Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Έφη Μουρίκη: «Όσο πιο συνειδητές είναι οι επιλογές σου, τόσο μεγαλύτερη δύναμη έχεις να πληρώσεις το κόστος» Κύριο

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Τη συναντώ στο θέατρο αρκετές ώρες, πριν ανέβει στη σκηνή για την πετυχημένη «Παγίδα» του Ρομπέρ Τομά, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια που έχει κάνει μεγάλη επιτυχία, ήδη από την καλοκαιρινή περιοδεία, και συνεχίζει να ενθουσιάζει το κοινό στο Θέατρο Ζίνα.

Καθόμαστε σ’ ένα κοντινό καφέ και το τηλέφωνο ξεκινάει την ηχογράφηση για μια κουβέντα που δεν μπερδεύεται στα όρια της συνέντευξης και δεν έχει off the record. Η Έφη Μουρίκη δικαιώνει τον τίτλο του «καλλιτέχνη», όχι μόνο στη σκηνή αλλά κυρίως στη ζωή.

Κατασταλαγμένη, αποφασισμένη, έχοντας αφήσει πίσω της ανασφάλειες και εγωκεντρισμούς, μοιάζει να απολαμβάνει κάθε συνεργασία της, ακόμα και αυτές που όπως θα μου εξομολογηθεί, μπορεί να μην είχαν επιτυχία και αυτό γιατί, ξέρει πολύ καλά ότι όλα στη ζωή είναι επιλογές και «όλες οι επιλογές έχουν τίμημα»...

Με παρρησία θα μιλήσει για το θέμα των ημερών, την αποχώρηση του Άρη Σερβετάλη, τη δημοσιότητα, το πορτοκαλί νυφικό που φορούσε στο γάμο της και βγήκε στη δημοσιότητα δεκαετίες μετά, ακόμα και τις αδιάκριτες ερωτήσεις για τη μητρότητα.

 

 thumbnail 14pagida marilena anastasiadou photography

Από το καλοκαίρι, το κοινό έχει αγκαλιάσει την «Παγίδα» και η επιτυχία συνεχίζεται στο Θέατρο Ζίνα. Πώς ξεκίνησε η ιδέα γι’ αυτή την παράσταση;  

 Το συγκεκριμένο έργο ήρθε από τον Μάρκο Τάγαρη, τον παραγωγό, που μας το πρότεινε πριν την πανδημία. Είπαμε αμέσως «ναι», γιατί το γνωρίζαμε και θέλαμε και εμείς να το ανεβάσουμε από τότε που κάναμε τις παραγωγές στο θέατρο Ριάλτο. Τελικά καλύτερα που δεν ανέβηκε τότε, γιατί τώρα ανεβαίνει με τις καλύτερες συνθήκες και όσον αφορά την παραγωγή και τους συντελεστές.   

 Πραγματικά, ο παραγωγός μας ήταν αυτός που πίστεψε τόσο πολύ αυτή την παράσταση. Ακόμα και αν εμείς είχαμε τα άγχη μας ή ήμασταν διστακτικοί, ο Μάρκος έλεγε από την αρχή ότι θα σκίσει αυτή η παράσταση. Την πίστεψε πάρα πολύ.   

Τώρα που δεν έχετε το άγχος της παραγωγής, νιώθεις ότι απολαμβάνεις περισσότερο όλη τη διαδικασία;   

 Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να απολαμβάνω και να βλέπω την αισιόδοξη πλευρά. Μπορώ να σου πω ότι αν και σαφέστατα σου φεύγει ένα βάρος, και τότε που είχαμε το θέατρο ένιωθα δημιουργική. Για παράδειγμα, όταν είχαμε κάνει τον  «Άμλετ Β'» (σςςς του Σάμιουελ Μπόμπρικ, το 2008), αποφασίσαμε να κάνουμε μόνοι μας την παραγωγή, για να γίνει η παράσταση όπως την είχαμε ονειρευτεί. Γιατί πολλές φορές, ιδιαίτερα όταν είσαι και πιο νέος, μπορεί ο παραγωγός να σου επιβάλλει μια άποψη.   

 Ο ηθοποιός πρέπει να έχει δική του άποψη ή πρέπει να ακολουθεί τη σκηνοθετική γραμμή;  

 Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει να είναι ένας μικρός σκηνοθέτης. Να γνωρίζει πολύ καλά το έργο, τους άλλους ρόλους αλλά να έχει και συνολικά την έγνοια της παράστασης. Το θέατρο είναι συλλογική δουλειά, δεν είναι του ενός. Όσο καλύτερο αποτέλεσμα βγάλει το σύνολο, τόσο πιο κερδισμένη είναι και η κάθε μονάδα της παράστασης.  Εμείς στην «Παγίδα» είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε έναν υπέροχο σκηνοθέτη, τον Πέτρο Ζούλια, που πάντα λατρεύω να δουλεύω μαζί του. Ο Πέτρος μαζί με τον Ντασέν είναι οι σκηνοθέτες με τους οποίους απόλαυσα περισσότερο τις πρόβες.

"Ο φανατισμός δεν συνάδει με την Τέχνη. Πάντα σε τέτοιες στιγμές θυμάμαι την πολύ γνωστή φράση του Νίτσε, «Η αλήθεια δεν κινδυνεύει από το ψέμα αλλά από τις πεποιθήσεις». Πρέπει να σεβόμαστε ότι σήμερα πεθαίνει πολύς κόσμος κάθε μέρα από τον κορονοϊό."

pagida theatro

 Τις τελευταίες μέρες, όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με τον Άρη Σερβετάλη και την απόφασή του να αποχωρήσει από την παράσταση. Πώς το είδες όλο αυτό;  

 Εμένα δεν μου άρεσε. Γενικώς δεν μου αρέσει ο φανατισμός. Ο φανατισμός δεν συνάδει με την Τέχνη. Πάντα σε τέτοιες στιγμές θυμάμαι την πολύ γνωστή φράση του Νίτσε, «Η αλήθεια δεν κινδυνεύει από το ψέμα αλλά από τις πεποιθήσεις». Πρέπει να σεβόμαστε ότι σήμερα πεθαίνει πολύς κόσμος κάθε μέρα από τον κορονοϊό. Καταλαβαίνω, ότι μπορεί να είχε προειδοποιήσει αλλά ο κλάδος μας περνάει τεράστια κρίση. Εγώ δεν θα το έκανα με τίποτα.   

 Επίσης, όσον αφορά τους διαχωρισμούς, να πούμε ότι και στο Άγιο Όρος δεν μπαίνουν γυναίκες... Θα σου πω και κάτι άλλο που δεν μου άρεσε, άσχετα με την αποχώρηση. Όταν είχα περάσει από το θέατρο, είχα δει τρεις τεράστιες αφίσες του ιδίου. Κανένας άλλος ηθοποιός δεν φαίνεται πουθενά... Τέλος, υπάρχουν τόσα προβλήματα στον κλάδο μας, που δεν είδα κανέναν από αυτούς να βγαίνει να μιλήσει.  

 Να πούμε, βέβαια, ότι όλοι οι καλλιτέχνες έχετε έρθει σε δύσκολη θέση μ’ αυτή την κατάσταση των πιστοποιητικών. Πάλι το θέατρο την πληρώνει. Για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, να πούμε ότι υπάρχει και ο αντίλογος που λέει, «Πάω στο κρεοπωλείο, μπαίνω στο λεωφορείο...Γιατί να μην μπαίνω και στο θέατρο;»  

Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορετική συνθήκη στο θέατρο. Αν αρρωστήσει ένας, κατεβαίνει η παράσταση για δέκα μέρες. Δεν είναι φεύγω και έρχεται κάποιος άλλος στη θέση μου. Επομένως είμαστε αναγκαστικά πολύ πιο προσεκτικοί.   

 Μην ξεχνάμε ότι το θέατρο ήταν το πρώτο που έκλεισε και το τελευταίο που άνοιξε και γι’ αυτό οφείλουμε να το στηρίξουμε και να το προστατεύσουμε. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι στον χώρο μας, που έχουν τεράστια οικονομική ανάγκη να δουλέψουν.  Νομίζω, λοιπόν, ότι πέρα από οποιαδήποτε πεποίθηση μπορεί να έχουμε, οφείλουμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου και στις δυσκολίες του.   

 Με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη είστε πολλά χρόνια παντρεμένοι. Πώς αντιμετωπίζεις τη δημοσιότητα; Μπορεί να σ’ εκνευρίσει όταν πηγαίνετε κάπου και μπορεί να περάσει οποιοσδήποτε να σας μιλήσει;  

 Δεν έχουμε πολλά τέτοια... Στον Βλαδίμηρο μιλάνε περισσότερο. Εμένα δεν μ’ ενοχλεί ο κόσμος, εξάλλου δεν είμαι και τόσο γνωστή...  

 Εντάξει, νομίζω σε γνωρίζει το κοινό..  

 Κάποιοι ναι....Όμως τον  Βλαδίμηρο ή κάποιους άλλους που παίζουν στην τηλεόραση, οι θεατές είναι λογικό να τους αγκαλιάζουν περισσότερο. Θα σου έλεγα ότι στη ζωή μου πάντα ήθελα να κάνω επιλογές συνειδητές. Γιατί όσο πιο συνειδητές είναι οι επιλογές σου, τόσο μεγαλύτερη δύναμη έχεις να πληρώσεις το κόστος, γιατί κάθε επιλογή έχει κόστος. Σπάνια έχω έρθει σε δύσκολη θέση από κάποια αντίδραση στον δρόμο.   

kekleismenon mouriki

 

"Το πιο σημαντικό για μένα ήταν και είναι πάντα το θέατρο. Αυτό λατρεύω πραγματικά! Το θέατρο και τους μεγάλους συγγραφείς..."

 Έφη, εσύ δεν την συμπαθείς την τηλεόραση; Βλέπουμε ωραίες δουλειές τελευταία. Δεν σ’ έχει συγκινήσει κάποια;  

 Είχα κάνει παλιότερα...Αλλά προτίμησα να διδάσκω σε σχολές και να είμαι στο θέατρο. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν και είναι πάντα το θέατρο. Αυτό λατρεύω πραγματικά! Το θέατρο και τους μεγάλους συγγραφείς...  

 Μου δίνεις μια πάσα τώρα να θυμηθώ δύο δουλειές που είχατε κάνει στο Θέατρο του Αρμένη, τις «Δούλες» και το «Κεκλεισμένων των θυρών»...Πιστεύεις ότι το κοινό δύσκολα ακολουθεί τέτοιες επιλογές;  

 Ξέρεις πολύ καλά που απευθύνεσαι, γι’ αυτό είναι και μικρότερο το θέατρο. Είναι αυτό που σου είπα και πριν: συνειδητή επιλογή.  Δεν περίμενα ξαφνικά, οι «Δούλες» για παράδειγμα, να είχαν την ίδια εμπορική επιτυχία με την «Παγίδα» τώρα, είναι τελείως διαφορετικό.   

"Έχω βρεθεί σε παράσταση που δεν με ικανοποιούσε καλλιτεχνικά και δεν είχε και εμπορική επιτυχία, αλλά είχα περάσει πολύ ωραία στα παρασκήνια και  έτσι μου έμεινε σαν μια καλή ανάμνηση"

pagida mouriki

 Υπάρχει κάτι που δεν έχεις κάνει στο θέατρο και ονειρεύεσαι να το κάνεις;  

 Δεν πηγαίνει το μυαλό μου σε ρόλους, αλήθεια σου λέω, πηγαίνει σε συγγραφείς και σε συνεργάτες. Θέλω να περνάω όμορφα. Έχω βρεθεί σε παράσταση που δεν με ικανοποιούσε καλλιτεχνικά και δεν είχε και εμπορική επιτυχία, αλλά είχα περάσει πολύ ωραία στα παρασκήνια και  έτσι μου έμεινε σαν μια καλή ανάμνηση. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να έχω επικοινωνία με τους συναδέλφους μου.   

Επιπλέον, οι μεγάλοι συγγραφείς μ’ ακολουθούν και στη ζωή μου ή μάλλον τους ακολουθώ. Τους διαβάζω και τους ξαναδιαβάζω. Θέλουν τεράστια μελέτη. Αν νομίζεις ότι κάνεις δύο μήνες πρόβες και ανεβάζεις Σαίξπηρ, είσαι γελασμένος.   

 Βλέπουμε όμως πολλές παραστάσεις να ανεβαίνουν με ελάχιστες πρόβες...στο πόδι τολμώ να πω...  

 Ναι, δυστυχώς...Χαζοί είναι οι Άγγλοι που μελετάνε χρόνια πριν ανεβάζουν μια παράσταση; Δεν γίνεται σε μια μέρα να κατανοήσεις τη συμπύκνωση των νοημάτων των Αρχαίων Τραγικών, του Τσέχωφ, του Σαίξπηρ.  

 Θυμάμαι, παλιά είχα δει μια παράσταση από γερμανικό θίασο, ίσως και την καλύτερη της ζωής μου και ήταν σαν να καταλάβαινα γερμανικά. Εκείνο που είχα συνειδητοποιήσει και, εκεί φαίνεται η ευφυΐα του σκηνοθέτη, ήταν ότι διηύθυνε στην παράσταση. Δεν πήγε να καπελώσει τον συγγραφέα ούτε να τραβήξει την προσοχή με ευκολίες.  

i pagida tou romper toma se skinothesia petrou zoulia kanei premiera sto theatro petras stin petroupoli

 Να πάμε λίγο στον κινηματογράφο.  Θυμάμαι μια ταινία που είχατε κάνει, όπου υπογράφατε το σενάριο και τη σκηνοθεσία, το «Straight Story» (2006). Νομίζω ήταν πολύ μπροστά για την εποχή της..  

 Ναι, ήταν για τη διαφορετικότητα....  

 Νομίζω είχε πάει πολύ καλά και εμπορικά. Δεν σκεφτήκατε να ξανακάνετε σινεμά;  

 Όχι, γιατί θέλει πάρα πολύ χρόνο και πρέπει να ξεχάσεις όλα τα άλλα. Ενώ είχαμε προτάσεις, δεν μπορέσαμε τελικά.   

 Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή δεν μιλούσαμε, όσο σήμερα για την διαφορετικότητα, όσον αφορά το σεξ ή οτιδήποτε άλλο. Σήμερα, από την άλλη, ζούμε σε μια εποχή που έχουμε στραφεί τόσο πολύ προς αυτό, που έχει χαθεί η συλλογικότητα.   

"Γι’ αυτό και είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε σχέση με την εργασία των ανθρώπων. Γιατί θα ζήσουμε άγριες καταστάσεις σε σχέση με τη φτώχεια. "

pagida mourikitexnes plus

 Γενικότερα, νομίζω ότι έχει χαθεί το μέτρο σ’ όλα...  

 Είναι και ένα παιχνίδι της καταναλωτικής κοινωνίας. Λένε πολύ σωστά ότι για να κρατήσεις σ’ άγνοια έναν άνθρωπο, δύο τρόποι υπάρχουν: ή καθόλου πληροφόρηση ή υπερπληροφόρηση. Ζούμε το δεύτερο τώρα, γι’ αυτό και ό,τι είναι σημαντικό σήμερα, σε μια μέρα θα έχει ξεχαστεί. Αυτό είναι το παιχνίδι της κατανάλωσης...Και δυστυχώς, μέσα από αυτό εμφανίζεται και ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα που είναι το ζήτημα της φτώχειας. Γι’ αυτό και είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη σε σχέση με την εργασία των ανθρώπων. Γιατί θα ζήσουμε άγριες καταστάσεις σε σχέση με τη φτώχεια.   

 Ναι, και τώρα με τον κορονοϊό θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα.  

 Σε παγκόσμιο επίπεδο ο κορονοϊός κατάφερε να κάνει αυτό που δεν έκανε η παγκοσμιοποίηση και όλοι ασχολούμαστε μ’ αυτό. Παράλληλα όμως, η φτώχεια αυξάνεται σε τέτοιο βαθμό που καταπατούνται όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Λένε ότι σε κάθε πανδημία, δύο συμβαίνουν: ανεβαίνει η θρησκευτικότητα, λογικό είναι, και κατεβαίνουν οι τιμές. Είναι η πρώτη πανδημία που έχουν ανέβει τόσο πολύ οι τιμές.   

 Αυτό δεν έχουμε καταλάβει ακόμη, γι’ αυτό λέω να σκεφτούμε τη συλλογικότητα. Φοβάμαι ότι θα φτάσουμε σ’ ένα σημείο που θα είμαστε ο θάνατός σου, η ζωή μου.  

thumbnail δρομοι της πολης φωτο 2 

"Τώρα ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια μου λένε όλοι για το νυφικό! Ήταν μια φωτογραφία που ανέβασε ο Κωστέτσος. "

Να πάμε σε κάτι πιο ανάλαφρο; Είστε ένα πολύ μοντέρνο ζευγάρι. Δεν σου κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα όταν σε είδα νύφη με πορτοκαλί νυφικό! 

Αυτό είναι πολύ παράξενο. Γιατί ο γάμος μας τότε ήταν σε πολύ στενό κύκλο, μόνο 30 άτομα. Σκέψου δεν είχαμε φωτογραφίες και είχα βάλει και όρο στον Βλαδίμηρο να γίνει κρυφά, χωρίς κάμερες. Εκείνη την εποχή έτρεχαν στις εκκλησίες σε όποιον παντρευόταν και δεν μου άρεσε...Τώρα ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια μου λένε όλοι για το νυφικό! Ήταν μια φωτογραφία που ανέβασε ο Κωστέτσος.  

Εμείς είχαμε πάει τότε στο ατελιέ, με τον Βλαδίμηρο μαζί, το είδαμε, μας άρεσε και είπαμε «αυτό»! 

Α!Και εκεί δεν ήσαστε παραδοσιακοί...Να μη δει ο γαμπρός τη νύφη με το νυφικό κ.λπ... 

Ναι, μαζί!  

Πόσο αδιάκριτο, άσχημο και αγενές είναι να σας ρωτάνε συνέχεια γιατί δεν κάνατε παιδιά; 

Ναι, ακόμα ρωτάνε.. Γενικά, οι αδιάκριτες ερωτήσεις που δεν είναι μόνο το θέμα του παιδιού, μπορεί να είναι και κάτι άλλο, δεν με πειράζουν. Δεν απαντάω και λέω πάμε παρακάτω. Σαφέστατα και είναι κάτι αδιάκριτο. Θα σου έλεγα όμως ότι, «το πολύ το κύριε λέησον το βαριέται και ο Θεός». Άντε να ρωτήσεις μια φορά, να πω εντάξει. Το βαρετό είναι οι ίδιες και οι ίδιες ερωτήσεις συνεχώς.  

mouriki texnes plus

 

"Και αν με ρωτάς τι ξεχωρίζω σ’ έναν άνθρωπο, δεν είναι ούτε η εξυπνάδα ούτε το ταλέντο, είναι η καλοσύνη και η προσφορά."

  Ποια είναι η χειρότερη ερώτηση που μπορεί να σου κάνουν; 

Είναι και η στιγμή που ρωτάει κανείς κάτι αλλά και ο χώρος και ο χρόνος. Όταν είχαν έρθει δημοσιογράφοι με κάμερες στην «Δεσποινίς Μαργαρίτα», μόλις είχα τελειώσει την παράσταση, μου έκαναν μια, δύο ερωτήσεις προσωπικές, απάντησα μ’ ευγένεια και στην τρίτη που ήταν «Αν σας την έχουν πέσει», εκεί εκνευρίστηκα πολύ. Σκέψου ότι συναντούσα κόσμο στο δρόμο και μου έδινε συγχαρητήρια, λέγοντάς μου ότι δεν μου μίλησαν μετά την παράσταση γιατί σκέφτονταν την κούρασή μου μιάμιση ώρα στη σκηνή. Αν βλέπεις το κοινό να σέβεται και τον δημοσιογράφο να ρωτάει μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι σίγουρα ενοχλητικό. Είναι πάντα ο τρόπος, εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι ευγενικοί άνθρωποι. Και αν με ρωτάς τι ξεχωρίζω σ’ έναν άνθρωπο, δεν είναι ούτε η εξυπνάδα ούτε το ταλέντο, είναι η καλοσύνη και η προσφορά.