Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Αντώνης Φραγκάκης: «Στο θέατρο αγαπώ την ειλικρίνεια της απορίας»

Μία δολοφονία, μία ψυχίατρος, ένα ασθενής με προδρομική αμνησία και λίγες δόσεις από το σκοτεινό έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε συνθέτουν την παράσταση «Το Σπίτι στη Λίμνη», που παρουσιάζεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, στο πλαίσιο του αφιερώματος στο σύγχρονο αυστραλιανό θέατρο.

Ο Ντέιβιντ (Αντώνης Φραγκάκης), είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ξυπνάει αναπάντεχα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Δεν θυμάται τίποτα για τον λόγο που βρέθηκε εκεί, ούτε όμως μπορεί να συγκρατήσει καινούργιες μνήμες. Στο δωμάτιο βρίσκεται και η Άλις (Κερασία Σαμαρά), που είναι ψυχίατρος και προσπαθεί να τον βοηθήσει να θυμηθεί τι έγινε το μοιραίο εκείνο βράδυ. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση, που ξεπερνάει τα όρια ιατρού-ασθενή. Ο Ντέιβιντ βρίσκεται παγιδευμένος στην τελευταία του ανάμνηση, που αποτελεί ένα τηλέφωνο προς την γυναίκα του για να την ειδοποιήσει πως θα αργήσει να φτάσει στο εξοχικό τους, ένα σπίτι στη λίμνη. Όμως, καθώς προχωράει η πλοκή, ο θεατής αναρωτιέται, ποιος είναι τελικά παγιδευμένος στο παρελθόν του. 

Η παράσταση είναι μία διασκευή του ομώνυμου έργου του Aidan Fennessy, ενώ τη σκηνοθεσία και τη μετάφραση της έχει αναλάβει η Κερασία Σαμαρά, που εμφανίζεται και επί σκηνής μαζί με τον Αντώνη Φραγκάκη. Ο Αντώνης, με τη μοναδική ήρεμη δύναμη που αποπνέει, συναντήθηκε μαζί μου στο καφέ σβούρα στα Εξάρχεια. Με συντροφιά ένα αχνιστό μονό εσπρέσο και λίγη Jazz μουσική, συζητήσαμε για την παράσταση, αποκαλύπτοντας μου τον ιδιαίτερο λόγο που αγαπάει το θέατρο. 

 

Την σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η Κερασία Σαμαρά, η οποία είναι ταυτόχρονα και η συμπρωταγωνίστρια σου. Πως είναι να πρωταγωνιστείς με τον σκηνοθέτη σου; 

Είναι πολύ παράξενο, όπως το έζησα εγώ τουλάχιστον. Στις πρόβες όσο και να θέλει ο σκηνοθέτης- ηθοποιός να είναι και τα δύο, αναγκαστικά θα είναι πιο πολύ σκηνοθέτης. Το οποίο σημαίνει ότι με φρόντισε και με πρόσεξε πάρα πολύ, αλλά η όλη διαδικασία ενέχει άλλους κινδύνους. Έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που σε παρατηρεί, άρα που δεν παίζει μαζί τόσο πολύ. Βρίσκεσαι επί σκηνής με τον συμπρωταγωνιστή σου και αντί να αλληλεπιδράτε, αυτός λειτουργεί σαν παρατηρητής σου. Από την άλλη πλευρά,  για το συγκεκριμένο έργο ήτανε βολικό, καθώς η Κερασία υποδύεται την ψυχίατρο, και έτσι, ο ρόλος της ήταν να με παρατηρεί. Έπρεπε να με εξετάσει και να με καταλάβει. Να αποκαλύψει αν λέω αλήθεια ή όχι. Τι κρύβω μέσα μου; Οπότε αυτή η συνθήκη ταίριαζε στους ρόλους μας. Ωστόσο, δεν το έχω ξαναζήσει και δεν μπορώ να συγκρίνω σε διαφορετικές περιπτώσεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως είναι πολύ βοηθητικό ο σκηνοθέτης να είναι και ηθοποιός, γιατί ένας ηθοποιός ξέρει πραγματικά να βοηθήσει έναν άλλο ηθοποιό. Καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι σε αυτό το πράγμα, στην έκθεση. 

Η παράσταση έχει ως βασικό θέμα την σχέση μίας ψυχιάτρου με έναν ασθενή. Μίλησε μας για αυτή την ιδιαίτερη σχέση. 

Ο Ντέιβιντ δεν είναι ένας κανονικός ασθενής και η δουλειά της συγκεκριμένης ψυχιάτρου δεν είναι να τον θεραπεύσει. Η Άλις, η ψυχίατρος, κάνει μία δουλειά που την έχουμε σαν ειδικότητα στην Ελλάδα: Δουλεύει στον δικαστικό τομέα. Εμείς το μεταφράσαμε σαν «ψυχοδικαστικός». Έχει βάση σαν όρος, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει στο ελληνικό δικαστικό σώμα. Στα αγγλικά δεν ξέρω πως ήταν, ωστόσο υπάρχει σαν κανονικό επάγγελμα. Η δουλειά της είναι να βλέπει ανθρώπους που κατηγορούνται για εγκλήματα, και να εκφέρει την πραγματογνωμοσύνη της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που οφείλει να κάνει είναι απλά να κάνει την διάγνωση, αλλά και να κρατήσει μία απόσταση από τον ασθενή.  Ωστόσο, ο Ντέιβιντ μέχρι ενός σημείου την παρασύρει και την χειραγωγεί με έναν δικό του τρόπο. 

Αν σας ζητάγαμε να δώσετε το ψυχολογικό προφίλ του David. 

Άνθρωπος με λογική, υπερβολικά λογικός άνθρωπος! Το επαναλαμβάνει συνέχεια αυτό. Είναι αυτό που λέει ότι στη ζωή σε συντροφεύει η γλώσσα, στο δικαστήριο σε συντροφεύει η λογική και τα επιχειρήματα. Φαίνεται να είναι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει την ζωή, όπως έμαθε να λειτουργεί μέσα στο δικαστήριο. Όλα τα πράγματα έχουν μία τάξη, έχουν μία δομή. Όλοι οι άνθρωποι ανήκουν σε μία συγκεκριμένη ομάδα. Όλοι όμως υπακούουν σε κάποιος κανόνες, σε ένα νομικό σύστημα, γιατί έτσι είναι το δικαστήριο μέσα. Τα πάντα λοιπόν κρίνονται με βάση τη λογική. Δεν μπορείς με ωραία λόγια να βρεις το δίκιο σου. Πρέπει να το τεκμηριώσεις. Ο Ντέιβιντ αντιμετωπίζει έτσι την σχέση του με την γυναίκα του, τον συνέταιρο του, ακόμα και τον τρόπο που λειτουργεί και ο ίδιο, σαν άνθρωπος. Φαίνεται να προσπαθεί να ελέγξει τον οποιοδήποτε παρορμητισμό. Ακόμα και αν δεν μπορεί να τον ελέγξει, προσπαθεί να τον δικαιολογήσει μέσα από την λογική και το νομικό σύστημα.

 

Το έργο είναι ψυχολογικό θρίλερ. Ήταν δύσκολο να μεταφέρεται την ατμόσφαιρα αυτή στο θέατρο;

Ξεκινήσαμε από τα βασικά. Δηλαδή έχεις το κείμενο, βλέπεις ποιοι είναι οι χαρακτήρες και  σαν ντετέκτιβ ψάχνεις να βρεις γιατί συμβαίνει το καθετί. Και σιγά σιγά ψάχνοντας, σου δημιουργούνται απορίες, που σε οδηγούν σε κάποιες επιλογές. Και το τελικό κτίσιμο έρχεται σταδιακά. Κάνεις μία επιλογή και οδηγείσαι σε μία άλλη. Και στο τέλος ολοκληρώνεται μία εικόνα. Οπότε δεν είναι μία δυσκολία, αλλά πολλές μικρές δυσκολίες, που αθροίζονται και η λύση της μίας προχωράει στην άλλη. Παραδείγματός χάρις τα σκηνικά. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να μην υπάρχει τίποτα. Την λύση την έδωσε το γεγονός πως σε αυτόν τον χώρο υπάρχει αυτό το φωτεινό τετράγωνο. Οπότε, αφού υπήρχε αυτό, είπαμε δεν μπορούμε να μην το χρησιμοποιήσουμε, θα το χρησιμοποιήσουμε σαν το τραπέζι. Έτσι, αυτή η επιλογή οδήγησε σε μα συγκεκριμένη επιλογή σκηνικών, φωτισμού, ακόμη και μουσικής. 

 

Ποιες είναι οι προκλήσεις του συγκεκριμένου ρόλου;

Αυτός ο άνθρωπος πάσχει από προδρομική αμνησία, δηλαδή δεν θυμάται από ένα σημείο και μετά, αλλά παράλληλα δεν συγκρατεί και καινούργιες μνήμες. Με αποτέλεσμα κάθε τόσο να ξεχνάει και να ξεκινάει από το μηδέν. Είμαστε εδώ και μιλάμε, γυρνάω το κεφάλι μου προς τα αριστερά, γυρνάω προς τα δεξιά και είναι σαν να σε βλέπω πρώτη φορά. Αυτή η φρεσκάδα, που πρέπει να έχω κάθε πεντάλεπτο στην παράσταση. Αυτό ήταν το δύσκολο κομμάτι. 

Τι θα εκπλήξει το θεατή βλέποντας την παράσταση;

Ένας ηθοποιός δεν βλέπει ποτέ αυτό που βλέπουν οι άλλοι, γιατί δεν μπορεί να κατεβεί από την σκηνή. Οπότε ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι αυτό. Χωρίς να μπορώ να ξέρω, φαντάζομαι πως η αίσθηση που έχω εγώ από σκηνής είναι πολύ διαφορετική από τη αίσθηση που έχει ο θεατής από κάτω. 

Ξεκίνησες ως μοντέλο, και μετέπειτα έγινες ηθοποιός. Όταν έκανες την μετάβαση αυτή, υπήρχε από συναδέλφους ή  ανθρώπους του θεατρικού κόσμου κάποια προκατάληψη, κάποια επιφύλαξη προς εσένα; 

Όχι κάτι που να το ένοιωσα. Στις δουλειές που έκανα και με τους ανθρώπους που δούλεψα δεν ένιωσα ποτέ κάτι τέτοιο.

Τι αγαπάς πιο πολύ στο θέατρο; 

Αγαπώ την ειλικρίνεια της απορία. 

Δηλαδή;

Μπορεί κάποιος να παίζει τέλεια. Φυσικά θα το θαυμάσω, γιατί εγώ δεν μπορώ να το κάνω, αλλά αυτό δεν με αφορά τόσο. Με αφορά πιο πολύ να δω μία παράσταση, όπου ο άλλος κάνει λάθη ή δεν είναι τόσο καλά στημένη, αλλά έχει αλήθεια! Είναι αυτό το οποίο ήθελε πραγματικά να πει. Δεν με ενδιαφέρει να δω μία παράσταση με τα τέλεια φώτα, άρτια παιγμένη. Με ενδιαφέρει να νιώσω και να καταλάβω την προσωπική ανάγκη των ανθρώπων, που τους οδήγησε να ασχοληθούν με αυτό το έργο και να το παρουσιάσουν στο κοινό με αυτό τον τρόπο. 

Η παράσταση «Σπίτι στη Λίμνη» θα παίζεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα (Σατωβριάνδου 36, Σταθμός Μετρό Ομόνοια), μέχρι τις 31 Μαρτίου 2018, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15

 Στιγμιότυπο από την παράσταση ©​ ​Σπυρος Ρεκουνας / http://rekounas.gr

Πορτέτο : © Δημοσθένης Γρίβας

 

 

 

 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία