Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Αποσμητικό, νερό, λακ, χτένα, τα αξεσουάρ του ρόλου, κάτι για να τσιμπολογάω και φέτος πέρα από τα καλλυντικά που παραμένουν σταθερά στα δύο θέατρα που παίζω, μεταφέρω ένα νεσεσέρ με όσα δεν μπορώ να έχω διπλά. Επίσης ένα σωρό άλλα πράγματα που μαζεύονται στη διάρκεια της σεζόν και κάθε φορά στην τελευταία παράσταση ταλαιπωρούμαι να τα μαζέψω.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.
α) Ως χώρο Στη Δράμα, σε περιοδεία, στηριζόταν σε ξύλινα δοκάρια είχε ξύλινο πάτωμα κι από κάτω περνούσε ένα ποτάμι.
β) Με ποιους συναδέλφους. Στο καμαρίνι ακόμα και με την πιο περίεργη σύνθεση ανθρώπων περνάω καλά. Απλώς θυμάμαι διαφορετικές ατμόσφαιρες, κάπου ήταν πιο κατανυκτικά, κάπου πιο ζωηρά. Νομίζω όμως ότι πιο οικεία είναι στο Πρόβα και στο Στοά.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Του David Suchet στο Vaudeville theatre στο Λονδίνο. Είχε στον τοίχο ένα χάρτη που σημείωνε από πού ήταν ο κάθε θεατής.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Είναι παρά πολλές, πολλά γέλια, πειράγματα, εκπλήξεις, εξομολογήσεις, κρυώματα που κολλάει ο ένας στον άλλο, συμβουλές στα πεταχτά, ένα τεράστιο συμμετοχικό τσιμπούσι ανάμεσα σε δύο παραστάσεις, εκείνη η συζήτηση που δεν προλαβαίνεις να συνεχίσεις γιατί πρέπει να βγεις στη σκηνή, και φυσικά η επαφή με τους θεατές μετά την παράσταση.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Τουαλέτα, νερό και τσεκάρισμα στον καθρέφτη.
Η Κοραλία Τσόγκα πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αναζήτηση» από το καινούριο θεατρικό έργο του Παναγιώτη Μέντη στο θέατρο Πρόβα κάθε Δευτέρα και Τρίτη ενω από Τετάρτη ως και Κυριακή στην «Λωξάντρα», βασισμένη στο συναρπαστικό μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου στο Θέατρο Βεάκη.