Το «θέσει και φύσει» μουτζούχλης, κατσούφης, ανάποδος, αιμορροϊδικός, τζαναμπέτης, μουρμούρης, μίρλας, μίζερος, στραβωμένος, συφιλιασμένος, τσιμπόκωλος, νταουνιασμένος,  και πολλά άλλα περιγραφικά νεολογοσμικά επίθετα δεν ήταν ποτέ του γούστου μου.
Ναι, έχω μάλλον βρεθεί στις περισσότερες από τις παραπάνω περιγραφές ως διάθεση, αλλά σε περιορισμένη εμβέλεια. Με ή χωρίς αφορμή.

Πάντα όμως αναζητούσα μια σκάλα, μια σανίδα, ένα σωσίβιο για να βγω από αυτήν την κατάσταση. Το κάνω ακόμη, τώρα που μεγαλώνοντας τα συμπτώματα είναι συνήθως πιο πυκνά σε συχνότητα και πιο έντονα, και οι αφορμές… χμ μάλλον σοβαρότερες και περισσότερες.
Αδυνατώ να μην μπορώ να δω τη διέξοδο και επουδενί δεν αντέχω τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση. Ξέρω ότι (μου) κάνει κακό, και κάνει κακό και στους τριγύρω μου.

Ίσως είναι κοινοτυπίες, αλλά να μερικοί λόγοι που μπορούν να κάνουν «πιο ‘κει» την κακή διάθεση, αρκεί να θέλει κανείς να το πετύχει.

• Ένα τραγούδι (ή και πολλά)
• Διαβάστε τους υπόλοιπους λόγους στο viewtag.gr