Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος βρέθηκε, ντυμένος τσολιάς, να παίζει σ' ένα άδειο ΡΕΞ, την ημέρα που συνελήφθη ο Λιγνάδης Κύριο

Από τη Σοφία Γουργουλιάνη

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού

Αν ο φετινός χειμώνας ήταν μια χρονιά που το θέατρο έλαμψε δια της απουσίας και των σκανδάλων του, η Επίδαυρος και τα ανοιχτά θέατρα δηλώνουν έτοιμα να υποδεχτούν κοινό και καλλιτέχνες και να ξανά-χαρίσουν στο θέατρο την λάμψη που του αξίζει.

Σε ένα από τα λίγα μη-βροχερά Σαββατοκύριακα του Ιουνίου συναντήθηκα με τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο στο άλσος Παπάγου, εκεί ανάμεσα στο πευκοδάδος και στο άπλετο φως του πρωινού απολαύσαμε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης.

Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει από την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» που θα ξεκινήσει την περιοδεία της από την Επίδαυρό (2,3,4 Ιουλίου), μ' ένα σπουδαίο θίασο, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Στην παράσταση ο Προμηθεάς θα ερμηνεύσει τον Πυλάδη. Ο ίδος δεν διστάζει να μιλήσει για το «βάρος» της κριτικής στους ώμους των νέων ηθοποιών, τον Μάρκο Σεφερλή, τον κανιβαλισμό των φετινών σκανδάλων στον κόσμο του θεάτρου αλλά και πόσο υπέροχα σουρεάλ είναι να συνεργάζεται με την Χαρούλα Αλεξίου. Εξάλλου η σχέση του με τον σουρεαλισμό, καλά κρατεί από τον χειμώνα, όπου όπως θα μου πει: "Έπαιξα στο ΡΕΞ σ' άδειο θέατρο χωρίς κοινό με 5 λαμπάκια να αναβοσβήνουν. Φρίκη. Εντωμεταξύ είχα πρεμιέρα τη μέρα που συνελήφθη ο Λιγνάδης. Έπαιζα σε ένα άδειο θέατρο, τη μέρα που συνελήφθη ο διευθυντής του Εθνικού ντυμένος τσολιάς.."

promitheas aliferopoulos 2 texnes plus

Η Ιφιγένεια εν Ταύροις έχει πολύ έντονα μέσα της το στοιχείο του νόστου και της επιστροφής στην πατρίδα. Η έννοια της πατρίδας συζητήθηκε πολύ φέτος με αφορμή και τη συμπλήρωση των 200 ετών από το 1821. Τι είναι πατρίδα για σένα;

Αρχικά, πατρίδα είναι εκεί που νιώθεις σπίτι. Και σίγουρα μετράει πάρα πολύ το πως έχεις βιώσει τον κόσμο ως παιδί. Ως παιδιά είμαστε πολύ συχνά σε μια διαλογιστική κατάσταση πολύ συντονισμένοι με το τώρα. Και ό,τι ζούμε εντυπώνεται πολύ ισχυρά μέσα μας. Πιο ισχυρά κι απ’ ό,τι μας λένε, απ’ ό,τι μας μαθαίνουν. Γι’ αυτό νομίζω ότι είναι και κάτι που μεταβάλλεται και πολύ δύσκολα. Ακόμα κι αν περάσεις πολλές εμπειρίες σε μια άλλη χώρα μπορεί να παραμείνει η αίσθηση της πατρίδας σου.

Γιατί η Ιφιγένεια εν Ταύροις σήμερα;

Αυτά τα έργα έχουν κάποια θέματα που είναι διαχρονικά, γι’ αυτό και έχει επιζήσει το είδος της αρχαίας τραγωδίας μέχρι σήμερα. Η ανάγκη για να συνυπάρξεις με την ρίζα, ας πούμε, σε ξεπερνάει κάπως. Η Ιφιγένεια με τον Ορέστη στην αλήθεια είναι δύο σχεδόν άγνωστοι. Έχουν συνυπάρξει μόνο πολύ μικροί και ο ένας θυμάται τον άλλο πολύ αχνά. Και ξαφνικά βρίσκονται και νιώθουν ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα της ζωής τους. Αυτό είναι αρχετυπικό. Είναι στο θυμικό. Όπως το υιοθετημένο παιδί που το παράτησαν οι γονείς του ψάχνει με λύσσα να βρει τους γονείς του, τους γονείς που το παράτησαν. Και το κομμάτι της φιλίας στο έργο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Επειδή έχω τρέλα με τους αρχαίους πολιτισμούς, μου κάνει εντύπωση ότι αυτά που κάνουμε εμείς, κάτι «bro», κάτι «αδελφός από άλλη μάνα», υπήρχαν και τότε. Ο Ορέστης αυτό λέει «Είμαστε αδέρφια από τη ζωή».

 promitheas7 texnes plus

"Εγώ, ας πούμε, τον Σεφερλή τον θαυμάζω. Ο κόσμος γελάει και πηγαίνει να τον δει και να τον ξαναδεί. Γιατί να μην γελάς με οτιδήποτε; Δεν είναι κακό. Γελοίο είναι. Πιο πολύ με ενοχλεί που σαπουνόπερες ξαφνικά αποκτούν επίπεδο και θεωρούνται υψηλές υποκριτικές αυτές που κατατίθενται εκεί. Και πάλι δεν θυμώνω. Αλλά είναι σημαντικό να ξέρουμε τι λέμε."

Ως καλλιτέχνης πώς βιώνεις το κομμάτι της επαγγελματικής κριτικής στην δουλειά σου;

Η κριτική στην τέχνη, για μένα, είναι λίγο περιττή. Γιατί είναι υποκειμενική. Το ίδιο πράγμα που με αφήνει παγερά αδιάφορο εσένα σε κάνει να θέλεις να σκίσεις τα ρούχα σου. Πώς να κρίνεις οτιδήποτε όταν υπάρχει ανάγκη γι’ αυτό στην κοινωνία; Υπάρχει, ας πούμε, ανάγκη και για ελιτισμό και για λαϊκισμό γιατί έτσι είναι η κοινωνία.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η σκληρή κριτική. Γιατί κάποιος το πόνημα κάποιου άλλου πρέπει να το κράξει; Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί να εξοργίζεσαι με κάτι καλλιτεχνικό. Δεν σου το επιβάλλει κανείς. Καταλαβαίνω να εξοργιστείς με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της κυβέρνησης γιατί σου το επιβάλλουν.

Εγώ, ας πούμε, τον Σεφερλή τον θαυμάζω. Ο κόσμος γελάει και πηγαίνει να τον δει και να τον ξαναδεί. Γιατί να μην γελάς με οτιδήποτε; Δεν είναι κακό. Γελίο είναι. Πιο πολύ με ενοχλεί που σαπουνόπερες ξαφνικά αποκτούν επίπεδο και θεωρούνται υψηλές υποκριτικές αυτές που κατατίθενται εκεί. Και πάλι δεν θυμώνω. Αλλά είναι σημαντικό να ξέρουμε τι λέμε.

Τώρα, όσον αφορά το θέατρο, αυτό το επιλέγεις. Οπότε γι’ αυτό δεν πρέπει και να θυμώνεις. Αν κάτι θα θέλαμε να είναι καλύτερο, αυτό είναι η τηλεόραση. Στο θέατρο πάλι η κριτική παίζει σημαντικό ρόλο. Επιβάλλει συνειδήσεις. Σου λέει αυτό είναι κουλτούρα. Εκθειάζεται ένας σκηνοθέτης και τον ακολουθούμε σαν να είναι μεσσίας. Ή έναν νέο ηθοποιό τον κάνουνε θεό με δύο παραστάσεις. «Αυτός είναι ο νέος Χορν». Πόσοι ήταν οι νέοι Χορν; Έτσι του βάζεις ένα τεράστιο βάρος στους ώμους. Αν ένα πράγμα πρέπει να έχουμε ελεύθερο οι ηθοποιοί είναι η ελευθερία να τα θαλασσώσουμε. Και σου μιλάει ένας άνθρωπος που φοβάται να κάνει πράγματα στα οποία μπορεί και να μην είναι καλός. Και παλεύω για να μη με νοιάζει αυτό. Αλλά αυτά μας τα επιβάλλει η κοινωνία συνέχεια. Είναι τρομερή πίεση.

promitheas aliferopoulos 3 texnes plus

"Στο θέατρο πάλι η κριτική παίζει σημαντικό ρόλο. Επιβάλλει συνειδήσεις. Σου λέει αυτό είναι κουλτούρα. Εκθειάζεται ένας σκηνοθέτης και τον ακολουθούμε σαν να είναι μεσσίας. Ή έναν νέο ηθοποιό τον κάνουνε θεό με δύο παραστάσεις. «Αυτός είναι ο νέος Χορν». Πόσοι ήταν οι νέοι Χορν; "

 

 

Πώς είναι να παίζεις με τη Χαρούλα Αλεξίου;

Είναι σουρεάλ να παίζεις με τη Χαρούλα. Έχουμε ένα γκρουπ στο viber για την παράσταση. Όταν βλέπω στο γκρουπ «Χαρούλα is typing» σταματάω ό,τι κάνω. Λέω όπα παιδιά… Χαρούλα is typing. Όταν βγήκαμε πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο και κράτησε μικρόφωνο νόμιζες ότι θα ακούσεις … «Θεός αν είναι». Πέρα απ’ όλα αυτά έχει αυτό που έχουν πολλοί μεγάλοι άνθρωποι. Είναι πολύ απλή, καθόλου ελιτίστρια και με αυτοσαρκασμό. Σε μια κουβέντα που λέγαμε θεατρο-ιστορίες εκείνη μας είπε ότι ένα γνωστό τραγούδι δεν το έχει τραγουδήσει ποτέ σωστά. Και ήταν πολύ αστείο γιατί εμείς ξέραμε τι λέει παρακάτω. Και μας λέει τότε «ναι, αλλά αυτό νοηματικά δεν πάει πουθενά». Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα κάπου με τη Χαρούλα που είναι εκτός του περιβάλλοντος μου και αλλιώς δεν θα την γνώριζα ποτέ. Και, έχω να σου πω, ότι όταν κάναμε την πρώτη ανάγνωση, η Χαρούλα ήταν αυτή που με δόνησε περισσότερο.

 

"Είναι σουρεάλ να παίζεις με τη Χαρούλα. Έχουμε ένα γκρουπ στο viber για την παράσταση. Όταν βλέπω στο γκρουπ «Χαρούλα is typing» σταματάω ό,τι κάνω. Λέω όπα παιδιά… Χαρούλα is typing. Χθες που βγήκαμε πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο και κράτησε μικρόφωνο νόμιζες ότι θα ακούσεις … «Θεός αν είναι»."

 

Πώς βίωσες το κομμάτι των σκανδάλων φέτος δουλεύοντας στο Εθνικό Θέατρο το χειμώνα;

Δεν είμαι σίγουρος αν όντως το θέατρο θα το πληρώσει όλο αυτό που έγινε. Ο κόσμος ήδη ξεχνάει. Και δεν θα εκπλαγώ αν δω και κάποιους από αυτούς στη σκηνή. Όταν δούλευα το χειμώνα στο Εθνικό και από την Ομόνοια μέχρι το Χολαργό με σταματούσανε δύο μπλόκα για να ελέγξουν τις άδειες κυκλοφορίας, όταν στο δεύτερο μπλόκο που με σταματήσανε μια μέρα -και μου γύρισε λίγο το μάτι- ένας μπάτσος μου έκανε μια χειρονομία λέγοντας «εσείς εκεί στο εθνικό…», ήταν κάπως ενοχλητικό. Όμως, δεν εξοργίστηκα. Περισσότερο ενοχλήθηκα γιατί έπρεπε να βγάλω το γάντι της μηχανής για να βγάλω το κινητό. Ήταν κάπως πρακτικό όλο το θέμα. Κατά τα άλλα το βρήκα και λίγο κωμικό. Είναι καλό να βλέπεις και τα πράγματα λίγο κωμικά. Εκείνη την ώρα απλώς κούνησα το κεφάλι. Σίγουρα πάντως το να βγάζουν συμπεράσματα και να σε ομαδοποιούν είναι ενοχλητικό. Όμως, έχω την αίσθηση ότι αυτοί που έχουν το μυαλό μπορούν να κάνουν την απλή σκέψη ότι αυτά μόνο στο χώρο μας βγήκαν. Και αυτό μόνο να τιμήσει το χώρο μας μπορεί. Γιατί δεν βλέπω τους δημοσιογράφους να βγάζουν στη φόρα αυτά που γίνονται, τους πολιτικούς, τους νομικούς, τους γιατρούς, τους καθηγητές πανεπιστημίου όπου υπάρχουν ιστορίες γνωστές όσο και οι δικές μας. Και οι δικές μας δεν ήταν όλες γνωστές. Γιατί ξέρεις, αυτά που είναι εγκληματικά κανείς δεν τα μοιράζεται με τους φίλους του. Γιατί την πληρώνουν και οι φίλοι σ’ αυτές τις ιστορίες. Υπάρχουν ιστορίες που είναι για κάποιους το απόλυτο σκοτάδι τους. Και τους ηδονίζει και λίγο που είναι το απόλυτο σκοτάδι τους.

promitheas aliferopoulos 4 texnes plus

Υπάρχει κάτι που να σε σόκαρε πιο πολύ;

Πιο πολύ με σόκαρε η ανθρωποφαγία από τους ίδιους τους ανθρώπους του χώρου μας. Παρόλο που φυσικά και είμαι με τα θύματα, είναι απάνθρωπο και κανιβαλιστικό να στήνεις κρεμάλες στα σόσιαλ μίντια. Και με μία μεγάλη επιπολαιότητα. Και επειδή ξέρω και κάποιους από αυτούς τους «ήρωες» βλέπω και την υποκρισία. Εγώ ξέρω ότι δεν έχω κακοποιήσει κανέναν γιατί δεν παίζει στο σύστημα μου. Οπότε τι να βγω να φωνάξω; Εγώ ντρέπομαι να βάλω τη μούρη μου σε μια φωτογραφία που θα λέει είμαστε όλοι μαζί. Πού είμαστε όλοι μαζί; Τη ματαιοδοξία μου δεν τρέφω πάλι; Μιλήστε εσείς που έχετε κάτι να πείτε. Αυτή η σκληρότητα της ομαδοποίησης με τρομάζει. Λύση είναι να πας να πεις σε αυτόν που θυματοποιείται «αν θες να κάνουμε κάτι μαζί γι’ αυτό, εγώ θα σε στηρίξω.». Αυτό είναι μία πράξη πραγματική. Απ’ την άλλη βλέπεις τόσο πολύ να πηγαίνουν να επωφεληθούν απ’ αυτό για να πάρουν τις ισχυρές θέσεις τα επόμενα χρόνια. Και επειδή πλησιάζει και η δικιά μου γενιά να μπορεί πλέον να πάρει ισχυρές θέσεις το βλέπω ακόμα πιο έντονα.

"Εγώ ντρέπομαι να βάλω τη μούρη μου σε μια φωτογραφία που θα λέει είμαστε όλοι μαζί. Πού είμαστε όλοι μαζί; Τη ματαιοδοξία μου δεν τρέφω πάλι; "

 

Μεγάλος λόγος γίνεται και για την πολιτική ορθότητα…

Τελευταία με έχει πιάσει μια μανία να κάνω standupcomedy. Και επειδή το χιούμορ είναι για μένα κάτι ιερό πιστεύω ότι η πολιτική ορθότητα είναι η νέα μάστιγα. Συμφωνώ, βέβαια, ότι χρειάζεται για να φύγουν κάποια πράγματα, όπως το πως μιλούσαν οι άνθρωποι. Η επανάσταση, όμως, μέσω των σόσιαλ μίντια με κάνει και γελάω πάρα πολύ. Επανάσταση με hashtag είναι κάτι που μου φαίνεται πάρα πολύ αστείο.

 promitheas6 texnes plus

Πώς θα είναι η Επίδαυρος με λιγότερο κοινό;

Το ένιωσα όταν έπαιξα στο Ρεξ πώς είναι να παίζεις σε άδειο θέατρο χωρίς κοινό με 5 λαμπάκια να αναβοσβήνουν. Φρίκη. Εντωμεταξύ είχα πρεμιέρα τη μέρα που συνελήφθη ο Λιγνάδης. Έπαιζα σε ένα άδειο θέατρο, τη μέρα που συνελήφθη ο διευθυντής του Εθνικού ντυμένος τσολιάς. Δεν υπήρχε αυτό. Όταν με πήρε ο Νανούρης η πρώτη αίσθηση που μου ήρθε ήταν η ζεστή πέτρα και ο κόσμος με τα πολύχρωμα ρούχα που είναι σαν μπουγάδα. Το χειροκρότημα που φτάνει με καθυστέρηση. Όχι στο τέλος, στην αρχή. Αυτή η ανατριχίλα, που βγαίνεις και λες «ωχ τι γίνεται». Ο γκιώνης που ακούγεται. Είναι μαγικό. Είμαστε τρομερά τυχεροί που ως Έλληνες ηθοποιοί έχουμε την τύχη να παίζουμε σ’ αυτό το θέατρο. Ο θίασος ήταν επίσης ένα καλός λόγος. Με κάποιους είμαστε κοντά ηλικιακά και έχουμε ξαναδουλέψει μαζί. Και, φυσικά, ο Γιώργος ο Νανούρης που έχει μια τρομερή ευγένεια σαν άνθρωπος.

Αυτή η επιστροφή στο θέατρο μετά την πανδημία πώς ήταν για σένα;

Εγώ μέσα σε 14 μήνες έχω δουλέψει στην ουσία 3 μήνες για να κάνω 2 παραστάσεις σε livestreaming χωρίς κοινό. Μόνο και μόνο ότι θα βγούμε από όλο αυτό είναι φοβερό. Χθες βγήκαμε πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο. Η συγκυρία αυτή έστω και με μειωμένο κόσμο είναι ευτυχής. Όμως, ελπίζω να αυξήσουν το ποσοστό. Γιατί στο σινεμά δώσανε 75% και σε μας 50%;Το σινεμά παρότι είναι η τέχνη που λατρεύω πάνω απ’ όλες και θέλω να έχει 75% πληρότητα είναι αυτό που είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα. Τρώνε, πίνουν, καπνίζουν, δε θα φοράει μάσκα σχεδόν κανείς. Στο θέατρο δεν μιλάς, δεν τρως, δεν πίνεις. Και δη στα αρχαία θέατρα. Δεν υπάρχει λογική πίσω από αυτό. Θα ήθελα αν μπορούν να μας το εξηγήσουν.

promitheas aliferopoulos 5 texnes plus

Ακούστηκαν δηλώσεις από συνάδελφο σου εναντίον, με ένα τρόπο, των μικρών σκηνών…

Αρχικά, νομίζω ότι οι άνθρωποι παρεξηγούνται εύκολα. Οι μικρές σκηνές, σίγουρα, έχουν να προσφέρουν. Η υπερπροσφορά σκηνών, όμως, έχει βλάψει το θέατρο και πάνω απ’ όλα η υπερπροσφορά θέσεων στις δραματικές σχολές. Θα έπρεπε όλες οι δραματικές σχολές να έχουν πιο αυστηρά κριτήρια. Να έχουν, ας πούμε, όλες εξετάσεις. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και στο δικό μας θεωρώ ότι υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα. Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω ποια είναι αυτά. Ας τα βρουν αυτοί που τα ξέρουν. Όμως, δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη η παραγωγή νέων ηθοποιών, όπως δεν μπορεί να είναι για καμία επιστήμη. Δε βγάζεις άπειρους γιατρούς, υπάρχουν κάποια κριτήρια. Έτσι το κοινό διασκορπίζεται και είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει κανείς.

Για τις μικρές σκηνές αυτό που πιστεύω είναι ότι όταν κάνεις κάτι χωρίς να σου είναι απαραίτητο να κάνεις επιτυχία μπορείς να παράξεις κάτι πιο ρηξικέλευθο. Θεωρώ ότι το κράτος πρέπει να στηρίζει τέτοιες προσπάθειες. Παλιότερα πολλά μικρά θέατρα ήταν κρατικοδίαιτα. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτό παγιωνόταν και έπαιρνε ο ίδιος σκηνοθέτης επιχορήγηση για 25 χρόνια. Ένα κράτος πρέπει να στηρίξει το νέο μυαλό που δεν θα του αποδώσει χρήματα αύριο αλλά θα του αποδώσει μεθαύριο. Που θα περάσει μια αλλαγή στην κοινή κουλτούρα.

 promitheas aliferopoulos 6 texnes plus

"Για τις μικρές σκηνές αυτό που πιστεύω είναι ότι όταν κάνεις κάτι χωρίς να σου είναι απαραίτητο να κάνεις επιτυχία μπορείς να παράξεις κάτι πιο ρηξικέλευθο."

Τι πιστεύεις ότι θα έχει ανάγκη το κοινό αν ανοίξουν τα θέατρα τον Οκτώβριο;

Είμαι σίγουρος ότι οι ανάγκες του κοινού θα είναι διαφορετικές. Σε πολύ κόσμο βλέπω μία ενδοσκοπική τάση που είναι πολύτιμη. Και, ειδικά, σε καλλιτέχνες του θεάτρου που μείνανε σπίτι. Γι’ αυτό και αυτό το διάστημα βγήκανε όλα αυτά για μας. Είναι πολύ απλό γιατί βγήκανε τώρα. Κάτσανε σπίτι τους οι άνθρωποι, αντιμετωπίσανε τα θηρία τους και είπανε τώρα θα τα βγάλω. Οι γιατροί τι να βγούνε να πούνε αυτή την περίοδο; Δεν έχω, όμως, ιδέα σε τι θα πάμε. Πολλοί συνάδελφοι προσπαθούμε να αναγνώσουμε τι θα είναι το μετά. Αν ακούσουμε την δική μας ανάγκη και όχι πράγματα που απλώς θα πιάσουνε, θα καταφέρουμε να το επικοινωνήσουμε. Το θέατρο είναι ζωντανό. Το κοινό δεν αντιλαμβάνεται μόνο την υποκριτική ή τη σκηνοθεσία ή την σκηνογραφία, αντιλαμβάνεται έναν παλμό που νιώθει την ώρα που παίζεται η παράσταση. Αν εμείς παλλόμαστε σε ωραίες συχνότητες πιστεύω ότι αυτό πάντα περνάει.

 promitheas aliferopoulos 7 texnes plus

"Το θέατρο είναι ζωντανό. Το κοινό δεν αντιλαμβάνεται μόνο την υποκριτική ή τη σκηνοθεσία ή την σκηνογραφία, αντιλαμβάνεται έναν παλμό που νιώθει την ώρα που παίζεται η παράσταση. Αν εμείς παλλόμαστε σε ωραίες συχνότητες πιστεύω ότι αυτό πάντα περνάει."

 

Ιφιγένεια η εν Ταύροις

του Ευριπίδη

 

Μετάφραση Γιώργος Ιωάννου

Σκηνοθεσία Γιώργος Νανούρης
 
Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου
 
Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
 
Σκηνικά Μαίρη Τσαγκάρη
 
Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη
 
Βοηθός σκηνοθέτη Γιώργος Παπαδάκης
 
Βοηθοί μουσικού Στέλλα Ζιοπούλου, Αρχοντούλα Μαρούση, Μαργαρίτα Χαλακατεβάκη
 
Βοηθός σκηνογράφου Κατερίνα Σιώσιου
 
Τρισδιάστατος σχεδιασμός σκηνικού Γιώργος Κατσούγκρης
 
Κατασκευή γυναικείων κοστουμιών Moutaki
 
Παίζουν Λένα Παπαληγούρα (Ιφιγένεια), Μιχάλης Σαράντης (Ορέστης), Νίκος Ψαρράς (Θόας), Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Αγγελιοφόρος), Προμηθέας Αλειφερόπουλος  (Πυλάδης), Κίττυ Παϊταζόγλου (Κορυφαία Χορού) και η Χάρις Αλεξίου (Αθηνά)
 
Χορός Νικόλ Κουνενιδάκη, Μαρία Κωνσταντά, Άννα Κωνσταντίνου, Δανάη Πολίτη, Βιβή Συκιώτη,  Αρετή Τίλη
 
Παραγωγή Το ΘΕΑΤΡΟ
 
Διεύθυνση παραγωγής Θεοδώρα Καπράλου
 
Επικοινωνία & Δημόσιες σχέσεις Όλγα Παυλάτου
 
Διαφήμιση - Social media Renegade Media/Βασίλης Ζαρκαδούλας

 

 afisa ifigenia

 

 

Διαβάστε επίσης: 

 

Λένα Παπαληγούρα: «Όλοι Οι Ηθοποιοί Γνωρίζουμε Τι Έχουμε Καταφέρει Σε Μια Παράσταση, Δεν Χρειαζόμαστε Τις Κριτικές»

 

Γιώργο Νανούρη, Γιατί Γκρέμισες Το Θέατρο Αποθήκη;

 

Κίττυ Παϊταζόγλου: «Στην Ελλάδα Τα Πράγματα Γίνονται Από Ενθουσιασμό, Λαχτάρα Και Με Πολύ Προσωπικό Κόστος».

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία