H «Χορωδία Ανέργων», η ξεχωριστή μουσική και θεατρική παράσταση για την Εργασία της Ελένης Ευθυμίου και του Δημήτρη Ζάχου, που συγκίνησε με την αλήθεια και την καλλιτεχνική της δύναμη, επιστρέφει στο Πόρτα, μετά την επιτυχία που σημείωσε τον περασμένο Μάρτιο.

 «Το εγχείρημα καθαυτό είναι μια πρόταση προς το κοινό, μια πρόταση για τη δημιουργία, μια πρόταση για την αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μέσα από την ανεργία. Απώτερος στόχος να δουν αυτή την κατάσταση σαν μια ευκαιρία για αναθεώρηση των επιθυμιών και των ευκαιριών». Είχαν δηλώσει στο Texnes-plus oι δημιουργοί Ελένη Ευθυμίου και Δημήτρης Ζάχος μιλώντας μας για το εγχείρημά τους που συγκίνησε το κοινό. 

Η παράσταση βασίζεται σε αληθινές ιστορίες ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως «άνεργοι». Επί σκηνής ένα σύνολο προσώπων, που έτυχε να αναζητούν εργασία, σε μία χώρα με περιορισμένες ευκαιρίες και αβέβαιο μέλλον. Δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά τώρα μοιράζονται εμπειρίες από τη ζωή τους, φόβους, ελπίδες και…τραγουδούν. Το τραγούδι τους δεν είναι λυπημένο, το τραγούδι τους έχει απεύθυνση. Μία κραυγή αισιοδοξίας, μία πρόταση για δημιουργία έξω από το πλαίσιο της μισθωτής εργασίας. Όλοι μαζί οι «εκτός πλαισίου» επινοούν ένα νέο, ανεξερεύνητο, δικό τους «πλαίσιο», και εκφράζουν τη δύναμη του συνόλου και την έμπνευση για ζωή.

 

Οι δημιουργοί Ελένη Ευθυμίου και Δημήτρης Ζάχος προσκάλεσαν ως χορωδούς, ανθρώπους που είχαν την ισχυρή επιθυμία να ενταχθούν σε μία ομαδική συνθήκη, χωρίς κατά βάση να έχουν προηγούμενη σχέση με το τραγούδι. Στο πείραμα αυτό, οι καλλιτέχνες και οι νεο-χορωδοί, επένδυσαν στη χαρά που δημιουργεί το απενοχοποιημένο τραγούδισμα, το μοίρασμα των καθημερινών ιστοριών, η αλληλεγγύη και η συνεργασία. 

 

Η «Χορωδία Ανέργων» αποτελεί το πρώτο σχεδίασμα ενός project που στοχεύει στο μέλλον να ενώσει πολλούς ακόμα άνεργους ή και εργαζόμενους ανθρώπους σε ένα πλαίσιο συν-δημιουργίας. Να τους κάνει συνοδοιπόρους σε έναν ιδεατό τόπο, όπου ο χρόνος ανήκει στους ανθρώπους και να τους ενθαρρύνει να ξεχάσουν για λίγο το αμείλικτο «μέλλον», να κοιταχτούν ήρεμα στα μάτια και να επενδύσουν σε ένα υγιές «παρόν», τραγουδώντας.

 

Σκηνοθεσία-Έρευνα-Δραματουργία: Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος

Μουσική: Ελένη Ευθυμίου

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Sound design: Οδυσσέας Γκάλλιος

Καλλιτεχνική – κινησιολογική συνεργασία: Βιττόρια Κοτσάλου

Εικαστικά: Ευαγγελία Μαργαρίτη

Βοηθός σκηνοθέτη, video on stage: Δημήτρης Αμπατζής

Φωτογραφίες: Αλέξης Μανικάκης

Σχεδιασμός αφίσας – Artwork: Αχιλλέας Μεσσάικος

Σχεδιασμός προγράμματος παράστασης: Ιωάννα Κωνσταντινίδη

Εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας - Constantly Productions

Βοηθός παραγωγής: Θέμης Θεοχάρογλου

Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη, Έλενα Γρίβα

 

Xορωδία Ανέργων: Αντώνης Αγγελάκης, Δημήτρης Αμπατζής, Μιχάλης Αρφάνης, Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος, Αναστασία Καριοφύλλη, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Ιωάννα Κωνσταντινίδη, Ναυσικά Μακράκη, Αλέξης Μανικάκης, Ευαγγελία Μαργαρίτη, Στέλιος Οικονομίδης, Ισμήνη Οικονόμου, Ευανθία Σιδέρη, Αντώνης Σούκερας, Ιουλία Συμεωνίδου κ.α

 

Πιάνο: Ναυσικά Μακράκη

Βιολοντσέλο: Σταύρος Παργινός

Μουσικό Πριόνι: Iώ Αρματά

 

 Μέρες και ώρες παραστάσεων: 

Από 5 Νοεμβρίου έως 3 Δεκεμβρίου 2017

Κάθε Κυριακή στις 18:30

 

Τιμές εισιτηρίων

12 ευρώ

8 ευρώ-ανέργων, ΑΜΕΑ, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων)

 

ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Από 1 έως 15 Οκτωβρίου όλες οι παραστάσεις του ΠΟΡΤΑ με 8€!

 

Χορωδία Ανέργων - Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος

Όσα δε μπορούν να ειπωθούν, μπορούν να τραγουδηθούν

H «Χορωδία Ανέργων» της Ελένης Ευθυμίου και του Δημήτρη Ζάχου είναι μια μουσική και θεατρική performance για την Εργασία με αφορμή αληθινές ιστορίες ανθρώπων  που αυτοπροσδιορίζονται ως «άνεργοι».

Επί σκηνής ένα σύνολο προσώπων, που έτυχε να αναζητούν εργασία, σε μία χώρα με περιορισμένες ευκαιρίες και αβέβαιο μέλλον. Δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά τώρα μοιράζονται εμπειρίες από τη ζωή τους, φόβους, ελπίδες και… τραγουδούν. Το τραγούδι τους δεν είναι λυπημένο, το τραγούδι τους έχει απεύθυνση. Μία κραυγή αισιοδοξίας, μία πρόταση για δημιουργία έξω από το πλαίσιο της μισθωτής εργασίας.

Όλοι μαζί οι «εκτός πλαισίου» επινοούν ένα νέο, ανεξερεύνητο, δικό τους «πλαίσιο», και εκφράζουν τη δύναμη του συνόλου και την έμπνευση για ζωή.

Η «Χορωδία Ανέργων» παρουσιάστηκε στο Θέατρο Πόρτα και αποτέλεσε το πρώτο σχεδίασμα ενός project που στοχεύει στο μέλλον να ενώσει πολλούς ακόμα άνεργους ή και εργαζόμενους ανθρώπους σε ένα πλαίσιο συν-δημιουργίας. Να τους κάνει συνοδοιπόρους σε έναν ιδεατό τόπο, όπου ο χρόνος ανήκει στους ανθρώπους και να τους ενθαρρύνει να ξεχάσουν για λίγο το αμείλικτο «μέλλον», να κοιταχτούν ήρεμα στα μάτια και να επενδύσουν σε ένα υγειές «παρόν», τραγουδώντας.

Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη της Ελένης Ευθυμίου και του Δημήτρη Ζάχου στη Γιώτα Δημητριάδη.

Και εδώ τη γνώμη του Δημήτρη Χαλιώτη για την παράσταση.

 

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία-Έρευνα-Δραματουργία: Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος

Μουσική: Ελένη Ευθυμίου

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Sound design: Οδυσσέας Γκάλλιος

Καλλιτεχνική – κινισιολογική συνεργασία: Βιττόρια Κοτσάλου

Εικαστικά: Ευαγγελία Μαργαρίτη

Πιάνο: Ναυσικά Μακράκη

Βοηθός σκηνοθέτη, video on stage: Δημήτρης Αμπατζής

Φωτογραφίες: Αλέξης Μανικάκης

Σχεδιασμός αφίσας – Artwork: Αχιλλέας Μεσσάικος

Εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας - Constantly Productions

Xορωδία Ανέργων: Αντώνης Αγγελάκης, Δημήτρης Αμπατζής, Μιχάλης Αρφάνης, Στεφανία Γώγου Πούλου, Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος, Αναστασία Καριοφύλλη, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Ιωάννα Κωνσταντινίδη, Ναυσικά Μακράκη, Αλέξης Μανικάκης,Ευαγγελία Μαργαρίτη, Στέλιος Οικονομίδης, Ισμήνη Οικονόμου, Ευανθία Σιδέρη, Αντώνης Σούκερας, Ιουλία Συμεωνίδου

 

Ώρα Έναρξης : 20:30

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τετάρτη 30 Αυγούστου 

 

Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς, 

Πεζόδρομος Προφήτη Ηλία, Χαλάνδρι

τηλ. επικοινωνίας:  210 6855898

 Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ http://www.theatrorematias.gr/

 

 

 

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι κριτική. Η «Χορωδία ανέργων» άλλωστε, που παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη (μέχρι τις 6 Απριλίου) στο θέατρο Πόρτα, δεν είναι μία συνηθισμένη παράσταση.

Είναι, κατά κάποιον τρόπο, μία μουσική performance, που προσεγγίζει με έναν αναπάντεχο τρόπο το θέμα της ανεργίας έχοντας σαν «πρωταγωνιστές» άνεργους συμπολίτες μας. Ή μπορεί και να μην είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. Μπορεί να είναι απλά μία συνάντηση ανθρώπων που τους ενώνει κάτι κοινό. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα μόνο η ανεργία, αλλά και η ανάγκη τους για συν-δημιουργία και  επικοινωνία.

«Όσα δεν μπορούν να ειπωθούν, μπορούν να τραγουδηθούν». Κάπως έτσι το σκέφτηκε η Ελένη Ευθυμίου – μία από τις πλέον ικανές νέες σκηνοθέτιδες που έχει δώσει ήδη εξαιρετικά δείγματα γραφής – και μας σύστησε μία διαφορετική χορωδία, μία χορωδία ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως άνεργοι. Αυτοί οι – άγνωστοι μεταξύ τους – άνθρωποι ήρθαν κοντά, μοιράστηκαν εμπειρίες και σκέψεις τους πάνω στο θέμα της ανεργίας, μίλησαν για τις πληγές, τα θέλω και τα όνειρά τους, ανακάλυψαν ξανά την αξία του μαζί και τραγούδησαν παρέα όσα τους στοιχειώνουν. Με καθόλου καταθλιπτική διάθεση. Αντίθετα, με πολύ χιούμορ και πολύ κέφι.

Ένα χορωδιακό έργο, που μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από την καλλιτεχνική του αρτιότητα – αυτό άλλωστε ελάχιστα μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση – αλλά κρύβει μία αλήθεια που σπάει κόκκαλα και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Η Ελένη Ευθυμίου, βασισμένη στις συζητήσεις της με τους εθελοντές άνεργους «χορωδούς» της, έγραψε μία σειρά από τραγούδια που μιλάνε για τον νεκρό εκείνο χρόνο που συνοδεύει την ανεργία και μας μουδιάζει.

Γιατί όμως έχουμε την ανάγκη να αυτοπροσδιοριζόμαστε μέσα από τη δουλειά μας; Γιατί πρέπει να καταφεύγουμε συνεχώς σε ταμπέλες; Δεν είμαστε μόνο η δουλειά. Είμαστε πολλά περισσότερα από αυτή. Γιατί έχουμε ανάγκη αυτή την εργασιακή ρουτίνα για να υπάρξουμε;

Μέσα από τραγούδια που μιλάνε με πολύ χιούμορ για το σύστημα, την αξία της ανθρώπινης ζωής, την ευτυχία πέρα από την εργασία, τα χρήματα και την τέχνη, τα οποία διακόπτονται από σύντομες αφηγήσεις των χορωδών σε πρώτο πρόσωπο, η Ελένη Ευθυμίου με την καθοριστική συμβολή του Δημήτρη Ζάχου στην έρευνα και τη δραματουργία, αλλά όλης της ομάδας των συνεργατών της (συμπεριλαμβανομένων και των εθελοντών), έφτιαξε μία πρωτότυπη, καλαίσθητη, λιτή αλλά με πολλά έξυπνα ευρήματα (εξαιρετική η χρήση του προτζέκτορα), φωτεινή στον πυρήνα της και ουσιαστική στον λόγο της μουσική performance που απέφυγε τις βαρύγδουπες αναλύσεις περί ανεργίας και εστίασε στον άνθρωπο.

 «Να μην γίνουμε ρομπότ!» λέει η ίδια η Ευθυμίου στο τέλος της παράστασης. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην εργασία, αλλά δεν ζούμε για να δουλεύουμε μόνο. Η «Χορωδία ανέργων» μιλάει σ’ εκείνο το κομμάτι σου που ακόμα αισθάνεται. Προσωπικά γέλασα, συγκινήθηκα, προβληματίστηκα και φεύγοντας ένιωθα πιο αισιόδοξος και πιο δυνατός. Μην την χάσετε!

 

Η σκηνοθέτις Ελένη Ευθυμίου και ο κινηματογραφιστής Δημήτρης Ζάχος βρίσκονται στο παρά πέντε της πρεμιέρας τους στο Θέατρο Πόρτα. Αυτή τη φορά θα ανέβουν και οι ίδιοι πάνω στη σκηνή μαζί με τους χορωδούς τους. Η πρώτη για να διευθύνει αυτή την πρωτότυπη σκηνική σύνθεση και ο δεύτερος για να τραγουδήσει μαζί τους. Οι απορίες μου πολλές για τη νέα τους δουλειά. Οι δυο τους γεμάτοι ενθουσιασμό και πάθος μού μιλούν για τη «Χορωδία Ανέργων», υποστηρίζοντας ότι «Όσα δεν μπορούν να ειπωθούν, μπορούν να τραγουδηθούν».

Τους ρωτάω πώς γεννήθηκε η ιδέα και η Ελένη δίνει αμέσως τα εύσημα στον Δημήτρη, ο οποίος μου λέει: «Σίγουρα έχει να κάνει με ιστορίες και εμπειρίες που κουβαλάμε μέσα μας αλλά και ιστορίες φίλων και κοντινών συγγενών  που έμειναν άνεργοι γιατί έκλεισαν δουλειές ή απολύθηκαν ή παραιτήθηκαν. Οπότε όλο αυτό το πλέγμα δημιουργεί μια σχέση με την εργασία που νιώσαμε ότι έπρεπε να το επικοινωνήσουμε και να εξετάσουμε πώς καθορίζει τη ζωή μας η εργασία. Να διερευνηθεί στο πλαίσιο ενός καλλιτεχνικού έργου. Η ιδέα για τη χορωδία γεννήθηκε επειδή ήξερα τη δουλειά της Ελένης και πώς το τραγούδι και η μουσική μπορούν να είναι πολύ άμεσα και πολύ ενδεικτικά στον τρόπο επικοινωνίας ενός τέτοιου προβλήματος».

Όσο για τον αν είναι πρακτικά δύσκολο να δουλεύεις με μη επαγγελματίες, μου εξηγεί: «Δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί ούτε μουσικοί ούτε τραγουδιστές. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που βιώνουν τις καταστάσεις που αφηγούνται μέσω του τραγουδιού. Αυτό τους βάζει σε μια ιδιαίτερη διαδικασία, που αποκτά ένα ξεχωριστό βάρος, το βάρος της εμπειρίας και της ευθύνης για όσα λέμε».

Γιατί όμως επέλεξαν να δημιουργήσουν μια χορωδία; Το τραγούδι ανακουφίζει σε σχέση με την πρόζα; Η Ελένη αναφέρει: «Το θέμα που είναι βαρύ και αμαυρώνει την καθημερινότητά μας μέσα από το τραγούδι αποκτά μια διάσταση πιο ποιητική, πιο απελευθερωτική. Ενδυναμώνει τους ανθρώπους στο πλαίσιο του συνόλου. Στην πραγματικότητα αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε μέσα από το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν είναι όσα αφηγούνται οι χορωδοί στην παράσταση, αλλά ότι εκείνοι που δεν γνωρίζονται μπορούν να δημιουργήσουν μια ομάδα και να μοιραστούν το πρόβλημα».

Και συμπληρώνει: «Το εγχείρημα καθαυτό είναι μια πρόταση προς το κοινό, μια πρόταση για τη δημιουργία, μια πρόταση για την αναθεώρηση των προτεραιοτήτων μέσα από την ανεργία. Απώτερος στόχος να δουν αυτή την κατάσταση σαν μια ευκαιρία για αναθεώρηση των επιθυμιών και των ευκαιριών».

«Να δούμε την ανεργία σαν ευκαιρία;» αναρωτιέμαι. Ο Δημήτρης Ζάχος σπεύδει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Η ανεργία είναι μια πάρα πολύ δυσάρεστη κατάσταση και δεν επιδιώκουμε σε καμία περίπτωση να αναπαραγάγουμε τα κοινωνικά στερεότυπα που αφορούν τον άνεργο, είτε έχουν σχέση με την ανικανότητά του να λειτουργήσει στο πλαίσιο της μισθωτής εργασίας είτε με το ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι λειτουργικοί ή είναι τεμπέληδες και δεν κάνουν τους απαραίτητους συμβιβασμούς για να τα καταφέρουν. Η παράσταση δεν έχει τόνο εμφανώς καταγγελτικό, ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικά, και δεν φέρει το βάρος που συνήθως υπάρχει όταν μιλάμε για την ανεργία».

Πώς κατέληξαν στα μέλη της χορωδίας τους; «Δημιουργήσαμε μέσα από φίλους, γνωστούς και τον κοινωνικό περίγυρο ένα δίκτυο ανθρώπων με τους οποίους αρχικά κάναμε μια κουβέντα και τους δώσαμε ένα ερωτηματολόγιο με προβληματισμούς που δεν είχαν σχέση με επιστημονική έρευνα. Από αυτούς τους ανθρώπους προέκυψε ο πυρήνας της ομάδας. Μας βοήθησε πολύ και το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» στο οποίο απευθυνθήκαμε και τελικά από αυτό το δίκτυο συμμετέχουν στη χορωδία μας τρεις πωλητές».

Πολλοί διερωτώνται αν θα υπάρξει κάποια αμοιβή για τους ανέργους. Η Ελένη μου διευκρινίζει: «Είναι ένα εγχείρημα χωρίς υλικές απολαβές. Ούτε εμείς ούτε εκείνοι θα πάρουμε κάποια αμοιβή και είμαστε όλοι σύμφωνοι σε αυτό. Αποφασίσαμε να το κάνουμε για δική μας απόλαυση. Από εκεί και πέρα αυτό που έχουμε πει στους ανθρώπους και ισχύει είναι πως ό,τι χρήματα βγουν από τα ενοίκια του θεάτρου θα πάνε σε εκείνους».

Οι δυο τους από την αρχή της κουβέντας δείχνουν αποφασισμένοι η χορωδία να έχει μέλλον και να μην τελειώσει στις τέσσερις παραστάσεις του Θεάτρου Πόρτα. Τα σχέδιά τους λοιπόν είναι δύο: «Καταρχήν το υπάρχον σχήμα να πάει σε διάφορα φεστιβάλ. Έχουμε, για παράδειγμα, κάνει αίτηση στην Ελευσίνα. Επίσης θέλουμε να εξελιχθεί, γιατί αυτό που θα παρουσιάσουμε τώρα είναι ένα πρώτο σχεδίασμα. Το δεύτερο σχέδιο είναι να πάμε σε φεστιβάλ εκτός Αθήνας και να συστήσουμε μια καινούργια χορωδία με τους ανέργους της εκάστοτε περιοχής».

Η Ελένη Ευθυμίου όμως δεν είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεται με ένα ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα. Έχει ήδη στο βιογραφικό της μια παράσταση για την ενδοοικογενειακή βία, το «Με χτύπησε στις 2.45». Επίσης δύο εξαιρετικές παραστάσεις με την ομάδα Εν Δυνάμει στις οποίες πρωταγωνιστούσαν παιδιά με ειδικές ανάγκες και τώρα την παράσταση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών «Το κάλεσμα της Άγριας Φύσης» που παρουσιάζεται σε ιδρύματα και νοσοκομεία όλης της χώρας.

Αισθάνεται ότι κάνει ένα είδος θεάτρου, κοινωνικό θέατρο; «Με αφορά πολύ η σύνδεση του ανθρώπου με την κοινωνία, η επιρροή της κοινωνίας στον άνθρωπο και η επιρροή του ανθρώπου στην κοινωνία. Δεν μου αρέσει η ταμπέλα του κοινωνικού θεάτρου ούτε του θεάτρου ντοκιμαντέρ. Με γοητεύει πολύ η ιδέα τού να κοινοποιείται κάτι κρυμμένο, κάτι για το οποίο δεν μιλάμε. Πάντα όμως με ενδιαφέρει από καλλιτεχνική σκοπιά. Επιπλέον με κινητοποιεί το γεγονός ότι μέσα από την εργασία μαθαίνω πράγματα που μόνη μου δεν θα τα έψαχνα. Με συναρπάζει η ιδέα της πρωτότυπης δραματουργίας, το ότι ξεκινάς με λευκό χαρτί, με την πραγματικότητα ως υλικό για επεξεργασία και για έμπνευση. Η χορωδία είναι ιδέα ενός καινούργιου ανσάμπλ. Μου αρέσει πάρα πολύ η σκέψη ότι δημιουργώ μια κοινή γλώσσα με ανθρώπους που πιο πριν δεν είχαν ένα κοινό ερέθισμα. Οπότε φτιάχνουμε από την αρχή μια καινούργια γλώσσα».

 

«Χορωδία Ανέργων"
Ελένη Ευθυμίου-Δημήτρης Ζάχος
«Όσα δε μπορούν να ειπωθούν, μπορούν να τραγουδηθούν»

Μέρες και ώρες παραστάσεων: 16 Μαρτίου-6 Απριλίου, κάθε Πέμπτη στις 21:15
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ, 8 ευρώ άνεργοι, ΑΜΕΑ, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων)
Προπώληση εισιτηρίων στο ταμείο του θεάτρου, τηλ. 210 7711333

 

 

Στον τρίτο κύκλο του παράλληλου προγράμματος του Πόρτα «Άλλες Παράλληλες» παρουσιάζεται η «Χορωδία ανέργων», ένα ιδιαίτερο project της Ελένης Ευθυμίου και του Δημήτρη Ζάχου, μια μουσική και θεατρική performance για την Εργασία με αφορμή αληθινές ιστορίες ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως «άνεργοι».

Επί σκηνής ένα σύνολο προσώπων, που έτυχε να αναζητούν εργασία, σε μία χώρα με περιορισμένες ευκαιρίες και αβέβαιο μέλλον. Δε γνωρίζονταν μεταξύ τους, αλλά τώρα μοιράζονται εμπειρίες από τη ζωή τους, φόβους, ελπίδες και…τραγουδούν. Το τραγούδι τους δεν είναι λυπημένο, το τραγούδι τους έχει απεύθυνση. Μία κραυγή αισιοδοξίας, μία πρόταση για δημιουργία έξω από το πλαίσιο της μισθωτής εργασίας. Όλοι μαζί οι «εκτός πλαισίου» επινοούν ένα νέο, ανεξερεύνητο, δικό τους «πλαίσιο», και εκφράζουν τη δύναμη του συνόλου και την έμπνευση για ζωή.

Οι δημιουργοί Ελένη Ευθυμίου και Δημήτρης Ζάχος προσκάλεσαν ως χορωδούς, ανθρώπους που είχαν την ισχυρή επιθυμία να ενταχθούν σε μία ομαδική συνθήκη, χωρίς κατά βάση να έχουν προηγούμενη σχέση με το τραγούδι. Στο πείραμα αυτό, οι καλλιτέχνες και οι νεο-χορωδοί, επένδυσαν στη χαρά που δημιουργεί το απενοχοποιημένο τραγούδισμα, το μοίρασμα των καθημερινών ιστοριών, η αλληλεγγύη και η συνεργασία.

Η «Χορωδία Ανέργων» αποτελεί το πρώτο σχεδίασμα ενός project που στοχεύει στο μέλλον να ενώσει πολλούς ακόμα άνεργους ή και εργαζόμενους ανθρώπους σε ένα πλαίσιο συν-δημιουργίας. Να τους κάνει συνοδοιπόρους σε έναν ιδεατό τόπο, όπου ο χρόνος ανήκει στους ανθρώπους και να τους ενθαρρύνει να ξεχάσουν για λίγο το αμείλικτο «μέλλον», να κοιταχτούν ήρεμα στα μάτια και να επενδύσουν σε ένα υγιές «παρόν», τραγουδώντας.

 

Σκηνοθεσία-Έρευνα-Δραματουργία: Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος

Μουσική: Ελένη Ευθυμίου

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Sound design: Οδυσσέας Γκάλλιος

Καλλιτεχνική – κινισιολογική συνεργασία: Βιττόρια Κοτσάλου

Εικαστικά: Ευαγγελία Μαργαρίτη

Πιάνο: Ναυσικά Μακράκη

Βοηθός σκηνοθέτη, video on stage: Δημήτρης Αμπατζής

Φωτογραφίες: Αλέξης Μανικάκης

Σχεδιασμός αφίσας – Artwork: Αχιλλέας Μεσσάικος

Εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας - Constantly Productions

Βοηθός παραγωγής: Θέμης Θεοχάρογλου

 

Xορωδία Ανέργων: Αντώνης Αγγελάκης, Δημήτρης Αμπατζής, Μιχάλης Αρφάνης, Στεφανία Γώγου Πούλου, Ελένη Ευθυμίου, Δημήτρης Ζάχος, Αναστασία Καριοφύλλη, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Ιωάννα Κωνσταντινίδη, Ναυσικά Μακράκη, Αλέξης Μανικάκης, Ευαγγελία Μαργαρίτη, Στέλιος Οικονομίδης, Ισμήνη Οικονόμου, Ευανθία Σιδέρη, Αντώνης Σούκερας, Ιουλία Συμεωνίδου

Βιολοντσέλο: Σταύρος Παργινός

Μουσικό Πριόνι: Iώ Αρματά

 

Μέρες και ώρες παραστάσεων:

Από 16 Μαρτίου έως 6 Απριλίου 2017

Κάθε Πέμπτη στις 21:15

 

Τιμές εισιτηρίων

12 ευρώ

8 ευρώ-ανέργων, ΑΜΕΑ, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων)