Τα δάση, όπως και όλος ο φυσικός κόσμος, από πάντα γοήτευαν τους ανθρώπους και γι’ αυτό έφτιαχναν μικρές και μεγάλες θεότητες, ξωτικά, νεράιδες, τρομακτικά και λιγότερο τρομακτικά παραμύθια… Όλα τα δάση, ακόμα και τα μικρά, τα δασύλλια. Πάντα η παρουσία ενός δέντρου χαρίζει ένα φωτάκι αισιοδοξίας. Γι’ αυτό και τόσα μπαλκόνια μέσα στο πράσινο. Πόσο μάλλον τα μεγάλα ρουμάνια, οι τεράστιες εκτάσεις δασών, όπως οι περιοχές που ακολουθούν τον σπουδαιότερο… γεννήτορα του πλανήτη, τον θεϊκό Αμαζόνιο! Το μεγαλύτερο ποτάμι τής Γης, μετά τον Νείλο, με τη ζούγκλα των δασών να έχει αναπτυχθεί σε όλο το μήκος των 6.992 χιλιομέτρων του.
Ο Αμαζόνιος είναι ο κεντρικός πνεύμονας καθώς και η Γη αυτοχθόνων φυλών, οι οποίες διαφυλάσσουν αυτά τα δάση ως κόρη οφθαλμού εδώ και αιώνες…
Το θέμα τού Αμαζονίου είναι κεντρικής και παγκόσμιας σημασίας ζήτημα, αφού, εκτός των άλλων, είναι αυτός που παράγει το 37% του οξυγόνου τού πλανήτη, ενώ φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες φυτά, εκατομμύρια απαραίτητα και χρήσιμα έντομα, όπως και σημαντικούς για την ανθρώπινη εξέλιξη γηγενείς φυλές με τους πολιτισμούς τους.
Αυτή η τεράστιας σημασίας δασική περιοχή δεν έχει προστατευθεί από την παγκόσμια κοινότητα και έχει επικίνδυνα αποψιλωθεί, μέσα από καταπατήσεις παράνομων γεωργικών… δραστηριοτήτων και εκμεταλλεύσεων ξυλείας με υπερβολικές κοπές δέντρων, οι οποίες προκαλούν προβλήματα στην βιοποικιλότητα της περιοχής, αλλά και στην κλιματική αλλαγή· σε αυτή την ήδη ανησυχητική κατάσταση ήρθε να προστεθεί η εκλογή (νόμιμη βεβαίως-βεβαίως) του Ζαϊχ Μπολσονάρο, ο οποίος έχει αναλάβει πλέον την Προεδρία αυτής της αχανούς χώρας και έχει μεγάλη σημασία για την διάσωση ή την καταστροφή τού Αμαζονίου, πέρα από τα καθαρά πολιτικά στοιχεία τής ακροδεξιόστροφης πορείας και της Λατινικής Αμερικής.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Viewtag.gr