Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα το «Καλιφόρνια Ντρίμιν» από τους Λευτέρη Πλασκοβίτη, Χρήστο Χρήστου και το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων Κύριο

Από τον Κώστα Ζήση

Κριτική / «Καλιφόρνια Ντρίμιν» από τους Λευτέρη Πλασκοβίτη, Χρήστο Χρήστου και το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων: Οι εκλεκτοί και οι νούλες…

 

Γραμμένο το 2001, βραβευμένο το 2002 και πρωτοανεβασμένο το 2004 στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου από τον Τάκη Τζαμαργιά, μέσα σε μια γενικευμένη αποδοχή ότι η χώρα ευημερεί και ενώ το μεγάλο παραμύθι του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης έχει φτάσει στον κoλοφώνα του αγκαλιά με τη λαμογιά, την αρπαχτή και την «κονόμα», το Καλιφόρνια Ντρίμιν ήρθε να μιλήσει για εκείνη την σιωπηλή πλειοψηφία της οδυνηρής και ανομολόγητης πραγματικότητας των καταδικασμένων σε απραγία ζωής νέων. Μια πλειοψηφία τελικά, που μέσα στις ψευδαισθήσεις ενός καπιταλισμού που επελαύνει, στέκεται οριακά στο περιθώριο, αποδυναμωμένη, άοπλη, απαίδευτη, χωρίς όραμα, ανίκανη να ορθώσει ανάστημα, να δηλώσει έστω την παρουσία της. Είναι η πλειοψηφία που ντρέπεται. Είναι, βλέπεις, αυτή η περίοδος που μέσα στην ψευδαίσθηση μιας επίπλαστης και εύθραστης (όπως θα αποδειχτεί όχι πολλά χρόνια αργότερα) ευμάρειας, αυτός ο κόσμος θα δηλώνεται ως ισχνή μειοψηφία και που δακτυλοδεικτούμενος θα επιφορτίζεται ο ίδιος με την «ατομική ευθύνη» της κατάστασής του σε ένα Σισύφειο μαρτύριο για την ανάδειξη και την επιτυχία, σε μια προσπάθεια να ανταποκριθεί στα καιροσκοπικά πρότυπα και κελεύσματα της εποχής.

Ο Βασίλης Κατσικονούρης, άνθρωπος ο οποίος ζει, εργάζεται και αναπνέει μέσα στην κοινωνία και που δεν την «παρακολουθεί» από το βάθρο ενός ακαδημαϊκού ελιτισμού, άνθρωπος ο οποίος έρχεται σε επαφή με τους νέους και τους προβληματισμούς τους με την ιδιότητα του ως καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης, δεν αφουγκράζεται απλώς τις ανησυχίες και τις αγωνίες τους. Αυτές είναι αναπόσπαστο μέρος της δικής του ζωής και καθημερινότητας και γνωρίζει καλά, ήδη από τότε, πως οι δικοί του «ήρωες» ο Ντίνος και ο Άρης, η Κική και η Γιούλη είναι η μεγάλη πλειοψηφία των νέων.

kalifornia ntriming texnes plus 

Και είναι η σημερινή νεολαία τόσο ανώριμη, πνευματικά ανάπηρη, καταδικασμένη στην αφασία της ώστε μια σέχτα στην Καλιφόρνια των αρχών του 21ου αιώνα να φαντάζει ιδανική λύση να αποφύγει τη στράτευση και να ζήσει στη χλιδή; Ή μήπως αυτός δεν είναι ο στόχος, προς αυτήν την κατεύθυνση δεν την εκπαιδεύει και την διαπαιδαγωγεί ένα ολόκληρο σύστημα, στο οποίο πετυχημένος θεωρείται ο καιροσκόπος; Μήπως το ίδιο σύστημα δεν προωθεί την αποστέωση επαναστατικών συμβόλων που εμπνέουν και τον περιορισμό της δυναμικής τους στο επίπεδο μιας αφίσας σε ένα νεανικό δωμάτιο, ώστε τελικά να λειτουργήσουν σαν σιγαστήρας αντιδράσεων και ορμών; Μήπως το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει καταστεί μια μηχανή κιμά που πολτοποιεί συνειδήσεις και αξίες παράγοντας εκλεκτά φιλέτα από τη μια και μαζικό κατιμά από την άλλη; Σε μια κοινωνία που λίγη σημασία έχει αν δεν γνωρίζεις πως η Αβάνα είναι πρωτεύουσα της Κούβας, όταν έχεις «αρπάξει» την καλή. Ή –και για να είμαστε και απόλυτα συγχρονισμένοι με τις σημερινές επιταγές, η παράθεση και η προσήλωση στο τελευταίο αφήγημα περί «αρίστων» και «αριστείας» σε μια εμμονική σχεδόν επιδίωξη προσωπικής επιτυχίας όπου η ταξική καταγωγή αναμφισβήτητα αν και σιωπηλά καθορίζει την κοινωνική σου τοποθέτηση και το είδος των ευκαιριών που προσφέρονται. Αν μπορείς πχ να καλύπτεις έξοδα φροντιστηριακής εκπαίδευσης για την πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση.

Οι «άριστοι» του σήμερα, είναι οι «εκλεκτοί» του Καλιφόρνια Ντρίμιν, που βρίσκονται εντός της διαγράμμισης του τετραδίου της ζωής σε αντίθεση με τις «νούλες», τους ήρωες του έργου, που βρίσκονται στο περιθώριο της.

Ένα αρχετυπικό ντουέτο είναι οι ήρωες του Βασίλη Κατσικονούρη, βγαλμένο από τα κατάβαθα της Αριστοφάνειας κωμωδίας, επιφορτισμένα με την άγνοια, την αθωότητα, αλλά και την κουτοπονηριά και λαχτάρα. Ένα ντουέτο σε ένα έργο με έντονα φαρσικά στοιχεία που αν και δεν τα συναντούμε σκηνικά, υφέρπουν και αναπτύσσονται σίγουρα και καταλυτικά στο υπόβαθρο των διαλόγων και της αφήγησης. Το έργο κλείνει το μάτι στη διαχρονικότητα των προβληματισμών και στο ιστορικό αποτύπωμά τους μέσα στην Τέχνη. Έτσι ο Ντίνος και ο Άρης γίνονται κάποιοι σύγχρονοι φτωχοδιάβολοι στα πρότυπα πχ του Χοντρου-Λιγνού ή (για να μιλήσουμε στα καθ΄ ημάς) ακολουθώντας τα βήματα της παρέας του «Ηλία του 16ου» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου ή του Κόλια και του Φόντα από «Το Τάβλι» του Κεχαΐδη (θα μπορούσαμε να έχουμε πλήθος αναφορών ακόμα και μέσα από τη λαϊκή μας παράδοση), αποδεικνύοντας πως ουσιαστικά τίποτα δεν είναι διαφορετικό από καταβολής καπιταλισμού. Και είναι αυτή η ανόθευτη λαϊκότητα των ηρώων, που επικοινωνούν τόσο άμεσα με το κοινό κερδίζοντας όχι συμπόνοια, αλλά εκτίμηση, μέσα στην α-συνειδητότητα της θέσης τους. Θέση που ναι μεν γνωρίζουν πως έχουν, αλλά δεν έχουν την επίγνωση της ουσίας της και γι’ αυτό δε βρίσκουν και τον προσανατολισμό για να ξεφύγουν.

Η παράσταση των Λευτέρη Πλασκοβίτη και Χρήστου Χρήστου, υπηρετεί με ιερή σχεδόν προσήλωση αυτές τις σύγχρονες ανάσες του έργου και την λαϊκότητά του. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σκηνικά τεχνάσματα, δεν υπάρχουν σκηνικοί συμβολισμοί (εκτός ίσως από το γκρίζο της πόλης που αποτυπώνεται στο σκηνικό του Αντώνη Χαλκιά), υπάρχει πεδίο ελεύθερο μιας φυσικής και απαλλαγμένης από φόρμες και στυλιζάρισμα ανάπτυξης της υποκριτικής προσέγγισης των χαρακτήρων. Έτσι η παράσταση, αποκτά την τέρψη ενός ανάλαφρου πετάγματος, γίνεται ένα φτερούγισμα πάνω σε αυτήν την κοινωνική ηθογραφία, ένα ειρωνικό ρεαλιστικό σχόλιο.

Ο ίδιος ο Χρήστος Χρήστου κρατάει τον κεντρικό ρόλο του Ντίνου, του εμπνευστή της «φυγής» στην Καλιφόρνια, εξωτερικεύοντας τον φευγάτο ήρωα του, αλαφροπατώντας σχεδόν πάντα παιχνιδιάρικα στη σκηνή, αναπτύσσοντας σκηνικά αυτήν την ενέργεια του ίδιου του ήρωά του που βρίσκεται «κοιμισμένη» ή εσφαλμένα διαχειρισμένη. Ο Διονύσης Λάνης, άρτι αφιχθής από αντικατάσταση, ξετυλίγει ομολογουμένως επιτυχημένα το ταλέντο του στην κωμική διαχείριση του Άρη, ενός δύσκολου ρόλου που ενέχει τον κίνδυνο να περιπέσει στην ευκολία της καρικατούρας. Ο Άρης του, είναι ισορροπημένος, είναι σταθερός και είναι εξίσου κωμικός αλλά και συγκινητικά απλός και ανθρώπινος. Τα κορίτσια της παράστασης, η Δανάη Σταματοπούλου και η Αναστασία Τζελέπη (τις είχαμε θαυμάσει στο δικό τους «Όταν η Κάλλας συνάντησε την Μονρόε» στο Άλφα), παρόλο που οι ρόλοι τους είναι μικροί, καταφέρνουν και σκιαγραφούν τα ιδιαίτερα και διαφορετικά χαρακτηριστικά των ηρωίδων τους. Ηρωίδες που αν και φαντάζουν συνδρομητικές των κεντρικών προσώπων του έργου, αποτυπώνουν ως υπογράμμιση την ίδια την καθημερινότητα του Ντίνου και του Άρη.

Εύστοχα στην αποτύπωση του «σήμερα» τα κοστούμια της Ειρήνης Γεωργακίλα, όπως και οι μουσικές επιλογές-σχόλια των Λευτέρη Πλασκοβίτη-Δανάης Σταματοπούλου.

Η επιλογή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, να ανεβάσει αυτό το δύσκολο καλοκαίρι, το Καλιφόρνια Ντρίμιν, καθίσταται δικαιωμένη από το αποτέλεσμα. Φρέσκο, σύγχρονο, έξυπνο, αστείο και ρεαλιστικό. Ένα σύγχρονο «βαλς των χαμένων ονείρων». Ένα λαμπύρισμα, όπως χαρακτηρίζει το έργο, ο ίδιος ο συγγραφέας του.

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία