Θες να κάνεις πάρτι-έκπληξη στον έρωτά σου; Κάντο όπως ο Πατούλης! Κάνει surprise party στη Μαρίνα Σταυράκη-Πατούλη, θα την περιμένουν όλες οι φίλες της στο σπίτι και δεν το ξέρει κανείς… Απλά το δηλώνει μετά την πρεμιέρα στα κανάλια. #surprise_party

•Θα βλέπω ΕΡΤ. Είναι η δροσιά του καλτ. Σκάει, ας πούμε, ο Κώστας Αρβανίτης ο παρουσιαστής της εκπομπής “Άλλη Διάσταση” και λέει τη συντάκτρια των πολιτιστικών της κάτι σαν: “Έλα Φωτεινούλα δώσε μας το ρεπορτάζ σου…” και αμέσως νιώθω λες και εκείνοι και εγώ είμαστε σε ταβερνάκι περιμένοντας τα “πρώτα” (πιάτα) και πίνοντας κρασάκι μιλάμε για την επικαιροτητούλα της εποχής. ΕΡΤ, ΕΡΤ, ΕΡΤ. Και αφού λήξαν οι περίεργοι που θέλαν δημόσια – στην πράξη – και όχι κρατική τηλεόραση, ήρθε ο καιρός της επιστροφής του ραδιοτηλεοπτικού φορέα στα γνωστά λημέρια. #ert

•Επιστρέφει και ο Θανάσης Λάλας στην ΕΡΤ. Ποιος; Ναι ο Θανάσης Λάλας. Τα δημοσιογραφικά αζήτητα στα “καλύτερα” τους.

•Μεγάλο πράμα η «συγγνώμη» και οι πολιτικοί είναι οι πρώτοι που πρέπει να την λένε όταν κάνουν λάθος.

•Απλή λεξούλα, που χάνει όμως όλη της τη σημασία μόλις μια άλλη λεξούλα μπει δίπλα της: Αλλά!

•Τέλος πάντων σπάνια ακούμε τη «συγγνώμη» από τους πολιτικούς. Κι αν την πουν αισθάνονται την ανάγκη αμέσως να αυτοακυρωθούν και βάζουν και το «αλλά» δίπλα και έτσι επιβεβαιώνουν την ελαχιστότητά τους!
#συγγνώμη-τόσο-σπάνια

•(δεν ξέρω γιατί αλλά) Περίμενα μια πιο ταπεινή στάση από τον Πολάκη: Καταδικάστηκε για μια εξύβριση δημοσιογράφου από το δικαστήριο.

•Η απόφαση έρχεται αρκετούς μήνες μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Βασίλη Μπεσκένη από καρδιά.
 Τα παχιά λόγια του Πολάκη που δεν μπορεί να τα απαντήσει ο νεκρός αντίδικός του είναι τουλάχιστον ύβρις! #αμετροέπεια–αγάπη-μου

•Ναι, πολλοί δημοσιογράφοι είναι και αλήτες και ρουφιάνοι. Το αποδεικνύουν με τα έργα, τις ημέρες τους. Όχι τις απόψεις τους. Οι απόψεις είναι σεβαστές. Η συμπεριφορά που προσβάλλει τη δουλειά που άλλοι κάνουν τίμια είναι αυτή που τους χαρακτηρίζει.

•Πάντως το επάγγελμα είναι σε κρίση – χρόνια τώρα. Αλλά αυτό που έγινε: να απολυθεί δημοσιογράφος επειδή δεν ήταν χαμογελαστή στη δουλειά της, δεν ήταν λέει χαρούμενη… δεν έχει προηγούμενο.


•Και δείχνει ότι η αλητεία ξεκινάει από το κεφάλι! (το περιστατικό έγινε στο insider.gr και για το θέμα αυτό έβγαλε ανακοίνωση η ΕΣΗΕΑ) Μπορεί να έχουν απολυθεί για τον ίδιο λόγο και άλλοι εργαζόμενοι, σε άλλους κλάδους και δεν το έχουμε μάθει. Αυτό είναι το καλό και το κακό της δημοσιογραφίας: είναι όλοι εκτεθειμένοι σε κοινή θέα: Και οι αλήτες και οι εργαζόμενοι που τιμούν το πληκτρολόγιο, την κάμερα, ή το στυλό τους!#δεν-είναι-όλοι-οι-δημοσιογράφοι-αλήτες

•Πήγαμε την Κυριακή με την Κωνσταντίνα, τη δίχρονη κόρη μιας φίλης μου, στο θέατρο Skrow να δούμε την παράσταση: «Γιε-χσιεν: Η Σταχτοπούτα από την Κίνα». Δυστυχώς όμως, λόγω μιας διακοπής ρεύματος στο Παγκράτι η παράσταση δεν έγινε. Παρ’ όλα αυτά, φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, αφού οι ηθοποιοί της ομάδας Ρετρό έκαναν τα πάντα για να περάσουμε υπέροχα μικροί και μεγάλοι! #επαγγελματισμός

•Να πηγαίνετε τα παιδιά θέατρο! Η μικρή ακόμα παίζει τα παιχνίδια της ομάδας!

•Βέβαια, με πιάνει μια φρίκη όταν σκέφτομαι ότι κάποιος γονιός θα πάει τα παιδιά του στον Σεφερλή –Ζυμαρούλη! Ναι, κάνει και παιδικό! Και φυσικά, δεν μένει μόνο εκεί… Ναι, φίλες και φίλοι, τώρα υπάρχει και αίτηση εγγραφής για το Μάρκος Σεφερλής FAN CLUB Member με ειδικά προνόμια! Δεν είναι troll ορίστε και η αίτηση!

•16 Έλληνες δήλωσαν υποψήφιοι για θέση διευθύντριας / διευθυντή στο ΕΜΣΤ και όλοι απορρίφθηκαν. Το Υπουργείο Πολιτισμού πάει για διεθνή διαγωνισμό. Η Ελλάδα έχει σχολή καλών τεχνών, έχει καθηγητές, έχει καλλιτέχνες, έχει ανθρώπους με γνώση στο αντικείμενο, γιατί πρέπει να κοιτάξουμε αλλού για διευθυντή στο ΕΜΣΤ; Και να κάτι μου λέει πως ο documenτάρχης (θυμάσαι στην Documenta 14 της Αθήνας;) Σίμτζικ – θα φλερτάρει τη θέση. Και μια και τον θυμήθηκα, θυμήθηκα και το αλήστου μνήμης από βουλής σχόλιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου για την αφεντιά του (Σίμτζικ – Διευθυντή της Documenta 14) πως εκείνος και η ομάδα του οργάνωσαν ένα μικρό θαύμα στην Αθήνα. Για τα πρακτικά να πούμε πως η Documenta 14 χρεοκόπησε. #documenta #emst

•Έχω πάθει ένα μπλοκάρισμα τον τελευταίο καιρό και αρχίζω ένα βιβλίο, δεν μπορώ να το συνεχίσω, αρχίζω ένα άλλο και μετά κοιτιόμαστε εκεί που ξαπλώνω, αυτά αραχτά και παραπονεμένα στο κομοδίνο. Το παθαίνετε κι εσείς;

•Με τα βιβλία ξέρω ότι θα μου περάσει. Τελευταίως το παθαίνω και με κάποιους ανθρώπους. Δεν μπορώ άλλο μαζί τους και δεν νομίζω ότι θα επανέλθω να τους «ξεφυλλίσω» μπας και κρύβουν κάτι. #ξενέρωμα #Love-books

•Νομίζω πως πλέον δεν χρειάζεται να γράφει ή να λέει πολλά όποιος κάνει σάτιρα! Η πραγματικότητα μας ξεπερνάει όλους… Κυκλοφορεί «Το βιβλίο του Γιώργου Αγγελόπουλου» από την Εκδοτική Αθηνών παρακαλώ! Από τον Παπαδιαμάντη είχε να βγάλει η Σκιάθος τέτοιο συγγραφέα...#eleos_kapou

•Ο Ευθύμης Ζησάκης, που έκανε τον Μουζουράκη, που τραγουδούσε Δάντη στο «Your Face Sounds Familiar» δήλωσε: «Είναι ένα σχεδόν καταγγελτικό τραγούδι». Ναι, Ευθύμη μου, το «Ακορντεόν» του Λοΐζου και «Το παλιό μου παλτό» του Δάντη.

•Στην επιτροπή βλέπουμε και τον Αλέξη Γεωργούλη, μια απογοήτευση την έπαθα κορίτσια! Βαθμολογεί με κλήρωση για να μην αδικήσει κανέναν και όλοι του αρέσουν! Πού είναι το ζόρικο αγόρι που αγαπήσαμε στο «Είσαι το Ταίρι μου»… Γιατί Αλέξη; #Alexis

•Κάθε Αλέξης και καημός… Όλα του τα είχαν πει αυτού του λαμπρού πρωθυπουργού, τώρα τον λένε και γρουσούζη εκεί στη Νέα Δημοκρατία. Γιατί; Για τη μαύρη γάτα της Αγίας Σοφιάς. Υπερβολές, τι μας έχει τύχει 3μιση χρόνια τώρα; Καταστροφές, πυρκαγιές, πλημμύρες, δημοψηφίσματα, capital control και όμως… εφτάψυχος ο Αλέξης!#μαύρη_γάτα

•Η Σταματίνα Τσιμτσιλή μοιράζεται με το τηλεοπτικό κοινό τις εμπειρίες που ΔΕΝ έχει από τα Μ.Μ.Μ. «Πήρε χθες η πεθερά μου το λεωφορείο…». Τι λες ρε Σταματίνα; Εκεί φτάσατε; #Happy_day

Σε Γενικές Γραμμές

Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!

Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Ο «Κατά φαντασίαν ασθενής» είναι ένα θεατρικό έργο του Μολιέρου και παίχτηκε για πρώτη φορά στις 10 Φεβρουαρίου του 1673. Μ' αφορμή αυτό το γεγονός η google τιμά σήμερα τον σπουδαίο συγγραφέα.

O Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν ήταν δημιουργός, σκηνοθέτης και ηθοποιός, που για τις ανάγκες της υποκριτικής του καριέρας είχε υιοθετήσει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Μολιέρος», θεωρείται ο δημιουργός της λεγόμενης «υψηλής κωμωδίας». Παράλληλα, έθεσε τα θεμέλια της ρεαλιστικής δραματουργίας, ενώ ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.

Ο «Κατά φαντασίαν ασθενής (στα Γαλλικά ‘’Le malade imaginaire’’) είναι άλλο ένα σπουδαίο θεατρικό έργο του. Για την ακρίβεια, είναι το τελευταίο δημιούργημα του διάσημου συγγραφέα και παίχτηκε για πρώτη φορά στο Παλαί-Ρουαγιάλ, στις 10 Φεβρουαρίου του 1673. Κατά ιστορική ειρωνεία, ο Μολιέρος κατέρρευσε επί σκηνής στην τέταρτη παράσταση του έργου και πέθανε μετά από λίγες ώρες.

Εργαστήριο- Ακρόαση διοργανώνεται από την Νέλλη Πουλοπούλου το Φεβρουάριο στο Quilombo Lab.Από το εργαστήριο θα επιλεχθούν performers για την παράσταση «Au- talk».

1ος κύκλος 23. 24, 25 Φεβρουαρίου 2019

Περιγραφή εργαστηρίου:

Το εργαστήριο έχει θέμα τον αυτόματο λόγο. Την ομιλία δηλαδή που παράγεται αυτόματα με ή χωρίς θεματολογία χωρίς προηγούμενη επεξεργασία. Εξετάζουμε το νόημα, τους τόνους, τα συναισθήματα και τις κινήσεις που δημιουργούνται από την οδηγία της μη παύσης. Οι συμμετέχοντες καλούνται να διαλογιστούν πάνω στην αδιάλειπτη έκφραση της φωνής τους. Σε δεύτερο επίπεδο να ακούσουν και να δημιουργήσουν σε συνάρτηση με το σύνολο και στη συνέχεια να αφεθούν στην ροή του αποτελέσματος. Τα βιώματα, οι ανάγκες τους, οι δυσκολίες και οι ευκολίες τους είναι τα απαραίτητα εργαλεία για να διεξάγουμε αυτό το πείραμα.

«Au- talk»: Ποιoς ο λόγος του λόγου;

Βάζω λέξεις στις επιθυμίες μου, στις ανησυχίες, στην αμηχανία, τις αστοχίες, τα όνειρα, τις πληγές μου. Είναι πούδρα για να λασπώσουν ή χρυσόσκονη για να θεραπευτούν; Λέγε-λέγε θα το πιστέψω, πάντα πιστεύω αυτά που λέω. Πάντα λέω αυτά που πιστεύω; Τι αφήνω να βγει στην επιφάνεια; Τι κρύβω σαν επαίσχυντο θησαυρό; Θαρρώ πως έχω θάρρος να το πω. Να το ξεστομίσω. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, θα ξεπηδήσει από μόνο του αν του δώσω το δικαίωμα, αν του κλείσω τις πόρτες για να μη μείνει μέσα. Και μετά; Τι θα είναι; Θα έρθει εκείνη η στιγμή που νιώθω σαν πουλί του παραδείσου, που όλες μου οι αισθήσεις έχουν ξεδιψάσει και τώρα είμαι το νερό και η πηγή. Να κοιμηθώ; Να απολαύσω; Να επικοινωνήσω; Να μην κάνω τίποτα; Να κάνω οτιδήποτε; Να ευτυχήσω; Όταν έχω μιλήσει.

Συντονισμός: Νέλλη Πουλοπούλου

Ηχητικά τοπία, μουσική μίξη: Βάλυ Ιωάννου

NV SISTERHOOD

Στο εργαστήριο

--θα κινηθούμε δυναμικά για αυτό οι συμμετέχοντες καλούνται να φορούν άνετα ρούχα.

-θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα αν ακούγαμε διαφορετικές γλώσσες

Performance Workshop 2019 με τη Νέλλη Πουλοπούλου

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 3.00-7.00, Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 5.00-9.00 μ.μ. και Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 6.00-10.00 μ.μ.

Σύνολο: 12 ώρες.

Κόστος συμμετοχής: 50 ευρώ

Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Quilombo Lab

Σερβίων 8, Αθήνα

www.quilombo.gr

Η πρόσκληση απευθύνεται κυρίως σε καλλιτέχνες, φοιτητές/ριες ή απόφοιτους Σχολών θεάτρου, χορού, μουσικής και Σχολών Καλών Τεχνών, χωρίς να αποκλείει άλλους ενδιαφερόμενους.

Απαραίτητη η αποστολή βιογραφικού σημειώματος και κειμένου στο οποίο θα εξηγούνται οι λόγοι συμμετοχής και ενδιαφέροντος στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. έως τις 20 Φεβρουαρίου 2019.

www.facebook.com/events/412766052829109/

Βιογραφικό:

Η Νέλλη Πουλοπούλου είναι περφόρμερ, σκηνοθέτις και χορογράφος. Αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν. Μελέτησε εντατικά σωματικό θέατρο με την ομάδα "Άλλο Ομμα Studio" πάνω σε τεχνικές Grotowsky, Odin Teatret, View points, σύγχρονο χορό, και Butoh. Στις παραστάσεις της ενσωματώνει στοιχεία παράδοσης διαφορετικών πολιτισμών, και χρησιμοποιεί τεχνικές visual/sound installation και Site specific performance. Έχει εργαστεί σε θεατρικούς οργανισμούς και σε Φεστιβάλ όπως Εθνικό θέατρο Πολωνίας GRECJI, Διεθνές Φεστιβάλ Αισχυλείων/ Ελευσίνα, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ Νέων Ελλήνων Χορογράφων. Έχει διδάξει σεμινάρια θεάτρου και χορού στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Είναι συνιδρύτρια του πολιτιστικού κέντρου Quilombo Centro Cultural.

Φέτος ολοκλήρωσε την τριλογία παραστάσεων "Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι (Το κλουβί/Η συνέντευξη/Το ον), που βασίστηκε στην ερευνητική διαδικασία (θεωρητική και πρακτική) με τίτλο Shake the facts". Η έρευνα ξεκίνησε το 2014 και είχε στόχο να αναδείξει ανθρωπολογικά, κοινωνικά , φιλοσοφικά και πολιτικά ζητήματα μέσω των παραστατικών τεχνών. Το θέμα της έρευνας ήταν ο φόβος της ετερότητας ως η ραχοκοκαλιά πάνω στην οποία δομούνται προσωπικοί και κοινωνικοί μηχανισμοί συμπεριφορών. Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ παραστατικών τεχνών, Φεστιβάλ σύγχρονης δημιουργίας/ Open Studio, Φεστιβάλ Ρεματιάς, Handmade and Recycled Theater Festibal/Fabrica,, Art Factory, Θέατρο Εμπρός, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων και ως ακτιβιστικές δράσεις σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, με τη συνεργασία της Κίνησης Αναπήρων Καλλιτεχνών και της ομάδας Θεάτρου του Καταπιεσμένου/Αθήνα.

Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο αγαπημένος ηθοποιός Αριστοτέλης Αποσκίτης. Ο ηθοποιός έφυγε στον ύπνο του σκορπίζοντας τη θλίψη στην οικογένεια και τους συναδέλφους του, σύμφωνα με όσα αναφέρουν κοντινά του πρόσωπα στο προφίλ του στο Facebook.

Στο παρελθόν είναι πάρει μέρος στις τηλεοπτικές σειρές «Η συμφωνία της σιωπής», «Οι μεν και οι δεν», «Φρούτα εποχής» και «Ακροβατώντας».

Στο θέατρο έπαιξε σε σπουδαίες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και ξεχώρισε για το ερμηνευτικό του ταλέντο. Σε μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις στο θέατρο έπαιξε στο πλευρό του Γιάννη Στάνκογλου στο έργο «Καλιγούλας» που ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

-Ο Άδωνις, ακροδεξιών λογικών αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κόβει πίτα και καλεί κόσμο και ντουνιά.
Ο Μπογδάνος, πλυντήριο της Χρυσής Αυγής, είναι στο κοινό καλεσμένος.
Ο Πορτοσάλτε, αντισύριζας μέχρι τα μπούνια, παρών στο κοινό επίσης.

Το κοινό των Μπογδανοπορτοσάλτε είναι ότι είναι δημοσιογράφοι και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.

Η έννοια του Δημοσιογράφου έχει ευτελιστεί από τους ίδιους τους δημοσιογράφους που μπλέκουν τους ρόλους τους. Δεν λέω τα «πιστεύω» τους. Λέω τους ρόλους τους.
Αν η απάντηση στο ερώτημα «τι είναι δημοσιογράφος;» είναι: Αυτός που ερευνά και ελέγχει την εξουσία καταλαβαίνεις ότι τα δύο αυτά κομμάτια του δημοσιογραφικού παζλ είναι στραβοβαλμένα. Κι ένα παζλ που τα κομμάτια του είναι στραβοβαλμένα είναι συνήθως άσχημο. #Δημοσιογραφία_από_τα_καλάθια

-Δεν θα ήθελες να ήσουν Πέτρος Τατσόπουλος. Ούτε για τρία λεπτά δεν θα ήθελες να ήσουν Πέτρος Τατσόπουλος. Δεν μπορείς να γίνεις Πέτρος Τατσόπουλος. Ούτε θέλεις να γίνεις Πέτρος Τατσόπουλος. Να σε παρουσιάζει στην κοπή της πίτας του ο Άδωνις και ν' ακούτε παρεάκι τη Μακεδονία την Ξακουστή στο Κλειστό του Αμαρουσίου μαζί με το κιτσατουά “δεξιομάνι” των Βορείων Προαστίων. #tatsopoulos

-Είσαι για τον Άδωνι ρε Πετράν. Ναι εσύ, συγγραφέα και αυτοδιαφημιζόμενε εραστή του ιστορικού (και βάλε;) τριγώνου της Αθήνας. #adonis

-Χθες, 4 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι κρίμα να θυμάσαι έναν πολιτικό για ένα «κωλόσπιτο» κι ένα σύστημα ρεμούλας. Επίσης ακόμη πιο κρίμα που αυτό το σύστημα εξέθρεψε πολλούς πολιτικούς και δημοσιογράφους που τους αναγνωρίζεις ως «παρενέργειες». Κρίμα! #Παπανδρέου_ΠΑΣΟΚ
#Μίζα_αγάπη_μου

Το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, ο Ευαγγελισμός έχει μόνο έναν αξονικό τομογράφο!Εφημερεύει και ο ασθενής περιμένει μέχρι και 16 ώρες για να κάνει την εξέταση.#ελληνικά_νοσοκομεία

-Σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι υπάρχει και δεύτερο μηχάνημα, αλλά το κράτος δεν έχει προσλάβει χειριστή. Μήπως να βγούμε για κάτι τέτοια θέματα στους δρόμους; Με μάσκες και όχι περικεφαλαίες;

Ποιος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, όταν χάνεται μια ζωή;#no_hope

Σίγουρα, όχι ο Υπουργός Υγείας...Έχει να δώσει σόου με τα μικρόφωνα και να χορέψει ζεμπεκιές με τσιγάρο σε κλειστό χώρο.#Πολάκης

Το χειρότερο, όμως είναι ότι υπάρχουν ανάμεσά μας «άνθρωποι» που αποκαλούν πιθήκους τους αλλοδαπούς ασθενείς και απαιτούν να εξυπηρετηθούν πρώτοι!

Ναι, το άκουσα και αυτό. Όπως, ευτυχώς, άκουσα και την απάντηση της νεαρής γιατρού , η οποία μέσα στον πανικό της εφημερίες τον έβαλε στη θέση του. #εφημερία

Την επόμενη μέρα, στο διάδρομο του 7ου ορόφου, πλέον, μετά από ατελείωτες ώρες στα εξωτερικά ιατρεία, μια γυναίκα σπάραζε στο κλάμα...Της είχε μόλις ανακοινωθεί ο θάνατος του παιδιού της. Αυτή η στριγκλιά,μου πάγωσε την ψυχή και είναι ίδια σ’ όλες τις γλώσσες. Δεν ξέρω αν άνηκε στους «πιθήκους» το παιδί της.

Ξέρετε ποιο είναι το πιο τραγικό μ’ αυτά τα αμόρφωτα, φασιστοειδή μορφώματα; Ότι βάζουν συνέχεια στο στόμα τους την θρησκεία. Ας ξεκινήσουν λοιπόν, από το βασικό «Αγαπάτε αλλήλους»...

-Δεν πολυακούω ραδιόφωνο. Αλλά το περασμένο Σάββατο το αυτί μου έπιασε συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στη συχνότητα του news247. Μια χαρά μου φάνηκε ο λόγος του. Τη Νέα Δημοκρατία λάιτ Χρυσή Αυγή την είπε. Και τον Σύριζα κάτι σαν “αστικολεβεντοκόμμα” της κεντρικής πολιτικής σκηνής τον είπε. Και εγώ σαν ένα τρίτο της στήλης δεν διαφωνώ καθόλου με όλα αυτά. Γιατί και η Νέα Δημοκρατία πάει όσο πιο δεξιά δεν είχε πάει έως τώρα και ο Σύριζα έχει χαιρετήσει την αριστερά εδώ και ώρες, μέρες, εβδομάδες, χρόνια. #syriza

-Φέτος όσες φορές και αν πήγα στο Vault είδα παραστάσεις που μου είπαν κάτι. Σοβαρά τώρα, αν δεν είδες την “Ψιλικατζού” ως σήμερα, μπορείς να το κάνεις το συντομότερο δυνατό. Το κείμενο της Κωνσταντίνας Δελημήτρου είναι πολύ δυνατό και οι ερμηνείες της Ελένη Ουζουνίδου και της Άννας Ψαρρά υπέροχες. @VAULTtheatreGr1

-Σάββατο βράδυ στου Ψυρρή μιλούνια μαθητές βολτάρουν στα σοκάκια. Μαθητές από την επαρχία που ήρθαν στην Αθήνα. Τρίτη απόγευμα στου Ψυρρή: άδεια σοκάκια, ένας λουλουδάς, δύο πρεζάκια σε μια κόγχη βαράνε τη δόση τους, δυο-τρεις περαστικοί. #psyrri

-Έχω καιρό να δω τον έρωτα να περπατάει κάπου στην πόλη. Μονάδες που κυκλοφορούν συναντώ. Ελπίζω να περνάω στη λάθος ώρα…!

-Εταιρείες κινητής τηλεφωνίας: Ο ορισμός του καρτέλ στην ελεύθερη-τάχα μου-αγορά. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε γιγαμπάιτ και αναγκασμένοι να πληρώνουμε και όταν χρειαζόμαστε κάτι για τις μη υπηρεσίες που παρέχουν να τρώμε πόρτα, λες και θες να μπεις σε μπαρ και σε κόβει ο γκάου στην πόρτα!

-Και πολύ μου αρέσουν κάποια πράγματα που γίνονται στην πόλη, Αθήνα, και σπάνε τη μοναξιά της πλήξης που προκαλεί ο πολιτικός λόγος και τα μάτια καυλωμένα στη φαστ – τρακ ποίηση ποστ βαρεμένων ινφλουένσερς στα σόσιαλ μίντια. Θα πάω στο Ρομάντσο στις 22 Φεβρουαρίου για να ακούσω τον περίφημο Τούρκο DJ και παραγωγό, Baris K. Γιατί μου αρέσει και η φανκ και η ντίσκο που έχουν δόσεις ανατολής μέσα τους. Θα πάω και τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στο Κ.Π.Ι.Σ.Ν. που στη σκηνή της κεντρικής του αίθουσας “Σταύρος Νιάρχος” θα εμφανιστεί ο λατινομοντέρνος τζαζίστας Nicola Conte. #SNFCC #ΚΠΙΣΝ #ρομάντσο

Σε Γενικές Γραμμές

Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!

Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και το Greek Cultural Institute συνεχίζουν τον κύκλο ξεναγήσεών τους στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Η ξενάγηση θα ξεκινήσει από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και θα περπατήσουμε προς το Μουσείο της Ακρόπολης έχοντας έτσι την ευκαιρία να το δούμε να λάμπει φωτισμένο κάτω από τον Αττικό ουρανό, ενα ήρεμο απόγευμα, όταν πλέον οι περισσότεροι επισκέπτες θα έχουν αποχωρήσει.

Ελάτε µαζί  µας σε µια αξέχαστη νυχτερινή ξενάγηση, στο πιο φημισμένο μουσείο του κόσμου, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Μικρά και μεγάλα μυστικά θα αποκαλυφθούν, μέσω της ιστορίας όπου θα σας ταξιδέψει πολλές χιλιετίες πίσω. Ελάτε να ανακαλύψουμε τα μυστικά των Καρυάτιδων που “ξαναγεννήθηκαν” με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και να θαυμάσουμε τις μετώπες του Παρθενώνα, τις κόρες, τους κούρους και τα χρωματιστά αγάλματα.

Λοιπές πληροφορίες:

Ημερομηνία: Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου, 18:00

Αφετηρία: Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Τερματισμός: Μουσείο Ακρόπολης

Διάρκεια Ξενάγησης: 1, 5 ώρες

Συνολική Διάρκεια Δράσης: 2 ώρες

Κόστος ξενάγησης: 10 € /άτομο

Παιδιά έως 15 ετών: 5 €/άτομο (με τη συνοδεία ενηλίκου)

Εισιτήριο εισόδου στο Μουσείο Ακρόπολης: Ολόκληρο: €5, Μειωμένο: €3, Δωρεάν: Άνεργοι, Φοιτητές (με επίδειξη κάρτας ανεργίας/ φοιτητικής ταυτότητας)

Πληροφορίες/Κρατήσεις: 2103250341 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σημείο συνάντησης:

Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Τριπόδων 23, Πλάκα (ΜΕΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗ)

(Για να εξασφαλίσετε την κράτησή σας και να πληρώσετε τη συμμετοχή σας στην ξενάγηση θα πρέπει να βρίσκεστε στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης 15 λεπτά νωρίτερα, στις 18:45)

Είστε 4 έως 12 ετών;

Mέχρι τις 28 Φεβρουαρίου συνεχίζεται ο παιδικός διαγωνισμός ζωγραφικής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης!

Μας έχετε εκπλήξει ήδη με τις ιδέες και τα φανταστικά σας σχέδια που έχουν γεμίσει το Μουσείο με χρώματα! Τι άλλο μπορείτε να σκαρφιστείτε;

Έχετε ακόμα ένα μήνα να μας απογειώσετε με τις ιδέες σας. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει και ελάτε να στήσουμε μια μοναδική έκθεση με καλλιτέχνες εσάς.

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης καλεί τους μικρούς του φίλους ηλικίας 4-12 ετών -παιδιά προσχολικής ηλικίας και όλων των τάξεων του δημοτικού- να πάρουν μέρος στο φετινό διαγωνισμό ζωγραφικής με τίτλο «Φαντάσου τι κρύβει το λυχνάρι!».

Ο διαγωνισμός διοργανώνεται για 6η συνεχή χρονιά, ενώ ο περσινός διαγωνισμός συγκέντρωσε 15.000 συμμετοχές! 

Πρωταγωνιστής φέτος είναι ένα πήλινο λυχνάρι, αντικείμενο φωτισμού του 1ου αιώνα μ.Χ. που εκτίθεται στον 2ο όροφο του Μουσείου στο πλαίσιο της έκθεσης «Αρχαία Ελληνική Τέχνη-Μια ιστορία με εικόνες». Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού θα είναι: 

Μαρίνα Βρανόπουλου (Ιδρύτρια της πλατφόρμας Δύο Χωριά και Γενική Συντονίστρια του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στα Σφαγεία της Ύδρας)

Χαρά Μαραντίδου (αρχιτέκτων - εικαστικός)

Χάρης Παριανός (CEO McCann Worldgroup Greece)

Δημήτρης Φακίνος (Διευθυντής των Ελληνικών Βραβείων Γραφιστικής και Εικονογράφησης) ΄

Αντωνάκης Χριστοδούλου (καλλιτέχνης)

Με οδηγό το λυχνάρι, ταξίδεψε σε χώρες μαγικές και σε μέρη καλά κρυμμένα μέσα στη φαντασία σου.

Διάλεξε τα χρώματα και τα υλικά που σου αρέσουν και ζωγράφισε το λυχνάρι όπως το φαντάζεσαι! Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός!

Μέσα από ένα λυχνάρι δεν βγαίνουν μόνο τζίνι αλλά ιστορίες φανταστικές και μαγικές ευχές. Οδήγησέ μας με τη ζωγραφιά σου στο δικό σου παραμύθι!

Για πρώτη φορά, τρεις νικητές από κάθε τάξη, από το προνήπιο μέχρι την 6η Δημοτικού και από τα ειδικά σχολεία, θα κερδίσουν το Cycladic Art Box!

Περιμένουμε το έργο σου μέχρι τις 28/02/2019.

Μπορεί εσύ να είσαι ένας από τους καλλιτέχνες της επόμενης έκθεσης του Μουσείου!

Πώς να λάβεις μέρος στο διαγωνισμό:                                    

1.   Μπες στο cycladic.gr ΝΕΑ

2.   Εκτύπωσε το σχέδιο σε Α4

3.   Ζωγράφισε ό,τι φαντάζεσαι πως βγαίνει από το λυχνάρι

4.   Στείλε μας το έργο σου και τη φόρμα συμμετοχής ταχυδρομικά

Τα έργα πρέπει να σταλούν ή να παραδοθούν έως την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019 στη διεύθυνση:

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Νεοφύτου Δούκα 4, 10674 Αθήνα

Υ/Ο:

Κατερίνα Αμπατζή/Τμήμα Εκπαιδευτικών

T: 210 7228321-3 | www.cycladic.gr

EΠΙΠΛΕΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

• Τα παιδιά πρέπει να χρησιμοποιήσουν μαρκαδόρους ή/και ξυλομπογίες ή/και ακουαρέλλες
• Οι νικητές από κάθε ηλικία θα επιλεγούν από την επιτροπή του Μουσείου
• Το Μουσείο θα επιλέξει ένα μέρος από τα έργα για την καθιερωμένη έκθεση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων
• Τα έργα δεν θα επιστραφούν
• Τα έργα μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε άλλες εφαρμογές για τις ανάγκες του Μουσείου ή και των χορηγών
• Γονείς και εκπαιδευτικοί αφήστε τα παιδιά να εκφραστούν με τον δικό τους τρόπο, χωρίς δικές σας παρεμβάσεις
• Οι συμμετοχές θα ληφθούν υπ’ όψιν εφόσον βρίσκονται στο Μουσείο μέχρι και τις 28 Φεβρουαρίου ή έχουν σφραγίδα ταχυδρομείου της αντίστοιχης ημερομηνίας
• Οι ατομικές συμμετοχές θα πρέπει να συνοδεύονται από τη φόρμα συμμετοχής
• Οι σχολικές συμμετοχές θα πρέπει να συνοδεύονται από 1 φόρμα συμμετοχής ανά τμήμα
• Κάθε παιδί μπορεί να λάβει μέρος στο διαγωνισμό μόνο με ένα έργο.

«…-Χρόνια τό περιμέναμε, ακούστηκε από απέναντι. Η τιμωρία των αμαρτωλών είναι ημέρα έορτάσιμος. Επιτέλους, ο Θεός σας εκδικήθηκε...

-Λες; Εκδικήθηκε Σταύρο μου;

-Γιατί ρε Διονυσία; Αυτή δεν είναι η δουλειά του;…»

Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής. 
Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ. Προύχοντες και φορείς της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Φαινομενικά καθωσπρέπει αλλά ουσιαστικά «λοιμών καθέδρα», όπως τους αποκαλούν οι απέναντι που παρακολουθούν ηδονοβλεπτικά κάθε τους κίνηση. Μια κόρη ανάπηρη εκ γενετής, ονόματι Περσεφόνη, μια μάνα που θεωρεί ότι η ασχήμια είναι αμάρτημα και προσπαθεί να καλύψει ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές επιταγές, ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία και τη βία, ένα νεαρό κορίτσι που γίνεται μήλον της έριδος ως φορέας της απόλυτης σεξουαλικότητας, ένας εικοσάχρονος που δεν τον αφήνουν να ενηλικιωθεί, ένα ζευγάρι υποτακτικών –βουβοί θεατές των εγκλημάτων των αφεντικών τους, μια νεαρή υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, ένας ευνούχος υποτακτικός που παλεύει να καλύψει τις «βρωμιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.
Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας.

Η ομάδα 4Frontal μετά τον Μουνή, την Οικογένεια Μπες-Βγες, την Σοφία Λασκαρίδου - μια αγάπη μεγάλη επιστρέφει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, συνεχίζοντας την αναζήτηση της σκηνικής αναπαράστασης ενός λογοτεχνικού κειμένου.

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης 
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη, Θανάσης Ζερίτης 
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης

Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Γιαννουλάδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Κουτσιούμπα 

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα

HairStyling: Κωνσταντίνος Κολιούσης

Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΧΩΡΟΣ Δώμα  Από 8.2.2019 - 21.4.2019

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90 λεπτά

ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ: Τετάρτη 21:15, Πέμπτη 21:15, Παρασκευή 21:15, Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Τετάρτη-Παρασκευή: Κανονικό 13€, Μειωμένο 10€

Σάββατο-Κυριακή: Κανονικό 15€, Μειωμένο 12€

Η παράσταση «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε» του Λ. Πιραντέλλο, την οποία σκηνοθετεί ο Δημήτρης Μαυρίκιος και έχει κλέψει τις καρδιές κοινού και κριτικών δεν θα πραγματοποιηθεί απόψε.

Η παράσταση ήταν προγραμματισμένη, όπως και κάθε Πέμπτη στις 20:30 στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στο κτίριο Τσίλλερ.

Σύμφωνα με πηγές του texnes-plus, η αγαπημένη ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου είχε ένα μικρό ατύχημα και δεν είναι σε θέση να παίξει, έτσι η παράσταση ακυρώνεται. 

Από εμάς γρήγορα περαστικά!

Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της Γιώτας Δημητριάδη. 

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών ο Έλληνας συνθέτης και μουσικολόγος Χριστόδουλος Χάλαρης. 

Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής, με τεράστια εθνική προσφορά. Γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1946, μεγάλωσε στην Κρήτη και έκανε μαθήματα βυζαντινής μουσικής με τον Απ. Βαλληνδρά. Από το 1964 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σπούδασε μαθηματικά, κυβερνητική και μουσικό αυτοματισμό (École Pratique des Hautes Etudes

Το 1969 επέστρεψε και άρχισε να ερευνά σε βάθος τη βυζαντινή μουσική. Η διδακτορική του διατριβή (Παν/μιο του Βενσέν) είχε ως θέμα τη δομική ανάλυση της βυζαντινής μουσικής. Από το 1970 είναι μέλος του Παρισινού «Κέντρου Μαθηματικών Σπουδών Μουσικού Αυτοματισμού». Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ίδρυσε την «Ορχήστρα παλαιών παραδοσιακών και πρωτότυπων Οργάνων» (κατασκευάζοντας πολλά από αυτά τα όργανα μόνος του) και παρουσίασε την «Κοσμική βυζαντινή μουσική».

Η 17μελής ορχήστρα του, μετονομασμένη σε «Ορχήστρα λεπτών οργάνων αρχαίου και βυζαντινού ρεπερτορίου», λειτούργησε για αρκετό διάστημα υπό την αιγίδα της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης. Παράλληλα ο Χριστόδουλος Χάλαρης στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε τη δισκογραφική εταιρεία «Οrata», η οποία έχει στον κατάλογό της σημαντικά έργα της βυζαντινής περιόδου, που ηχογραφήθηκαν υπό την εποπτεία του και συνάντησαν διεθνή αποδοχή.

Ο ίδιος διέθεσε μεγάλο μέρος του χρόνου και των χρημάτων του για να ανακαλύψει και να αποκρυπτογραφήσει - ως έργο ζωής - χειρόγραφα μεσαιωνικής βυζαντινής μουσικής, που βρίσκονται στην κατοχή του. Επίσης, δημιούργησε στη Θεσ/νίκη το Μουσείο Αρχαίων και Βυζαντινών Οργάνων, τα οποία επανακατασκεύασε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια μέσα από παραστάσεις αγγείων και άλλες διαθέσιμες πηγές.

Ο Χριστόδουλος Χάλαρης υπήρξε επί δεκαετίες και ένας εναργέστατος ερευνητής μουσικολόγος με σχεδόν αποκλειστικό αντικείμενο τη βυζαντινή μουσική. Καρπός αυτής της μακράς και επίπονης έρευνάς του είναι - μεταξύ άλλων - το τρίτομο σύγγραμμα «Η ιστορία της αρχαίας ελληνικής και της βυζαντινής μουσικής».

Ο σπουδαίος συνθέτης έχει αφήσει έντονο το μουσικό του στίγμα κατά τη δεκαετία του '70 με μια αξιόλογη σειρά ιδιότυπων κύκλων τραγουδιών: «Τροπικός της Παρθένου», «Ακολουθία», «Δροσουλίτες», «Ερωτόκριτος» κ.ά.

Το έργο «Ακολουθία» σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη κυκλοφόρησε από την Columbia τον Νοέμβρη του 1974. Βασικοί ερμηνευτές της «Ακολουθίας» ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και η Δήμητρα Γαλάνη, ενώ ο Χρύσανθος ερμήνευσε ένα ιστορικό ντουέτο με τον Νίκο Ξυλούρη - «Του θάνατου παράγγειλα». Τη μακέτα του εξωφύλλου επιμελήθηκε ο Ανακρέων Καναβάκης.

Τον Δεκέμβρη του 1974 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Τα παιδιά» του Χριστόδουλου Χάλαρη, σε στίχους του Γιάννη Λογοθέτη (ή ΛοΓό) με ερμηνευτές την Δήμητρα Γαλάνη σε πέντε τραγούδια, τον Θέμη Ανδρεάδη σε τρία και τον Χρύσανθο σε άλλα τρία τραγούδια. Ήταν ο τρίτος δίσκος του Χάλαρη που βασίστηκε σε παραδοσιακά όργανα (μετά τον «Τροπικό της Παρθένου» το 1973 και την «Ακολουθία» το 1974) .

Το 1975 παρουσίασε τους «Δροσουλίτες», έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας, με δέκα θρύλους και θρήνους του Νίκου Γκάτσου, που μοιράστηκαν ερμηνευτικά η Δήμητρα Γαλάνη και ο Χρύσανθος. 

Σποραδικά ο Χριστόδουλος Χάλαρης καταπιάστηκε και με τη μουσική για εικόνα, γράφοντας soundtrack για κινηματογραφικές ταινίες ή ντοκιμαντέρ. Η πρώτη μεγάλη στιγμή του στον τομέα αυτό ήρθε το 1980 με τη μουσική που έγραψε για την ταινία «Ο Μεγαλέξαντρος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Έγραψε επίσης μουσική για 8 αρχαία έργα (τραγωδίες και κωμωδίες) και για το μεσαιωνικό δράμα «Η θυσία του Αβραάμ». Τιμήθηκε για το έργο του «Ρωμανός ο Μελωδός» με το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1978). 

Δισκογραφία:

• Τροπικός της Παρθένου (1973)
• Ακολουθία (1974)
• Τα Παιδικά (1974)
• Δροσουλίτες (1975)
• Ερωτόκριτος (1976)
• O Μεγαλέξαντρος (1980, η μουσική της ταινίας)
• Πάθη απόκρυφα (1986, 2 LP)
• Οι Μελωδοί του πάθους (1986, 2LP)
• Φωτογραφία (1986, η μουσική της ταινίας)
• Δήμων ωδές, Αρχαία, Βυζ. Μουσική (1988, 5LP)
• Πανδώρα: Αστική μεταβυζαντινή κοσμική μουσική (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ- 1990,91,93, 3CDs)
• Κοσμική βυζ. μουσική (1-5, 1989-92, 5 CDs)
• Συμποτικά (Ι και ΙΙ, 1990-91, 2 CDs)
• Ακριτικά (Ι και ΙΙ, 4 CDs, 1990-91)
• Βυζαντινοί μαΐστορες (Ι και ΙΙ: 6 CDs, 1991)
• Ελλήνων ωδές, Ι (1992, 3 CDs)
• Γαμήλια» (1992, 2 CDs)
• Μουσική της αρχαίας Ελλάδος (1992, 3CDs)
• Μουσικές του Αιγαίου Πελάγους, Ι,ΙΙ,ΙΙΙ (1992-93, 3 CDs)
• Κλέφτικα (1993, 2 CDs)
• Ελληνικές ελεγείες (1993, CD)
• Μουσικές του Έρωτα (1993, CD)
• Ανθολογία μεσαιωνικής βυζ. μουσικής, Ι-ΙΙ (1993, 2 CDs)
• Ελληνικά μεσαιωνικά τραγούδια, Ι (1993, CD)
• Ενόργανα, Ι (1994, CD)
• την όπερα "Πουλολόγος, οι Γάμοι του Κόκορα" (1993, CD, από σατιρικό βυζαντινό κείμενο του 13ου αι.)
• Πηγή: ethnos.gr

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η μάχη των δύο φύλων είχε, ήδη, ξεκινήσει από τον Κήπο της Εδέμ. Κι αυτό ακριβώς διαπιστώνει όποιος παρακολουθήσει την παράσταση «Αδάμ και Εύα», που παίζεται φέτος, με επιτυχία, για δεύτερη χρονιά, στο Studio Μαυρομιχάλη. Το διαχρονικό αυτό έργο έρχεται στο σήμερα και προ«σ»καλεί τους θεατές να ταυτιστούν με το πρώτο «love story» της ιστορίας.

Ο Μαρκ Τουαίην εμφυσά ζωή στους πρωτόπλαστους, πλάθοντας δύο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες της πατριαρχικής κοινωνίας, για να «γεννήσει» το ερώτημα: Γιατί ο άντρας κι η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά από κατασκευής τους, πρέπει να ζουν μαζί; Σε αυτό το ερώτημα, αλλά και σε πολλά άλλα, απαντάει ο πρωταγωνιστής την παράστασης Δημοσθένης Φίλιππας εξηγώντας τους λόγους που αυτή η ιστορία εντάσσεται τόσο καλά στη σύγχρονη εποχή.

Μίλησε μας λίγο για την παράσταση

Η παράσταση είναι ο Αδάμ και η Εύα του Μαρκ Τουάιην βασισμένο πάνω στο έργο του «Το ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» και το έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει η Εύη Μητσοπούλου. Ουσιαστικά είναι το ημερολόγιο που κρατάει ο Αδάμ και η Εύα, ξεχωριστά για τη ζωή τους στον κήπο της Εδέμ, αλλά και μετά την πτώση. Μιλάει για τις σχέσεις μεταξύ τους, πως ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, πως ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον και στο τέλος πως όλη αυτή η ιστορία καταλήγει κάπου.

Ποια είναι η δική σου άποψη για την ιστορία της Γένεσις;

Νομίζω ότι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας, στην κυριολεξία, δεν υφίσταται. Είναι μία συμβολική ιστορία, που έχει ενδιαφέρον μέσα από τη ματιά του Μαρκ Τουαίην κι είναι πάρα πολύ σατιρική και με ένα χιούμορ, ιδιαιτέρως, καυστικό. Δίνει πολλά στοιχεία για τη μάχη των δύο φύλων, με το τι χαρακτηρίζει τους άνδρες και τι τις γυναίκες, πως κάποια στοιχεία συμπληρώνουν το ένα το άλλο και πως κάποια άλλα έρχονται σε ρήξη. Δίνει πολύ ωραίες πληροφορίες εξηγώντας πολύ ωραία αυτό το ανεξήγητο μυστήριο, που είναι η ζωή κι η ανθρωπότητα. Προσωπικά πιστεύω ότι τα πράγματα γίνανε πολύ πιο απλά, περισσότερα δαρβινικά, θα έλεγα, με την εξέλιξη των ειδών.

Αυτή η ιστορία πως πιστεύεις ότι εντάσσεται στη σύγχρονη εποχή;

Πιστεύω ότι εντάσσεται πάρα πολύ έντονα στο σήμερα, διότι τα δομικά στοιχεία των δύο φύλων παραμένουν ακριβώς τα ίδια. Έχει πάρα πολύ πλάκα. Η σάτιρα που κάνει ο Τουαίην μέσω του διηγήματος αυτού, το οποίο γράφτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι πάρα πολύ εύστοχη και πάρα πολύ πετυχημένη για το σήμερα και για τις σχέσεις των δύο φύλων 100 χρόνια. Πιστεύω ότι από την αρχή του κόσμου τα βασικά προβλήματα είναι τα ίδια, όπως και τα ζητούμενα και τα θέματα που δημιουργούσαν προστριβές ανάμεσα στα δυο φύλα, το ότι ο ένας δεν καταλάβαινε τον άλλον σε πολλά πράγματα. Οπότε είναι ένα πολύ ωραίο μάθημα να παίρνουμε την εμπειρία από τους παλαιότερους.

Τι σε γοήτευσε στο έργο του Μαρκ Τουαίην;

Το πρώτο πράγμα ήταν το χιούμορ του, το ιδιαιτέρως καυστικό και πολύ εύστοχο. Επίσης, η σατιρική διάθεση κι ο αυτοσαρκασμός του Τουαίην, ο οποίος περνάει γενεές 14 τον Αδάμ τόσο υπόγεια όσο και φανερά. Μάλιστα, με την οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει καταλαβαίνει ότι η Εύα κάνει κουμάντο όσο βρίσκονται στον κήπο της Εδέμ αλλά και μετά, πράγμα το οποίο πιστεύω ότι συμβαίνει και στις μέρες μας. Η γυναίκα είναι αυτή ,που κατά βάθος, έχει την εξουσία σε μία σχέση. Επίσης, με γοήτευσε το πόσο καλογραμμένο ήταν και πόσο πετυχημένη είναι η διασκευή, γιατί είναι πολύ δύσκολο ένα διήγημα να μεταφερθεί στο θέατρο πετυχημένα.

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο συμβολισμός του Αδάμ;

Ο Αδάμ είναι το αρχέτυπο του άνδρα με όλα τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα. Με την ξεροκεφαλιά του, με τον εγωισμό του, τη ματαιοδοξία του, την ανάγκη του να εξουσιάζει, να είναι ο κυνηγός. Εκπροσωπεί τη δύναμη και το πάθος, την εφευρετικότητα, αλλά χάνει σε πολλά προσπαθώντας να διατηρήσει αυτόν τον αγώνα χωρίς να καταλαβαίνει τις πιο λεπτές αποχρώσεις της ζωής, που μπορεί να τις αντιληφθεί η Εύα. Δεν είναι τυχαίο ότι και στο διήγημα και στην παράστασή μας ο Αδάμ αρχίζει να καταλαβαίνει πράγματα, όσο περνάει ο καιρός κι ειδικά μετά την πτώση, ενώ η Εύα είναι σαν να τα γνωρίζει από την αρχή, έχει μία έμφυτη γνώση που δεν ξέρει από που προέρχεται, η οποία τους βοηθάει και τους δύο.

Γιατί πιστεύεις ότι ο άντρας και η γυναίκα, δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, έχουν φτιαχτεί για να συνυπάρχουν;

Γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, είμαι σίγουρος πλέον. Ο ένας έχει στοιχεία που δεν έχει ο άλλος, ο ένας μπορεί να καλλιεργήσει τα θετικά στοιχεία του άλλου. Έχουν φτιαχτεί για να ζουν μαζί, να αποτελούν ένα πράγμα, δύο στοιχεία να δημιουργούν ένα, με πιο απτό αποτέλεσμα τη γέννηση των παιδιών. Τα παιδιά δημιουργούνται από έναν κι όχι από δύο. Είναι φτιαγμένοι για να ζουν μαζί και να δημιουργήσουν, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν.

Τι συμβολίζει για εσένα το δάγκωμα του μήλου από την Εύα;

Συμβολίζει το προπατορικό αμάρτημα και το απαγορευμένο. Το εκτός νόμου, είτε ηθικού, είτε ανθρώπινου. Εγώ νομίζω ότι ο δημιουργός ήθελε να δαγκωθεί το μήλο και γι’ αυτό τόνιζε συνέχεια ότι δεν πρέπει να φάνε τον καρπό αυτού του δέντρου, για να τους αναγκάσει να το κάνουν. Ακόμα κι αυτό είναι μια ιστορία που αποδεικνύει πως είναι δομικό στοιχείο της ύπαρξής μας η τάση μας προς το απαγορευμένο, προς αυτό που ο καθένας μας θεωρεί απαγορευμένο σε σχέση με το υπαρξιακό του στοίχημα. Έχουμε, γενικά, μια τάση προς αυτό κι ειδικά όταν κάποιος μας το απαγορεύει τότε γίνεται ακόμα πιο θελκτικό.

Και το φίδι της σημερινή εποχής ποιο πιστεύεις ότι είναι;

Το φίδι της σημερινής εποχής είναι η Λερναία Ύδρα, η οποία έχει πάρα πολλά κεφάλια. Η απληστία, η υπερκατανάλωση, ο απύθμενος εγωισμός, η ματαιοδοξία, ο ναρκισσισμός, η φιλαυτία, όλα αυτά τα στοιχεία, δηλαδή, που χαρακτηρίζουν την εποχή μας. Το φαίνεσθαι, η εικόνα μας, ο εγωισμός μας, το ότι είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου. Κι, ουσιαστικά, αυτό μας εμποδίζει να δούμε την ουσία.

Στο έργο επαναπροσδιορίζεται η ιεραρχία των δύο φύλων. Πιστεύεις ότι τη σημερινή εποχή μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα;

Αυτό με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα, γιατί δίνει συνεχώς τροφή για μια κουβέντα για την πατριαρχία. Προφανώς, το σύστημα που ζούμε είναι πατριαρχικό για διάφορους λόγους κι έτσι ήταν και στην ιστορία των αιώνων. Νομίζω δεν θα μπορούσε  να είναι και διαφορετικά και δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ μητριαρχία. Αλλά κι όταν υπήρξε διήρκεσε για λίγο κι έσβησε. Το θέμα για μένα δεν είναι ποιος έχει την εξουσία, ο άντρας ή η γυναίκα, νομίζω ότι αυτό είναι ένα βαλτό δίλημμα, για να διχάσει τους άνδρες και τις γυναίκες και για να δημιουργήσει διαμάχη μεταξύ τους, εκεί που δεν υπάρχει. Είμαστε τελείως διαφορετικοί, πρέπει όμως να είμαστε ισόνομοι, δηλαδή ίσοι απέναντι στον νόμο, πρέπει να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες, πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία, πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη, ασφάλεια και, γενικά, όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν ανεξαρτήτως φύλου. Αυτά είναι ζητούμενα της ανθρωπότητας, ούτε του άνδρα ούτε της γυναίκας. Το θέμα δεν είναι ποιος εξουσιάζει, αν υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν είναι θέμα φύλου, είναι θέμα αξιών. Οι αξίες μας, πλέον, είναι εντελώς φθηνές. Η υπέρτατη αξία, αυτή τη στιγμή, είναι η ομορφιά και το φαίνεσθαι.

Στο έργο του Τουαίην ο Αδάμ έχει κάποιες κλασικές ανδρικές συνήθειες που μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε και σε έναν σημερινό άντρα. Εσύ έχεις κάποιες που σε χαρακτηρίζουν;

Έχω και για αυτό τον καταλαβαίνω πολύ καλά τον Αδάμ. Παραδείγματος χάρη, έχω την απόλυτα αρχέγονη ανδρική συνήθεια, το ψάρεμα, το οποίο οι γυναίκες ποτέ δεν μπορούν να το καταλάβουν. Παρολ' αυτά, είναι κάτι το οποίο μας χαρακτηρίζει τους περισσότερους. Μετά απόλυτο στοιχείο που μοιράζομαι με τον Αδάμ είναι ότι, πάρα πολλές φορές, θέλω ησυχία και ηρεμία. Πολλές φορές πιστεύω ότι τα λόγια δεν χρειάζονται, είναι πιο ωραίο να υπάρχουν στιγμές παύσης και συνύπαρξης. Επίσης, κι εγώ αισθάνομαι την ανάγκη να αποδεικνύω διαρκώς ότι είμαι έξυπνος, δημιουργικός, εφευρετικός και να προκαλώ τον θαυμασμό και την αγάπη. Κάτι που σε βάζει στη διαδικασία να κάνεις πάρα πολλά λάθη, να πέφτεις σε πάρα πολλές παγίδες και να χάνεις την ουσία, όπως εμφανώς φαίνεται και στο έργο με πράγματα που κάνει ο Αδάμ. Και από την άλλη, προσπαθούμε να καταλάβουμε την αντίστοιχη συμπεριφορά του άλλου φύλου, που πολλές φορές εξηγείται πάρα πολύ απλά κι εμείς κάνουμε στο μυαλό μας πολύπλοκες σκέψεις δημιουργώντας παρεξηγήσεις και προβλήματα.

Ποιο μήνυμα θέλετε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Σίγουρα θέλουμε να φύγει με μία πολύ ευχάριστη διάθεση. Θέλουμε, επίσης, να αναγνωρίσει τον εαυτό του στους ήρωες και την ιστορία τους, μέσω της σάτιρας και του χιούμορ. Μετά όμως, φεύγοντας από την παράσταση, ο πραγματικός στόχος είναι αν μπορέσουμε να κάνουμε τον θεατή να προβληματιστεί, έστω λίγο, και να του δημιουργήσουμε ερωτηματικά. Ποια είναι τα λάθη που έχει κάνει αυτός; Σε ποιον οφείλει συγγνώμη και σε ποιον ευχαριστώ; Τι θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά σε μια συγκεκριμένη κατάσταση; Τι δεν έχει κάνει που θα έπρεπε να έχει γίνει; Για ποιο πράγμα είναι χαρούμενος στη δική του σχέση με το άλλο φύλο; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι σκοπός μας να αρχίσουν να γεννιούνται σιγά σιγά φεύγοντας από την παράσταση.

Ο Τουαίην στο έργο δείχνει να απογοητεύεται από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εσύ ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη «ήττα» του ανθρώπινου είδους;

Νομίζω η μεγαλύτερη ήττα είναι η προσήλωση στο εγώ. Γι' αυτό καταστρέφουμε τον πλανήτη, γι’ αυτό καταστρέφουμε τις ζωές μας, γι’ αυτό δεν μπορούμε να χαρούμε το ταξίδι της ζωής. Έχουμε, πλέον, τόσα υλικά αγαθά στα χέρια μας που θα έπρεπε να κάνουν τη ζωή μας άνετη κι ευχάριστη και παρολ' αυτά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, προβληματική. Σκοτώνουμε τον εαυτό μας καθημερινά με τον τρόπο ζωής μας, με αυτά που τρώμε, με τον αέρα που αναπνέουμε, δεν ερχόμαστε καθόλου σε επαφή με τη φύση, δεν χαιρόμαστε βασικά στοιχεία της ζωής κι όλα αυτά για το κυνήγι και την απόκτηση υλικών αγαθών. Νομίζω, τελικά, ότι είμαστε η μεγαλύτερη καταστροφή στο ζωικό βασίλειο. Είμαστε το ανώτερο πνευματικά ον και μένουμε εντελώς αχρησιμοποίητοι.

Φέτος πρωταγωνιστείς και στην παιδική παράσταση ''Αλαντίν'' στο Θέατρο Τέχνης. Πές μας δυο λόγια...

Ο Αλαντίν είναι το κλασικό παραμύθι, το οποίο το έχει διασκευάσει η Άνδρη Θεοδότου και το έχει σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Δεγαΐτης. Είναι μια παράσταση που έχει ξαναγίνει με μεγάλη επιτυχία το 2009, για δύο χρονιές, κι είχαμε κάνει και καλοκαιρινή περιοδεία.Εγώ κάνω τον κακό μάγο, είμαι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα. Είναι μια πολύ όμορφη ιστορία η οποία εκτυλίσσεται σε ένα όμορφο περιβάλλον, τη Βαγδάτη, και ουσιαστικά σαν βάση της έχει τη θέληση, τις αξίες, το πάθος, την αγάπη, τη φιλία, δηλαδή όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας. Με κωμικό και χαρούμενο τρόπο νομίζω ότι καταφέρνουμε να αποδώσουμε την ιστορία όσο καλύτερα μπορούμε

Info

Για 6 ακόμα παραστάσεις! Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 19 Φεβρουαρίου 2019

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων, Αθήνα 114.72

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2106453330

Συντελεστές:

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Εύη Μητσοπούλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Φώτου

Σκηνικά: Αναστασία Κουτουμάνου, Αγγελική Λατάνη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης

Επιμέλεια κίνησης: Ελένη Κόντζιλα

Επιμέλεια μουσικής: Βασίλης Κουτσιλιέρης

Επιμέλεια κειμένου: Ντίνα Βερυκίου

Σύμβουλος παραγωγής, Φωτογραφίες: Christopher Ambatzi‐Crécy

Παραγωγή: Εύη Μητσοπούλου

Επικοινωνία - Δημόσιες σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Εύη Μητσοπούλου