γράφει η ψυχολόγος Χριστίνα Καγγέλη 

Οι γονείς που εργάζονται πολλές ώρες όταν επιστρέφουν από τη δουλειά τους συχνά προβληματίζονται για το πώς θα μπορούσαν να περάσουν περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Έτσι συχνά καταφεύγουν σε εύκολες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, στην από κοινού παρακολούθηση ενός DVD, κάνοντας παράλληλα δουλειές ή διευθετώντας εκκρεμότητες, με αποτέλεσμα να μην επικεντρώνονται στις απορίες των παιδιών σε σχέση με την ταινία. Τελικά ο χρόνος που περνούν μαζί τους δεν είναι ποιοτικός, επειδή η προσοχή τους είναι διασπασμένη. Μια καλή λύση θα ήταν μια θεατρική παράσταση, καθώς τα παιδιά θα είχαν τη δυνατότητα να προβληματιστούν πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, να απολαύσουν από κοντά αγαπημένους τους ήρωες και να έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά, ενώ οι γονείς θα είχαν την ευκαιρία να βγουν από το σπίτι και να αλληλεπιδράσουν με τα παιδιά τους. 

Μια τέτοια επιλογή έχει πολλά οφέλη για τα παιδιά. Κατ’ αρχάς μαθαίνουν να είναι συνεπή και να διαχειρίζονται σωστά το χρόνο τους, καθώς πρέπει να είναι έτοιμα στην ώρα τους ώστε να μεταβούν έγκαιρα στο χώρο του θεάτρου. Παράλληλα  προετοιμάζονται και πνευματικά για το θέαμα που θα παρακολουθήσουν με τη βοήθεια των γονέων τους, που θα τους μιλήσουν για το θέμα της παράστασης και θα τους μυήσουν στον κόσμο του θεάτρου. Με αυτό τον ευχάριστο τρόπο τα παιδιά ενημερώνονται, αντλούν πληροφορίες και έρχονται σε επαφή με τον πολιτισμό. Η εν λόγω εμπειρία είναι πιθανό να τους δώσει μια αφορμή, ένα ερέθισμα, ώστε να αναζητήσουν περισσότερα στοιχεία για το έργο, να συζητήσουν γι’ αυτό με τους συνομηλίκους τους στο διάλειμμα και ίσως να θεωρήσουν την παράσταση πηγή έμπνευσης για μια σχολική έκθεση ή για ένα απογευματινό παιχνίδι αυτοσχεδιασμού, φαντασίας και δημιουργικότητας. Ταυτόχρονα οι γονείς που συνοδεύουν τα παιδιά έχουν την ευχέρεια να συνομιλήσουν μεταξύ τους αποκτώντας έτσι καινούργιους φίλους.

Πέρα από την ευκαιρία για κοινωνικοποίηση των παιδιών και για συναναστροφή των γονέων με τους άλλους γονείς, η πρωταρχική επικοινωνία γίνεται μεταξύ παιδιών και γονέων, που τους εξηγούν όσα τυχόν δεν κατάλαβαν και τους εξάπτουν το ενδιαφέρον ώστε να παρακολουθήσουν συγκεντρωμένα την παράσταση. Το τέλος της παράστασης συνιστά μια ακόμα σημαντική στιγμή αλληλεπίδρασης παιδιών και γονέων, καθώς από την ηθική επιβράβευση των ηθοποιών με το χειροκρότημα τα παιδιά διδάσκονται ότι ο κόπος που καταβάλλεται αναγνωρίζεται και ότι δίνεται το κίνητρο σε όποιον προσπαθεί να συνεχίσει τον αγώνα του.

Αυτή είναι μία μόνο από τις ηθικές αξίες που διδάσκονται τα παιδιά παρακολουθώντας ένα θεατρικό έργο. Σε αυτή έρχονται να προστεθούν η δικαιοσύνη, η καλοσύνη, η ισότητα και πολλά άλλα ιδεώδη που προκύπτουν από τη θεματολογία της παράστασης και αποτελούν τα ιδανικά τα οποία τα παιδιά θα επιχειρήσουν να κατακτήσουν στο μέλλον και θα τα βοηθήσουν να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους. 

Στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού, στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης τα παιδιά μαθαίνουν με ανεπιτήδευτο και εύληπτο τρόπο το «παιχνίδι της ζωής». Αρχικά ως θεατές κατανοούν σοβαρές έννοιες και ηθικές αξίες, τις εντάσσουν στα παιχνίδια τους και τελικά τις εφαρμόζουν στο «παιχνίδι της ζωής». Γιατί, όταν τα παιδία παίζει, δεν παίζει μόνο αλλά εκπαιδεύεται συνάμα. Η Γη γυρίζει και όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή.