώνεται στην ουσία του έργου του Αρκά, στις έξυπνες ατάκες, όπου χωρίς καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού κατορθώνει να στήσει μια έντιμη θεατρική δουλεία.
Βέβαια, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, τον Αλέξη Βιδαλάκη, τη Χριστίνα Δενδρινού, τον Στέφανο Κοσμίδη, τη Μαρία Μπαλούτσου, τον Δημήτρη Κουτρουβιδέα,την Τσιτομενέα Χαρά και τον ίδιο τον σκηνοθέτη, Δημήτρη Αγορά. Ο θίασος κατάφερε με μέτρο κι όλα του τα εκφραστικά μέσα σε εγρήγορση να χαρίσει στο κοινό 90 απολαυστικά λεπτά.
Ξεχώρισα τον αεικίνητο γιο Σπουργίτη του Αλέξη Βιδαλάκη, τον γλυκύτατο ευνουχισμένο Καστράτο της Χαράς Τσιτομενέα, τη sex maniac Λουκρητία, Μαρία Μπαλούτσου, τον απαθή κι αγοραίο Μοντεχρήστο της Χριστίνας Δενδρινού, καθώς και την γλυκιά γιαγιά της και τον άγγελο του Στέφανου Κοσμίδη.
Μια ένσταση, όσον αφορά στο ευέλικτο σκηνικό (Δημήτρης Αγοράς – Μαρία Κακάρογλου) που μοιάζει σαν δανεικό στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη. Φαντάζομαι πως λειτουργούσε πιο ικανοποιητικά στη μικρή σκηνή του Vault.
Εμπνευσμένα, μέσα στη λιτότητά τους και τα κοστούμια της Κωνσταντινιάς Βαφειάδου.
Η «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων» είναι μια ιδανική πρόταση για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα σας με κέφι κι αισιοδοξία μέσα από το βιτριολικό χιούμορ του Αρκά και το άπλετο ταλέντο των ηθοποιών της ομάδας. Δείτε το!
Διαβάστε επίσης: