Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα τη «Δωδέκατη νύχτα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Ο Δημήτρης Καραντζάς ζωντανεύει την κωμωδία του Σαίξπηρ, στηριζόμενος στην εύστοχη μετάφραση του Νίκου Χατζόπολου και με τη συνδρομή μιας πληθωρικά ταλαντούχας ομάδας ηθοποιών, ο καθένας από τους οποίους ξεχωριστά κεντά με τη μοναδική του  ερμηνεία την υπέροχη αυτή παράσταση. Μια παράσταση κομψοτέχνημα, με υψηλή αισθητική και σαφέστατη σκηνοθετική άποψη. Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά που δεν ονειρεύονται πριγκιπόπουλα και βασιλοπούλες, αλλά την αγάπη σε όποια μορφή και με όποιο σώμα.

Ο Ορσίνιο, τον οποίο υποδύεται ο Γιώργος Χρυσοστόμου, ξαπλωμένος και εξουθενωμένος από τα βέλη του έρωτα, λέει χαρακτηριστικά: «Έρωτα θεέ, τι άπληστος, τι αχόρταγος που είσαι! Ενώ όλα τα χωράς, όλα τα δέχεσαι, σαν θάλασσα, ό,τι κι αν καταπιείς, όσο ακριβό κι υπέροχο κι αν είναι, μέσα σε μια στιγμή ξεπέφτει, ευτελίζεται και δεν σου φτάνει». 

Στη «Δωδέκατη νύχτα» (ή «Ό,τι προαιρείσθε») ο Σαίξπηρ προσφέρει στο κοινό τη δυνατότητα για πολλές αναγνώσεις. Ο Δημήτρης Καραντζάς εστιάζει τη σκηνοθεσία του στο διαιρεμένο άνθρωπο και στο ζήτημα της σεξουαλικότητας και του φύλου. Στήνει την Ιλλυρία του πάνω σε ένα ξύλινο επικλινές βάθρο όπου τα κόκκινα τούλια συμπληρώνουν το σκηνικό (Κλειώ Μπομπότη) και αφήνουν τα υπόλοιπα στη φαντασία του θεατή. 

Το ηχητικό περιβάλλον του Δημήτρη Καμαρωτού τονίζει όσα θέλει να ακουστούν ακόμα πιο δυνατά στα αυτιά μας και να αγγίξουν την ψυχή μας. Εξαιρετικά και τα τραγούδια που ντύνουν την παράσταση. Εξάλλου, «η μουσική είναι τροφή του έρωτα».

Παράλληλα η τρέλα παρουσιάζεται με μια άλλη οπτική. Δεν  παρακολουθούμε την κλασική φιγούρα του τρελού, ούτε καν ενδυματολογικά. Ο Φέστε του Γιάννη Κλίνη, υποστηρίζοντας τη σκηνοθετική γραμμή, ξεπερνά τα στερεότυπα και κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Ο τρελός έχει εξουσία, σύμφωνα μάλιστα με έναν αρχαία θρύλο, γεννιόταν την ίδια μέρα με το βασιλιά και μοιραζόταν το ίδιο ζώδιο με αυτόν. Αυτή η σύμπτωση του έδινε το δικαίωμα να ξεστομίζει στον ανώτερο άρχοντα αλήθειες που κανένας άλλος δεν τολμούσε.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στη συγκεκριμένη επιλογή πιστεύω πως έχει να κάνει με το γεγονός ότι, ξεφεύγοντας από τον γκαφατζή τρελό –τετριμμένη εικόνα–, υπογραμμίζεται έντονα η ανισορροπία του κόσμου, οδηγώντας σε μια ουσιαστική ενδοσκόπηση. 

Πέρα από το σκηνικό, η παράσταση συνολικά χαρακτηρίζεται από  μια υψηλή αισθητική με εμπνευσμένα κοστούμια (Ιωάννα Τσάμη), που μεταλλάσσονται ανάλογα με τις διαθέσεις των ηρώων, και ατμοσφαιρικούς φωτισμούς (Αλέκος Αναστασίου), που δένουν απόλυτα με την εικαστική έμπνευση του σκηνικού χώρου.  

Από το δεκατετραμελή θίασο ο λιγότερο ενταγμένος και περισσότερο αμήχανος είναι ο Ορσίνιο του Γιώργου Χρυσοστόμου. Την Έμιλυ Κολιανδρή δεν νομίζω πως την έχω δει σε καλύτερη ερμηνεία μέχρι σήμερα. Κίνηση, λόγος, συναίσθημα μοναδικά συγχρονισμένα και δουλεμένα, μια Βιόλα που σε κάνει να ταυτιστείς μαζί της από την αρχή έως το τέλος.

Για τον Σεμπάντιαν του ταλαντούχου Άρη Μπάλη δεν έχω την ίδια εντύπωση. Κάτι μου έλειψε στις τελευταίες σκηνές. 

Με το μοναδικό του ταμπεραμέντο ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, ένας σπουδαίος ηθοποιός, εμπλουτίζει κωμικά την παράσταση. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ο Μαλβόλιο του Νίκου Χατζόπουλου

Ο Βαγγέλης Αμπατζής, ο Δημήτρης Κίτσος, ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Μιχάλης Σαράντης είναι απολαυστικοί κυρίως στις σκηνές του συνόλου. Ο Αινείας Τσαμάτης είναι μια πληθωρική φιγούρα του πλοιάρχου Αντόνιου.

Η Ολίβια της Εύης Σαουλίδου είναι μια ακόμα απόδειξη ότι η ηθοποιός μπορεί να παίξει τα πάντα υπέροχα. Αυτό το εύθραυστο και συνάμα δυναμικό στοιχείο σε μαγνητίζει. Μια πορσελάνινη κούκλα που γίνεται αίλουρος για να διεκδικήσει το αντικείμενο του πόθου της. Εντυπωσιακή η μεταμόρφωση της Μαρίας της Ελίνας Ρίζου. Νομίζω πως έχουμε πολλά να περιμένουμε από τη Ρίζου.

Τέλος υποκριτικό δώρο της παράστασης είναι ο τρελός του Γιάννη Κλίνη.

Η παράσταση έχει ένα εξαιρετικό φινάλε που σε συντροφεύει για καιρό. Ένα δώρο του Δημήτρη Καραντζά και των συντελεστών της. Το απολαμβάνεις, αναστενάζεις, είσαι δεν είσαι ερωτευμένος, και ασυναίσθητα κοιτάς ψηλά. Εκεί, στην οροφή του περίτεχνου κτιρίου του Τσίλερ, ένα αγγελάκι σαν να σου χαμογελά λίγο… Μπορεί να είναι το φτερωτό αγγελάκι του έρωτα. Ποιος ξέρει;

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία