Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Μαρία Καλλιμάνη: «Η ματαιοδοξία είναι κινητήρια δύναμη, το θέμα είναι προς τα πού τη στρέφεις»

Μία από τις εύλογες απορίες που έχει κανείς παρακολουθώντας το πρόγραμμά της αυτή τη σεζόν είναι «Πώς τα πρόλαβε;» καθώς σε πολύ λιγότερο από ένα χρόνο πρωταγωνίστησε σε τέσσερις τελείως διαφορετικές και πολύ απαιτητικές παραστάσεις, στη μία μάλιστα κλήθηκε να αντικαταστήσει την πρωταγωνίστρια μία μόλις εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα. Παράλληλα έκανε και κάποια γυρίσματα για τον κινηματογράφο.

Είναι μία από τις πρώτες μου ερωτήσεις. Μετά τις πρώτες συστάσεις χαμογελά, μου λέει πως δεν ήταν εύκολο και μετά μου εξηγεί πόσο φυσικά κύλησαν όλα, παρά την υπερκόπωση που κάποια στιγμή έπαθε, και ότι δεν μπορούσε να πει όχι στους σκηνοθέτες που εκτιμά.

Για τη Μαρία Καλλιμάνη οι συνθήκες μιας δουλειάς παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο, αλλά, όπως μου εξομολογείται, ακόμα και αν δεν τις βρει, τις φτιάχνει, όπως μας προτρέπει ο Ελύτης για την άνοιξη, ίσως γι’ αυτό καταφέρνει και «ανθίζει» σε κάθε ρόλο, αφήνοντας ανεξίτηλα τα χρώματα της ερμηνείας της. Εξάλλου, όπως και η ίδια πιστεύει, παρά το εφήμερο της τέχνης του θεάτρου, «οι παραστάσεις μένουν κάπου αλλού… σε μια άλλη σφαίρα, στην ψυχική, στην πνευματική» και σίγουρα εκεί εκείνη μας έχει αφήσει μια χρυσή παρακαταθήκη που όλο και εμπλουτίζει.

kallimani_2.JPG

Στην παράσταση «Οιδίπους Δοκιμές [κάτω απ’ την προσωπίδα ένα κενό]» που θα παίξετε, στο πλαίσια του 60ού Φεστιβάλ Φιλίππων, πώς συνδιαλέγονται τα υλικά των τραγωδιών με την ποίηση του Σεφέρη;

Η παράσταση είναι μια σύνθεση κειμένων από τις δύο τραγωδίες, τον «Οιδίποδα τύραννο» και του «Οιδίποδα επί Κολωνώ», με κάποια ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη και ένα απόσπασμα από την «Συναισθηματική τοπογραφία» του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Είναι μια πορεία, που πραγματοποιείται μαζί με το κοινό στον αρχαιολογικό χώρο και καταλήγει μέσα στο θέατρο. Πορεία τριών προσώπων, που τους συνδέει η διαδρομή του Οιδίποδα μέχρι την ανάληψή του στον Κολωνό. Η παράσταση αντλεί υλικό από τις τραγωδίες του Σοφοκλή, τα κείμενα των Σεφέρη και Πικιώνη αλλά και  τον αρχαιολογικό χώρο. Όλα μέρη μιας συλλογικής μνήμης που έχουν ταυτιστεί με την πορεία του Οιδίποδα και βρίσκουν έκφραση   ως προσωπικές  μνήμες των εμπλεκόμενων, πρόσωπα που την βιώσανε και τώρα την αφηγούνται, όπως στην περίπτωση μου που θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να είναι και η προσωπική μνήμη της Αντιγόνης.

Η παράστασή μας θα ξεκινήσει στις επτά το απόγευμα, ώστε να υπάρχει ο φυσικός φωτισμός για να μπορεί να γίνει όλη αυτή η περιπλάνηση μαζί με τους θεατές στον αρχαιολογικό χώρο. Η Σύλβια (Λιούλιου) μάλιστα έχει συνδέσει αυτήν την περιπλάνηση με την πορεία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου με απώλεια όρασης που, παρ’ όλα αυτά, οδηγεί, με ένα εσωτερικό φως, όλους στο σημείο όπου θα αναληφθεί στον Κολωνό. Το φως ως στοιχείο υπάρχει έντονα στα έργα των Σεφέρη και Πικιώνη. Τα ποιήματα του Σεφέρη είναι γεμάτα με κομμάτια από αρχαίους μύθους που προσπαθεί να ανασυνθέσει με τη φαντασία του. Με αυτόν τον τρόπο δίνει το δικό του φως στην ιστορία. Με συγκινεί  ότι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες εμπνέονται από το αρχαίο ελληνικό στοιχείο, αλλά κρατούν τη νεωτερικότητά τους, γονιμοποιούν τα στοιχεία που τους εμπνέουν χωρίς αυτά να στηρίζονται σε μια αρχαιολατρία και μια πίστη στους τύπους και μόνο. Δεν είναι μια τυπολατρική μίμηση αλλά μια συνέχεια. Γιατί από εκείνους τους αρχαίους μύθους μέχρι σήμερα υπάρχει ένα κενό μνήμης. Αυτοί οι καλλιτέχνες συμπληρώνουν με το έργο τους αυτό το κενό, δημιουργούν μια γέφυρα ανάμεσα στην αρχαιότητα και τους νεότερους χρόνους, είναι η μνήμη μας.

Για να μου μιλάτε για την Αντιγόνη να φανταστώ πως την ερμηνεύετε σε κάποια σημεία; Επομένως, στην παράσταση δεν υπάρχει μόνο αφήγηση αλλά και δράση;

Φυσικά! Υπάρχει θεατρική δράση, απλώς δεν είναι περιορισμένη μόνο στο χώρο του θεάτρου. Η παράσταση πραγματεύεται την πορεία του Οιδίποδα προς το θάνατο όπως την βίωσαν πρόσωπα οικεία, ο λαός της Θήβας αλλά και ο χώρος. Μέσα σε αυτές τις μνήμες υπάρχει και η μνήμη της Αντιγόνης.

Η παράσταση, όπως είπαμε, θα πραγματοποιηθεί μέσα στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Νιώθετε έτσι κατά μια έννοια ότι συνδυάζετε και τα δύο πεδία των σπουδών σας; Την υποκριτική και την αρχαιολογία;

 (Γελά.) Κοίταξε, αυτό συμβαίνει και με έναν τρόπο συνδυάζονται και στην παράσταση, αλλά δεν θέλω να πω πολλά... Σίγουρα και ο χώρος δεν μας αφήνει ανεπηρέαστους.

oidipous_dokimes (2).jpg

Στο ποίημα «Ο βασιλιάς της Ασίνης» ο Σεφέρης πραγματεύεται το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπάρχει το κενό κάτω από τη χρυσή προσωπίδα του βασιλιά που λειτουργεί ως κυρίαρχο μοτίβο στο ποίημα. Αυτό είναι ένα ζήτημα που σας απασχολεί και προσωπικά ή οι καταιγιστικοί ρυθμοί της πραγματικότητας και η αφοσίωση στην τέχνη σάς κάνουν να το ξεχνάτε;

Πολλές φορές η καθημερινότητα σε κάνει να ξεχνάς το εφήμερο της ύπαρξης, αλλά γι’ αυτόν το λόγο δεν προσπαθούμε να γεμίσουμε το χρόνο μας; Για να το ξεχνάμε. Νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Γι’ αυτό άλλωστε κατάφερε ο άνθρωπος να δημιουργήσει και τόσο πολλά και σε τόσους τομείς. Αυτή η αμηχανία και ο φόβος του εφήμερου είναι μια κινητήρια δύναμη, μια θλίψη, που την κουβαλά ο άνθρωπος στα κύτταρά του. Πόσα πολλά πράγματα δεν κάνει ο καθένας μας για να μείνει στην ιστορία; Για να ακούγεται το όνομά του στα χρόνια τα κατοπινά. Από την αρχαιότητα οι πολεμιστές μάχονταν για τη «δόξα». Υπάρχει όμως μια διαφορά, στις μέρες μας κυριαρχεί αυτή η εφήμερη δόξα μέσα από την τηλεόραση, το ίντερνετ, τα reality.

Η δόξα του τίποτα;

Ναι, ή μια ματαιοδοξία.

Στους ηθοποιούς δεν υπάρχει αυτή η ματαιοδοξία;

Σίγουρα. Είναι κινητήρια δύναμη, αλλά το θέμα είναι, χωρίς να θέλω να ηθικολογήσω, προς τα πού στρέφεις αυτή τη ματαιοδοξία.

Εσείς προς τα πού τη στρέφετε για να είστε πιο δημιουργική;

Ωραία ερώτηση… Στη δουλειά μας αυτή η ματαιοδοξία υπάρχει γιατί οτιδήποτε κάνουμε το κάνουμε με τελικό στόχο να το παρουσιάσουμε. Γι’ αυτό πολλοί χαρακτηρίζουν και τους καλλιτέχνες «ψώνια» και με μια έννοια… είμαστε. Προσπαθώ όμως κάθε φορά να το διοχετεύω αυτό σε κάτι που θα με ανατροφοδοτήσει. Προς το ενδιαφέρον και την αγάπη που έχω στο έργο, στο ρόλο και στους ανθρώπους με τους οποίους θα δουλέψω μαζί ‒ οι συνθήκες με λίγα λόγια. Είναι θέμα επιλογών ο τρόπος που υπάρχω μέσα στη δουλειά αυτή.

Και όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές; Πώς το αντιμετωπίζετε;

Είναι φορές που οι συνθήκες δεν συνάδουν με ένα αρμονικό και ιδανικό αποτέλεσμα. Συχνά στη δουλειά μας έρχεσαι σε διαμάχη και με τον εαυτό σου και με τους άλλους. Είναι μια διαδικασία για να γεννηθούν τα πράγματα και γίνεται με κόπο. Οπότε, δεν ξέρω τι είναι το ιδανικό. Νομίζω να διοχετεύεις τη δημιουργικότητά σου ελεύθερα σε μια δουλειά, δηλαδή να είσαι σε ένα διάλογο με τους άλλους ηθοποιούς, με το σκηνοθέτη, με το έργο, να μπορείς να αισθάνεσαι δημιουργικός και να μην προσπαθεί κάποιος να σε βάλει σε καλούπια. Αυτή είναι μια ιδανική διαδικασία. Άσχετα από το αποτέλεσμα. Ποτέ τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Κάποιες φορές δυσκολεύουν οι συνθήκες, την ίδια στιγμή που είναι μια απόλυτα ομαδική δουλειά είναι παράλληλα και μια ατομική εργασία. Κάθε φορά που αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να βρω τις ιδανικές συνθήκες από έξω προσπαθώ να δημιουργήσω  τις ιδανικές συνθήκες εκ των έσω, με τον εαυτό μου. Καμιά φορά τα εμπόδια που αντιμετωπίζεις μπορεί να είναι και η μεγάλη δύναμη στη δουλειά. Ένα εμπόδιο μπορεί να είναι και η λύση, αρκεί να το δεις θετικά. Γιατί η παράσταση που πάμε να δημιουργήσουμε είναι σαν μια εξίσωση που έχει συντελεστές τους ρόλους, το πώς θα πούμε την ιστορία κ.λπ.

Πόσο εύκολο είναι «να το δεις θετικά»;

Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί παίζουμε με το νευρικό μας σύστημα, γιατί είμαστε πολύ ευαίσθητοι και παράλληλα πολύ αναίσθητοι οι ηθοποιοί. Πώς θα την κάνεις αλλιώς αυτή τη δουλειά; Η έκθεση δεν είναι ένα πράγμα αυτονόητο, ούτε εύκολο. Πάνω από όλα όμως είναι αυτή η βαθιά ανάγκη να εκφράσεις τον εαυτό σου. Μπροστά σε αυτό λύνονται όλα τα προβλήματα. Για μένα κάθε φορά αυτό που έχει σημασία είναι προς πια κατεύθυνση  κάνω focus. Αν εστιάσω στα προβλήματα δεν θα βρεθεί λύση, γι’ αυτό προσπαθώ να στοχεύω στο φως.

Αυτό το εφήμερο της ύπαρξης δεν μοιάζει λίγο και με την τέχνη του θεάτρου; Θέλω να πω ένα ποίημα ή μια ταινία, για παράδειγμα, μένουν στο χρόνο. Μια παράσταση γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Είναι και αυτός ένας λόγος που αγαπάτε τόσο το σινεμά;

Δεν το αγαπώ περισσότερο από το θέατρο, αλλά το αγαπώ πολύ. Σίγουρα το θέατρο έχει μια πλευρά εφήμερη. Παρ’ όλα αυτά, οι παραστάσεις μένουν κάπου αλλού. Ίσως να μην μπορείς να τις ξαναδείς, αλλά για το κοινό που το βίωσε ως εμπειρία και για εμάς αυτή η ανταλλαγή είναι μια ζωντανή επαφή που δεν χάνεται ποτέ, σε ένα άλλο επίπεδο, ψυχικό και πνευματικό. Στον κινηματογράφο μπορεί η ταινία να μένει αναλλοίωτη στον χρόνο, όμως δεν υπάρχει αυτή η ζωντανή αλληλεπίδραση με το κοινό που είναι κάτι καταπληκτικό!

Μπορεί να αλλάξει και την παράσταση…

Φυσικά… Φυσικά και μπορεί να την επηρεάσει, θετικά και αρνητικά, και αυτό σαν διαδικασία , μιας και μιλάμε για μνήμες, δεν διαγράφεται από την μνήμη ηθοποιών και κοινού. Δεν χάνεται ποτέ! Αλλά και ο κινηματογράφος  έχει κάτι εφήμερο. Δεν μπορείς να κάνεις πολλές λήψεις για μια σκηνή, αφού στο τέλος πάντα νιώθεις ότι θα μπορούσες να το είχες κάνει καλύτερα. Το θέατρο είναι εφήμερο, αλλά έχεις τη δυνατότητα να μπαίνεις σε αυτό κάθε μέρα, έτσι εμβαθύνεις με την επανάληψη. Είναι σαν μια μορφή διαλογισμού. Κάθε μέρα μπαίνεις στο ίδιο πράγμα φρέσκος.

Το σινεμά βέβαια σας έχει χαρίσει και πολλά βραβεία, τόσο στο εσωτερικό (Α΄ Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας) όσο και στο εξωτερικό (64ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου). Με αυτά πρέπει να αισθάνεστε λίγο σταρ, κόκκινα χαλιά, φώτα κ.λπ.

(Γελά.) Ωραία είναι και αυτά… Πολύ ωραία και αυτά! Αισθάνομαι λίγο Χόλιγουντ…

Πάντως τις έχουμε και τις υποψηφιότητές μας, μπορεί να μην είναι και τόσο μακριά ένα χρυσό αγαλματάκι…

Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ. Νομίζω ότι μας λείπουν οι καλές mainstream ταινίες που θέλει η συγκεκριμένη κατηγορία των Όσκαρ. Σκηνοθέτες υπάρχουν, αλλά λείπει η υποδομή για την κατασκευή  ταινιών αυτού του είδους που θα διαγωνιστούν για να διεκδικήσουν ένα βραβείο. Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε. Είναι και μια εποχή που από το σινεμά πάμε στις καλές σειρές, αν δεις στο Netflix ή HBO, πολλοί καλοί ξένοι ηθοποιοί στρέφονται στις σειρές, που γίνονται πια με κινηματογραφικές προδιαγραφές. Γι’ αυτό καμιά φορά αν και δεν θέλω να παραπονιέμαι, λέω ότι κάνουν σειρές οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε…

Κάναμε όμως και το «Δέκα», στο οποίο παίζατε και εσείς, και το «Νησί» και την «Αίθουσα του θρόνου»…

Ναι, αλλά πόσο λίγα είναι αυτά και κάποια ακόμα σε σχέση με όλα τα σίριαλ; Έτσι κι αλλιώς τώρα δεν υπάρχουν χρήματα, είμαστε μια χώρα υπό διάλυση. Νομίζω όμως ότι δεν έχουμε καλή πολιτική στο πώς να προωθούμε τα καλλιτεχνικά πράγματα.

Γι’ αυτό έχετε παίξει μόνο σε τρεις σειρές στην τηλεόραση;

Αυτές μου έτυχαν. Δεν μπορώ να πω ότι μου έγινε κάποια άλλη πρόταση και αρνήθηκα. Γενικά δεν είμαι αρνητική απέναντι στο μέσο αν μου γίνει μια πρόταση και είναι καλό το σενάριο και οι συντελεστές. Δεν θα πω όχι, είναι αυτό που λέγαμε και πριν για τις συνθήκες. Η αλήθεια όμως είναι ότι η τηλεόραση δεν ήταν κάτι που κυνήγησα.

Είχα διαβάσει ότι πριν γίνετε ηθοποιός είχατε κάνει ένα σεμινάριο στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Τότε, δουλεύοντας πάνω στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, βρήκατε μια παρηγοριά-ανακούφιση στα λόγια της ηρωίδας για την πρόσφατη απώλεια του πατέρα σας. Έκτοτε το θέατρο λειτουργεί για εσάς θεραπευτικά ή έχετε μπει σε μια άλλη διαδικασία πιο επαγγελματική;

Ναι, νομίζω συνεχίζει να λειτουργεί θεραπευτικά, δεν μπορώ να το δω αλλιώς. Θεραπευτικά με την έννοια ότι κάθε φορά εκφράζομαι. Έχω τη δυνατότητα να εκφράσω συναισθήματα ή πλευρές του εαυτού μου που δεν θα μπορούσα να τα εκδηλώσω αν είχα μια άλλη πιο «κανονική» ζωή.

Οπότε, τώρα που έχετε και τη δυνατότητα της επιλογής μιας δουλειάς είναι και αυτό ένα κριτήριο;

Για παράδειγμα, τώρα που επιλέξατε την «Καινούργια σελίδα» του Νιλ Σάιμον για τη νέα σεζόν σκεφτήκατε πως θέλετε να κάνετε κάτι πιο χαρούμενο, πιο ανάλαφρο; Μου άρεσε αυτή η ιστορία και από την άλλη αγαπώ πολύ την κωμωδία! Αν βέβαια μπορούμε να τα κατατάξουμε σε είδη, γιατί τόσο τα κωμικά όσο και τα δραματικά έργα είναι τα ίδια στη λειτουργία του ηθοποιού. Στόχος είναι πάντα σε κάθε είδος να είσαι αληθινός! Πρέπει να βρεις και να εκφράσεις κάποιες πτυχές του εαυτού σου αληθινά. Αλλιώς δεν μπορείς να παίξεις, ούτε κωμωδία ούτε δράμα. Ο Νιλ Σάιμον όμως είναι ένας καταπληκτικός μάστορας ενός είδους που θα το λέγαμε μπουλβάρ και το θεωρώ από τα πιο δύσκολα και πιο γοητευτικά είδη.

 

 

Τη Μαρία Καλλιμάνη θα δούμε στην παράσταση «Οιδίπους Δοκιμές [κάτω απ’ την προσωπίδα ένα κενό]» σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λούλιου στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων.

Για μία μοναδική παράσταση στις 10 Αυγούστου, 19.00 μ.μ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Τη νέα θεατρική σεζόν θα την απολαύσουμε στην «Καινούργια σελίδα» του Νιλ Σάιμον σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου στο Μικρό Γκλόρια μαζί με τους  Ταξιάρχη Χάνο, Άγγελο Μπούρα και  Άνδρη Θεοδώρου

 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία