Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν από τις 10 Οκτωβρίου 2020, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο της Ελέιν Μέρφυ «Ο Τζεμ» σε μετάφραση Χρίστινα Μπάμπου Παγκουρέλη και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Με τις Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα και Βασιλίνα Κατερίνη.

Το έργο «Ο Τζεμ» γράφτηκε το 2008 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στο Dublin Fringe Festival  στο Δουβλίνο και κέρδισε το βραβείο Fishamble New Writing Award. Αμέσως μετά η παράσταση μεταφέρθηκε στο Civic Theatre στο Δουβλίνο.

Την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιο για το καλύτερο εργο της χρονιάς στην Ιρλανδία από τα Irish Times Theatre Awards.

Το 2009 παρουσιάστηκε στο Edinburgh Fringe Festival στη Σκωτία και κέρδισε το βραβείο Carol Tambor Best of Edinburgh Award.

Το 2008 , η Ελέιν Μέρφυ κέρδισε το βραβείο Stewart Parker BBC Northern Ireland Drama Award. Από το 2008 μέχρι σήμερα, «Ο Τζεμ» έχει παιχτεί σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Λίγα λόγια για το έργο

Τρεις γενιές γυναικών κάπου στο Δουβλίνο… κάπου στην Ευρώπη… κάπου δίπλα μας…

Η Κέι, η κόρη της η Λορέιν και η εγγονή της, η Άμπερ.

Μέσα από διαδοχικούς μονολόγους μας αφηγούνται τα γεγονότα μιας χρονιάς που θα αλλάξει άρδην τις ζωές τους και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες τους.

Το πάρτι της αποφοίτησης. Ποτά, μεθύσι, κοκαΐνη στις τουαλέτες. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Μια βραδιά σάλσα και μια αποτυχημένη ερωτική συνεύρεση με προοπτική… Επίσκεψη σε sex shop : «Ποιόν δονητή θέλετε; Τον κλασικό λαγό ή τον Deluxe;».

Ένας ναρκομανής και άστεγος πρώην σύζυγος. Συμβουλές της ψυχιάτρου : «Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου!».

Και κάπου στο παρασκήνιο, ο παππούς Τζεμ. Απών στο έργο, αλλά παρών στις ζωές των τριών γυναικών.

Η κάθε μία από αυτές τις γυναίκες παλεύει μόνη με τον εαυτό της και με τους γύρω της για να μπορέσει να οργανώσει και να ζήσει την ζωή της με τον τρόπο που αυτή θα ήθελε. Μήπως όμως τελικά η λύση είναι δίπλα μας; Μήπως η λύση τελικά είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπάνε;

Τρυφερό αλλά και σκληρό, συγκινητικό αλλά και γεμάτο χιούμορ, ανατρεπτικό και τολμηρό, το έργο της Ιρλανδής Ελέιν Μέρφυ, έρχεται να μας υπενθυμίσει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε όλοι μας, ότι ο άνθρωπος πάνω απ’όλα έχει ανάγκη την επαφή, το άγγιγμα, την κατανόηση την αλληλεγγύη και την αγάπη.

Συντελεστές
Μετάφραση : Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Βοηοός σκηνοθέτη : Δώρα Χρουσανίδου
Φωτογραφίες : Ανθούλα Κουτούπη
Παίζουν: Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα, Βασιλίνα Κατερίνη

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 10 Οκτωβρίου 2020
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 15 ευρώ (Κάθε Σάββατο), 12 ευρώ ( Κάθε Κυριακή)
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65, Α.Μ.Ε.Α. : 10 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες : 8 ευρώ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ VIVA

Προνομιακή τιμή προπώλησης μόνο 8 ευρώ για όλες τις παραστάσεις

Η προπώληση ξεκίνησε:

https://www.viva.gr/tickets/theatre/studio-mavromixali/o-tzem-tis-elein- merfy/

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

«Έχω μόνο μία απόλυτη βεβαιότητα: το μέλλον του θεάτρου δεν είναι η τεχνολογία, αλλά η συνάντηση δύο ατόμων, πληγωμένων, μοναχικών, επαναστατών. Ο εναγκαλισμός μιας ενεργούς ενέργειας και μιας δεκτικής ενέργειας.»
Ευγένιο Μπάρμπα

Το studio Μαυρομιχάλη όλο αυτό το διάστημα που τα θέατρα παραμένουν κλειστά, αρνήθηκε πεισματικά να μεταφέρει τις παραστάσεις του στο διαδίκτυο, πιστεύοντας ακράδαντα ότι η ζωντανή επαφή είναι αναντικατάσταστη. Προτιμήσαμε να μείνουμε σιωπηλοί. Σιωπηλοί, αλλά όχι ανενεργοί.

Διαβάσαμε, σκεφτήκαμε, ονειρευτήκαμε, συζητήσαμε, προγραμματίσαμε και τώρα, είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε τα σχέδιά μας με αποφασιστικότητα, αισιοδοξία, πείσμα και πίστη.

Με δύο έργα που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, «Ο Τζέμ» της Ελέιν Μέρφυ και «Χάρπερ Ρήγνκαν» του Σάιμον Στήβενς, την έκτη σεζόν για την εμβληματική μας πλέον παράσταση

«Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου και με την συνεργασία μας για πρώτη φορά με μια σπουδαία ηθοποιό, την κυρία Μίνα Αδαμάκη, το studio Μαυρομιχάλη ατενίζει με αισιοδοξία την επόμενη θεατρική περίοδο, έχοντας στο μυαλό μας και την ψυχή μας την πεποίθηση ότι το θέατρο αποτελεί βάλσαμο στην ψυχή των ανθρώπων τα τελευταία 2500 χρόνια και επομένως κανένας ιός δεν είναι ικανός να το σταματήσει.

Φώτης Μακρής

«Ο Τζεμ» της Ελέιν Μέρφυ

Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 10 Οκτωβρίου 2020

Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν από τις 10 Οκτωβρίου 2020, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο της Ελέιν Μέρφυ «Ο Τζεμ» σε μετάφραση Χρίστινας Μπάμπου Παγκουρέλη και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Με τις Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα και Βασιλίνα Κατερίνη.

Το έργο «Ο Τζεμ» γράφτηκε το 2008 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στο Dublin Fringe Festival  στο Δουβλίνο και κέρδισε το βραβείο Fishamble New Writing Award.

Την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιο για το καλύτερο εργο της χρονιάς στην Ιρλανδία από τα Irish Times Theatre Awards.

Το 2009 παρουσιάστηκε στο Edinburgh Fringe Festival στη Σκωτία και κέρδισε το βραβείο Carol Tambor Best of Edinburgh Award.

Το 2008 , η Ελέιν Μέρφυ κέρδισε το βραβείο Stewart Parker BBC Northern Ireland Drama Award. Από το 2008 μέχρι σήμερα, «Ο Τζεμ» έχει παιχτεί σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Λίγα λόγια για το έργο

Τρεις γενιές γυναικών κάπου στο Δουβλίνο… κάπου στην Ευρώπη… κάπου δίπλα μας…

Η Κέι, η κόρη της η Λορέιν και η εγγονή της, η Άμπερ.

Μέσα από διαδοχικούς μονολόγους μας αφηγούνται τα γεγονότα μιας χρονιάς που θα αλλάξει άρδην τις ζωές τους και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες τους.

Το πάρτι της αποφοίτησης. Ποτά, μεθύσι, κοκαΐνη στις τουαλέτες. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.

Μια βραδιά σάλσα και μια αποτυχημένη ερωτική συνεύρεση με προοπτική… Επίσκεψη σε sex shop : «Ποιόν δονητή θέλετε; Τον κλασικό λαγό ή τον Deluxe ; ». Ένας ναρκομανής και άστεγος πρώην σύζυγος. Συμβουλές της ψυχιάτρου : «Κάνε κάτι καλό για τον εαυτό σου!».

Και κάπου στο παρασκήνιο, ο παππούς Τζεμ. Απών στο έργο, αλλά παρών στις ζωές των τριών γυναικών.

Η κάθε μία από αυτές τις γυναίκες παλεύει μόνη με τον εαυτό της και με τους γύρω της για να μπορέσει να οργανώσει και να ζήσει την ζωή της με τον τρόπο που αυτή θα ήθελε. Μήπως όμως τελικά η λύση είναι δίπλα μας; Μήπως η λύση τελικά είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπάνε;

Τρυφερό αλλά και σκληρό, συγκινητικό αλλά και γεμάτο χιούμορ, ανατρεπτικό και τολμηρό, το έργο της Ιρλανδής Ελέιν Μέρφυ, έρχεται να μας υπενθυμίσει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε όλοι μας, ότι ο άνθρωπος πάνω απ’όλα έχει ανάγκη την επαφή, το άγγιγμα, την κατανόηση την αλληλεγγύη και την αγάπη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση : Χριστίνα Μπάμπου - Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής

Βοηθός σκηνοθέτη : Δώρα Χρουσανίδου
Φωτογραφίες : Ανθούλα Κουτούπη
Παίζουν: Μίνα Αδαμάκη, Στέλλα Κρούσκα, Βασιλίνα Κατερίνη

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 10 Οκτωβρίου 2020
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Κανονικό : 15 ευρώ (Κάθε Σάββατο), 12 ευρώ ( Κάθε Κυριακή)
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65, Α.Μ.Ε.Α. : 10 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες : 8 ευρώ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά

«Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΚΤΗ ΧΡΟΝΙΑ
Από 9 Οκτωβρίου 2020 έως 15 Ιανουαρίου 2021

ΓΙΑ 15 ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Κάθε Παρασκευή στις 21:00

«Το Κιβώτιο», το εμβληματικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου, παρουσιάζεται σε μορφή θεατρικού μονολόγου, για έκτη συνεχόμενη χρονιά στο Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου.

Ο Φώτης Μακρής, που υποδύεται τον κεντρικό ρόλο, εκτός από το Studio Μαυρομιχάλη, στα 5 χρόνια επιτυχίας της παράστασης ταξίδεψε με το «Το Κιβώτιο» σε 28 πόλεις σε όλη την Ελλάδα καθώς και στη Πάφο της Κύπρου (στα πλαίσια της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2017).

Το έργο

Στα τέλη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, ο ήρωας αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει.

Ο Φώτης Μακρής ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. «Το Κιβώτιο», είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο και ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου
Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική : Γιώργος Νινιός
Φωτογραφίες : Κωστής Καπελώνης
Παίζει ο Φώτης Μακρής

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
9 Οκτωβρίου 2020 – 15 Ιανουαρίου 2021
Κάθε Παρασκευή στις 21.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Κανονικό : 10 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών, Άνεργοι : 8 ευρώ
Ατέλειες : 5 ευρώ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

«Χάρπερ Ρήγκαν» του Σάιμον Στήβενς

Προγραμματισμένη πρεμιέρα : Άνοιξη του 2021

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν την άνοιξη του 2021, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο του Σάιμον Στήβενς, «Χάρπερ Ρήγκαν» σε μετάφραση Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Το έργο

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας στις 16 Απριλίου του 2008 σε σκηνοθεσία Marianne Elliott.

Από τότε, έχει ανέβει σε δεκάδες παραγωγές σε όλο τον κόσμο.

Τι συμβαίνει όταν μια σαραντάχρονη εργαζόμενη γυναίκα αποφασίζει να αφήσει πίσω σύζυγο και κόρη χωρίς να πει σε κανέναν ούτε πού πάει ούτε εάν θα επιστρέψει ποτέ;

Η Χάρπερ Ρήγκαν, μια γυναίκα γύρω στα 40, μαθαίνει ότι ο πατέρας της πεθαίνει. Το αφεντικό της στην δουλειά αρνείται να της δώσει άδεια να τον επισκεφθεί. Εκείνη αγνοεί τις απειλές του, και φεύγει για να επισκεφτεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα της.

Φτάνει στον προορισμό της πολύ αργά, καθώς ο πατέρας της έχει ήδη πεθάνει.

Μετά από διαδοχικές συναντήσεις με αγνώστους και την επίσκεψη στη μητέρα της με την οποία έχουν να μιλήσουν 2 χρόνια, η Χάρπερ επιστρέφει στο σπίτι της.

Η μικρή αυτή Οδύσσεια λειτουργεί καταλυτικά στην σκέψη της και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τους γύρω της.

Ότα επιστρέφει, η δουλειά της δεν είναι εκεί… Η οικογένειά της είναι εκεί (;)…

Η ίδια είναι εκεί (;)…

Το έργο «Χάρπερ Ρήγκαν» πάνω απ' όλα είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης και συμφιλίωσης. Μέσα σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο, η ηρωίδα επείγεται, φεύγει, στενοχωριέται, πενθεί, κλαίει, θυμώνει, ξεκαθαρίζει, επιστρέφει. Στέκεται μετέωρη ανάμεσα στα θολά «θέλω της» και στα επιτακτικά «πρέπει». Κι έτσι, η σχεδόν επανάσταση που έκανε απέναντι στους άλλους, αποδεικνύεται ολοκληρωτική επανάσταση απέναντι στον εαυτό της. Και οι επαναστάσεις απέναντι στον εαυτό μας, είναι οι πιο σαρωτικές και ταυτόχρονα οι πιο συγκινητικές. 

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο πολιτισμού.

Η παράσταση θα ανέβει σε μετάφραση Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή. Οι υπόλοιποι συντελεστές θα ανακοινωθούν σύντομα.

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Οι Ψευδοεξομολογήσεις»,  την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 20:00 στο Studio Μαυρομιχάλη.

Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε τη  σελίδα του texnes-plus στο facebook,  σχολιάστε το όνομά σας κάτω από το άρθρο, καθώς και την ημέρα που θέλετε να δείτε την παράσταση (Π.χ Μαρία Παπαδοπούλου Τετάρτη) μοιραστείτε το άρθρο στο προφίλ σας.

Ο διαγωνισμός λήγει την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.

ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΒΗΜΑΤΑ ΣΩΣΤΑ! Σχόλιο το όνομά σας, share το άρθρο στον τοίχο σας και LIKE στη σελίδα μας στο facebook.

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσουν από τις 14 Δεκεμβρίου 2019, το αριστούργημα του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα Μαριβώ, «Οι ψευδοεξομολογήσεις» σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Για τους περισσοτέρους μελετητές του Μαριβώ, «Οι ψευδοεξομολογήσεις» συνιστούν από́ κοινού́ με «Το Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης», τα αριστουργήματά́ του.

«Οι Ψευδοεξομολογήσεις», κωμωδία σε τρεις πράξεις και σε πεζό λόγο, παραστάθηκαν για πρώτη φορά το Σάββατο 16 Μαρτίου 1737. Έκτοτε παίχτηκε στα σαλόνια της εποχής, από την Κομεντί Φρανσέζ, στο θέατρο Odeon, καθώς και στις 16 Αυγούστου 1794, στην επίσημη επαναλειτουργία της Κομεντί Φρανσέζ. Από τότε, παραμένει σταθερά στο ρεπερτόριο. Για παράδειγμα, μόνον στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα (ως το 1956) μετράμε 562 παραστάσεις του έργου από την ιστορική γαλλική σκηνή της Κομεντί Φρανσέζ.

Όταν ανέβηκε το έργο στη σκηνή́, ο Μαριβώ ήταν 49 ετών. Είναι η τελευταία του μεγάλη (τρίπρακτη) κωμωδία. Πέντε χρόνια αργότερα, εκλέγεται στη Γαλλική́ Ακαδημία, και, εκτός από́ δυο μονόπρακτες κωμωδίες, στα 1744 και 1746 αντιστοίχως, δεν γράφει τίποτε άλλο για τη σκηνή́ και περιορίζεται στη συγγραφή́ «Στοχασμών» γύρω από́ ακαδημαϊκά́ ζητήματα. Κάτω απ’ αυτές τις συγκυρίες, «οι Ψευδοεξομολογήσεις» προσλαμβάνουν μια ιδιαίτερη σημασία στο έργο του, είτε το ήθελε ο ίδιος ο συγγραφέας, είτε όχι. Πρόκειται ουσιαστικά́ για έναν αποχαιρετισμό́ στη μεγάλη «ερωτική́ κωμωδία».

Η πλοκή των Ψευδοεξομολογήσεων είναι μία από τις καλύτερα δομημένες σε όλο το θέατρο του Μαριβώ. Βασίζεται κυρίως στις λιγότερο ή περισσότερο ψευδείς εξομολογήσεις του Ντιμπουά, και χωρίς τη μεγάλη επιδεξιότητα του συγγραφέα, θα ήταν δύσκολο να την παρακολουθήσουμε μέσα από τους πολυπληθείς μαιάνδρους της. Εάν μάλιστα συγκρίνουμε το έργο με το Παιχνίδι του Έρωτα και της Τύχης, βλέπουμε πως διαφέρουν σε ουσιαστικά σημεία, και αυτό συμβαίνει εν μέρει και εξαιτίας της ηλικίας του συγγραφέα.

Τα πρόσωπα της δράσης είναι αισθητά πιο ώριμα, ο γενικός τόνος είναι πιο σοβαρός, οι πρωταγωνιστές, η Αραμίνδα κυρίως, αλλά και ο Δοράντης, δεν έχουν τη νεανική δροσιά του «μνηστευμένων» του Παιχνιδιού, μα ούτε και αυτήν που διαθέτουν οι ερωτευμένοι και οι νεαρές χήρες που πλημμυρίζουν το θέατρο του Μαριβώ. Προβληματίζονται περισσότερο για τη ζωή, έστω και εάν ο έρωτας παραμένει γι' αυτούς μια μεγάλη, εξαιρετικά σημαντική υπόθεση, έχουν και άλλες ασχολίες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το χρήμα και οι οικονομικές τους υποθέσεις. Ο εξωτερικός κόσμος υπεισέρχεται στον χώρο της κωμωδίας με επιμονή. Η ζωή βρίσκεται ανάμεσα στους ήρωες, με τις απαιτήσεις της και οι καρδιές δεν είναι πλέον τόσο «ιδεατά» αγνές.

Το έργο του Μαριβώ, εξετάζει το πώς η βούληση, η κρίση και η σκέψη των ανθρώπων επηρεάζεται από ένα σύμπλεγμα πληροφοριών, φημών, ψευδών ή κατασκευασμένων ειδήσεων διαστρεβλώσεων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, με αποτέλεσμα να χάνουν την καθαρότητά τους και στο τέλος, να μην εκφράζουν πια τις πραγματικές μας επιθυμίες και την δική μας κοσμοθεωρία, αλλά κάτι που μας έχει επιβληθεί, κατορθώνοντας μάλιστα, να φαντάζουν σε μας, ως δικές μας επιλογές.

Φυσικά, για μια ακόμα φορά το όχημα που χρησιμοποιεί ο Μαριβώ για να αναπτύξει αυτό το πολύ σοβαρό θέμα είναι ο έρωτας και η κωμωδία.

Αν μπορούσε κάποιος να διαβάσει το έργο, μη γνωρίζοντας τίποτα για τον Μαριβώ, ποια εποχή έχει γραφτεί και ποιοι χαρακτηρισμοί έχουν επικρατήσει από τους ειδικούς για τον συγγραφέα και τα έργα του, είναι σίγουρο πως από τη μία θα αναγνώριζε ένα σκοτεινό και σκληρό έργο και από την άλλη θα διέκρινε μια παιγνιώδη και κωμική διάσταση, με αποτέλεσμα, στο τέλος της ανάγνωσης να μην ξέρει αν θέλει να χαμογελά ή να προβληματιστεί ή και τα δύο μαζί ( κάτι μας λέει ότι ο Μαριβώ αυτό θα προτιμούσε...).

Και βέβαια, διαβάζοντας το συγκεκριμένο έργο του Μαριβώ, γραμμένο πριν από 282 χρόνια (!) και αναγνωρίζοντας στον πυρήνα του θέματα και καταστάσεις που μας απασχολούν εν έτει 2019, καταλαβαίνεις γιατί κάποιοι συγγραφείς θεωρούνται κλασικοί και παγκόσμιοι. Και ο Μαριβώ είναι φυσικά ένας από αυτούς. Και το συγκεκριμένο έργο, ένα από τα 2 ή 3 έργα του, που του εξασφάλισαν μια περίοπτη θέση σε αυτή την μικρή λίστα των κλασικών.

Συντελεστές
Μετάφραση : Αντρέας Σταίκος
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια : Μαντώ Ψυχουντάκη
Φωτισμοί : Νίκος Βλασσόπουλος
Μουσική επιμέλεια – Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα
Παίζουν: Νίκος Αργυριάδης, Γιάννης Δαμάλας, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Πάνος Ξενάκης, Στέλλα Παπαδημητρίου, Στεφανία Σαμαρά
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Από 14 Δεκεμβρίου 2019.
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων
Κανονικό : 12 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65 : 10 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες : 8 ευρώ

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης 

Κείμενο: Δήμητρα Πέτρου

Μπορεί το φθινόπωρο να έχει μπει μονάχα ημερολογιακά κι ο καιρός να συνεχίζει να φορά, ανένδοτος, τα καλοκαιρινά του ρούχα, στο Studio Μαυρομιχάλη, όμως, η Έφη Ρευματά μας προσκαλεί, από τις 7 Οκτωβρίου, σ' ένα μοναδικό "Χειμωνιάτικο ταξίδι", που η ίδια ανεβάζει για πρώτη φορά στη σκηνή. Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Σταμάτη Πολενάκη με τον ομώνυμο τίτλο.

Πάνω στο σκηνικό του Νίκου Δεντάκη ζωντανεύει η αληθινή ιστορία του Κλάιστ (Βασίλης Μπατσακούτσας) και της Ενριέττε (Μάρω Μελισσάρη), την οποία αφηγείται μοναδικά ο Δημήτρης Φραγκιόγλου στον ρόλο του ξενοδόχου.

Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας («Σπασμένη Στάμνα», «Πενθεσίλεια» κ.λ.π ), απελπισμένος από την επαγγελματική του πορεία και πάσχοντας από χρόνια κατάθλιψη, επιθυμεί να κόψει το νήμα της ζωής του. Συναντά τυχαία τη Ενριέττε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που πάσχει από ανίατο καρκίνο. Πριν,  έχει προτείνει στην ξαδέρφη του μια συμφωνία αυτοκτονίας, την οποία εκείνη αρνήθηκε. Αντίθετα, η Φόγκελ δέχεται με ενθουσιασμό την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοιμάζοντας, επιμελώς, τις τελικές λεπτομέρειες, ο Κλάιστ καίει τα υπολείμματα των έργων του. Το μεσημέρι της 21ης Νοεμβρίου του 1811 πηγαίνουν στην εξοχή, στις όχθες της  λίμνης Wannsee, νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Εκεί ο Κλάιστ πυροβολεί, πρώτα, η Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.

Την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει πρόβα αυτοκτονίας στο πανδοχείο Στίμμινγκ κι είχαν αφήσει επιστολές στον πανδοχέα για να σταλούν στα δικά τους πρόσωπα. Ο ίδιος, φυσικά, δεν γνώριζε τίποτα.

Σήμερα, μπορεί  κάποιος να φτάσει στον τάφο του Heinrich von Kleist και της Henriette Vogel πηγαίνοντας με το τρένο μέχρι τη στάση του S-bahn Wannsee. Από εκεί ο τάφος τους απέχει περίπου 10 λεπτά με τα πόδια. Υπάρχουν, μάλιστα, κι ακουστικά για να ακούσει κάποιος τις σχετικές με την αυτοκτονία καταθέσεις, καθώς και πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του θανάτου τους, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στο σημείο του τάφου.

Εμείς πήραμε μια πρώτη γεύση για όλα όσα θα δούμε στο θέατρο της οδού Μαυρομιχάλη, παρακολουθώντας ένα απολαυστικό πέρασμα, μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα.

Ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν παρών στην πρόβα δηλώνοντας ενθουσιασμένος για το πρώτο ανέβασμα του έργου του. Έχει προηγηθεί μόνο ένα αναλόγιο, τον Σεπτέμβριο του 2016, στο Θέατρο Τέχνης, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ "Αναλόγιο", σε μορφή αναλογίου, (ερμηνεία: Νίκος Αναστασόπουλος, Ιλιάνα Παζαρζή, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, σκηνοθεσία: Αθηνά Στούρνα), αλλά δεν το έχουμε ξαναδεί ως μια ολοκληρωμένη σκηνική πρόταση.

Η Έφη Ρευματά, από την καρέκλα του σκηνοθέτη, εστιάζει στην τελευταία  σκηνή του έργου δίνοντας  κάποιες, ακόμη, οδηγίες στους ηθοποιούς. Τη ρωτάω τι τη γοήτευσε στο έργο του Σταμάτη Πολενάκη και θέλησε να το σκηνοθετήσει.

«Το έργο είναι ένα ταξίδι στον χρόνο και την ιστορία, φωτίζοντας ανθρώπινες πράξεις και τις συνέπειές τους. Αναφέρεται σε δύο πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στον ίδιο τόπο με διαφορά ενός αιώνα. Το δεύτερο, μάλιστα, γεγονός σημάδεψε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων μιας κι αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Παράλληλα, διαδραματίζεται και μια φανταστική ιστορία, που δένει αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα και που θα μπορούσε να είναι η συνέπειά τους.

Το «Χειμωνιάτικο ταξίδι» αποδεικνύει σε όλους τους «επιβάτες» του, πώς το πέρασμα του ανθρώπου απ’ τη Γη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια καταγραφή των ικανοτήτων του ανθρώπινου είδους από την καλύτερη μέχρι τη χειρότερη εκδοχή τους. Θέλω να πιστεύω πώς καμιά φορά, παρακολουθώντας μια παράσταση, μπορεί να βγαίνουμε απ’ το θέατρο λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Αυτή τη δυνατότητα μας τη δίνει το έργο του Σταμάτη κι αυτό είναι που με γοητεύει περισσότερο σε αυτό. Άλλωστε, πολλές φορές ο άνθρωπος διορθώνεται καλύτερα με τη θέα του κακού, παρά με το παράδειγμα του καλού», μου απαντά.

Λίγα λεπτά αργότερα σηκώνεται για να δώσει μερικές ακόμη οδηγίες στη μουσικό της παράστασης. Η  Μάγκυ Μελισσάρη συμπληρώνει την ατμόσφαιρα της παράστασης. «Βλέπω ότι επιλέγετε ζωντανή μουσική για την παράστασή. Ποια κομμάτια και πώς επιλέχθηκαν;», ρωτάω την Έφη Ρευματά:

«Πράγματι,  θα υπάρχει πιάνο που θα συνοδεύει τις αφηγήσεις των ηθοποιών. Μαζί με τη μουσικό Μάγκυ Μελισσάρη επιλέξαμε τρία κομμάτια του Σούμπερτ, δύο από τον κύκλο τραγουδιών με τίτλο Winterreise (χειμωνιάτικο ταξίδι), το Gute Nacht (Καληνύχτα) και το Eisamkeit (Μοναξιά) κι αυτά συνοδεύουν τους πρωταγωνιστές μας στο ταξίδι τους στην αιωνιότητα, αλλά και το Opus 100, που θυμίζει βηματισμό στρατεύματος, γιατί δυστυχώς αυτός ο συνθέτης, εν αγνοία του, με τη μουσική του συνόδεψε τους Ες Ες να σφραγίσουν αμετάκλητα τη μοίρα του κόσμου ένα ήρεμο πρωινό στη λίμνη Βάνζεε. Όπως λέει κι η Ενριέττε: «Αλλά, τότε, εμείς ούτε να φανταστούμε κάτι τέτοιο δε θα μπορούσαμε. Ούτε κι ο Σούμπερτ, ασφαλώς, θα μπορούσε».

Λίγο μετά το πρώτο πέρασμα, η Βάσια Χρονοπούλου, η οποία πέρα από βοηθός σκηνοθέτη, έχει επιμεληθεί κι όλα τα κουστούμια της παράστασης κάνει μερικές αναπροσαρμογές στο παλτό της κυρίας Φόγκελ. «Μπορεί να βρισκόμαστε λίγο πριν την πρεμιέρα, αλλά συνέχεια ανακαλύπτουμε πράγματα», μου λέει η Βάσια με ενθουσιασμό γι' αυτή της τη συνεργασία.

Ετοιμάζουμε κι εμείς βαλίτσες, λοιπόν, δίνοντας ραντεβού στο Studio Μαυρομιχάλη τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη για 20 παραστάσεις.

Το «Χειμωνιάτικο ταξίδι» του βραβευμένου συγγραφέα, Σταμάτη Πολενάκη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο θέατρο και πιο συγκεκριμένα στο Στούντιο Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Έφης Ρευματά.

Το έργο:
Ποιο είναι το νήμα που μπορεί να συνδέει τρεις ιστορίες που διαδραματίζονται σε διαφορετικό χώρο και χρόνο; Την αυτοκτονία του ποιητή Χάινριχ φον Κλάιστ και της Ενριέττε Φόγκελ στη λίμνη Βανζέε έξω απ’ το Βερολίνο, το 1811· μια μυστική συνάντηση αξιωματούχων των SS, που σφράγισε τη μοίρα εκατομμυρίων Εβραίων, στην ίδια λίμνη το 1942 · και ταυτόχρονα το θάνατο από πείνα του ποιητή Σουβάροφ τον ίδιο χρόνο, στο πολιορκημένο από τους Ναζί Λένινγκραντ.

Τρεις διαφορετικές αφηγήσεις ξετυλίγονται παράλληλα και συνδέουν μια ιστορία αγάπης και μια σειρά από τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο, αναδεικνύοντας τα πιο φωτεινά και τα πιο σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου· την καλύτερη και τη χειρότερη εκδοχή της Ανθρωπότητας.

Ζωνταντή μουσική:
Κατά τη διάρκεια της παράστασης η μουσικός Μάγκυ Μελισσάρη ερμηνεύει ζωντανά στο πιάνο κομμάτια από το Winterreise του Schubert, ενώ ακούγεται ηχογραφημένο ένα ποίημα του συγγραφέα με τη φωνή του ηθοποιού Γιώργου Νινιού.

Λίγα λόγια για την αληθινή ιστορία:
Ο Heinrich von Kleist (Χάινριχ φον Κλάιστ) γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1777 στη μικρή πόλη της Φρανκφούρτης-πάνω-στον-Όντερ. Ορφανός από μικρός ζούσε με τη θεία του και στα 14 του στάλθηκε σε οικοτροφείο.

Με τη συγγραφή θεατρικών έργων ασχολήθηκε από το 1803 μέχρι το 1811.Η «Σπασμένη Στάμνα», η «Πενθεσίλεια» και πολλά άλλα έργα του θεωρούνται σήμερα κλασικά.

Ο ίδιος ήταν καταθλιπτικός και κάποιες επαγγελματικές ατυχίες επιδείνωσαν την κατάστασή του. Τότε έτυχε να συναντήσει τη Χενριέτε Φόγκελ, μια παντρεμένη γυναίκα που έπασχε από ανίατο καρκίνο. Πριν είχε προτείνει στην ξαδέρφη του μια συμφωνία αυτοκτονίας, την οποια εκείνη αρνήθηκε. Αντίθετα η Φόγκελ δέχτηκε με ενθουσιασμό την ιδέα ενός διπλού θανάτου. Ετοίμασαν επιμελώς τις τελικές λεπτομέρειες. Ο Κλάιστ έκαψε τα υπολείμματα των έργων του . Το μεσημέρι της 21ης Νοεμβρίου του 1811, βγήκαν στην εξοχή,στις όχθες της λίμνης Wannsee, νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Εκεί ο Κλάιστ πρώτα πυροβόλησε τη Φόγκελ κι έπειτα τον εαυτό του.

Την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει πρόβα αυτοκτονίας στο πανδοχείο Στίμμινγκ και είχαν αφησει επιστολές στον πανδοχεα για να σταλούν στα δικά τους πρόσωπα. Ο ίδιος φυσικά, δεν γνώριζε τίποτα.

Το μνημείο:
Μπορεί κανείς να φτάσει στον τάφο του Heinrich von Kleist και της Henriette Vogel πηγαίνοντας με το τρένο μέχρι τη στάση του S-bahn Wannsee. Από εκεί ο τάφος απέχει περίπου 10 λεπτά με τα πόδια. Κατά τους θερινούς μήνες μπορεί κανείς να δανειστεί και ακουστικά από ένα περίπτερο που έχει τοποθετηθεί δίπλα στη στάση του τρένου και να ακούσει τις σχετικές με την αυτοκτονία καταθέσεις, καθώς και πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της επετείου του θανάτου τους, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις στο σημείο του τάφου.

Σκηνοθετικό σημείωμα:
Δύο πραγματικά γεγονότα:

Μία ρομαντική ιστορία αγάπης δύο επιφανών ανθρώπων που ολοκληρώνεται με την εκπλήρωση του στόχου που τους ένωσε: τη διπλή αυτοκτονία τους.

Μια γιορτή αξιωματούχων της ελίτ του γερμανικού στρατού για την εκπλήρωση του δικού τους στόχου: την εξόντωση ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης.

Τα δύο αυτά γεγονότα συμπληρώνονται με την αφήγηση μιας φανταστικής ιστορίας με φόντο το πολιορκημένο από τους Ναζί Λένινγκραντ και πρωταγωνιστή έναν δάσκαλο, που μοιράζει όλα τα δελτία τροφίμων του σε ηλικιωμένους και παιδιά μέχρι που πεθαίνει από την ασιτία.

Στο έργο του Σταμάτη Πολενάκη τρία πρόσωπα αφηγούνται αυτές τις τρεις ιστορίες: Ένας πανδοχέας (Δημήτρης Φραγκιόγλου), του οποίου το πανδοχείο βρίσκεται λίγο έξω απ’ τη λίμνη Βάνζεε και φιλοξένησε το ζευγάρι τις δύο τελευταίες μέρες της ζωής του, ο ίδιος ο Κλάιστ (Βασίλης Μπατσακούτσας) και η Ενριέττε (Μέρω Μελισσάρη). Εμπνέονται από την Έβδομη συμφωνία του Σοστακόβιτς και από το έργο του Σούμπερτ Χειμωνιάτικο ταξίδι, κομμάτια του οποίου ερμηνεύει ζωντανά στο πιάνο η μουσικός Μάγκυ Μελισσάρη και μέσα από ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, οι τρεις τους – ο καθένας με το δικό του τρόπο και από τη δική του οπτική - αφηγούνται το παρελθόν, βιώνουν το παρόν και προφητεύουν το μέλλον, μας θυμίζουν την ανάγκη του ανθρώπου για ευτυχία, την προσευχή που όλοι κάποια στιγμή απευθύναμε σ’ έναν άγνωστο Θεό και επιβεβαιώνουν τη ρήση του Λέσσινγκ: «Τι είναι λοιπόν ο άνθρωπος; Πολύ κακός για να είναι δημιούργημα του Θεού. Πολύ καλός για να είναι δημιούργημα της τύχης».
Έφη Ρευματά

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά
Σκηνικά: Νίκος Δεντάκης
Κοστούμια: Βάσια Χρονοπούλου
Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Χρονοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Περικλής Σκορδίλης
Παίζουν: Δημήτρης Φραγκιόγλου, Μάρω Μελισσάρη Βασίλης Μπατσακούτσας
Πιάνο ζωντανά στη σκηνή: Μάγκυ Μελισσάρη
Παραγωγή: Αντώνης Λάμπρου
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Facebook: https://www.facebook.com/xeimoniatikotaxidi/

Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμές: 12 ευρώ κανονικό, 10 εύρω μειωμένο (φοιτητικό, ανω των 65), 8ευρώ (ατέλεις, ανέργων)
Από τις 7 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 για 20 παραστάσεις στο Στούντιο Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134 Αθήνα)

τηλέφωνο κρατήσεων: 21 0645 3330

Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος», παρουσιάζει στο studio Μαυρομιχάλη για δεύτερη χρονιά το αριστούργημα του Ερρίκου Ίψεν, «ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, από το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου και για 22 μόνο παραστάσεις, μέχρι την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 22 Δεκεμβρίου 2018 και παίχτηκε μέχρι τις 21 Απριλίου 2019.

Ο Τόμας Στόκμαν, γιατρός μιας λουτρόπολης, ανακαλύπτει ότι το ιαματικό νερό των πηγών της πόλης του, όπου καταφεύγουν χιλιάδες τουρίστες για να θεραπευθούν, είναι μολυσμένο από τα εργοστάσια που βρίσκονται κοντά. Αμέσως, γράφει ένα άρθρο και ενημερώνει τους δημοσιογράφους της τοπικής εφημερίδας, οι οποίοι αρχικά συμφωνούν να το δημοσιεύσουν. Κατόπιν, ενημερώνει τον δήμαρχο, που τυγχάνει να είναι και αδερφός του. Όταν όμως η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου και του εκδότη της εφημερίδας, αντιλαμβάνονται το κόστος της αποκάλυψης αυτής, «συνεργάζονται» για να συγκαλύψουν τη δημοσιοποίηση. Στην ανοιχτή «συνέλευση του λαού» που καλεί ο γιατρός, οι πολίτες, είτε από ιδιοτέλεια είτε επηρεασμένοι από τις αγορεύσεις των δημαγωγών πολιτικών, αρνούνται να υποστηρίξουν τον γιατρό και δέχονται να αποσιωπηθεί η αλήθεια.

Ο Ίψεν με το έργο του αυτό, όχι μόνο αμφισβητεί την ηθική και πνευματική ικανότητα της πλειονότητας του λαού να κρίνει πολιτικά, να επιλέγει και να αποφασίζει ώριμα, αλλά αποδεικνύει περίτρανα και την αντιφατική συμπεριφορά του «μικροαστού», ο οποίος αμυνόμενος, υπερασπίζεται το πλειοψηφικό σύστημα την ίδια στιγμή που συμφωνεί ότι η πλειονότητα του λαού είναι βλάκες. Εξαγόμενο συμπέρασμα: μας κυβερνούν οι αποφάσεις της πλειονότητας ενός λαού που πιστεύει ότι η πλειονότητά του είναι βλάκες!

Ο Ίψεν όμως προχωράει ακόμα περισσότερο τη σκέψη του. Στο «Ένας Εχθρός του Λαού» δεν υπονομεύει μόνο το πλειοψηφικό σύστημα της δημοκρατίας, αλλά στοχάζεται και πάνω στις προϋποθέσεις και τις συνθήκες μέσα από τις οποίες ένας λαός -ή καλύτερα η πλειονότητα του λαού- μπορεί να μορφωθεί και να ωριμάσει πνευματικά, ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά, ώστε με τις επιλογές του να μην διαψεύδει τον ίδιο του τον εαυτό.

Το «Ένας Εχθρός του Λαού» είναι ένα επικίνδυνο έργο, καθώς βάζει μπροστά μας ένα καθρέφτη και με τρόμο ανακαλύπτουμε τόσο τις ατέλειές μας ως πολιτικά και κοινωνικά όντα, όσο και την αδυναμία μας να ανακαλύψουμε ένα σύστημα διακυβέρνησης δίκαιο και αποτελεσματικό.

Έντρομοι αναρωτιόμαστε αν τελικά η «Δημοκρατία» -όπως εφαρμόζεται- ως πολίτευμα, μπορεί να αποτελέσει εχέγγυο για μια αξιοκρατική, δίκαιη, αλληλέγγυα και ελεύθερη κοινωνία, όταν αυτή -η δημοκρατία- στηρίζεται στην επιπόλαια, απαίδευτη, χειραγωγούμενη και διεφθαρμένη πλέον πλειοψηφία.

Και έκπληκτοι ανακαλύπτουμε ότι τελικά, η περιβόητη «Δημοκρατία» είναι ένα ατελέστατο σύστημα, ανίκανο να διαχειριστεί με κάποια δικαιοσύνη τις πολύπλοκες οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις που διέπουν τη ζωή μας.

Και ο τρόμος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος, όταν από κάποια κέντρα που αποφασίζουν για τις ζωές μας, «προτείνεται» μια άλλη πιθανή λύση… Ο φασισμός….

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση : Ερρίκος Μπελιές
Δραματουργική επεξεργασία – κείμενο παράστασης : Φώτης Μακρής – Στέλλα Κρούσκα
Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής
Σκηνικά - κοστούμια : Μαρία Μπενάκη
Μουσική επιμέλεια : Στέλλα Κρούσκα
Φωτισμοί : Νίκος Βλασόπουλος

Παίζουν: Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μαριέλα Δουμπού, Γιώργος Κυριαζόπουλος, Άρης Λεοντόπουλος, Νίκος Αργυριάδης, Γιάννης Γαβρίλης

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Από 28 Σεπτεμβρίου έως 8 Δεκεμβρίου 2019
Σάββατο στις 21.00
Κυριακή στις 20:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Κανονικό : 12 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών: 10 ευρώ
Ατέλειες, Άνεργοι : 8 ευρώ

ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ VIVA

Προνομιακή τιμή προπώλησης μόνο 8 ευρώ για όλες τις παραστάσεις.

Η προπώληση ξεκίνησε:

https://www.viva.gr/tickets/theatre/studio-mavromixali/enas-exthros-tou-laou-tou-errikou-ipsen/

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.studiomavromihali.gr

Ο δικηγόρος Αριστοτέλης Βάλδης, ζακυνθινής καταγωγής, ζει εδώ και χρόνια πια στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του: την αδελφή του, την γυναίκα του Ροζαλία και τις δύο κόρες τους, την Βιργινία και την Πηνελόπη. Μαζί τους και η υπηρέτρια Κατερίνα.

Ένα ενοικιαστήριο που έχει βάλει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, γίνεται η αφορμή να έρθουν στο σπίτι οι δύο αγαπημένοι των κοριτσιών Χαρίλαος και Τάκης για να συναντήσουν τις κοπέλες τους, καθώς και η θεατρίνα Λιλή, εξωσυζυγική σχέση του Αριστοτέλη Βάλδη, η οποία έρχεται να διεκδικήσει την συχνότερη επαφή με τον δικηγόρο.

Στο σπίτι του Βάλδη καταφθάνει, διωγμένος από την φτώχια και τους σεισμούς στο νησί, ο επίσης ζακυνθινός Νιόνιος Νιονιάκης και προσλαμβάνεται ως επιστάτης.

Η παρουσία του πανέξυπνου Ζακυνθινού στο μεγαλοαστικό σπίτι είναι καταλυτική: τον βλέπουμε να παίρνει πρωτοβουλίες και να μεσολαβεί καλοπροαίρετα στα μυστικά της οικογένειας. Στο τέλος, καταφέρνει να οδηγήσει σε αίσιο τέλος τους έρωτες των δυο κοριτσιών και να διαλύσει την εξωσυζυγική σχέση του δικηγόρου προτού αυτή καταστρέψει το γάμο του.

Το Φιόρο του Λεβάντε, ένα από τα πιο χαριτωμένα και πιο κομψά σκηνικά παιγνίδια του νεοελληνικού θεάτρου, γράφτηκε και παίχτηκε για πρώτη φορά το 1914. Έκτοτε, έχει ανέβει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, φορές στην ελληνική σκηνή.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867, με καταγωγή όμως από τη Ζάκυνθο, κάτι που επηρέασε βαθύτατα τον ίδιο και τη γραφή του. Ήταν μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων κατά την περίοδο 1896 - 1948. Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Έγραψε πάνω από 80 μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων.

Ο Ξενόπουλος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την κοινωνία.

Άλλα του θεατρικά έργα είναι: Στέλλα Βιολάντη, Φοιτηταί, Ποπολάρος, ο Πειρασμός, Η αναδυομένη.

Πέθανε στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου 1951 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

Λίγα λόγια για τo εργαστήρι υποκριτικής:
Για δέκατη χρονιά λειτουργεί στο Studio Μαυρομιχάλη, το Θεατρικό Εργαστήρι για ενήλικες, υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη και ηθοποιού Φώτη Μακρή, της χορογράφου και ηθοποιού Στέλλας Κρούσκα, της ηθοποιού Κλεοπάτρας Τολόγκου.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε όσους αγαπούν το θέατρο και θέλουν να το γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Μέσα από θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, ασκήσεις σωματικής έκφρασης και επικοινωνίας, αναλύσεις θεατρικών έργων και ρόλων, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την τέχνη του Θεάτρου και ίσως να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Στο τέλος κάθε χρονιάς, γίνεται μια παρουσίαση της δουλειάς της ομάδας για τους φίλους μας και τους φίλους του θεάτρου μας. Τις προηγούμενες χρονιές στο πλαίσιο του εργαστηρίου έχουν παρουσιαστεί από τους συμμετέχοντες τα έργα: «Παιχνίδι της Σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο, «Η Τελετή» του Παύλου Μάτεση, «Αγγέλλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, «Το καινούργιο σπίτι» του Κάρλο Γκολντόνι, «Γεύμα» της Λείας Βιτάλη, «Η Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλη, «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρτ Τομά, «Άνοδος» σκηνική σύνθεση, «Ξενοδοχείο Παράδεισος» του Ζωρζ Φεντώ, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και «Τρεις Αδελφές» του Αντόν Τσέχωφ, «Ανθισμένες Μανόλιες» του Robert Harling και «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο.

Υπεύθυνος εργαστηρίου: Φώτης Μακρής
Διάρκεια Εργαστηρίου: Οκτώβριος 2018 - Ιούνιος 2019
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Κλεοπάτρα Τολόγκου,
Σκηνικά - κοστούμια: Μαρία Μπενάκη
Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα
Διανομή (αλφαβητικά και με σειρά εμφάνισης)
Κατερίνα: Ελένη Κιουσέ / Αγγελική Κοντού / Χριστίνα Χαραλαμποπούλου
Χαρίλαος: Ζαχαρίας Δημητρίου
Βιργινία: Γιάννα Κουρή / Ειρήνη Φίλια
Ροζαλία: Αντιγόνη Δημητριάδου / Μαρία Ξουραφά
Πηνελόπη: Βάσια Σινάνη
Τάκης: Γιώργος Μίχος
Βάλδης: Γιάννης Γαβρίλης
Αννέτα: Ελευθερία Βάρσου / Χαρά Κρέστα / Φωτεινή Κοκκινάκου
Νίονιος: Πέτρος Κασιμάτης / Σωτήρης Τσελώνης
Λίλη: Ιωσηφίνα Ιακωβίδου / Μαρία Χριστινάκη

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Από 28 Ιουνίου έως 4 Ιουλίου 2019 στις 21.00 μ.μ. Σάββατο, Κυριακή 29 & 30 Ιουνίου 2019 19:00 μ.μ. & 21:00 μ.μ.

Στο Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα.

Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο τηλέφωνο του θεάτρου 210-6453330.

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ

Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr

                                             “Ωραία, Τραγουδήσατε. Κi ύστερα; Τι άλλαξε;

                                Τίποτα Ετιέν. Τίποτα δεν άλλαξε. Τραγουδήσαμε όμως.”

Η «Βιολέτ στη γη», με τον πρωτότυπο τίτλο «Violette sur la Terre»(2002), αποτελεί το έβδομο θεατρικό έργο της βραβευμένης Γαλλόφωνης Καναδής συγγραφέως Carole Fréchett, σε μετάφραση Δημήτρη Φίλια και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την νέα ομάδα Μετεωρίτες.

“Ξαφνικά έστριψα. Έτσι απλά μου 'ρθε. Ακριβώς τη στιγμή που άφηνα τον κεντρικό δρόμο, κατάλαβα προς τα πού κατευθυνόμουν. Είχα καιρό να πάω εκεί...”

ΠΩΛ

Η ιστορία πίσω από το έργο:

Το 1999, τρείς θεατρικοί οργανισμοί το “Théâtre du Tandem” και το Théâtre en scène” από περιοχές του Καναδικού Κεμπέκ και της Βόρειας Γαλλίας με ανθρακωρυχεία, πρότειναν στην Καρόλ Φρεσέτ να γράψει ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από τον κόσμο των ανθρακωρύχων. Λίγους μήνες αργότερα, η συγγραφέας έζησε για σύντομα χρονικά διαστήματα στις περιοχές Loosen-Gohelle, Rough-Noranda Και Sudbury για να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που είχαν ζήσει ή ζουν από τα ανθρακωρυχεία. Είδε και άκουσε περίπου τριάντα άτομα που της μίλησαν για τη ζωή τους. Η Φρεσέτ κράτησε τη ζωντάνια, το κουράγιο, το σωτηριώδες χιούμορ και την ανθρωπιά των ανθρακωρύχων για να πλάσει τη μαγεία των σελίδων του έργου της στο οποίο θα σκιαγραφήσει με τον προσωπικό της τρόπο, την πραγματικότητα μιας κοινότητας που στερείται τα πάντα όταν τα ανθρακωρυχεία κλείνουν βυθίζοντας τους εργαζόμενους στη μιζέρια της ανεργίας, την περιθωριοποίηση και την υπαρξιακή μοναξιά.

Σημείωμα Μεταφραστή:

Επαναστατική ματιά, ύμνος στην αγάπη ή και τα δύο; Όποια ερμηνεία και να δώσεις στο τέλος του έργου «Η Βιολέτ στη γη» νιώθεις την πληρότητα ενός έργου βαθιά ανθρώπινου, συγκινητικού αλλά και κωμικού μαζί, ενός θεατρικού μικρόκοσμου που κινείται ανάμεσα σε σκοτάδι και φως. Μέσα από μία απλή ιστορία η Καρόλ Φρεσέτ μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη εξεύρεσης τρόπων να ζούμε μαζί ξεφεύγοντας από την μοναξιά.

Carole Frechette:

Γεννημένη το 1949 στο Μόντρεαλ του Καναδά, η Kαρόλ Φρεσέτ σπούδασε θέατρο «Στην Εθνική Σχολή Θεάτρου» του Καναδά και αμέσως μετά ενσωματώθηκε στο δυναμικό του φεμινιστικού- μαρξιστικού θεατρικού οργανισμού «Théâtre des cuisines” (1974), όπου κατέθεσε τη συμβολή της σε θέματα θεατρικής γραφής όσο και σκηνοθεσίας.

Έχει γράψει σημαντικό αριθμό θεατρικών έργων όπως το “Baby blues”(1989),”La peau d’ Elisa”(1998), ”Violette sur la terre”(2002). Τη χρονιά αυτή (2002) η Καναδή δημιουργός θα τιμηθεί με δυο σημαντικές διακρίσεις: το βραβείο “Elinore et Lou Siminovitch” για τη συμβολή της στο καναδικό θέατρο και το “Βραβείο Γαλλοφωνίας” του φεστιβάλ της γαλλικής πόλης Αβινιόν από την SACD(Société des auteurs et compositeurs dramatiques,- Εταιρία δραματικών συγγραφέων και συνθετών). Οι υψηλές αυτές διακρίσεις θα συμβάλλουν στο να γίνει γνωστότερο το έργο της στην Ευρώπη (και όχι μόνο) με αποτέλεσμα να κερδίσει διεθνή αναγνώριση. Το 2018 έγινε μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων του Κεμπέκ.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Δημήτρης Φίλιας

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Φαναριώτης

Σκηνικά-Κοστούμια: Σπύρος Μποφίλιος

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου

Trailer: Γιάννης Ψαλτάκης

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου

Art Work -Σχεδιασμός Αφίσας: LoverDo

Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Ερμηνεύουν: Κατερίνα Καλέντζη, Σοφία Μελισσηνού, Τάσος Πετρίτσης, Κώστας Πλιάτσιος, Έλενα Τσέλιου

Το έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10€ | Μειωμένο: 7€ | Ατέλειες: 5€

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 από 6 Μαΐου έως 11 Ιουνίου 2019

Διάρκεια: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr     

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Μια εικόνα της Παναγίας, νερό, το κείμενο αγκαλιά πάντα, καλλυντικά, σνακς, καραμέλες, άρωμα, αφρό , λακ, ρολόι (τώρα βέβαια έχουμε τα κινητά μας) ,αξεσουάρ παράστασης, καμιά σοκολάτα.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α) Ως χώρο

Όλα τα καμαρίνια μου φαίνονται ωραία. Είναι το τελευταίο που κοιτάζω τη στιγμή εκείνη. Είναι τόση η αγωνία και το άγχος του ρόλου που εστιάζομαι περισσότερο εκεί. Είναι όμορφο όμως το μοίρασμα με τους συναδέλφους. Και ειδικά όταν είναι ωραίοι άνθρωποι έρχεσαι πολύ κοντά. Ένα σώμα μια ψυχή με κοινό σκοπό να βοηθήσει ο ένας τον άλλον τη στιγμή της παράστασης για το μέγιστο αποτέλεσμα. Φέτος μοιράζομαι το καμαρίνι με την νεαρή Νίκη Σκιαδαρέση. Περνάμε όμορφα. Με βάφει…Συζητάμε …και προσπαθεί να με πείσει να μην αγχώνομαι τόσο πολύ..Είναι όμορφες οι ενέργειες μας..Χαιρόμαστε..γελάμε.. συζητάμε..μοιραζόμαστε..λέμε για τους ρόλους μας.

β) Με ποιους συναδέλφους.

Θυμάμαι το 2005 στο βαφείο που μοιραζόμασταν τα καμαρίνια με δέκα συναδέλφους. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Της Κάτιας Δανδουλάκη. Αέρινο, ρομαντικό, ζεστό,φιλοξενο, άνετο με ωραία ενέργεια και χρώματα.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Οι σφιχτές αγκαλίες, οι χειραψίες, τα σφιγμένα χείλη, τα μισοσβησμένα χαμόγελα, και οι αγκαλιές λίγο πριν βγούμε στη σκηνή.

Μια ωραία ανάμνηση που έχω είναι η στιγμή που βγαίνεις από το Ηρωδείο για να ανέβεις στην σκηνή.

Επίσης η ωραιότερη ανάμνηση θεωρώ πως σε όλες τις παραστάσεις είναι το μετά που έρχεσαι στο καμαρίνι με ανακούφιση και ειδικά όταν η παράσταση έχει πάει καλά η χαρά σου και το ευχαριστώ είναι πρώτιστα. Εκεί ξεφωνίζω «πάει και απόψε..ναιιι».

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Κάνω την προσευχή μου. Λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κοιτάζω τον καθρέφτη και προσπαθώ να ταυτοποιηθώ με το ρόλο. Του κρυφογελάω ,τον αγκαλιάζω , πίνω μια γουλιά νερό, παίρνω βαθιά ανάσα ,κλείνω τα μάτια, σκέφτομαι πόσο τυχερή και ευγνώμων είμαι και απόψε. Κοιτάζω το κοινό για να πάρω την ενέργειά του και ξεκινώ.

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η μάχη των δύο φύλων είχε, ήδη, ξεκινήσει από τον Κήπο της Εδέμ. Κι αυτό ακριβώς διαπιστώνει όποιος παρακολουθήσει την παράσταση «Αδάμ και Εύα», που παίζεται φέτος, με επιτυχία, για δεύτερη χρονιά, στο Studio Μαυρομιχάλη. Το διαχρονικό αυτό έργο έρχεται στο σήμερα και προ«σ»καλεί τους θεατές να ταυτιστούν με το πρώτο «love story» της ιστορίας.

Ο Μαρκ Τουαίην εμφυσά ζωή στους πρωτόπλαστους, πλάθοντας δύο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της πατριαρχικής κοινωνίας, για να «γεννήσει» το ερώτημα: Γιατί ο άντρας κι η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά από κατασκευής τους, πρέπει να ζουν μαζί; Σε αυτό το ερώτημα, αλλά και σε πολλά άλλα, απαντάει ο πρωταγωνιστής την παράστασης Δημοσθένης Φίλιππας εξηγώντας τους λόγους που αυτή η ιστορία εντάσσεται τόσο καλά στη σύγχρονη εποχή.

Μίλησε μας λίγο για την παράσταση

Η παράσταση είναι ο Αδάμ και η Εύα του Μαρκ Τουάιην βασισμένο πάνω στο έργο του «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» και το έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει η Εύη Μητσοπούλου. Ουσιαστικά είναι το ημερολόγιο που κρατάει ο Αδάμ και η Εύα, ξεχωριστά για τη ζωή τους στον κήπο της Εδέμ, αλλά και μετά την πτώση. Μιλάει για τις σχέσεις μεταξύ τους, πως ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, πως ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον και στο τέλος πως όλη αυτή η ιστορία καταλήγει κάπου.

Ποια είναι η δική σου άποψη για την ιστορία της Γένεσις;

Νομίζω ότι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας, στην κυριολεξία, δεν υφίσταται. Είναι μία συμβολική ιστορία, που έχει ενδιαφέρον μέσα από τη ματιά του Μαρκ Τουαίην κι είναι πάρα πολύ σατιρική και με ένα χιούμορ, ιδιαιτέρως, καυστικό. Δίνει πολλά στοιχεία για τη μάχη των δύο φύλων, με το τι χαρακτηρίζει τους άνδρες και τι τις γυναίκες, πως κάποια στοιχεία συμπληρώνουν το ένα το άλλο και πως κάποια άλλα έρχονται σε ρήξη. Δίνει πολύ ωραίες πληροφορίες εξηγώντας πολύ ωραία αυτό το ανεξήγητο μυστήριο, που είναι η ζωή κι η ανθρωπότητα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα γίνανε πολύ πιο απλά, περισσότερα δαρβινικά, θα έλεγα, με την εξέλιξη των ειδών.

Αυτή η ιστορία πως πιστεύεις ότι εντάσσεται στη σύγχρονη εποχή;

Πιστεύω ότι εντάσσεται πάρα πολύ έντονα στο σήμερα, διότι τα δομικά στοιχεία των δύο φύλων παραμένουν ακριβώς τα ίδια. Έχει πάρα πολύ πλάκα. Η σάτιρα που κάνει ο Τουαίην μέσω του διηγήματος αυτού, το οποίο γράφτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι πάρα πολύ εύστοχη και πάρα πολύ πετυχημένη για το σήμερα και για τις σχέσεις των δύο φύλων 100 χρόνια. Πιστεύω ότι από την αρχή του κόσμου τα βασικά προβλήματα είναι τα ίδια, όπως και τα ζητούμενα και τα θέματα που δημιουργούσαν προστριβές ανάμεσα στα δυο φύλα, το ότι ο ένας δεν καταλάβαινε τον άλλον σε πολλά πράγματα. Οπότε είναι ένα πολύ ωραίο μάθημα να παίρνουμε την εμπειρία από τους παλαιότερους.

Τι σε γοήτευσε στο έργο του Μαρκ Τουαίην;

Το πρώτο πράγμα ήταν το χιούμορ του, το ιδιαιτέρως καυστικό και πολύ εύστοχο. Επίσης, η σατιρική διάθεση κι ο αυτοσαρκασμός του Τουαίην, ο οποίος περνάει γενεές 14 τον Αδάμ τόσο υπόγεια όσο και φανερά. Μάλιστα, με την οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει καταλαβαίνει ότι η Εύα κάνει κουμάντο όσο βρίσκονται στον κήπο της Εδέμ αλλά και μετά, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι συμβαίνει και στις μέρες μας. Η γυναίκα είναι αυτή ,που κατά βάθος, έχει την εξουσία σε μία σχέση. Επίσης, με γοήτευσε το πόσο καλογραμμένο ήταν και πόσο πετυχημένη είναι η διασκευή, γιατί είναι πολύ δύσκολο ένα διήγημα να μεταφερθεί στο θέατρο πετυχημένα.

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο συμβολισμός του Αδάμ;

Ο Αδάμ είναι το αρχέτυπο του άνδρα με όλα τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα. Με την ξεροκεφαλιά του, με τον εγωισμό του, τη ματαιοδοξία του, την ανάγκη του να εξουσιάζει, να είναι ο κυνηγός. Εκπροσωπεί τη δύναμη και το πάθος, την εφευρετικότητα, αλλά χάνει σε πολλά προσπαθώντας να διατηρήσει αυτόν τον αγώνα χωρίς να καταλαβαίνει τις πιο λεπτές αποχρώσεις της ζωής, που μπορεί να τις αντιληφθεί η Εύα. Δεν είναι τυχαίο ότι και στο διήγημα και στην παράστασή μας ο Αδάμ αρχίζει να καταλαβαίνει πράγματα, όσο περνάει ο καιρός κι ειδικά μετά την πτώση, ενώ η Εύα είναι σαν να τα γνωρίζει από την αρχή, έχει μία έμφυτη γνώση που δεν ξέρει από που προέρχεται, η οποία τους βοηθάει και τους δύο.

Γιατί πιστεύεις ότι ο άντρας και η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, έχουν φτιαχτεί για να συνυπάρχουν;

Γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, είμαι σίγουρος πλέον. Ο ένας έχει στοιχεία που δεν έχει ο άλλος, ο ένας μπορεί να καλλιεργήσει τα θετικά στοιχεία του άλλου. Έχουν φτιαχτεί για να ζουν μαζί, να αποτελούν ένα πράγμα, δύο στοιχεία να δημιουργούν ένα, με πιο απτό αποτέλεσμα τη γέννηση των παιδιών. Τα παιδιά δημιουργούνται από έναν κι όχι από δύο. Είναι φτιαγμένοι για να ζουν μαζί και να δημιουργήσουν, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν.

Τι συμβολίζει για εσένα το δάγκωμα του μήλου από την Εύα;

Συμβολίζει το προπατορικό αμάρτημα και το απαγορευμένο. Το εκτός νόμου, είτε ηθικού, είτε ανθρώπινου. Εγώ νομίζω ότι ο δημιουργός ήθελε να δαγκωθεί το μήλο και γι’ αυτό τόνιζε συνέχεια ότι δεν πρέπει να φάνε τον καρπό αυτού του δέντρου, για να τους αναγκάσει να το κάνουν. Ακόμα κι αυτό είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως είναι δομικό στοιχείο της ύπαρξής μας η τάση μας προς το απαγορευμένο, προς αυτό που ο καθένας μας θεωρεί απαγορευμένο σε σχέση με το υπαρξιακό του στοίχημα. Έχουμε, γενικά, μια τάση προς αυτό κι ειδικά όταν κάποιος μας το απαγορεύει τότε γίνεται ακόμα πιο θελκτικό.

Και το φίδι της σημερινή εποχής ποιο πιστεύεις ότι είναι;

Το φίδι της σημερινής εποχής είναι η Λερναία Ύδρα, η οποία έχει πάρα πολλά κεφάλια. Η απληστία, η υπερκατανάλωση, ο απύθμενος εγωισμός, η ματαιοδοξία, ο ναρκισσισμός, η φιλαυτία, όλα αυτά τα στοιχεία, δηλαδή, που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Το φαίνεσθαι, η εικόνα μας, ο εγωισμός μας, το ότι είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου. Κι, ουσιαστικά, αυτό μας εμποδίζει να δούμε την ουσία.

Στο έργο επαναπροσδιορίζεται η ιεραρχία των δύο φύλων. Πιστεύεις ότι τη σημερινή εποχή μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα;

Αυτό με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα, γιατί δίνει συνεχώς τροφή για μια κουβέντα για την πατριαρχία. Προφανώς, το σύστημα που ζούμε είναι πατριαρχικό για διάφορους λόγους κι έτσι ήταν και στην ιστορία των αιώνων. Νομίζω δεν θα μπορούσε  να είναι και διαφορετικά και δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ μητριαρχία. Αλλά κι όταν υπήρξε διήρκεσε για λίγο κι έσβησε. Το θέμα για μένα δεν είναι ποιος έχει την εξουσία, ο άντρας ή η γυναίκα, νομίζω ότι αυτό είναι ένα βαλτό δίλημμα, για να διχάσει τους άνδρες και τις γυναίκες και για να δημιουργήσει διαμάχη μεταξύ τους, εκεί που δεν υπάρχει. Είμαστε τελείως διαφορετικοί, πρέπει όμως να είμαστε ισόνομοι, δηλαδή ίσοι απέναντι στον νόμο, πρέπει να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες, πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία, πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη, ασφάλεια και, γενικά, όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν ανεξαρτήτως φύλου. Αυτά είναι ζητούμενα της ανθρωπότητας, ούτε του άνδρα ούτε της γυναίκας. Το θέμα δεν είναι ποιος εξουσιάζει, αν υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν είναι θέμα φύλου, είναι θέμα αξιών. Οι αξίες μας, πλέον, είναι εντελώς φθηνές. Η υπέρτατη αξία, αυτή τη στιγμή, είναι η ομορφιά και το φαίνεσθαι.

Στο έργο του Τουαίην ο Αδάμ έχει κάποιες κλασικές ανδρικές συνήθειες που μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε και σε έναν σημερινό άντρα. Εσύ έχεις κάποιες που σε χαρακτηρίζουν;

Έχω και για αυτό τον καταλαβαίνω πολύ καλά τον Αδάμ. Παραδείγματος χάρη, έχω την απόλυτα αρχέγονη ανδρική συνήθεια, το ψάρεμα, το οποίο οι γυναίκες ποτέ δεν μπορούν να το καταλάβουν. Παρολ' αυτά, είναι κάτι το οποίο μας χαρακτηρίζει τους περισσότερους. Μετά απόλυτο στοιχείο που μοιράζομαι με τον Αδάμ είναι ότι, πάρα πολλές φορές, θέλω ησυχία και ηρεμία. Πολλές φορές πιστεύω ότι τα λόγια δεν χρειάζονται, είναι πιο ωραίο να υπάρχουν στιγμές παύσης και συνύπαρξης. Επίσης, κι εγώ αισθάνομαι την ανάγκη να αποδεικνύω διαρκώς ότι είμαι έξυπνος, δημιουργικός, εφευρετικός και να προκαλώ τον θαυμασμό και την αγάπη. Κάτι που σε βάζει στη διαδικασία να κάνεις πάρα πολλά λάθη, να πέφτεις σε πάρα πολλές παγίδες και να χάνεις την ουσία, όπως εμφανώς φαίνεται και στο έργο με πράγματα που κάνει ο Αδάμ. Και από την άλλη, προσπαθούμε να καταλάβουμε την αντίστοιχη συμπεριφορά του άλλου φύλου, που πολλές φορές εξηγείται πάρα πολύ απλά κι εμείς κάνουμε στο μυαλό μας πολύπλοκες σκέψεις δημιουργώντας παρεξηγήσεις και προβλήματα.

Ποιο μήνυμα θέλετε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Σίγουρα θέλουμε να φύγει με μία πολύ ευχάριστη διάθεση. Θέλουμε, επίσης, να αναγνωρίσει τον εαυτό του στους ήρωες και την ιστορία τους, μέσω της σάτιρας και του χιούμορ. Μετά όμως, φεύγοντας από την παράσταση, ο πραγματικός στόχος είναι αν μπορέσουμε να κάνουμε τον θεατή να προβληματιστεί, έστω λίγο, και να του δημιουργήσουμε ερωτηματικά. Ποια είναι τα λάθη που έχει κάνει αυτός; Σε ποιον οφείλει συγγνώμη και σε ποιον ευχαριστώ; Τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά σε μια συγκεκριμένη κατάσταση; Τι δεν έχει κάνει που θα έπρεπε να έχει γίνει; Για ποιο πράγμα είναι χαρούμενος στη δική του σχέση με το άλλο φύλο; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι σκοπός μας να αρχίσουν να γεννιούνται σιγά σιγά φεύγοντας από την παράσταση.

Ο Τουαίην στο έργο δείχνει να απογοητεύεται από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη «ήττα» του ανθρώπινου είδους;

Νομίζω η μεγαλύτερη ήττα είναι η προσήλωση στο εγώ. Γι' αυτό καταστρέφουμε τον πλανήτη, γι’ αυτό καταστρέφουμε τις ζωές μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να χαρούμε το ταξίδι της ζωής. Έχουμε, πλέον, τόσα υλικά αγαθά στα χέρια μας που θα έπρεπε να κάνουν τη ζωή μας άνετη κι ευχάριστη και παρολ' αυτά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, προβληματική. Σκοτώνουμε τον εαυτό μας καθημερινά με τον τρόπο ζωής μας, με αυτά που τρώμε, με τον αέρα που αναπνέουμε, δεν ερχόμαστε καθόλου σε επαφή με τη φύση, δεν χαιρόμαστε βασικά στοιχεία της ζωής κι όλα αυτά για το κυνήγι και την απόκτηση υλικών αγαθών. Νομίζω, τελικά, ότι είμαστε η μεγαλύτερη καταστροφή στο ζωικό βασίλειο. Είμαστε το ανώτερο πνευματικά ον και μένουμε εντελώς αχρησιμοποίητοι.

Φέτος πρωταγωνιστείς και στην παιδική παράσταση ''Αλαντίν'' στο Θέατρο Τέχνης. Πές μας δυο λόγια...

Ο Αλαντίν είναι το κλασικό παραμύθι, το οποίο το έχει διασκευάσει η Άνδρη Θεοδότου και το έχει σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Δεγαΐτης. Είναι μια παράσταση που έχει ξαναγίνει με μεγάλη επιτυχία το 2009, για δύο χρονιές, κι είχαμε κάνει και καλοκαιρινή περιοδεία.Εγώ κάνω τον κακό μάγο, είμαι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα. Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία η οποία εκτυλίσσεται σε ένα όμορφο περιβάλλον, τη Βαγδάτη, και ουσιαστικά σαν βάση της έχει τη θέληση, τις αξίες, το πάθος, την αγάπη, τη φιλία, δηλαδή όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας. Με κωμικό και χαρούμενο τρόπο νομίζω ότι καταφέρνουμε να αποδώσουμε την ιστορία όσο καλύτερα μπορούμε

Info

Για 6 ακόμα παραστάσεις! Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 19 Φεβρουαρίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων, Αθήνα 114.72

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2106453330

Συντελεστές:

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου

Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου, Αγγελική Λατάνη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα

Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου

Σύμβουλος παραγωγής, Φωτογραφίες: Christopher Ambatzi‐Crécy

Παραγωγή: Εύη Μητσοπούλου

Επικοινωνία - Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου

 Για 12 μοναδικές παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Μετά την περσινή της επιτυχία, η παράσταση «Αδάμ & Εύα» βασισμένη στο κείμενο του Μαρκ Τουαίην, «Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας»,επιστρέφει για λίγες παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Studio Μαυρομιχάλη.

Την παράσταση σκηνοθετεί η Εύη Μητσοπούλου. Η ίδια πρωταγωνιστεί μαζί με τον Δημοσθένη Φίλιππα στο γνωστότερο παραμύθι του κόσμου. Η σκηνοθεσία παραμένει πιστή στις προσταγές του κειμένου, με βασικό άξονα το ιδιοφυές, σαρκαστικό χιούμορ του συγγραφέα.

Μια κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων για δύο ηθοποιούς, που διατρέχει, μέσα σε 80 λεπτά, την ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου, ωστόσο μοιραία ιδωμένη μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης κοινωνικής και αξιακής κρίσης.

Το έργο

Ο Αδάμ και η Εύα μιλούν για τις εμπειρίες τους στην Εδέμ, πριν και μετά την Πτώση. Ο Μαρκ Τουαίην εμφυσά ζωή στους πρωτόπλαστους, πλάθοντας δύο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της πατριαρχικής κοινωνίας, για να σχολιάσει με τη σειρά του το χιλιοειπωμένο ερώτημα: Γιατί ο άντρας και η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά από κατασκευής τους, πρέπει να ζουν μαζί; Ο Τουαίην δεν αποπειράται να δώσει καμία απάντηση σ’ αυτό το αιώνιο ερώτημα, αντιθέτως το περιπλέκει φορτίζοντάς το με υπαρξιακές αγωνίες και κριτική στάση απέναντι στις «δομές εξουσίας». Είναι προφανές, ωστόσο, ότι ο Τουαίην τάσσεται υπέρ των «εξουσιαζόμενων» ανθρώπων, του Αδάμ και της Εύας στην προκειμένη περίπτωση, έναντι οποιωνδήποτε άλλων δυνάμεων. Στα «Ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας» αποτυπώνεται συχνά η απογοήτευση του Τουαίην γι’ αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός.

Η ιστορία της Γένεσης παίρνει μια ανάποδη στροφή μέσα από τη γραφή του Τουαίην, ο οποίος επαναπροσδιορίζει την ιεραρχία των φύλων και δίνει στην Εύα τον πρώτο λόγο. Παράλληλα, οι πρωτόπλαστοι αποκτούν επιτέλους τη δική τους φωνή και μας αφηγούνται τις δικές τους εκδοχές των βιβλικών γεγονότων και της προϊστορικής καθημερινότητας. Στα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας αποτυπώνεται συχνά η απογοήτευση του Τουαίην γι’ αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός.

 Facebook page: https://www.facebook.com/eviemits001/?__tn__=%2Cdk%2CP-R&eid=ARBjh57j7o2esmdAuBYxbYpX6I24-o9RwTISejXW2KAv6v9kAqHezm9jGg3jPNhHhAkJZ2IpKUMYCk0x&fref=tag

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 Διασκευή/Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου

Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου - Αγγελική Λατάνη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα

Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου

Σύμβουλος παραγωγής, Φωτογραφίες: Christopher Ambatzi‐Crécy

Παραγωγή: Εύη Μητσοπούλου

Επικοινωνία- Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα: Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (έως 19/2)

Θέατρο: Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, 210 6453330)

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: Κανονικό : 10 ευρώ,/ Φοιτητικό, Άνεργοι, κάτω των 25 ετών και άνω των 65 ετών : 8 ευρώ / Ατέλειες : 5 ευρώ

 Οι δύο ηθοποιοί της παράστασης "Τα μαύρα λουστρίνια" μας άνοιξαν τα καμαρίνια τους και μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες θεάτρου. 

ΜΑΡΙΑ ΜΠΡΑΝΙΔΟΥ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Στο καμαρίνι έχω πάντα τα βαφτικά μου, αποσμητικό, άρωμα, βούρτσα για τα μαλλιά, νερό, ενίοτε καμιά σοκολάτα (μαύρη κατά προτίμηση), τα λόγια της παράστασης, σημειώσεις, κανένα ζεστό, κανένα γουράκι που μου φέρνουν φίλοι... Συνήθως έχω πολλά πράγματα, δημιουργώ ένα μικρό «σπιτάκι», ένα μικρόκοσμο όπου νιώθω ασφαλής. Θέλω να έχω τον χώρο μου και τον χρόνο μου πριν την παράσταση γι’ αυτό πηγαίνω αρκετά νωρίς. Για μένα το καμαρίνι λειτουργεί ως χώρος μετάβασης από την πραγματικότητα στον κόσμο του θεάτρου, στην ατμόσφαιρα του έργου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α) Ως χώρο

To πιο ωραίο καμαρίνι που είχα, ή τουλάχιστον ένα από τα πιο ωραία, ήταν στο θέατρο Αθηνών όταν έπαιζα στην «Ξυλένια κούκλα» του Δημήτρη Αδάμη. Είχαμε χωρίσει τα καμαρίνια σε κοριτσιών και αγοριών. Στο καμαρίνι των κοριτσιών η καθεμιά μας είχε τη θέση της. Είχα για πρώτη φορά τον προσωπικό μου καθρέφτη, το προσωπικό μου τραπεζάκι.. πολυτέλειες! Αλλά και το κλίμα ήταν ωραίο. Πολλά άτομα, πλάκες, γέλια, ανέκδοτα, φωτογραφίες.

β) Με ποιους συναδέλφους

Η συνθήκη του καμαρινιού σε συνδέει βαθιά με τον άλλον. Ντύνεσαι, ξεντύνεσαι, μιλάς για τις αγωνίες σου σχετικά με την παράσταση αλλά και για τα προσωπικά σου, πως έχεις έρθει, κλπ. Έχω συνδεθεί με πολύ κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον. Με τον καθένα είναι μια άλλη σχέση. Τώρα στα «Μαύρα λουστρίνια» είμαστε στο καμαρίνι εγώ και η Μαρίνα, μου αρέσει να την χτενίζω και να την βάφω. Κι εκείνη είναι όπως και στην παράσταση, μια μικρή «μύγα» γεμάτη ενέργεια! Και με κάνει πάντα να γελάω!

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Πριν πολλά χρόνια στην Cartoucherie, το θέατρο της Ariane Mnouchkine στο Παρίσι. Είχα πάει να δω την παράσταση «tambours sur la digue», μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση. Προχωρώντας λοιπόν για να μπούμε στην κεντρική σκηνή, δεξιά μας, απλώνονταν τα καμαρίνια χωρισμένα από μας με ένα λεπτό διαφανές ύφασμα σαν τούλι. Οι ηθοποιοί προετοιμάζονταν σιωπηλοί και  μπορούσαμε να τους δούμε. Θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την εικόνα. Ήταν μαγική! Ένα είδος τελετουργίας, σαν να ήταν κομμάτι της παράστασης.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν μου έρχεται μια συγκεκριμένη ανάμνηση αλλά μια ολόκληρη περίοδος. Ήταν στο Εθνικό, στο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Δημήτρη Μαυρίκιου. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά. Ο πιο πολυπληθής θίασος όπου έπαιξα ποτέ! Αν και ψαρωμένη, ένιωθα υπέροχα σαν μεθυσμένη!

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Πίνω μια γουλιά νερό, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, ένα τελευταίο τσεκάρισμα, αλλά και ένα «έλα, πάμε, βάλε τα δυνατά σου!». Πάντα πριν βγω στην σκηνή  νιώθω κάτι αμφίθυμο, από τη μια μια αγωνία, ένα σφίξιμο στο στομάχι, από την άλλη ένα πετάρισμα σαν να πηγαίνω στο πρώτο ραντεβού. Λίγο πριν αρχίσει πάντως η παράσταση λέω από μέσα μου την προσευχή μου..

ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΗ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Δεν έχω και πολλά αντικείμενα, είμαι από αυτούς που ξεχνούν και δανείζονται σχεδόν πάντα μία φουρκέτα ή ένα τσιμπιδάκι. Πάντα έχω όμως ένα φλιτζάνι με τσάι ή καφέ και μια συγκεκριμένη καρέκλα. Τη θέση μου! 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Το πιο ωραίο καμαρίνι είναι αυτό που έχω τώρα στο στούντιο Μαυρομιχάλη κυρίως λόγο οικειότητας με το χώρο και τους συναδέλφους. 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι... μάλλον δεν το έχω δει ακόμα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι, είναι να σβήσω το φως πίσω μου.

Η Μαρία Μπρανίδου και η Μαρίνα Πανηγυράκη πρωταγωνιστούν στην παράσαστη "Τα μαύρα λουστρίνια" που βασίζεται στα έργα της Μάρως Δούκα "Τα μαύρα λουστρίνια" και "Που 'ναι τα φτερά;" Για 4 ακόμα παραστάσεις στο Studio Μαυρομιχάλη τις Κυριακές στις 19:00. Κλείστε εδώ τις θέσεις σας.  

Παρατείνονται και μετά το Πάσχα, λόγω μεγάλης ζήτησης του κοινού, οι αγαπημένες παραστάσεις για βρέφη και νήπια, «Κάτι σαν Κήπος» και «Καληνύχτα Μέρα» της ομάδας Άρτικα, που παίζονται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Studio Μαυρομιχάλη.

Λίγα λόγια για την Artika:

Τον Φεβρουάριο του 2017 η Artika έκλεισε 10 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στον θεατρικό χώρο. Ήταν Φεβρουάριος του 2007, όταν παρουσιάσαμε την πρώτη παράσταση στην Ελλάδα για παιδιά βρεφικής-νηπιακής ηλικίας με τίτλο «Η δική μου ομπρέλα». Τότε βρισκόμασταν στον δικό μας χώρο, τώρα βρισκόμαστε στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, παρουσιάζοντας δύο παραστάσεις, το «Καληνύχτα μέρα» και το «Κάτι σαν κήπος».

Στη διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων, η Artika έχει κληθεί να συμμετάσχει σε φεστιβάλ στο εξωτερικό και έχει παρακολουθήσει παραστάσεις, σεμινάρια και φεστιβάλ αποκλειστικά για παιδιά πολύ μικρής ηλικίας στην Ιταλία (La Baracca Testoni Ragazzi), την Αυστρία (Toihaus Theater), τη Ρουμανία (Teatrul Ion Creanga), τη Γαλλία (Ville de Limoges) και το Ιράν (Isfahan Theater Festival).

Στόχος και επιθυμία μας είναι η δημιουργία ενός θεάματος που να μπορεί να αφομοιωθεί από την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των παιδιών της πολύ μικρής ηλικίας, και να τα φέρει σε επαφή με το θέατρο και την τέχνη, μία τέχνη θετική, ελεύθερη, ρομαντική και ποιητική.

Στοιχεία και συντελεστές των παραστάσεων:

«Κάτι σαν κήπος»:

Η μέρα ξεκινάει μέσα σε έναν κήπο, ένα κήπο που δημιουργείται, γεννιέται, ζωντανεύει με τη δύναμη της φαντασίας!

Να πλυθώ! Άκου πώς κάνει ο ήχος του νερού όταν πέφτει πάνω μου! Κοίτα, ένα σύννεφο, άσπρο σα μαξιλάρι. Πόσο θα ‘θελα να το πιάσω!

Ένας κήπος γεμάτος μεταμορφώσεις, η βροχή που γίνεται ποτάμι, το ξύλο που γίνεται καράβι, το φύλλο που γίνεται πιάτο, το χώμα που γίνεται πύργος.

Η παράσταση τελειώνει αλλά η ιστορία συνεχίζεται, από το θέατρο στη ζωή, όλοι μαζί γύρω από τη σκηνή κι έπειτα στη ζωή του καθενός.

Στοιχεία παράστασης: Ιδέα - Σκηνοθεσία: Μαριλένα Τριανταφυλλίδου, Σκηνικά: Νατάσα Ευστρατιάδη, Κοστούμια: Όλγα Ευαγγελίδου, Ερμηνευτής- χορευτής: Κλεονίκη Καραχάλιου, Ερμηνευτής - Μουσικός: Βασίλης Καζής,. Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης. Διάρκεια παράστασης: 35΄ + δράση με τα παιδιά στο τέλος της παράστασης. Τόπος: θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134. Τηλ 210 6453330. Παραστάσεις για το κοινό κάθε Σάββατο στις 5.30μμ, από τις 30 Σεπτεμβρίου 2017 έως το Πάσχα.

«Καληνύχτα μέρα»:

«Σσσσςςςς, κοιμήσου» λέει ο ένας στον άλλο και σκεπάζονται με ένα μεγάλο πάπλωμα, που είναι απλωμένο σε όλη την σκηνή. Αλλά οι δύο ηθοποιοί δεν θέλουν να κοιμηθούν, θέλουν να παίξουν και να μοιραστούν τα όσα θαυμαστά συνάντησαν μέσα στη μέρα τους μέχρι να κουραστούν και να παραδοθούν στον ήχο ενός γλυκού νανουρίσματος.

Στοιχεία παράστασης: Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αλεξάκη/Μαριλένα Τριανταφυλλίδου, Σκηνικά – Κοστούμια: Μάρια Μπαχά, Νανούρισμα (σύνθεση): Βασίλης Καζής, Ερμηνεία: Κλεονίκη Καραχάλιου, Νάνσυ Κλαμπάτσα. Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης. Διάρκεια παράστασης: 40΄ + 10΄δραστηριότητα με τα παιδιά. Τόπος: θέατρο Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134. Τηλ 210 6453330. Παραστάσεις για το κοινό κάθε Κυριακή στις 5.30μμ, από την 1η Οκτωβρίου 2017 έως την Κυριακή των Βαΐων.

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 10 ευρώ, Μειωμένο (ανεργείας, ατέλειες ηθοποιών): 5 ευρώ

Δυνατότητα προαγοράς εισιτηρίων και για τις δύο παραστάσεις με 25% έκπτωση.

Το Θεατρικό Εργαστήρι του Studio Μαυρομιχάλη θα παρουσιάσει τις "Τρεις Αδερφές" του Αντόν Τσέχωφ σε σκηνοθεσία της Στέλλας Κρούσκα και του Φώτη Μακρή στη σκηνή του θεάτρου στην Οδό Μαυρομιχάλη από τις 3 έως 12 Ιουλίου. Η τιμή του εισιτηρίου θα είναι στα 5 ευρώ.  

Υπόθεση:

Αρκεί μια μεγάλη ιδέα για να σε βγάλει από το προσωπικό σου τέλμα; 

Κάπου στη Ρωσική επαρχία, τρεις αδελφές, η Όλγα, η Μάσα και η Ιρίνα, μαζί με τον αδελφό τους Αντρέι, ζουν, εργάζονται, ονειρεύονται, εύχονται να επιστρέψουν στη Μόσχα. Παιδιά στρατιωτικού, με εξαιρετική μόρφωση και καλλιέργεια, καλούνται να επιβιώσουν μέσα σε αυτό που θεωρούν ως «ακαλλιέργητη μάζα». Ένας φάρος αναβοσβήνει σε αυτό το ζοφερό, γι’ αυτούς τοπίο και επαναλαμβάνεται σα μάντρα: Η Μόσχα. 

Μπορεί ο Έρωτας, η Εργασία, το Όνειρο, να σε κινητοποιήσει για να αλλάξεις ζωή; Οι Τρεις Αδελφές είναι ένα έργο για τα χαμένα όνειρα, το ανικανοποίητο, τη μοναξιά, τον έρωτα, το γάμο, την κοινωνική τάξη, την επερχόμενη Επανάσταση, τον χρόνο που περνά, τις επιλογές και εν τέλει, το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλοι οι ήρωες θέλουν να ξεφύγουν από τη ζωή τους, αλλά δεν θέλουν – ή δεν μπορούν; - να αλλάξουν ζωή. Άνθρωποι μιας άλλης εποχής, που, όμως, μοιάζουν τόσο γνώριμοι και σύγχρονοι. Είναι εμείς.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής 

Κίνηση: Στέλλα Κρούσκα 

Σκηνικά – κοστούμια: Διονύσης Μανουσάκης 

Βίντεο – φωτογραφίες: Στέφανος Κοπανάκης 

Διανομή (αλφαβητικά και με σειρά εμφάνισης) 

Όλγα: Ελίνα Βλαχοκώστα, Σόνια Μαλιδέρου 

Ιρίνα: Βερόνικα Κόλιου, Ελπινίκη Νίνου 

Μάσα: Μιράντα Κώστα, Θάλεια Παπαδοπούλου 

Τούζενμπαχ: Γιάννης Κοντοχρήστος 

Τσεμπουτίκιν: Γιάννης Γαβρίλης 

Ανφίσα: Μαρίνα Βεντουράτου, Αντιγόνη Δημητριάδου Βερσίνιν: Νίκος Αργυριάδης 

Αντρέι: Ζαχαρίας Δημητρίου 

Κουλίγκιν: Γιώργος Φιλιππόπουλος 

Νατάσα: Μαρίνα Βεντουράτου, Αντιγόνη Δημητριάδου

Παραστάσεις:

Δευτέρα 03/07 - Τετάρτη 12/07, Ώρα 9.00μμ

Τιμή εισιτηρίου : 5€ 

«Οι Επιβάτες» είναι ο τίτλος του, άπαικτου στην Ελλάδα, έργου του Βραζιλιάνου συγγραφέα, Flavio Goldman που θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία του Ελληνοβραζιλιάνου Φίλιππου Μέντες Λάζαρη στο Studio Μαυρομιχάλη από τη Δευτέρα 8 μέχρι την Τρίτη 30 Μαΐου για 8 μόνο παραστάσεις. 

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένας ψυχαναλυτής και ο ασθενής του μπαίνουν τυχαία μαζί στο ασανσέρ που θα τους οδηγήσει στο ιατρείο του πρώτου για την καθιερωμένη συνεδρία τους. Ξαφνικά, το ασανσέρ σταματά. Τα κινητά τους είναι εκτός δικτύου και οι δυο τους, ψυχαναλυτής και ασθενής, εγκλωβίζονται στο στενό χώρο του ασανσέρ που θα γίνει ο τόπος μιας ασυνήθιστης αλλά πολύ ουσιαστικής «συνεδρίας». Η ριζική αυτή  μεταβολή προκαλεί μια βίαιη ανατροπή στην αυστηρά εδραιωμένη σχέση τους: οι κανόνες της επανακαθορίζονται καθώς τώρα έχουμε δύο ανθρώπους σε κατάσταση αγωνίας, έτοιμους να φέρουν στην επιφάνεια συναισθήματα που οι συμβατικοί ρόλοι της ψυχαναλυτικής σχέσης δεν τους επέτρεπαν να εκφράσουν. Υπάρχει ένταση και αγωνία, αλλά υπάρχει και χιούμορ και ανθρωπιά ενώ η δυνατότητα δημιουργίας μιας ανανεωμένης σχέσης παραμένει πάντα στον αέρα. Ανακινούνται ζητήματα εξουσίας, εμπιστοσύνης και οικειότητας που υπερβαίνουν το στενό πλαίσιο της ψυχανάλυσης και αναδεικνύονται οι ομοιότητες ανάμεσα στο θέατρο  και την ψυχαναλυτική διαδικασία.

Διακρίσεις του έργου στη Βραζιλία:

• Το έργο «Οι Επιβάτες» ήταν στη λίστα με τα καλύτερα έργα στον πιο σημαντικό διαγωνισμό θεατρικού έργου στην Βραζιλία, “Seleção Brasil em Cena”, που διοργανώθηκε από το γνωστό πολιτιστικό κέντρο Banco do Brasil του Ρίο ντε Τζανέιρο. 

• Επίσης, το έργο το 2010, αφού κέρδισε χρηματικό έπαθλο από την Πολιτεία του Σάο Πάολο, άνοιξε το «SESC Paulista», μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις για το θέατρο στη μεγαλύτερη πόλη της Βραζιλίας

• Επιλέχθηκε ως ένα από τα highlights της σεζόν από το μεγαλύτερης κυκλοφορίας περιοδικό της Βραζιλίας,“Veja”. 

• Οι Επιβάτες παρουσιάστηκαν επίσης στις πόλεις: Guarulhos, Santo André και Lençois Paulistas. 

• Το 2013, επιλέχθηκε για μία ειδική παράσταση του Πολιτιστικού Κέντρου Midrash στο Rio de Janeiro, σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο σκηνοθέτη και ηθοποιό Gilberto Gawronski.

Η πρώτη αυτή παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα φιλοδοξεί να αποτελέσει μία γέφυρα πολιτισμού ανάμεσα στις δύο χώρες. Το κείμενο του, χρόνια εγκατεστημένου στην Ελλάδα - λόγω της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πρεσβεία της Βραζιλίας στην Αθήνα - Flavio Goldman και η σκηνοθεσία του ελληνοβραζιλιάνου, εγκατεστημένου επί 20ετίας στην Ελλάδα, Φίλιππου Μέντες Λάζαρη έχει ως στόχο να προσφέρει στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει ένα σύγχρονο έργο της βραζιλιάνικης δραματουργίας. 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: 

Γεννημένος στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1971 ο Flavio Goldman ήταν 3 φορές στη λίστα του θεατρικού διαγωνισμού “Seleção Brasil em Cena”. Έχει τιμηθεί δύο φορές στην κατηγορία “Dramaturgias Urgentes” (“Urgent Playwriting”) του Πολιτιστικού Κέντρου του Σάο Πάολο, Banco do Brasil. Από το 2009 είναι κάθε χρόνο προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Satyrianas στο Σάο Πάολο, μία από τις σημαντικότερες σε πολιτιστικά γεγονότα πόλεις της Βραζιλίας, πάντα παρουσιάζοντας νέα σύντομα έργα, ανεβασμένα από τους πιο σημαντικούς θεατρικούς σκηνοθέτες της χώρας όπως οι: Aimar Labaki και Mika Lins. Ο Flavio Goldman έχει επίσης μεταφράσει έργα των Ισραηλινών συγγραφέων Joshua Sobol και Edna Mazya καθώς και του Γαλλοαργεντινού συγγραφέα Copi. To 2013 ήταν ο προσκεκλημένος καλλιτέχνης του 1ου Διεθνούς Θεατρικού Φεστιβάλ του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο. Ζει στην Αθήνα από το 2014 και εργάζεται στην Πρεσβεία της Βραζιλίας.

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη:

Ο Φίλιππος Μέντες Λάζαρης γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1970. Σπούδασε θέατρο στη δραματική σχολή  ”O Tablado” στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εργάστηκε στη Βραζιλία ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Το 1997 κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, την πατρίδα του πατέρα του, απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Έκτοτε έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός, performer, κινησιολόγος και σκηνοθέτης σε πολλές θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις σε διάφορα θέατρα (π.χ. στα Αμόρε, Οδού Κεφαλληνίας, Εξαρχείων). Συνεργάστηκε κατ' επανάληψη με τους Ελευθερία Σαπουντζή, Μαίρη Τσούτη και Δημήτρη Παπαϊωάννου. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να συμβάλει στη διάδοση του νοτιοαμερικανικής κουλτούρας στην Ελλάδα ανέβασε επίσης με επιτυχία τα έργα δύο, άγνωστων στην Ελλάδα, μεγάλων βραζιλιάνων δραματουργών: το Φιλί στην άσφαλτο του Nelson Rodrigues (2010) και το δημοφιλές έργο για παιδιά Το μπλε αλογάκι της Maria Clara Machado (2012-13) στο οποίο για πρώτη φορά ενσωμάτωσε επιτυχώς στην παράσταση αληθινά άλογα σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Θεραπευτικής Ιππασίας Αθηνών.

Συντελεστές:

Οι επιβάτες, Του Βραζιλιάνου συγγραφέα Flavio Goldman 

Σκηνοθεσία: Φίλιππος Μέντες Λάζαρης

Μετάφραση: Χριστόδουλος Κακούρης 

Επιμέλεια μετάφρασης: Κατερίνα Κοκκινίδου 

Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρτεμις Δούρου 

Σκηνογραφία: Μανώλης Ηλιάκης 

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα 

Βοηθός Φωτιστή: Δήμητρα Δανδόλου 

Ηχητική επιμέλεια: Χρήστος  Δαμουλάκης

Ενδυματολογική επιμέλεια: Εm Κei

Σκίτσο αφίσας: Μιχάλης Μανουσάκης 

Σχεδιασμός Αφίσας: Μανώλης Ηλιακής 

Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας 

Φωτογραφίες: Μαρίλια Φωτόπουλου

Παίζουν 

Αλέξανδρος Σωτηρίου 

Στέλιος Ξανθουδάκης 

Άρτεμις Δούρου

Info:

Τοποθεσία: Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη  134, Αθήνα

Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Δευτέρα 8 Μαΐου 2017, ώρα: 21.00.  Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, ώρα: 21.00. Μέχρι τις 30 Μαΐου 2017. Διάρκεια: 80 λεπτά

Πληροφορίες-Προπώληση: Τηλ. 2106453330, www.studiomavromihali.gr     

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο: φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65

Χορηγοί Επικοινωνίας:

Εφημερίδα των Συντακτών, Life.gr, Culturenow.gr, Koutipandoras.gr, Texnes-Plus.gr, Artic.gr, Επικοινωνία FM