Στο θέατρο Προσκήνιο, θα δούμε και του χρόνου τον Γιάννη Μπέζο, ο οποίος επιμένει στη σίγουρη συνταγή της ελληνικής κωμωδίας που αγαπήθηκε μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Έτσι μετά τους φετινούς «Γαμπρούς της Ευτυχίας» των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη τον Οκτώβριο του 2018 θα ανεβάσει την κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου- Χρήστου Γιαννακόπουλου «Υπάρχει και φιλότιμο».
Την παράσταση θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Μπέζος και θα συμπρωταγωνιστήσει και πάλι με την Δάφνη Λαμπρόγιαννη. Στο θίασο θα δούμε και τους: Τάσο Κωστή, Χρήστο Γιάνναρη, Ντίνο Σπυρόπουλο, Νίκο Απέργη, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Θανάση Ισιδώρου, Εύη Δαέλη, και Ελένη Καραδάκη.
Το πρώτο ανέβασμα του έργου έγινε από το Θέατρο Τέχνης το 1950 με τίτλο «Ανώμαλη προσγείωση», σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας επιχειρεί νέο ανέβασμα με νέο τίτλο και το έργο δοξάζεται αρκετές φορές στη σκηνή και φυσικά στην κινηματογραφική οθόνη.
Η παράσταση του Νίκου Καραθάνου, οι «Όρνιθες», η γνωστή κωμωδία του Αριστοφάνη, παίζεται από τις 2 Μαΐου μέχρι και τη Κυριακή 13 Μαΐου στο St. Ann's Warehouse στο Μπρούκλιν.
Η παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2016 από την Επίδαυρο, φαίνεται πως έχει κλέψει ήδη τις εντυπώσεις και στην άλλη πλευρά του ατλαντικού και έχει ενθουσιάσει με τη σουρεαλιστική ματιά της πάνω στην αριστοφανική κωμωδία.
Ο κριτικός θεάτρου των New York Times Μπεν Μπράντλεϊ έγραψε μια διθυραμβική κριτική. Γράφει χαρακτηριστικά: «Οι Όρνιθες χαρίζουν εικόνες και ήχους που δεν θα βρείτε πουθενά σ’ αυτή την πόλη» .
Ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις ερμηνείες του Αρη Σερβετάλη και του Χρήστου Λούλη αλλά και στη μουσική του Αγγελου Τριανταφύλλου, ο Μπεν Μπράντλεϊ λέει χαρακτηριστικά: «αν πιστεύατε ότι «Τα πουλιά» του Χίτσκοκ ήταν τρομακτικά, οι «Όρνιθες» του Καραθάνου οδηγούν τον σουρεαλισμό σε ένα νέο επίπεδο». Τόνισε επίσης πόσο διασκέδασε το πολύχρωμο σύμπαν της παράστασης, με όλα αυτά τα αλλόκοτα πουλιά να θυμίζουν παιδιά των λουλουδιών που επαναστατούν για ένα καλύτερο αύριο.
Παράλληλα και η κριτική της Σάρα Χόλντρεν για το Vulture του New York Magazine είναι εξίσου θερμή, με τίτλο: «Οι Όρνιθες του Αριστοφάνη τρελάθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
«Είναι μια παράξενη, πρόστυχη κωμωδία, 400 χρόνια παλιότερη από τον Ιησού, αλλά γεμάτη με αλληγορίες που ακόμα αναγνωρίζουμε και μας απασχολούν» γράφει η κριτικός.
Την παράσταση της Κυριακής (13/5) μπορούμε να παρακολουθήσουν ζωντανά στις 23:59 τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδας) από την οθόνη του υπολογιστή μας, συντονισμένοι στο site της Στέγης : http://www.sgt.gr/gre/SPG2148
Στην παράσταση«Διγενής Ακρίτης,στα όρια», που παίζεται από την Τετάρτη 2 Μαΐου στο Θέατρο 104, τρεις «ραψωδοί» ζωντανεύουν τον Διγενή Ακρίτη, το ηρωικό ποίημα που είναι και το πρώτο γραπτό μνημείο της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Πολεμάνε, ερωτεύονται, αναμετριούνται με δράκους και θηρία, χορεύουν, τραγουδάνε, παίζουν με το θάνατο και ζούνε την κάθε μέρα τους τόσο έντονα σαν να είναι η τελευταία μιας μακρόχρονης ζωής. Υπάρχει όμως ένα όριο και για αυτούς που αψηφούν τη στιγμή του τέλους. Ένα όριο που μας εξομοιώνει όλους . Μπορεί να ξεφύγει κανείς από αυτό;
Η Ελένη Ράντου εξασφάλισε τα αποκλειστικά δικαιώματα της θεατρικής διασκευής του Οσκαρικού αριστουργήματος του Γούντυ Άλλεν Blue Jasmine, ώστε από τον Οκτώβριο να παρουσιαστει στη σκηνή του Θεάτρου Διάνα σε δική της θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Ο «πατέρας» και η «μάνα» του νεοελληνικού θεάτρου: ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Λούλα Αναγνωστάκη ενώνουν για πρώτη φορά τη φωνή τους σε ενιαία παράσταση.
Στον μονόλογο «Αυτός και το παντελόνι του», γραμμένος εξήντα χρόνια πριν, και στο μονοπρόσωπο έργο «Ο ουρανός κατακόκκινος» - που φέτος συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από το πρώτο του ανέβασμα - ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Λούλα Αναγνωστάκη αντίστοιχα επαληθεύουν για μια ακόμη φορά τη διαχρονικότητα της υπαινικτικής γραφής τους.
«Αυτός» (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) - παρά το γεγονός ότι δεν έχει ούτε όνομα - και η Σοφία Αποστόλου (Νένα Μεντή) - «πρώην καθηγήτρια, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού» και «μητέρα φυλακισμένου» - αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία με υποδόριο χιούμορ και ευαισθησία στην έκφραση της συναισθηματικής μνήμης τους και «ξεχωρίζουν». Εξακολουθούν να «ξεχωρίζουν» ακόμη, τόσο που αναρωτιόμαστε κατά πόσο έχει αλλάξει η δημόσια σφαίρα του σύγχρονου νεοελληνικού μας βίου.
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου
Διανομή: Νένα Μεντή (Σοφία Αποστόλου)
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης (Αυτός)
Πρεμιέρα: 11 Μαΐου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Σημείωμα σκηνοθέτη:
«Ο ουρανός και... Το παντελόνι του» – Δύο διεθνείς ελληνικές φωνές
Ο «πατέρας» και η «μάνα» του νεοελληνικού θεάτρου: ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Λούλα Αναγνωστάκη ενώνουν για πρώτη φορά τη φωνή τους σε ενιαία παράσταση.
Παρά το γεγονός ότι στην νεοελληνική κοινωνία συνηθίζεται να δημιουργούνται οπαδοί και δίπολα σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της τέχνης είναι πλέον αντιληπτό ότι αρκετά κοινά στοιχεία χαρακτηρίζουν τους δύο κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς στον πυρήνα της δραματουργίας τους.
Θεματική των έργων τους η μοναξιά, η ενοχή, τα τραύματα και τα αδιέξοδα του Έλληνα των μεταπολεμικών χρόνων, το νέο αστικό τοπίο, οι εθνικές και προσωπικές μας διαψεεεις﷽﷽﷽﷽﷽﷽κές μας διαψε Κυριακ ΤΥΠΟΥ ο αδελφος του σπυρουηύσεις. Αν η πνευματική καταγωγή του Καμπανέλλη, όπως την ορίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του είναι το στρατόπεδο εννοώντας το Μαντχάουζεν, η πνευματική αφετηρία της Αναγνωστάκη είναι σίγουρα ο εμφύλιος μια και υπάρχει ως ιστορική αναφορά σχεδόν στο σύνολο της δραματουργίας της.
Παρ’ όλο που το έργο και των δύο συγγραφέων εμπνέεται από οικεία δεινά παραμένει αποκαλυπτικό για οποιονδήποτε έχει ζήσει ακόμη και σε τελείως διαφορετικές γεωγραφικές, ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες.
Στον μονόλογο «Αυτός και το παντελόνι του», γραμμένο εξήντα χρόνια πριν, και στο μονοπρόσωπο έργο «Ο ουρανός κατακόκκινος» - που φέτος συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από το πρώτο του ανέβασμα - ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και η Λούλα Αναγνωστάκη αντίστοιχα επαληθεύουν για μια ακόμη φορά τη διαχρονικότητα της υπαινικτικής γραφής τους.
«Αυτός» (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) - παρά το γεγονός ότι δεν έχει ούτε όνομα - και η Σοφία Αποστόλου (Νένα Μεντή) - «πρώην καθηγήτρια, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού» και «μητέρα φυλακισμένου» - αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία με υποδόριο χιούμορ και ευαισθησία στην έκφραση της συναισθηματικής μνήμης τους και «ξεχωρίζουν». Εξακολουθούν να «ξεχωρίζουν» ακόμη, τόσο που αναρωτιόμαστε κατά πόσο έχει αλλάξει η δημόσια σφαίρα του σύγχρονου νεοελληνικού μας βίου.
Η ανάγκη Αυτού στο πρώτο μονόπρακτο «να έχει έναν άνθρωπο» και η «ροπή προς το κακό» της ανθρώπινης φύσης στο δεύτερο γίνονται αφορμή οι ήρωες να έρθουν πιο κοντά, έστω και νοητά, στα πιο αγαπημένα τους αλλά απόντα, για διαφορετικούς λόγους, πρόσωπα: σε μάνα και γιο αντίστοιχα. Μέσα από την ηχηρή τους απουσία τα σκηνικά πρόσωπα τακτοποιούν τους εσωτερικοκτοποιήσουν με αυτόν τον τρόπο τοια μπορολιτευτικο α οπλουτεργιος ο αδελφος του σπυρουηςύς τους λογαριασμούς, διαφοροποιούνται έστω και για λίγο από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και «κάνουν τη δική τους επανάσταση».
Ο τίτλος της παράστασης παραπέμπει στο γνωστό ποίημα του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι «Σύννεφο με παντελόνια», όπου ο Ρώσος ποιητής πραγματεύεται τα θέματα του έρωτα, της επανάστασης και της τέχνης.
κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός
θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια
… ένα σύννεφο με παντελόνια.
Θέατρο Σταθμός Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο).Τηλ.: 211 40 36 322
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00Εισιτήριο: Κανονικό: 15€,
Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65: 12€, Ανέργων: 8€Διάρκεια: 80 λεπτά
Το Θέατρο Αργώ-Aιμιλία Υψηλάντη αναζητά ηθοποιό ηλικίας 30-45 ετών, για την ερχόμενη χειμερινή θεατρική περίοδο.
Ο ρόλος είναι πρωταγωνιστικός και απαιτεί ικανότητα στο τραγούδι.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποστείλουν βιογραφικό στην ηλεκτρονική διεύθυνση: info@argotheater.gr, μέχρι και την Παρασκευή 11 Μαΐου
Κάποτε, παλιά το 1663, κάπου στην Ουγγαρία κάποιος Χριστόφορος Ρίλκε κάηκε μέσα στην φωτιά κρατώντας στα χέρια του μια σημαία σαν “νεκρή γυναίκα” ή με λίγη παραπάνω φαντασία μια γυναίκα σαν “νεκρή σημαία”. Πήγε και το 'κανε. Προφανώς, κάτι τον έκαιγε...
Αγαπητοί μου, μπορώ να σας εξομολογηθώ πως με καίει ιδιαιτέρως το αναπάντητο ερώτημα “εγώ, για τι θα καιγόμουν;” και ακόμα παραπάνω το ότι δεν έχει ειλικρινή απάντηση για εμένα. Το μοιράζομαι έντιμα μαζί σας.
Ζούμε δυστυχώς στην εποχή της μετριότητας και της μετριοκρατίας. Ζούμε μέτρια, επικοινωνούμε μέτρια, τρώμε μέτρια, κοιμόμαστε μέτρια, αγαπιόμαστε μέτρια, περνάμε γενικά μέτρια ζωούλα.
Κάποιοι είμαστε ελαφρώς πιο τυχεροί, γιατί μέσα στο δημιουργικό επάγγελμα που έχουμε επιλέξει -και από το οποίο πληρωνόμαστε στην καλύτερη περίπτωση μέτρια-, μπορούμε να τροφοδοτηθούμε γενναιόδωρα, να νιώσουμε έντονα, να φτιάξουμε το δικό μας καταφύγιο ή Yukali και να κάτσουμε μέσα να περιμένουμε να περάσει αυτή η λαίλαπα της μετριότητας.
Όσο όμως η λαίλαπα δεσπόζει, παρεισφρέουν και μικρές δόσεις μετριότητας στο δημιουργικό καταφύγιο -πόσο να βαστήξει κι αυτό;- με τη μορφή “έλα μωρά, είναι αυτό επάγγελμα;” ή “πώς θα ζήσεις;” ή “αξίζει τόσος κόπος για μια παράσταση; σιγά ποιος θα τη δει” και έτσι μολύνεται και αυτό το μόνο απάγκιο και σιγά-σιγά νιώθεις κι εσύ νωθρότερος και πιο μέτριος. Και δεν θεωρείς τον εαυτό σου άξιο να καεί για κάτι και δεν σε καίει τίποτα... και τι να ακολουθεί άραγε αυτού...;
Με αφορμή ένα ελληνικό έργο του 1898 για το θάνατο ενός ποιητή ή καλύτερα για τις τελευταίες του στιγμές, οι C. for Circus παρουσιάζουν “Το δαχτυλίδι της μάνας” του Γιάννη Καμπύση σε σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη, από την 1η έως τις 10 Ιουνίου στο Tempus Verum І Εν Αθήναις. Με όχημα τη μουσική, την ποίηση και τη φαντασία, οι C. for Circus στήνουν μια ολοζώντανη τελετή αποχαιρετισμού, ξαναγράφουν για χάρη του ποιητή τις τελευταίες του σελίδες και γιορτάζουν τα 10 χρόνια της κοινής τους πορείας με την πιο αισιόδοξη παράστασή τους μέχρι σήμερα.
Παραμονή Χριστουγέννων. Σε μία καλύβα κοντά στο δάσος ζει μία φτωχή οικογένεια: η μάνα και οι δυο της γιοι. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο Ποιητής, βαριά άρρωστος, γνωρίζοντας πως έχει πλέον λίγη ζωή μέσα του, νοσταλγεί τα απάτητα βουνά του τόπου του, τους θρύλους της οικογένειάς του, τις Νεράιδες του Βουνού. Ταξιδεύει με τη φαντασία του κοντά τους, για να τον συντροφεύσουν τις τελευταίες του στιγμές και καρτερά να “σβήσει” στην ποδιά της αγαπημένης του. H μητέρα του, για να τον σώσει, αποφασίζει να πουλήσει τη μόνη περιουσία της οικογένειας, το δαχτυλίδι που κάποτε έδωσαν οι μοίρες στους προγόνους της, αν και γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση είναι καταραμένη. Kάπου, κάποτε, σε μια Ελλάδα.
“Το δαχτυλίδι της μάνας” του Γιάννη Καμπύση είναι θεατρικό έργο, γραμμένο σε ντοπιολαλιά, κι εμπνέεται απ’ τη ζωή του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Έχει χαρακτηριστεί ως μουσικό δράμα αλλά και ως χριστουγεννιάτικο ονειρόδραμα. Το 1917 ο Μανώλης Καλομοίρης το συνέθεσε σε μορφή όπερας, ενώ 51 χρόνια αργότερα, το 1968, το έργο εκφωνήθηκε στο “θέατρο της Τετάρτης” στην Ε.Ρ.Α.
Ενεργοποιώντας τις αισθήσεις της λαϊκής παράδοσης, που τόσο έντονα διατρέχουν την ιστορία του Γιάννη Καμπύση, η ομάδα C. for Circus φέτος “ενηλικιώνεται” με μια ελάχιστα ειπωμένη ιστορία αποχαιρετισμού.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
“Το δαχτυλίδι της μάνας”, έργο γραμμένο σε μια μπασταρδεμένη ντοπιολαλιά, μιλά για μια Ελλάδα στην οποία συνυπάρχουν η πίστη στον Θεόκαι τις Νεράιδες. Η ποίηση, η αγριότητα και η ομορφιάτης φύσης μα κι η απλότητα των ανθρώπων απ' τη μια μεριά, και η φτώχεια και το αναπόφευκτο του θανάτου απ’ την άλλη. Δεν υπάρχει κανένα “κακό” σ' αυτήν την ιστορία και κανένας “κακός” σ' αυτούς τους ήρωες. Μόνο η ανάγκη των ανθρώπων για ζωή. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, είναι η πανανθρώπινη τάσηόλων μας, τη στιγμή που η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή, να στρεφόμαστε στη φαντασία. Κάτι που για μένα έχει διττή σημασία κι ερμηνεία. Είτε την παράδοση στο Θάνατο, είτε την επιμήκυνση της Ζωής, αφού τι άλλο είναι η φαντασία πέρα από τη συνέχεια της πραγματικότητας σ' ένα άλλο περιβάλλον με ακόμα περισσότερες διαστάσεις; Τι άλλο είναι ο Θάνατος πέρα από την συνέχεια της Ζωής;Μπορεί κάποιος διαβάζοντας το έργο να το δει ως μία ανάμνηση, ως κάτι που έγινε κάποτε κάπου στην Ελλάδα. Εγώ, λοιπόν, διαφωνώ. Για μένα δεν πρόκειται για ανάμνηση, αλλά για κάτι που δυστυχώς έχουμε ξεχάσει κι επιβάλλεται να θυμηθούμε. Να εμπνευστούμεκαι να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να κοιτάξουμε τη ζωή μ' αυτήν τη λησμονημένη απλότητα.
Παύλος Παυλίδης
Θίασος: C. for Circus
Συγγραφέας: Γιάννης Καμπύσης
Σκηνοθεσία: Παύλος Παυλίδης
Δραματουργία: Παύλος Παυλίδης, Αθηνά Σακαλή
Κατασκευή σκηνικού: Σπύρος Δουκέρης
Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ
Σχεδιασμός φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα
Μουσική διδασκαλία: Βαλέρια Δημητριάδου
Πιάνο, νταούλι, ηλεκτρική κιθάρα, τρομπόνι, μελόντικα: C. for Circus
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σακαλή
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Παίζουν: Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου, Αθανασία Κουρκάκη, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Νατάσα Ρουστάνη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Μέρες και ώρα παραστάσεων: 1-10 Ιουνίου στις 21.00
Τιμές εισιτηρίων: 12€, 8€ μειωμένο
Διάρκεια: 80 λεπτά
Κρατήσεις θέσεων: 210 3425170, 6948298063
. for Circus
Facebook: cforcircus
Tempus Verum І Εν Αθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι
Τ: 210 3425170, 6948298063
F: tempusverum
Προπώληση
viva.gr, 11876, SevenSpots, Reload Stores, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης,
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, Viva Kiosk
Πέρασαν πέντε χρόνια από εκείνη την Μ. Πέμπτη του 2013, που ο Λευτέρης Βογιατζής άφησε την τελευταία του πνοή στο «Υγεία», xτυπημένος από τον καρκίνο, πριν προλάβει να επαναλάβει το "Θερμοκήπιό" του και ξεκινήσει να πρόβες για τον "Οιδίποδα ". Πέντε χρόνια που το ελληνικό θέατρο ορφάνεψε....
Η πετυχημένη παράσταση της Ομάδας Νάμα, Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, συνεχίζεται στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Την Κυριακή 13 Μαΐου στις 6:00μ.μ. θα δοθεί μία επιπλέον παράσταση με παράλληλη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και Υπερτιτλισμό για κωφούς και βαρήκοους θεατές.
Κοινωνικό δράμα με πικρό χιούμορ στο παρακμιακό πλαίσιο ενός ελληνικού επαρχιακού τοπίου. Ένα τοπίο όπου η ανυπακοή σε διατάξεις και νόμους αποτελεί καθημερινή άσκηση επιβίωσης, όπου οι τυχόν κατηγορούμενοι δεν κατανοούν ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους κατηγορούνται και όπου οι προκαταλήψεις, όπως όλων μας άλλωστε, μετατρέπουν μισές αλήθειες σε ακράδαντα κατηγορητήρια.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:
Με την αυτοσχέδια καντίνα που έστησε ο Σταύρος σε μια απόμερη παραλία προσπαθεί να φέρνει βόλτα τα χρέη που τον έχουν ζώσει πουλώντας σουβλάκια τα καλοκαίρια στους λιγοστούς τουρίστες. Όμως η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός νεαρού γερμανού θα φέρει φέτος τα πάνω κάτω. Οι σε βάρος του υποψίες απ’ τους γερμανούς που κατέφθασαν στην περιοχή διχάζουν στην αρχή το χωριό, αλλά όλοι σιγά-σιγά θα θυμηθούν ότι η καντίνα είναι αυθαίρετη, το φυσικό τοπίο παραβιάζεται, η γεννήτρια δημιουργεί ηχορύπανση, το χοιροστάσιό του, που βρωμάει, δεν έχει και άδεια και… πάει λέγοντας. Άσε που αυτός είναι κι ο σφάχτης της περιοχής. Οι υποψίες που με τα συμφραζόμενα και τις προκαταλήψεις έγιναν βεβαιότητες θα μείνουν μετέωρες όταν οι έρευνες θα στραφούν αλλού. Τίποτα όμως δεν θα είναι όπως πριν. Μόνο η ακλόνητη πεποίθηση του Σταύρου, που θα παλεύει αενάως με νύχια και με δόντια, πως οι άλλοι ευθύνονται για όλα.
Συντελεστές
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Κείμενο: Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Περίκλεια Χονδροπούλου
Κωνσταντίνος Κεσσίδης
Δημόσιες σχέσεις, Βοηθός παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Διανομή
Σταύρος: Τάκης Σπυριδάκης
Χαρούλα: Χριστίνα Μαριάνου
Αστυνομικός: Ηλίας Βαλάσης
Facebook Page Θέατρο Επί Κολωνώ: https://www.facebook.com/epikolono.gr/
Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Δεν έχω κάποιο αντικείμενο που να φροντίζω να τοποθετώ στο καμαρίνι μου από τη μέρα που θα μπω σ’ αυτό μέχρι που θα φύγω. Το μόνο που φροντίζω είναι να είναι πάντα τακτοποιημένο και καθαρό.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.
α) Ως χώρο
Τα καμαρίνια του Μεγάρου Μουσικής , του Εθνικού και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι τα πιο ωραία καμαρίνια που συνάντησα.
β) Με ποιους συναδέλφους.
Στο Εθνικό θέατρο με την κολλητή μου Λένα Δροσάκη είχαμε περάσει καταπληκτικά. Και τώρα στο Τέχνης επίσης περνάμε όμορφα. Γελάμε πολύ! Επίσης είχα περάσει υπέροχα στο «Προς Δαμασκόν» στη Στέγη και στον ΘΟΚ.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Live δεν μπορώ να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί με κάποιο καμαρίνι. Αλλά κατά καιρούς βλέπω σε εφημερίδες ή περιοδικά τα καμαρίνια κάποιων σταρ του Χόλυγουντ ή κάποιων pop star και είναι πανέμορφα και τεράστια.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Θυμάμαι όταν παίζαμε το «Προς Δαμασκόν» στη Στέγη είχα πάρει από το φαρμακείο ένα τονωτικό για ενέργεια με βάση το τζίνσενγκ. Πήγα στο καμαρίνι και το έβγαλα να το πιω. Δίπλα μου καθόταν η Δώρα Στυλιανέση και άρχισε να με μαλώνει που πίνω τέτοια πριν την παράσταση, ενώ δεν τα έχω ξαναπιεί και δεν ξέρουμε πως επιδρά. Εγώ της είπα ότι είναι για ενέργεια και θα είμαι τουρμπό. Βγαίνοντας λοιπόν μετά την πρώτη σκηνή άρχισα να μην αισθάνομαι καλά και πάω στο καμαρίνι και της λέω «Δώρα δεν αισθάνομαι καλά». Δεν θα ξεχάσω ποτέ το νευρικό γέλιο που μας έπιασε. Συνήλθα από τα γέλια.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Ανοιγκοκλείνω το στόμα μου για ζέσταμα και συγκεντρώνομαι στον στόχο του ρόλου.
Ο Γιώργος Παπαπαύλου πρωταγωνιστεί στο "Γλάρο" του Α. Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Κων/νου Χατζή στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και το Greek Cultural Institute συνεχίζουν τον κύκλο ξεναγήσεών τους στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Η ξενάγηση θα ξεκινήσει από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και θα περπατήσουμε προς το Μουσείο της Ακρόπολης έχοντας έτσι την ευκαιρία να το δούμε να λάμπει φωτισμένο κάτω από τον Αττικό ουρανό, ενα ήρεμο απόγευμα, όταν πλέον οι περισσότεροι επισκέπτες θα έχουν αποχωρήσει.
Ελάτε µαζί µας σε µια αξέχαστη νυχτερινή ξενάγηση, στο πιο φημισμένο μουσείο του κόσμου, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Μικρά και μεγάλα μυστικά θα αποκαλυφθούν, μέσω της ιστορίας όπου θα σας ταξιδέψει πολλές χιλιετίες πίσω. Ελάτε να ανακαλύψουμε τα μυστικά των Καρυάτιδων που “ξαναγεννήθηκαν” με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και να θαυμάσουμε τις μετώπες του Παρθενώνα, τις κόρες, τους κούρους και τα χρωματιστά αγάλματα.
Λοιπές πληροφορίες:
Ημερομηνία: Παρασκευή 4 Μαΐου, 19:00
Αφετηρία: Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης
Τερματισμός: Μουσείο Ακρόπολης
Διάρκεια Ξενάγησης: 1, 5 ώρες
Συνολική Διάρκεια Δράσης: 2 ώρες
Κόστος ξενάγησης: 10 € /άτομο
Παιδιά έως 15 ετών: 5 €/άτομο (με τη συνοδεία ενηλίκου)
Εισιτήριο εισόδου στο Μουσείο Ακρόπολης: Ολόκληρο: €5, Μειωμένο: €3, Δωρεάν: Άνεργοι, Φοιτητές (με επίδειξη κάρτας ανεργίας/ φοιτητικής ταυτότητας)
(Την είσοδό σας στο Μουσείο της Ακρόπολης θα πρέπει να το εξασφαλίσετε εσείς, εκείνη την ημέρα. Το Μουσείο Ακρόπολης δίνει και τη δυνατότητα έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου.)
Πληροφορίες/Κρατήσεις:
2103250341
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Σημείο συνάντησης:
Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης
Τριπόδων 23, Πλάκα (ΜΕΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗ)
(Για να εξασφαλίσετε την κράτησή σας και να πληρώσετε τη συμμετοχή σας στην ξενάγηση θα πρέπει να βρίσκεστε στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης 15 λεπτά νωρίτερα, στις 18:45)
Γευστικός Περίπατος στην Πλάκα με νοστιμιές από τη Λέσβο
Το Σάββατο 5 Μαΐου στις 13.00 το μεσημέρι το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης οργανώνει έναν διαφορετικό περίπατο στην Πλάκα και στο Μοναστηράκι, όπου θα γνωρίσουμε τις παλιές ταβέρνες και την ιστορία τους.
Διάσημα στέκια καλλιτεχνών και διανοουμένων, κουτούκια όπου σύχναζαν οι πλαιοί Αθηναίοι, ταβέρνες που γνωρίσαμε από τον κινηματογράφο.
Θα μάθουμε ποια είναι η πιο παλιά ταβέρνα της Πλάκας, τα «παθήματα» του Παπαδιαμάντη, τα αγαπημένα στέκια του Ορέστη Μακρή, αλλά και ποιητών όπως ο Γιώργος Σεφέρης.
Θα ανακαλύψουμε ποια ιστορική ταβέρνα δεν έγινε ποτέ σχολείο και έζησε με τον δικό της τρόπο το βράδυ της 21ης Απριλίου
Θα μάθουμε τι ήταν τα τζιερτζίδικα και τι συνέβαινε όταν άνοιγαν τα καινούργια βαρέλια με κρασί στην Πλάκα.
Ο περίπατός μας θα ολοκληρωθεί στο παντοπωλείο Περί Λέσβου στην οδό Αθηνάς, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε μοναδικά παραδοσιακά προϊόντα του νησιού και να γευτούμε το περίφημο ούζο του.
Οδηγός μας σε αυτό το γευστικό ταξίδι ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος.
Η συμμετοχή κοστίζει 10 ευρώ και περιλαμβάνει εκτός από τον περίπατο ξενάγηση στο Μουσείο
Για ομάδες των πέντε ατόμων και άνω προβλέπεται έκπτωση 20%
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων: 2103250341 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, Τριπόδων 23 -Πλάκα, Στάση Μετρό Ακρόπολη. Τηλ. 2103250341
Για να γνωρίσετε το Περί Λέσβου, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.perilesvou.gr
«Ήμασταν λέει πλάσματα του νερού που χάσαμε το δρόμο μας και βγήκαμε στη στεριά. Κι έπειτα συνηθίσαμε. Αυτό όμως το ξέρει ο άνθρωπος. Ξέρει ότι κάπου αλλού θα ’πρεπε να ’ναι και αυτή είναι η πραγματική αιτία της ανθρώπινης θλίψης».
Μια ζεστή ημέρα του καλοκαιριού. Σε μια λουτρόπολη. Στο στενό κιόσκι του κήπου. Ένας άντρας ζει με την δεύτερη γυναίκα του και τις δυο του κόρες. Τους επισκέπτεται ένας φίλος από παλιά και ένας ασθενικός φέρελπις καλλιτέχνης. Γνωστές καθημερινές καταστάσεις και συμπεριφορές για να περάσει η μέρα: η ζέστη, το φαγητό, πώς μεγάλωσαν τα παιδιά. Τόση φασαρία για να μην ακούγεται το βάθος. «Η τέχνη θα μας σώσει!» αναφωνεί ο καλλιτέχνης.
Η γυναίκα νοσταλγεί μια άλλη ζωή. Την ζωή στην ανοιχτή θάλασσα, έναν δυνατό έρωτα που κάποτε αρνήθηκε. Όταν το όνειρο της φυγής, το φάντασμα του ιδανικού έρωτα την επισκέπτεται, αυτή πρέπει να διαλέξει: τον έρωτα ή την ασφαλή πραγματικότητα.
Άνθρωποι υπέροχοι, γελοίοι και θλιβεροί μαζί, ασφυκτιούν σε δομές και συνήθειες που έτσι τις βρήκαν και έτσι τις άφησαν. Δεν τους χωράει ο τόπος! Με ελαφρότητα και χιούμορ παρακολουθούμε την προσπάθειά τους να αντέξουν την ζωή, που πάντα κάτι αφήνει απ’ έξω. Να συνηθίσουν ότι πάντα κάτι θα λείπει. Ένας διάλογος με το κλασσικό κείμενο του Ίψεν. Μια απόπειρα να πλησιάσουμε τους ήρωες που ακόμα σήμερα συναντάμε γύρω μας στην πραγματική ζωή. Να καταλάβουμε τις συμπεριφορές και την ιστορία τους, με υλικό τις δικές μας αναφορές και βιώματα. Ποια είναι όλα αυτά που μας κρατάνε από το να φεύγουμε; Τόση δύναμη έχουν πια;
Σκηνοθεσία/ Μετάφραση: Δανάη Σπηλιώτη
Σκηνικά/ Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
παίζουν: Παίζουν: Στέλλα Βογιατζάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Θανάσης Ζερίτης, Μυρτώ Πανάγου, Πένυ Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος.
Έναρξη παραστάσεων: 1 Μαίου 2018
Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Bios Basement
Διάρκεια:
Δύο ισχυρές προσωπικότητες είναι αδύνατον να συμβιώσουν στον ίδιο χώρο. Ο ισχυρισμός αυτός στοιχειώνει τους τρεις γάμους του Στρίντμπεργκ και διαπερνά τη συγγραφική του παραγωγή. Συγκεκριμένα στον Πατέρα αυτή η αναντίρρητη, για τον Σουηδό δραματουργό, αλήθεια παίρνει διαστάσεις αλληλοσπαραγμού ανάμεσα σε ένα αντρόγυνο.
Ο ίλαρχος Άντολφ Λάσσεν διαφωνεί με τη γυναίκα του για την ανατροφή και μόρφωση της κόρης τους, Βέρθας.Ο ίδιος θέλει η κόρη του να μεγαλώσει μακριά από τις αγκυλώσεις της εποχής και γι’ αυτό προτίθεται να τη στείλει να σπουδάσει στην πόλη. Στο σχέδιό του αυτό αντιδρούν όλες οι γυναίκες του σπιτιού με αιχμή του δόρατος τη γυναίκα του, Λάουρα, η οποία υποβάλλει στον άντρα της την ιδέα ότι η Βέρθα μπορεί να μην είναι πραγματική του κόρη. Η αμφιβολία φωλιάζει βαθιά μέσα στον πατέρα. Αμφιβολία τόσο μύχια η οποία – ακόμα και σήμερα που μπορεί να αρθεί με τη βοήθεια της επιστήμης – κλονίζει ανεπιστρεπτί τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Οχυρωμένοι λοιπόν ο καθένας στον μικρόκοσμό του, ο πατέρας και η μάνα μάχονται για την πτώση του άλλου με αφορμή το κοινό τους δημιούργημα, το παιδί. Για τον Στρίντμπεργκ, η σύγκρουση μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι άλλη από την πανάρχαια αντιπαλότητα ανάμεσα στη λογική του άντρα και το ένστικτο της γυναίκας. Ο γάμος λοιπόν ως το θεσμοποιημένο σημείο τομής του ενστίκτου και της λογικής γίνεται το ιδανικό πεδίο για την ανατομία των αδιεξόδων της συμβίωσης.
Μετάφραση : Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία – Διαμόρφωση σκηνικού χώρου : Γιώργος Αρμένης
Κοστούμια : Γιούλα Ζωιοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αντωνιάδου
Παίζουν: Κώστας Καζανάς, Τζένη Σκαρλάτου, Ιλιάδα Λαμπρίδου, Γιώργος Αρμένης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Βίκυ Διαμαντοπούλου
Προβολή – Επικοινωνία: BrainCo
Έναρξη παραστάσεων: 14 Μαΐου 2018
Τελευταία παράσταση: 5 Ιουνίου 2018
Νέο Ελληνικό Θέατρο – Γ. Αρμένη: Σπυρίδωνος Τρικούπη 34, Αθήνα
Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη : 21:00
Διάρκεια: 70’
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 €, Φοιτητικό – Ανέργων – ΑΜΕΑ 10 €
Οργάνωση παραγωγής: Νέο Ελληνικό Θέατρο
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Μετά από δύο πολύ πετυχημένες θεατρικές περιόδους στο Εθνικό Θέατρο, η παράσταση που έγινε το talk of the town και κέρδισε κοινό και κριτικούς, προστίθεται στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται τη σεζόν 2018 – 2019 στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Η πρεμιέρα αναμένεται για την 1η Οκτωβρίου.Για την ερμηνεία τους στην παράσταση τιμήθηκαν η Ιωάννα Κολλιοπούλου με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη και ο Γιάννης Νιάρρος με το βραβείο Δημήτρης Χορν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο βραβευμένος σκηνοθέτης του κινηματογράφου Γιάννης Οικονομίδης έρχεται σε επαφή με τη θεατρική διαδικασία.
Το 2006 είχε αναθέσει στην ομάδα 90οC τη διασκευή και τη μεταφορά στο θέατρο της ταινίας του "Σπιρτόκουτο". Την αμέσως επόμενη περίοδο βραβεύτηκε με βραβείο κοινού στην κατηγορία "νεοελληνικού έργου".
Κι αν το έργο του εκείνο είχε ξεκλειδώσει την πόρτα της ελληνικής μικροαστικής οικογένειας, το πρώτο έργο που γράφει και σκηνοθετεί αποκλειστικά για το θέατρο, με τίτλο «Στέλλα κοιμήσου», μας εισάγει μέσα στην πολυτελή βίλα του νεόπλουτου Έλληνα, όπου η ευμάρεια συνυπάρχει με τη χυδαιότητα και οι σχέσεις έχουν το χρώμα του χρήματος. Η ωμότητα της γλώσσας και η κυνικότητα των συμπεριφορών είναι τα όπλα της παράστασης του Οικονομίδη, όπου ο θεατής αισθάνεται αυτόπτης μάρτυρας μιας κωμικοτραγικής «φέτας ζωής».
Το έργο
Σε μια οικογένεια όπου ο νόμος του πατέρα-αφέντη εφαρμόζεται με «μαφιόζικες» μεθόδους, η Στέλλα αρνείται να παντρευτεί αυτόν που της επιβάλλεται από το περιβάλλον της και επιμένει για το αυτονόητο δικαίωμα της προσωπικής επιλογής. Ο έρωτας όμως, ή οποιαδήποτε άλλη έκφραση ατομικής ελευθερίας, ακυρώνεται μπροστά στο συμφέρον, που υποχρεώνει σε υποταγή στις ειλημμένες αποφάσεις. Αξιοπρέπεια, ηθική τάξη και συναισθήματα θεωρούνται πολυτέλεια.
Με αφορμή έναν απαγορευμένο έρωτα, το έργο καταγράφει τη σημερινή πραγματικότητα και ανατέμνει έναν κόσμο εδραιωμένο στο ψέμα, το χρήμα, τη χυδαιότητα και το έγκλημα. Το όνειρο της κοινωνικής ανόδου και της υλικής ευμάρειας εξουδετερώνει κάθε αξία και διαβρώνει συμπεριφορές και συνειδήσεις.
Το «Στέλλα κοιμήσου» γράφτηκε με τη δημιουργική συμμετοχή των ηθοποιών της παράστασης κατά τη διάρκεια των προβών. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή, καθώς ο διάλογος διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό ζωντανά στη σκηνή, με βάση ένα συγκεκριμένο σενάριο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία : Γιάννης Οικονομίδης
Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης
Σχεδιασμός φωτισμών : Bασίλης Κλωτσοτήρας
Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου
Σκηνογραφία : Ioυλία Σταυρίδου
Ενδυματολόγος : Γιούλα Ζωϊοπούλου
Μουσική : Μπάμπης Παπαδόπουλος
ΔΙΑΝΟΜΗ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ
ΘείοςΤάκης: Αντώνης Ιορδάνου
ΣτέλλαΓερακάρη: Ιωάννα Κολλιοπούλου
ΘείαΒάσω: Ασημίνα Ξηρού
ΜάριοςΑγγελής: Γιάννης Μυλωνάς
Ελένη Γερακάρη: Καλλιρρόη Μυριαγκού
ΓιώργοςΓερακάρης: Γιάννης Νιάρρος
ΑντώνηςΓερακάρης: Στάθης Σταμουλακάτος
ΑνθήΓερακάρη: Έλλη Τρίγγου
Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 15 ετών.
ΧΩΡΟΣ
Θέατρο Τζένη Καρέζη
Ακαδημίας 3 Αθήνα
ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Δευτέρα 1η Οκτωβρίου
ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ
Από 1 έως 12 Οκτωβρίου : Δευτέρα με Παρασκευή στις 21:00
Από 15 Οκτωβρίου: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 18€
Φοιτητικό, άνω των 65 ετών, πολυτέκνων, παιδιά έως 18 ετών: 15€
Ανέργων, ΑΜΕΑ: 12€
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90 λεπτά
Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται
https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-tzeni-karezi/stella-koimisou/