Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι ένας χαμογελαστός άνθρωπος. Όσες φορές έχουμε βρεθεί παρατηρώ πάντα ότι έχει μια ευγένεια, φυσική, σαν το νερό που αναβλύζει.Είναι μια ντελικάτη γυναίκα, σπουδαία επιστήμονας και ως συγγραφέας καταφέρνει πάντα να πιάνει την εποχή της με έναν ξεχωριστό τρόπο. Η παθογένεια της κάθε εποχής που περιγράφει στα βιβλία της μοιράζεται με τόσο φυσικό τρόπο στους ήρωες της, και κυρίως στις ηρωίδες της, κάνοντας έτσι τα λογοτεχνικά της έργα "εγχειρίδια" για σκέψη και εσωτερικό διάλογο. 

Πολλές φορές έχω πει στον εαυτό μου: αυτό το βιβλίο "ήρθε" στα χέρια σου την κατάλληλη ώρα. Με τα βιβλία της Φωτεινής Τσαλίκογλου αισθάνομαι πάντα έτσι. 

Όμως οι σκέψεις των ηρώων της έχουν ακόμη ένα θετικό: προσφέρουν μια ασφάλεια, ακόμη και αν αγωνιάς. Σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον ευαυτό σου, με αλήθειες που τις ξέρεις και σε πονάνε - ακόμη κι αν δεν τις έχεις εκφέρει φωναχτά. Έχουν την σκληρή ειλικρίνεια!

Ακόμη κι αν οι ήρωές της συνθλίβονται πάντα υπάρχει μια χαραμάδα αισιοδοξίας κι έτσι εγώ ως αναγνώστης γλιτώνω με αμυχές και πλήθος σκέψεων. Άρα γίνομαι πιο δυνατός.

Αυτά σκεφτόμουν όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα του νέου της έργου: Η Μετακόμιση. 

Μια μάχη δίνει η ηρωίδα της. Όχι μόνο τις τελευταίες ώρες πριν αφήσει για πάντα τη ζωή της για να μπει σε έναν οίκο φροντίδας ηλικιωμένων. Δίνει μάχες από τα μικράτα της. Όπως όλοι μας! 

Κατά την προσφιλή μου τατκτική δεν θα σου μιλήσω για την υπόθεση του βιβλίου. 

Θα σε αφήσω να γνωρίσεις την συγγραφέα  - ελπίζοντας ότι θα το καταφέρω - μέσα από την κουβέντα που κάναμε.

Φωτεινή, ξεγελάει το θάνατο με τις λέξεις ένας συγγραφέας;

Αυτό είναι το εξωφρενικό στοίχημα της γραφής.  Η αίσθηση ότι ξεγελάς το θάνατο. Η έστω ότι για μια φευγαλέα στιγμή του κλείνεις συνωμοτικά το μάτι.

Η ηρωίδα σου είναι ένας μοναχικός άνθρωπος, είναι πιο πολλοί οι μοναχικοί άνθρωποι σήμερα γύρω μας;

Πως να ορίσουμε τον μοναχικό άνθρωπο; Ποιος δεν έχει νιώσει μοναχός μέσα στον συνωστισμό μιας  γιορτής; Μέσα σε μια οικογένεια, Μέσα σε μια σχέση; Ποιος δεν έχει νιώσει μοναξιά αναζητώντας τη συντροφιά του δυσεντόπιστου και ακατάδεχτου εαυτού του; Η ηρωίδα μου σε κάθε περίπτωση έχει μείνει μόνη στη ζωή αλλά σου δίνει την εντύπωση ότι η μοναχικότητά της δεν την βυθίζει σε μια παρατεταμένη θλίψη. Αντίθετα βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς επαγρύπνησης. Με το μυαλό και τις αισθήσεις της βρίσκεται  σε μια γοητευτική εγρήγορση.

Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στο viewtag.gr