Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Παρακολουθώντας τις πρόβες των Patari Project για τη νέα τους παράσταση «ΜΥΤΗ».

«Το σώμα ξέρει…» μου είχε πει κάποτε η Σοφία Πάσχου προσπαθώντας να μου εξηγήσει το ζηλευτό αποτέλεσμα που πετυχαίνουν πάντα στις παραστάσεις τους οι Patari Project. Η αλήθεια είναι ότι μου είχε δώσει μόνο ένα μικρό κλειδί από ολόκληρη την αρμαθιά που ξεκλειδώνει τον θαυμαστό κόσμο αυτής της απίστευτα ταλαντούχας και ξεχωριστής – με την ουσιαστική έννοια της λέξης – θεατρικής ομάδας. Πέντε χρόνια και τέσσερις παραστάσεις (10 cm up, Οδύσσεια, Ο Μπαλ στον αέρα, Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο) μετά η Σοφία μου έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο. Μου άνοιξε την πόρτα στις πρόβες των Patari για τη νέα τους παράσταση «ΜΥΤΗ», που είναι εμπνευσμένη από την ομώνυμη νουβέλα του Νικολάι Γκόγκολ, και ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα στις 30 Ιανουαρίου στο θέατρο Πόρτα.

«Τέλεια!» είπε η Σοφία χτυπώντας παλαμάκια χαρούμενα στο τέλος ενός αυτοσχεδιασμού με τους ηθοποιούς της να την κοιτούν όρθιοι, σκαρφαλωμένοι πάνω στα καθίσματα του θεάτρου όπου και θα παίζεται ολόκληρη η παράσταση. Απόρησα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι τέλειο βρήκε σε αυτό το χάος που είχε λάβει χώρα μπροστά στα μάτια μου. Η Σοφία όμως είχε τους λόγους που ήταν ευχαριστημένη. «Όταν ο ηθοποιός είναι χαμένος, όταν πιστεύει ότι δεν μπορεί να δώσει κάτι άλλο, εκείνη ακριβώς την οριακή στιγμή δίνει το καλύτερο του!» μου είπε λίγο αργότερα.

miti.jpg

Η Σοφία ξέρει να δημιουργεί μέσα από το φαινομενικό χάος. Ξέρει να κλέβει εικόνες, κινήσεις, βλέμματα. Ξέρει να χτίζει κομματάκι κομματάκι το παζλ της παράστασης της, όταν εσύ ακόμα πιστεύεις ότι είσαι στο μηδέν. Πριν όμως απ’ όλα αυτά έχει καταφέρει να χτίσει μαζί με τους συνεργάτες – ηθοποιούς της κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Μία αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης. Οι ηθοποιοί του Patari Project είναι ανοιχτοί να δοκιμάσουν οτιδήποτε τους προταθεί από τη Σοφία. Από το πιο απλό μέχρι το πιο παρανοϊκό. Είναι ανοιχτοί στο παιχνίδι, στην πρόκληση, στη «ζαβολιά», στο καινούριο… Και χάρη στον κοινό τους κώδικα και το εκρηκτικό τους ταλέντο μπορούν να μεταπλάσουν μία οδηγία της Σοφίας σε ολόκληρη σκηνή με απίστευτα εμπνευσμένο τρόπο. Κι εκείνη είναι εκεί για να γελάσει με την ψυχή της, να τους εμψυχώσει, να τους δώσει ένα ακόμα στοιχείο για να πάνε παραπέρα. 

Η Σοφία δεν λειτουργεί σαν ένας ακόμα σκηνοθέτης – Βούδας που παρακολουθεί από τη θέση του τους ηθοποιούς του παίζοντας κάποιο σαδιστικό παιχνίδι. Η Σοφία γίνεται ένα με τους ηθοποιούς της. Τους δίνει χώρο, ζητάει τις ιδέες τους, τη γνώμη τους ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι ότι η ίδια δεν ξέρει τι θέλει. Ξέρει και μάλιστα πολύ πιο καθαρά απ’ όσο νομίζουν οι άλλοι. Όμως πάνω απ’ όλα για τη Σοφία υπάρχει η έννοια της ομάδας. Οι Patari Project είναι μία πραγματική ομάδα. Μέσα από αυτή γεννιέται η κάθε παράσταση. Δεν υπάρχει τίποτα έτοιμο, δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Η παράσταση πρέπει να είναι δημιουργία της ομάδας, γιατί μόνο έτσι θα την αγαπήσουν και θα την φροντίσουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί της. Πολύ απλά γιατί θα αναγνωρίζουν μέσα σε αυτή τα κομμάτια τους.

Κάπως έτσι ο Ηλίας Μουλάς, η Κίττυ Παϊταζόγλου, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, ο Θεοδόσης Κώνστας, η Εριφύλη Στεφανίδου και ο Θάνος Λέκκας – με άλλα λόγια η φετινή σύνθεση των Patari Project – γίνονται οι συνδημιουργοί της «Μύτης». Μέσα από αυτούς προκύπτει το κείμενο της παράστασης, μέσα από αυτούς γεννιούνται οι εικόνες της – άλλοτε ξεκαρδιστικές κι άλλοτε πιο ατμοσφαιρικές. «Έχετε δέκα λεπτά για να γράψετε ένα τραγούδι!» τους λέει η Σοφία και σε δέκα λεπτά επιστρέφουν όντως με ένα τραγούδι που είναι σχεδόν έτοιμο να πάρει τη θέση του στην παράσταση. Είναι απίστευτο, αλλά συμβαίνει! 

Οι ηθοποιοί του Patari είναι σε μία διαρκή ετοιμότητα, ικανοί να βγάλουν εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή. Μέσα λίγα λεπτά γράφουν τραγούδια, ιστορίες, αυτοσχεδιάζουν με οίστρο και χωρίς να λογοκρίνουν εαυτούς στο ελάχιστο, προτείνουν λύσεις όταν τα αδιέξοδα τους χτυπάνε την πόρτα. Το άγρυπνο βλέμμα της Σοφίας είναι φυσικά πάντα εκεί. Εκείνη στην πραγματικότητα θα διαλέξει τα κομμάτια που θέλει για να φτιάξει το τελικό παζλ. Όμως όλα τα κομμάτια είναι μέσα από μία δεξαμενή υλικού, που της έχουν προσφέρει απλόχερα οι ηθοποιοί της. Στην τελική φάση τα πράγματα θα αρχίσουν να κλειδώνουν, να γίνονται συγκεκριμένα, απίστευτα συγκεκριμένα, με μία εμμονή πια στη λεπτομέρεια. Τίποτα δεν θα είναι αφημένο στην τύχη του. Όσο ανοιχτή ήταν στην αρχή η διαδικασία των προβών, τόσο πειθαρχημένο θα είναι στο τέλος το αποτέλεσμα. Κι εκεί θα έρθουν να προσθέσουν τις δικές τους πινελιές ο Ανρί Κεργκομάρ στη μουσική, η Κλαιρ Μπρέσγουελ στα κοστούμια, η Σοφία Αλεξιάδου στους φωτισμούς.

miti2.jpg

Έτσι γεννιούνται οι παραστάσεις των Patari Project. Έτσι γίνεται το θαύμα. Όσο για τη «ΜΥΤΗ» είμαι σίγουρος ότι θα είναι η πιο δυνατή και ουσιαστική τους παράσταση. Ένα βαθύ σχόλιο για όλο αυτό το παράλογο του κόσμου μας. Μία άκρως ενδιαφέρουσα αντιστροφή σκηνής και πλατείας, θεάτρου και ζωής. Ένα παιχνίδι που νομίζουμε ότι το ορίζουμε, αλλά μάλλον μας ορίζει. Δύο παράλληλες διαδρομές: ενός Ανθρώπου που χάνει τη μύτη του κι ανοίγει διάπλατα τα μάτια του και μίας Μύτης που διακηρύττει την ανεξαρτησία της αν και ποτέ πραγματικά δεν την επιθυμεί. Τι περιθώρια αντίδρασης έχουμε στ’ αλήθεια; Το παιχνίδι θα συνεχίσει να παίζεται πάντα εντός συγκεκριμένου πλαισίου.

Ετοιμαστείτε για μία παράσταση, που θα σας κάνει να ξεκαρδίζεστε, την ίδια στιγμή που θα σας παγώνει απότομα το γέλιο. Οι Patari Project επιστρέφουν με την πιο πολιτική τους δουλειά χωρίς να χάνουν τίποτα από τον αυθορμητισμό τους, το χιούμορ τους, την αλήθεια τους και την ανάγκη τους να μην γίνουν ποτέ σοβαροφανείς. Ραντεβού στις 30 του Γενάρη στο Πόρτα!