Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου. 

Ένα κουτί (συνήθως από παπούτσια) που έχει αποσμητικό σπρέι, δειγματάκια από σαπουνάκια, πετσετάκι, και αναλόγως την παράσταση, τα δώρα που μου κάνουν.. τα στολίζω!

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α)Ως χώρο 

Στο θέατρο Αλίκη, με όλα τα κομφόρ και μπάνιο με ντους και ζεστό νερό. 

β) Με ποιους συναδέλφους. 

Με τα παιδιά απ τη "φαλακρή τραγουδίστρια" και στο Επί Κολωνώ που μοιραζόμασταν το καμαρίνι με 6 αγόρια (απ το πεναλτυ) και στο Βικτώρια, με τους βλακλιστ όπου και αν πήγαμε άλλα κυρίως στο Plovdiv (what happens in plovdiv, stays in plovdiv), με τις ιρακινές μου γυναικάρες στο "Ιρακ 9 τόποι επιθυμίας", με τους Τοπι στο Μαυρομιχάλη, με τα παιδιά απ την "Pέτρα του βορρά" στο Αλίκη, με την Μαρία Μπρανίδου στην "Κλυταιμνήστρα;" τώρα.. 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει είναι του Στέλιου Μάινα στο Χορν. Μου άρεσε γιατί ήταν όλοι οι αγαπημένοι μου μαζεμένοι εκεί: ο Γιάννης Φέρτης, ο Στέλιος Μαινας η Μαρίνα Ψάλτη. Είχαν έναν καναπέ και ένα τραπέζι με γλυκά και ήταν όλα πολύ ζεστά και οικεία.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι. 

Με τους Βλακ λιστ τα κυνηγητά που κάναμε για ζέσταμα και οι εκπλήξεις που μου επιφύλασσε ο Φεντερίκο (δεν μπορώ να σας πω) με το Σάββα και τη Μαργαρίτα σε διάφορες φάσεις. 

Στο Vault στο "Ιρακ 9 τόποι επιθυμίας" όταν η Τυρέα μας ανακοίνωσε ένα πολύ καλό προσωπικό νέο της, όπου έκλαψα από χαρά!

 Γενικά έχω περάσει και περνάω πολύ όμορφα στο καμαρίνι. Έχω ωραίες αναμνήσεις και εικόνες απο όλες τις παραστάσεις.

 Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου. 

Σβήνω το φως και λέω: τα πήρες όλα κι έφυγες! 

Η Χριστίνα Δενδρινού πρωταγωνιστεί στην  "Κλυταιμνήστρα;" του Ανδρέα Στάικου στο Θέατρο  μπιπ (Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων)