Εκτύπωση αυτής της σελίδας

«Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες» είδα την παράσταση σε σκηνοθεσία, Ρέινα Εσκενάζυ Κύριο

Από την Τόνια Τσαμούρη 

 

Πώς είναι αλήθεια να μην μπορείς να δεις εκ γενετής; Πώς είναι να μην έχεις την παραμικρή ιδέα του πώς είσαι στην όψη; Πώς είναι να είσαι μάνα ενός παιδιού που δεν είδε ποτέ; Πώς είναι ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο που δεν πρόκειται να σε δει ποτέ; Αυτά είναι μερικά μόνον από τα θέματα που πραγματεύεται η νέα παράσταση που μετέφρασε, διασκεύασε και σκηνοθέτησε η Ρέινα Εσκενάζυ, με τίτλο Οι Πεταλούδες είναι Ελεύθερες.

Στην Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1960, ο Ντον ζει μόνος του, μέχρι που μια μέρα γνωρίζει την νέα γειτόνισσά του, την Τζιλ. Η Τζιλ, αν και είναι μόλις 19 ετών, έχει ήδη έναν αποτυχημένο γάμο στο ενεργητικό της και είναι ηθοποιός. Αυθόρμητη και ανατρεπτική, η Τζιλ θα μπει σαν σίφουνας στη ζωή του ήρεμου και ήσυχου Ντον. Παρόλο που η νέα κοπέλα θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη, όταν ανακαλύψει ότι ο Ντον είναι, εκ γενετής, τυφλός, ο έρωτάς τους θα είναι κεραυνοβόλος και αμοιβαίος. Το μόνο που μπορεί να μπει αναμεσά τους είναι η μητέρα του Ντον, η κα Μπέικερ. Υπερπροστατευτική με τον μοναχογιό της, παλεύει με νύχια και με δόντια για να μην πληγωθεί από κανέναν και από τίποτα. Σύντομα όμως θα ανακαλύψει ότι το κουκούλι που έχει υφάνει για τον Ντον, είναι πλασματικό και μπορεί να τον πληγώσει πολύ περισσότερο από την αληθινή ζωή.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ 9.jpg

Το γνωστό έργο του Λέοναρντ Γκερς, που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη (το 1969) είναι μια υπέροχα γλυκιά και ευχάριστη κομεντί, η οποία άνθισε υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα της Ρ. Εσκενάζυ. Η σκηνοθέτις, με θεατρικές και τηλεοπτικές επιτυχίες στο πλούσιο ενεργητικό της, γνωρίζει πολύ καλά το ρυθμό μιας παράστασης. Επιπλέον, κατάφερε να ισορροπήσει με επιτυχία ανάμεσα στην κωμωδία και τα δραματικά στοιχεία, ενώ πλαισίωσε επίσης καταπληκτικά την παράσταση με πολύ γνωστές μελωδίες από την δεκαετία του ’60, δημιουργώντας μια απίστευτα ευχάριστη ατμόσφαιρα επί σκηνής. Αυτή την ατμόσφαιρα μετέφερε με απόλυτη επιτυχία η Ρ. Εσκενάζυ τόσο με τις σκηνοθετικές, όσο και με τις ευρύτερες σκηνικές επιλογές της. Έτσι, το ρεαλιστικά δοσμένο σκηνικό (σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης) παρέπεμπε άμεσα στην Αμερική του ’60, καθώς επίσης και τα πολύ καλόγουστα κοστούμια.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ 12.jpg

Ο Αναστάσης Ροϊλός, απέδωσε με υποκριτική άνεση τον άνθρωπο που δεν είδε στη ζωή του. Ήταν σαφώς καλύτερος, όταν χρειαζόταν να αποδώσει τη σπιρτάδα και τη σβελτάδα του χαρισματικού Ντον, ενώ στα μέρη στα οποία αποκαλύπτεται η μοναδική τρυφερότητα και ευαισθησία του ήρωα, ο ηθοποιός ήταν ίσως περισσότερο τραχύς από όσο χρειαζόταν. Εξαιρετικός όταν τραγουδούσε, ερμηνεύοντας το πρωτότυπο τραγούδι της παράστασης (Σταμάτης Κρανουνάκης). Η Εριέττα Μανούρη ήταν γοητευτική ερμηνεύοντας την νέα και επιπόλαια κοπέλα, η οποία αντιμετωπίζει τη ζωή της με την ελαφρότητα της νεότητας. Πολύ καλύτερη στο τελευταίο μέρος, όπου κλήθηκε να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα έναν περίπλοκο και «δύσκολο» έρωτα, αποδεικνύοντας ότι διαθέτει στην υποκριτική της φαρέτρα ερμηνευτικές ικανότητες. Οι δυο τους αποτέλεσαν ένα γοητευτικό σκηνικό ζευγάρι, μολονότι θα μπορούσε να υπάρξει ακόμα περισσότερη φλόγα στις μεταξύ τους σκηνές.

petaloudes texnes plus

Ο Κωνσταντίνος Ελματζίογλου ήταν ειλικρινά απολαυστικός στο ρόλο του αντι-επαγγελματία σκηνοθέτη Ραλφ, που κρίνει με γνώμονα την προσωπική του ευχαρίστηση και απόλαυση, επιβεβαιώνοντας το #Metoo κίνημα του 21ου αιώνα. Τέλος, η Πέμυ Ζούνη ήταν αληθινά συγκινητική ως μάνα που βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματική ενηλικίωση και ανεξαρτητοποίηση ενός παιδιού με αναπηρία. Μολονότι υπήρξε διεκπαιρεωτική σε ορισμένα σημεία, ιδιαίτερα στα μέρη που συνυπήρχε επί σκηνής με την Τζιλ της Ε. Μανούρη, ωστόσο ήταν από τα πολύ δυνατά χαρτιά της παράστασης. Aπολαυστική στο τελευταίο μέρος του έργου, στη σκηνή με τον Ραλφ και βαθιά συναισθηματική στην τελευταία σκηνή με τον Ντον.

Συνολικά, πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή παράσταση, η οποία κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, τόσο με την απολαυστική και αβίαστη κωμωδία, όσο και με τους τόσο σοβαρούς και σημαντικούς προβληματισμούς και συναισθήματα που αγγίζει. Η παράσταση βρίσκεται σε περιοδεία και αν την πετύχετε, επιδιώξτε να την παρακολουθήσετε.

Επόμενες στάσεις της περιοδείας: 

 

  • 13/7- Τρίτη- Πετρούπολη
  • 15/7- Πέμπτη- Νίκαια
  • 16/7- Παρασκευή- Χαλκίδα
  • 18/7- Κυριακή- Βριλήσσια
  • 19/7- Δευτέρα- Ηλιούπολη
  • 20/7- Τρίτη- Γέρακας
  • 21/7- Τετάρτη- Βύρωνας
  • 22/7- Πέμπτη- Βεάκειο
  • 26/7- Δευτέρα- Τρίκαλα
  • 27/7- Τρίτη- Βόλος
  • 28/7- Τετάρτη- Θεσσαλονίκη-Κήπου
  • 29/7- Πέμπτη- Θεσσαλονίκη-Κήπου
  • 30/7- Παρασκευή- Νέοι Πόροι
  • 31/7- Σάββατο- Μουδανιά

Αύγουστος

  • 1/8- Κυριακή- Κατερίνη
  • 2/8- Δευτέρα- Λάρισα
  • 4/8- Τετάρτη- Λαύριο
  • 5/8- Πέμπτη- Νέα Μάκρη
  • 9/8- Δευτέρα- Αίγιο
  • 10/8- Τρίτη- Ξυλόκαστρο
  • 11/8- Τετάρτη- Σαλαμίνα
  • 12/8- Πέμπτη- Σαρωνίδα
  • 13/8- Παρασκευή- Πόρτο Ράφτη
  • 17/8- Τρίτη- Καλαμάτα
  • 20/8- Παρασκευή- Κομοτηνή
  • 21/8- Σάββατο- Ξάνθη
  • 22/8- Κυριακή- Αλεξανδρούπολη
  • 23/8- Δευτέρα- Καβάλα
  • 24/8- Τρίτη- Γιαννιτσά
  • 25/8- Τετάρτη-Κοζάνη
  • 26/8- Πέμπτη- Καστοριά
  • 27/8- Παρασκευή- Γιάννενα
  • 29/8- Κυριακή- Άγιος Νικόλαος
  • 30/8- Δευτέρα- Χανιά
  • 31/8- Τρίτη- Ηράκλειο

 Σεπτέμβριος

  • 1/9- Τετάρτη- Ηράκλειο
  • 2/9- Πέμπτη- Ιεράπετρα
  • 3/9- Παρασκευή- Ρέθυμνο
  • 9/9- Πέμπτη- Κορυδαλλός

 

 

Πολυμέσα