Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Η Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας μεταμορφώνεται για μια ακόμα φορά τη φετινή χρονιά. Το σκηνικό παιχνιδιάρικο και ζεστό. Το ξύλο πρωταγωνιστεί και ένα αριθμητάρι παρέα με μια κουνιστή πολυθρόνα ανασύρουν μνήμες αλλοτινών εποχών. Και ενώ είσαι έτοιμος να ταξιδέψεις στη γλυκιά νοσταλγία, το βαμμένο στο χρώμα της μούχλας δάπεδο σαν να δυσαρεστεί την όσφρησή σου και σε κάνει να κοιτάξεις πιο προσεκτικά. Εκεί όπου απλώνεται το βαθύ κόκκινο κουβάρι και ξεπροβάλλει το παράθυρο στο κέντρο της σκηνής. Κάπως έτσι η πλοκή αλλάζει, όλα θυμίζουν σοφίτα και σαν να ταιριάζουν με τη γνωστή σου «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη.

Από τις σκέψεις μου θα με βγάλουν οι δύο πρωταγωνιστές του έργου, τα δύο αδέρφια της ιστορίας, ο Άρης και η Ζωή, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μάρκελλος και Ελένη Στεργίου. Εκεί, στα πρώτα καθίσματα του θεάτρου, τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας This Famous Tiny Circus Theater Group θα ξεδιπλώσουν το δικό τους πολύχρωμο κουβάρι με τις εμπειρίες τους από μια παράσταση που συνσκηνοθέτησαν, δούλεψαν αρκετό καιρό και μελέτησαν ενδελεχώς γι’ αυτή, έπαιξαν σε πολλές πόλεις της επαρχίας και τώρα είναι πανέτοιμοι να την παρουσιάσουν στο αθηναϊκό κοινό.

 

Parelasi_6!.jpg

Με την «Παρέλαση» πριν έρθετε στην Αθήνα κάνατε μια περιοδεία σε κάποια μέρη της Ελλάδας. Τι έχετε αποκομίσει από αυτή την εμπειρία;
Ελένη Στεργίου: Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και δεν έχει τελειώσει ακόμη. Θα συνεχίσουμε. Θα παίζουμε στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας Σάββατο και Κυριακή και μέσα στη βδομάδα θα παίζουμε σε πόλεις της επαρχίας. Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις μας από την Πάτρα, στα μέσα του Μαρτίου, και στη συνέχεια πήγαμε στην Πρέβεζα, στις Σέρρες και στα Γιάννενα. Στα Γιάννενα είχαμε την ευκαιρία να δώσουμε παραστάσεις και το βράδυ για το κοινό και το πρωί για τα σχολεία. Η επαφή με τα παιδιά ήταν κάτι ξεχωριστό! Στις συζητήσεις που ακολουθούσαν μας άφησαν άφωνους με τις ερωτήσεις τους…

Δηλαδή;
Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Ήταν αποκαλυπτικό το πώς εισέπραξαν τα παιδιά αυτό το δύσκολο έργο. Μας έκαναν κάποιες ερωτήσεις από τις οποίες προέκυψαν καινούργια ερωτήματα.

Ελένη Στεργίου: Φωτίσανε σημεία που δεν τα είχαμε αντιληφθεί με αυτό τον τρόπο, αλλά ήταν τόσο ενδιαφέροντα και από μια οπτική τόσο αθώα και πιο ειλικρινή. Μας εξέπληξαν ευχάριστα.

Θυμάστε κάποια ερώτηση που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Ελένη Στεργίου: Πολλές… Για παράδειγμα: «Αυτή η μάνα πού βρίσκεται;», «Ο Άρης είναι υιοθετημένος;», «Είναι όντως αδέρφια;», «Ο πατέρας γιατί τους φέρεται με αυτό τον τρόπο και γιατί λείπει;»

Κωνσταντίνος Μάρκελλος: «Και τι δουλειά κάνει ο πατέρας;», «Γιατί βγαίνει έξω στα σκοτάδια και ψάχνει κάποιον;»

Ερωτήματα που φαντάζομαι ενεργοποιούν και τη φαντασία του ηθοποιού και σας ανατροφοδοτούν.
Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Φυσικά. Είναι ερωτήματα που και εμάς μας απασχόλησαν. Δεν δώσαμε κάποια συγκεκριμένη απάντηση, γιατί είναι μερικά κομμάτια που τα κρατάμε για εμάς, έτσι ώστε κάθε φορά να είναι ζωντανά και να είμαστε ενεργοί στην παράσταση.

Parelasi_2!.jpg

Παρ’ όλα αυτά, η παράσταση δεν είναι αμιγώς για εφηβικό κοινό. Πώς προέκυψε η ιδέα να την παρουσιάσετε σε παιδιά γυμνασίου;
Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Όντως δεν είναι μια παράσταση για παιδιά. Ούτε το έργο ούτε η παράσταση, όπως είναι δομημένη. Απλώς θέλαμε να κάνουμε αυτό το πείραμα, το οποίο μας προτάθηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων που είναι και συμπαραγωγός μας. Θέλαμε να δούμε πώς θα εισπράξουν τα παιδιά της επαρχίας την παράσταση. Το εγχείρημα πέτυχε και πράγματι, όπως τόσα χρόνια λέμε, η επαρχία διψάει για θέατρο. Επειδή λοιπόν τα παιδιά είναι οι μελλοντικοί θεατές, θα πρέπει όλες οι παραστάσεις, ανεξαρτήτως, ύφους, προσανατολισμού και περιεχομένου, να πηγαίνουν στην επαρχία και στα σχολεία. Εμείς θα διαμορφώσουμε τους θεατές του μέλλοντος.

Με αφορμή την παράσταση ή και παλιότερα έχετε έρθει σε επαφή με την κυρία Αναγνωστάκη;
Ελένη Στεργίου: Θα θέλαμε πάρα πολύ να γνωρίσουμε την κυρία Αναγνωστάκη και μακάρι να ερχόταν να δει την παράστασή μας. Θα ήταν τεράστια η χαρά μας. Ήρθαμε σε επαφή με το γιο της, τον Θανάση Χειμωνά, ο οποίος μας έδωσε πολλές πληροφορίες για τη ζωή και το έργο της, αλλά και για τη σχέση της με τον αδερφό της, τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Στηριχτήκαμε πολύ σε αυτή τη σχέση και ήρθαμε σε επαφή και με το έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη, γιατί βρήκαμε κοινές αναφορές. Περιγράφουν και οι δύο ίδιες εικόνες, γιατί έχουν κοινές μνήμες, ως αδέρφια, από τα παιδικά τους χρόνια, και όχι μόνο. Εξαιτίας της φυλάκισης του ποιητή το ’48 και της καταδίκης του σε θάνατο το ’49 για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τα χρόνια που ήταν φυλακισμένος μέχρι το ’51 που ελευθερώθηκε η Λούλα Αναγνωστάκη τον επισκεπτόταν συνέχεια, οπότε αυτό αποτυπώνεται στην «Παρέλαση» πάρα πολύ καθαρά. Μελετώντας τα ποιήματα του Αναγνωστάκη μπορέσαμε να βρούμε κάποιες απαντήσεις-ερωτήσεις για την «Παρέλαση». Υπάρχει μία φράση από την οποία αντλήσαμε πάρα πολλά στοιχεία για το έργο.

Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Ξεκλείδωσε στην ουσία το έργο…

Parelasi_1!.jpg

Ποια είναι αυτή η φράση;
Ελένη Στεργίου: «Τάχα μια έκθαμβη παρέλαση, στο βάθος όλες οι δικές σου αποτυχίες».

Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Στην ουσία και τα δύο αδέρφια, παρόλο που είναι βαθιά πολιτικοποιημένα άτομα, έχουν μια έντονα ανθρωποκεντρική και οικουμενική γραφή. Έχουν συντονιστεί ως προς την ερμηνεία της σχέσης του ατομικού με το συλλογικό ή του ιδιωτικού με το δημόσιο. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης έχει βιώσει και τη ματαίωση από τους φίλους του, γιατί μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο ήρθε το παρακράτος της Θεσσαλονίκης και εξανέμισε κάθε ελπίδα του για αναγέννηση. Ακόμα και για τους δικούς του ανθρώπους, που είχαν τα ίδια πολιτικά φρονήματα, νιώθει αυτή τη ματαίωση, ότι τελικά δεν συναντήθηκαν, δεν ενώθηκαν. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η Αναγνωστάκη και βάζει δύο αντίθετους κόσμους σε ένα δωμάτιο να προσπαθούν να συναντηθούν, αλλά να μην τα καταφέρνουν ποτέ. Και τη μοναδική φορά που συναντιούνται είναι όταν πραγματικά απειλούνται από έναν εξωτερικό παράγοντα, από τον έξω κόσμο.

Σήμερα πιστεύετε πως έχουμε συσπειρωθεί απέναντι στον «κοινό εχθρό» που βρίσκεται έξω;
Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Όχι, κάθετα! Σε τέτοιες εποχές που απειλείται η ίδια σου η ύπαρξη, τα «πιστεύω» σου, η οικογένειά σου, οι ιδεολογίες σου, η ζωή σου η ίδια, φαίνεται ότι είναι δύσκολο να απλώσεις το χέρι, είτε για να ζητήσεις βοήθεια είτε για να δώσεις. Εγώ νιώθω δηλαδή ότι είμαστε όλοι απομονωμένοι, ο καθένας στο δικό του κόσμο, και αντί να συνασπιστούμε για να αντιμετωπίσουμε έναν κοινό εχθρό, ρίχνουμε ο ένας την ευθύνη στον άλλο.

Ελένη Στεργίου: Αυτό συμβαίνει, αλλά εγώ πιστεύω πως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Βλέπω ότι σιγά σιγά απλώνεται το χέρι. Γιατί περάσαμε μια περίοδο ουτοπικής ευμάρειας, κατά την οποία κανένας δεν είχε ανάγκη κανέναν. Είχαμε τα πάντα και αυτό δεν έχει σβηστεί από το DNA μας, το κουβαλάμε ακόμη. Όμως πιστεύω ότι η πραγματική ανάγκη σε κάνει να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο και να δεις τι συμβαίνει πέρα από σένα.

Parelasi_3!.jpg

Και ποιος είναι τελικά αυτός «εχθρός»;
Ελένη Στεργίου: Νομίζω πως δεν είναι η οικονομική κρίση αλλά η κρίση αξιών. Η οικονομική κρίση μάς ξεγυμνώνει και αποκαλυπτόμαστε. Φαίνεται ποιοι πραγματικά είμαστε. Γίνεται σαφές ότι είναι ανισόρροπες οι ιδεολογίες μας, οι αξίες μας, και προσπαθούμε να βρούμε ένα πάτημα.

Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Στην ουσία στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης διαφάνηκε  ότι όλα αυτά για τα οποία μιλάει η Αναγνωστάκη στο έργο της, το συλλογικό τραύμα, καθώς και όλα όσα σε ατομικό επίπεδο κουβαλάμε από την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, το παρακράτος της Θεσσαλονίκης, τη χούντα, δεν τα έχουμε ξεπεράσει.

Οι δυο σας έχετε δημιουργήσει την ομάδα This Famous Tiny Circus Theater Group» το 2012. Πώς σας έχει βοηθήσει μέχρι τώρα η λειτουργία της ομάδας;
Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Αυτή είναι η τρίτη μας δουλειά. Ξεκινήσαμε με τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και πέρυσι παρουσιάσαμε το «Οφσάιντ-Εκτός Παιδιάς» του Σέρτζι Μπελμπέλ στο Από Μηχανής Θέατρο. Η δημιουργία της ομάδας έχει βοηθήσει από την άποψη ότι βρήκαμε ένα χώρο και μια φόρμουλα να εκφραστούμε κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερες εκπτώσεις. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη, να εκφράζεται δίχως περιορισμούς. Από την άλλη, είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη, γιατί εμείς τρέχουμε παράλληλα και την παραγωγή, ωστόσο εγώ προσωπικά είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον.

Ελένη Στεργίου: Είναι πολύ θετικό να συνεργάζεσαι με κάποιους ανθρώπους πάρα πολλά χρόνια, γιατί αποκτάς έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας που εξελίσσεται. Από εκεί και πέρα, γνωρίζουμε και άλλους ανθρώπους που εμπλουτίζουν αυτό που ήδη έχουμε φτιάξει και είμαστε ανοιχτοί στο να μαθαίνουμε. Σίγουρα όμως είναι μια δύσκολη συνθήκη, εντούτοις αυτή είναι η πραγματικότητα και οφείλεις να την αντιμετωπίσεις. Αυτό που κατάλαβα από ένα σημείο και μετά είναι ότι παντού συναντάς συνέχεια εμπόδια και αυτό σε κάνει να εξελίσσεσαι, να βρίσκεις τρόπο να τα ξεπερνά και να συνεχίζεις ‒ παλιά πίστευα πως κάποια στιγμή θα φτάσω σε ένα σημείο που όλα θα λειτουργούν ομαλά. Κατάλαβα ότι απλώς θα βρίσκω τρόπους να γίνομαι πιο ευέλικτη για να πηγαίνω παρακάτω.

Parelasi_5!.jpg

Σας προβληματίζει το γεγονός ότι στις αθηναϊκές σκηνές φέτος ανέβηκαν τόσες «Παρελάσεις»; Σε τι νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;
Ελένη Στεργίου: Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το έργο πέρυσι τέτοια εποχή. Όταν είδα πόσες παραστάσεις ανεβαίνουν, έπαθα ένα σοκ. Ωστόσο συμβαίνει πολλές φορές με διάφορα έργα να συντονίζονται οι άνθρωποι. Η Λούλα Αναγνωστάκη έχει αφήσει ένα πολύ σημαντικό στίγμα που αφορά και τη σύγχρονη ιστορία, οπότε ως νέοι έχουμε την ανάγκη να το ανακαλύψουμε και να το μελετήσουμε. Εγώ ήθελα πολύ να δουλέψω πάνω σε αυτό το κείμενο και είμαι πολύ χαρούμενη που τα καταφέραμε.

Κωνσταντίνος Μάρκελλος: Προσωπικά θεωρώ θετικό το γεγονός ότι τόσο πολλοί θίασοι ανεβάσαμε το συγκεκριμένο έργο. Αποδεικνύεται αυτό που λέει η Ελένη, ότι έχουμε μια ανάγκη να επιστρέψουμε σε κάτι πιο βασικό, πιο αρχετυπικό, που είναι οι ίδιες μας οι ρίζες.

Έχετε σκεφτεί το επόμενο έργο που θα ανεβάσετε;
Ελένη Στεργίου: Ναι, χέρι χέρι με την «Παρέλαση» πάει και άλλη μια ιδέα μας για ένα έργο με θέμα τη σχέση μητέρας και κόρης. Για μένα είναι ένας ύμνος αγάπης για κάθε μητέρα, είναι ένα έργο που δεν έχει ξαναπαιχτεί και θα το ανακοινώσουμε άμεσα.

Parelasi_4!.jpg

Παραστάσεις
ΑΘΗΝΑ
Από 29 Απριλίου και για λίγες μόνο παραστάσεις
Σάββατο στις 21.00, Κυριακή 20:00
Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, Β΄ Σκηνή, Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη
Πληροφορίες-κρατήσεις: 210 8838727

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Δευτέρα 15 και Τρίτη 16 Μαΐου
Θέατρο Αυλαία, Πλατεία ΧΑΝΘ
Πληροφορίες-κρατήσεις: 2310 237700
Ώρα έναρξης: 21.00

ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
Παρασκευή 12 Μαΐου

Θα ανακοινωθούν σύντομα και άλλα μέρη ανά την Ελλάδα.

 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία