Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα τους «Σιδεράδες» του Μίλος Νίκολιτς στο Αγγέλων Βήμα

«Οι Σιδεράδες» του Μίλος Νίκολιτς σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου φιλοξενούνται στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα, στην οδό Σατωβριάνδου 36.

 

Ένας άνθρωπος φανερά συγκινημένος μπαίνει σε ένα σιδεράδικο, με ένα μεγάλο μπουκάλι βότκα στο χέρι, πίνει και κλαίει βλέποντας το χώρο. Φορά τη στολή του σιδερά και εξερευνά το χώρο, παίρνει στα χέρια του τα εργαλεία και χτυπά το αμόνι συντονισμένα με τη μουσική, όταν εμφανίζεται ο ιδιοκτήτης του σιδεράδικου με πιρούνα με ένα λουκάνικο στο χέρι, σύμβολο της γερμανικής καταγωγής του. Στην ερώτηση «Ποιος είσαι;» απαντά ότι είναι και αυτός σιδεράς και κλαίει. Τον αμφισβητεί και τον επιπλήττει γιατί οι σιδεράδες δεν κλαίνε. Μιλούν για την κρίση του επαγγέλματός τους και λέει ότι θα λιώσουν τις μούρες αυτών που τους θεωρούν άχρηστους.

Καθώς όμως τον κοιτά, αναρωτιέται τι του θυμίζει η μούρη του. Όπως αποκαλύπτεται, στη διάρκεια του πολέμου, που ο Γερμανός, ο Πέτερ, έλειπε στο ρωσικό μέτωπο, ο άλλος σιδεράς, ο Σέρβος Άτσα, αιχμάλωτος πολέμου, ήταν στο σιδεράδικό του και χτυπούσε το αμόνι του.

«Ήσουν στο σιδεράδικό μου, να κοπανάς το αμόνι μου, φορώντας την ποδιά μου!» και κλαίνε και οι δύο. Διαπιστώνει ότι η φάτσα του μοιάζει με αυτή του γιου του. «Από πού η σέρβικη σκατόφατσά σου μοιάζει του γιου μου;»

Εκρήγνυται όταν συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα του, γυναίκα Γερμανού στρατιώτη, συνευρέθηκε ερωτικά με αιχμάλωτο πολέμου. Τον κυνηγά να τον σκοτώσει και αυτή την αποκαλεί «πουτάνα» και την υπερασπίζεται ο Σέρβος – «Όχι, δεν είναι!»

Δυναμική η παρουσία της γυναίκας, που έρχεται να αποκαταστήσει τα πράγματα, για να καταλάβει ότι ο Σέρβος τού χάρισε τον γιο που εκείνος μεγάλωσε. Σαν η ζωή από μόνη της, μέσα στη δυστυχία του πολέμου, να βρήκε μια ικμάδα φωτός για να ανθίσει.

Όσο ο Σέρβος σιδεράς ήταν αιχμάλωτος στη Γερμανία, ένας Ρώσος σιδεράς, ο Ιβάν, άφηνε έγκυο τη γυναίκα του και ο Πέτερ στο ρωσικό μέτωπο άφηνε έγκυο τη γυναίκα του Ιβάν.

Ο Μίλος Νίκολιτς με έξυπνο τρόπο παρουσιάζει την κακουχία του πολέμου και την εξάλειψη του μίσους μέσα από την επικράτηση της ζωής και της αγάπης και δημιουργεί μια ιδιότυπη κωμωδία με happy end.

Ο καθένας από αυτούς μεγάλωνε το γιο του άλλου, και μάλιστα του εχθρού του! Πόσο γελοίος είναι ο πόλεμος! Η Λουίζα, δυναμική, όπως όλες οι γυναίκες των ηρώων αυτών, ενεργεί με το δυναμισμό και των τριών, τους χαστουκίζει και τους τονίζει ότι πατέρας είναι αυτός που ανατρέφει και ανασταίνει ένα παιδί. Εκπληκτική η ερμηνεία της ηθοποιού, με την αληθινή αυθεντικότητα του λαού και το δυναμισμό της ζωής που η γυναίκα έλαχε να κυοφορεί, τους συμφιλιώνει εξαλείφοντας όλους τους γελοίους φανατισμούς και τις ανόητες προκαταλήψεις για να υμνηθεί η ζωή.

 

Ο γεννημένος στο Κοσσυφοπέδιο Μίλος Νίκολιτς, με την εμπειρία του εμφύλιου πολέμου και το διχασμό της χώρας του, πλέκει ένα έξυπνο εγκώμιο στη ζωή με αυτό το χιουμοριστικό αλλά γεμάτο συγκίνηση έργο.

Αξιόπιστη η σύγχρονη μετάφραση του Χρήστου Γκούβη, καθώς και η μουσική των String Demons, κάτι μεταξύ λαϊκής παραδοσιακής μουσικής και κλασικής μουσικής με ροκ παρεμβάσεις. Το ταγκό της συμφιλίωσης και το ποτό του τέλους σηματοδοτεί την επικράτηση της χαράς, της αγάπης και της δικαιοσύνης. 

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι στο πνεύμα του συγγραφέα. Οργισμένος ο καθένας από την πλευρά του προδομένου συζύγου, συγκίνηση με την εικόνα του διαδόχου, σεβασμός στη γυναίκα που τον κυοφόρησε και τελικά υπόκλιση στην ίδια τη ζωή. 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία